Part XXVIII.1.1.1
และแล้วในที่สุดก็ได้เหยียบแผ่นดินกรุงเทพซะที หลังจากที่เรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วปานประหนึ่งลมเพชรหิงหลังวันเกิดครบรอบปีที่ 30 ไม่มีเวลาให้ตั้งตัว เตรียมตัว เตรียมใจเท่าไหร่ เตรียมตัวไม่ค่อยเตรียมมากเท่าไหร่ แต่ใจนี่สิ
“หวัดดีคับแม่ ยะหยังอยู่”
“ยะกำกิ๋นกะ ปิ๊กมาเร็วมะใจ๋ ไหนว่าวันติ๊ดย์ บ่อกา”
“ขี้ค้านอยู่ต่อ ก่ายเลาะ”
“เป็นจะได่ผ่องหลานลุง ไห้ผ่องก่อนิ”
“เป็นจะได่ ไห้แก่อะกะ อิดหย่าหมดเลาะ”
“เป็นหยังว่า”
“ฉีดยาก่าต๋ามเดือนอะกะ เป็นไข้เลย หม่าเดี่ยวนี้ยังแคนเลาะ”
“อื่อ เอาะ จ้องของตั๋ว”
“หยังหม่าน้อยมะใจ๋”
“น้อยจะได กะเต้าอี้เลาะ ก่าตั๋วว่าจ้องขาว กะนี่ กะจ้องขาวเลาะดู้”
“บ่อใจ่ จ้องตี้น้องว่า จ้องใหญ่ ๆ แหน่ ตี้เขาก๋างกันในสวนแหน่ ใหญ่ ๆ”
“เอ่อ อี่ ก็บ่อฮู้หน่อ เอาไปไจ้ก่อนละกัน 555+”
“แก่แต้หนา”
“เอาะ นี่ของอิแม่”
“บ่อฮู้จะซื้ออะหยัง เอาสิ้นไปเน้อ”
“ไหนผ่อดู้ สิ้นแหล้ ก็ว่าสิ้นอะหยัง”
“บ่อฮู้หนอ ผ่อเอาเต๊อะ”
“น้องซื้อน้ำพริก แคบหมู จิ้นส้มหมู จิ้นส้มควาย น้ำหริกลาบเตย เอากิ๋นเข้ามะแลงนี้”
“โปดโธ ซื้อมาหยังนักมะใจ๋”
“เต๊อะน่า คนมีส๊ะตังค์ ยังเหลือแหมเป่อเร้อ555+”
“ไป้ ขะใจ๋ไปอาบน้ำอาบต้า จะได้มากิ๋นเข้า”
“เลาะแฟนตัวมันจะมาฮับหม่าใด”
“บ่อ ฮู้ ไท่จะวันพูก หันมันว่าหนา”
“เลาะอี่แม่จะไปเตยก่อ ถ้าไปเตยกะแบ่งจิ้นส้ม แคบหมูไปกิ๋นเตย”
“อื่อ บ่อไปเตยได้จะได ไผจะจวยเลี้ยงน้องน้อยเลาะ จ๊ะแม่ป้ายแดงจาเอาอยู่นิ”
“555+ อั้นน้องไปอาบน้ำก่อนเน้อ”
กลับเข้ามาสู่ชีวิตในกรุงเทพละ เอาหละต้องลืมทุกเรื่องให้หมด เราจะต้องเริ่มต้นใหม่สักที ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปดีกว่าขี้เกียจใส่ใจ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็นั่งกินข้าวคุยกับน้อง กับแม่ เล่นกับหลานสักพัก ไม่ถึง 4 ทุ่ม ก็รู้สึกง่วงมาก ๆ เฮ้อ เมื่อคืนก็ไม่ค่อยได้นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ วันนี้ทั้งไปไหว้พระ ไปเที่ยวไหนต่อไหน สงสัยต้องรีบนนอนละ ก็เลยกะว่าจะโทรไปคุยกะแซกซะหน่อย แต่เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ขอชาร์ตไฟให้เต็มที่ก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ไปหาเรื่องเดินสวนดีกว่าไม่ได้เดินนานละ ว่าแล้วก็โทรไปชวนไอ้โจ้ดีกว่า
“เฮ้ยมรึง อยู่ไหนวะ”
“บนรถ แล้วมึงอยู่ไหนเชียงใหม่หรือกรุงเทพ”
“อยู่กรุงเทพละ เพิ่งมาถึงเมื่อเย็น”
“เหรอ ดี เชี้ยคิดถึงวะ”
“แน่หละ ขาดกูไม่ได้สิมึง 555+ แล้วนี่มึงกำลังกลับบ้านหรือไปไหนวะ”
“กลับบ้านดิ”
“แน่ใจนะมรึง กำลังกลับบ้านหรือกำลังไปไหน”
“ไอ่เชี้ย กลับบ้านโว้ย พรุ่งนี้นู้นถึงมี”
“5555+ น้านงัยกูว่าแล้ว”
“สาด โทรมามีไร”
“กูว่าจะชวนมึงไปเดินสวนพรุ่งนี้อะ ไปเดินดูเสื้อผ้าหน่อย”
“เอ่อ ขอกูเคลียร์คิวก่อนนะ”
“สัด ไม่ต้องเคลียร์ กูแขก VIP ให้รู้ซะมั้ง”
“กี่โมงสัด”
“เที่ยงตรง เจอกัน หอนาฬิกา”
“เอ่อ ๆ บาย”
“บาย”
และแล้วผมก็หลับไปด้วยความอ่อนเปลี้ยเพลียงแรงเป็นที่สุด และก็ฝันไปว่า........................................................................
อะไรไม่รู้จำไม่ได้ เอาเป็นว่าฝันดีละกัน
“ก๊อก ๆ ๆ”
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ น้อย แม่จะไปเลาะเน้อ”
“แอ๊ดดดดด อะหยังเก๊าะ เร็วมะใจ๋ คี่โมงเลาะ”
“10 โมงป๋ายเลาะ นอนแต้นอนว่ามะใจ๋”
“ค้าบ ๆ เลาะกัสแบ่งแคบหมู จิ้นส้มไปแล้วล่อ”
“อื่อ แบ่งไปเลาะ”
“หวัดดีคับ พี่มุย”
“อื่อ หวัดดี มาถึงตั้งกะกี่โมง”
“เพิ่งมาถึงครับ”
“ได้หยุดกี่อาทิตย์หละรอบนี้”
“สิบกว่าวันครับ”
“อือ ๆ แล้วไปบ้านปู่ กะ ย่ามายังหละ”
“ยังครับ มานี่ก่อนว่าจะพาตัวเล็กไปหาปู่กะย่าด้วยอะครับ”
“อือ ๆ ขับรถดี ๆ ละกัน”
“ครับผม”
“ว่างัยครับ หลานลุง”
“อ้อ ๆ แอ่ ๆ”
“ลุงเพิ่งกลับมารีบกลับซะละ”
“แอ่ ๆ ๆ”
“ยังไม่ทันได้เล่นด้วยกันเลย”
“อ้อ ๆ แอะ ๆ”
“แล้วรีบมาหาลุงไว ๆ น้า”
“อ้อแอ่ อ้อแอ่”
“ไปเลาะเน้อ ปี้”
“เอ่อ ขะใจ๋เต๊อะ เดียวแดดมันจะฮ้อน”
“เลาะจ้องตั๋วดู้”
“เอ่อ บ่อต้องห่วง เอาไปเตยเลาะ”
“5555+ กัวมันจะค้างฮางอะกะ ซื้อหื้อเลาะ”
“จังแต้หนา น้อยจะอี้ไปก๋างหื้อไผเลาะ”
“จ่างเต๊อะ เอาไปติดฝาเฮียนกะได้ดู้ เป็นของประดับอะกะ งามขนาดเลย”
“เอ่อ ๆ ไปเลาะเน้อ หวัดดีเจ้า”
“เอ่อ ๆ ไปเตาะ”
“หวัดดีคับแม่”
“เอ่อ ๆ ผ่อบ้านผ่อจองหื้อดีเน้อ อย่าไปแอ่วเก่งกิ๋นเหล้านักฮะจิ้น”
“ค้าบ ๆ ๆ”
หลังจากส่งกันเสร็จผมก็รีบอาบน้ำเพื่อไปเดินเล่นซื้อของที่สวนดีกว่า 555+ ต้องหาที่ระบายเงินบาปออกให้หมด ขนาดเอาไปทำบุญก็ยังไม่หมดแหะ วันนี้ต้องใช้ให้คุ้ม เอาไปซื้อเสื้อผ้าดีกว่า ชีวิตเริ่มสดใสขึ้นอีกครั้งแว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว สักพักไอ้โจ้ก็โทรมา
“อยู่ไหนของมึงเนี่ย”
“ก็หองัย”
“หอเชี้ยไร กูก็อยู่นี่”
“เออ ๆ ๆ กูกำลังเดินอยู่ใกล้จะถึงละ”
“กูว่าแล้วเร็ว ๆ เลยมึง อย่างงี้ทุกที”
“เออ ๆ กูกำลังรีบอยู่เนี้ย แม่งยังไม่ เที่ยงเลย เสรือกมาเร็วทำไม” อ้าวไอ่มุยเป็นงั้นไป
“เชี้ย เร็ว ๆ แค่นี้หละ”
แล้วผมก็รีบจำอ้าวเลยคับ กลัวมันโมโหแล้วมันจะไม่เลี้ยงข้าวอะ 555+ ไม่มีไรหรอก วันนี้มันบอกว่ามันจะพาผมไปเลี้ยงอะครับ นาน ๆ ทีมันจะพาไปเลี้ยงซักที แต่ตอนนี้ไม่คิดไรแล้วครับจำอ้าวอย่างเดียวคนก็เยอะน่าดู ซอกแซกซอกซอนชอนไชไถถูไปเรื่อย ๆ เอาละวะตรงนี้โล่งแล้วโกยเลยครับผม อูยเห็นร้านหนมจีนข้างหน้าก็น่ากินขณะที่กำลังจะผ่านหมอขนมจีนไป
“ปึกกกกกก โอ้ยยยยยยย” ตายยยยยยย กู ตายยยยยยยยยย แน่ หน้าผมอะครับกำลังจะคะมำเข้าสู่หม้อขนมจีน โอยผมกลายเป็นน้ำยาขนมจีนแน่ ๆ เลย ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
