หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[puppyluv]

eaey

[tuckky]

 

[myapril]

 - มันไม่น่ารักธรรมดา น่ารักมากจนอยากกอดหอมฟัดให้น่วม - ชอบๆๆๆ

เด็กน้อยโดนแกล้ง รองเท้าหายอ่ะ ใครทำฟะ
แต่อะไรก็ไม่ฟินเท่าตอนจบของตอนนี้
กิดากรแย่แล้วๆๆๆๆ 5555

[aorpp]

แอ๊ก บีเริ่มโดนแกล้งแล้ว ใครทำหนอ
แล้วเฟรมจะโมโหเรื่องล๊อกเกอร์ลมทำไมจ๊ะ แอบมีซัมติ่งกับลมเหรอ
นึกๆ แบบเค้นซีรีบัมแล้วก็ยังนึกไม่ออกว่าหมอกกับเฟรมมีบทอะไรบ้างในเรื่องลมเหนืออ่ะ 
เค้าปลาทอง หรือว่าคนแต่งเพิ่งจะเขียนบทให้สองหนุ่มในเรื่องนี้อ่ะ บอกหน่อยน้า มันคาใจอ่ะ 
+1 

[CarToonMiZa]

 

[jiw]

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขทุกครั้งเลยอ่ะ

[gupalz]

เอก มันแกล้งรึป่าวน้อ

[ruby]

บีน้อยโดนใครแกล้งหนอ น่าสงสัยจังเพิ่งเข้าเรียนเอง
หรือว่าจะเป็นแฟนคลับใครหมั่นไส้เอารึเปล่า เก็ทสืบด่วน

[malula]

เก็ทออกอาการซะขนาดนี้เพื่อนกันต้องดูออกอยู่แล้ว
ว่าแต่ใครแกล้งเด็กน้อยน่ารักหว่า...
น้องลมมีคนแย่งเป็นสปอนเซอร์เยอะนะ

กลับไปเริ่มอ่านลมเหนือ...อีกรอบ เคลียร์ข้อสงสัยไปได้เยอะเหมือนกัน

[MiSS-U]

หนูลมยังคงเป็นจุดศูนย์กลางของหมู่มวลดาวเดือนในจักรวาล 

เก็ท กิดากร  บี  ทิวากร  ช่างเข้ากันนัก  รู้ใจตัวเองได้แล้วหนูๆ

บวกเป็ด

[jeeu]

เห็นขาขาวๆของบีน้อย ถึงกับใจสั่นเลยเหรอพี่เก็ท
แต่บีน้อยน่ะเด็กลมเหนือนะจ้ะ หุหุ
อ่านบีน้อยแล้วเคลิ้มมม บีน้อยน่ารักแท้ๆ ^^

[murasakisama]

อยากรู้เรื่องของหมอกกะเฟรมจัง ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ

[nekko]

เก็ทเก็บอาการด่วนๆๆ


 

[pahpai]

บีน้อยน่ารัก

[arjinn]

เก็ทที่รัก เข้าขั้นคลั่งแล้วนะ แต่โรคนี้ไม่ต้องรักษา
ชอบอ่ะ มั่นดี 

หมอกและเฟรม สองคนนี่แรงพอกัน
ต้องชอบลมทั้งคู่ ฟันธง 

ไงก้อจัดพี่ไอดอลให้ผ่านมาลมไปมาบ้างนะคะ

ขอบคุณค่ะ

[nokkie]

อ่านเก็ทกับบีน้อยก็ต้องมีลม สารภาพว่าจำใครไม่ได้เลยที่มาจากเรื่องโน้น เพราะใจมันจดจ่อแต่พี่เหยี่ยวกับลมเหนือ >,<

ตอนนี้ก็มาลุ้นเก็ทกับบีน้อย ดูสิใครมาแกล้งบีน้อยได้ ท่าทางเป็นพวกลมลิซึ่มแหงมๆ

[choijiin]

  puppyluv

จริงๆจำตัวประกอบไม่ค่อยได้หรอกเพราะออกกันน้อยจัด
แต่ไอ้เอกนี่จะจำได้แม่นเลย
ยิ่งเมื่อตอนก่อนหน้านี้ที่มันด่าน้องบีน้อยของพี่
อยากจะจับมันมาตีเข่านักไอ้หอกนี่
ปากเมิงนี่เค้าเรียกวอนหาเรื่องนะ
  

น้องลมน้อยของพี่(อีกแล้ว?)
ดาวในหมู่เดือนจริงจัง
คนโน้นคนนี้แย่งกันเรียกร้องความสนใจเหลือเกินนะจ้ะ
ไหนๆก็ไหนๆพาพี่เหยี่ยวออกมาเรียกเรทติ้งอีกหน่อยจิ
นะๆคนเขียนสุดสวย สุดน่ารัก
 

[Sunday24]

กรี๊ดดดดด~ (แอบโหยหวนเบาๆ)

อยากบอกว่าดีใจมากๆ ที่คุณปั๊บปี้มาเขียนเรื่องของเก็ท-บีต่อจากน้องลม (จริงๆ อยากอ่านภาคต่อของน้องลมกับพี่เหยี่ยวด้วยอ่ะ) 
แอบเห็นว่ามีตั้งหลายตอนแล้วด้วย โกรธตัวเองจังที่มาเห็นช้ามากเลยT..T ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มอ่านแบบจริงจัง แต่แอบมาเม้นท์แสดงตัวก่อนว่าตามมาจากน้องลมนะคะ

กอดๆ คุณปั๊บปี้ 

[ToffeE_PrincE]

เรื่องของคู่ บีน้อย กับเก็ทเพื่อนซี้นี่เอง
เห็นชื่อคนแต่ง แล้วเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

[puppyluv]

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
.................

ตอน 10 เข้ากลุ่มและ...แกล้ง
B’s
     
           เรื่องเหมือนจะดีไม่มีอุปสรรค นอกจากอารมณ์เสียจากล็อคเกอร์ 24B ของผม
มีเศษกุญแจหักคา เปิดไม่ได้ต้องขอความช่วยเหลือจากพี่เจ้าหน้าที่ โดนบ่นหูชาแต่เช้าตรู่
แปลกใจแต่คิดว่าไม่เท่าไหร่ คงมีใครมาเสียบตู้ผิดแล้วงัดแรงเกิน
ความเสียหายที่ว่าจึงตกมาถึงบีน้อยต้องจ่ายค่าตัวล็อคใหม่ เซ็งจ๊อดเล็กๆ

          ต้นจั๋งที่อยู่ในเหตุการณ์ ป๊ะกั๋นที่หน้าตู้ วิ่งเต้นช่วยดูให้ นัยยังไม่มา
ส่วนมันเข้าเวรตรวจแถวประตู 2 เหมือนเดิม ทิ้งผมเดินดุ่มผู้เดียวเหี่ยวแห้ง
(ไม่มีกระจิตกระใจสนใจพี่มอสที่ผละจากเพื่อนเนิร์ด เดินหล่อเท่หายเข้าห้องชมรมวิทย์ทันทีที่เห็นผม)

"บีเพิ่มเงินเช่าตู้ใหม่ข้างในเลยมั้ย พี่เค้าจะเปลี่ยนให้อยู่นะ" ต้นจั๋ง
"ไม่ล่ะ ใช้ตู้เดิมนี่ล่ะ คนคงเสียบผิด ไม่เป็นไรหรอก กุญแจแค่ 50 บาทเอง"
"แต่เราว่ามันไม่น่าดูผิดนะ"
"อืม..." ผมรับคำไปอย่างนั้นเพราะตู้เหล็กข้างนอกสีเทาเขียว สภาพตู้เละกว่าของใหม่มาก
           มีสติกเกอร์หรืออะไรต่อมิอะไรแปะเต็ม บ่งบอกความกราฟิตี้จากรุ่นสู่รุ่น
เห็นครั้งเดียวก็จำได้ยกเว้นเบลอจัดจริงๆ

           จัดการแปะสติกเกอร์รูปคิตตี้สวมชุดกระต่ายสีชมพู หูยาวเฟื้อยขนาดเท่ากำปั้นลงทับฝาปิด
กูก็แนวเหมือนกันเว้ย โฮะ! โฮะ!

"ท่ะด๊า! ต้นจั๋งดู น่ารักไหม" ผมร่าเริงอารมณ์เปลี่ยน ตบแปะๆ รูปใหม่หมาด
"555 ชอบๆ น่ารักมาก ตาโตๆ หน้าเหมือนบีเลย มีอีกไหมอยากได้มั่ง"
"มี ไว้วันหลังเอามาให้ แผ่นนี้เหลืออันเล็กๆ ต้นจั๋งเอาไปสิ ข้างนอกติดได้ ข้างในห้าม เอาไปติดอย่างอื่นละกัน ยกให้" ผมยื่นแผ่นที่เหลือใส่มือ
"น่ารักมาก ขอบใจนะ เดี๋ยวติดสมุดดีกว่า"
"อ๋อย ลืมเลยอ่ะ ว่าจะเอาสติกเกอร์นักฟุตบอลพรีเมียรลีคมาให้นัย ต้นจั๋งเตือนเราหน่อยนะ"
         
           ล็อคเกอร์ของนัยอยู่ข้างนอกแถว N บอกเลือกเพราะตัวอักษรสื่อถึงชื่อตัวเอง
มีรูปลูกฟุตบอลกับตราสโมสรทีมฟุตบอลดิวิชั่นของอังกฤษหรา
จำได้ในว่าวันศุกร์เอามาอวดหน้าบานว่าเต๋ายกให้เพราะเชียร์ทีมเดียวกัน

"จริงแฮะ เมื่อวานนัยพาเราแวะเซเว่นทุกร้านเลย มีแต่อันซ้ำกับของหมด นัยจะโทรหาบีให้ได้ด้วย"
"แฮะๆ โทษที ลืมไป เอาเบอร์ต้นจั๋งมาเร็ว เรายิงเอง" ควักมือถือมาแลกข้อมูลกันครับ
"บีนี่ดีเนาะ เป็นเราไม่ได้ หงุดหงิดไม่หายง่ายๆ แน่" ต้นจั๋งยิ้มชื่นชม
"คิดมากปวดหัว มีผัวดีก่า โอ๊ะ! ไม่ใช่ 555 อมทุกข์ทำไม อมยิ้มดีกว่า อร่อยกว่าด้วย แม่เราชอบว่าให้ฟังบ่อย" ผมเล่นมุก
"555 จริงด้วย...มีผัว เอ๊ะ ไม่ใช่ล่ะ"
"อะไร ล้อเล่นน่าต้นจั๋ง ปะ! กินข้าว หรือว่า...ต้นจั๋งมีนัดจะต้องไปกินกับ พี่---" ผมเปลี่ยนเรื่อง หลิ่วตาเล็กๆ
"บ้าดิ!"

"ไม่บอกแบบนี้! ต้นจั๋งไม่เห็นเราเป็นเพื่อน อือ...เศร้าอ่ะ" เข้าซบบ่าใกล้ลำคอเพื่อน
"ทำไมบีว่างั้น เราเป็นเพื่อนบีนะ"
"เหรออออออ~" ผมยาวเสียงยียวน
"อืม ก็ตลอดล่ะ บีก็อย่าคิดมากดิ"

"งั้นเราบอกต้นจั๋งอย่างได้ป่ะ"
"ว่า?" เพื่อนเนิร์ดขยับแว่นตั้งใจฟัง
"ที่โรงเรียนเก่าเรา ถ้าใครติดพลาสเตอร์ที่คอแบบนี้..." บุ้ยใกล้คอ ต้นจั๋งร้อง "ยื๋ย!" ขยับหนีไกล
            เพื่อนวูบปิดจับพลาสเตอร์ที่คอหมับ ไม่รวมหน้าตื่นเกินเหตุ
"เอ๊ะ บี ระ...เราเป็นสิว!"
"อ้ออย่างนี้นี่เอง ว่าจะถามอยู่เชียวน้า เป็นสิวนี่เองเน๊าะ"
"ละ...แล้วนั่นพี่ชมรมธรรมดา ชะ...ชมรมวิทย์น่ะ!"
"ง้านเหรอ เราไม่ถามถึงใครเลยนะนี่...อิอิ" ผมกระหยิ่ม
"...(+0+)..." ต้นจั๋งหยุดยืนนิ่งหน้าแดงก่ำถึงหู น่ารักชะมัด

"คืองื้ ไม่ใช่ต้นจั๋งเราไม่เล่าให้ฟังหรอก ที่โรงเรียนเก่าเรา ถ้าเห็นงี้จะบอกว่า เมื่อคืน...ไอ้หมอนั่นถูกอิ๊อ๊ะมา"
"...(-////-)..." คราวนี้ต้นจั๋งหน้าแดงก่ำถึงหู
"ต้องเอาออกแล้วทายาหม่องหรือวิคให้มันมีกลิ่นหน่อยๆ ไม่งั้นคนสงสัย จะเหมารวมว่าโดดดูดคอ เสียจิ้นแล้วชัวร์ อะไรทำนองนั้น"
"อื๊อ...!" ต้นจั๋งสะบัดวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องชมรมทันทีครับ
           555 ชมรมวิทย์อยู่ชั้น 4 คงขาขวิดน่าดู โชคดีนะต้นจั๋ง
ฮิ้ว!!! บีแค่หวังดีเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก
แค่เขางอกหางแหลมโผล่นิดๆ เท่านั้น

           จังหวะเจอทรายกับเจนี่จะเข้าล็อคเกอร์พอดี
"อ้าวบี! มาแต่เช้า" ทราย
"บีกินอะไรยัง" เจนี่
"ยัง กำลังจะไปแคนทีนอยู่" ผมยิ้มรับ
"งั้นไปกันมั้ย"
"ปะ" ผมเข้าง่ายกับคนทุกหมู่เหล่าอยู่แล้ว

            ตัดความสนใจใคร่ล้วงลึกเพราะรอยแดงพ้นแผ่นยาคือคิสมาร์คชัดๆ
แค่ดอกเดียวบีก็สามารถนะเออ อุอุ
             ชวนเพื่อนออกเดินเข้าแคนทีนใกล้ๆ มาโรงเรียนเช้าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
อากาศสดชื่น เงียบสงบและหาอะไรอร่อยๆ ใส่ท้องสบายใจ
โชคดีวันนี้ไม่ใช่ 6 โมงเช้าเหมือนเมื่อวาน แค่ 7 โมง ระยะเวลาเท่านี้บีชอบ อิอิ
            กำไรสุดติ่งคือ เจ้าสนูปี้ของลมเหนือจอดอยู่ที่จอดจักรยานใกล้ๆ
เสียงเปียโนท่วงทำนองสนุกๆ แว่วออกมาจากชั้น 2 ห้องสังคีต
โว้! สุขใดหาไหนปาน ไม่ต้องเป็นวันอังคารสีชมพูแบ๊วๆ จะเขียว เหลือง แสด แดง ฟ้า ม่วง
สีไหนๆ บีก็อยากมาโรงเรียนแต่เช้าครับ ^^
.............
.................

             ขึ้นห้องก่อนเคารพธงชาติ กลายเป็นโจโจ้กับเก้งเข้ามาคุยเล่นด้วย
"ไง บี" เก้งก่อน
"อ้าว เด็กเซเว่น วันนี้เปลี่ยนรองเท้าใหม่อีกป่ะ" โจโจ้แซวเรื่องเมื่อวาน
           ผมซึ้งน้ำใจแค่ 5 นาทีก็อยากตบปากหมาของมันด้วยรองเท้าข้างที่หาพบนั่นล่ะครับ

"โด่! เด็กเซเว่นอีกไหมล่ะ งั้นเด็กเซเว่นงดให้รางวัลเด็กดีนะเออ" ลูชายเจ้าของร้านอย่างผมชูชอคโกแลตแท่งโบกล่อ
"เฮ้ย! ชอคโกแลต / กูเด็กดี 555" โจโจ้กับเก้งตาโต วิ่งกวดจากข้างหลังห้องมาประชิด
"อะ! เก้ง แทงค์กิ้ว" ผมขอบคุณอีกครั้งเรื่องช่วยกันค้นหาของ
"เอาลูกเกดกับฮาเซลนัท กูชอบ" เก้งคว้าไปหนึ่ง ฉีกกระดาษห่อฟอยด์สีทองทันที
"ไม่มีคาราเมลข้าวพองเหรอ" ฟรีแล้วยังเลือกอีก ไอ้หมออ้วนนี่
"มี แต่เด็กเซเว่น-ไม่-ให้!" ชูอีกยี่ห้อรสโปรดผม ไม่คิดว่าขาวอวบไจแอนท์จะชอบรสนี้ด้วย
"โอ๋ๆ เด็กเซเว่นคร้าบ" โจโจ้เล่นด้วย สามารถทุกอย่างเพื่อของกิน

"บอกก่อน เด็กเซ่นเว่นคนนี้ชื่ออะไร" ผมดึงอันที่สองช้าๆ มาแจมหลอกล่อ
"ชื่อบีคร้าบ บี-กิดากรคร้าบ"
"กิดากร-พ่อง ชื่อไร เร็ว!" แกล้งแกะห่อจะกินเอง
"ทิวากรก็ได้"

"กูด้วย ท่านบี-ทิวากรคร้าบ ข่างอยากกินคร้าบ!" ข่างรี่จากหน้าห้องเข้าแจมขอส่วนแบ่ง
"เยี่ยม! เสือกรู้ดีมาก ข่างเอาไป"
"ไชโย้!" ข่างดังก้อง
"ส่วนอันนี้...โจโจ้อยากกินไหมครับ" ผมโบกอันที่แกะใหม่หมาด ยื่นล่อปากหมา
            ส่วนคิทแคทอันเล็กยื่นส่งให้ข่างที่ไชโยโห่ฮิ้วดีใจเหมือนชิงโชคได้บ้านพร้อมไอแพด
"อยากมั่ก!" โจโจ้ตอบรับ
"ขอมือ เห่า 2 ครั้ง" ผม
"โฮ่งๆๆ งั่ม!" โจโจ้ตอนนี้ย่อตัวต่ำ เห่าเสียงดังตามคำสั่งให้ผมยัดใส่ปากมันทั้งอัน
"555 แกล้งตายด้วยนะมึง" เก้งกับปากเปื้อนชอคโกแลต
"โจโจ้ หมอบๆ คอยก่อน หมุนตัว 2 รอบครึ่ง ใส่เกลียวด้วย" ข่างเอาใหญ่เล่นกับโจโจ้ ยื่นหน้าเบ้ใส่ข่างที่ฉีกกัดเยาะเย้ยอยู่

               บรรยากาศเฮฮากับของหวาน คิดถูกจริงๆ ที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
เสียแต่ข้าวพองกรุบกรอบไม่เหลือแล้ว ลูกชายเจ้าของเบนซ์ E-CLASS
หยิบเป็นอันแรกที่รู้ว่าในถุงมีอะไรและจะเอาไปให้ใคร
 หลอกถามว่าผมชอบอันไหนแล้วแกะกินเย้ยตั้งแต่ในรถ ชั่วจริงๆ
              ขอให้ข้าวพองติดปาก ฮาเซลนัทคาคอ ชอคโกแลตติดแก้ม
อายเพื่อนพี่น้องทั่วโรงเรียนทีเถอะ สาธุ!
.....
"กินไร?" เฟรมเพิ่งเข้ามาซ้อนหลังเก้ง ขณะพวกเรารุมขำท่าสุนัขของข่างกับโจโจ้อยู่
"บีเอามาฝาก"
"แกะดิ งั่ม!" เย๋ย เฟรมโน้มตัวลงกัดชอคโกแลตจากมือเก้ง ผมหันกลับไปเห็นพอดี
            รีบหมุนหนีขวับ ปิดเรดาร์บอยเลิฟด่วน บีน้อยจะศพไม่สวย
......................
...........................
             นิสาแสนสวยใสน่ารักเป็นที่หนึ่งเข้ามาเพิ่มความหวาน
"นี่ๆ ใครรู้มั่งว่าต้องทำยังไง ต้องขอบคุณอะไร กับใครยังไงอ่ะ!"
"อะไร?"
"นิสามีอะไร?"
"ว๊าย! ดอกไม้ กุหลาบแดง"
"โอ้วววว! จดหมายรัก เลิฟๆ ด้วยนะ"
"ขนมด้วยแหละแก๊ เยอะเว่อร์ว่ะ!"

               พวกเพื่อนผู้หญิงหน้าห้องรุมล้อมดาราดาวเด่น ผมเปียยาวผูกโบขาว
ที่หอบช่อกุหลาบสีชมพู สีแดง, พวงดอกไม้ประดิษฐ์มงกุฎเล็กๆ น่ารัก,กระถางต้นไม้จิ๋ว,
จดหมายรักกว่า 10 ซอง, ขนมหวานหน้าตาสวยสีสันน่ากินเต็มหอบ
มีเอกอุ้มกระถางเยอบีร่ากับช่อดอกไม้นานาตามมาติดๆ

"มันหนีกูไปป้อสาวนี่เอง" โจโจ้ข้างตัวผม อารมณ์ดีกึ่งสมเพชสภาพทุลักทุเลเหงื่อซกของเอก
             แว่วๆ ว่าได้จากล็อคเกอร์ นิคเนมที่เรียกกันคือ แอทเลิฟแอทล็อค
ใครฮอท-ไม่ฮอทวัดกันได้ ผมแว๊บๆ ว่าตัวเองมีขนมหรือของกินไปวางบนตู้ตั้งแต่วันแรกเปิดใช้
แต่เพราะไปด้วยกับผู้คุมกฎ มันคว้าริบไปฉิบ บอกหน้าที่สารวัตรต้องตรวจบ้างล่ะ, เขาวางผิด
ต้องเอาไปแจ้งกับพี่เจ้าหน้าที่ในห้องแล้วคว้าไปฉิบ

               บีเซ็งแอนด์แซ่ดอย่างแรง (Y^Y)

"แล้วเราต้องขอบคุณใคร ต้องประกาศอะไรไหม" สาวสวยกังวล ดูก็รู้ว่าแหลใส่ 11ร.ด. เล็กๆ นั่นล่ะ
"ของอย่างนี้ใครเค้าทำกันล่ะ" เยี่ยม! แอนนา
"แต่บอกเป็นโพสอิทก็ดีนะ คนให้จะได้ดีใจ ต่อไปจะได้เอาของที่เราชอบมาให้"
"กรี๊ดอ่ะ อยากได้แบบนี้มั่ง เอกช่วยหอบมาด้วยเหรอ"

"ได้เยอะขนาดนี้เพิ่งเคยเห็นน่ะเนี่ย" พวกผู้หญิงป้อยอกันเข้าไป
"จริงด้วยนะ นิสาดังใหญ่ล่ะ"
"นิสาดังอยู่แล้ว พี่เราเรียนมหาลัยยังขอเบอร์นิสากับเราเลยอ่ะ แต่เราไม่ให้หรอก"
"ฮิฮิ อ้อเหรอ"

              ปรากฏการณ์ดาวล้อมเดือนกลุ่มใหญ่อยู่หน้าห้อง บริเวณเลดี้โซน
เราเหล่าชายล้วนก็เงียบกันไปถ้านิสาไม่ข้ามมาหา
"เต๋า! เต๋าพอรู้ไหมว่าใครเป็นคนให้เราอ่ะ" สาวสวยเด่นเด้ง
"ไม่รู้จริงๆ ครับ" รองหัวหน้าสุภาพ แต่ตาหวานเยิ้มมาก
"กล้องวงจรปิดก็ไม่มีเหรอ เผื่อจะขอดู"
"ไม่มีครับ โรงเรียนปล่อยดูแลกันเอง ให้สารวัตรนักเรียนเดินตรวจ"
"งั้น เต๋าก็ช่วยนิสาได้สิ ฮิฮิ"
"555" เสียงเต๋าเก้อเขิน ไม่รวมมือลูบผมเกรียนตัวเองไปมา
"นะคะน้า นะเต๋านะ" กุมสองมือกับหน้าอก เอียงคอมองอ้อน  กะพริบตาปิ๊งๆ
              นั่นประไรเล่า กระบวนยุทธในร้อยเล่มเกวียนของหญิง

              ท่าทางเพศเราจะผิดสำแดง ขนาดผมยังกระอักกระอ่วนแทน ทว่ามีผู้กล้า...
"ทำงั้นก็ไม่สนุกดิ ไม่รู้ดีกว่า เป็นความลับหนุกหนานๆ" เก้ง
"ใช่ ตื่นเต้นดีออก" แอนนา
"ตำนานแอทเลิฟแอทล็อค นิสาไม่รู้เหรอ เดี๋ยวเอกเล่าให้ฟังอีกรอบก็ได้" เอกกลิ้งและกระล่อนเอาใจ
"ไม่รู้จริงๆ เอกเล่าตอนไหน ทำไมนิสาไม่รู้อ่ะ อยากฟังๆ" นิสาบ้องแบ้ว
              หน้าตาอยากให้ช่วยมากๆ ท่ามกลางชายหนุ่ม
ทิ้งกลุ่มเพื่อนหญิงกองอยู่หน้าห้องพร้อมของกลาง

"ต้องลุ้น...อยากรู้ก็สืบเอง" เฟรมว่าพลางงับชอคโกแลตคามือเก้งอีกครั้ง

                อ๊างงงงงง!!! จบข่าว (^0^) บีไม่อยากเล่า เพราะบีฟิน!
.....................
............................

                (ต่อ)

[puppyluv]

(ต่อ)
.............
....................

เรื่องราวก็ดีไม่มีปัญหา รองเท้าถูกจอดหน้าประตู วางตรงช่องให้มองเห็นจากในห้อง
ไร้ปัญหาการหยิบผิดหรือลักขโมยกวนใจ
จะมีก็แต่ระหว่างเปลี่ยนคาบเลขไปภาษาไทย ก่อนพักเที่ยง...

                 ณ ทางเดินซุ้มโค้งระหว่างอาคาร ผมเห็นลมวิ่งแซงหน้าขึ้นไปจนถึงสุดฟุตบาท
ก้าวขึ้นเก้าอี้ม้าหินที่ก่อคู่ขนานตามทาง ชูสองแขนสูงดังก้องสดใส
"ไอ้-เหี้ย-พี่-เชน! 555"
"โอ้วววว! ใครเรียกกูเหี้ยวะ 555"
"วู้ววววว! ไอ้น้องลม"
"ลมจัง"
"กรี๊ด! น้องลมล่ะ"
"น้องตัวสูงจัง"
"หล่อกว่าเดิมอีกแน่ะ"

                แถวนักเรียนที่เดินสวนมาบนถนนภายในคือพี่ ม.6/1 ให้เรา ม.4 ยึดครองโคเวอร์เวย์
เสาเหล็กทรงกลมสุดปลายทางมีลมเหนือยืนบนม้าหินสูงโดดเด่น
                ขอโทษ! หุ่นดีมาก ผอมบางก็จริงแต่สัดส่วนรูปร่างนายแบบ
ที่สำคัญขาตรงยาว สวยสุดๆ ดิออร์มาเห็นคงอยากได้เป็นโมเดลแทนอันเดร พิเจด บีคอนเฟิร์ม

                 พี่ผู้หญิงที่เดินนำหน้ามาก่อนร้องวี๊ดว๊ายทักทาย ขณะท้ายแถวมีพี่ผู้ชายตัวสูง
ผิวคล้ำแดดโยนกระเป๋า สัมภาระทุกอย่างให้เพื่อนรับ
ก้าวอาดๆ สามขุมมารับร่างเทพสีขาวของผม...
                  อกอีแป้นจะแตก!!! ไอ้หน้าเหียกนี่มันคือผู้ใด๋ หล่อคมบาดลูกกะตาสุดชีวิต
เฟรมหรือพี่มอสเท่ร้ายแบบดาวโจรตกขอบ บีขอ---กรี๊ด!

"55555" เสียงหัวร่อดังก้องกังวาน โอบรัดร่างเพื่อนสนิทของไอ้เก็ทอย่างแน่น
"เหี้ยพี่โซ่! ปล่อยผม"
"เจ้า-อย่า-หวัง! 555" ลมโดนอุ้มขึ้นบ่า พาย้อนกลับทางเข้าอาคารที่เราเพิ่งพ้นออกมาเมื่อครู่

                  บีอึ้งอย่างแรง โรงเรียนแห่งนี้คือแหล่งชุมทางเสือเผ่นหรือโรงงานผลิตนายแบบกันแน่วะ
แล้ว 'เหี้ย' จริงๆ ทุกทีได้ยินแค่ 'เชี่ย' หรือ 'เชรี่ย' ตามความสนุกคะนองปาก
                 คนใหม่มีดวงตาเรียวร้ายกว่าเฟรม ออร่าความกล้าบ้าบิ่นจนจับได้
เหมาะสมกับสมญาตัวเงินตัวทองของแท้

"ฮึ่ม!" แล้วเสียงกัดฟันกรอดข้างหูนี่มันหมายฟามว่าเยี่ยงไร
"เอ่อ..." พยายามหายใจอย่างเบา ผีเข้าผีออกใกล้กันอีกล่ะ
"ไอ้เชรี่ยเชน! กูอุตส่าห์---" แล้วมันก็เงียบไป อุตส่าห์อะไร บีอยากรู้ (T0T)
               ไม่บอกจะฟ้องแร้บบี้ของเค้าด้วย จะเอาเข็มแทง
จะแช่งให้กินน้ำโค้กแล้วอัดเมนทอสเข้าปาก

                คนที่คุณก็รู้ว่าใครเดินตัวแข็ง ตาแข็ง พยายามไม่หันหลังมองเพื่อนสนิทตัวเองครับ
ผมใจเต้นตึกตักกับออร่าความเหี้ยมเข้มข้น พวยพุ่งจากหัวของมันขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
วินาทีนี้ เฟรมเจ้าพ่อแบดบอยส์กลายเป็นเด็กทารก ลดชั้นเท่าลูกกระจ๊อกไปในพริบตา
.............

"มึงไปทำอะไรกับเสื้อมาวะลม" เสียงพี่เหี้ยที่ว่า
"บาติกใช่มั้ยครับ" พี่แว่นญี่ปุ่น
"อ๋อย อย่าจับ แม่คั้นผมทั้งปิดเทอมแล่ว เจ็บ!" ลมโอด
"อะไรมั่งวะ อัญชัน ขมิ้น แม่มพร้อยเป็นตุ๊กแกเชียว อินดี้มาก 555" พี่หล่อมเหี้ยมคนนั้นหัวร่อขำ
                คาดว่าคงทักเสื้อขาวนักเรียนเปื้อนสีม่วง สีฟ้า สีเหลืองจางๆ ลายพร้อยนั่นแน่
ผมว่าจะทักตั้งแต่เข้าห้องเรียน แต่มัวคุยหยอกต้นจั๋ง หาซื้อวิคให้เพื่อนเนิร์ดทาเพลินอยู่
"เหลิม เที่ยงนี้มึงหาเสื้อที่สโตร์ให้มันซัก 3-4 ตัวนะ"
"ไม่เอา" ลมปฏิเสธเสียงแข็ง
"ไหนดู ตัวโตขึ้นนะมึง ขนาดเล็กกว่าเท็ตสึซักเบอร์ได้" พี่คนนั้นไม่สนครับ
"ก็บอก ผมไม่เอาไง!"
"อย่ามา...เดี๋ยวกูโดนด่าว่าไม่ดูแลน้อง บาเยิร์นมิวนิคได้ด่าตาย จัดการยัดล็อคเกอร์มันด้วยเหลิม วันนี้เลย"
"..." ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่เหลิมที่ว่านั่นหรอกครับ เด็ดแอร์ชัดๆ

"เท็ตสึซัง! เอามา ผมจะไปภาษาไทยโน่น" เสียงลมอีกนั่นล่ะ
"ไม่ให้ครับ"
"ไม่ต้องเรียน โดดเลย! เหลิม มึงเอาไปซ่อนเร็ว" ไอ้เหียกโคตรหล่อคนเดิมสั่งการกลุ่มเพื่อนตัวเอง
"หยุด! ผมโกรธจริงด้วย!" เสียงเทพของผมดังกว่าทุกครั้ง

                ผมหันกลับเพราะเสียงโวยวายของลมดังลอดตามมาถึงนี่
เห็นหนุ่มแว่น หน้าตาบ่งบอกยี่ห้ออาทิตย์อุทัย ตัวขาวเหลือง ส่วนสูงไล่เลี่ยกับลมเหนือ (แต่ล่ำกว่า อิอิ)
พรากกระเป๋าผ้าชนิดหูหิ้วใส่โน้ตดนตรีไป...ญี่ปุ่นชัวร์ มีคำว่า 'ซัง' ต่อท้ายอย่างนั้น
                 อีกคนเข้าปลดกระเป๋าเป้ออก น่าจะใช่ 'พี่เหลิม' หน้าเหลี่ยมตัวเบ้ง ล่ำบึ่กเหมือนหมี
เส้นปากกว้างหนา ตีหน้าตายไร้ความรู้สึก คล้ายรูปสลักบายนประดับปราสาทนครวัด
คนตัวเป็นๆ ภาคมืดทมึน ดำจนเขียว...เขมรรึเปล่า

                พี่ ม.6 ห้องนี้รับนักเรียนแลกเปลี่ยนยกห้องหรือกระไร
...................

                 มีเก้งที่ตะโกนยาวจากท้ายแถว...
"เก็ทททททท!"
"ไร?" คนข้างตัวผมกราดเกรี้ยว
"เพื่อนมึง!" เอกโทรโข่งอีกคน
"ช่าง!"
"โว้ย! ช่างอะไรวะ" อันนี้โจโจ้อัดอั้น
"เก้ง จัดการ..." ได้ยินเฟรมสั่งเพื่อนตัวเอง

               ผมว่าแหม่งๆ ตั้งแต่ต้นขบวนคือทรายแล้ว หัวแถวหันหลังกลับมามองส่องเป็นระยะๆ
ที่น่าแปลกอีกคนคือ แป๋ม ดึงตัวแอนนาให้หลุดออกจากแถว
หยุดยืนแอบรอที่ซุ้มตรงมุมถนนอีกฝั่งด้วยแววตาที่...ไม่อยากเล่า
บีไม่สามารถบรรยายได้ครับ มันบรื๋อๆ มั่ก!!!

"เฮ้ย! อย่าแตกแถวสิวะ จะผ่านปกครองอยู่แล้ว" เก้ง เห็นย้อนกลับไป ใจกล้าจะเอาตัวลมกลับมาจากฝูงหมาป่า
"ไปเร็ว จารย์หมอนออกมายืนแล้วนะเว้ย" โจโจ้เพิ่มน้ำหนักชื่ออาจารย์หัวหน้าฝ่ายปกครอง
              อ.สมรศรีจอมเฮี๊ยบ แอนนากับแป๋มกรอกหูผมไว้หลาย
"รู้แล้วครับ น้องๆ ช่วยรอสักครู่นะครับ" ญี่ปุ่นที่ชื่อเท็ตสึก้มโค้งศีรษะให้เก้งกับโจโจ้
              สุภาพจนผมชะงักไปด้วย นิปปอนมาเอง
"เดินเร็ว อย่าสนใจ" หัวหน้าจอมดุ
"..." บีน้อยโดนบีบต้นแขนลากลิ่วอีกล่ะ
           
              ไม่เอา เค้าอยากเกาะติดข่าวฮอทประเด็นร้อน
ขืนแรงไม่ได้ต้องตามต้อยๆ จนได้ แต่ลอบหันกลับ
จังหวะเห็นลมถูกปล่อยตัวลงยืนก่อนถูกพี่ผู้ชายตัวโตๆ 3 คนรุมเข้าบังมิด
            ภาพสุดท้ายคือพี่เหี้ยตัวสูงยื่นอะไรบางอย่างคล้ายหนังสือหรือสมุดขนาดใหญ่
น้องๆ A3 ใส่มือ ลมรับและยิ้มกว้างหลับตาเหลือแค่เส้นเดียว รอยยิ้มที่ผมจำจดประทับไว้กลางใจ
ลมได้อะไร ทำไมท่าทางชอบใจมากถึงขนาดนั้น???
................

               หัวหน้าห้องปากบอกไม่สนเพื่อน มาส่งผมถึงโต๊ะแล้วย้อนกลับออกไปใหม่ครับ
บีรีบปรี่เข้าหาแหล่งข่าว เรื่องกอสซิปต้องไม่พลาด
"นี่ๆ ลมกับพี่เค้าทำไมเหรอ?" ไอ้คนนั้นไม่ใช่ผม คือต้นจั๋งที่พุ่งไปหาเต๋ากับข่างที่นั่งใกล้
              ถัดจากคู่โต๊ะของทรายกับเจนี่เรียบร้อยแล้ว
เหว่ย! ไม่ทันต้นจั๋งซะได้

"อ๋อ พี่เชนกับเพื่อนแก 6/1" ข่างกระจอกข่าว
"พี่เชนไหน เพื่อนแกไหน?" ต้นจั๋งถามต่อ ยังตาโตภายใต้แว่นเนิร์ด
               เห็นจ๋องๆ อย่างนี้ นิสัยอยากรู้เรื่องคนอื่นมากพอๆ กับผมเลยนะนี่
มองต้นคอขาวที่เอาพลาสเตอร์ปิดแผลออก ทาวิคจนเยิ้ม

"พี่เชน ลิ่วล้อพี่เกี๊ยวซ่า" ข่าง
             เกี๊ยวซ่าไหน?
              ลิ่วล้อคืออะไร?
              ลูกน้องหรือเปล่า?
ข้อมูลใหม่ต้องการอัพโหลด

"พี่เกี๊ยวซ่าจบไปนานแล้ว เราอยู่ ม.2 พี่เกี๊ยวซ่าอยู่ ม.6 ได้มั้ง" แอนนาเข้าแจมขยายฐานดาต้าเบส
              ถึงจะไม่ชอบขี้หน้าเล็กๆ แต่ความเสือกของเราย่อมมาก่อน
"พี่เกี๊ยวซ่าลูกจารย์สมรศรี อดีตหัวหน้ามาเฟียที่นี่ ตอนนี้เรียนกราฟฟิคดีไซน์ที่เยอรมันรึไงนี่แหละ ข่าวว่าอีกที" เจนี่ผู้ชอบวาดเขียน ชอบการ์ตูนยูริ
             เพื่อนสนิททรายร่ายบ้าง เพราะเราสุมหันกันวงใหญ่มาก
ความตื่นเต้นกระเหี้ยนกระหือรือกระจายออร่าถ้วนทั่ว

               ย๊ากกกกกก! โรงเรียนนี้มีมาเฟีย (0-0)

"แล้วยังไง พี่เกี๊ยวซ่าหัวหน้าพี่เชนลิ่วล้อ ทำไมสนิทกับลมล่ะ?" ต้นจั๋งถามตรงเป้าซะพวกเราอึ้ง
"พี่เกี๊ยวซ่าชอบลม..."

               กรี๊ดดดดดดดดดดดด! อกอีแป้นจาแตก เค้าไม่ยอมอ่ะ

               อกหักร่วงกราวลงเหวเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ หลิวเต๋อหัวซุกเมียเป็นชาติ
กงยูแห่งคอฟฟี่ปริ้นซ์เข้าเกณฑ์ทหาร  ลีมินโฮบินกลับเกาหลี นิชคุณบอกผมไม่ใช่เกย์
ยังไม่หัวใจสลายเท่านี้

"ฟะ แฟน งั้นเหรอ!?" ผมติดอ่าง
"เปล่า ไม่ใช่แฟน ลมไม่ได้ชอบผู้ชาย เอ๊ะ หรือชอบ...แต่ช่างเถอะ พี่เกี๊ยวซ่าไม่ได้เป็นอะไรกับลมแน่นอน" เจนี่
"ไม่ใช่แฟน! ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่เกี๊ยวซ่าทึกทักเอาเองต่างหากเล่า" ทรายโพล่งก่อนลุกพรึ่บกระเป๋าจาคอบหล่นพื้นดังลั่น ไม่สนใจ
"ไปไหน?" ดาว เพื่อนผู้เรียบร้อยตามเก็บให้แทน
"ห้องน้ำ! ดาวไปด้วยเปล่าล่ะ"
" ...ไปๆ" ดาวเหาะตามเจ้านางแห่ง 4/1 ที่องค์ลงหลุดเสียงดัง

              หายวับไปในพริบตา ทิ้งเรากะพริบตาปริบๆ ไม่กล้าหายใจแรงชั่วขณะ...
แล้ว สุมหัวโขกกันเหมือนเดิม
               เวลานี้พวกเพื่อนผู้ชาย เต๋า ข่างหายไปอยู่หลังห้องแล้ว เหลือผมกับต้นจั๋ง 2 คน
"จริงๆ นะ เรายังดูไม่ออกว่าลมน่ะชอบผู้ชายหรือเปล่า คนอื่นว่าเกย์ แต่เท่าที่อยู่ห้องเดียวกันมานาน ลมไม่นี่เลยนะ ว่ามะ"
"จริง จะบอกว่าแอ๊บแมนก็ไม่น่าใช่ มันแมนมากเลยล่ะ แค่พูดตรงเกิน ไม่ให้ใครมายุ่งมากไปเท่านั้นเอง" เพื่อนหญิงในวงนั่นแหละ ใครก็ไม่รู้ บีไม่มีสมองจดจำ

                 ผมพอรับรู้สัมผัสได้ครับ เกย์เรดาร์ในตัวทำงานเป็นปกติ
กับคนในโรงเรียน เดินผ่านพอจับเซนส์ลึกๆ คนนี้ 'น่าจะเป็น' หรือ 'เป็น' 
ไม่รวมตุ๊ด-กะเทย อันนั้นดูออกง่ายมาก
                     แต่กับเจ้าชายสีขาว...มันเงียบกริบเข็มไม่กระดิก
ทว่ากับคนอื่นรายรอบตัวของลมต่างหากที่มีให้จับได้แว๊บๆ ในบางจังหวะ

"ช่างเถอะ ต่อๆ เรื่องพี่เกี๊ยวซ่า" เจนี่เข้าคุมแท่นข่าว
"ใช่ แค่ตามตื้อแล้วแห้ว"
"จริง จำได้ แคนทีน วาเลนไทน์เน๊าะ หอบกุหลาบ 99 ดอกมาให้ ลมเฉยไม่รับ ไม่สน วางทิ้งไว้งั้น อย่างอึ้งเลยล่ะ" ท่าทางแอนนาจะเกาะติดสถานการณ์บ้านเมืองชนิดริงไซด์
              ไหนว่าเด็กเนิร์ดอ่านแต่วิชาการ
"แสดงว่าพอพี่เกี๊ยวซ่าเรียนจบ พี่เชนก็จีบลมแทน เรียกว่าแทงข้างหลังลูกพี่ตัวเองชัดๆ" ต้นจั๋งสรุปความเป็นไปได้แบบนักวิทยาศาสตร์
"ไม่ใช่! พี่เชนไม่ได้จีบ ไม่ได้เป็นแฟนอะไรด้วย" เจนี่แก้
"ก็บอกลิ่วล้อไง" ต้นจั๋ง
"ไม้กันหมาน่ะรู้จักเปล่า" เจนี่
"อ๋อ จริงเหรอ ทำไมดูสนิทกันมากเกิน เมื่อกี้ยอมให้จับด้วย" ต้นจั๋งรับรู้นิสัยประหลาดของเจ้าชายอีกคน
"ก็ยอมเหมือนเก็ทไง!" แอนนาดูขึ้งเล็ก จะฉิวอะไรใคร ไม่พอใจเรื่องไหนก็ไม่ทราบ
"ทำไมแอนนาว่างั้นล่ะ!" ผมไม่พอใจเล็กๆ

               ว่าลมของเค้าเป็นสิ่งของ โยนกันไปมา
เปลี่ยนมือเป็นรองเท้าแตะตลาดนัด เชยชมกันได้ง่ายๆ

"อ้าว สสารในโลกย่อมไม่สูญหายไง ยังไงเกย์ก็ต้องเป็นเกย์อยู่วันยังค่ำ"
"ไม่ใช่ล่ะ" กูเวียนเฮดหยักสมองเด็กเนิร์ด ตัดคะแนนความประพฤติแว่นหญิงอีก 5 ในใจทันที
                พูดไม่เข้าหู ไม่เป็นเพื่อนด้วยหรอก และอย่าหวังว่าจะเข้าครอสเวิร์ดเป็นอันขาด (=^=) บีงอน!!!
"จารย์มา!" ประโยคปิดกระดาน
            ทุกคนกรูเข้าที่ รวมถึงลมที่เพิ่งกระหืดกระหอบมาด้วย
ตามติดคือเก็ทอุ้มสัมภาระเพื่อนมาวางโครมโต๊ะแถวด้านหลังผมไป
ลมนั่งคู่เต๋า ผมนั่งกับไอ้คนหน้าหงิกเมื่อครู่
               ลอบมองย้อนกลับไป เห็นลมเปิดสมุดเล่มสีฟ้าสดขนาดใหญ่อันนั้น
น่าจะเป็นภาษาเยอรมัน รูปเปียโนหรา ตัวโน้ตในบรรทัด 5 เส้น
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง นอกจากฟิคเกียร์ก็คือเปียโน...ค่อยโล่งหน่อย
...................
.......................

             โฮมรูม จัดบอร์ด...
             ผมกำลังงงงวยกับคำสั่งเจ้ากี้เจ้าการ ซ้ำไปซ้ำมาของคุณดาราเจ้าเสน่ห์เช่น ญาดานิสา
 จำได้ไหมครับ บอร์ดธิงเอิร์ธลดโลกร้อนอะไรนั่น เย็นพรุ่งนี้อาจารย์แม่จะดู
 ตรวจให้คะแนนจริงเช้าวันศุกร์ เราถึงได้ฤกษ์ลงมือกัน
รอจนไฟลนก้นก่อนค่อยทำ สำนวนใครวะ

"บีฉีกเป็นดาวแบบนี้สิ เว้นขอบขาวๆ แล้วตรงนี้ไม่ต้อง ให้มันต่อๆ มันน่ะ ทำเป็นไหม"
"อ้าว เมื่อกี้บอกจะเอาเป็นชิ้นๆ แล้วร้อยเชือกนี่นา" ไม่ได้เถียงนะจ๊ะ
"ไม่เอาแล้วไง เฮ้อ ทำแบบแป๋มน่ะ แบบนี้ๆ"
"งั้นแป๋มทำละกัน เราช่วยนัยติดกาวเอง" ผมพยายามเย็นยิ่งชีพ  ลุกหนีไปหน้าบอร์ดที่พวกผู้ชายง่วนอยู่

            เธอไม่ทำเองบอกแต่คนอื่น มันน่าก้านคอคลับสักสิบสองยกชนิดไม่พักเบรคดีไหม
อารมณ์จะเสียกำลังหมักได้ที่ คลื่นแทรกก็เข้ามาเสียก่อน
"บีไม่ได้ส่งการบ้านเลขเหรอ" เก้งเข้ามาพร้อมก๊วน ส่งถุงน้ำหวานเย็นชื่นใจให้เพื่อนแจกจ่ายกันเอง หญิงๆ ที่ทำงานอยู่ยิ้มแย้มดีใจใหญ่...ยกเว้นผม
"การบ้านเลข...ก็ส่งแล้วนี่" จำได้ว่าวางบนสมุดของแอนนา
              ด้วยแอนนาค้อนผมเล็กๆ จะเหตุอะไรก็สุดแล้วแต่ เดินกลับมาชนแขนปึง!
ดึงสมุดตัวเองมาวางทับของผมเฉย ประมาณถูกงอนใส่แบบเด็กๆ นั่นแหละ

"จารย์ให้ถาม กิดากรหรือทิวากรกันแน่ที่ได้เต็ม แต่มีของเก็ทอยู่ไง มันได้แค่ 6 ไม่เต็ม 10"
"ยังไง?" ผมงง
"คืองี้ มีคนได้เต็มอยู่ไม่กี่คน อาจารย์แกจำได้ แต่หาสมุดจะจดชื่อให้ไม่เจอ เฉพาะของบีที่หายไป" ทรายที่มาเก้งกับเป็นงานเป็นการ
          ก่อนแยกถุงของกินไปให้เพื่อนเลขคี่ บอร์ดฝั่งประตูห้องเรียน
"ที่ติดสติกเกอร์ด้านหลังน่ะนะ" ผมเหวอ
"ใช่ไง จารย์จำได้เพราะแกชอบมิสเตอร์ชอปเปอร์เหมือนกัน" เก้ง

              ซวยล่ะ นั่นเรนเดียร์สีชมพูจากวันพีช ได้จากงานอนิเมะที่กรุงเทพ
อุตส่าห์นั่งรถจากพัทยา ไปกลับวันเดียวด้วย ลำบากแต่เพราะใจรักล้วนๆ ยอดอกบีชีช้ำ อือ!

"จารย์ตรวจเสร็จแล้วล่ะ ให้เราไปเอามาแจกได้" เก้ง
"ไม่เอามา?" เต๋า
"กูหนัก แล้วมีพวกมึงไว้ทำแป๊ะ" เก้งดูดน้ำหวานใส่เต๋า
"ไปดูดีกว่า/ ไปทราย" เต๋ากับทรายลากแขนผมไปแบบไร้สมอง
              เกิดผิดพลาดทางเทคนิคอะไรล่ะหนอ
...................
             สรุปผมต้องคัดลอกการบ้านบทเก่าลงสมุดใหม่
อาจารย์สอนเลขกล้ามล่ำเหมือนครูพละคนนั้นกล่าวขอโทษ
จำได้ติดตาเพราะตรวจเสร็จจะคว่ำสมุด เห็นสติกเกอร์เลยเปิดดูชื่อซ้ำ
'โทษทีนะ มิสเตอร์ชอปเปอร์อันนั้นครูเห็นที่งานอนิเมะ จะซื้อแต่ไม่ได้ซื้อ จำได้ว่าเป็นของลิขสิทธิ์จากบริษัทแม่'
             อาจารย์โอตาคุวันพีชหรือนี่ ใจดีแบบนี้ทิวากรรักตาย
ไม่ได้ๆ นี่ครูประจำชั้น ม.4/2 ห้องของหมอก จะหลงกลมิได้
'นักเรียนลอกใหม่ทั้งหมดเลยละกันนะครับ ครูหาไม่เจอจริงๆ ไม่รู้ไปวางไว้ไหน' อันนี้ไม่ใจดี แต่ก็หยวนๆ ยินยอม

           ได้อย่างเสียอย่าง...แทนที่จะได้จัดบอร์ดรบรากับเพื่อนๆ ไฟแรง
บีพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสหน้าด้านนั่งลอกซะ แค่ 4 หน้ากระดาษแต่ใช้เวลาทั้งชั่วโมง
กร๊ากกกกก! คนเรามันต้องเห็นแก่ตัวกันบ้าง โฮะ โฮะ โฮะ
เอาน่า ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป


************************TBC by puppyluv

---nokkie รู้ทันจนได้ 555
---aorpp ลิ้งค์ให้แล้วท้ายตอนเมื่อกี้ เผื่ออยากอ่านย้อนลมเหนือ^^ ขอบคุณมาก

[nutty2554]

อ่านลมเหนือมาแล้ว ก็ว่าชอบคู่ตี๋หมวยแล้วนะ
ตอนนี้ตี๋กับหมวยมีเวอร์ชั่นของตัวเอง ซึ่งเราอ่านแล้วก็ชอบไม่แพ้กันเลย
เสน่ห์ของแต่ละเรื่อง อยู่ที่คาแรคเตอร์ของตัวละคร เหตุการณ์ที่มองต่างมุม
ในมุมของเก็ทตอนนี้ ลมเหนือเหมือนเทวารูปงามแต่ฤทธิ์ร้าย  55555 
เราก็รู้สึกว่าภายใต้หน้าตา รูปลักษณ์ ที่งดงามน่าทะนุถนอมของลม
ซ่อนความฉลาดไว้มากมาย  ชอบตอนเพื่อนเก็ทและลมดักทางกันเอง น่ารักทีุ่สุด
ชอบตอนเก็ทเพ้อบี  น่ารักมาก ๆ และเราว่า บีเองก็มีอะไรในใจกับเก็ทอยู่  รอติดตามต่อไปอย่างใจจดจ่อ
และรออ่าน เฟรม หมอก และลมใน TBC

แสดงว่าตอนท้าย ๆ จะได้อ่านช่วงที่ลมเหนือหายไปจับปลาด้วยใช่มั้ยเนี่ย??

อ้อออออ แอบฮาเก็ท  ชอบร้ายก็ไม่บอก  โถๆๆ ร้ายไม่ได้หรอกพ่อคุณ ก็สายตรงมาจากพี่กายนี่นะ  ^___^

[fuku]

ท่าทางเรื่องนี้ชะนีมีสารพิษจะว่อนเลยแฮะ

ก็นะม.ปลาย เป็นช่วงพีคอยู่แล้วต้องทำใจ =___="

[myapril]

 

พี่เวียนหัวกับพวกหนูๆสาวๆมากค่ะ ยังกะผึ้งแตกรัง

ยังอยากรู้ว่าใคร เอารองเท้าเด็กน้อยไป

[nutty2554]

โอ๊ะ เพิ่งเม้นท์ตอนเก่า ตอนใหม่ก็มาต่อ  ขอบคุณค่า


บีน้อยน่ารักมาก  อ่านแล้วรู้สึกคึกคัก สนุกในมุมมองของบีน้อย
เหมือนมันมีสีสันวิ่งไปมา เพราะบีน้อยหลากหลายอารมณ์ และชัดเจนในการอธิบาย
ชอบที่สุดคงเป็นบีน้อยฟิน และบีน้อยอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฮ่า อ่า
รู้สึกเหมือนบีน้อยแอบมองลมเหนือที่เป็นไอดอล อยากรู้ทุกเรื่องราว อยากมองเห็น
แต่ไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ  ต่างกับผุ้คุมกฏที่อยู่ข้าง ๆ คนนี้เหมือนจะเซ็งๆ  บ่นๆ ว่าคุม
แต่ก็กลับยอม  อาจจะเข้าใจไม่ถูก แต่รู้สึกแบบนั้นค่ะ

ชอบมากค่ะ เป็นกำลังใจให้

ปล. อกอีแป้นจะแตกอีกคน ลมเหนือโดน ผช. ถึงเนื้อถึงตัว

[MiSS-U]

หนูบีนี่โดนป่วนซะแล้ว  แต่เป็นเด็กมองโลกในแง่ดี

ไม่มีคิดมากคิดแค้นเลย  ทิวากร  น่ารักอ่ะ

 

บวกเป็ดค่ะ

[choijiin]

โถๆๆน้องบีน้อยของพี่
อกหักมากี่รอบแล้วลูกขา
 
มองก็พอจะรู้ว่าน้องบีคิดว่าน้องลมเป็นไอดอล
ไม่ได้มีจิตพิศวาสอะไรนอกเหนือจากนี้เลยเนอะ
ใครจะไปสู้เก็ทได้
เจอปุ๊บสปาร์คปั๊บเลยนะหนูนะ
 
แต่ตอนนี้ก็ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเด็กๆ
จะยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองจริงๆเท่าไหร่
ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้ตัวเองนะจ้ะเด็กๆที่รัก
 

แต่อ่านภาคนี้แล้วคนอ่านก็หมั่นไส้ชะนีที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
แต่แหมแจ๊ดแจ๋กับผู้ชายเยอะแยะดีจริง
ถ้าจะให้เดาของน้องบีที่หายนี่น่าจะฝีมือชะนีนี่แหละ
อาจจะเป็นแอนนาโรคจิต ไม่ก็อิน้องคนงามนิสาหน้าเหม็น
 

แถมตอนนี้อ่านแล้วหึงแทนอิพี่เหยี่ยวแต๊ๆ
น้องลมโดนอุ้มซะได้ ฮึ่ยๆๆ
 

[tuckky]

ตัวละครเยอะมากกกกก 
น้องบีนี้อารมณ์บวกดีจัง 
แต่อ่านแล้วยังรู้สึกว่าลมเป็นตัวหลัก เก็ท เป็นตัวรองอยู่เลย 

[eaey]

นึกว่าบีจะ"เด็กน้อย"  แสบใช่เล่นนะ

(sqrt(cos(x))*cos(200 x)+sqrt(abs(x))-0.7)*(4-x*x)^0.01, sqrt(9-x^2), -sqrt(9-x^2) from -4.5 to 4

[nekko]

เดวิลน้อยน่ารัก