"เอาไงต่อดีล่ะ?..." ผมคิดไม่ออกเลยถามมันบ้าง แต่จะได้คำตอบเร้อ....
"ก็ในคำใบ้บอกว่า...ให้เดินหน้าต่อไปไม่ใช่เหรอ?...และเดินอีกไม่ไกลแล้วด้วย..." มันคิดได้จริงๆด้วย
"ฉลาดกะเค้าก็เป็นนะมึง..." ขอกัดมันนิดหน่อยครับ หลังจากที่ปล่อยให้มันกัดมาแล้วทั้งววัน
แล้วผมกับมันก็เดินกันต่อไปเรื่อยๆ
เพลินดีครับ...มีเสียงแมลงร้องตลอดทางเลย...นกก็บินผ่านไปมา...ลมพัดเบาๆตลอดเวลา...บรรยากาศน่านอนมากๆ...ชักง่วงแฮะ...
"อย่ามาหลับแถวนี้นะ...กูไม่อยากแบกมึงกลับ..." กูแค่เผลอหาวนิดเดียวเอง...
"งั้นก็ปล่อยกูไว้นี่สิ...ไม่ได้ขอให้แบกกลับซะหน่อย..."
"แล้วใครบอกว่ากูจะแแบกมึงกลับ...แต่กูจะบอกมึงว่า....." มันทำหน้าเจ้าเล่ห์
"บอกว่าอะไร?...เอาดีดีนะมึง...ไม่งั้นศพมึงไม่สวยแน่..." ตัวเท่าลูกแมว..จะเอาไรไปขู่เค้าไอ้จูนเอ๊ย...
"กูจะบอกว่า....กูจะนอนกับมึงซะที่นี่เลยไง..." ไร้สาระ..
"งั้นเชิญมึงนอนไปคนเดียวเหอะ...กูจะลากสังขารกูกลับค่าย...."
"พร่ามมาพอรึยังคุณมึง...."
"ชิส์....."
แล้วมันก้เงียบครับ
ผมเลยเงียบด้วย
ต่างคนต่างก็กำลังมองหารักแท้ที่อยู่ในคำใบ้...
เค้าบอกว่า...ดาว...งั้นก็ต้องมองสูงๆ...
มองลึกๆนานๆ...งั้นก็แสดงว่า...มันต้องค่อนข้างอยู่ใที่ลับตาหน่อย
คิดได้ไง...ฉลาดเหมือนกันนะเรา
"จูน....?" ใครเรียกกู....เอ๊ย...มึงเรียกกู จูนเหรอ!!!!!!
" หืม?..." ผมตอบมัน แต่ตาก้มองสำรวจด้านบนอยู่
"ทำไมมึงต้องกอดกับไอ้โจ๊กมันด้วย?...."
"ฮึก..." เวรเอ๊ย...คิดว่าลืมไปแล้วซะอีก
"ว่าไง..?...ตอบได้มั๊ย?..." มันถามผมนิ่งๆ...ผมเลยตอบมันแบบนิ่มๆเหมือนกัน
"ตอบได้..แต่ไม่อยากตอบ...และอีอกอย่างกูจำเป็นต้องตอบมึงด้วยเหรอ?..." ผมก็ยังคงถามมันแบบนิ่งๆเหมือนเดิม...เพราะผมคิดว่าผมกับมันยังไม่สนิทกันมากพอ...พอที่มันจะถามเรื่องผมจะตอบในเรื่องส่วนตัวขนาดนี้...ผมไม่ได้ใจร้ายไปใช่มั๊ย
"ถ้ามึงสนใจความรู้สึกกูซักนิด...แค่ซักนิด...มึงก็จะไม่พูดออกมาอย่างนี้หรอก...ปวดใจนะเนียะ...เอ้อ..." มันถอนหายใจซะดังเลยครับ
"อย่ามามัวพูดกันอยู่เลยมึง...รีบทำภารกิจให้เสร็จเหอะ...จะมืดแล้วนะ..." ผมเลือกที่จะพูดอย่างนี้ดีกว่า เพราะวันนี้มันทำให้ผมได้เรียนรู้มันมากขึ้น...ทำให้ผมรู้จักมันมากขึ้น...ทำให้ผมเห็นมันในส่วนที่ไม่เคยเห็นและไม่คิดว่าจะได้เห็นจากมันด้วย...
สิ่งที่มันพูดมาเมื่อกี้...ถ้าเป้นเมื่อก่อน..ผมคงตอบมันออกไปโดยไม่ลังเลเลย...ว่า'กูไม่เคยสนใจความรู้สึกมึง...มึงจะรู้สึกยังไง..มันก็เรืองของมึง...กูไม่เกี่ยว..' แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจ...เพราะไอ้ชีนมันก็สามารถเป้นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งได้เหมือนกัน
"นั่นรึเปล่า?...." เสียงไอ้ชีนดังมาจากอีกฝั่ง....ผมเลยวิ่งไปดู
"ไหนๆๆๆ...อะไรเหรอ?..."
"นั่นไง....." มันชี้ให้ผมดูโพรงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
ภาพที่ผมเห็น....ผมเห็นนกตัว...นกตัวหนึ่งกำลังส่งตัวหนอนให้ลูกนกตัวเล็กๆอีกสองตัว...ส่วนนกอีกตัวก็..กางปีกโอบอุ้มนกตัวเล็กอยู่...เค้าเรียกว่า นกเงือกใช่มั๊ย....
นั่นคงจะเป็น พ่อนก แม่นก และลูกน้อยอีกสองตัว...
ผผมไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อนเลย...ตื่นเต้นมากครับ...มันเป้นภาพที่เป้นมากกว่าความน่าประทับใจ...เป็นภาพที่น่าจดจำเอามากๆๆเลย
"ถึงกับอึ้งไปเลยเหรอมึง..." ผมคงเงียบนานไปหน่อย มันเลยถามอย่างนั้น
.
.
.
.
.
.
.
เดี๋ยวมาอัพให้ต่อนะครับ
มีคิวนิดหน่อย
คริคริ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1109546 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก