ตอนที่2
น้ำหวาน
ตื่นเช้าขึ้นมาผมรู้สึกตัวเหมือนกับจะเป็นไข้มันร้อนไปหมด ตอนนี้เองรู้สึกเหมือนกับมีใครมากอดเอาไว้
กอดที่เป็นกอดจริงๆมันกอดผมทั้งตัวของมันทั้งแขนทั้งขาของมันอยู่บนตัวของผม จนเหมือนจะเป็นคนๆเดียวกัน
แล้วก็เป็นจริงไม่รู้ว่าใครที่นอนกอดผมอยู่ เป็นผู้ชายที่ผมเองก็ไม่รู้จักแล้วมันเข้ามาที่ห้องของผมได้ไง
ลืมตามองไปทั่วห้องก็จำได้ว่า นี่มันไม่ใช่ห้องของผมแต่เป็นห้องของใครก็ไม่รู้
ผมยายามลองนึกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับผม
ถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนผมไปเที่ยวกับเพื่อนๆแต่ผมเองไม่ชอบดื่มเหล้าเพื่อนมันก็พยายามให้ผมลองให้ได้
ก็เลยดื่มเข้าไปแก้วนึงแล้วก็มีแก้วต่อไปอีก แต่สักพักมันก็รู้สึกว่ามึนๆหัว
แล้วก็ร้อนไปทั้งตัวเ ลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้ว..ใครก็ไม่รู้ก็เข้ามาพยายามที่จะเข้ามาจูบผมพอไม่ยอม
ก็จะทำร้ายผมในห้องน้ำ ตอนที่ผมเข้าไปในห้องน้ำ แต่มีคนเข้ามาช่วยไว้ทันจากคนที่เข้ามาทำร้ายร่างกาย
แต่หลังจากนั้นเป็นผมเองที่พยายามทำอย่างอื่นกับคนที่เข้ามาช่วย นึกมาถึงตอนนี้แล้วผมคงโดนยาอะไรเข้าให้แล้ว
ตอนที่กินเหล้าเข้าไป แล้วมีอาการแบบนั้น ผมคงโดนยาปลุกเซ็กซ์เข้าให้แล้ว
และคนที่วางยาผมก็น่าจะเป็นเพื่อนๆของผมเอง แล้วเพื่อนคนไหนที่ทำกับผมแบบนี้ นึกไม่ออกจริงว่าเป็นเพื่อนคนไหน
นึกถึงตอนที่ยาออกฤทธิ์แล้วผมพยายามที่จะเข้าไปลวนลามคนที่เข้ามาช่วย รู้สึกอายตัวเองอย่างมาก
ผมนอนนิ่งๆพยายามนึกอะไรต่อไป แต่ผมคงดิ้นมากไปหน่อยคนที่อนนกอดผมอยู่เลยรู้สึกตัว
ผมเองก็พยายามดันตัวเองออกแต่ก็รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ปวดร้าวไปหมดทั้งร่างกาย
ยิ่งช่วงบั้นท้ายที่สะโพกเจ็บจนน้ำตาไหลเลยครับ เจ็บจี๊ดไปทั่วแผ่นหลัง
ผมคงโดนขมขืนเข้าให้แล้ว แต่จะเป็นการข่มขืนหรือว่าเป็นไปด้วยความเต็มใจของผมกันแน่
''ว่าไงตื่นแล้วหรือครับ เจ็บมากหรือเปล่า''
''ผมอยู่ที่ไหน ผมอยากกลับบ้าน''ตอนนี้อยากลับบ้านมากเลยครับ
''น้องอยู่ที่ห้องของพี่ แต่ตอนนี้น้องคงกลับไม่ได้ครับ''
''ทะ..ทำไม่ถึงเป็นแบบนี้ พี่ทำบ้าอะไรกับผม''ผมร้องเสียงดังขึ้น
''พี่ทำอะไรน้องหรอ พี่ว่าน้องลองนึกดูให้ดีก่อนดีกว่า ว่าใครเป็นคนเริ่มกันแน่ แล้วก็ดูสภาพของน้องตอนนี้ให้ดีสิครับ
ที่จะกลับบ้านแล้วจะกลับไหวเหรอพี่ว่าอยู่ที่นี่ไปก่อนจะดีกว่ามั้ย''
พี่เขาพูดแล้วก็เปิดผ้าห่มให้ผมดู ผมลองเปิดเสื้อที่ผมใส่ว่าทำไม่มันถึงได้เจ็บไปทั้งตัวอย่างนี้ แล้วก็เห็นตามร่างกาย
ของผมเป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆเต็มไปหมด หันไปถามพี่เขาว่าใครเป็นคนทำ
''ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้''
''น้องจำอะไรไม่ได้เลยหรือว่าทำไม่ถึงเป็นแบบนี้''ผมส่ายหน้าให้พี่เขา มันเป็นบางช่วงที่ผมจำได้
แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเรื่องจริง ว่าผมกล้าที่จะทำเรื่องแบบนั้น อยากจะให้มันเป็นเพียงความฝัน
แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่เพียงแค่ฝัน แต่มันเป็นความจริงที่ผมปฎิเสธมันไม่ได้เลย เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว
''ว่าไงครับน้องจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ แล้วอีกอย่างน้องเป็นเริ่มเองทั้งหมด''
''ผะ.. ผมเป็นคนเริ่มเหรอ ผะ..''อายมากเลยเลยครับที่รู้ว่าตัวเองเป็นคนเริ่ม
''ครับน้องเป็นคนเริ่ม แต่พี่เป็นช่วยเพราะน้องโดนวางยามานะครับ พี่พยายามห้ามน้องแล้ว
แต่ห้ามเท่าไร น้องก็ไม่หยุดมันก็เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น แต่เมื่อคืนน้องร้อนแรงมากเลยนะครับ หึๆๆๆ''
''เอ่อ!...''พี่เขาพูดบ้าอะไร ผมอายมากเลยครับ รีบเอาผ้าห่มปิดตัวเองทันที่ รู้สึกว่าที่หน้าของผมร้อนฉ่าขึ้นมาทันที
''ไม่ต้องอายหรอกครับเพราะว่าเมื่อคืนพี่เห็นหมดแล้ว แล้วอีกอย่างดูเหมือนกว่าเราสองคนจะเข้ากันได้ดีซะด้วยสิ
ว่าไงครับ จำได้บ้างแล้วยังว่าเสียงร้องขอ และครวญครางเมื่อคืนมันเร่าร้อนขนาดไหน''ทั้งเสียงและหน้าตาเลยครับหื่นซะขนาดนี้
''พี่พูดบ้าอะไรของพี่ ผมไม่รู้เรื่อง''
''งั้นเรามาทบทวนความจำกันใหม่ดีกว่ามั้ยครับ ถ้าน้องลืมเรื่องเมื่อคืนแล้ว แต่พี่จำได้ดีเลยครับ''พี่เขาเดินเข้ามาที่ผมท่าทางจะไม่รอดอีกแล้วครับ
''พี่พูดบ้าอะไรของพี่เนี้ย อีกอย่างผมยังเจ็บอยู่นะ''ขืนโดนเข้าไปตอนนี้ได้ตายแน่ๆ
''ไหนว่าจำไม่ได้ไงครับ แต่รู้ว่าเจ็บ หมายความว่าไง หรือว่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้เดี๋ยวพี่ทบทวนความจำให้ใหม่หลายๆครั้งดีมั้ย''
''อย่าทำอะไรผมนะ ผมขอร้องละ''
''แล้วน้องหิวหรือเปล่า เดี๋ยวพี่จะสั่งอาหารมาให้จะได้ทานยาด้วยพี่เห็นน้องตัวร้อนๆอยู่ด้วย''
''ครับ หิว''ผมตอบพี่เขา เห็นพี่เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วก็สั่งอาหาร สี่ห้าอย่างได้มั้ง
แล้วบอกให้เอามาส่งที่ห้อง พี่เขาเดินเข้ามาหาผมอีกครั้ง สายตาของพี่เขาทีมองมาที่ผมมันดูวิบวับแปลกๆ
แล้วมานั่งข้างๆผมขยับตัวหนีพี่เขาก็ตามมาแล้วก็ดึงผมเขาไปกอดเอาไว้ ทั้งจูบทั้งหอม นัวเนียผมตลอดอะไรของเขาเนี้ย
''อยู่นิ่งๆสิครับอย่าดิ้นเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ''
''ครับ''ผมตอบออกไปอายมากเลยครับที่โดนคนที่ไม่รู้จักกันกอด แล้วเมื่อคืนก็มีอะไรด้วยกันอีก
แล้วตอนนี้มือของพี่เขาก็เริ่มอยู่ไม่นิ่งอีกแล้ว ทั้งลูบคลำผมจนขนลุกซู่ไปหมด
ผมได้แต่นั่งตัวเกร็งจะหนีก็เจ็บจะดิ้นรนมากไปก็ไม่ได้กลัวโดนกดซ้ำ แต่ขืนอยู่แบบนี้ไม่นานก็ต้องโดนอีกแน่ๆ
''ผมอยากเข้าห้องน้ำครับ ขอเข้าห้องน้ำหน่อย''
''แล้วทำไมไม่บอกละครับ ทนอยู่ได้ตั้งนาน ไปครับเดี๋ยวพี่อุ้ม''
''ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมไปเองได้ ไม่ต้องอุ้มหรอก''
''แน่ใจนะ''
''ครับ''ตอบไปทั้งๆที่ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ต้องหาทางเลี่ยงพี่เขาก่อน พอขยับตัวก็รู้สึกเจ็บแต่ก็พูดออกไปไม่ได้
กลัวพี่เขารู้ พี่เขาเองก็นอนดูทางทีของผมอยู่ไกล้ๆ แต่พอผมลุกขึ้น ความเจ็บมันก็พุ่งปรี๊ดขึ้นสมองทันทีทั้งที่สะโพก
ปวดไปทั้งตัวเอวและสันหลัง ยืนทรงตัวไม่อยู่ล้มลงแต่พี่เขาเข้ามารับไว้ทัน
ตอนนี้ผมก็อยู่ในอ้อมกอดของพี่เขา สายตาที่มองมาผมเองก็ไม่เข้าใจมากนัก
ดูจะเป็นห่วงผมเอามากๆ ยิ้มที่ดูสดใสจริงใจ อ้อมกอดที่อบอุ่นสบาย
''พี่บอกแล้วไงครับว่าพี่อุ้มพาไปห้องน้ำก็ไม่เชื่อพี่''
''ก็ผมคิดว่าไม่เป็นไรมาก''
''ไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับเดี๋ยวพี่พาไปเองดีกว่า เดี๋ยวเขาก็มาส่งอาหาร จะได้ทานอาหารกัน''
''ครับ''แล้วพี่เขาก็อุ้มผมไปห้องน้ำ ไม่หนักหรือไงก็ไม่รู้
''มองพี่ทำไม่ครับ ตัวน้องไม่หนักหรอกแค่นี้พี่อุ้มได้สบาย''
''ผมไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย''รู้ได้ไงก็ไม่รู้ว่าผมคิดอะไร
''ก็เห็นน้องมองหน้าพี่ ถึงแล้วครับ มาพี่ถอดเสื้อให้''พี่เขาวางผมลงอย่างแผ่วเบาคงกลัวผมเจ็บมั้ง
แล้วยังจะมาช่วยผมถอดเสื้ออีกผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
''ไม่ต้องก็ได้ครับเดี๋ยวผมทำเอง''
''อย่าดื้อสิครับ เมื่อกี้เกือบจะล้มทีนึงแล้ว ตอนนี้พี่ว่าน้องยืนนิ่งๆจะดีกว่าเดี๋ยวพี่จัดการให้เองนะครับ''
ทั้งคำพูดที่หวานและสายตาที่แสดงออก มันดูหื่นเกินพิกัด เสื้อที่ถอดออกก็ดูจะอ้อยอิ่งช้าเกินไป
มือที่ถอดเสื้ออยู่ก็ลูบไล้ไปเรื่อยบนตัวของผม พี่เขาจัดการให้ผมล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็อาบน้ำถูสบู่
ลูบไล้ไปมาจนผมขนลุกไปหมด รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ได้มีแต่ขนที่ลุกอย่างอื่นของพี่เขาก็ลุกตามไปด้วย
เพราะตอนนี้มันทิ่มอยู่ตรงก้นของผม เหมือนมันอยากจะเข้ามาในตัวของผมให้ได้
ผมเองก็ไม่กล้าหันไปมองเพราะรู้ว่าอะไรที่ดันก้นของผมอยู่ อายไม่กล้ามองเพราะตอนนี้ผมเองก็เริ่ม
มีอารมณ์อย่างว่าแล้วเหมือนกัน เพราะโดนกอดรัดลูบไล้ไปมาอย่างนี้ใครไม่มีอารมณ์ก็บ้าแล้ว
''น้องหวานครับ''เสียงที่เรียกชื่อของผมมันสั่น เหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อยู่
หือ!ว่าแต่พี่เขารู้จักชื่อของได้อย่างไร ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้บอก
''พี่ขอนะครับ พี่ธีไม่ไหวแล้วครับ พี่ขอนะ อื่ออ''จะมาขออะไรตอนนี้
''แต่ผมเจ็บอยู่''ไอ้ที่มีอารมณ์มันก็มีอยู่หรอก แต่ตอนนี้ถ้ามันเจ็บขื้นอีกครั้งได้ตายแน่ๆ
''พี่จะทำเบาๆน้องหวานไม่ต้องกลัวเจ็บนะ เดี๋ยวพี่ธีจะทำให้น้องหวานมีความสุขนะครับ''
พูดจบพี่เขาก็จูบผมทันที่ไม่ได้รอคำตอบ จูบที่ดูเร่าร้อนรุนแรง กระหายเหมือนอดอยากมานาน
ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้วละว่าทำไม่เมื่อคืนผมถึงได้ปวดไปทั้งตัว เพราะจูบกันไปไม่นานพี่เขาก็จับ
ให้ผมหันหลังแล้วก็เอาอะไรมาทาที่ก้นของผมก้ไม่รู้มันรู้สึกเย็นๆ ความเสียวที่มันพวยพุ่งอยู่ก่อนหน้านี้
ก็เริ่มเจ็บเพราะพี่เขาเอานิ้วแหย่เข้าไปเพื่อให้มันขยายตัว จากที่เจ็บอยู่พอนิ้วเริ่มชักเข้าออกเบาๆมันก็เริ่มเสียวมากยิ่งขึ้นไปอีก
เพราะพี่เขาเอานิ้วเพิ่มเข้าไปจากหนึ่งกลายเป็นสองและสามในเวลาต่อมา
จากที่ร้องเพราะความเจ็บตอนนี้ผมกลับมาร้องครางเพราะความเสียวซ่านไปทั้งร่างกาย
พี่เขาคงรู้ว่าผมคงจะพร้อมแล้ว
''น้องหวานพร้อมแล้วนะครับ ยังเจ็บอีกมั้ย''ผมพยักหน้าให้พี่เขาว่าพร้อมแล้ว
'อื่ออ''
''งั้นพี่เข้าไปละนะ ถ้าเจ็บก็บอกพี่นะครับคนเก่ง'' เสียงที่ร้องขอมันฟังดูกระเส่าได้อารมณ์อย่างมาก
''อ๊ะ อืมๆ อ่า..''
''เข้าไปแล้วครับ อดทนหน่อยนะ ซื้ดดด''
''อืออ'' เสียงที่ครางตอบรับออกมาตอนที่ผมกระแทกเข้าไปกี่ครั้งต่อกี่ครังก็น่าฟังเสมอมันยั่วยวนได้อารมณ์
''อ๊าซ อ๊ะ..''
''ปัปๆๆๆ อ่าๆๆ สุดๆเลยครับน้องหวาน อื่อๆตอดรัดดีมากแน่นอะไรอย่างนี้ พี่ไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลยครับ''
''ปัปๆๆ ''
''ระ..แรงอีกครับพี่ หวานกำลังจะออกแล้ว แรงอีกอ่าซซซ''
''ได้เลยครับที่รัก แต่เราไปพร้อมกันนะครับ''
ผมบอกน้องหวานแล้วกดเข้าไปเน้นๆออกหลายดอก ร่างของน้องหวานที่โดนผมกอดรัดเอาไว้
ดูจะเป็นไปตามแรงที่ผมกระหน่ำใส่อยู่ตลอดเวลา ทั้งเสียงร้องครางและเสียงเนื้อที่กระทบกัน
มันทำให้เราสองคนถึงจุดหมายพร้อมในเวลาต่อมา ร่างของน้องหวานเมื่อถึงจุดสุดยอดพอได้ปลดปล่อยออกไปก็หมดแรงทันที
น้องเขาหมดแรงยืนผมต้องให้น้องเขาพิงร่างของผมเอาเอาไว้ไม่งั้น น้องต้องลงไปกองกับพื้นแน่ๆ
อาจจะดูโหดร้ายไปหน่อยแต่ผมเองก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน เพราะเมื่อคืนน้องเขาก็เจ็บ
ตอนเช้าก็ยังเจ็บอยู่ แต่ตอนนี้ผมว่าเจ็บเพิ่มไปอีกเท่าตัวแน่ๆ ผมยืนกอดน้องหวานเอาไว้นิ่งๆ
ทั้งๆที่ไอ้ตัวเล็กของผมยังอยู่ในตัวของน้องเขาอยู่เลย ผมจูบปลอบน้องเขาแล้วถอนไอ้ตัวเล็กอก
ที่ยังไม่หายโกรธออกมา ทั้งเลือดและน้ำที่ไหลตามออกมาทำให้ผมตกใจไม่นึกว่าเลือดมันจะออกมาอีก
เพราะว่าเมื่อคืนก็ออกมาเยอะแล้ว ตอนนี้น้องเขายังไม่เห็นผมรีบจัดการล้างทำความสะอาดให้น้องเขาทันที
ไม่อยากให้น้องเขาตกใจ
''อือออ เจ็บ ฮึกๆ''
''อดทนอีกนิดนะครับ จะเสร็จแล้วคนดี''
''เจ็บๆ ไหนบอกว่าไม่เจ็บไง คนโกหก''
''ครับพี่ไม่ได้โกหกนะครับ เมื่อกี้น้องเองก็ยังบอกให้แรงๆอยู่เลย''
''หยุดพูดบ้าๆเดี๋ยวนี้นะ ฮื่อออออออเจ็บไอ้คนบ้าบอกว่าไม่เจ็บได้ไง''
''โอ๋ๆๆไม่ร้องนะครับคนดี เดี๋ยวกินข้าวแล้วกินยาก็หายเจ็บแล้วนะครับคนเก่ง''
ผมรีบพาน้องหวานออกจากห้องน้ำแล้วพาไปเช็ดตัวให้แห้งใส่เสื้อผ้าของผม
แล้วให้น้องเขานอนเพื่อรอกินข้าว สักพักอาหารก็มาส่งผมรีบเอามาป้อนให้น้องเขาทันที่
แต่น้องเขาคงโกรธผมเลยเล่นตัวไม่ยอมกินข้าวเลยต้องขู่กันนิดหน่อย
''กินข้าวนะครับน้องหวาน''
''ฮึ!! ...''แล้วหันหน้าหนี
''ถ้าน้องหวานไม่กินข้าวพี่จะกินอย่างอื่นของน้องหวานแทนนะครับถ้ายังดื้ออีก''
''จะมากินบ้าอะไร ที่ตัวผมไม่มีอะไรให้กินหรอก''
''แนใจครับว่าไม่มีอะไรให้พี่กิน แต่พี่ว่ามีนะครับเพราะเมื่อคืนพี่กินมาทั้งคืน อีกอย่างนะครับหวานเหมือนชื่อเสียด้วยสิ''
''พี่พูดบ้าอะไรของพี่ ผมไม่มีอะไรให้พี่กินหรอก''
''หึๆๆมีสิครับน้ำของน้องหวานไงครับ ก้เมื่อคืนพี่ยังกินอยู่เลย แล้วตอนนี้พี่ก็อยากจะกินอีกถ้าน้องหวานยังดื้อไม่ยอมกินข้าว
และกินยา ไม่งั้นพี่จะกินน้องหวานแทนว่าไงครับ''อายมากเลยครับตอนที่พี่เขาพูดมาว่ากินน้ำของผม
รู้สึกว่ามันร้อนไปทั้งหน้า พูดมาได้หน้าไม่อายเลยจริงๆ
แต่ตอนนี้ผมต้องยอมถึงจะโกรธยังไงก็ต้องยอมไปก่อนไม่งั้นโดนกดอีกแน่ๆ
''กินก็ได้ แต่อย่าทำอะไรผมอีกนะ''
''ครับถ้าน้องหวานไม่ดื้อ และเป็นเด็กดีของพี่ กินข้าวครับ''
ผมก็นั่งกินข้าวที่พี่เขานั่งป้อนให้กินบนเตียงนอน กินข้าวเสร็จก็ให้ผมกินยาแล้วก็นอน
ยังไม่ทันหลับก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของพี่เขาดังขึ้น
''มีอะไรว่ะ เออๆวันนี้กูไม่ไปทำงาน กูสบายดี ไม่มีอะไร ก็กูอยากหยุด ดี๋ยวพรุ่งนี้กูเข้าไปเองแหละ
วันนี้กูขอหยุดหนึ่งวัน บอกไอ้พวกนั้นด้วยก็แล้วกัน มึงอยากรู้อะไรนักหนากันเนี้ย
เออๆกูอยู่กับเมียกู กูเพิ่งได้กันเมื่อคืน แค่นี้แหละ กูจะนอนแล้วเมียกูมองอยู่''
''มองอะไรครับน้องทำไม่ยังไม่นอนอีก''
''พี่พูดอะไมเมื่อกี้ แล้วใครเป็นเมียพี่''
''ก็น้องหวานไงเป็นเมียพี่ หรือว่าไม่ใช่ แต่พี่ว่าใช่นะเพราะเมื่อคืนเราสองก็เอากันทั้งคืนแล้วเมื่อกี้อีก
แต่ตอนนี้พี่ว่าน้องหวานนอนก่อนดีกว่านะครับ ไม่งั้นน้องหวานจะเป็นเมียของพี่อีกครั้ง
เพราะตอนนี้น้องชายของพี่มันโกรธอีกแล้วที่น้องหวานดื้อไม่ยอมนอน''
พี่เขาเดินเข้ามาข้างเตียง น้องชายของพี่เขาตุงกางเกงออกมา คนบ้าอะไรหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ
ทั้งที่เมื่อกี้ก็เพิ่งทำเสร็จไป แล้วนี่ยังมามีอารมณ์อย่างว่าอีกแล้ว
มองแล้วยิ่งอายผมรีบมุดเข้าไปในผ้าห่ม ได้ยินแต่เสียงหัวเราะที่ดังเข้ามา
จนผมใกล้จะหลับ ร้สึกว่าเตียงได้ยุบตัวลง แล้วมีคนเข้ามาดึงผมเข้าไปกอด
เสียงดังอยู่ข้างหู ว่าหลับนะคนดี จูบผมที่ปากที่หน้าผาก แล้วกอดผมไว้แน่น
อุ่นไปถึงหัวใจเลยครับ ทั้งๆที่เจ็บตัวเจ็บกายแต่ไม่ได้เจ็บใจ มันดูมีความสุขด้วยซ้ำไป
ทั้งๆที่คนๆนี้ผมเองก็ไม่ได้รู้จัก แต่มันทำให้ผมมีความสุขทั้งกายและใจได้อย่างไรก็ไม่รู้
แต่ตอนนี้ผมคงต้องหลับก่อน ไม่งั้นผมคงต้องเป็นเมียของพี่เขาอีกครั้ง
พี่คนที่ผมเพิ่งรู้จักกัน พี่เขาชื่อพี่ธี คนที่ผมไม่ได้ถามชื่อเขาก่อนๆที่เราจะมีอะไรกันด้วยซ้ำไป
หวังว่าพอตื่นขึ้นมาพี่เขายังคงอยู่ ไม่ใช่เป็นแค่เพียงความฝันๆที่ผมเองก็สุขสมหวัง
''ขอให้หลับฝันหวานและฝันดีนะครับที่รักของพี่ธี จุ๊บบๆ''
เสียงกระซิบข้างหูที่ดังอย่างแผ่วเบา บอกให้หลับฝันดีนะน้ำหวาน ผมยิ้มอย่างผ่อนคลายสบายใจในความฝัน
วันนี้คงหลับฝันดีจริงๆ
มาอีกตอนแล้วนะครับ จะจบดีมั้ยเอ๋ย?
+1ให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วนะครับ
ผิดพลาดประการใดช่วยเตือนด้วยเน้อ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 194023 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก