แอบแว๊บมาอัพให้ เดี๋ยวคนอ่านจะขาดใจซะก่อน โดยเฉพาะอีตา To_Feel และป้าไต๋
น้อยใจและ รักแต่เฮีย ให้กำลังใจเฮีย แต่ไม่ให้กำลังใจเราเยย
55 ล้อเล่นนน รักคนอ่าน ยกเว้น อีตา TO_ Feell และ ป้าไต๋ตอนนี้คงถูกใจทุกคนเน้อ แต่ตอนหน้า รอแล้วกัน ขี้เกียจลงและ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ตอน คนที่บ้าคือรักชาติ กินน้ำเต้าหู้ร้อน ๆ กับปลาท่องโก๋เหรอ
ตีห้าเนี่ยนะ
อะไรวะ ทำอะไรอยู่เนี่ย
รักชาตินั่งมองแก้วใส่น้ำเต้าหู้ แล้วก็มองปลาท่องโก๋ สามสี่ตัวในจาน แล้วก็ต้องยกมือขึ้นขยี้ที่เส้นผมของตัวเอง
ด้วยความหงุดหงิด ทำท่าจะทิ้งกายลงนอนอีกครั้ง แต่ถูกดึงแขนเอาไว้
“นอนได้ไง กี่โมงกี่ยามแล้ว ตื่น ๆ “
เพราะถูกดึงให้ลุกจากเตียง รักชาติก็เลยยิ่งงอแง
“ไม่เอา จะนอน ผมอกหักนะเฮีย อกหักเพราะน้องสาวเฮียด้วยนะ ผมง่วงนอน จะนอนโว้ย”
ทั้งที่พยายามดึงหมอนมาปิดหู ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว แต่สุดท้าย ก็ต้องลุกขึ้นนั่งทั้งที่ตายังปิดอยู่
อกหักรักคุด แถมยังต้องมาเจอกับไอ้ตี๋หน้าโหดแต่เช้าแต่มืดอีก นี่มันไม่กลับบ้านกลับช่องบ้างหรือไงวะ มันจะแกล้งกูไปถึงไหนเนี่ย ให้เลิกยุ่งกับน้องหมี่ ก็เลิกแล้วนะ จะอะไรกับกูอีกวะเนี่ย โธ่โว้ย
“กินแล้วค่อยนอนต่อ เดี๋ยวมันหายร้อน มันจะอร่อยหรือไง กินก่อนเร็ว อั๊วเคยให้กินอะไรที่ไม่อร่อยหรือไง ลุกก่อน เดี๋ยววันนี้ลื้อก็ทำหน้าซึม ไม่ยอมกินข้าวกินปลา ลุกขึ้นมากินรองท้องก่อน รักชาติ ลื้อนี่ยังไง ไม่ตื่นมากินอั๊วจะกรอกปากลื้อนะ”
ตีห้า.....นี่มันตีห้านะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่ามายุ่งกับกูได้ม้ายยยยยยยยยยยยยย กูง่วงนอน ไอ้ก๋วยอ่ะ ไอ้ก๋วย
รักชาติในอารมณ์งี่เง่างอแง กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง แล้วพยายามจะใช้หมอนอุดหู เอาไว้ แต่ก๋วยก็ยังคงดึงหมอนออก และยกแก้วน้ำเต้าหู้ยัดใส่มือของรักชาติให้รับเอาไว้
“ถ้าลื้อปล่อยแก้ว น้ำเต้าหู้ก็หกเปื้อนตัว แล้วแต่ลื้อก็แล้วกัน”
รักชาติจำใจต้องลุกขึ้นนั่ง และถือแก้วน้ำเต้าหู้เอาไว้ในมือ มองหน้าของก๋วยตาขวาง แล้วก็เห็นว่า ตี๋หน้าโหดพยักหน้าให้ เหมือนบังคับให้ยกแก้วขึ้นจรดที่ริมฝีปากซะ แล้วจะหยุดวุ่นวายด้วย
และรักชาติก็ต้องจำใจยกแก้วขึ้นดื่ม จนหมดแก้วในคราวเดียว และลุกขึ้นนำแก้วมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะกลับลงมาทิ้งกายลงนอนบนเตียง พลิกตะแคงไปอีกทางและใช้หมอนอุดหูเอาไว้
ตี๋หน้าโหด ยืนมองแผ่นหลังของร่างที่แกล้งนอนหลับและหันไปอีกทาง แล้วก็ส่ายหน้า อมยิ้ม กับท่าทางงอแงของรักชาติที่ได้เห็น
เป็นใครไม่หลง ก็คงแปลก
ตาคม ๆ
แก้มขาว ๆ
หน้าตายับยู่ยี่ ผมเผ้ายุ่งเหยิง
สภาพคนเพิ่งตื่นนอน ที่จริงก็ดูน่ารักดี เพราะไม่เคยเห็น เคยแต่เห็นรักชาติในแบบอื่น แต่มาเห็นแบบนี้
แล้ว................ก็เพราะลื้อมันน่ารัก น่ากอด ขืนอยู่ต่อ คงได้แกล้งคนอกหักต่อแน่ ๆ
เสียงเปิดประตูทำให้รักชาติต้องหันกลับมา และมองคนที่กำลังจะก้าวเดินออกจากประตูห้อง
มีหลายอย่างให้ครุ่นคิด ทั้งที่ตอนนี้ ต้องเจ็บปวดแทบเป็นแทบตาย แต่ระยะเวลาแค่คืนเดียว กลับรู้สึกเหมือนกับลืมเรื่องทุกข์ใจไปได้พักใหญ่
ในความฝัน พบว่า มีใครคนหนึ่งอยู่เคียงข้าง และโอบกอดเอาไว้ ในเวลาที่ร้องไห้
เมื่อโผเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคน ๆ นั้น กลับรู้สึกสงบลงได้อย่างน่าประหลาด
ฝ่ามือที่ลูบไล้แผ่วเบา อ่อนโยน จนทำให้ลืมเรื่องต่าง ๆ ไปได้ชั่วขณะ
ไอ้ก๋วย......
ก็คนที่อยู่ด้วยทั้งคืน คือไอ้ก๋วย ตื่นเช้าขึ้นมาก็เจอหน้าไอ้ก๋วย แถมมันยังตื่นก่อนและไปซื้อน้ำเต้าหู้มาให้กินอีก
คนกอดก็ไอ้ก๋วยไง กูนี่ท่าจะบ้า เคลิ้มไปกับไอ้ก๋วยหน้าโหดแบบนี้ไปได้ยังไง กูนี่ท่าจะบ้าจริง ๆ แล้วแบบนี้
แล้วนี่ตกลงมันจะเอายังไงวะ จะมาเยาะเย้ย ก็เหมือนจะไม่ใช่ จะมาปลอบใจ ก็ไม่เชิง
แล้วจุดประสงค์ของมันคืออะไร ว่างงานจนถึงขนาด ตามมาหาเรื่องกันได้ถึงในห้องเลยหรือไง
ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
“เฮีย ตกลงเฮียจะเอายังไงวะ ผมจะได้ทำตัวถูก แบบนี้ผมอึดอัด”
ก๋วยหันกลับมามองหน้าคนที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
และกอดหมอนเอาไว้แน่น แต่นัยน์ตาจ้องตรงมาที่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง
รักชาตินิ่งมองใบหน้าของคนที่คิดว่าเย็นชา และชอบแกล้งให้เสียใจ จ้องมองนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น
อยากจะได้คำตอบให้ชัดเจน ให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปซะ
ก๋วยก้าวขายาว ๆ เพียงสองสามก้าว แล้วมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคนที่ช่างคิดช่างสงสัย
รักชาติตั้งใจฟังคำตอบด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ดวงตาเรียวรีที่จ้องมองมา มันแตกต่างจากทุกวัน
เหมือนกับว่า คิดไปเอง ว่ามันช่างคล้ายกับตัวเอง เวลาที่มองหน้าของน้องหมี่แล้วยิ้มอย่างมีความสุข
อะไรวะ.......มันจะเหมือนกันไปได้ยังไง ไอ้ก๋วยหน้าโหดเนี่ยนะ จะมองหน้ากูแบบนี้
สงสัยน้ำเต้าหู้จะทำพิษแต่เช้าซะแล้ว
“ถ้าลื้อเป็นแฟนอั๊ว ลื้อก็รู้เองนั่นแหละ......หรือคิดว่ายังไงกันล่ะ...เด็กน้อย”
ฝ่ามือที่ประคองที่แก้มเนียน เนียนใส
นัยน์ตาหวานเชื่อมที่ทอดสายตามองลงมา
รอยประทับสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผาก
ทำให้รักชาติต้องนั่งเกร็ง ตัวแข็งทื่อ
กระพริบตาปริบ ๆ และอ้าปากค้าง มองตามคนที่เดินออกจากห้องและปิดประตูให้เรียบร้อย
มือยกขึ้นแตะที่หน้าผากตัวเอง แล้วครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นชั่วระยะเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที
ชิบหายแล้ว...........มีหอมหน้าผ่งหน้าผากด้วย เวรแล้วกู เกิดเรื่องห่าอะไรวะเนี่ย
อย่าบอกนะว่าไอ้ก๋วยมัน
ไอ้ก๋วยมัน.........
ไอ้ก๋วยมัน.......เพี้ยนจัดจน......จนเป็น......
จนเป็น.....
ไอ้ก๋วยมันเป็นบ้าเหรอวะเนี่ย นี่มันเกลียดกูจนเป็นบ้าไปแล้ว ชิบหายแล้วแบบนี้ น่ากลัวโว้ย น่ากลัวจริง ๆ
TBC…