เสือไบ:the series (ตอน 46)
ผมตื่นมาเกือบบ่ายสองแล้วแหละเมื่อคืนหนักมากๆ เลย เฮ้อ ตื่นขึ้นมาโหศพเกลื่อนห้องเลย...สภาพแต่ละคน (ฮ่าฮ่า เมาเหมือนหมาอย่างไงอย่างงั้นเลย บางคนนุ่งแค่กางเกงในตัวเดียวนอน) โหนอนอัดไปได้ไงนี่ เกือบยี่สิบคน ผมมองหาพี่พัน แกคงกลับไปแล้ว..เฮ้อ..หนีกลับไม่ล่ำลาเจ้าบ้านเลยนะ หรือว่าแกล่ำลาแล้วแต่ผมเมาจำไม่ได้......
ผมจัดการปลุกไอ้ศพที่นอนเกลื่อนกลาด เฮ้อไอ้พวกนี้....ไอ้โจ้ตื่นแล้ว มันนอนน่ารักดี ใส่เสื้อกล้ามสีขาวโชว์รอยสัก เฮ้อ เห็นแล้วใจผมตุ้มๆ ต่อมๆ.... หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ออกมาคุยกับไอ้โจ้....
"เอ๊ย เดี่ยวกรูกลับบ้านที่คลองเตย ก่อนนะ เจอกันตอนห้าโมง ที่หน้าซุ้มเบียร์....... นะ อย่าลืมปลุกไอ้เอสด้วยล่ะ.."
"อ้าวทำไมไปเร็วขนาดนั้นล่ะล่ะพี่ " มันสงสัย...
"วันนี้ต้องรีบไปจองโต๊ะหว่ะ ไม่รีบไป มีหวังได้ไป เค้าดาวน์กันที่อื่นแน่เลย ยิ่งวันนี้มีเวทีใหญ่ถ่ายทอดสดด้วย คนต้องเยอะแน่ๆเลยหว่ะ..." หลังจากคุยกับมันแล้วผมก็ออกจากแฟลต ไปบ้านลุงที่คลองเตย....แต่ก่อนไปบ้านลุงขอไปเดินซื้อเสื้อกับกางเกงที่ห้างก่อนล่ะกัน ไหนๆ ก็ปีใหม่แล้วไปซื้อเสื้อใหม่ ใส่รับปีใหม่หน่อยดีกว่า
ผมไปห้างสรรพสินค้าเซนทรัลชิดลม วันนี้คนที่นี่เยอะ... คนคงมาจับจ่ายชื้อของช่วงสิ้นปี. แต่ถนนที่ผมผ่านมารถค่อนข้างจะโล่ง สงสัยผู้คนคงออกต่างจังหวัดกันหมด...ผมได้เสื้อมาสองตัวกางเกงหนึ่งตัว..ของฝากให้แม่ผมอีกนิดหน่อย(พรุ่งนี้จะกลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด)....ไปถึงบ้านลุงเฮ้อ ไม่มีอะไรทำเลยจริงๆ แฮะ จะนอนต่อก็กลัวจะหลับยาว..อาบน้ำแต่งตัวเลยดีกว่า....ฮ่าฮ่าใส่เสื้อใหม่ที่ซื้อวันนี้เลย (เหม็นสาบกลิ่นที่ไม่ได้ซัก...) ฮ่าฮ่า วันนี้ใส่เสื้อสีแดงแขนยาวตัวเก่งทับด้วย......
ห้าโมงแล้วผมมาถึงหน้าเวิลเทรด มองหาพวกไอ้เด็กเปรต (ไอ้โจ้กับไอ้เอส) อ้าวยืนหน้าสลอนคุยโทรศัพท์กันอยู่...โหวันนี้คนเยอะแฮะ ท่าทางจะมาจองโต๊ะกัน... อีกอย่าง มันมีเวทีใหญ่ของโทรทัศน์ช่องหนึ่ง มีการเตรียมงานเตรียมเวทีกันอยู่....
"หวัดดีพี่" มันเดินมาหาผมแล้ว ไอ้เอสวันนี้แต่งตัวธรรมดา(เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าแตะหูคีบ) แต่ไอ้โจ้แม่ง มันแต่งฮิพฮอพเลยครับ เฮ้อกรู..ไม่สงสารหัวจิตหัวใจกรูบ้างเลยนะมรึง กรูยิ่งชอบๆ แบบมรึงอยู่.....
"เอส เดี่ยวมรึงเอาเงินไป เข้าแถวต่อคิวจองโต๊ะตรงนั้นเลย รีบๆ เดี่ยวโต๊ะหมด" โหตอนนี้ต้องแบบนี้เลย คนเริ่มมาจองโต๊ะกันแล้ว เฮ้อ ขนาดมันแค่เคาท์ดาวน์ธรรมดานะนี่ ไม่มีคอนเสิร์ต อะไร (แต่เวทีใหญ่มีคอนเสิร์ต ดารานักร้องมากันตรึม)
ผมได้โต๊ะนั่งแล้ว จะรอช้าไปไยล่ะ สั่งเบียร์มาดื่มกันเลย...(คูปองสองพันนะครับ หมดซื้อต่อได้)ตอนนี้ประมาณเกือบทุ่ม คนเต็มทุกโต๊ะแล้ว โหบรรยากาศแย่งกันกินแย่งกันหายใจกันจริงๆ แต่ไงก็ต้องทน ปีหนึ่งมีครั้ง.....ตอนนี้เราสามคนไม่ค่อยชนแก้วกันหมดแล้วนะครับ เหตุผลง่ายๆ ที่ผมบอกมันก็คือเปลือง (แต่จริงๆร่างกายผมไม่ค่อยไหวน่ะ เมื่อวานดื่มเยอะ นอนน้อย...แต่ไงดึกๆคงก้อสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว....)
"พี่นุ่มจะว่ามั๊ยครับ เดี่ยวมีรุ่นน้องมาอีกสามคน" โหไอ้เอาเข้ มรึงมาบอกทำไมป่านนี้ มันจะนั่งกันไหนนี่....
"มาได้แต่จะมีเก้าอี้นั่งเหรอ มันต้องเสียตังส์เพิ่มด้วยนะ" วันนี้ที่นี่มันขายโต๊ะล่ะสี่ที่ครับ ถ้าเกินซื้อเพิ่ม......
"ได้ๆ พี่เดี่ยวน้องช่วยจ่าย" เฮ้อ กรู..... แต่ก็ดี คนเยอะ บรรยากาศจะได้เหมือนแบบเทศกาลเฉลิมฉลองหน่อย
ตื๊ดๆ เวนใครโทรมาตอนนี้ล่ะ เสียงดนตรีดังมากๆ จะคุยไงล่ะ...อ้าวไอ้เวนกาย...เดี่ยวต้องไปหาที่เงียบๆ ก่อนแล้วค่อยคุยกับมัน..ผมออกไปรับโทรศัพท์ในเวิลเทรด เลยครับ...
"ทำไมรับช้าวะ กรูจะวางแล้ว เป็นไรหอบแดกเลยมรึง"
"กรูวิ่งมาหาที่เงียบๆ มารับโทรศัพท์มรึงไง ตอนนี้กรูมาเค้าดาวน์หน้าเวิลเทรด"
"อ้าวเหรอ ไม่ชวนกรูเลนะ สาด"
"อ้าว มรึงอยู่ไหนล่ะ มากินกับกรูได้เลย"
"กรูกะจะไปร้านรูท 66 กับ ลูกค้า คงนั่งกันยันเช้าแหละ" ลูกค้า..... เออลืมไปมันมีสปอนเซอร์เลี้ยงนี่หว่ะ...
"โหจะนั่งกันยันเช้าเลยเหรอ แค่สองคน"
"สองคนที่ไหนล่ะ เดี่ยวเพื่อนกรูมาเพิ่มอีกสอง ไอ้บีม ไอ้เจ มรึงก็รู้จักดิ" อือ ผมรู้จักมัน แต่ไม่สนิทแค่เคยคุย..
"เดี่ยวเที่ยงคืนกรูไปแจมด้วยดีกว่า ท่าทาง ที่นี่จะแยกย้ายกันก่อนหว่ะ"
"อือ ได้ๆ ถ้ามาก็โทรมาล่ะกัน บายนะ" ที่ผมบอกว่าคงแยกย้ายกันก่อนก็เพราะว่าผมมาเค้าดาวน์ที่นี่สองปีแล้ว ยังไม่เห็นใครอยู่ได้ถึงห้าทุ่มเลย ยกเว้นผมน่ะ เดี่ยวชนๆ กันไป แม่งเมา แม่งอ๊วก หายกันไปทีละคนทีละคน...จนผมต้องไปต่อคนเดียวกับเพื่อนๆ (ส่วนใหญ่ก็จะไอ้กาย กับไอ้เรย์) ทุกครั้งไป....
หลังจากที่คุยกับไอ้กายเสร็จผมก็กลับมาโต๊ะ ดนตรีตอนนี้คึกคักมากเลย มาถึงโต๊ะแม่งมากันแล้วแฮะไอ้พวกรุ่นน้องที่ตามมา...เฮ้อ จากที่นั่งสบายๆ ตอนนี้เป็นแออัดเลย ...ดนตรีมันส์....คนเยอะ ตอนนี้คนไม่รู้มาจากไหนกัน ทั้งข้างนอกข้างใน... เวลาพวกผมจะไปฉี่ทีต้องทำใจ ไปทีตอนกลับมาปวดฉี่อีกแล้ว คือมันไม่มีที่เดินเลย คนต่อกันเหมือนกับหนอน เฮ้อ คิดถูกคิดผิดที่มาที่นี่......
เกือบห้าทุ่มแล้ว แต่ละคนเริ่มเมา รุ่นน้องของผมบางคนเมา บางคนหายไปยังไม่กลับ โทรศัพท์ตามแต่ละทีก็แสนจะยากเย็นเฮ้อ... ผมเลยปล่อยๆ ไป ที่โต๊ะผมตอนนี้เหลือผมกับไอ้เอส เท่านั้นส่วนไอ้โจ้ กับรุ่นน้องหายไปหมด......
"พี่นุ่ม เมายังพี่" มันเริ่มถามผม... ตอนนี้บนเวทีมีพิธีกรมาเล่นเกมส่งท้ายปีใหม่ เกมไร้สาระประมาณถือแก้วเบียร์ขึ้นไปดื่มแล้วได้ของขวัญปีใหม่ประมาณนี้ ใครชนะจะได้ ของขวัญพิเศษ....
"ยังพี่ เฮ้อทำไมคนเยอะแบบนี้ล่ะ"
"ก็แบบนี้ทุกปี แหละ ปีที่แล้วกฌเยอะแบบนี้" มันพูดเสร็จผมก็ชนแก้วกับมัน แหม ก้อบรรยากกาศการเฉลิมฉลองขึ้นปีใหม่นี่ มันต้องชน บุรี เอ๊ย ชนแก้วกันเป็นของธรรมดา.....
ใกล้เที่ยงคืนแล้ว ตอนนี้พิธีกรบนเวทีเริ่มเข้าบรรยากาศการนับย้อนหลังแล้ว 60...59.....58....5..4...3...2..1 หลังจากสิ้นเสียงก็มีเพลงสวัสดีปีใหม่แล้ว ผองไทยจงแคล้วปวงภัย ช่วยกันรับขวัญปีใหม่ เถลิงฤทัยไว้มั่น สุขศรีปีใหม่หมาย สุขใจและกายรวมกัน สำราญสำเริงบันเทิงมั่น ........จากนั้นพอจบเพลงก้อมีเสียงไชโย ไชโย ไชโย แล้วก้อตามด้วยพลุ สีสวย จุดกันดังสนั่น พวกผม(ผมกับไอ้เอส)ยกแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มและนั่งมองด้วยความประทับใจ เฮ้อ มาที่นี่ก้อต้องการแค่นี้แหละ....(วันส่งท้ายปีเก่าแต่ละปีผมไม่เคยได้ฉลองกับพี่พีเลย เพราะพี่พีแกกับต่างจังหวัดส่วนผมก็นิยมมาที่นี่แหละ...ส่วนพี่พันปีนี้ปีแรกที่ผมสนิทกับแก... แกโทรมาบอกว่าอยู่ชลบุรี)
จะตีหนึ่งแล้วแฮะผ่านวันใหม่ของปีใหม่มาแล้ว เกือบชั่วโมง ตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับแล้ว (ที่นี่มันเปิดถึงเช้าเลยนะ) ที่โต๊ะผมตอนนี้ก็เหลือผมกับไอ้เอส เฮ้อ หนีกลับกันหมดนะพวกเวน...
"พี่นุ่ม เดี่ยวน้องกลับก่อนนะ รู้สึกไม่ไหวจริงๆ" ผมมองหน้ามันโหคงไม่ไหวจริงๆแหละ มันคงไปอ๊วกมาหลายรอบแหละ...
"อือ หมดเหยือกนี้เลิกเลยล่ะกัน เดี่ยวกรูไปส่งมรึงขึ้นแท๊กซี่" เบียร์เหลืออีกไม่เยอะหรอกครับตอนนี้....หลังจากดื่มกันหมดแล้วผมกับไอ้เอสก้อกลับ... มันนั่งแท๊กซี่กลับ(คงรอนาน คืนนี้คนเยอะมากๆ) ส่วนผมนั่งรถไฟฟ้าไปลงที่สถานีเพชรบุรีเพื่อไปต่อแท๊กซี่ไปหาไอ้กายที่ อาร์ซีเอ....เฮ้อตอนขึ้นรถไฟฟ้าบรรยากกาศมันซืมๆ เศร้าๆ ไงไม่บอกก็คงไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันปีใหม่นะนี่....ผมเห็นคู่หนุ่มสาวๆ หลายๆ คู่เค้าสวีทกัน เฮ้อ บรรยายเป็นเพลงดีกว่า เอาเพลงนี้.....
http://www.bangkokcity.com/2003/service/board/detail.php?home=musicsmall&boid=44504มองเวลาก็เกือบเที่ยงคืน
สิ้นคืนนี้ ก็เป็นเวลาของปีใหม่
มองทางใดมีแต่แสงไฟ
สวยเพียงไหน หัวใจก็จำได้เลือนลาง
มีเพลงเปิดดัง มีผู้คนรอบกาย หัวใจก็ยังเงียบงัน
อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ
คืนสำคัญอีกคืน ที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ
อยากมีคนพิเศษ จับมือกันข้ามผ่าน
คืนสำคัญอีกคืน ที่ความเหงาคืบคลาน...หัวใจ
รอเวลาจะผ่าน ข้ามปี
ข้ามคืนนี้ เหมือนเดิมด้วยใจที่ว่างเปล่า
มองทางใดเจอแต่เรื่องราว
ของความรัก ของคนที่มาคู่เคียงกัน
ชีวิตผมก็คงเป็นเหมือนเพลงนี้ เฮ้อ ชีวิตนี้ผมจะมีคนรัก...คนจริงใจมาดื่ม...มาอยู่ในคืนแบบนี้กับผมบ้างเหรอเปล่าหนอ...ตั้งแต่เกิดมาก็มีแต่พ่อกับแม่ และก็เพื่อนๆ ที่ฉลองกับผมตอนปีใหม่ทุกที....เฮ้อตอนนี้ผมต้องการแค่ใครสักคน...ใครสักคนที่ผมอยากอยู่กับเขาในค่ำคืนนี้...ใครสักคนที่ผมอยากเห็นรอยยิ้ม...อยากจะคุย...อยากชนแก้วด้วย...แต่...เฮ้อ ตอนนี้ผมมีแค่ความเหงา...ความเหงาเท่านั้นอยู่เคียงข้างผม.....ความเหงาตอนนี้รสชาดเป็นอย่างไงผมรู้สึกได้ดีเลย....เฮ้อขนาดรู้นะว่าความเหงาเป็นสิ่งที่เราคิดที่เราจินตนาการไปเอง.....เพียงแต่ถ้าเราไม่คิด....เราก็ไม่เหงาแล้ว…. แต่เฮ้อ......พูดมันง่ายแต่เวลาทำจริงๆทำไมมันช่างยากเย็นแบบนี้..............
ผมมาถึงร้านรูท 66 แล้ว คนยังแน่นร้านอยู่เลย ผมโทรหาไอ้กายมันหลายรอบมันไม่รับผมว่ามันอาจจะไม่ได้ยิน...เสียงเพลงมันดังมากๆเลย... ผมเดินเข้าไปในร้านรู้ครับว่ามันน่าจะนั่งตรงไหน อ้าวเจอจริงๆ นั่งกันสี่คน(มัน....ไอ้เจ..ไอ้บีม..มิสเตอร์เชน) โหมันกับมิสเตอร์เชนนั่งกอดกันใหญ่ ไอ้บีม ไอ้เจ แดนซ์กระจายกันอยู่.... สี่คนนี้ผมสนิทกับไอ้กายคนเดียวครับ คนอื่นแทบจะไม่รู้จักเลย (นี่ผมคิดถูกเปล่านี่ที่มา) แต่เอาน่ามาแล้ว ทำตัวให้ร่าเริงหน่อย...
หลังจากที่ได้แก้วเหล้าแล้วผมก็โซ่โล่เลย โดยมีไอ้กายเป็นคู่ชน (แหมมรึงแฟนมรึงไม่ว่าหรอกก้อกรูชนแก้วกับมรึงแล้วก้อชนแก้วกับแฟนมรึงด้วย) ตอนนี้ผมเหมือนสติแตกไปแล้ว แดนซ์กระจายอย่างเดียว ก็จะคุยกับพวกไอ้บีมไอ้เจก็ไม่ไหว เสียงดังมากอีกอย่างก้อไม่ค่อยสนิทกับมัน....ตอนนี้ขอเต้นดีกว่า...
เต้นไปเต้นมา มีโต๊ะข้างๆ ยื่นแก้วมาชนด้วย แหมเค้ามีไมตรีชนด้วย...มีเหรอผมจะปฎิเสธล่ะ ชนมาก็ชนตอบ...ผมไม่ชนแก้วกับคนที่ชนผมคนเดียวหรอกครับ ผมไล่ชนแก้วกับทุกคนในโต๊ะนั้นเลย....เฮ้อตอนเมาก็แบบนี้แหละหลังจากชนกันหลายครั้งเข้า ผมกับคนที่ชนผมครั้งแรกก็คุยกัน....
"ชื่ออะไรครับ" มันเริ่มถามผมก่อน....
"เอกครับ นายล่ะ"
"วี ครับ นายทำงานอะไรเหรอ ผมเป็นทหารเรือ" มันถามผมต่ออีก
"ผมทำงานราชการครับ อยู่แถว......."
"อ๋อรู้จักครับ" เราคุยกันอีกหลายเรื่อง ไม่ได้คุยกับไอ้วีคนเดียวนะผมคุยกับเพื่อนๆ มันด้วย ตอนนี้ ไอ้กาย มันคงคิดว่าผมทิ้งมันแล้ว (แหมก็มรึงเล่นกอดกันซะขนาดนั้นจะให้กรูไปกวนอีกเหรอวะ)
ผมเต้น ดื่ม ชน ประมาณ สองชั่วโมง ตอนนี้ก็ตีสามแล้ว เหนื่อยๆ เบื่อ ไงไม่รู้แหละ ตอนนี้บรรยากาศความเหงามันเข้ามาก่อกวนผมอีกแล้ว ผมเลยเดินออกมาข้างนอก มาสูดอากาศบริสุทธิ์สักหน่อย ข้างในก็อย่างว่าแหละควันบุหรี่เต็มไปหมด......นั่งได้สักพักกำลังชั่งใจดีว่าจะกลับเลยหรือจะเข้าไปข้างในอีก... อ้าวไอ้วีกับพวกเดินออกกันมาแล้ว..มันเห็นผมมันก็เดินมาทักผม....
"กลับก่อนนะ จะไปต่อกันที่คาราโอเกะแถวสะพานควาย."
"อ้าวเหรอ อยากไปด้วยจังหว่ะ" ฮ่าฮ่า พูดออกไปได้ไงไม่รู้...
"ไปซิ ไม่แพงหรอร้านนี้ มันเป็นแบบคาราโอเกะหยอดเหรียญช่วยๆ กันออก"
"เอาดิ ไปก็ไป" โหใจง่ายจริงๆ แฮะผม ผมก็แบบนี้แหละ กลับบ้านไปก็เหงา จะกลับเข้าไปก็อย่างว่าเห็นไอ้กายกับมิสเตอร์เซนกอดกันกลมแบบนั้น (บอกตรงๆ ว่าอิจฉา อยากอยู่ในอ้อมกอดมันบ้าง ฮ่าฮ่า..)
พวกผมนั่งแท๊กซี่มาถึงสะพานควาย.....ร้านสมฐานะจริงๆ ต้องผ่านตลาดเดินผ่านประมาณน้ำคลำเข้าไปด้วย ...ไปถึงร้านยังมีแขกอยู่หลายโต๊ะพวกผมก็อย่างว่าแหละสั่งๆๆๆ กินร้อง... จนเช้าผมก็ขอตัวกลับ....
เฮ้อใครที่คิดว่าผมมากับพวกนี้เพื่อหวังเซ็กส์....เข้าใจผิดนะครับ ผมแค่ต้องการเพื่อน....ต้องการมิตรภาพ..ต้องการอะไรก็ได้ที่ผ่านมาในชีวิตผม.....ที่ไม่ทำให้ผมเหงา...ผมต้องการแค่นี้แหละ ตอนนี้ยิ่งฟุ้งซ่าน เรื่องความรักอยู่.