บทที่ 15 Searching For….[Something]
.
.
.
.
.
.
.
.
เครียด.....หัวเห็ดกำลังเครียด ตาโปน ๆ นั่นจ้องเขม็งไปยังเบื้องหน้า แต่สมองนั้นกำลังครุ่นคิดเรื่องอื่น เรื่องอื่นที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งที่อาจารย์กำลังสอนอยู่หน้าห้องบรรยายเสียอีก
คิ้วหนา ๆกำลังขมวดพันกันยุ่ง ส่วนมือที่วางประสานกันก็กำลังอยู่บดเบียดกันแน่นจนรู้สึกเจ็บ เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ที่จะรู้สึกก็เท่านั้น แม้ว่าภายนอกจะดูนิ่ง แต่ในใจกำลังแปรปรวนราวกับทะเลคลั่ง ก็คนที่แอบชอบหายตัวไปทั้งคนนี่นะ คนอื่นน่ะช่างหัวมันเถอะ คนเดียวเท่านั้นที่หัวเห็ดเป็นห่วงที่สุด ห่วงจนจะเป็นบ้า
เช้านี้...ก่อนออกมาจากห้อง เจ้าโอโม่ตัวขาวรู้สึกถึงลางร้ายหลายครั้งด้วยกัน ในเวลาที่ไล่เลี่ย ไม่ว่าจะเป็นจิ้งจกร้องทัก ตาขวากระตุกยิก เดินเหยียบอุจจาระสุนัข....เดินตกท่อ....เพราะไม่ทันระวัง....เพราะมัวแต่ตกใจ....ที่เหยียบอุจจาระสุนัข!!!!!
นี่ยังไม่รวมถึง...ถูกนกพิราบอึรดใส่หน้าอีกนะ....วันนี้มันวันซวยของหัวเห็ดชัด ๆ ไอ้ตัวดำข้าง ๆ นี่ก็เอาแต่ขำอย่างเดียว ขำเอาเป็นเอาตาย มันน่าขำนักรึไง ไอ้ขี้นกสีขาว ๆที่แหมะอยู่ตรงกลางหน้าผากเขาเนี่ย!!! แถมบางส่วนของเจ้าอึนกยังกระเซ็นเปื้อนสันจมูกของเขาอีกต่างหาก ต้องวิ่งไปซื้อโฟมล้างหน้าจากมินิมาร์ทมาล้างออก ท่ามกลางสายตาแปลก ๆของคนทั้งมหาวิทยาลัย เขาขำไม่ออกหรอกนะ!!!!
แต่เรื่องร้าย ๆที่พร้อมใจประดังเข้ามาในตอนเช้านั้น เทียบไม่ได้เลย เมื่อมาถึงห้องเรียนแล้วพบกับความว่างเปล่า ความว่างเปล่าในที่นี้ คือไม่มีเป๋า ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีไอ้หมาหู้.....กับแฟนสุดสวยของมัน ทุกคนพร้อมใจกันมาสายสินะ แต่ปาเข้าไปสองคาบแล้ว เจ้าพวกนั้นก็ยังไม่โผล่หัวมา
แล้วทุกคนก็คงบังเอิญพร้อมใจกันปิดเครื่องมือสื่อสารงั้นสิ.....กำลังคิดเครียดอยู่นั้น ไอ้คนข้าง ๆ ก็เอ่ยในเรื่องที่ไม่น่าเอ่ย คือบอกให้เขาตั้งใจเรียนเสีย....
“เห็ดจดสิวะ....มองอาจารย์น่ะฟังรึเปล่า หรือว่าเหม่ออยู่....เค้าสั่งงานกลุ่มด้วยน่ะได้ยินไหมเห็ด” เบนซินเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะเพยิดไปยังหน้าห้อง อาจารย์กำลังพูดถึงงานกลุ่มชิ้นใหม่ ก็กลุ่มเดิมที่เคยทำกันมานั่นแหละ หัวเห็ดจ้องหน้าน้องชายฝาแฝดอย่างไม่เข้าใจ...และไม่พอใจ
“เพื่อนหายไปยกแก๊งค์แท้ ๆ นายยังจะมีกะใจมาเป็นห่วงเรื่องนี้อีกเหรอ”
“ก็เพราะมันไม่โผล่มาซักตัวนี่ไงล่ะ ถึงได้ต้องตั้งใจฟัง ว่าอาจารย์เค้าสั่งอะไรบ้าง”
“คิดบ้างมั้ย? ว่าพวกนั้นอาจจะถูกไอ้โรคจิตจับตัวไป....อาจจะโดนฆ่าตายไปแล้วก็ได้น่ะ”
“แล้วยังไงล่ะเห็ด......ตอนนี้....เวลาอย่างนี้เราจะทำอะไรได้หืม?......จะไปแจ้งความก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะยังไม่ถึง 24 ชั่วโมง หรือจะออกไปตามหากันตอนนี้ ทั้งๆที่ยังไร้สติแล้วก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเนี่ยนะ มึงน่ะตั้งใจฟังอาจารย์สอนไปเถอะ อย่าทำเป็นตื่นตูมนักเลย มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้ แต่ถ้าบ่ายนี้พวกมันยังไม่มา เราค่อยช่วยกันคิดว่าจะเอาไงโอเคมั้ย?”
“ไม่โอเค!!!!”
"จะทำไรน่ะ"
"โทรตาพ่อตาแม่ยายในอนาคตน่ะสิ"
"มีเบอร์?"
"มี๊...ระดับนี้แล้ว"
"โทรไปเค้าเครียดกันเปล่า ๆ นี่มันเวลาทำงานของเค้านะเห็ด....คิดสิวะคิด"
เจ้าหัวเห็ดมันดื้อ ในที่สุดก็กดเบอร์โทรหาพ่อกับแม่ของเป๋าจนได้ โทรคุยกันพักหนึ่ง หลังจากกดวางสาย โอโม่เครียดหนักกว่าเก่า สองมือกุมขมับ ลูบถูใบหน้าตัวเองแรงๆ ก่อนจะฟุบลงไปกับโต๊ะ
“ลูกหายไปทั้งคนเนี่ยนะ!!!!....ยังจะใจเย็นอยู่นั่น!!!!”
“เค้าว่าไงล่ะ”
“ก็ไอ้หู้โทรมาขออนุญาต....ขอไปนอนค้างกันที่ห้องของเต้.....ไอ้หู้แม่มอ้างรายงาน.....เชี่ย!!!!....ก็คงจะเป็นไอ้ที่มันโทรมาชวนเราตอนสาย ๆนั่นแหละ แต่นายก็ปฏิเสธไป......นายไม่ให้เพ่ไปอ่ะ!!!!!.....ไอ้เชี่ยเบน.....เฮ๊อะ!!!!.....เป๋าเป็นไรความผิดนาย....กักตัวพี่ไว้อยู่นั่น!!!!....อาบนงอาบน้ำก็ตามเข้ามาเจ๋อ....ชิส์”
“ไอ้สัดเห็ด....มึงไปก็โดนจับไปด้วยแล้วนั่น....ไม่รอดหรอก....โดนฆ่าคนแรกเลยมึงอ่ะ....ฆาตกรมันรำคาญไง”
"ยังจะมาตลกอีก...นายไม่รู้สึกแหม่ง ๆเหรอ"
"แหม่งอะไร....กลิ่นขี้นกพิราบน่ะเหรอ"
“ก็ไอ้หู้โทรชวนไปกินหนมต่างหาก....แค่กินหนมไหงต้องไปค้างคืนด้วย....นายว่าไม่แปลกเหรอ....แบบนี้ยังว่าปกติอีกเหรอ...”
“กินขนมก็ส่วนกินขนม...เที่ยวกลางคืนก็อีกเรื่อง พวกนั้นอาจโกหกพ่อแม่เป๋า เพราะอยากจะเที่ยวก็ได้นี่ อย่าลืมสิ....พวกนั้นก็เคยบ่น ๆ เปรย ๆ ว่าอยากจะลองไปเปิดหูเปิดตาน่ะ....ติดก็แต่เป๋า...ที่อยู่บ้านพ่อแม่....ก็เลยไม่อิสระไง....กินขนมเสร็จก็ไปต่อกัน...ก็เป็นไปได้นะเห็ด”
“หึ่ยยยยย......ถ้าเป็นคนที่นายรักหายตัวไป....นายจะมานั่งเฉย ๆ ทำตัวโลกสวยแบบนี้มั้ยห๊ะ!!!”
เบนซินเปล่าโลกสวย....รู้ดีว่าทุกอย่างผิดปกติ ตอนนี้เขาก็แค่อยากให้พี่ชายสบายใจ อยากให้ไอ้เห็ดได้คิด แล้วก็มองอะไรหลาย ๆ แง่กว่านี้....รู้จักคิดวางแผน....ให้สมกับเป้นพระเอกก็เท่านั้น
แต่หัวเห็ดกลับชักสีหน้าด้วยความฉุน ก่อนจะหันไปกดโทรศัพท์โทรหาเป๋าและผองเพื่อนอีกครั้ง ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เขาจะไม่โวยเลย นี่คนที่เขาแอบชอบกำลังโดนคนบ้าสติไม่ดีตามรังควาญมาตลอดทั้งเทอม ฉะนั้น การที่ทุกคนพร้อมใจกันหายตัวไปในช่วงเช้านี้ จึงเป็นเรื่องที่ถือว่าผิดปกติอย่างมาก แล้วยิ่งน้องชายที่ควรจะเป็นที่พึ่งให้เขาได้ ทำตัววางเฉยไม่รู้ทุกข์รู้ร้อนแบบนี้ หัวเห็ดก็ยิ่งเครียดหนัก
“ไหนบอกว่าแค่ชอบเค้าไงเห็ด....”
“แล้วไงวะ.....แม่ม.....ไม่ติด....ไม่ติด....นี่ก็ไม่ติด!!!!!”
“รู้ใช่มั้ยว่าชอบกับรักมันต่างกัน....”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ ใช่เวลามั้ยเบน.....ถ้าตอนบ่ายพวกนั้นยังไม่มา พี่จะออกไปตามหา นายก็ต้องช่วยพี่ด้วยเข้าใจมั้ยเบน!!!!”
ต่างสิ.....เบนซินตัดพ้อพี่ชายในใจ เขาชอบเป๋า....แต่เขารักไอ้เห็ด ถ้าไอ้เห็ดหายตัวไป เขาคงคลั่งมากกว่าที่มันคลั่ง เพียงแต่เขาไม่อยากให้พี่ชายตื่นตูมจนเกินกว่าเหตุ ทุกเรื่องที่คิดเอาไว้ มีสิทธิ์เป็นไปได้เสมอ เขาเองก็เป็นห่วงเจ้าพวกนั้นไม่น้อยไปกว่ากัน แต่ในเวลาแบบนี้ ทุกคนควรจะมีสติสิ
ทุกคนในตอนนี้....มีแค่เขา....กับพี่ชายแค่สองคนเท่านั้น แล้วสติแตกไปคนหนึ่งแบบนี้ เกิดเรื่องร้ายขึ้นมาจริง ๆ เขาคงต้องคิดหาทางอยู่คนเดียว....แหงล่ะ!!!!
“เรื่องนั้นเราทำแน่เห็ด แต่ก่อนจะทำก็ต้องวางแผน ถ้าเห็ดยังคุมสติตัวเองไม่ได้แบบนี้ ต่อให้เจ้าพวกนั้นถูกจับไปจริง ๆ เห็ดก็คว้าน้ำเหลว ไม่ต้องกลัวหรอก ยังไงเห็ดก็ได้เป็นพระเอกอยู่แล้ว....”
แต่ยิ่งพูดก็ยิ่งแย่....กลายเป็นตอนนี้ พี่ชายลุกหนีเขาไปนั่งที่อื่นเสียแล้ว
ดูถูกกันชะมัด!!!!....หัวเห็ดอารมณ์เสีย ใครว่าเขาอยากเป็นพระเอกกันล่ะ ขอให้เป๋าปลอดภัยเถอะ ไม่ว่าจะเป็นใครช่วย เขาก็ยอมทั้งนั้น แต่เขาจะไม่อยู่เฉย ๆ แน่ล่ะ อย่างน้อย ถ้าได้ช่วยเป๋า ได้กระทืบไอ้จิตป่วย เป๋าคงมองเขาเปลี่ยนไปจากเดิม....
เป็นหนุ่มเต็มตัวเหมือนคนอื่นเสียที......
.
.
.
.
.
.
เจ็บใจนัก.....
แต่เพื่อเอาชีวิตรอด เขาต้องยอมสินะ!!!!
“เก่งมากค๊า.....คุณแฟนของชั้น ลีลาของนายสุดยอดไปเลย เอาไปปล่อยโหลด.....ยอดโหลดต้องกระฉูดแน่นอน.....เหมือนหนังเอวีค่ายดังไม่มีผิด อิอิ....อิอิอิอิอิ”
เสียงใส ๆ จากอินเตอร์คอม เสียงของหญิงสาวที่เคยเป็นคนรัก แต่ตอนนี้เขาเกลียดมันจนอยากจะตบสักฉาด ไม่ก็ชกให้หน้างาม ๆ นั้นเปื้อนไปด้วยเลือด เอาให้เสียสวย!!!!
“หู้ชั้นขอโทษ”
“มึงไม่ต้องขอโทษหรอก....เรื่องนี้มึงก็จำใจทำเหมือนกัน”
“แต่....”
“ถ้ารอดออกไปได้....ก็แค่.....ช่วยหุบปากเงียบ ๆ ก็พอ”
ไอ้ตัวกลมกำลังร้องไห้ น้ำตามากมายไหลพรั่งพรูออกมา หลั่งให้แก่ความเป็นชายหนุ่มผู้บริสุทธิ์ คราบเลือดจากการร่วมรัก เหมือนเป็นภาพบาดความรู้สึก เต้าหู้เสมองเพดาน....ห้องนี้....ยิ่งอยู่ไปยิ่งอึดอัด ราวกับว่ามันดูดกินพลังชีวิตเขา
พวกมันจะเล่นแบบนี้ไปอีกกี่ครั้งล่ะ....ครั้งต่อไปคงจะหนักกว่านี้....อาจไม่ใช่เซ็กส์ แต่เป็นความเจ็บปวดและความตาย พวกเขาเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือที่คอยฟังคำสั่งเท่านั้น
ประตูกลเล็ก ๆ ตรงด้านข้างของตัวห้องเปิดออก พร้อมกับอาหารที่ส่งกลิ่นหอมถูกส่งเข้ามา แต่ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอยากอะไรอีกแล้ว แต่อยากจะตายไปซะ เขาเป็นผู้ชาย ไม่เคยมีสักครั้งที่จะคิดเรื่องพรรค์กับเพศเดียวกัน ไม่รู้สึกดี แม้ว่าร่างกายนั้นเสียวซ่านแทบขาดใจ แต่พอเสร็จจากกิจ และฤทธิ์ยาที่ค่อย ๆสลายลงไปแล้วนั้น ความเจ็บปวดทั้งกายและใจก็เข้ามาแทนที่
ถึงแม้ว่าจะรู้สึกดีแปลก ๆตอนทำ แต่รู้ไหม ว่าข้างในเขากำลังร้องไห้อยู่....แล้วตอนนี้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ มันก็ไหลออกมาไม่จบสิ้น ตัวอวบ ๆถูกใครอีกคนคว้าไปกอด ป่วยการจะขัดขืน ต่อให้ไม่หมดแรง....แต่เพราะมากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว
“เราต้องรอด....หู้.....มันต้องมีทาง......”
“ไม่ก็ตายด้วยกันในนี้....ใช่มั้ยเต้”
“พวกมันส่งอาหารมาให้....เอาไงดี?”
“คราวนี้มันจะใส่อะไรให้เรากินอีกล่ะ....”
เสียงจากอินเตอร์คอมยังคงเอ่ยเจื้อยแจ้ว พวกมันจับตาดูพวกเขาอยู่ทุกขณะ ในห้องบ้า ๆ แห่งนี้
“ทานเถอะจ้ะพวกเธอ.....ยังต้องอยู่เป็นของเล่นให้พวกเราไปอีกนาน.....ถือซะว่านี่เป็นรางวัล....เพื่อต่ออายุชีวิตของพวกเธอไปอีกวันก็แล้วกันนะจ๊ะ....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ถึงมันจะพูดแบบนั้น พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นมาเลย ฮ่องเต้กระชับกอดเจ้าลูกหมูในอ้อมแขนของเขาให้แน่นขึ้น บอกกับตัวเองซ้ำ ๆ ว่าสิ่งที่ทำลงไป ก็แค่รักษาชีวิตให้รอดเท่านั้น.....
ไม่มีคนสนใจอาหารที่ส่งกลิ่นเย้ายวนในยามนี้....เจ้าตัวกลมซุกหน้าเข้าหาอริ เต้าหู้กอดตอบฮ่องเต้ทั้งคู่ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน
.
.
.
.
.
.
.
“นายสงสัยใครอ่ะเบน....จะใช่กวางมั้ย.....แล้วนายเซิร์ชชื่อกวางทำไมอ่ะ....สงสัยกวางช่ายม๊ะ”
“ไม่น่าถามนะเห็ด.....จิ๊.....อย่าสิ....ถอยออกไปก่อนไป”
เจ้าหัวเห็ดเซ้าซี้น้องชายที่กำลังง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เบนซินลองวิธีง่าย ๆ คือพิมพ์ชื่อของคนที่สงสัยลงไปในกูเกิ้ล....ผลปรากฎว่า
“มีแต่ข้อมูลที่เกี่ยวกับตอนเรียนมหาลัยเท่านั้นดูสิ....ในเว็บมหาลัย....รายชื่อนักศึกษา....ชื่อผู้จัดทำรายงานในบล็อคของอาจารย์....ไม่มีตอนมัธยม....ยัยคนนี้ถ้าไม่ได้เปลี่ยนชื่อ-นามสกุลก่อนเข้ามหาลัย ก็คงจะไม่เคยเรียนมัธยมละมั้ง....ดูอย่างพวกเราสิ....เห็นมั้ยเกรดเฉลี่ยสะสมของเห็ดตอนม.ปลาย....รายชื่อผู้สอบเข้ามหาวิทยาลัย....ไม่ผ่าน.....ไม่ผ่าน....ไม่ผ่าน....กระทู้ของเว็ปโรงเรียนก็ยังมีเรื่องของเห็ดเลยนะ....พ่อคนดัง....หึ” เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนสิ หัวเห็ดแย้งในใจ เรื่องน่าอาย เอาไว้เล่าทีหลัง ตอนที่ช่วยพวกนั้นสำเร็จก็แล้วกัน อาจจะเป็นตอนพิเศษ เก็บตกเรื่องของพระเอก....ไม่รู้สินะ....ก็เขาเป็นพระเอกนี่....หรือยังไง?
“เดี๋ยวนะพี่ตามไม่ทันอ่ะเบน....ขออีกรอบซิ” พี่ชายพยายามแทรกตัว ขอมีส่วนร่วม เบนซินดันหัวให้เห็ดออกห่าง กลิ่นตัวหอม ๆของพี่ชาย กำลังรบกวนสมาธิเขา ให้ตายเถอะ ในสถานการณ์แบบนี้ สมองยังคิดแต่เรื่องลามกสัปดน
“เดี๋ยวนะเฟสบุ๊คของไอ้หู้......นี่ไง......ของกวาง....แหงล่ะเข้าดูไม่ได้.....ไอ้หู้บอกว่าไงนะ....ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเพื่อน....ไม่ค่อยเข้าเรียน....แต่ก็มีกลุ่มทำรายงานสินะ....เราเริ่มจากตรงนั้น....ยิ่งเร็วยิ่งดี....ต้องรู้ที่อยู่ของผู้หญิงคนนั้น....ส่วนเห็ด...ลองเซิร์ชนามสกุลของยัยนั่นดูสิ บางทีเราอาจสอบถามคนที่ใช้นามสกุลเดียวกัน...เฮ้ย....ฟังป่ะเนี่ย....ถ้าพวกนั้นถูกลักพาตัวไปจริง ๆ เรายิ่งต้องเร่งมือนะ เดี๋ยวไปขอดูกล้องวงจรปิดของร้าน....ของห้างที่เจ้าพวกนั้นนัดเจอกันด้วย...”
“พี่จะพยายาม”
“ไม่...พี่ต้องทำให้ได้”
“นายจะช่วยใช่มั้ย”
“เราจะช่วยกัน”
“นายสงสัยกวางมาแต่แรก...”
“ทุกคนนั่นแหละ....ยกเว้นไอ้หู้....กับพี่”
“ทำไมล่ะ”
“เห็ดเชื่อเรื่องสังหรณ์มั้ย.....”
เบนซินจับตัวพี่ชายให้หันมา....พี่ชายของเขาไม่ใช่คนตัวเล็ก แต่เป็นไอ้ผอมโย่งตัวยาว ไม่จำเป็นต้องก้ม หน้าของพวกเขาก็อยู่ใกล้กัน....
“ไอ้หู้โทรมาตอนเก้าโมงเช้า....นัดกันบ่ายสอง....เวลาเหลือเฟือ....คิดสิ....เค้าได้ยินเสียงผู้หญิง....มันอยู่ห้องของยัยนั่น....หรือไม่ยัยนั่นก็มาหามันที่ห้อง....ก่อนจะวางสาย....เค้าได้ยินเสียงเหมือน....”
“อะไร....นายได้ยินอะไร”
“เสียงอึกอัก....เสียงเหมือน”
มือใหญ่ ๆ ปิดปากไอ้เห็ด.....พี่ชายตกใจ....ส่งเสียงร้องอู้อี้....ก่อนจะสงบนิ่งอย่างเข้าใจ เบนซินพยักหน้าให้หัวเห็ด มือค่อย ๆ คลายออก....
“มือนายเค็มจัง”
“ใครใช้ให้มึงชิม”
แต่สิ่งที่แน่ใจ....เบนซินแน่ใจ....ว่าพวกมันต้องมีกันอย่างน้อยสองคน....สองคนขึ้นไป....ที่จะสามารถจับตัวผู้ชายสามคนได้ในวันเดียว....
ต่อมาก็กลายเป็นสี่.....เมื่อเขาไม่สามารถติดต่อนายพี่หนึ่งได้สำเร็จ!!!!
.
.
.
.
.
.
“สวยจังเลย.....ตุ๊กตาของชั้น”
เป๋านั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้แต่ขับเขยื้อนมาเป็นชั่วโมงแล้ว อีโรคจิตทำเข็มตำโดนเขาหลายครั้ง เขานึกโมโห ว่ามันจะมาปักลายอะไรบนตัวเขานักหนา....ทำไมไม่ทำให้เสร็จซะก่อนจะสวมให้เขาเล่า!!!!
เครื่องสำอางอย่างดี บรรจง เติมแต่ง จนเด็กหนุ่มหน้าจืดเหมือนเด็กประถม ดูสวยราวกับตุ๊กตาเด็กผู้หญิง วิกผมยาวสีดำสวมครอบไปบนหัวเขา เจ้าหล่อนค่อย ๆใช้แปรงหวีอย่างทะนุถนอม แต่เหมือนจะสวยไม่สาแก่ใจ จึงคว้ากล่องเครื่องมือ มาทำการปักลายดอกไม้บนชุดสีขาวของเขา
ชุดเจ้าสาว....
“คืนนี้....ชั้นจะส่งนายเข้าหอ....พี่ชายจะได้มีความสุขเสียที....ความสุขที่คนอย่างนายเคยพรากไปจากเขา....จากพวกเรา”
“เราทำอะไรนักหนา ทำไมเธอไม่บอกมาล่ะ....”
“เดี๋ยวเธอก็จะรู้....แต่ว่าตอนนี้เธอเป็นของชั้น ตุ๊กตาห้ามส่งเสียง ไม่อย่างนั้น....”
เข็มหมุดจิ้มลงไปบนผิวแก้มเนียนใส เป๋ากัดปากข่มความเจ็บปวด เขากลัวผู้หญิงคนนี้....กลัวเกินกว่าจะสู้....ไม่สิ...
เขาสู้ไม่ได้ต่างหาก....ไม่อย่างนั้น เพื่อน ๆของเขา....พี่หนึ่ง....ทุกคนที่ถูกจับมา....
จะต้องจบชีวิตเร็วขึ้น
.
.
.
.
.
.
.
ขออภัยที่หายหัวไปนาน เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว....ในส่วนของไอ้โรคจิต หลังจากนั้นมันจะกลับมาเบาสมองอีกครั้ง ไม่เคยแต่งแนวนี้ ถ้ามีอะไรไม่สมจริง ต้องขออภัย ติชมได้...แต่ถ้ามีข้อติติง....อธิบายคนแต่งด้วยนะเคอะ จะได้แก้ไขถูกจุดงิ รับฟังเสมอค่า....กลัวจะไม่เม้นท์มากกว่า
โพลล์
หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13) (อ่าน 146314 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก