อ่านจบแล้ววววววววว ทั้งสองภาคเลยค่ะ
สำหรับภาคแรก ลุงกับต้า (ไม่อยากเรียกธีเดี๋ยวลุงมันจะจี๊ดที่ใจ ฮ่าๆๆ)
ความรักของทั้งสองดูเหมือนจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ก็นะ รักไม่ต้องการเวลา
ต้าลังเลมากพอดูก็นะก็คนมันรักมาตั้งสามปี จะเปลี่ยนมารักลุงธีเลยก็กระไรอยู่
อ่านไปก็สงสารลุงธีไป ถ้าเป็นลุงก็คงระแวงไม่ใช่น้อย แรกๆรู้สึกไม่พอใจที่ต้าดูเหมือนเห็นตัว(อินจัด ฮ่าๆๆ)
แต่พออ่านๆไปก็เข้าใจ ทั้งสองคนนั้นช่างน่าสงสาร แต่สุดท้ายทั้งสองก็รักกันอย่างไร้ความคลางแคลงใจ
มาถึงภาคสอง ต้อยกับธี
คู่นี้อยากจะบอก ตอนแรกสงสารต้อยมาก อ่านไป ไอ้นี่เล่ห์เยอะแต่แอ๊บใสนะ ฮ่าๆๆ
แต่ก็ดีนะ ลุงธีกับต้าจะได้สมหวัง ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็สงสารธีเหมือนกัน คงทุกข์ใจน่าดูที่ต้องเก็บไว้ใจ แต่ก็ยังดีที่มีต้อยอยู่ข้างๆ
สุดท้ายความรักของทั้งสี่คนก็สมหวังดังใจ
เรื่องนี้ชัดเจนมากเรื่อง การพูดออกไป ถ้าหากเราไม่พูด ก็คงไม่มีใครรู้
ถ้าหากธีกับต้าบอกความในใจตั้งแต่แรกทั้งคู่คงคบกันไปนานแล้ว
แต่ทั้งสองก็เลือกที่จะไม่พูด โดยทึกทักติ๊ต่างไปเองว่าอีกฝ่ายคิดยังไง
จนสุดท้าย ทั้งสองก็ไม่ได้คบกัน และต่างไปมีคนของตนเอง
แต่ก็นะ เพราะว่ารักมันทำนายไม่ได้ เราเลยไม่รู้ว่าอนาคตเป็นยังไง
แต่ทางที่ดีเราทำตามหัวใจปัจจุบันนี่ดีที่สุด
สุดท้ายแล้ว เรื่องนี้สนุกได้ใจมากค่ะ
เศร้า ซึ้ง ฮา ครบรสดีค่ะ