แม้ว่าไอ้ทูจะอายุเท่าไอ้ยักษ์ลูกชายพี่ก่อแต่น้องสาวผมก็เรียกพี่ก่อว่าพี่ตามผม
ไอ้ตัวยุ่งจัดแจงดันร่างสูงๆของพี่ก่อให้มายืนเคียงข้างกับผมหน้าแสตนด์ดอกไม้มุมหนึ่ง
พี่ก่อยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
“ไม่ค่อยได้อยู่หน้ากล้อง เขินเหมือนกันนะเนี่ย”
ผมยิ้มรับเขาพลางลากแขนให้มายืนใกล้ๆ
“ก็แค่ยิ้มให้กล้องเหมือนที่พี่ก่อยิ้มให้เท็นบ่อยๆไงครับ”
พี่ก่อหันไปมองกล้อง แขนของเขาแค่ชิดกับท่อนแขนของผม
แต่มืออุ่นเอื้อมมากระชับอยู่กับมือผมทางด้านหลัง เขากระซิบให้ผมได้ยินแค่สองคน
ขณะหันไปมองกล้องที่ทูกำลังรัวชัตเตอร์
“ยินดีด้วยกับความสำเร็จขั้นหนึ่งของชีวิตนะครับเท็น ต่อไปเท็นจะต้องเจอ
เรื่องอะไรอีกมากมายแต่ขอให้เท็นรู้ว่าพี่ก่อจะยืนอยู่เคียงข้างเท็นตลอดไป”
น้ำตาปริ่มขอบตาขึ้นมาทันทีกับคำพูดของพี่ก่อ เหตุการณ์บางอย่าง
ที่เป็นแผลเป็นสะกิดยิกให้ผมนึกถึงมัน ผู้ชายตัวสูงใหญ่เขาทำให้ผมรู้ว่าเขาทำได้อย่างที่พูด
ผมหันไปมองพี่ก่อด้วยความตื้นตันพลางบีบมือใหญ่ตอบกลับแทนการขอบคุณ
“เท็นดีใจที่ชีวิตของเท็นมีพี่ก่ออยู่ด้วย ขอบคุณนะครับที่รักเท็น”