Only You EP.43 :: The ring in the graveyard. [50%]งานพรีเมียร์ภาพยนตร์ของวิคเตอร์ที่ลอนดอนนั้นยิ่งใหญ่ตระการตาสมกับเป็นภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ของฮอลลีวูด ผมไม่ได้อยากมา ไม่ได้เล่นตัวนะ คือนักข่าวเยอะ ช่างภาพแยะ เซเลบรีตี้ก็มากมาย แฟนคลับวิคเตอร์ล้นหลาม ผมกลัวโดนทึ้งหัวหากว่าพวกนั้นจับได้ว่าผมเป็นใคร หมายถึงว่าจับได้จริงๆ คาหนังคาเขาว่าเราสองคนคบกัน (ทำอย่างกับคบชู้กัน) แต่วิคเตอร์ก็ยืนยันจะให้มาให้ได้และสุดท้ายผมก็ต้องบินมาลอนดอนกับเขา ซึ่งเอาตรงๆ ผมก็ตื่นเต้นนะที่จะได้มาลอนดอน หนึ่งในเมืองยอดฮิตของนักท่องเที่ยวจากทั่วมุมโลก แต่มาได้สองวัน ผมก็อยู่แต่ในโรงแรม ได้มองวิวลอนดอนจากหน้าต่างห้องพักเท่านั้นเอง ไม่ต้องสืบให้ยาก ไอ้ยักษ์ไม่อยากให้ออกไปไหน
นี่มันเป็นการแชร์ความสัมพันธ์อย่างที่ขอไปตรงไหนเนี่ยห๊า ที่พูดไปยืดยาวหลังจากผมออกไปทบทวนอะไรมา ไอ้ยักษ์หน้าหนวดมันฟังบ้างมั้ย หรือถ้าฟังแล้วคิดตามหรือเปล่าเนี่ย แต่ก็ถือว่าดีกว่าเก่า เพราะคราวนี้เขาไม่บังคับ ใช้วิธีอ้อนไม่ให้ออกไปไหน แล้วก็พาผมออกกำลังกาย ไม่ใช่การออกกำลังกายบนเตียงนะ เขาพาผมเล่นโยคะ แล้วก็เต้น T25 โอ้โห ฟิตแรงมาก พอทำแค่สองอย่างนี้ ผมก็เหนื่อยเมื่อยล้าจนไม่อยากออกไปตะลอน แผนการไอ้ยักษ์ช่างล้ำลึกนัก
“ห้ามเขาออกสื่อเด็ดขาด” เซล่าสั่งหน้าเครียด วิคเตอร์ทำหน้ามึน ดูก็รู้ว่าเขาไม่ยอม แต่อันนี้ผมเห็นด้วยกับเธอ ไม่ใช่เพราะผมจะสวมบทนางเอกยุคดาวพระศุกร์ แต่ผมไม่ชิน ผมไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงกับการอยู่ท่ามกลางแสงแฟลช ท่ามกลางเสียงร้องเรียกโวยวายจากช่างภาพและแฟนคลับ คือผมเคยอยู่จุดนั้นมาก่อนอะ จุดที่เป็นติ่งแล้วตะโกนเรียกดารานักแสดงอันเป็นที่รัก ปัจจุบันผมก็ยังเป็นนะ ถ้าผมเจอพี่อดัม มารูนไฟว์ที่นี่ ผมก็จะแหกปากแรงๆ เช่นกัน
แล้วถ้าผมออกไป ผมจะออกไปในฐานะอะไร ผมก็เป็นแฟนวิคเตอร์นั่นแหละ อันนี้เรารู้กัน คนใกล้ตัวรู้ สื่อระแคะระคายบ้าง แฟนคลับนึกสงสัยบ้าง แต่มันยังไม่มีอะไรชัดเจนที่มาการันตีความสัมพันธ์ของเราสองคนให้ภายนอกได้รู้แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ มันเป็นฟีลว่าถ้าแฟนคลับที่รักวิคเตอร์มากๆ จะบอกว่าพวกเขาไม่เชื่อกับข่าวนี้ เขาก็จะยังพูดได้อยู่ไงว่า ไม่จริง ไม่เชื่อ แต่ถ้าผมปรากฏตัวออกไป ก็เท่ากับความความคิดนั้นจะสั่นคลอนทันที ผมไม่ได้เป็นห่วงพวกนางนะ แค่ลองยกสถานการณ์เฉยๆ แหม ผมเจอพวกนางด่าก็เยอะแยะ โดนแซะก็มากมาย แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบ ไม่ตอบโต้ ทำเมินเฉยไม่สนใจ และผมเองก็เลือกที่จะรักกับวิคเตอร์เงียบๆ เอง ไอ้ยักษ์ก็ไม่ได้อยากประกาศ แต่วันนี้เขาอยากออกงานคู่ผมบ้าง
“ให้ผมเดินกับทีมงานก็ได้ นะๆ” ผมกระซิบกับเขาสองคนในห้องรับรองก่อนจะออกไปที่งานพรีเมียร์ด้านนอก ไอ้ยักษ์หันมามองแล้วขมวดคิ้ว
“มาเดินกับฉัน” เขาสั่งเสียงราบเรียบ ผมทำปากยื่นหน้างอหน่อยๆ
“ไหนบอกว่าจะฟังคำขอของผมมากขึ้นไง” ไอ้ยักษ์ทำตาปริบแล้วพูดหน้ามึน
“นี่ก็ฟังมากขึ้นแล้ว” ผมแยกเขี้ยวแล้วยกมือไปบิดจมูกเขาหนึ่งที
“คนละครึ่งทาง ผมจะออกไปเดินด้วย แต่ต้องให้ผมอยู่กับทีมงาน ถ้าไม่ให้ ผมไม่ออกไปไหนทั้งนั้น ผมจะกลับโรงแรม” วิคเตอร์หรี่ตามอง ปลายลิ้นดุนแนวฟันด้านล่างช้าๆ ผมเลิกคิ้วทั้งสองขึ้น มองเขาอย่างดื้อดึง
“ขู่เก่งขึ้นเยอะนะ เดี๋ยวจะโดนดี” ผมหันไปมองบรรยากาศรอบๆ ในห้องรับรอง ทีมงานและนักแสดงคนอื่นๆ กำลังคุยกันอย่างชื่นมื่น ออสตินกับพี่การ์ดคนไทยสองคนยืนอยู่ด้านนอก ไม่ได้เข้ามาอยู่แล้ว
พอเห็นว่าไม่ได้มีใครสนใจเราสองคน ผมเลยเอื้อมมือขวาไปกุมเป้ากางเกงสแลคสีดำมันเงางามของเขาไว้ แล้วลูบวนเบาๆ ไอ้ยักษ์สะดุ้งนิดหน่อยแล้วหันไปมองรอบๆ สักพักก่อนจะหันกลับมามองผมแล้วขบกรามเบาๆ ผมยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูขวาของเขาเบาๆ
“โดนของดีๆ แบบนี้ทำไมจะไม่อยากโดน ผมยอมให้ลงโทษหนักๆ เลย” ผมแลบลิ้นเลียติ่งหูของเขา วิคเตอร์คำรามในลำคอเสียงแหบ ยักษ์น้อยขยายใหญ่ขึ้นจนเป้ากางเกงตุง ผมดึงหน้าตัวเองออกห่างจากหน้าเขา วิคเตอร์หันมามองสายตาวาววับอย่างกับหมาป่าจ้องจะจับลูกแกะกินให้ได้
“ก็ได้ แต่ตอนนี้ไปห้องน้ำกัน” ผมยิ้มขำแล้วหัวเราะคิกคัก วิคเตอร์ลุกขึ้นยืน เป้าเกางเกงเขาตุงจนมันโป่งพอง ผมเลยลุกขึ้นยืนตามแล้วเดินเอาตัวไปบังเป้าเขาไว้กันคนอื่นเห็น
“ไปไหนเหรอวิคเตอร์” ดีแลนผู้กำกับภาพยนตร์หันมาถาม เขามองผมด้วยสายตาไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่ ตอนแรกผมแปลกใจ แต่เซล่าก็ไขข้อสงสัยให้ผมทราบว่า ทีมงานหลายๆ คน แอบโยนความผิดให้ผมนิดหนึ่งที่ทำให้วิคเตอร์ทิ้งงานพรีเมียร์คราวก่อนไปอย่างดื้อๆ ผมไม่รู้จะต้องทำยังไง หรือพูดว่าอะไร ในใจอยากขอโทษพวกเขาที่ทำให้วุ่นวาย แต่วิคเตอร์บอกว่าไม่ต้อง แค่อยู่เฉยๆ ก็พอ เขามองว่าปัญญาอ่อนมากที่จะมาโยนความผิดให้ผม ก็คิดแบบนั้นนะ แต่ก็แอบไม่สบายใจ แต่เอาเข้าจริงแล้ว ผมกับทีมงานก็ไม่ค่อยได้ยุ่งสุงสิงกัน เพราะตัวติดอยู่กับวิคเตอร์ แต่ดีแลนดูจะไม่พอใจผมมากสุดรองจากมนุษย์ป้าเซล่า
“ไปห้องน้ำน่ะ” วิคเตอร์ตอบเสียงกดต่ำ เพราะผมแกล้งเขาด้วยการเอามือลูบเป้าเขาไม่หยุดจนมันแข็งไม่ยอมอ่อน
“ห้องน้ำในนี้ก็มีนะ” ดีแลนว่าพลางชี้ไปทางห้องน้ำในห้องรับรอง วิคเตอร์ยิ้มเครียดแล้วส่ายหัวน้อยๆ
“มันแคบไป ฉันจะเข้าพร้อมกันสองคน” ว่าเสร็จวิคเตอร์ก็ดันผมให้เดินออกไปทันที ผมอ้าปากค้างเพราะเห็นดีแลนเบิกตากว้างอย่างตกใจหน่อยๆ
เราเดินออกมาด้านนอก บอกพวกออสตินว่าจะไปห้องน้ำอย่างเร็วปรื๋อแล้วก็พากันเดินไปทางห้องน้ำอย่างว่องไว วิคเตอร์ผลักผมเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูตามหลังอย่างรวดเร็ว พอหันกลับมาหาผมเขาก็จู่โจมจูบผมอย่างมูมมามทันที
“อ้า… อือ… อะ…” วิคเตอร์ปลดกางเกงทรงกระบอกสีดำของผม ดึงลงอย่างง่ายด่าย ผมยกขาออกจากกางเกง ปล่อยให้มันกองอยู่บนพื้น วิคเตอร์หันไปปิดฝาชักโครก จับผมลงไปนั่ง ผมจัดการถอดเข็มขัด ปลดตะขอกางเกง ควักลูกชายของวิคเตอร์ออกมาจากกางเกงใน แล้วจัดการเกี่ยวตะขอกับรัดเข็มขัดไว้ดังเดิม มีเพียงความเป็นชายอันยาวใหญ่ของเขาเท่านั้นที่เปลือยออกมา
“หล่อจัง” ผมว่าเสียงแผ่ว มือซ้ายจับท่อนเอ็นเขาไว้และช้อนสายตามองหน้าหล่อๆ ที่ยิ้มเหี้ยม ผมแลบลิ้นตวัดส่วนปลายสีชมพูของวิคเตอร์เบาๆ แต่ก็ทำเอาเขาแอ่นตัวพร้อมกับครางเสียงสั่น
ก๊อกๆ
อารมณ์วาบหวิวของเราทั้งสองคนแทบกระเจิง แต่ผมก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากไอติมแท่งโปรด วิคเตอร์ก้มลงมองผมพักหนึ่งแล้วก็หันกลับไปมองประตู เหมือนต้องการจะดูว่าจะมีเสียงเคาะต่อมั้ยหรือมีใครรออยู่ด้านนอกหรือเปล่า
“คุณเรย์มอนด์ ได้เวลางานพรีเมียร์แล้วครับ” เสียงออสตินดังอยู่หน้าประตูห้องน้ำ วิคเตอร์กัดฟันแน่นแล้วตอบกลับไป
“รู้แล้ว เดี๋ยวฉันไป”
“เซล่าบอกว่า เดี๋ยวนี้ครับ”
“เธอไม่ใช่แม่ฉัน!” วิคเตอร์ตอกกลับ และหันมาผงกหัวให้ผมเป็นเชิงบอกว่าให้ทำต่อ ผมก้มลงไปใช้ปากให้กับเขาต่ออย่างช้าๆ
“และตอนนี้เธอบอกว่า นักแสดงกับทีมงานทุกคนรอคุณแค่คนเดียวครับ” ผมได้ยินแบบนั้นก็หยุดใช้ปากให้เขา วิคเตอร์ขมวดคิ้วหงุดหงิด ส่ายหน้าว่าไม่ให้หยุด
“ไปเถอะ ผมไม่อยากให้คนอื่นมารอคุณ เดี๋ยวกลับไปทำกันที่โรงแรมก็ได้” ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบกางเกงขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อย เห็นเงาสะท้อนของวิคเตอร์ในกระจกกำลังหงุดหงิดได้ที่ ผมยิ้มขำ พอแต่งตัวเสร็จก็หันไปจัดการเก็บอาวุธคู่กายของวิคเตอร์เข้าไปในกางเกงตามเดิมทั้งที่มันยังแข็งอยู่ วิคเตอร์ขบกรามแน่น คำรามในลำคอฮื่อๆ เหมือนสิงโตขู่
“ใจเย็นๆ ก่อนนะพ่อราชสีห์” ผมยกสองมือขึ้นตบแก้มเขาเบาๆ หลังจากเก็บยักษ์น้อยเข้าไปในกางเกงเรียบร้อยแล้ว วิคเตอร์แหงนหน้าขึ้นแล้วส่งเสียงเจ็บปวดที่ไม่ได้ปลดปล่อยออกมา
“อ้า!!! แม่ง!!” ผมยื่นหน้าไปจูบใต้คางเขาหนึ่งที วิคเตอร์ก้มหน้าลงมองผมอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ก้มลงมาจูบนัวเนียกับผมสักพักก่อนจะผละออก
“กว่าไอ้งานเวรๆ นี่จะเสร็จ” เขาบ่นเสียงเหวี่ยง ผมยิ้มกริ่ม เอื้อมมือไปเปิดประตูห้องน้ำ แล้วจูงมือเขาออกไปด้านนอก ออสตินกับบอดี้การ์ดคนไทยทั้งสองคนยืนรออยู่ด้วยท่าทีสงบ
“ไปกันเถอะออสติน” สามบอดี้การ์ดพยักหน้ารับพร้อมกัน แล้วปล่อยให้ผมจูงมือวิคเตอร์ที่กำลังงุ่นง่านเดินนำไปก่อน
“ถึงห้องแล้วขย่มให้ด้วยนะ” ผมยิ้มเพลีย ทำอย่างกับคุยว่าให้ช่วยเลือกเนกไทสวยๆ สักเส้นงั้นแหละ
“ถ้าไม่เล่นหูเล่นตากับผู้หญิงมากไป ผมจะทำให้” วิคเตอร์คำรามในลำคอฮึ่มๆ แล้วดึงมือตัวเองออกจากมือผม เอาแขนซ้ายคล้องคอผมไว้แล้วก้มลงจูบขมับขวาผมแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว
“ฉันจะหลับตาเดินทั้งงานเลย” ผมหัวเราะคิกๆ วิคเตอร์คำรามอีกทีพร้อมกับพ่นลมหายใจแรงๆ แล้วก้มลงแช่จูบบนขมับขวาผมไว้ทั้งที่เท้าก็ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วย แขนซ้ายเขาคล้องคอผมแน่น ผมแกล้งเอามือขวาไปลูบเป้าเขาที่มันโป่งพองน้อยลงแล้ว วิคเตอร์ตัวกระตุกไปด้านหลังนิดหนึ่ง ผมหัวเราะเสียงดัง ไอ้ยักษ์ยิ้มกัดริมฝีปากล่าง มองผมอย่างคันเขี้ยว คงอยากจะฝังเขี้ยวลงบนคอผมจะแย่
บรรยากาศงานพรีเมียร์เป็นไปอย่างคึกคัก ผมเองที่ชอบงานเบื้องหลังอยู่แล้วก็คึกตักตามไปด้วย วิคเตอร์ปล่อยให้ผมเดินกับพวกทีมงาน ส่วนเขาต้องเดินกับกลุ่มนักแสดง แต่ส่วนใหญ่ก็เน้นเดินคู่กับชารอน เนื่องจากกระแสจิ้นคู่นี้เขาแรง ผมกับชารอนทักทายกันแล้ว เธอไนซ์อย่างที่เห็นตามสื่อ เป็นผู้หญิงน่ารัก แต่เรายังไม่ค่อยได้ทำความรู้จักกันมาก เพราะชารอนต้องให้สัมภาษณ์สื่อ ซึ่งจริงๆ วิคเตอร์ก็ต้องสัมภาษณ์ด้วย แต่เขาก็ทำมึนทิ้งให้นางเอกพูดคนเดียว ส่วนของเขาจะไปรอพูดทีเดียวตอนช่วงพรีเมียร์ เขาบอกว่าจะพูดทำไมซ้ำซ้อน แถมมีการว่าชารอนน้ำใจล้นหลามมากเกินไปอีกต่างหาก
ผมยังไม่ได้ดูหนัง ยังไม่เห็นว่าเคมีของทั้งสองคนเป็นยังไงบ้าง แต่จากกระแสก็มีคำชมมากกว่าคำด่า ผมกะจะไปดูในโรงกับวิคเตอร์ เขาหนีดูหนังรอบพรีเมียร์กลับที่พักก่อนหน้านี้ทุกที่เพราะจะรอดูพร้อมผม ส่วนพรีเมียร์ที่นี่ผมคิดว่าคงไม่ได้ดูหรอก เพราะวิคเตอร์อยากกลับห้องเร็วๆ
“วิคเตอร์! ชารอน! ทางนี้ๆ” เสียงตะโกนของช่างภาพจากหลายสำนักในอังกฤษและนอกเกาะอังกฤษตะโกนเรียกสองพระนางดังกระหึ่มไปทั่วงาน มีเสียงแฟนคลับส่งเสียงฮือฮาเป็นระยะ แสงแฟลช เสียงชัตเตอร์ดังรัวๆ แสงสีขาววูบวาบสว่างตา ผมยืนยกส้นเท้าเล่นบนพรมแดงอยู่ข้างๆ ออสติน พลางกวาดสายตามองไปรอบงาน แบ็คดรอปสีดำอันใหญ่ตัดกับพรมสีแดง บนแบ็คดรอปเป็นรูปโปสเตอร์ภาพยนตร์ขนาดใหญ่ มีนักแสดงสำคัญๆ ในภาคแรกครบทั้งหมด แต่ที่เด่นก็คือวิคเตอร์กับชารอน
“เฮ้ เป็นไงบ้าง” ผมหันไปมองทางต้นเสียง พอเห็นว่าเป็นคุณทอมเจ้าของนิยายที่วิคเตอร์เล่นเป็นพระเอกในเวอร์ชั่นหนังก็ยิ้มกว้าง
“สวัสดีครับคุณทอม!” ผมพูดเสียงกระตือรือร้นพลางยื่นมือขวาไปเช็กแฮนด์กับเขา แล้วเดินเข้าไปกอดเขาตามแรงดึงของอีกฝ่ายวูบหนึ่งแล้วก็ผละออกตามมารยาทฝรั่ง
“เพิ่งเห็นนายมางานพรีเมียร์” คุณทอมถามท่ามกลางเสียงดังของช่างภาพ นักข่าว แฟนคลับและเสียงเพลงประกอบภาพยนตร์ที่เปิดคลอเบาๆ ในงาน
“พอดีผมไม่สบายครับ เลยนอนพักที่บ้าน แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว” คุณทอมพยักหน้าพร้อมยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะหันไปเรียกผู้หญิงคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลแก่ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวมีกระ ตัวสูงชะลูดให้เขยิบมายืนใกล้ๆ เขา
“นี่ภรรยาของฉัน เดซี่” ผมเอ่ยทักทายภรรยาของคุณทอมด้วยความเป็นมิตร เธอเองก็เช่นกัน คุณเดซี่ยิ้มแย้มและดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเล่าให้ฟังว่าคุณทอมเล่าแล้วว่าผมชอบนิยายเขามากขนาดไหน และเธอยังเล่าด้วยว่า เธอเป็นคนช่วยสามีตัดสินใจในการเลือกวิคเตอร์ให้เป็นพระเอกเรื่องนี้ด้วย
“ฉันชอบเขาตั้งแต่ซีรีส์แล้วละ และฉันคิดว่าเขานี่แหละเหมาะจะเป็นพระเอกเรื่องนี้ก็ตอนที่เขาเตะต่อยได้เท่มาก” ผมยิ้มกว้าง รู้สึกภูมิใจแทนวิคเตอร์ที่มีคนมองเห็นความสามารถของเขามากกว่าใบหน้าหล่อๆ เพียงอย่างเดียว
“ขอบคุณมากนะครับ”
“เห็นเขาบอกว่า รับเล่นหนังเรื่องนี้ก็เพราะเธอชอบ” ผมยิ้มกว้างเขินๆ แล้วพยักหน้ารับหน่อยๆ สองสามีภรรยาหัวเราะเบาๆ
ผมยืนคุยกับทั้งสองคนอีกนาน คุยกันเรื่องนิยายของคุณทอมนั่นแหละ คุยกันจนคุณเดซี่ต้องขอตัวออกไปทักทายคนอื่นๆ บ้าง ผมเล่าให้คุณทอมฟังว่าชอบฉากไหน เพราะอะไรบ้าง และผมเดาเรื่องคุณทอมถูกแค่สองสามฉากเท่านั้นเอง นอกนั้นผิดหมด แต่เพราะแบบนั้นแหละนิยายเขาถึงสนุก
ยืนคุยกันสักพัก วิคเตอร์ก็เดินมาตามให้ผมเข้าไปด้านในโรงภาพยนตร์ เขาบอกว่าเข้าไปแค่แปบเดียว พอหนังจะเริ่มฉายก็ค่อยแยกตัวกลับ ตอนนั้นเองที่นักข่าวกับช่างภาพหันมาสนใจตรงผม แต่โชคยังดีที่มีคุณทอมยืนอยู่ด้วย พวกนั้นเลยไม่ได้โวยวายหรือตื่นตูมเท่าไหร่ ตอนเดินเข้าโรงหนังก็เดินไปพร้อมๆ กัน ผมเลยไม่ตกเป็นเป้าสายตามากนัก แต่ก็มีบางสำนักนะที่ตะโกนถามวิคเตอร์
“Victor! Is that him? A boy who is your boyfriend?!” ผมหันไปมองนักข่าวชายคนที่ถามแล้วอมยิ้มเล็กๆ วิคเตอร์หันไปยิ้มให้นักข่าวคนนั้นแล้วทำเพียงตะเบ๊ะสองนิ้วไวๆ ตอบกลับไป ช่างภาพก็รัวภาพเขากับผมกันใหญ่ แต่ก็อีกครั้งที่มีแต่ความเงียบตอบกลับไปในประเด็นนี้
ตอนสุดท้ายของ Only You แล้วนะค้าาาา ปิดซีซั่นที่สองในตอนนี้แหละค่ะ แต่เดี๋ยวตอมจะลงตอนพิเศษจากในเล่มให้ได้อ่านหนึ่งตอนค่ะ เป็นน้ำย่อยเบาๆ สำหรับความคืบหน้าเรื่องหนังสือ อัพได้ที่เพจเลยนะคะ จะคอยบอกตลอดๆ ว่าไปถึงไหนแล้ว ไปละค่ะ ไปพรูพหนังสือต่อ จะได้สามีเป็นหนังสือแล้ว
สำหรับพาร์ทสาม เคยแจ้งไว้ว่า จะขอเบรกสักแปบนะคะ ขอไปโฟกัสที่แม่เรียวกับพี่เขี้ยวก่อน ขอไปปั่นสต็อกบทเรื่องนั้นให้ได้เยอะๆ ก่อนค่ะ ถึงคนอ่านจะไม่ได้มากมายแต่ก็ยังมีคนรออ่านอยู่อะน้อออ ยังไงก็ขออัพให้คนที่ติดตามอยู่ได้อ่านเนาะะ ขอเขียนเรื่องนั้นเก็บไว้เยอะๆ ก่อนนะคะ จะได้อัพบ่อยๆ ไม่หายไปเป็นเดือนๆ อีก คือฝืนสมองตัวเองมากจริงๆ ค่ะกับการเขียนนิยายสองเรื่องพร้อมๆ กัน เลยจะขอโฟกัสแม่เรียวสักพัก พอได้ตอนเยอะๆ แล้วแล้วจะกลับมาเขียนเรื่องนี้ ยังไงก็ไม่หนีหายค่ะ เพราะพาร์ทหน้าก็ไฟนอลแล้ว เรื่องราวของยักษ์กับเอเลี่ยนจะสะดุดนานมิด้ายยย
หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18 (อ่าน 806737 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก