วันนี้ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลยอ่ะ
ก็ตาบวมอย่างกะนกกะปูดเลย
ก้มหน้าก้มตาเดินเข้าห้องเรียนอย่างเดียวเลย
ไม่อยากจะบอกว่าวันนี้ผมมาหลังไอ้โจ๊ก....
ชิส์...เข้ามาในห้องเห็นมันนั่งหน้าแป้นแล้นเริ่งร่าท้าลมอยู่กับไอ้เสกแล้วครับ
ส่วนไอ้ปาล์ม...พวกมันสองคนยังไม่คุยกันเลย...หลังจากที่มีเรื่องกัน
"เอ๊ย...จูน...ทำไมตาบวมฉึ่งซะขนาดนั้นว่ะ?..." พูดซะเห็นภาพเลยมึงไอ้เสก
"มดมันเข้าตากูเมื่อคืน สงสัยขยี้แรงไปหน่อยนะ..."
"มดมันคงจะตัวโตมากๆเลยเนาะ...." ไอ้ปาล์มช่วยเสริมครับ
แต่ไอ้บ้านั่น..มันแค่เห็นมามองผมเฉยๆ..มันทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ...มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้...
"ไอ้เสก...คืนนี้ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ..."
"ไปไหนมึงอีกล่ะ....กูเห็นทุกทีมึงก็ไปแต่กับจูน...ไหงวันนี้มาชวนกูได้ล่ะ?..." ดูมันทำครับ....ชิส์
"เอาเถอะน่า....เพื่อนขอแค่นี้ไม่ได้เหรอมึง..."
"นี่ตกลงมึงทะเลาะกับจูนอีกแล้วใช่มั๊ย?..." มันคุยกันสองคน แต่กูกับไอ้ปาล์มได้ยินหมดแล้ว...และผมก็อยากจะรู้ด้วยว่ามันจะตอบคำถามนี้ยังไง
"ทะเลาะเหรอ!!!!!!...ป่าวป๊่าวป่าว..." มันทำเสียงได้น่าหมั่นไส้มากๆ
"งั้นก็ไปกันเองล่ะกัน..กูไม่ว่าง..."
"กูไปคนเดียวก็ได้ไอ้เสก..ไอ้เพื่อนชั่ว...."
เชื่อมั๊ยครับตลอดช่วงเช้ามันไม่ยอมคุยกับผมซักแอะ
แต่มันก็ไม่ได้มีท่าทางหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียอะไรเลย
กลับลัลล้ามากกว่าปกติซะด้วยซ้ำ...ทำคนอื่นเค้าร้องไห้แล้วยังไม่สำนึกอีกนะมึง
ดี...มึงไม่คุยกับกู..กูก็ไม่คุยเว้ย
จนถึงเวลากินข้าวเที่ยงกัน
"จูน..มึงทะเลาะกับไอ้โจ๊กมันอีกแล้วเหรอ?" ดูไอ้เสกมันจะระอากับพวกผมสองคนเอามากๆ
"กูนี่นะจะมีปัญญาไปหาเรื่องทะเลาะกับไอ้บ้านั่นได้..."
"นั่นไงกูว่าแล้วเชียว ว่ามึงสองคนต้องทะเลาะกันชัวร์ๆ.."
"ทำไมมึงถึงคิดว่าพวกกูทะเลาะกันล่ะ?"
"ก็เวลามึงมีปัญากับไอ้โจ๊กทีไร...มึงกับมันก็ซึมอย่างกับไก่โดนโรคระบาดงั้นแหละ...แต่คราวนี้ไอ้โจ๊กมาแปลก...มันดี๊ด๊าเกินเหตุ..." กูคิดว่ากูรู้สึกอยู่คนเดียวซะอีก...
"ช่างเหอะมึง ไปหาข้าวกินกันดีกว่า...คิดเรื่องนี้ก็ไม่อิ่มท้องหรอก...แถมไม่ประเทืองปัญญาด้วย..."
ตอนนั่งกินข้าวกันนะครับ
ถึงแม้ผมกับมันจะไม่คุยกัน แต่เราก็ยังนั่งโต๊ะเดียวกัน
มันก็ทักคนนั้นที ยิ้มให้คนนี้หน่อย
แต่พอหันมาสบตากับผมโดยบังเอิญ...มันกลับกลอกลูกตาไปมา..ประมาณว่า..เบื่อว่ะ...
ความอดทนกูหมดแล้วเว้ย
"โครม!!!!!!!" ผมกระแทกจานข้าวลงบนโต๊ะ..พร้อมกับลุกขึ้น
"จูน...เป็นไรว่ะมึง...องค์ลงรึไง" ไอ้ปาล์มมันถามหน้าเหรอหราเลยครับ ส่วนไอ้เสกได้แต่ส่ายหัวไปมา...แต่ไอ้บ้านั่นมันกลับยิ้มครับ...
"กูอิ่มแล้ว...เจอกันที่ห้องเลยนะ..." ผมเดินลิ่วๆออกมาเลยครับ นี่ถ้าผมพ่นไฟได้ ป่านนี้โรงเรียนคงไม่เหลือซากแล้วล่ะครับ...เดชะบุญ
ผมมานั่งสงบสติอารมณ์ไได้ซักพัก
ใจก็ค่อยๆร่มขึ้นมาหน่อย
นั่งคิดทบทวนนี่ตกลงกูเป็นไรว่ะ...
กูโมโหใคร
กูโกรธใคร
ใครที่ทำให้กูต้องมานั่งเป็นบ้าอย่างนี้...ถ้าไม่ใช่มัน
"จูน?..."
"หืมว่าไง?...."
"กูถามไรมึงหน่อยนะ?..."
"เป็นไรรึเปล่าเสก...ทำไมทำหน้าจริงจังแบบนั้นด้วยล่ะ?"
"กูจะถามนะ..แต่จะตอบหรือไม่...อันนั้นมันเรื่องของมึง.."
"ลองดู...ว่ามา..."
"มึงกับไอ้โจ๊ก....ไอ้โจ๊กกับมึง...เป็นอะไรกัน?..."
"ก็เป็นเพื่อนกันไง..."
"ไอ้โจ๊ก..ชอบมึงใช่มั๊ย?..."
"........" วิ้งๆๆๆๆๆๆ อะไรนะ!!!!!!!!!
"โอเค..งั้นกูคงคิดไปเอง....เข้าชั้นเรียนกันได้แล้ว..."
แล้วไอ้เสกมันก็ลากร่างอันไร้วิญญาณของผมเข้าชั้นเรียน
ผมนั่งเรียนไม่รู้เรื่องเลย
ในหัวมีแต่คำถามของไอ้เสกเต็มไปหมด
.
.
.
จนเลิกเรียน
ทุกคนพากันแยกย้ายกลับบ้าน
ผมยังไม่อยากกลับเลยมานั่งเล่นที่สนามบอล...
วันนี้เค้างดซ้อมหนึ่งวันครับ
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว
ใจผมก็มืดแล้วเหมือนกัน...มืดจนมองไรไม่เห็นแล้ว
ขออีกห้านาที...เดี๋ยวจะกลับแล้ว...เพราะจากสายตาที่สำรวจได้...ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่แถวนี้แล้ว.
.
.
.
.
ฟุบ!!!!!!!!!!!!!
จู่ๆก็มีตัวอะไรไม่รู้มานั่งข้างๆผม
"ทำไมยังไม่กลับอีก?..."
"เรื่องของกู..."
"หรือว่ารอกู..."
"........" ผมไม่อยากคุยกับมัน...จะลุก แต่มันก็ดันมาคว้ามือผมและฉุดให้ผมนั่งลง...
"โอ๊ย...เจ็บนะมึง...."
"กูบอกให้นั่งดีดี..ก็ไม่เชื่อเอง..."
"กูไม่อยากคุยกับมึง...กูอยากกลับบ้าน..."
"แต่กูอยากคุยกับมึง....และมึงก็ต้องอยู่ฟัง..."
"มึงไม่มีสิทธิ์มาบังคับกู..." หน้าผมกับหน้ามันต่างกันเลยนะครับ...หน้าผมเหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา...ส่วนหน้ามันเหมือนเพิ่งกลับจากงานแต่งงาน คนละอารมณ์กันเลย...ผมกำลังจะลุกขึ้นอีกแล้ว...แต่คราวนี้มันไม่ดึง...แต่มัน
"มึงลุก...กูจูบ..."
"ไอ้บ้า..."
"มึงกลับ...กูปล้ำ...เอาไง?..."
"ชิส์..." ทำไรได้ละครับ..นอกจากนั่งที่เดิม
"มีไรว่ามาสิ...บอกว่ามีเรื่องอยากคุย..แล้วกลับมานั่งเงียบอยู่นี่..."
"มึงจำการบ้านวิชาสุขศึกษาได้มั๊ย?"
"กูถามไอ้เสกแล้ว...มันบอกไม่มี"
"งั้นกูจะเล่าให้มึงฟังว่า...เพื่อนสนิทที่กูแอบชอบอยู่อ่ะ...เค้าเป็นยังไงบ้าง...มึงจะได้ช่วยตัดสินใจ"
"........" จึก....ปวดใจอีกแล้ว
"เค้ายังไม่มีแฟน...และไม่เคยเรีกใครว่าแฟนด้วย...."
"........." แล้วมาบอกกูทำไม
"และตอนนี้เค้าก็ยังไม่ได้สนใจใคร...แต่มีใครหลายคนมาสนใจเค้า..แต่เค้าโง่ไปหน่อย...เลยไม่รู้..." มันจะย้ำคำว่าโง่ใส่หูกูทำไม
จริงๆอยากจะให้จบในตอนนะครับ
แต่เวลาไม่อำนวยจริงๆ
แล้วมาดูกันว่าพรุ่งนี้เรื่องราวจะเป็นยังไง.....
พรุ่งนี้นะครับ
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1109506 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก