เสือไบ:the series (ตอน 69)
วันนี้วันแห่งความรัก....ผมต้องไปส่งเมลล์ให้มิสเตอร์เชน หลังจากออกจากโรงพยาบาลมานี่ผมยังไม่ได้เมลล์คุยกับแกเลยนะ... กะวันนี้จะไปส่งข้อความหวานๆ ให้มันเข้าเทศกลาลแห่งความรักซะหน่อย ผมไปเล่นเนทร้านคอมที่ปากเกร็ดตรงเมเจอร์ฮอลลีวู๊ด....
ถึง ที่รักของผม...
วันนี้วันวาเลนท์ไทน์ ผมคิดถึงคุณจังเลย คิดถึงสุดหัวใจ... ผมออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ กำลังพักฟื้นที่บ้านพัก คาดว่าอีกไม่นานทุกอย่างคงกลับมาเหมือนเดิม คุณคิดถึงผมบ้างเหรอเปล่า รู้เปล่า ผมเฝ้านับวันนับเดือนที่จะได้เจอคุณอีกครั้งตอนเดือนเมษายน ...อยู่ที่โน่นอย่าทำงานหนักมากนะครับ พักผ่อนบ้าง และที่สำคัญ คิดถึงผมด้วย.....วันนี้คุณไปฉลองกับใครครับ....ฉลองกับใครก็ได้นะครับ แต่ขอให้คิดถึงผมบ้างนะ...มีความสุขในวันวาเลนไทน์นะครับ
มิสเตอร์เอก เด็กน้อยของคุณ......
(ที่เห็นภาษามันแปร่งๆ เพราะผมแปลมาจากภาษาอังกฤษ)
ส่งเมลล์เสร็จแล้วก็ไม่มีอะไรทำหรอก เดินเตร่ๆ แถวหน้าเมเจอร์ก่อนล่ะกันกลับบ้านก็นอน กับนอน ตรงหน้าเมเจอร์จะมีประมาณร้านขายของต่างๆ คล้ายๆ ตลาดนัดทั่วๆไปแหละ วันนี้ของที่ขายจะเป็นพวกดอกกุหลาย สีต่างๆ ทั้งกุหลาบจริง และกุหลาบประดิษฐ์ มีพวกตุ๊กตา ของขวัญสีแดงๆ หรือ ไดอารี่ สติเกอร์ ช๊อคโกแลคก็มี....
ผมเดินดูของ เดินไปเกือบชั่วโมงแหละ เจอดอกกุหลาบประดิษฐ์สีแดงปักไว้ในกระถางเล็กๆ ห่อด้วยพลาสติก มีโบว์สีแดงผูกไว้บนปากถุง มีการ์ดเล็กๆ ห้อยด้วย... ผมเห็นแล้วชอบเลย เลยซื้อหนึ่งชิ้น ไม่ได้กะจะให้ใครหรอกนะครับ ถือเอาไว้โก้ๆ ใครเห็นเค้าก็จะได้คิดว่า อะแน่ แฟนให้มาล่ะซิ....ฮ่าฮ่า..
ตื๊ดๆ โทรศัพท์ผมดังขึ้น อ้าวพี่นกโทรมา.....
"สวัดดีครับ พี่นก คืนนี้ไปฉลองกับแฟนที่ไหนล่ะนี่" ฮ่าฮ่า ตอนนี้ผมค่อนข้างสนิทกับแกไปแล้ว เจอกันแค่ สามครั้งก็จริง แต่ผมกับแกคุยโทรศัพท์กันแทบทุกวัน....
"บ้าเหรอเอก พี่โสด จ้า นั่งๆ เหงาๆ อยู่นี่แหละ ร้านพี่จู เอกล่ะ ไปกินกับแฟนที่ไหนล่ะจ๊ะ"
"เปล่าหรอก พี่ อย่างผมผู้หญิงที่ไหนจะมาจีบล่ะ....คนตาไม่สมประกอบอย่างผมล่ะ...ตอนนี้ผมมาเดินที่ ปากเกร็ดครับ"
"เอาอีกแล้วนะเอก อย่าพูดอย่างนี้ เอกเป็นผู้ชาย ลำบากเรื่องตาแค่นี้นิดหน่อยเอง คนอื่นที่เค้ายังเป็นมากกว่าเอก เค้ายังไม่ท้อแท้ในชีวิตเลย" นั่นดิ พี่นกทำให้ผมคิดได้อีกแล้ว...มีบางคนเค้าเป็นมากกว่าผมซะอีก....ผมเป็นแค่นี้ทำเหมือนจะเป็นจะตาย....
"เอกมานั่งดื่มกับพี่ซิ พี่นั่งคนเดียว มานะจ๊ะเอก " อ้าววางสายไปซะแล้ว ....เฮ้อไปก็ไป กำลังเบื่อๆ เหงาๆ นอนอยู่บ้านภาพเก่าๆในอดีตมันต้องคอยมาหลอกหลอนแน่แท้....
สามสิบนาทีหลังจากวางสายจากพี่นกแล้วผมก็มาถึงร้าน มือผมยังถือกระถางดอกกุหลาบสีแดงที่ห่อไว้ในถุงพลาสติกมีการ์ดห้อยอยู่ด้วย.....ผมมองจากกระจกเข้าไปในร้านอ้าวพี่นกนั่งอยู่ที่เดิมอีกแล้ว ผมมองเข้าไปก็เจอแกเลย ฮ่าฮ่า...
"สวัดดีครับ มานานแล้วเหรอพี่" ผมยกมือไหว้แก แหม ประจบเอาใจแกไว้ก่อนจะได้ไม่ต้องจ่ายตังส์.....
"เอ๊ย เอก ไม่ต้องยกมือไหว้พี่หรอก พี่ไม่ได้แก่ขนาดนั้น" พี่นกแกหน้ามุ่ยๆน่ะ ที่ผมยกมือไหว้แก...
"นี่พี่ให้" โห แกเอาดอกกุหลาบสีแดงยื่นให้ผมครับ สองดอก ....ฮ่าฮ่า ผมได้ดอกไม้แล้ววันนี้....
"ขอบคุณครับ"
"อ้าวแล้ว ใครให้ของขวัญมาล่ะนั่น" แกสงสัยครับ ก็ผมถือมันมาโทงๆ แบบนี้...
"ไม่มีใครให้หรอกพี่ ผมเอามาให้พี่" แหลอีกแล้ว....ผม...ฮ่าฮ่า อารมณ์มันพาไป....
"โห น่ารักดีน่ะเอก พี่ชอบ อ้าว การ์ดนี่ยังไม่ได้เขียนนี่จ๊ะ"
"ผมกะจะมาเขียนที่นี่แหละครับ เขียนสดๆ ให้พี่นกเลย เดี่ยวนะพี่ ผมไปขอยืมปากกาที่เค้าเตอร์ก่อน" ผมลุกไปขอยืมปากกาดีเจที่เค้าเตอร์...จะเขียนว่าไงดีนะ....เอาแบบนี้ล่ะกัน...
for พี่นก ผู้หญิงที่น่ารักของผม... จากเด็กน้อย ที่เคยใช้ผ้าเช็ดหน้าของพี่ซับน้ำตา
แกเห็นข้อความที่ผมเขียนแกยิ้มขำๆ เฮ้อ ก็ผมไม่เคยนี่หว่า....
"วันนี้พี่เลี้ยงเอกล่ะกัน"
"ครับ ได้ครับ" แหมไม่ขัดอยู่แล้ว เราคุยกันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อกันเล่น เหมือนหนุ่มจีบสาว สาวจีบหนุ่ม ผมชักเริ่มชอบรสชาดแบบนี้เล้วแฮะ....
"ขอโทษครับ นก ขอผมนั่งด้วยคนได้เปล่า" พี่นกหันมามองผมเหมือนขอคำตอบ....
"นั่งด้วยกันดิครับ นั่งกันหลายๆ คนสนุกดี พี่....." ผมต้องเป็นคนชวนก่อน
"พี่ชื่อดำ ครับ เพื่อนของนก.." อ๋อ สงสัยพี่ดำคนที่พี่นกชอบเม้าท์ว่ามาจีบแก...
"พี่ดำนี่เอง พี่นก พูดถึงพี่ประจำแหละครับ ผมเอกนะพี่ รุ่นน้องพี่นก..." แหลอีกแล้ว....แต่ใต้โต๊ะพี่นกหยิกขาผมน่ะ
"แล้วนกเค้าพูด ถึงพี่ว่าไงบ้างล่ะ อานก เราให้เธอ" พี่ดำยื่นกล่อง ผมคิดว่าน่าจะเป็นกล่องช็อกโกแล๊คนะ กล่องมันคุ้นๆ
พี่ดำอายุก็น่าจะประมาณพี่นก รูปร่างท้วมๆ คล้ำ ทำงานประมาณผู้รับเหมานี่และ นี่พี่นกเล่าให้ฟังนะครับ..แหมให้ช็อคโกแลคกับสาวต่อหน้าผมเลยแฮะ สาวคนนี้เค้ากำลังจีบผมอยู่นะ..... ฮ่าฮ่า....
"ก็พูดว่า พี่ดำเป็นคนดี นิสัยดีไงครับ" คราวนี้มือของพี่นกใต้โต๊ะ หยิกผมแรงขึ้น ไม่ไหวแล้ว ขืนผมนั่งอยู่ต่อไปมีหวังขาลาย...
"เหรอ นก ไปเล่าอะไรให้เอกฟังนี่" แกหัวเราะขำๆ คงอายล่ะซิ แต่แกจะรู้มั๊ยนี่ ว่าพี่นกที่แกกำลังจีบอยู่น่ะ เค้ากำลังจีบผมเหมือนกัน....จากความรู้สึกนะครับ...
ตื๋ดๆ เสียงโทรศัพท์ผมดัง ไอ้กายโทรมานี่หว่ะ...
"พี่ดำ พี่นก เพื่อนผมโทรมาเดี่ยวผมขอไปคุยโทรศัพท์ หน่อยนะครับ" แล้วผมก็เดินออกมาด้านนอกตรงถนน...ดีเหมือนกันจะได้ปล่อยๆ ให้เค้าจีบกันไป...
"มรึงไปฉลองกันที่ไหนล่ะกับใครนี่"
"ถามทำไม กรูมาเดทกับน้องปุ้ยหว่ะ แถวโคลีเซี่ยม ไมหึงเหรอ"
"โห กรูจะหึงมรึงทำซากไรฟะ มรึงมะได้เป็นแฟนกรูนี่...ปากดีนะมรึงกรูจะฟ้องยูมิ"
"ถ้ามรึงอยากเป็นก็ได้นะ.......แต่หลัง ตีสามนะเฟ๊ย"
"สาด มรึงจะไหวเหรอวะ คืนนี้กรูว่ากว่ามรึงจะกลับจากน้องปุ้ย มีหวังฟ้าเหลือง"
"เออ วันนี้กรูเหนื่อยจริงๆ หว่ะ ตอนกลางวันกรูไปเยี่ยม ไอ้บีม กับไอ้เจมา" อ้าวไอ้สองนี่ก็คือคนที่เอาขวดฟาดหัวไอ้กายเมื่อตอนช่วงปีใหม่
"มันเป็นอะไรวะ อ้าว มรึงคุยกันแล้วเหรอ" ที่แรกนึกว่ามีใครเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลอะไรแบบนี้..
"เปล่า กรูไปเยี่ยมมันที่........" อ้าวนี่มันเป็นเรือนจำนี่หว่ะ...
"มันติดคุกเหรอวะ เฮ๊ยเป็นไปได้ไง...."
"ฆ่าคน"
"อาจริงดิ " ผมไม่ค่อยเชื่อ ไอ้เจกับไอ้บีม แม้มันจะบ้าๆ แต่ผมว่ามันไม่น่าจะกล้าขนาดนั้น...
"ฆ่าแขกที่ไปกับมัน" แล้วมันก็เล่า คือประมาณมีประมาณเดือนมกราคมแขกขาวญี่ปุ่นที่นวดกับมันชวนมันไปเที่ยวแถวแดนซ์ฟีเวอร์ แล้วขากลับมันก็พากันไปกินต่อที่ห้องไอ้บีมแถวอ่อนนุชซอย10 พอตอนกลางวันไอ้บีมมันไม่อยู่ไปทำธุระเหลือไอ้เจกับแขกคนนั้น มันเกิดความโลภเห็นเงินดอลล่าร์ที่แขกคนนั้นพกมาด้วยเกือบสามแสนมันก็เลยหวดแขกคนนี้ด้วยดรัมเบลล์ตายคาที่ ไอ้บีมกลับมาเห็นมันตกใจมากๆ แต่ไงล่ะ ห้องมันนี่มันเลยช่วยไอ้เจหั่นชิ้นส่วนต่างๆใส่กระเป๋าใบใหญ่ไปทิ้งแต่ก็ไม่รอดมือตำรวจครับ ผมฟังมาผมยังระทึกไม่หายเลย.. ไม่น่าเชื่อว่าว่ามันจะหลงผิดฆ่าคนไปเพราะความโลภ..
"มรึงว่า กรูผิดเปล่าฟะ ถ้ากรูไม่เอามิสเตอร์เชน ไอ้เจ มันจะทำแบบนี้เปล่า" ผมยังข้องใจเรื่องนี้อยู่
"เอาอีกแล้วนะมรึง มันเกี่ยวกันที่ไหนล่ะ กรูบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าเรื่องแบบนี้มันอยู่ที่คนกลาง" มันหมายถึงมิสเตอร์เชน
"เออ ก็น่านแหละ แต่ไงกรูก็คิดว่ากรูมีส่วน เออ ถ้ามรึงไปเยี่ยมมันอีก ชวนกรูด้วยนะ"
"เออ ได้ๆ แต่อีกนาน แค่นี้ก่อนนะ กรูขับรถอยู่" อ้าววางไปซะแล้ว
ผมกลับมาอีกครั้งหลังจากนั้นสามสิบนาที อ้าวพี่ดำหายไปไหนแล้วล่ะ....
"อ้าวพี่ดำกลับแล้วเหรอพี่นก"
"กลับแล้ว เบื่อแกตื๊อพี่อยู่ได้น่ะเอก...แหม หายไปนี่ จะเปิดโอกาสห้พี่ดำคุยกับพี่ล่ะซิพี่รู้นะ"
"ฮ่าฮ่า เอาน่าพี่ พี่ดำเค้าอุตส่าห์เอาช็อคโกแล็คมาให้ เออออกับแกไปเถอะพี่ พี่แกก็รวยนะ" เพี๊ยะ แกตบที่แขนผมเบาๆ
"พี่ไม่สนหรอกย่ะ พี่มีของพี่แล้ว"
"คนไหนล่ะพี่" ผมทำหน้าเหรอหรา ตอนนี้เริ่ม รู้ๆ แกวแกแล้วแหละ....แกชี้มาที่ผม...
"นี่ไง" ผมว่าแล้วเชียว ผมนั่งดื่มกับพี่นกถึงตีหนึ่ง ต้องกลับก่อน เพราะตาผมมันแสบมากขึ้น เริ่มแดงแล้วก็อย่างว่าแหละในร้านควันบุหรี่ กับแสงไฟสี มันเยอะ....พี่นกก็บอกว่าขอตามกลับมาด้วยเพราะบ้านเราอยู่ใกล้ๆ กันบ้านพี่นกอยู่ใกล้กับบ้านพี่พันเก่า...
ตอนนั่งแท๊กซี่พี่นกแกเหมือนจะเมาๆครับ แกนั่งซบอกผม จับแขนผม แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรกันนะ จนถึงบ้านแก ผมส่งแกก่อน แล้วค่อยกลับไปที่แฟลต...
ผมมานั่งคิด ผมจะจีบพี่นกดีเหรอเปล่านี่ ผมอยากกลับมามีชีวิตที่เหมือนเดิมอยู่เหมือนกัน อย่าลืมนะครับ ผมไม่ใช่เป็นเกย์โดยธรรมชาติ ผมอกหักจากผู้หญิงมา และผมก็อยากรู้อยากเห็นชีวิตผุ้ชายกับผู้ชาย ตอนนี้ผมก็ได้รู้แล้ว บอกตรงๆ ผมชอบอะไรที่เป็นธรรมชาติมากกว่า(ก็ตอนสิ้นเดือนเพื่อนๆมักจะชวนผมไปอาบน้ำอยู่เรื่อยๆ) ผมไม่อยากฝืนแล้ว ยิ่งตอนไปเที่ยวกับมิสเตอร์เชน ผมได้รู้รสชาด คำว่าชายเหนือชาย คือยอดชาย มันเป็นอย่างไร..
จีบพี่นกเป็นแฟนก็ดีเหมือนกันแฮะ หลังๆ นี่ผมอายุผมก็มากขึ้นทุกวัน สังคมราชการก็รู้ๆ กันอยู่คับ มันเป็นสังคมที่แคบๆ ยิ่งเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่งงานกันมีเมียมีลูกกันหมดแล้วเหลือผมที่ยังโสด.และมันก็คงเป็นที่น่าสงสัยน่ะว่าผู้ชายที่ไม่มีผู้หญิงมาจีบ และก็ไม่จีบผู้หญิงอย่างผม จะเป็นเกย์เหรอเปล่า ซึ่งผมก็โดนเพื่อนร่วมงาน พวกป้าๆ หรือเพื่อนๆ แซวเป็นประจำ...
ตอนนี้ผมพร้อมที่จะเดินหน้าจีบพี่นกแล้ว ฮ่าฮ่า ดีเหมือนกันได้มีเพื่อนคุยตอนเหงา ได้มีคนมาคอยจ๊ะจ๋า ผมจะได้ไม่เหงาไม่เดียวดาย อย่างตอนนี้..... ผมจะได้ไม่ต้องมีเวลามาคิดเรื่องฟุ้งซ่าน.....มีผู้หญิงเป็นแฟน คนที่เคยสงสัยว่าผมเป็นเกย์เหรอเปล่าเค้าจะได้หายข้องใจสักที
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
