[11]
“ไปอาบน้ำก่อนสิ” ผมยื่นผ้าเช็ดตัว พร้อมกับเสื้อผ้าของผมให้บี เพราะที่ติดตัวบีมามันเป็นแค่เป้ใบเล็กๆ น่าจะเอาไว้ใส่เครื่องเขียนและสมุดที่ใช้เรียน
“ไปถอดในห้องน้ำสิ!” ผมตกใจกับท่าทางของบี เพราะตอนนี้เจ้าตัวกำลังแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาอยู่ ไอ้เรื่องแบบนี้ใช่ว่าผมจะไม่เคย แต่กับคนที่ชอบเนี่ย มันกลัวอดใจไม่ไหวนะสิ
“ทำไมหละ ไม่อยากเห็นผมแก้ผ้าหรอ” รู้ตัวไหมบี ว่าตอนนี้พี่ใหญ่คนนี้อยากที่จะจับถอดซะเอง เพราะเจ้าเปี๊ยกทำหน้าทะเล้นล้อเลียนผม มันยิ่งอยากให้ผมเข้าไปฟัดซะจริงๆ
“เอาไว้อาบน้ำเสร็จก่อน ค่อยดูชัดๆก็ได้” ผมเดินเข้าไปก้มหน้ากระซิบที่ข้างหูบี พร้อมกับเป่าลมเบาๆเข้าหู แค่นี้บีก็แทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วหละครับ...เป็นไงหละ อยากมายั่วดีนัก ผมหละชอบจริงๆกับท่าทางตกใจกลัวของบี ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป
พอสักพักตัวแสบก็เดินออกมา แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พอเปิดประตูมาเห็นผมมองอยู่ ก็ยิ่งกระชับผ้าเช็ดตัวที่คลุมไว้ที่ไหล่ให้แน่นขึ้น ผมก็ได้แต่แอบยิ้มในใจ ไหนก่อนหน้านั้นยังยั่วอยู่เลย พอจะเอาเข้าจริงกลับมาทำเป็นกลัว ผมเดินสวนกับบีเข้าไปอาบน้ำบ้าง ซึ่งตัวเล็กก็เบี่ยงตัวหลบให้ผม
ในห้องน้ำผมต้องมาสงบสติอารมณ์ของตัวเอง กลัวจะไปล่วงเกินเจ้าเปี๊ยกเข้า เฮ้อจะทนได้ไหมหละเรา ผมใช้เวลาในห้องน้ำพอสมควร พอเปิดประตูออกมาก็เห็นบีนั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟา
“ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งก่อน” ผมพูดบอกไป เพราะเจ้าตัวมัวแต่สนใจเกมส์ ไม่สนใจเลยว่าผมยังเปียกอยู่ แล้วยิ่งแอร์ในห้องมันเย็นขนาดนั้น เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันพอดี
“ไม่เป็นไรหรอกลุง อยู่บ้านก็เป็นแบบนี้” เจ้าเปี๊ยกตอบกลับมา แต่ตายังสนใจเกมส์อยู่เหมือนเดิม ผมเห็นแบบนั้นแล้ว อารมณ์มันหดจริงๆ เด็กหนอเด็ก ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูในตู้ออกมาผืนหนึ่ง
“มานั่งนี่สิ” ผมนั่งอยู่ที่ขอบเตียง แล้วเรียกบีให้มานั่งด้วย
บีหันมามองที่ผมแล้วเหมือนจะเข้าใจว่าผมต้องการจะทำอะไร จึงกดหยุดเกมส์ก่อนจะเดินมาหาผม บีนั่งลงกับพื้นด้านล่าง หันหลังพิงกับเตียงไว้ ซึ่งตอนนี้ขาทั้งสองของผมก็ค่อมตัวบีไว้เช่นกัน พอนั่งเสร็จบีก็กดเล่นเกมส์ต่อ ส่วนผมก็ค่อยๆใช้ผ้าขนหนูซับที่ผมของบีเบาๆ ผมไม่กล้าที่จะเช็ดแรงๆ เพราะกลัวบีจะเจ็บ จึงค่อยๆลูบ ค่อยๆซับไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ...เสร็จแล้ว” ผมเอาผ้าค้างไว้ที่หัวของบี ก่อนจะกดเบาๆเป็นการหยอกเล่น
“ก้มหน้ามาหน่อยสิลุง” เจ้าหนูเรียกผม ทั้งที่ตายังจ้องเกมส์ในมือ
“จุ๊บ” พอผมก้มลงไปใกล้ๆ ไอ้หนูก็หันมาหอมแก้มผมหนึ่งที แล้วก็เล่นเกมส์ต่อ
“ขอบคุณครับ” เจ้าเปี๊ยกเอ่ยมาเบาๆ ทำให้ผมต้องนิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น คำว่าขอบคุณของบีไม่ได้เข้าหูผมเลย ตอนนี้ใจผมมันลอยไปค้างอยู่ในอากาศแล้ว โอ๊ย...จะน่ารักไปถึงไหนนะ
“นอนดีกว่านะ พรุ่งนี้พี่ต้องทำงานแต่เช้าอีก” ผมมองเวลาแล้วตอนนี้ก็เกือบจะตี 4 อยู่แล้ว
“อยากนอนก็นอนก่อนสิ ผมยังไม่ง่วง” วันนี้ทำไมสนใจเกมส์เหลือเกินนะ ทุกทีไม่เห็นจะติดเกมส์ขนาดนี้เลย
“ไม่เอา มานอนพร้อมกันนี่หละ พรุ่งนี้จะได้ไปที่ออฟฟิตด้วยกัน” จะให้บอกตรงๆได้ยังไงหละ ว่าอยากนอนกอดเด็กดื้อนะ
“จะให้ผมไปทำไมหละ”
“ก็ไปดูงานไว้ เดี๋ยวจะแนะนำพี่เอ๋ให้รู้จัก”
“อ๋อ อืมๆๆ”
พอนอนบนเตียงคู่กันแล้ว บีก็นอนตะแคงหันหลังให้ผมทันที ในใจผมนะอยากจะดึงเข้ามากอดแต่ก็กลัวบีจะว่าเอา เลยลองเอื้อมมือไปโอบเอวของบีไว้ บีไม่มีอาการขัดขืนแต่อย่างใด ทำให้ผมยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนที่ผมจะขยับมือให้กระชับมากไปกว่านั้น บีเอามือของตัวเองมาจับมือของผมไว้ก่อน....เอาแล้วไง ไอ้หนูไม่ชอบแน่ๆ แต่ก็ต้องแปลกใจ เพราะแทนที่บีจะยกแขนของผมออก กลับดึงมือของผมมากุมไว้ที่ระดับหน้าอก ตอนนี้ก็เท่ากับว่าผมได้กอดบีอย่างเต็มที่ พร้อมกับที่บีก็นอนกุมมือผมไว้ด้วย
“ให้แค่นี้นะลุง อย่าคิดอะไรเลยเถิดละ” บีพูดออกมาลอยๆ ถึงจะอยากทำมากกว่านี้ แต่ก็ยอมหละครับ ทั้งที่ใจนะเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว เอาเป็นว่าส่งตัวเข้าหอวันนี้ได้กอดเป็นการมัดจำไว้ก็ดีใจแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แล้วผมจะใส่ชุดไหนหละ” บีถามผมตอนเช้า
“เอาของพี่สิ เลือกเอาเลย” ผมบอกเสร็จก็เดินแยกไปอาบน้ำ
“เสื้อลุงผมจะใส่ได้ยังไงหละ มีแต่ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น มันไม่ใช่แนว” เอาเข้าไป แล้วทำไมไม่รู้จักเตรียมมาเองหละ
“งั้นเดินไปห้องตรงข้ามแล้วกัน ของไอ้น้ำเราน่าจะใส่ได้” ผมไล่ให้บีไปเอาเสื้อในห้องเจ้าน้ำมาใส่ เพราะดูจากตัวแล้วบีน่าจะใส่ได้
“โอเคๆๆ” บีพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไปอีกห้อง
ผมอาบน้ำเสร็จออกมา แต่เจ้าตัวแสบยังไม่กลับมาอีก อย่าบอกว่าแอบไปนอนในห้องนั้นนะ
แต่ผิดคาด เพราะพอผมแต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปตาม ไอ้เปี๊ยกกำลังหาเสื้อผ้าอยู่เลย
“ทำไมเลือกนานจัง” ผมเดินมาถามใกล้ๆ
“ไม่ได้เลือกนาน แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามาเอาเสื้อ”
“อ้าว..แล้วมัวทำอะไร” บีไม่ได้ตอบผม แต่ชี้นิ้วไปที่กรอบรูปหัวเตียงไอ้น้ำ บนนั้นมีแต่รูปมันกับดิวทั้งนั้น นี่บีมัวแต่สนใจรูปพวกนี้นะหรอ
“ผมกับพี่ดิวใครน่ารักกว่ากัน” ผมหันกลับไปตามเสียง ก็เห็นบียืนถือเสื้อเชิ้ตอยู่ตัวหนึ่ง มันเป็นเสื้อพอดีตัวแบบที่วัยรุ่นชอบใส่กัน
“เอายังไงดีหละ” ผมทำเป็นลำบากใจที่จะตอบ เพราะอยากจะแกล้งเด็กดื้อ ทั้งที่จริงๆนะตอบได้นานแล้ว
“ไม่อยากรู้ละ ไปอาบน้ำดีกว่า” บีหันหลังจะเดินหนีผม สงสัยจะงอนนะนี่
“เดี๋ยวก่อนสิ....ก็ใจพี่อยู่ที่ใคร คนนั้นก็น่ารักที่สุดอยู่แล้วหละ” ผมดึงมือของบีไว้ ก่อนจะจับมาวางไว้ที่หน้าอก ตำแหน่งบริเวณหัวใจผม
“บ้าใครจะไปรู้หละ....ไปอาบน้ำแล้ว” บีสะบัดแขนผมออก แล้วรีบเดินออกไป หน้าแดงๆแบบนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอายแน่ๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เดินตามมาดีๆหละ ระวังหลง” ผมบอกคนที่เดินด้วยข้างๆ อย่างหยอกล้อ
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ” เจ้าหนูหันมาทำหน้าบึ้งใส่ แต่ก็ยังเดินตามผมมาติดๆ
“บี..สวัสดีพี่เอ๋ซิ คนนี้นะเลขากิติมศักดิ์ของพี่เอง” ผมกล่าวแนะนำบีให้รู้จักกับพี่เอ๋ ซึ่งบีก็ยกมือไหว้พร้อมกับโปรยยิ้มน่ารักไปให้
“พี่เอ๋ นี่น้องบี แฟนผมเองครับ”
“คือผมเป็นน้องชายเพื่อนพี่ใหญ่นะครับ ฝากตัวด้วยครับ” บีรีบบอกพี่เอ๋ทันทีที่ได้ยินที่ผมบอก พร้อมกับส่งสายตาดุๆมาให้
“น่ารักดีนะคะ ตาแหลมนะนี่” พี่เอ๋เอ่ยชมบี ก่อนจะหันมากระซิบกระซาบกับผม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ลุงไปพูดแบบนั้นได้ยังไงหละ” พอเข้ามาในห้องของตาลุงแก่หื่นกามแล้ว ผมก็บ่นทันที
“เรื่องอะไรหละ” ยังจะมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก
“ก็ไปบอกเค้าได้ยังไงว่าผมเป็นแฟน”
“อายหรือไง ที่จะต้องเป็นแฟนพี่” ทำหน้าเศร้าแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ไม่ใช่ว่าผมอายที่จะบอกว่าเป็นแฟนลุง แต่ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรเลยนี่นา
“นี่อย่าคิดอะไรเองได้ไหม ไม่ได้อาย แต่ไปบอกลูกจ้างแบบนั้น เป็นถึงผู้บริหารไม่รู้จักอายบ้างหรือไง เค้าจะได้เอาไปนินทากันสบายปากนะสิ”
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเป็นแฟนพี่นะ” โอ๊ะ พลาดอีกแล้วไอ้บี...หลวมตัวไปอีกละ
“อย่ามามั่วๆๆ” ผมหันหน้าหนี
“ทำไมพี่ต้องอายด้วย...พี่เอ๋นะไม่เอาไปนินทาหรอก เพราะพี่เอ๋นะเป็นพี่สาวพี่ แล้วอีกอย่างนะ พี่ก็ไม่กลัวใครจะเอาไปพูดด้วย แถมยังอยากจะให้เค้ารู้ไปเลยว่าพี่มีแฟนน่ารักขนาดนี้” ตาลุงบ้ามากอดแล้วพูดแบบนี้ คนก็เขินเป็นนะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ.......
“พี่เอ๋...เป็นพี่สาว” ผมถามแบบงงๆ
“อืม...โตมาด้วยกันเลยหละ ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้อง แต่ก็อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก”
“งั้นเดี๋ยวมานะ” ผมรีบชิ่งจากมือปลาหมึกของตาลุง หนีออกไปหน้าห้องทันที
“พี่เอ๋ครับ ผมขอโทษครับ” ผมเดินออกมา แล้วโค้งคำนับขอโทษพี่เอ๋
“มาขอโทษพี่เรื่องอะไร”
“ก็เมื่อกี้ผมทำไม่ดีกับพี่เอ๋นะครับ” ผมกล่าวด้วยความสำนึกผิด
“ทำไม่ดี....ตอนไหนหละ พี่ไม่เห็นรู้เลย”
“เมื่อครู่ผมคิดว่าพี่เอ๋เป็นแค่ลูกจ้างนะครับ พี่เอ๋อย่าโกรธผมนะครับ” เค้าเป็นถึงพี่สาวตาลุงนั่น แต่ผมกลับไปคิดว่าเป็นแค่ลูกจ้าง
“คิดเนี่ยนะ” พี่เอ๋ย่นหน้าถามผมกลับมา
“ครับ ผมขอโทษครับ” ทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
“นี่หนุ่มน้อย การที่เราทักทายสวัสดีพี่ด้วยความจริงใจแบบนั้น ทั้งที่คิดว่าพี่เป็นแค่ลูกจ้างนะ พี่ยิ่งรู้สึกดีใจเสียมากกว่าที่จะโกรธ อย่าคิดมากเลยนะ” พี่เอ๋ส่งยิ้มมาให้ผม พร้อมกับเอามือมาหยิกแก้มผมเบาๆ แต่สีหน้าของผมยังคงกังวลเพราะรู้สึกผิดอยู่
“งั้นกลางวันนี้ไปทานข้าวกับพี่ ถือเป็นการไถ่โทษละกันนะ”
“ครับผม” ผมเงยหน้ามายิ้มให้พี่เอ๋ พี่สาวตาลุงนี่ใจดีมากเลยนะนี่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
