หัวข้อ: คุณคนเดียวแต่เราสองคนByTRomance[ แจ้งเลขพัสดุ Box & คุณคนเดียว] P.1,39,40

[Seiki]

จาน เปล่าเพียงหนึ่งใบที่เตรียมพร้อมสำหรับตักข้าว โต๊ะอาหารขนาด 12 ที่นั่งมีคนรอกินข้าวแค่คนเดียวท่ามกลางกับข้าวหลากหลายชนิด มันเริ่มจะเป็นความเคยชินที่คุณคนเดียวทำใจให้ชินไม่ได้เลยสักครั้ง ทั้งๆที่กินข้าวบนโต๊ะตัวนี้มาตั้งแต่เกิด แต่เพิ่งมารู้สึกว่าโต๊ะตัวนี้มันใหญ่เกินไปเมื่อไม่นานมานี้เอง
คนที่หลอกตัวเองว่าหายป่วยแล้วค่อยๆตักข้าวแบบงกๆเงิ่นๆใส่จานก่อนจะไปยืนคอยข้างๆ

“ไปยืนตรงนั้นทำไม”

“ครับ”

“ถามว่าไปยืนตรงนั้นทำไม”

“ก็”

“ก็อะไรล่ะ มานั่งสิ หิวแล้ว”

“ขลุ่ยกินแล้วครับ”

“ข้าวต้มสามคำนั่นเหรอเรียกว่ากินแล้ว”

“เอ่อ”

คน เก่งเค้าหันไปสบตากับนมเพื่อขอตัวช่วยหรือไม่ก็ต้องการหาคำตอบว่าเรื่องที่ ไม่อยากให้รู้ถึงได้มาถึงหูฝ่ายตรงข้ามอย่างคุณคนเดียวได้  ในบ้านหลังนี้ทุกคนอยู่ฝ่ายขลุ่ยหมดแหละ แม้กระทั่งนมที่เลี้ยงคุณคนเดียวมาก็เถอะ ไม่ว่าจะผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันสักแค่ไหนแต่ดูเหมือนทุกคนจะทำใจยอมรับ กับเรื่องที่เกิดขึ้นได้หมดเลย ยกเว้นคุณคนเดียว

จานเปล่าพร้อม อุปกรณ์ถูกจัดวางตรงหน้าคนที่ทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามอีกชุดเหมือนรู้ หน้าที่อยู่แล้ว จะไม่ให้คุณคนเดียวเหวี่ยงไปทั่วราชอาณาจักรได้ยังไงในเมื่ออะไรๆก็เอื้อต่อ คนที่คุณคนเดียวต้องการแก้แค้นขนาดนี้ โอ๋กันเข้าไป เอาให้เยอะๆ คุณคนเดียวจะได้เหวี่ยงแรงๆโดยไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดอะไรมากมาย

“ผมตักเองครับป้า”
ทัพพี ถูกยื้อแย่งจากคนป่วยทันทีที่นมจะจ้วงทัพพีตักข้าวให้ เหมือนบนโต๊ะอาหารนี้ไม่มีคุณคนเดียวอยู่ด้วยอย่างนั้นแหละ โลกที่มีแต่นมและขลุ่ยทำให้อารมณ์คุณคนเดียวคุกกรุ่นอีกแล้ว กลายเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นลงได้งี่เง่าและน่ารังเกียจตัวเองเป็นที่สุด แต่มันก็เป็นไปแล้ว อารมณ์และความรู้สึกเป็นสิ่งเดียวที่คอนโทรลไม่ได้

“ป้าตักเองค่ะคุณขลุ่ย ขืนให้คุณตักมันก็มีค่าเท่ากับไม่ได้กินนั่นแหละค่ะ”

“ขลุ่ยตักเองดีกว่าครับ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”

“ไม่หิวก็ต้องกิน ตักเลยครับนม”

สงคราม ย่อมๆระหว่างหัวหน้าแม่บ้านและเจ้านายคนใหม่หยุดลงทันทีเมื่อได้รับคำสั่ง ประกาศิต ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง ผู้ร่วมโต๊ะอาหารเพียงคนเดียวเอื้อมมือมาตักแกงจืดร้อนๆเพียงช้อนเดียวราดไป บนข้าวแล้วก้มหน้าก้มตากินเหมือนทำตามหน้าที่ที่ถูกบังคับให้ทำ

“ใจคอจะกินแกงจืดช้อนเดียวกับข้าวทั้งจานเลยหรือไง”

นั่นแหละคนที่คิดว่าตัวเองหายป่วยแล้วถึงได้เอื้อมมือไปตักหมูทอดมาวางเป็นพร็อพประดับจานข้าวอีกชิ้น

“กับข้าวบนโต๊ะไม่ได้มีแค่สองอย่างนะ ถึงบ้านนี้จะไม่ได้ลำบากอะไรแต่ก็ไม่เคยมีใครสั่งสอนให้กินทิ้งกินขว้างหรอกนะ”

ผัด ผักรวมถูกตักไปวางคู่กับหมูทอดอีกอย่าง เมื่อก่อนขลุ่ยก็ว่าง่ายแบบนี้แหละ เพียงแต่ไม่ได้ว่าง่ายเพราะถูกสั่งแบบนี้ เด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักที่ชอบตามหลังเพื่อนพ่อมาหาคุณคนเดียวบ่อยๆแต่ก่อน นั้น คุยเก่งว่านอนสอนง่ายแทบจะยกคุณคนเดียวเป็นฮีโร่ทุกอย่างเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้และอะไรๆมันไม่เลวร้ายขนาดนี้ วันนี้ขลุ่ยก็อาจจะยังเป็นเงาตามตัวคุณคนเดียวเหมือนที่เพื่อนๆที่คณะชอบแซว ก็เป็นได้

วันนี้คุณคนเดียวยังทำใจให้ทุกอย่างเป็นเหมือนวันวานไม่ ได้ แผลที่กรีดลึกในใจยังสดใหม่เกินไป ภาพแม่ที่กรีดร้องแล้ววิ่งออกไปบนถนนต่อหน้าต่อตาวันนั้นยังชัดเจนทุกครั้ง ที่หลับตา

“อิ่มแล้วเหรอค่ะคุณคนเดียว”

“ครับ”

“ไหนบ่นว่าหิวไส้จะขาดไงค่ะ กินไปหน่อยเดียวเอง”

โดน คนที่เปรียบเสมือนแม่ค่อนขอดว่ากินได้ไม่เท่าไหร่ แล้วคนดีของนมล่ะ กินเข้าไปแค่ปลายทัพพี แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะหาย ถึงขลุ่ยจะเป็นคนที่คุณคนเดียวสมควรจะใจร้ายด้วยแต่ต้องไม่ใช่ตอนที่อ่อนแอ แบบนี้สิ ถ้าขลุ่ยยังเป็นแบบนี้คุณคนเดียวก็ลงโทษได้ไม่เต็มที่ อย่างน้อยถ้าจะรังแกใครก็จะต้องทำตอนที่เค้ามีเรี่ยวแรงพอที่จะตอบโต้ได้ไม่ ใช่แค่ลุกขึ้นก็แทบจะล้มแบบนี้

“คุณคนเดียวจะอาบน้ำเลยมั้ยครับ”

“อาบเลย เตรียมชุดให้ด้วยล่ะ ไหวใช่มั้ย”

“ครับ”
ไม่ได้แกล้งคนป่วยนะ แต่คุณเดียวถามแล้วว่าไหวมั้ย เจ้าตัวดันรับปากว่าไหวเองนี่ ช่วยไม่ได้


คืน นี้เป็นคืนแรกในรอบหลายๆคืนที่มีขลุ่ยนอนอยู่ข้างๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกันเหมือนที่เคยทำ ทั้งๆที่อยากจะทำร้ายเหมือนเคยแต่อดที่จะสงสารไม่ได้ อยากจะใจดำมากกว่านี้ อยากจะให้ขลุ่ยเจ็บ แต่พอได้ยินเสียงไอตลอดเวลาที่เข้ามาในห้องนอนที่อุณหภูมิต่ำกว่า 24 องศาแล้วทำไม่ลง พยายามบอกตัวเองว่าเมื่อไหร่ที่ขลุ่ยเจ็บปวด มันจะชดเชยความเจ็บปวดที่แม่เคยได้รับ ทั้งๆที่ได้แก้แค้นแทนแม่แล้วควรจะสบายใจกว่านี้ แต่ทุกอย่างกลับตรงกันข้ามกับหมดเลย หัวใจกระตุกวูบทุกทีที่ได้ยินเสียงไอหนักหน่วง รู้สึกเป็นกังวลถ้าบรรยากาศในห้องเงียบเกินกว่าที่ควรจะเป็น

ได้ เวลาที่คนบอกว่าตัวเองหายป่วยแล้วจะต้องตื่น แต่ความจริงยังนอนขดตัวใต้ผ้าห่มตัวงอเป็นกุ้งอยู่เลย ปกติขลุ่ยจะตื่นเองโดยไม่ต้องมีนาฬิกาปลุก ถ้าคุณคนเดียวตื่นนั่นหมายความว่าขลุ่ยจะต้องตื่นก่อนหน้านั้นสักพักหนึ่ง แล้ว เพราะทุกทีที่ตื่น ปลายเตียงจะมีเสื้อคลุมวางเอาไว้ให้ ที่ห้องแต่งตัวจะมีเสื้อผ้าของวันใหม่เตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว กำลังนั่งมองคนอวดดีเพลินๆก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆก้อนที่อยู่ในความคิดใต้ ผ้าห่มขยับตัวไปมาซะงั้น


ให้ขลุ่ยรู้ไม่ได้หรอกว่านั่งมองเค้า อยู่นานแค่ไหนแล้ว ที่ให้รู้ไม่ได้คือความรู้สึกที่มีต่อขลุ่ยตอนนี้มันตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด มันก้ำกึ่งระหว่างเอ็นดูกับเกลียด เป็นห่วงหรือสงสาร ยังดีที่ว่าเค้าแค่พลิกตัวเปลี่ยนท่าเท่านั้นไม่ได้ตื่นขึ้นมาอย่างที่ตกใจ


เสียง โทรศัพท์ดังฝ่าสายน้ำออกมาให้ต้องขมวดคิ้ว ฝักบัวถูกปิดเพื่อจะฟังให้แน่ใจว่าเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่นั้นไม่ใช่ของตัว เอง และที่มันเงียบไปเพราะคนที่โทรมาวางสายหรือเพราะคนที่นอนหลับสบายอยู่บน เตียงรับกันแน่

บางครั้งห้องที่กว้างเกินไปและมีห้องแต่งตัวกั้น ระหว่างห้องน้ำกับห้องนอนก็เป็นอุปสรรคต่อการรับฟังเหมือนกัน หยุดการอาบน้ำไว้แต่เพียงเท่านี้ ผ้าขนหนูสีขาวถูกกระชากมาพันตัวลวกๆเพื่อจะออกไปดูให้แน่ว่าตกลงแล้วเสียง โทรศัพท์เงียบไปเพราะอะไร


เสียงแหบห้าวลอยมากระทบหูทำให้สองขาที่ก้าวเดินต้องหยุดกึก

‘หายแล้วแซคไม่ต้องเป็นห่วงหรอก’

‘อื้ม ถ้าขออนุญาตที่บ้านได้ก็จะไปโรงเรียน’

‘แซคส่งการบ้านให้แล้วเหรอ ขอบใจมากนะ อืม ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ’

‘เสียงแหบเพราะเพิ่งตื่นต่างหาก’

‘ครับคุณแซค จะดูแลตัวเองครับ แล้วเจอกัน’







ปัง!!!

เท้า มันเสือกเผลอไปเตะประตูตู้เสื้อผ้าเองนะ คุณคนเดียวไม่ได้ตั้งใจเหวี่ยง แต่ก็ยอมรับว่าเสียงพูดคุยโทรศัพท์ของคนที่ลุกขึ้นนั่งพิงหลังกับพนักเตียง ทำให้รู้สึกหมั่นไส้ คงจะเป็นเพื่อนสนิทคนเดิมของขลุ่ยสินะที่โทรมา เพื่อนที่คุณคนเดียวไม่เคยถูกชะตาด้วยเลย เพื่อนที่เอาใจใส่กันจนเว่อร์เกินคำว่าเพื่อนของขลุ่ยคนนั้นชอบทำให้คุณคน เดียวหงุดหงิดใจ เหมือนอย่างตอนนี้

ตอนป่วยสีหน้าก็ไม่ซับสีเลือด อยู่แล้ว ตอนตกใจยิ่งซีดขาวเหมือนหน้ากระดาษเข้าไปใหญ่ คนที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหยุดหอบตรงหน้าในห้องแต่งตัวคงจะตกใจเสียงเตะตู้เสื้อ ผ้าเมื่อกี้ และยิ่งลนลานเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นว่าคุณคนเดียวอาบน้ำเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ มีชุดเตรียมเอาไว้

“ขอโทษครับที่ตื่นสาย”

“อือ”

อยาก จะวีนอยากจะเหวี่ยงใจจะขาด อยากจะกระชากตัวคนป่วยมากระแทกฝาผนังให้สมกับอารมณ์ที่เดือดพล่านอยู่ตอนนี้ แต่กลัวคนตรงหน้าจะตายใส่เลยได้แต่ข่มเก็บเอาไว้ ถึงตอนนี้จะเป็นโอกาสดีที่จะทรมานขลุ่ยให้สมกับที่โกรธแค้น แต่คุณคนเดียวไม่อยากทำร้ายคนที่อ่อนแอและไม่มีทางสู้ ทำแบบนั้นมันหน้าตัวเมียเกินไป

ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกอีกครั้ง ด้วยมือของคนที่ต้องทำหน้าที่ตรงนี้ทุกวัน ขลุ่ยรู้จักทุกซอกทุกมุมของตู้เสื้อผ้ามากกว่าเจ้าของตู้อย่างคุณคนเดียว เสียอีก กางเกงยีนส์สีซีดตัวที่ชอบใส่บ่อยๆช่วงหลังๆมานี้ถูกเลือกออกมาแขวนหน้าตู้ ตามด้วยเสื้อยืดสีขาวธรรมดาและปิดท้ายด้วยชอปคณะสีเข้ม
ขลุ่ยจำชีวิต ประจำวันของคุณคนเดียวได้ ในขณะที่ตัวเองบอกว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอีกฝ่ายเลย แต่ก็รีบออกมาจากห้องน้ำเพื่อฟังเค้าคุยโทรศัพท์
ทำแบบนั้นเพื่ออะไรวะคุณคนเดียว ตอบตัวเองได้มั้ย!!!

“คุณคนเดียวครับ”

“มีอะไร”

“วันนี้ขลุ่ยไปเรียนได้มั้ย”

มือ ที่กำลังปลดเสื้อยืดออกจากไม้แขวนหยุดชะงักทันที ที่กล้าเอ่ยปากขออนุญาตเป็นเพราะสายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้หรือเปล่า เพราะไอ้คนที่มันโทรมาแสดงอาการห่วงใยตั้งแต่เช้าใช่มั้ย ขลุ่ยถึงได้กล้ามากกว่าที่เคยเป็นขนาดนี้

ร่างบอบบางที่บางยิ่งกว่า เดิมเพราะพิษไข้ ลอยหวือมาปะทะอกทันทีที่คว้าข้อมือแล้วออกแรงกระชากแค่เล็กน้อย ขลุ่ยเกร็งตัวต่อต้าน แววตาตื่นตระหนก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตัวสั่นเทิ้มเพราะหน้าผากถูกแตะแต้มด้วยริมฝีปากอย่าง ตั้งใจ


“ตัวยังร้อนอยู่เลย ยังไม่ต้องไปหรอก จะให้นมเรียกหมอมาตรวจ ถ้าหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรพรุ่งนี้จะให้ไป”



วิธี วัดไข้ของคุณคนเดียวไม่ได้มาตรฐานเท่ากับหมอ แต่ไอร้อนระอุที่กระทบริมฝีปากยังร้อนแทบจะลวกไหม้ขนาดนี้จะปล่อยให้ไป โรงเรียนได้ยังไง แทนที่จะหายมาให้คุณคนเดียวทรมานได้เร็วๆก็จะกลายเป็นป่วยจนไม่รู้ว่าจะหาย เมื่อไหร่นะสิ ไม่เอาหรอกแบบนั้น คุณคนเดียวอยากจะแก้แค้นให้แม่เร็วๆ


ไม่เกี่ยวกับโทรศัพท์ที่ได้ยินเมื่อเช้าเลย ไม่เกี่ยวเลยจริงๆ





๐ สวัสดีค่ะทุกคน ขอโทษนะคะที่เรื่องนี้ต่อช้ามากอย่างที่ไม่ควรจะเป็น แต่ความวุ่นวายหลายเรื่องมันซัดมาพร้อมๆกันค่ะ เลยต้องเคลียร์งานก่อน แต่ไม่ได้ลืมนะคะ รู้ตัวเลยว่าไม่ได้จับคุณคนเดียวมาต่อนานจนเอ๋อๆ ต่อไม่ค่อยติด อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง และดูเหมือนตอนนี้จะไม่ค่อยมีอะไร ถือซะว่าคนเขียนเข็นออกมาแก้ลืมนะคะ

๐ คนที่อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ในหนังสือแล้ว อยากให้อ่านใหม่นะค่ะ เพราะคนเขียนนำมาแปรรูปใหม่ เหตุการณ์เลยอาจจะไม่ต่อเนื่องเหมือนในหนังสือ เพราะฉะนั้นแล้วอ่านใหม่เถอะค่ะ  จะแบ่งเป็นสองช่วงนะนะคะ คือช่วงดราม่าน้ำตานองและช่วงที่เค้าเสพสุขกัน แบ่งกันไปคนละครึ่งนะ ทนอ่านทนเซ็งกันไปก่อน อีกไม่นานค่อยอ่านตอนหวานๆนะคะ น่าจะประมาณยี่สิบตอนจบ (ถ้าทำได้) 

๐ ยืนยันเหมือนเดิมว่า การเอาเรื่องที่เขียนจบแล้วมาขยายใหม่เป็นอะไรที่ยากมากค่ะ

๐ ตอนนี้มีเรื่องที่ซุ่มเขียนทีละเล็กละน้อยอยู่สองเรื่อง ขอเวลาสร้างสต็อกก่อนแล้วจะเข็นมาให้อ่านกัน เป็นแนวที่คนเขียนถนัดคือ ฮาๆบ้าๆบอๆ ไม่พระเอกร่วก็นายเอกรั่ว เผลอๆรั่วทั้งคู่ แน่นอนว่าเรื่องแรกคือเรื่องเด็กป๋า ที่เคยบอกเอาไว้แล้ว ส่วนอีกเรื่องขออุบไว้ก่อนค่ะ

๐ ถ้าผ่านอาทิตย์นี้ไปแล้ว อาทิตย์หน้าขอสัญญาว่าจะมาลงนิยายแบบปกติจอง TRomance คือไม่เกินสองวันต่อหนึ่งตอนนะคะ

๐ หลายคนที่เมลล์มาถามถึงการจองรวมเล่มเรื่องนี้ ประกาศตรงนี้ก่อนเลยนะคะว่า ไม่มีโปรเจครวมเล่มสำหรับเรื่องนี้ในตอนนี้ค่ะ อย่างที่บอกคือเรื่องนี้ตั้งใจเอามาขยายเพิ่มสำหรับคนที่ได้อ่านเรื่องสั้น แล้วรู้สึกว่ามันยังไม่จบ หรือยังไม่กระจ่าง เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ยังถือเป็นเรื่องพิเศษที่แถมในรวมเล่มพี่เมฆ จะเอามารวมเล่มแยกก็รู้สึกละอายแก่ใจตัว แต่ขออนุญาติรวมไปในแพ็คเกจสามเรื่อง ให้คนที่ประมูลเรื่องพี่ดินไปได้นะคะ

๐ สำหรับคนที่สั่งจองพี่ดิน คนเขียนจะแพ็คหนังสือและจัดส่งภายในสัปดาห์นี้ พร้อมกันทั้งหมด ไม่แบ่งกันส่งนะคะ เพราะฉะนั้นใครที่สั่งหนังสือมาก็จะได้เวลาไล่เลี่ยกันตามความช้าหรือเร็ว ของพี่ไปรษณีย์นะคะ

๐ ขออภัยถ้ามีคำผิดนะคะ ตรวจทานแล้วแต่อาจจะไม่ละเอียดพอ

๐ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดค่ะ TRomance

[iforgive]

ดีใจจะได้พี่ดินมาไว้ในอ้อมอกแล้ว  สำหรับเรื่องนี้แต่งมาเหอะ  ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นยังงัย
เข้าใจอยู่ว่าการเอาเรื่องเดิมที่จบแล้วมาขยายมันยาก  แต่คนแต่งก็ทำออกมาได้ดี 
ไม่ได้รู้สึกขัดหรือสะดุดตรงไหน  อ่านแล้วก็จุก ๆ เศร้า ๆ ปะแหล่ม ๆ ปน ๆ กันไป

[@Iriz]

"เพราะคุณคนเดียวชอบให้โอกาสคนต่างหาก"
ไม่จริงงง แล้วทำไมไม่ให้โอกาสขลุ่ยบ้างงง 
แอบสะใจเวลาคุณคนเดียวแกสับสนตัวเองอ่ะ ยอมรับไปว่าชอบว่าหึงขลุ่ยซะก็สิ้นเรื่อง 

ขอบคุณคุณTRomanceและคุณSeikiค่ะ 

[A-J.seiya*]

คุณคนเดียวววว
คงสับสนมากนะ  T^T
แต่ว่า นิดนึงก็หึงแบบนี้ จะไปได้ซักที่น้ำคะ
หุหุ ... ขลุ่ยอยู่เฉยๆนะเนี่ย!!

[roseen]

อ้าวๆยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าหน้าตัวเมียนะ

[ordkrub]

อ่านแล้วยิ่งสงสารขลุ่ย รักเขามากจนยอมให้ปู้ยี่ปู้ยำทุกอย่าง
คุณคนเดียวนี่มันแย่จริงๆ

[NCJung]

ตามอ่านจนทัน อิอิ
คุณคนเดียวก็นะ ยอมรับใจตัวเอเถอะว่า หึง ขลุ่ย

[Killua]

จะรอตอนต่อๆๆๆๆๆไปจนกว่าจะถึงตอนหวานนะคะ
สงสารขลุ่ยมากมายอ่ะ แต่คุณคนเดียวก็น่าสงสารนะ
สับสน วุ่นวาย ทั้งแค้ ทั้งเกลียด ทั้งรัก  อารมณ์แบบนี้
น่าสงสาร อยากให้เค้ารักกันเร็วๆ

[noina]

อีตาคุณคนเดียวเนี่ยเอาแต่ใจเหลือรับ

รักขลุ่ยแล้วนะนั่นมีหึงด้วย

ฉะนั้นก็รีบยอมรับใจตัวเองซักทีเซ่

ขลุ่ยทำไมไปยอมมันมากขนาดนั้นล่ะลูก

ขลุ่ยสู้มัน

คนแต่งกับคนโพสต์ก็สู้ด้วยเน่อ

[donutnoi]

เมื่อไหร่จะถึงตอนหวานๆนี่    กัดฟันอ่านตอนเศร้าๆ มานานแล้วนะ 

สงสารขลุ่ย      คุณคนเดียวใจร้าย 

[DraCo_SLa13]

ยิ่งอ่านยิ่งทรมาณใจ

[OhJa]

"คุณคนเดียวไม่อยากทำร้ายคนที่อ่อนแอและไม่มีทางสู้ ทำแบบนั้นมันหน้าตัวเมียเกินไป"

----------------------------------------------------------------

ไอ้ที่ทำอยู่ทุกวันเนี้ย มันยังไม่เกินไปอีกเหรอห๊าาาาา  

[BeeRY]

คุณคนเดียวเอ๊ย ที่ทำอยู่ก็ใช่จะมีความสุข แต่ถ้ายังให้ความโกรธมันบังตาอยู่ ก็ยังมองไม่เห็นอย่างอื่นอยู่ดี
แล้วก็เย่ๆๆๆ จะได้พี่ดินมาไว้ในอ้อมอก (แฟบๆ) แล้ว

[urmein]

ฮือออออ  
สงสารขลุ่ยยย แต่ก็สงสารคุณคนเดียวด้วยยย
อยากอ่านตอนเค้าเข้าใจกันแล้วววว หวานๆๆๆ

[dea]

  สับสนกับคุณคนเดียว

ก็เห็นชัดๆอยู่ว่าหึง  ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับขลุ่ยแท้ๆ

ทิฐิเหลื๊อเกินน พ่อคุณ

[Nus@nT@R@]

เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะได้รู้ถึงความรู้สึกของตัวเองจริงๆสักที

[Heisei]

ไม่เกี่ยวเลยจริงจริ๊งพ่อคุณ...
แต่วันนี้ใจดีผิดปกตินะคุณคนเดียว แค่จิกๆกัดๆให้แสบคันเล็กน้อย
เป็นห่วงก็บอกมาเห๊อะ!!

[aphanite]

ลดบ้าง แล้วจะดีขึ้นนะ
คนเดียว,,

[nunamicky]

หึงเค้าละซิ คุณคนเดียว

[kokikung]

คุณคนเดียวอ่า

เมื่อไหร่จะรู้ใจและยอมรับสะทีอ่า

สงสารขลุ่ย

[YBlood]

คุณคนเดียวปากแข็งตลอดด
แอบพาขลุ่่ยหนีดีกว่า

ฮะๆไอ้เสือไบ 

[lazewcielo]

คุณคนเดีวซึนชัดๆ
ห่วงเค้าก้ยังไม่รู้ตัวอีกแหน่ะ

[iranen]

คุณคนเดียวหลอกตัวเองไปถึงไหนนะ
สงสารขลุ่ยจังเลย

[BAKA]

คุณคนเดียวน่าจะเข้าใจตัวเองนะ  แค่ไม่ยอมรับหรือเปล่า?

[engrish]

คุณคนเดียวเมื่อไหร่จะเข้าใจตัวเองสักที
ว่าที่ทำอยู่น่ะมันทั้งรักทั้งหึงเลย

[YELLOWSTAR]

คุณคนเดียว รักขลุ่ยชอบขลุ่ยก็ยอมรับซะเหอะ

จะได้ไม่ต้องมามาม่ากันขนาดนี้

บีบอ่ะ

[จันทร์ผา]

ไม่ยอมรับว่ารักขลุ่ยละสิ

[krappom]

ขอกระโดดถีบยอดหน้าอิคุณคนเดียว

[konnarak]

สงสารขลุ่ย มากอะ  เมือไรน่าคุณคนเดี่ยวจะยอบรับความจิงสักที่ 


อยากอ่านตอน หวานๆๆ  เร้ววๆๆๆ   




ขอบคุณครับบบ

[Sabaijai]

คุณคนเดียว....ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม....

เดี๋ยวจะต้องเสียใจอย่างที่คุณพ่อว่าแน่ๆ....