หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[Bowbonk]

เหม  กรรณ์    เพอร์เฟ็ค มากอ่าาา


 

[P-o-r-m-u-h-M]

พิเศษ...เก็บตกจากทะเล II (เหมราช)







ดำเป็นถ่านเลย!!...จะอะไรซะอีก ก็สีผิวของผมอ่ะดิเป็นสองสีแล้วตอนนี้ ที่จริงมันก็ไม่ได้ดำขนาดนั้น มันแค่คล้ำๆเหมือนโดนแดดเผา...และที่จริงไม่ได้แค่เหมือนเพราะผมโดนแดดเผามาจริงๆด้วยดิ

ก็กว่ากรรณ์จะเล่นน้ำจนพอใจก็เกือบจะห้าโมงเย็นเพราะกรรณ์หิวนั้นเอง เล่นน้ำทะเลกลางแดดร้อนๆเกือบหกชั่วโมงติดต่อกันไม่ได้พักครีมกันแดดที่ทาไว้ก็เริ่มจะไม่ช่วยแล้ว จะขึ้นไปนั่งรอที่หาดก็ไม่ไว้ใจเดี๋ยวกรรณ์เป็นอะไรขึ้นมาช่วยไม่ทันก็แย่เลย

น่ารักๆแบบนี้ทำใช้คืนยากด้วยนะเนี้ย

พวกพี่สิงห์พี่กรณ์กับคนอื่นๆที่กลับมาจากซื้อของมากินกันตอนเย็นเห็นผมยืนใส่กางเกงตัวเดียวโชว์ผิวสีแทนอยู่หน้าบ้านก็หัวเราะก๊ากอย่างไม่มีกัก ขนาดพี่กรณ์ที่ว่าน่ารักๆนิสัยดีๆยังมีแอบกลั้นหัวเราะ เอากับเขาเถอะ

“นี่ผิวจริงๆหรือทาโลชั่นว่ะแทน”ไอ้หยกทักคนแรก หันไปทำหน้ายักใส่มันเหมือนเป็นคำตอบว่า ผิวจริงๆโว้ย!

“ฮ่าๆๆๆ นี่มึงเล่นกับน้องกรรณ์อย่างไงว่ะ ดูน้องกรรณ์ดิยังผิวขาวใสจั๊วะน่าเจี๊ยะอยู่เลย”ไอ้ชายส่งสายตาหื่นๆไปที่กรรณ์ที่นั่งเล่นทรายอยู่ไม่ไกลจากหน้าบ้านพัก ที่จริงกรรณ์มาตะแง่วๆลงทะเลอีกรอบหลังจากผมโทรสั่งอาหารง่ายๆมาให้กิน

แต่คราวนี้ไม่ยอมครับ...ไม่ใช่กล้าขัดใจกรรณ์นะเพราะถ้ากรรณ์เอาแต่ใจกับผมจริงๆมีเหรอผมจะไม่ยอม...เหอะๆ เลยต้องใช้ไม้ตายกันอีกครั้งโดยโทรศัพท์ไปหาพี่กรณ์ให้ช่วยห้ามกรรณ์ให้หน่อย ผมก็ไม่รู้นะว่าสองพี่น้องเขาคุยอะไรกัน แต่พอคุยเสร็จกรรณ์ก็เดินไปนั่งเล่นทรายจนทุกคนกลับมาเนี้ยแหละ

“กูว่าน้องกรรณ์นั่งเฝ้าไอ้เหมไปเล่นน้ำอยู่ที่หาดมากกว่าว่ะ”เอาเข้าไปไอ้ดา...แหมพวกมึงนะพวกมึง ไม่เคยจะเข้าข้างคนเป็นเพื่อนแบบกูซักครั้งให้ตายเหอะ

“งั้นพรุ่งนี้พวกมึงดูแลกรรณ์แทนกูมั้ยไอ้พวกเวร...โอ้ย!! ตบหัวผมไมว่ะพี่สิงห์”ยังพูดกับไอ้พวกเพื่อนๆไม่ทันจะจบไอ้พี่ชายคนเดียวของผมก็ประเคนมือมากลางหัวผมเต็มๆ หันไปมองก็ดันทำหน้าโกรธใส่อีก

“เอ่อ...เดี๋ยวผมดูน้องเองก็ได้ครับคุณเหม”พอจะรู้สาเหตุละ คงเป็นเพราะพี่กรณ์ที่กำลังทำหน้าลำบากใจใส่ผมอยู่เนี้ยแหละที่ทำให้ไอ้พี่สิงห์มันโกรธ

“โอ้ย!! ผมล้อเล่นพี่กรณ์ อย่าคิดอะไรมากเลยครับ”ผมบอกตามตรง ที่จริงผมว่าคนอื่นก็รู้นะว่าผมพูดเล่น แต่พี่กรณ์ดูจะเป็นคนคิดมากเกินมนุษย์ไปซักหน่อยเท่านั้นเอง ขนาดบอกว่าพูดเล่นยังไม่เลิกทำสีหน้าลำบากใจใส่เลย

“เอาน่ากลอน น้องเหมเขาพูดเล่นไม่ได้คิดว่ากรรณ์เป็นภาระหรอก เดี๋ยวโยเองก็จะช่วยดูแลน้องอีกแรง พอดีเลยกำลังอยากได้ผิวสีแทนอยู่พอดี กลอนว่าโยผิวสีแทนจะเซะซี่มั้ยอ่า อิอิ”พี่โยรินข้างๆช่วยพูดเล่นเอาทุกคนอมยิ้มไปกับความน่ารักของพี่เขาเลย

พี่กรณ์ยิ้มน้อยๆให้ก่อนจะเดินเลี่ยงไปหากรรณ์ที่นั่งเล่นทรายอยู่ พอเจ้าตัวเล็กมันเห็นพี่ชายเท่านั้นแหละก็ยิ้มร่ากระโดดไปมาใหญ่เล่น เห็นแบบนี้ผมเองก็พลอยยิ้มไปกับความรักของพี่น้องสองคนนี้จริง

ต่างกันกับผมฉิบ....

“ฝากมึงดูแลกรรณ์ด้วย กูอยากให้กรณ์พักผ่อนบ้าง”นั่น...ไอ้พี่ชายของผมสั่ง ที่จริงก็ยอมรับได้ ผมเองก็ไม่ได้รังเกลียดอะไรออกจะเต็มใจด้วยซ้ำที่ได้ดูแลกรรณ์ เหมือนว่ามีน้องตัวเล็กๆให้เราคอยตามใจ

แต่มันอดหมั่นไส้ไม่ได้อ่ะดิ

“อยากให้พี่กรณ์พักผ่อนเลยใจปล้ำเลี้ยงตลอดทริปให้พวกผมว่างั้น?”แซวๆพี่สิงห์ไปงั้น รู้ว่าคนอย่างพี่สิงห์มันไม่มาอายอะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก แถมยังตอบรับหน้าตาเฉย เหอะๆ

“ขอคอร์สขัดผิวด้วยแล้วกันว่ะพี่สิงห์ ท่าทางว่ากว่าจะจบทริปผมได้กลายเป็นมอแกนแน่ๆ”หันมาส่งเสียงหึหึ ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ คงคิดว่าผมคงล้อเล่นไปตามประสา

แต่ขอบอกว่าเฉพาะเรื่องขัดผิว...พูดจริงว่ะพี่สิงห์!!

พี่สิงห์เดินไปรวมกับพี่กรณ์พี่โยรินที่ยืนเล่นอยู่กับกรรณ์ที่ชายหาด ผมเลยเดินเข้าไปในบ้านหาพวกเพื่อนๆ เห็นว่าวันนี้จะทำพวกทะเลปิ้งๆย่างๆ เลยไปช่วยทำซักหน่อย แอบหงุดหงิดนิดๆที่ไม่มีเสียงเล็กๆมาหงุงหงิงข้างๆจะเรียกว่าน้อยใจก็คงได้มั้ง ก็ทั้งวันกรรณ์เรียกแต่ชื่อผม เดี๋ยวเหมอย่างนู้น เดี๋ยวเหมอย่างนี้ พอพี่ชายตัวเองกลับมาล่ะลืมกันเชียว...ฮึ่มๆ ไอ้ตัวเล็ก

แต่ก็หงุดหงิดได้ไม่นานเท่าไร เพราะตอนกินข้าวกรรณ์ก็กลับมาหาผมอีกครั้ง ถึงจะรู้ว่าเป็นเพราะพี่สิงห์พยายามยัดเยียดมาให้ผมดูแลให้ก็เถอะ แต่ความรู้สึกเหมือนถูกกรรณ์ง้อเลย ทั้งๆที่ก็รู้ว่าไม่ใช่ แต่เอาน่ะ!! ขอผมคิดเองเออเองหน่อยแล้วกัน

“กินปูมั้ยครับน้องกรรณ์”ไอ้ชายถามด้วยตาเยิ้มๆใส่ เพราะเบียร์ที่มันเล่นกระดกตั้งแต่ตอนที่ทำกับข้าวบวกกับปรกติมันก็ชอบทำตาเยิ้มอย่างนี้ใส่กรรณ์อยู่แล้ว มันบอกว่าเสียดายที่กรรณ์พิการ...อยากตบกบาลมันจริงๆ ขนาดกรรณ์มันยังไม่เว้นความคิดลามกๆของมัน

ตัวเล็กข้างๆผมส่ายหน้าหยิกๆกำชายเสื้อผมแล้วดึงผมไม่บังไม่ให้เห็นไอ้ชาย แสดงออกว่ากลัวไอ้ชายชัดยิ่งกว่าชัดเรียกเสียงฮาได้ทั้งวง

“สมน้ำหน้า เจอน้องมันกลัวเข้าให้แล้ว”ไอ้หยกแซว

“น้องกรรณ์คร๊าบบบ มาให้พี่ชายคนหล่อเห็นหน้าหน่อยซี”ไอ้นี่ยังไม่หยุด พอมันยิ่งพูดกรณ์ยิ่งแทบจะมุดเข้าไปกลางหลังผมอยู่แล้ว

“พอเถอะไอ้ชาย กรรณ์กลัวมึงแล้ว ถ้าทำกรรณ์ร้องไห้นะมึง เจอพวกกูรุมตีนแน่”ไอ้ดาห้าม

“เหอะๆ ก็กูชอบของกูอ่ะ ถึงไม่ได้แต่ของแซวนิดนึงก็ดี ฮ่าฮ่า”ไอ้ชายตอบขำ ดีที่พี่กรณ์กับพี่สิงห์ไปยืนสวีทใต้ต้นไม้ ไม่งั้นแกล้งกรรณ์แบบนี้ต่อให้เป็นเพื่อนผมก็เถอะได้เจอพี่สิงห์จัดการละ

“กรรณ์...เป็นอะไรครับ กลัวไอ้ชายเหรอ?”ผมถามเบาๆกับคนที่หลบอยู่ กรรณ์ผละออกแล้วใช้ตาโตๆมองมาที่ผม ก่อนจะตอบคำถามที่เล่นเอาผมแทบหยุดหายใจ

“ชายเหมือน..ตัวร้าย...หลบ..หลังพระเอก..”

ตั้งแต่เกิดมาก็เคยฟังคนชมมาเยอะแยะ...แต่ทำไมไม่เคยมีคนไหนที่ชมแล้วทำเอาอยากยิ้มขนาดนี้ งานนี้ต้องขอบคุณไอ้ชายที่ทำหื่นใส่จนกรรณ์กลัวและยกบทพระเอกให้ผม...

...แล้วกรรณ์ก็เล่นเป็น ‘นางเอก’ ซินะ วะวะฮ่าฮ่าฮ่า

คอยดูนะ พ่อจะเล่นให้ได้ตุ๊กตาทองเลย!!!!!



แก้ที่กระทู้แบบนี้ใช่มั้ยครับ???


ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเคยครับ

[gupalz]

หลงน้องกรรณ์ไม่ไหวแล้ว

[roseen]

 ::น่ารัก เสียดายจบซะแล้ว

[naiin]

                            แอบชอบน้องเข้าแล้ว

[YELLOWSTAR]

กรี๊ดดดดดด!!  น่ารักเกินไปแล้ว
เหมหลงกรรณ์มากเลยซินะ น่ารักจัง

[koikoi]

โอ๊ยน้องกรรณ์น่ารักจนจะทนไม่ไหวแล้ว

[Pakbung Mazo]

หลงรักน้องกรรณ์ ><"

[♠DekDoy♠]

ตอนพิเศษจบแล้วเหรอคะ อย่าเพิ่งจบเลยน้องกรรณ์ยังไม่จุใจเลย >..<

[CarToonMiZa]

น้องกรรณ์น่ารักเกิ๊น

บวกเป็ด

[A-J.seiya*]

น่ารักมากกกก
น้อง กรรณ์
><
คิ้วท์ อ่ะ ให้พี่เหมเป็นพระเอกด้วยเว้ยเฮ้ย
เริ่ดมากหนู คิดดี
ก๊ากกกกก

[Horizon]

+1+เป็ด

[the_pupae]

 :-[นู๋กรรณ์น่ารักเกินไปแล้ว....พี่เหมเตรียมรับตุ๊กตาทองได้เลย

[choijiin]

เห็นน้องกรรณ์ร่าเริง น่ารักขนาดนี้แล้ว
คนอ่านก็มีความสุข
 
ทั้งรัก ทั้งหลงน้องแทนพี่เหมแล้วเนี่ย
ไม่อยากให้จบเล้ย
 

[boworange]

 . คู่นี้น่ารักน่าหยิก.    อยากได้อีก 

[seaz]

น้องกรรณ์น่ารักอีกแล้ว

[takara]

กรรณ์ จะคู่กับเหมป่ะเนี้ย น่ารักซะขนาดเนี้ย

[nongrak]

น้องกรรณ์จ๋าน่ารักมากเลยหนู หลบหลังพระเอก เหมดีใจตายเลย

[gumrai3]

หลงกรรณ์เเล้วพระเอก

[bytoey]

 

[Eomoge]

แอร๊ยยยยยยย !!

จะน่ารักไปไหนนนนนน !!

[flureus]

  :กอด1:รักมาก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ครับเรื่องนี้
อยากจะกราบแทบเท้าคนเขียน ขอเป็นลูกศิษย์
จะรออีก 2 sp นะคร้าบ

ปล.ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องที่ดีแบบนี้มาให้อ่าน แล้วจะติมตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะครับ
    (ถ้ามีเรื่องที่จะเเต่งอีก ขออย่าให้เรื่องมันเศร้าเลยเน้อ เค้าเป็นคนอารมอ่อนไหวง่า  :sad4:ชอบจบแบบแฮปปี้ครับ  )
i love u คนเขียน

[MaRiTt_TCL]

อ๊ายยย น้องกรรณ์น่ารักมากเลย
“ชายเหมือน..ตัวร้าย...หลบ..หลังพระเอก..” ฮามากกับประโยคนี้ จะน่ารักไปไหนคะเนี่ยยย

รออีก2past ที่เหลือค่ะ

[Aini_es]

เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

[P-o-r-m-u-h-M]

พิเศษ...เก็บตกจากทะเล III (เหมราช)






กลิ่นอะไรหอมจัง....

ตอนนี้เหมือนว่าผมเหมือนกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศ ความรู้สึกมันทั้งอบอวลไปด้วยความสบายตัวและสบายใจ แล้วจู่ๆก็มีกลิ่นหอมโชยเข้ามาให้จมูก มันเป็นกลิ่นเหมือนกับแป้งเด็กแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เหมือนมีอย่างอื่นอยู่ในกลิ่นนั้นด้วย

จนทำให้อยากสูดดมเข้ามาให้เต็มปอด

ฟอด...ดด...ดดด

พอคิดว่าจะดมกลิ่นกลับรู้สึกสัมผัสได้ถึงอะไรนุ่มๆที่ปลายจมูก...อ่า...ต้นเหตุของกลิ่นหอมๆนี่แน่ๆ

ฟอดดด...ฟอดดด...ฟอดดด

เพราะมันหอมจริงๆนะ และก็นุ่มนิ่มน่ากดจมูกลงไปหอมอย่างไม่รู้เบื่อ

...ฝันดีชะมัดเลยวันนี้...

รอบตัวผมตอนนี้มีแต่สีขาวเต็มไปหมด กลิ่นจากก้อนนิ่มๆที่มาของกลิ่นเริ่มขยุกขยิกคล้ายจะหนีสัมผัสที่ไม่รู้จักพอจากผม แต่ไม่ยอมหรอกนะ...ก่อนที่ความหอมจะหนีไปผมก็คว้าเข้ามาหาตัวเอง จากที่เห็นเพียงเป็นก้อนยุ้ยๆคล้ายแก้มขาวๆของเด็กก็เริ่มเห็นเพิ่มเป็นเอาเล็กๆน่ากอด

คิดได้แบบนั้นเลยคว้าเอวเข้ามากอดทันที...อ่า...รสสัมผัสดีจังเลย ทั้งลื่นทั้งนุ่ม...ห้ามใจไม่ไหวแล้ว คล้ำไปทั่วจนได้ยินเสียง อือๆ...เลยเพ่งกลับไปมองที่พ่วงแก้มสีขาว...แต่ตอนนี้จากที่เคยมีเพียงแก้มหอมกลับมีกลีบปากสีแดงเล็กๆโผล่ขึ้นมาอีกอัน

ปากเล็กๆกำลังเบ้ปากคล้ายจะร้องไห้ผมเลยจัดการจูบปากที่น่ารักไม่แพ้ส่วนอื่นๆเลย ทันทีที่ปากสัมผัสก็รับรู้ถึงความหวานและความน่าหลงไหลจนแทบจะผละออกไม่ได้

แต่ใครว่าผมจะผละจากจูบนี้กันเล่า

ระหว่างที่ผมจูบเพลินๆได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงดัง คิคิ ไปทั่ว...สลับกับเสียง  แช๊ะ แช๊ะ แต่ผมไม่ได้สนใจไปมองกว่าแรงสัมผัสจากด้านล่าง...เพราะเหมือนมีอะไรมายุกๆยิกๆ ดิ้นดับเจ้าเหมราชจูเนียร์อยู่อ่ะสิ

พอมองลงมาใต้เอวก็ปรากฏเป็นสะโพกมนสีขาวแบบเดียวกับเอวกับที่ผมกอดอยู่ แถมยังไรเสื้อผ้าใดๆมาปิด แต่ผมก็มองไม่คล่อยชัดเท่าไร เหมือนมีกลุ่มเมฆสีขาวบังไว้จนได้เห็นความสวยและเซ็กซี่นั้นแค่ลางๆ

เลยตัดสินใจเลือนมือที่กอดเอวบางไว้ข้างหนึ่งลงไปลูบไล้ที่สะโพกที่น่าหลงใหลนั้น

ให้ตายเหอะ!!!...ทำไมสะโพกถึงได้นิ่มและน่าสัมผัสราวกับแก้มเด็กได้ขนาดนี้...อดใจไม่ไหวจริงๆป่ายมือไปทั่วแถมยังดึงมาให้แนบชิดกับน้องชายคนสนิทของผมจนไอ้น้องชายของผมไปเกยอยู่ที่สะโพกที่ยังไม่หยุดดิ้น

อ๊า...ดิ้นเข้าไป...อ๊า...ดิ้นแรงๆ

“อืออออ”กำลังเคลิ้มๆกลับได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น พอเงยหน้ากลับขึ้นไปก็เห็นดวงตาที่เริ่มมีน้ำคลอ...คลับคล้ายคลับคลาว่าดวงตาดวงนี้เคยเห็นที่ไหน...คุ้นๆแต่ก็นึกไม่ออก

แต่ก็ไม่ทันได้คิดให้ออกผมก็ดันเหลือบไปเห็นซอกคอขาว...อดไม่ได้อีกแล้วที่จะก้มลงไปกัดและไซร้พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมอย่างลืมตัว

รอบตัวตอนนี้ได้ยินเสียงเต็มไปหมดเลย..ทั้งเสียงหวานๆคุ้นหูที่ร้องอือๆ เหมือนรำคาญแต่ก็เหมือนปลุกอารมณ์ดิบของผมไปให้ตัว เสียงของผู้หญิงที่หัวเราะ คิคิ อย่างคนกำลังสนุกสนาน และเสียง แช๊ะ แช๊ะ ปริศนาที่ผมก็นึกไม่ออกว่าเสียงอะไร

“อึก!!!”เผลอร้องอย่างลืมตัวเพราะความจุกปนเสียว จู่ๆสะโพกที่ดิ้นไปมาก็กลายเป็นว่าทับลงมาที่เหมน้อยอย่างแรง...จุก...จนเจ้าเหมน้อยโกรธตัวแข็งเขม็งเลย

“อึก...อึก...อึก”แถมยังจุกแบบต่อเนื่องเพราะสะโพกนั้นเหมือนจะรู้ว่าถ้าเล่นท่านี้จะสร้างความเสียหายให้เหมน้อยได้อย่างดี...เลยเร่นกระแทกมาจนมือที่กอดรัดไว้แทบจะคลาย

แต่อย่างที่บอกว่ามันไม่ได้จุกอย่างเดียว...แต่มันยังเสียวโคตรๆด้วย

เสียวจนอยากก้มลงไปไซร้ซอกคอขนาดอีกรอบ แต่ไม่เหมือนว่าฝันดีๆของผมกำลังเดินเข้าสู่ช่วงอุปสรรค...จู่ๆก็มีมือเล็กๆขาวๆโผล่มาในความฝัน พยายามจะแกะมือของผมออกจากสะโพกและเอวที่น่าสัมผัส

ผมฝืนและขืนแรงอย่างสุดกำลัง แต่เหมือนว่ามือนั้นจะไม่ยอม...จากหนึ่งมือกลายเป็นสองมือ...ออกแรงแกะผมจะเริ่มจะเจ็บ ผมทนฝืนอยู่นานเพราะไม่อยากเสียของที่ทำให้ผมหลงใหลไปให้ไอ้เจ้ามือปริศนา

แต่ไม่รู้ว่ามือบางๆนั้นเอาแรงมากมายมาจากไหน สุดท้าย...ผมก็เสียของที่ผมต้องการไป

ทันทีที่มือผมถูกแกะออกไป จากอากาศที่เย็นสบายกำลังพอดีแปรเปลี่ยนเป็นหนาวจนจับใจ เหมือนผมอยู่ท่ามกลางพายุหิมะ จนแทบจะทนไม่ไหว

ร่างที่ผมกำลังหลงใหลกำลังเคลือนตัวออกไปช้าๆ...ช้าๆ...จนเห็นเป็นเพียงกลุ่มก้อนสีดำอยู่ใกล้ๆ

ก่อนที่ผมจะตัดใจที่ต้องเสียของไป...เหมือนว่าก้อนดำๆที่ผมเห็นอยู่ไกลๆกำลังกลับมา...มันใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เข้ามาหาผมใกล้อีก...ใกล้อีก...จนเผลอยิ้มออกมาด้วยความที่ใจที่จะได้ร่างที่น่าสัมผัสนั้นกลับขึ้นมา

แต่!!!!

จากที่คิดว่าจะเป็นร่างขาว เอวบาง สะโพกมน ปากแดง แก้มยุ้ย...กลับเป็นอะไรบางอย่างรูปร่างเหมือนนาฬิกาทรายที่มีจุดกลมๆห้าจุดอยู่ข้างบน...

“อ้ากกกกกกกกกกก!!!!!”เพราะไอ้เงาดำนั้นมันพุ่งมาเหยียบเหมน้อยอย่างไม่ปราณี จุกเป็นสิบเท่าแถมยังไม่เสียวเหมือนที่สะโพกมนทำอีกต่างหาก อากาศสีขาวรอบตัวเปลี่ยนเป็นสีดำมืดมิดทันทีที่

“ฮืออออ...หนอน!! เละแล้ว เละแล้ว เละแล้ว เละแล้ววววว!!!! ฮือออ”ก่อนที่ฝันครั้งนี้จะจบ ได้ยินเสียงที่ทำให้ผมเคลิ้มกำลังร้องไห้อยู่ไกลๆ อยากจะฝันต่อเผื่อจะได้ไปปลอบเจ้าของเสียงให้หยุดร้องไห้ แต่คงจะไม่ไหวแล้วเพราะจุกเหลือเกิน...

ทำไมว่ะ??? ทำไมจากฝันดีๆกลายเป็นฝันโคตรจะร้ายได้!!!




เหลืออีกหนึ่งตอนจะจบตอนพิเศษแล้วววว

ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ 

[Giniz]

สงสารหนอนของเหม!!! 

[Pakbung Mazo]

หนอนโดนเหยียบ 555' เละแล้วววว ว ว ว ว ว ว

[gupalz]

เหมเจ็บแย่เลย

[bytoey]

 

[kuro]

เรื่องนี้สนุกมากค่ะ
อาจมีบ้างฉากที่เศร้ามากจนเสียน้ำตา
แต่ว่ามันสนุกจริงๆค่ะ
ชอบเหมนะดูน่ารักดี
กรรณ์ก็น่ารัก
สิงห์ก็สมเป็นพระเอก
กรณ์ก็น่ารัก
รวมๆแล้วคือชอบเกือบทุกตัวละครเลย
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องนี้