หัวข้อ: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1

[THIP]

เข้าใจความรู้สึกของนิว
แต่สงสารเทคมาก    อารมณ์เทคตอนนั้นคงจะสุด ๆ ทั้งหดหู่ เศร้า และโมโหตัวเองที่ทำแบบนั้น จนอาจจะต้องสูญเสียเพื่อนอย่างนิวไป 

    

[meemewkewkaw]

 
สงสารเทคอ่ะ สงสารเทค

[luvdisc]

สงสารเทค ถึงขนาดก้มกราบเลยเหรอ ม่ายยยยยยย
ส่วนนิวน้องสุดเลิฟไม่สงสารเลย ชิ มาทำเทค แสนดี
ได้ลงคอ

[A GE]

สงสารเทคครับ  มะรักก็มะน่าทำรุนแรงกับเพื่อนเลย   แต่ว่าคงทำเพราะตกใจผมก็เข้าใจคับ

[helmet]

ผมยังไม่ได้อ่านตอนใหม่เลยพี่นิว ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างอ่ะครับ จะสอบแล้ว

[abcd]

   ม่ายอยากอ่านตอนต่อปายแย้วว ทำใจมะได้อ่ะ สงสารเทค พี่นิวใจร้ายยย    ถึงจะเข้าใจว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบก้อเถอะนะ แต่ก้อ...

[gobgab]

2-3 วันแล้วคับ....มาต่อเหอะ...........

สงสารเทคใจจะขาด..........คนไม่มีใคร..

แล้ววันนึงก็มีคนมาอยู่ข้างกายเขา........ใจที่มีก็เลยทุ่มหั้ยไป

............."เธอเป็นเพียงสิ่งเดียว เป็นเหมือนไม้หลักสุดท้าย......หั้ยฉันได้เกาะ..ได้พักหายใจ"

[A GE]

มานั่งรอนะคับ   ว่าแต่มะมีความรู้สึกหวั่นไหวให้กับคุณเทคมั่งเหรอคับคุณนิว

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

การทำอะไรลงไปก็อาจจากการขาดประสบการณ์ จึงควบคุมตัวเองไม่ได้
แต่ถ้าเรารู้จักการให้อภัย และเตือนเขาถึงสิ่งที่ถูกต้อง
เพราะที่เขาทำไปก็เพราะรักเรามากหรือปล่าว ลองตรองดูนะครับ
เพียงแต่เรื่องแบบนี้ฝืนใจกันไม่ได้เท่านั้นเอง
 

[A GE]

    happy valentines ครับทุกคน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่14
ช่วงเวลาปี พ.ศ.2543 กับชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป ในรั้วรามคำแหง(หัวหมาก)

เมื่อขึ้นปี2 ทั้งตัวผมและสภาพแวดล้อมหลายๆอย่างก็มีการเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะจำนวนเพื่อนที่น้อยลงเพราะ
มีเพื่อนประมาณ2คนที่เอนทรานซ์ติดและย้ายไปเรียนในมหาวิทยาลัยปิดซึ่งก็เป็นเรื่องน่ายินดีกับเพื่อนๆเหล่านั้น
แต่นอกจากจำนวนของเพื่อนในกลุ่มที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ความสัมพันธ์ของ ผมกับเทค ก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน
ตั้งแต่เปิดเทอมมา เทค ยังคงมาวนเวียน พูดคุย เอาอกเอาใจเพื่อแก้ตัวในสิ่งที่เค้าทำผิดพลาดในคืนนั้น
แต่ไม่ว่าเค้าจะพยายามทำอย่างไร ก็ไม่ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้เลย สิ่งที่เค้าทำไว้มันยังคงทำให้ผมไม่ให้อภัย
ก่อนหน้านี้ก็ยอมรับว่าผมหวั่นไหว และ รู้สึกดีกับ เทค ในหลายๆเรื่องที่เค้าคอยเอาใจใส่แต่ความรู้สึกดีๆเหล่านั้น
ก็พังทะลายลงไปพร้อมกับการกระทำของเค้าในค่ำคืนนั้น แม้จะไม่มีอะไรเกินเลยแต่ผมก็เสียความรู้สึกไปแล้วครับ

ตอนนี้เพื่อนๆในกลุ่มก็เหลือ ผม เทค ต๋อม และ บอล ส่วน ภูมิ และ บี (เพื่อนผู้หญิงจากต่างโรงเรียน) นั้นเอนท์ติด
นอกนั้นก็มาเรียนบ้าง ไม่มาเรียนบ้าง บางคนก็ย้ายไปสอบเข้า ราชภัฎ ก็เลยทำให้กลุ่มเพื่อนที่สนิทกันตอนปี1นั้น
ลดน้อยลงไป แต่ก็มีเพื่อนคนอื่นๆที่กลุ่มเรารู้จักตั้งแต่ปี1มาจนถึงปี2 แม้ไม่ใช่กลุ่มเดียวกันแต่ก็พบเจอกันบ่อยๆ
เพื่อนกลุ่มที่นานๆมาเจอกันทีเหล่านี้ มีทั้ง ผู้ชาย ผู้หญิง เกย์หนุ่ม เกย์สาว และเนื่องจากเป็นเพื่อนต่างกลุ่มดังนั้น
พวกผู้หญิง และ เกย์สาว จึงพากันหมายตา กรี๊ดกร๊าด เทค เป็นพิเศษ ซึ่งมาในปี2นี้คนเหล่านั้นก็เข้าตีสนิทกับ เทค
มากขึ้น ดูเหมือนแรกๆ เทค ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรมากมาย อาจมีอาการหลีหญิงมั่งตามประสานิสัยคนขี้เล่น
แต่ไม่นานนักหัวใจสาวๆแทบแหลกสลายเมื่อ เทค พาแฟนของเค้ามาแนะนำให้เพื่อนๆได้รู้จัก แม้ว่าครั้งนี้จะมีคนที่
ผิดหวังหนักหนาคือเหล่าเพื่อนผู้หญิง และเกย์สาว แต่บรรดาเกย์สาวกลับมีความหวังขึ้นมา เพราะ เทค ประกาศตัว
ชัดเจนว่าเค้าเป็น เกย์หนุ่ม บรรดาเพื่อนที่เป็น เกย์สาว ต่างก็แช่งชักหักกระดูกให้ เทค กับ แฟน เลิกกันไวๆ เฮ้อ...

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพื่อนกลุ่มดั้งเดิมของผม ก็มีอาการแปลกใจกันอย่างมาก (คงจะยกเว้นผมซึ่งรู้อยู่แล้ว) แต่ไม่นานเราก็ปรับตัวกันได้
และไม่รุ้สึกขัดเขินอะไรที่ เทค จะพาแฟนเค้ามาสังสรรค์กับกลุ่มของเรา ตลอดเทอมแรกตั้งแต่ขึ้นปี2 ผมแทบไม่ได้
พูดกับ เทค เลย จริงอยู่เมื่อเวลาผ่านไปความโกรธแค้น ความรู้สึกที่เสียไปนั้น ก็เริ่มถูกเยียวยาให้ค่อยๆดีขึ้น
แต่ผมก็ยังไม่ยอมพูดคุยกับ เทค เหมือนอย่างที่เคยสนิทใจกันมาก่อนหน้านี้ ผมเป็นคนที่มีทิฐิสูงพอตัวทีเดียวครับ
ลองคิดดูแล้วกันว่า คนที่ไม่เคยยอมใครอย่าง เทค จะมาทนง้องอนผมอยู่เหรอ ดังนั้นต่อมาเค้าก็พาแฟนมาแนะนำ
ให้ผมและเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยได้รู้จัก  แฟนเทค เป็นรุ่นน้องพวกผม เพราะเพิ่งเรียนปี1 ราชภัฎจันทร์เกษม ท่าทาง
น้องเค้าก็เป็นคนเรียบร้อย น่ารักดี พูดจาก็นุ่มนวล เป็นผู้ชายเรียบร้อยไม่ใช่เกย์สาวที่วิ้ดว้ายจนน่าเกลียด ผมดูไปก็
ยังคิดเลยว่าเค้า2คนเหมาะสมกันดี ทั้งรูปร่าง หน้าตา ก็ทัดเทียมกัน ผมขอแต่ให้ เทค รักน้องเค้าจริงๆเหอะ
แต่ในข้อที่ว่า เทค จะรักแฟนเค้าจริงๆรึเปล่านั้น ผมและเพื่อนๆไม่เคยคลางแคลงใจเลย เพราะตลอดเวลาที่ได้เห็น
คนทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะพามาที่หมาวิทยาลัย พาไปดูหนังกับกลุ่มเพื่อนๆ พูดง่ายๆว่าทุกครั้งที่เจอเค้าอยู่ด้วยกัน
สิ่งที่ผมและเพื่อนๆเห็นจนชินตาก็คือ การที่ เทค จะคอยดูแลเอาใจใส่ เทคแคร์ แฟนเค้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลย

ผมยังจำได้ดีถึงวันแรกที่ เทค พาแฟนเค้ามาแนะนำให้พวกเราได้รุ้จัก ตอนนั้นเป็นช่วงกลางเทอมแล้วล่ะครับ
พวกผมกำลังนั่งรอกันอยู่ที่ ศูนย์หนังสือของรามคำแหง เพราะแต่ละคนก็เลิกเรียนในเวลาต่างกันจึงนัดกันที่นี่ก่อน
เพราะผมเองก็อยากแวะไปซื้อหนังสืออ่านเล่นด้วย ก็รอกันไปซักพัก เทค ก็พาน้องปี1คนนั้นเดินขึ้นบันไดมาทักทาย
พวกเราที่นั่งกันอยู่ตรงม้านั่งหน้าศูนย์หนังสือ เทค ก็เดินจูงมือแฟนเค้าเดินตรงมาหาพวกเราแล้วแนะนำให้รู้จักกัน
“นี่แฟนเราชื่อ นพ” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกๆก็ได้แต่ยิ้มแย้มทักทายกับแฟนของเทค เหมือนที่เพื่อนคนอื่นทำน่ะครับ
แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงทนนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผมจึงขอตัวเดินไปรอเพื่อนๆที่โรงอาหารก่อน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กลับมาลงให้อ่านต่อแล้วนะครับ

ไปทำธุระที่กทม.2-3วัน เหน็ดเหนื่อยมากมาย

เชิญเพื่อนๆตามอ่านตอนต่อไปกันได้แล้วครับ

happy valentine Day

ขอให้มีความสุข กับ ความรัก

[A GE]

  :piglove2:happy valentines ครับทุกคน
ก็มานั่งรอเหมือนเดิมคับ   อย่าไปนานนะคับ  คิดถึง

[No_ProMises]

เทค มี แฟนนแล้วง่ะ
พูดมะออก เอิ้กๆๆ

มาต่ออีกนะงับ

อยากอ่านนนนนอีก

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่15
รักแท้หรือแค่เหงา

ตลอดช่วงเวลาปี2 ผมจะพูดคุยกับ เทค ก็เท่าที่จำเป็นเท่านั้น และไม่ค่อยสนิทใจกับ เทค มากเหมือนตอนปี1
ผมยอมรับเลยว่าในระยะแรกเป็นเพราะผมเองที่มีทิฐิมากไป และยิ่งปล่อยให้ความสัมพันธ์ออกห่างจากกันไป
ก็วางตัวไม่ถูกและไม่รู้ว่าจะเรื่มต้นพูดคุยกับ เทค อย่างสนิทใจอย่างไรดี ต่อมายิ่ง เทค มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว
ผมก็ยิ่งรู้สึกอยากทำตัวให้ห่างๆกับเค้ามากขึ้นไปอีก มาคิดย้อนกลับไปอีกทีผมถึงรู้ตัวว่า เพราะผมทนเห็นเค้า
เอาอกเอาใจ พะเน้าพะนอแฟนของเค้าไม่ได้นั่นเอง แต่ตอนนั้นผมไม่ทันรู้ใจตัวเองเลยซักนิดรู้แค่ว่าอยากอยู่ห่างๆ
ตั้งแต่เทอมแรกที่ เทค พาแฟนเค้ามาแนะนำให้ผมและเพื่อนๆได้รู้จัก ก็นับว่าผมต้องทน้เห็นภาพที่ไม่อยากเห็นนั้น
ไปตลอดเวลาหลายเดือนเลยล่ะครับ ผมไม่ได้เข้าไปข่องเกี่ยวอะไรกับ เทค ซักเท่าไหร่มีบ้างก็แค่ เทค เอาของฝาก
ที่พ่อเค้าส่งมาให้แล้วให้ เทค เอามาฝากผมก็พอจะได้คุยกันบ้าง ผมก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของพ่อเค้าก็เท่านั้น

ช่วงที่ เทค กับผมพูดคุยกันน้อยลง แรกๆเพื่อนในกลุ่มก็สงสัยเหมือนกัน และเคยมาถามผมบ้าง ถาม เทค บ้าง
ว่าเกิดอะไรขึ้น โกรธกันเรื่องอะไร แต่พอไม่ได้คำตอบเพื่อนๆก็ชินชาและปรับตัวตามพฤติกรรมของผมกับเทคเอง
ระยะหลังๆเมื่อ เทค มีแฟนแล้วเพื่อนๆก็เข้าใจไปเองว่า เพราะ เทค ต้องหมั่นไปเอาใจแฟนไม่มีเวลาให้เพื่อนๆ
ก็เลยทำให้การที่ผมกับเทค มึนตึงใส่กันไม่เป็นที่สงสัยของใครเท่าไหร่ รวมทั้งการที่ เทค เปิดตัวว่าเป็นเกย์ก็น่าสนใจ
มากกว่าการที่ ผม กับ เทค ไม่พูดคุยกันเป็นไหนๆ แต่เมื่ออยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ก็มีเพื่อนบางคนพูดขึ้นมาบ้างถึงความ
เปลี่ยนแปลงที่ผมมีต่อเทค และที่เทคแสดงออกกับผม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่ เทค พาแฟนมาแจมกับกลุ่มเพื่อน
เพื่อนๆผมมักจะพูดว่า “ไอ้เทคมันบ้าว่ะ แทนที่จะพาแฟนไปเที่ยวกัน2คน ดันพาแฟนมาเที่ยวกับเพื่อน”
ผมเองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องของ เทค อีกต่อไปก็ทำเฉยๆไม่ติดใจอะไร

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จนกระทั่งมีอยู่ครั้งนึงตอนใกล้สอบเทอมแรกปี2 ผมและเพื่อนๆนัดกันไปหาที่ติวหนังสือทุกคนลงความเห็นว่าให้ไป
ใช้สถานที่บ้าน เทค ตอนแรกที่ผมไปถึงความรู้สึกในคืนนั้นยังย้อนกลับมาทำให้ผมรุ้สึกแปลกนิดหน่อยแล้วก็หายไป
วันนั้น แม่บ้าน คนรับใช้ ในบ้าน เทค ซึ่งนับรวมๆกันแล้วมี3-4คน ต่างก็ยิ้มแป้นมาทักทายผมอย่างเป็นกันเอง
จนเพื่อนๆ เริ่มแซวว่า “มาติวให้กันที่บ้านกี่ครั้งเนี่ย ทำไมมัดใจคนทั้งบ้านได้วะ” แล้วเพื่อนๆก็พากันหัวเราะ
ผมไม่ได้ตอบโต้อะไร ทั้งที่ปกติผมปากไวยังกะอะไรดี แต่คราวนี้ผมพูดไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าทำไมสมองมันตื้อๆชาๆ
ในวันที่เรานัดติวหนังสือกันนี้ เป็นวันที่แฟนของเทค หยุดพอดี เทค ก็เลยชวนแฟนเค้ามาเที่ยวที่บ้านด้วย
ตอนที่พวกเราไปถึงบั้าน เทค เค้าก้กำลังจะออกไปรับแฟนเค้าที่หอพักแถวๆ จันทร์เกษม อ่ะครับ พวกผมที่ไปถึง
ก็เลยต้องหาอะไรกินรอไปก่อน เพราะ เทค บอกว่า “เพื่อนๆทานข้าวก่อนนะ เราจะไปกินข้าวเที่ยงกับแฟน”
วูบแรกที่ได้ยิน ผมว่าน้ำเสียง เทค เหมือนประชดประชันยังไงชอบกลอยู่ แต่ผมก็คิดว่าผมคงรู้สึกไปเองล่ะมั้ง เฮ้อ!
แต่เชื่อมั้ยว่า ตลอดเวลาที่นั่งรอ นอนรอ ให้เทคพาแฟนไปกินข้าวและพาแฟนกลับมาที่บ้าน เพื่อจะดูเค้าติวเนี่ย
ในใจผมมันกรุ่นๆอย่างที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน เห็นอะไรก็ดูขวางหูขวางตาไปหมดเลยล่ะครับ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

ตอนบ่าย2 เทคกับแฟนเค้าก็หอบเอาข้าวของพะรุงพะรัง ที่ซื้อมาจากซุปเปอร์ฯหิ้วกันมาเต็ม2มือจนเพื่อนผมถึงกับออกปากเลยว่า “นี่มึงกับเมียจะเปิดร้านอาหารเหรอเทค” เทค หัวเราะเสียงดังแล้วอวดว่าจะแสดงฝีมือให้กินกัน
แต่ผมแอบสังเกตุหน้าของ น้องนพ แฟนเทคน่ะครับ ท่าทางเค้าหงุดหงิดแล้วก็ไม่เห็นเป้นเรื่องขบขันไปกับ เทค เลย
ดังนั้นแทนที่ เทค กลับมาแล้วจะได้เริ่มการติวหนังสือก็กลายเป็นว่าพวกเราและคนรับใช้ของ เทค ต้องเข้าครัวแทน
เพราะจู่ๆเค้าก็อยากทำอาหารก่อนที่จะเริ่มติว พวกเราก็สปอยล์มันเต็มที่ เนื่องจากมาใช้บ้านเค้าติวนี่ครับก็เลยยอม
บรรยากาศในครัววุ่นวายมากแต่ก็สนุกมากด้วย ผมสังเกตอีกทีเห็น แฟนเทค ก็แยกตัวออกไปจากครัวเงียบๆซะแล้ว

[meemewkewkaw]

แฮปปี้วาเลนไทน์นะครับคุณนิว

รออ่านต่อครับ

[gobgab]

เทคทำประชดใครรึเปล่าคับ....

Happy Valentine's Day นะคับคุณนิว

จะรออ่านต่อนะคับ.........

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

หลังจากทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ผมกับเพื่อนๆก็ได้เวลาติวหนังสือกันซักที จนเวลาล่วงเลยไปถึง1ทุ่มนั่นแหล่ะ
พวกผมจึงตกลงกันว่าน่าจะแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันได้แล้ว เพื่อนผมเลยหันไปถาม นพ แฟนเทค ว่า
“นพกลับพร้อมพวกพี่เลยมั้ย หรือว่าต้องให้ไอ้เทคไปส่ง”
ยังไม่ทันที่ นพ จะตอบเลย เทค ก็ชิงตอบขึ้นมาวะก่อนว่า “แฟนเราก็ต้องค้างบ้านเราดิ คืนนี้นพจะนอนนี่เว้ย”
เท่านั้นเองเพื่อนๆผมก็ส่างเสียงโห่บ้าง แซวบ้าง ตะเบ็งเซ็งแซ่ไปหมดทีเดียว แล้วผมก็เห็น เทค หันมามองทางผม
แต่แวบเดียวเท่านั้นที่ผมมองเห็นสายตาของ แฟนเทค ที่มองมาทางเดียวกันกับสายตาของ เทค แล้ว นพ ก็หันกลับ
ระหว่างที่พวกผมกำลังทะยอยกันกลับออกมา เทค บอกผมว่าเค้าจะเอาหนังสือคืนผมให้ผมรอก่อนเค้าสักครู่ก่อน
แล้ว เทค ก็วิ่งขึ้นไปเอาหนังสือเล่มที่ว่านี้ บนห้องนอนของเค้า เพื่อนผมที่กลับไปทางลาดพร้าวเหมือนกันออกไปยืน
รอผมที่หน้าประตูบ้านแล้ว ตอนนี้เองที่ นพ เดินมาคุยกับผมเพราะขณะนั้นไม่มีใครอยู่เลย แล้วเค้าก็ถามผมว่า
“พี่นิวครับ ผมถามพี่จริงๆนะ พี่เคยเป็นแฟนพี่เทครึเปล่าครับ”
“เฮ้ย!เปล่านะ แค่เพื่อนกัน แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกันด้วย”
สิ่งที่ผมพูดนั้นมีความจริงอยู่ที่ว่าไม่เคยเป็นแฟนกับเทค แต่ที่ผมพูดว่าไม่สนิทกันนั้นผมยอมรับว่าผมโกหกครับ
“แต่ผมว่าพี่เทคเค้าแคร์พี่มากๆเลยนะ จนผมคิดว่าเค้ากับพี่เคยเป็นแฟนกันซะอีก”
นพ ก้มหน้าก้มตาพูดต่อไป ใจผมสั่นๆเหมือนต้องเผชิญหน้ากับบางอย่างที่ผมพยายามหลีกหนีมาตลอด
“เอาอะไรมาคิดเนี่ย ไม่ใช่หรอก”
ผมรีบปฏิเสธความคิดของ นพ ไปทันทีเลย แต่ตอนนั้นผมก็รู้ว่าที่จริงกำลังปฏิเสธความจริงที่รู้อยู่แก่ใจดีต่างหาก
“พี่รู้มั้ยครับ เวลาที่อยู่กันแค่2คน พี่เทคไม่เคยเอาใจใส่ผมอย่างที่เค้าทำเวลาอยู่ต่อหน้าพวกพี่เลยนะ”
นพ หันไปอีกทางแล้วเช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนที่ผมคุ้นตา ผืนที่ เทค เคยใช้เช็ดน้ำตาให้ผมเมื่อนานมาแล้ว
ตอนนั้นผมรู้สึกแปล๊บๆในใจ เหมือนกับว่า แฟนเทคได้ใช้ของที่ผมเคยใช้มาก่อนแต่เวลานี้มันเป็นของ นพ ไปแล้ว

[abcd]

Happy Valentine's Day  

เทคใช้นพเปงเครื่องมือเพื่อประชดพี่นิวเหรอเนี่ย 

[No_ProMises]

นั่นจิ ทำไปเพราะ ประชดป่าวนะ


เพื่อจะดูการกระทำของนิว เอิ้กๆๆ

 


รออ่านต่อนะงับ เร๊วๆ นะ
 

[meemewkewkaw]

สงสารทุกฝ่ายครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

“ทำไมเทคทำแบบนี้นะ นพไม่คุยกับพี่เค้าให้เคลียร์ๆไปเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจอยู่คนเดียวแบบนี้”
ผมพยายามปลอบใจ นพ เฮ้อ….เด็กขี้แยกับเด็กขี้แยมาเจอกันซะแล้วมั้ยล่ะ
“ผมไม่รู้จะพูดยังไงครับ เวลาอยู่กัน2คน พี่เทคก็เงียบๆไม่ได้ช่างพูดช่างคุยเหมือนอยู่กับพี่ๆนะครับ”
เป็นความจริงอีกเรื่องหนึ่งระหว่างคนคู่นี้ที่ผมเพิ่งได้รู้จากปากของ นพ แฟนเทค
“งั้นพี่ถามหน่อยนะ ทำไมนพถึงคิดว่าเรื่องที่พี่เทคไม่ค่อยใส่ใจนพน่ะ จะเกี่ยวข้องกับพี่ด้วย”
เอาวะ เป็นไงเป็นกันผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า นพ มาสงสัยผมได้ยังไง
“ก็ผมเห็นว่า ทุกครั้งที่พี่เทคพาผมมาในกลุ่มพี่ๆทีไรเค้าจะเอาใจผมมากๆทั้งที่ปกติเค้าไม่ทำแบบนี้เลย
นะครับ แล้วผมก็สังเกคดูว่าจะมีใครสนใจสิ่งที่พี่เทคเค้าทำบ้างมั้ย ผมเห็นพี่ๆก้ปกติกันหมด ทีแรกผม
ก็คิดว่าสงสัยพี่เทคอยากโชว์เพื่อนๆมั้ง แต่นานๆเข้าผมก็คิดว่าไม่ใช่แล้ว พี่เทคทำประชดพี่คนใดคนหนึ่ง
ในกลุ่มมากกว่า ก็ลองดูๆไปบอกตรงๆนะพี่นิว ผมไม่ได้ระแวงพี่นะครับ แต่ผมเห็นว่าพี่คนอื่นก็พูดคุยกับ
พี่เทคปกติ มีแต่พี่นิวอ่ะ ที่ทำตัวห่างเหินกับพี่เทคมากกว่าเพื่อนคนอื่น ผมว่านะดูยังไงก็ไม่ใช่ว่าพี่2คน
ไม่สนิทกันแต่เหมือนพี่กำลังโกรธกันมากกว่า ผมก็เลยคิดได้ว่า การที่พี่เทคพยายามเอาอกเอาใจผมนั้น
ก็เพื่อจะประชดพี่มากกว่า จะว่าไปการที่เค้ามาคบกับผมก็คงเพื่อที่จะประชดพี่ด้วยเหมือนกัน เฮ้อ…
พี่ลองคิดๆดูแล้วกันนะครับ ผมยังดูออกเลยนะพี่ พี่จะไม่รู้ใจพี่เทคบ้างรึไงครับ”
เฮ้อ….ผมก็พลอยถอนหายใจไปด้วย ไม่รู้ว่าเหนื่อยที่ต้องฟังประโยคยาวๆ หรือเพราะเหนื่อยใจกันแน่ เฮ้อ….
ซักพัก เทค เดินลงสมทบกับ ผมและนพ ทำให้ไม่ได้พูดอะไรกันอีก เทค เดินเอาหนังสือมายื่นให้ผมแล้วเดินไป
โอบไหล่ นพ ผมเห็นสีหน้าลำบากใจของ นพ ในขณะที่ เทค พูดขึ้นว่า
“รอนานหน่อยนะ พอดีเรามัวแต่จัดที่นอนให้นพน่ะ”
“อืม งั้นเรากลับก่อนนะ พวกนั้นมันยืนรอจนรากงอกแล้วว่ะ”
ผมพยักหน้าให้ เทค แสดงอาการรับฟังไปงั้นๆแต่ไม่ใส่ใจอะไรนัก เพราะก่อนหน้าที่ เทค จะลงมาแสดงท่าทีสวีทๆ
กับ นพ แบบนี้ ผมเพิ่งได้รับรู้ว่าความหวานที่ผมเห็นนี้มันก็แค่ฉากหนึ่งของเค้าเท่านั้นเอง ผมอยากจะโกรธ เทค
ที่ใช้ นพ เป็นเครื่องมือประชดผม แต่ถ้าคิดให้ดีๆเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ผมควรจะโกรธตัวเองมากกว่าใครทั้งหมด จริงมั้ย?

[No_ProMises]

เศร้าเนอะ

 

เห้อออออ

[meemewkewkaw]

จริงครับ เหอๆแต่เรื่องแบบนี้ก็พูดกันยากครับ



ปล.ทำไมไม่ลงแบบยาวๆเลยอ่า . . . อยากอ่านมากมายแต่ขี้เกียจกดเอฟ5

[jammy]

อืมน่าเศร้าจังครับ แต่ก็ไม่โทษนิวหรอกนะ เพราะว่านิวเองยังไม่เคยรับรู้เรื่องเเบบนี้เเละก็ยังไม่รู้จักตัวเองเท่าไหร่ บางทีหากเราเป็นนิวเราก็อาจทำแบบเดียวกันก็ได้  การได้อ่านประสบการณ์ของคนอื่นมันดีอยู่อย่างตรงที่เราสามารถจะเรียนรู้สถานะการณ์บางอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นกับเราได้ในอนาคต  เพื่อที่เราจะได้คิดเเละหาทางรับมือกับมันได้อย่างเหมาะสมหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังกับสิ่งที่เราทำไปโดยที่ยังไม่ทันได้ตริตรองให้ดีก่อน   ดีใจจังนะที่เราเป็นคนรักการอ่านเนี่ย อิๆๆ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ่านแล้วเศร้าแหะ ในเมื่อไม่รักเขา แต่ใจหนึ่งก็หงุดหงิด
ทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งแย่ หรือเป็นไม้ตายให้นิวรู้ใจตัวเองหวา
 

[gobgab]

น่าสงสารน้องนพที่สุดเลย.....

รู้ว่าเขาไม่แคร์...รู้ว่าเขาแค่ประชดใครบางคน....แต่ก็ยังทนอยู่...

[abcd]

   เฮ้อ....สงสานนพจัง   ถึงแม้ว่ามานจาเปงวิธีทดสอบใจได้ดีก้อเถอะนะ แต่มานก้อทำให้ต้องเจ็บปวดใจด้วยกันทั้งสามคน อ่ะ