พิเศษ : you , who came from the stars . ( 3 )
- -------------------------------------------------------------- - - - -
วันนี้วันพุธ อีกสองวันพิชจะกลับ ! ปุณณ์ขีดปากกาแดงในช่องปฏิทินทับวันพุธไป เหลืออีกสองวันเย้เย้เย้ อาบน้ำดีกว่า
วันนี้ตั้งใจว่าจะไปหาน้องชายคนเดียว นัดกันไว้ว่าจะไปกินอาหารทะเลตอนเย็น นี่ก็เที่ยงแล้วอาบน้ำเลยแล้วกันวะ จะได้เก็บห้องด้วย
ปุณณ์ฮัมเพลงงุ้งงิ้งในลำคอถอดเสื้อยืดของพิชที่เอามาใส่โยนออกจากตัวไปกองบนโซฟา ตามด้วยกางเกงผ้าขายาวของพิชก็ถูกโยนไว้บนพื้นหน้าห้องนอน และกางเกงในของตัวเองที่รูดลงถูกโยนไว้บนปลายเตียง มือคว้าผ้าเช็ดตัวของพิชอีกเหมือนเดิมเดินเข้าห้องน้ำไป
ขายาวๆพาตัวเองเข้าไปยืนใต้ชาวเวอร์ราคาแพงก่อนจะหมุนเปิดน้ำ
ติ่ง … ติ่ง .. ติ่ง …
น้ำไม่ไหล ?
“เวร ! น้ำไม่ไหล ไอ้คอนโดซังกะบ๊วยนี่จะหยุดไหลอะไรนักหนา”
จริงๆก็ไม่บ่อย แต่มันชอบมาหยุดไหลเอาวันที่มีนัดทุกที ! แล้วร่างกายใบหน้าเขาไว้ใช้ทำมาหากินนะโว้ย ต้องพิถีพิถันเป็นพิเศษ
หลังจากลองเปิดปิดหลายๆครั้งมันก็ไม่ไหลจริงๆ ปุณณ์ก็ทำหน้าเซ็งเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวผูกเอวไว้ลวกๆ เหอะ !
ปุณณ์เดินกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดมาที่โทรศัพท์บ้าน กดเบอร์ล็อบบี้ เริ่มกัดปากกลอกตาระงับอารมณ์ ห้ามเหวี่ยง ใจเย็นๆ
“สวัสดีค่ะล็อบบี้ค่ะ”
“น้ำไม่ไหลหรอครับ ?”
“ไม่นะคะ เมื่อสักครู่ไปล้างมือน้ำยังไหลปกติค่ะ อาจจะเป็นที่ท่อน้ำ ให้ตามช่างมั้ยคะ”
ก็โทรมาจะให้ตามช่างน่ะสิโธ่ !
“ครับรบกวนตามให้หน่อยนะครับ ห้องก็ตามเบอร์ที่ขึ้นเลยนะครับ”
ระบบโทรศัพท์ที่นี่เปลี่ยนใหม่หมด เป็นบริการของเจ้าของคอนโดที่ให้โทรศัพท์บ้านโชว์เบอร์ได้ เออก็ดี หงุดหงิดโว้ย !
ปุณณ์พาตัวไปเองนั่งไขว่ห้างบนโซฟาไม้สีขาว มองผืนหญ้าปลอมสีเขียวรอบตัวเผื่อจะใจเย็นลง เป็นเรื่องน้ำทีไรเขาหงุดหงิดทุกทีสิน่า !
เอ๊ะ จะว่าไปเจอพิชได้ก็เพราะวันนั้นน้ำห้องเขาไม่ไหลเหมือนกัน แถมยังได้รับบทจันทร์ดาราเอาสำลีมาถูหลังกันซะอีก เฮ้อ .. คิดถึงพิชจัง
ปุณณ์ลุกเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่พึ่งถอดใส่เข้าไปในตัวอีกครั้ง จะให้นุ่งผ้าเช็ดตัวคุยกับช่างคงไม่ดีแน่ๆ แต่ถ้าเป็นช่างพิชก็ว่าไปอย่าง …
เสียงกริ่งห้องดังขึ้น พอดีกับที่ปุณณ์ทำกับข้าวง่ายๆกินเสร็จเรียบร้อย
“สวัสดีครับ มาดูท่อครับ”
นี่มัน ..
“อ้าวคุณปุณณ์สวัสดีครับ ผมเพื่อนไอ้พิชไงชื่อกาย มาเป็นวิศวะประจำของคอนโดในเครือบริษัทนี้ทั้งหมดครับ ก็ว่าอยู่ห้องคุ้นๆ”
“อ๋อ จำได้ครับ เชิญเข้ามาก่อนเลย ไม่เจอคุณกายตั้งนานสบายดีนะครับ ?”
ปุณณ์เปิดประตูต้อนรับหนุ่มหน้าขาวเพื่อนพิชเข้ามา
“ก็ดีครับ ตอนแรกมาเริ่มงานที่นี่ก็เกร็งๆ ผมกับไอ้พิชเรียนเครื่องกลกันมา แต่ดันมาได้งานเป็นช่าง ฮ่าๆ”
“แล้วไม่ต้องเรียนรู้ใหม่หมดหรอครับเนี่ย ?”
“ไม่หรอกครับ พื้นฐานเรียนมาเหมือนกัน แล้วทำจริงๆก็ไม่ได้ยาก ออกแนวจุกจิกมากกว่า เดี๋ยวห้องนั้นอย่างนั้น ห้องนี้อย่างนี้ น้ำไหลไฟดับเป็นเรื่องปกติน่ะครับ งั้นขอดูห้องน้ำก่อนนะครับ”
กายถือกล่องเครื่องมือเดินเข้าห้องน้ำไป ปุณณ์เดินตามไปด้วยก็เริ่มสังเกตนิดหน่อยตั้งแต่คราวก่อนเป็นพิชเข้ามาแล้ว
“ช่างที่นี่ไม่ต้องมีชุดฟอร์มหรอครับ ? แถมคราวก่อนพิชยังเป็นคนซ่อมให้ผมด้วยทั้งๆที่เป็นลูกค้าเหมือนกัน”
“อ๋อ .. ไอ้พิชไม่ได้บอกหรอครับ ?”
“หือ ? บอกอะไร”
“ก็บริษัทเจ้าของคอนโดนี่เป็นของพ่อผมกับพ่อมันหุ้นกันสร้างขึ้นมา พ่อผมเรียนโยธามาก็ดูพวกก่อสร้าง พ่อไอ้พิชเป็นสถาปนิก ก็ดูด้านออกแบบ นี่ก็มีสิบกว่าโครงการในกรุงเทพแล้วครับ ต่างจังหวัดอีกยี่สิบกว่าที่”
อะไรนะ !
“อ่าว .. แหะๆพิชมันคงไม่ได้เล่าเพราะเห็นว่าไม่สำคัญมั้งครับ อย่าคิดมากเลยเนอะๆ”
“พิชกับคุณกายชื่อเต็มๆว่าอะไรนะครับ ?”
เสียงปุณณ์เริ่มเย็นเฉียบ
“อ๋อ พิชฌพัฒน์ วรัธณานนท์ ส่วนผม กษิดิศ ไปรทยากร”
ไอ้พวกนามสกุลดัง ! ทำไมไม่เคยคิดจะถามนะว่าพิชนามสกุลอะไร ชื่อยังเคยได้ยินแค่ครั้งสองครั้งเพราะมันยาวเลยขี้เกียจเรียก …
ออกงานกลางคืนบ่อยๆทำไมจะไม่เคยได้ยินไอ้ชื่อสองคนนี้ ! ไม่สิไม่เคยเจอแต่เจอบรรดาญาติพี่น้องนามสกุลนี้กันทั้งนั้น
“แต่พ่อพิชทำงานอเมริกา ?”
“อ๋อ ก็บริษัทใหญ่อยู่อเมริกา พ่อพิชเขาเป็นซีอีโออยู่ที่นั่นน่ะครับ ที่หุ้นกับพ่อผมนี่เหมือนธุรกิจจับฉ่ายทำเล่นๆเหมือนพวกดาราชอบเปิดร้านอาหารน่ะ”
จำได้ว่ารุ่นลูกตระกูลนี้มีลูกชายคนเดียว …
“พิชเป็นลูกคนเดียว ?”
“โอ้ยยย หลายคนเดียวด้วยครับ เรียกว่าเล็กสุดแบบเล็กโคตรรร ประคบประหงมมันกันจะตาย มันเลยหนีมาอยู่คนเดียวนี่ล่ะครับ เคยไปบ้านมันเหมือนกัน เรียกคุณชายๆทุกคำ”
กายก็จัดการซ่อมไปไม่ได้สนเลยว่าหน้าตาคนฟังเริ่มขมวดคิ้วเครียด
…แล้วไอ้ตระกูลผู้ดีขนาดนั้นจะยอมให้ลูกชายเป็นเกย์เนี่ยนะ ! ถึงฝั่งแม่มันจะโอเคก็เถอะ แต่ฝั่งพ่อมันนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ
“อ๋อ คุณปุณณ์จริงๆชื่อปฐพีหรอครับ ผมเห็นในรายการเมื่อวาน ไอ้พิชมันโทรมาสั่งให้ผมดูคุณให้ได้ เพิ่มเรทติ้งให้รายการ มันโคตรจะ
โอเวอร์เลย”
“จริงๆมันชื่อในวงการน่ะ เรียกง่ายใช่มั้ยล่ะ ปุณณ์ ปฐพี”
“อ่าวไม่ใช่ชื่อจริงหรอครับ ?”
“อืม ชื่อจริง ปุณณวีร์ เถกิงเกียรติไพศาล”
“อ๋อครับ .. ชื่อเพราะดี”
กายใช้บริการ BTS กลับเข้าสำนักงานใหญ่ที่อยู่ถัดไปสองสถานี ก่อนจะเริ่มนึกอะไรบางอย่าง ..
“ถะ เกิง เกียรติ ไพ ศาล ….. ”
ว่าแล้วเจ้าตัวก็หยิบมือถือโทรหาพ่อตัวเองทันที
“พ่อออ ไอ้นามสกุลเถกิงเกียรติไพศาลนี่พ่อคุ้นบ้างปะ ผมว่าผมคุ้นๆนะ”
“เอ้า ไอ้ลูกเวร ก็เจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า ปานาลี ที่ไปดังอยู่ฝรั่งเศสนั่นไง แบรนด์โปรดแม่แกน่ะ ไม่เห็นเรอะกระเป๋าแต่ละใบของปานาลีทั้งนั้น”
“แล้วรวยมั้ยล่ะพ่อ ?”
“รวยสิวะ ก็หุ้นกับพ่อมึงกับพ่อเพื่อนมึงทำส่งออกมาหลายปีแล้วเนี่ย”
“ห๊ะ นี่เราเป็นหุ้นส่วนกับเขาด้วยเรอะพ่อ”
“ก็เออดิ ก็แม่เจ้าพิชที่เลิกกันไปแล้ว เป็นญาติห่างๆของคุณนายตระกูลนี้ ที่ลูกเขาหนีไปเป็นดารานั่นไง อะไร ปุนๆ ป่วนๆสักอย่าง”
ช็อค … แล้ว .. แล้วเขาจะทำยังไงดี คุณปุณณ์ต้องรู้เรื่องแล้วดิหลอกถามไปขนาดนั้น แล้วไอ้พิชมันจะรู้มั้ยเนี่ย ทำไมมันอิรุงตุงนังขนาดนี้
“ละ .. แล้ว พ่อว่า ดาราอะไรนั่นจะได้สมบัติปะ เห็นพ่อเคยเล่าว่าเขาตัดพ่อลูกกันแล้วนี่ครับ”
“ไม่รู้ แต่ไม่ใช่มึงที่ได้หรอกไอ้กาย เพราะฉะนั้นไปเสือกเรื่องเขาทำไม ซ่อมท่อเสร็จก็มาซ่อมท่อบริษัทต่อด้วยเข้าใจมั้ย เป็นพนักงานต๊อกต๋อยอย่าขี้เกียจ พ่อมึงเป็นประธานแต่มึงก็แค่ช่างตาดำๆเดี๋ยวปั๊ดตัดเงินเดือน”
พ่อวางสายแล้ว .. แต่ .. ต้องโทรบอกพิชให้เตรียมตัวมั้ย ? โอยย … ไอ้พวกบ้า มาปิ๊งรักหักมุมกันทำไมเนี่ย แล้วแม่ไอ้พิชดันรู้เรื่อง แล้วทางพ่อแม่คุณปุณณ์นี่จะรู้เรื่องกับเขามั้ยเนี่ย แล้วมันจะคบกันยังไงวะ คุณปุณณ์ไม่ต้องสืบทอดกิจการบ้านตัวเองเรอะ
ปุณณ์ขับรถมาถึงบ้าน ระหว่างรอปิ๊งออกเวรกลับมาปุณณ์ก็รีบเรียกน้องชายตัวเองคุยแบบจริงจังทันที
“ปัณณ์ คุ้นๆนามสกุล วรัธณานนท์ มั้ย พี่ว่าคุ้นๆนะ แต่พี่จำไม่ได้ว่าเขาดังเรื่องไหนนอกจากอสังหาริมทรัพย์”
“อ๋อ หุ้นส่วนพ่อที่ทำส่งออก วันก่อนก็เจอคุณลุงเขาอยู่นะ ติสท์ดี”
ช่วงนี้ปัณณ์เริ่มได้รับการให้อภัยจากพ่อแม่ เพราะแม่ดันคิดถึงน้องคนเล็กที่ประคบประหงมกันมาอย่างดี จึงกลับไปบ้านบ้างแล้ว แล้วเจ้าตัวก็เริ่มอยากเรียนรู้กิจการที่บ้านขึ้นมาเพราะธุรกิจตัวเองลงตัวแล้วเลยว่างไม่มีอะไรทำ
“เฮ้อ ….”
“เออเขาถามหาพี่ปุณณ์ด้วย ถามสารทุกข์สุขดิบ รู้จักกันหรอ ?”
“ปะ เปล่า … ห่างๆน่ะ …”
สงสัยทางนั้นจะรู้เรื่องเขากับพิช โอ้ยยยยยยยยยยยยยย พันกันมั่วไปหมด
“อ๋อภรรยาเขาที่หย่ากลับมาแต่งงานกันใหม่แล้วนะ พึ่งรู้ว่าเป็นญาติห่างๆแม่เราด้วย โลกโคตรกลมเลยพี่ปุณณ์”
คิ้วเริ่มกระตุก หนึบ หนึบ
“ปัณณ์ว่าเขาจะยอมให้ลูกชายคนเดียวของตระกูลมีแฟนเป็นผู้ชายปะ ?”
“หือ ไม่รู้ดิ เขาอาจจะอยากได้คนสืบทอดธุรกิจก็ได้มั้ง แต่อาจจะเหมือนบ้านเราก็ได้ ไม่เห็นพ่อบังคับพี่ปุณณ์มาสืบทอดเลย”
“แกก็ทำไปดิ ไปเรียนรู้งานอยู่นี่ ?”
“ผมไปทำแผนกจัดซื้อ ขี้เกียจบริหาร ไม่ถนัดอ่ะ ผมพึ่งรู้ว่าบ้านเรามีเสื้อผ้าไปขายที่อเมริกาแทบทุกรัฐใหญ่ๆเลย แบรนด์ปานาลีเลยดังโคตรๆ พ่อคงรักแม่มากคุณนายปานาลีเลยเที่ยวรอบโลกกับเพื่อนๆสบายเลย”
“อิจฉาก็ตามแม่ไปดิ”
“เออว่าจะไปอยู่ ทริปหน้านิวซีแลนด์จะพาปิ๊งไปด้วย แม่ชอบปิ๊งนะ แม่บอกน่าร้ากกก มีสะใภ้เป็นหมอแม่โอเค”
“แล้ว .. แม่เกริ่นๆเรื่องพี่บ้างปะ ?”
“แม่บอกว่าถ้าพี่ปุณณ์มีหลานตัวเล็กๆให้แม่อุ้มก็คงจะดี แต่ผมยังไม่ได้บอกแม่นะว่าพี่มีแฟน แต่แม่คงผิดหวังน่าดูถ้ารู้ว่าอดมีหลานอุ้ม”
“แม่จะโกรธปะ …”
“ไม่หรอก แต่พ่อไม่แน่ นี่พ่อยังคุยกับผมไม่ถึงสิบคำเลยเนี่ย หน้าแทบจะไม่มอง สงสัยเราจะโดนตัดออกจากกองมรดกแบบที่พี่ปุณณ์ว่าจริงๆนั่นล่ะ ฮ่าๆ”
ปุณณ์เริ่มหัวเราะแกนๆ .. ทางพิชไม่น่ามีปัญหา ปัญหามันทางบ้านเขานี่แหละ …
- ------------------------------------------------------------ ---
ฮุฮุฮุฮุฮุ ...
หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44 (อ่าน 433472 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก