เสือไบ:the series (ตอน 64)
หลังจากพาปอกับป่านไปปลดปล่อยที่แดนซ์โซนเมื่อวันนั้น ผมเจอกับปอกับป่านแทบทุกวัน เอาน่าผมคุ้นเคยกับการอกหักดี บางครั้งคนที่อกหักก็ต้องการเพื่อนคุย เพื่อนปรึกษา เพื่อจะทำให้ลืมภาพต่างๆ เกี่ยวกับคนที่เรารัก.....นี่ก็ใกล้วันที่ 24 แล้ว ช่วงนี้เป็นเทศการฮอลลีเดย์ด้วย ลานเบียร์ผุดขึ้นราวดอกเห็ดผมก็ไปแทบจะทุกวัน ไม่ว่าจะไอ้กาย ปอ ป่าน ไอ้เอส ไอ้โจ้ ไอ้บาส (ฮ่าฮ่า จำตัวละครพวกนี้ไม่ได้ก็ย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆ ได้นะครับ)....
สิบวันที่ผมจะอยู่ จะได้ปรนนิบัติมิสเตอร์เชน ผมต้องค้นหาอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ที่แกชอบ มาเซอร์ไพส์แกบ้างแล้วแหละ ผมโทรถามไอ้กายเกี่ยวกับเชียงใหม่ ว่าแกชอบอะไรบ้าง...
"โห ไอ้เอก มรึงจะบ้าเปล่าวะ มรึงไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้"
"ไม่รู้หว่ะ แต่ตอนนี้ กรูรู้ว่า กรูควรทำให้คุ้มกับเงินทุกบาททุกสตางค์ที่แกให้กรู"
"สาธุ งั้นมรึงมาเป็นเมียกรูดีกว่ามั๊ง กรูชอบแบบนี้"
"โหขนาดมรึงยังชอบแบบนี้เลย แล้วมิสเตอร์เชนจะไม่ชอบเหรอวะ บอกมา แกชอบอะไรที่ ไหน บอกมาให้หมดเลย..."
"ส่วนใหญ่แกชอบเที่ยวหว่ะ จะเน้นกลางคืนมากกว่า พวกธรรมชาติก็มีบ้างนะ แต่กรูกับแกไปมาหมดแล้ว"
"โห เออ กรูมาที่หลังมรึงไง กรูถึงต้องศึกษาหาข้อมูล ให้มากหน่อย ฮ่าฮ่า บอกมาเร็วๆ"
"เอาที่แกชอบๆ นะ ถ้าสถานที่เที่ยว ดอยอ่างขาง ดอยอินทนนท์ ดอยสุเทพ"
"อือ แล้วพวกมรึงไปกันไงล่ะ" ผมเห็นสถานที่แล้ว มันต้องมีรถถึงจะสนุก...
"ก็ไปกับ พวกทัวร์ที่โรงแรมจัดแหละ แต่กรูว่า แกคงไม่ไปแล้วแหละไปบ่อยๆ เบื่อ..อีกอย่างมรึงกำลังใหม่ๆ สำหรับแกอยู่ กรูว่า แกคงอยู่ตัวเมืองแหละ ฮ่าฮ่า มรึงแหละจะซวย"
"เออ กรูก้อว่างั้นแหละ" ผมนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่คอนราด เฮ้อ.....
"ถ้าร้านเที่ยวนะ ก็ ริเวอร์ไซด์ กู๊ดวิว จีจี้ และก็บาร์เกย์ พวกอดัม เซอร์เคิล..."
"โห"
"มรึงเตรียมฟิตร่างกาย ได้เลย กรูไปกับแกมาหลายครั้ง แทบอ๊วก..."
"มันจะสักเท่าไหร่กัน โอเค เดี่ยวขอกรูไปศึกษาข้อมูลก่อนล่ะกัน...."
หลังจากที่วางสายกับไอ้กายแล้ว ผมก็มาศึกษาข้อมูล เออ ผมมีสอบวันที่ 24 นี่หว่ะ สอบเช้า แต่ไม่เป็นไรครับ มันเป็นวิชาช่วยประมาณประปาเบื้องต้นอะไรแบบนี้แหละ....อ่านสักหน่อย......
วันที่ 24 แล้วผมต้องไปสอบวิชา ประปาแต่เช้า (เทอมนี้ลงตัวเดียว กำลังลุ้นว่า ถ้าตัวนี้ได้บีขึ้นไปผมก็จะได้ลงโปรเจคกับเค้าซะที แต่มันคงยากครับ ตอนนี้ผมท้อๆ กับเรื่องเรียนไปแล้ว) นั่งรถตู้ไปสอบ นั่งไปหลับไปถึงมหาลัย ก็เข้าสอบเลย ใช้เวลาประมาณ สองชั่วโมงกว่าๆ ก็เสร็จครับ (วิชานี้มันเป็นวิชาช่วยนะครับ เพราะฉะนั้นไม่ยากเกินไป) สอบเสร็จผมต้องรีบกลับครับ เพราะผมต้องไปดอนเมืองเพื่อรับมิสเตอร์เชน แกบอกไฟท์ เวลา มาแล้ว....
เกือบทุ่มผมไปยืนรอมิสเตอร์เชน(ไปรอตั้งแต่ห้าโมงเย็น) ที่ประตูทางออกผู้โดยสาร(นึกไม่ออกครับ ว่าเค้าเรียกว่าอะไร) มิสเตอร์เชนเดินออกมาแล้ว แกเหมือนเดิมกับคราวแล้ว แกหิ้วประมาณกระเป๋าลาก กับโน๊ตบุ๊ค...วันนี้แปลกแกใส่สูทมาด้วย ดูดีๆ แกก็ดูเป็นผู้ชาย ธรรมดา ผมว่าถ้าเก๊กๆ อีกหน่อย แกก็หล่อใช้ได้เลยนะ....(ถ้าไม่เก๊กมันจะแต๋วๆ ฮ่าฮ่า) แกเห็นผม โหเหมือนหนังเลยครับ แกวางกระเป๋า แล้วก็วิ่งมากอดผม ....โห ผมอายน่ะอายเลยครับแต่ทำไงได้....
"คิดถึงคุณจัง" ฟอด ผมโดนหอมแก้มไปหนึ่งที เฮ้อ...ไม่เข้าใจเลยครับว่าแกกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าสาธารณะชนได้ไง
"ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน มาผมช่วย" ตอนนี้ผมช่วยแกลากกระเป๋ากับโน๊ตบุ๊คครับ...เอาน่าของแค่นี้ผมไม่เหนื่อยหรอก....
"ไปแท๊กซี่นะครับ"
"ครับ"
"แล้วพักที่เดิมเหรอเปล่าครับ" ผมถามต่อ ตอนนี้ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ..
"โอเค พักที่เดิมครับ" หลังจากนั้นเป็นหน้าที่ผม ครับ จัดการเรียกแท๊กซี่บอกให้ไปส่งที่โรงแรมคอนราด...ระหว่างนั่งไปกับแก....เฮ้อ แกทำเหมือนอยู่กับผมสองคนแหละ แต่ผมเฉยๆ นะครับ...พี่แท๊กซี่เค้าคงขำๆ แหละ...
มาถึงคอนราดแกก็จัดการเรื่องห้องครับ เราได้พักห้องเดิมครับ......
"คืนนี้คุณจะไปไหนเหรอเปล่าครับ" ผมถามแก...หลังจากช่วยแกจัดเข้าของเข้าตู้เสื้อผ้า...
"ไม่ดีกว่า ผมเหนื่อย อีกอย่าง ผมอยากอยู่กับคุณ มากอดหน่อยเร็วไม่ได้กอดนานแล้ว"
"ครับ"
"รู้มั๊ยผม เฝ้าคิดถึงคุณแทบทุกวัน"
"ครับ ผมก็เหมือนกัน.." แกกอดผมแน่นเลยครับ....
"ไปเตรียมน้ำให้ผมอาบหน่อยดิ ฮิฮิ เดี่ยวผมสั่งอาหารมากินที่ห้องก่อน"
"ครับ" มันเป็นหน้าที่ผมนี่ ผมเดินเข้าไปจัดการอ่างน้ำครับ ตอนนี้ผมเตรียมอุปกรณ์มาพร้อมทุกอย่างครับ ...ฮ่าฮ่า ก็ไอ้กายแหละตัวดีนักแนะนำ...มันบอกว่าเวลาอาบน้ำลองจุดเทียนที่มีน้ำมันหอมระเหยดิ ได้อารมณ์ดีนะ...
ตอนนี้ผมก็เลยทำตามคำแนะนำของมันครับ...ปิดไฟ จุดเทียนน้ำมันหอมระเหย ..ขนาดผมยังว่ากลิ่นมันโรแมนติกไงไม่รู้ ....มิสเตอร์เชนเหมือนจะรู้ครับ สั่งไวน์มาดื่มด้วย โหตอนนี้ผมกับแก อยู่ในห้องน้ำ (ฮ่าอ่า ไม่บรรยาต่อนะครับ คิดเอาเอง มะช่ายซีรี่ส์เอ็กซ์)
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมเหนื่อยมากๆ เลยครับ ก็อย่างว่าแหละทำงานแบบนี้ ห้ามบ่น...ต้องทำหน้าตายิ้มแย้มเหมือนเต็มใจทำ...แต่ผมก็เต็มใจจริงๆ ครับ..
อาหารมากันแล้วครับ แต่เป็นประมาณกับแก้มมากกว่า....มีไวน์ เด็กเสิร์ฟคนเดิมมารินให้อีกแล้ว มันมองหน้าผมแล้วยิ้มขำๆ ผมเข้าใจความหมายมันครับ แต่ทำไงได้ล่ะ....
"วันนี้ไม่ไปไหนจริงเหรอครับ" ผมถามย้ำแกอีกทีตอนนี้แกกำลังอินกับเสียงเพลงครับ
"พรุ่งนี้ดีกว่า คริสมาส"
"ได้ครับ ผมจะได้เตรียมตัว"
"คุณคิดถึงผมเหรอเปล่าครับ..."
"ครับ คิดถึง"
"แล้วทำไมคุณไม่ใช้บัตรเครดิตบ้างล่ะ" อ้าวแกรู้อีกว่าผมไม่เคยใช้บัตรที่แกให้...
"ตอนนี้ผมยังไม่มีความจำเป็นครับ เงินที่คุณให้ ยังใช้ไม่หมดเลย"
"ไม่ต้องจำเป็นก็ได้ ผมเต็มใจ... ผมอยากให้คุณมีความสุข"
"ขอบคุณครับ"
คืนนี้ทั้งคืน ผมต้องเหนื่อยกับมิสเตอร์เชน เฮ้อ ...บอกตรงๆ ครับ แทบตาย....
เช้าแล้วผมต้องขอตัวมิสเตอร์เชนไปทำงานครับกะจะไปขอลาพักร้อนต่อ ช่วงนี้ปีใหม่ งานไม่ค่อยมีอยู่แล้ว (ผมลาพักร้อนไว้วันเดียวคือเมื่อวานเพราะไม่แน่ใจว่าแกจะมาหาผมเหรอเปล่า ) กลับมาอีกที่ก็เกือบห้าโมงครับ ....หน้าที่ผมเหมือนเดิมครับ คือทำให้แกมีความสุข....คืนนี้เราไปกินข้าวฟังเพลงกันที่โรงเบียร์เยอรมันแถวพระราม 3 ก็ดีเหมือนกัน ครับ กินที่ห้องอายเด็กเสิร์ฟไวน์มัน.....
ประมาณสามทุ่มเราสองคนมูฟไปที่สีลมซอยสีลมซอยสี่ ครับ ก็อย่างว่าแหละ วันนี้คนจะเยอะเป็นพิเศษครับ เรายืนฟังเพลงกัน ประมาณเที่ยงคืนมีการแสดงประมาณลิบซิงค์และต่อด้วยทอคโชว์อีกนิดหน่อย ตอนนั้นไม่แน่ใจว่าเจ๊เดย์เหรอเปล่า.หลังการแสดงจบ
"คุณรู้เปล่า ว่าเค้าขึ้นไปทำอะไรกัน" ใช่ดิ ผมสังเกตุอยู่นานว่า มีคนเดินขึ้นเดินลง ไปขั้นบนบ่อยมกาๆ ...
"ไม่รู้ครับ" ผมส่ายหน้า ก็มาครั้งแรกนี่ครับ...ทีแรกไม่แน่ใจว่าร้านนี้เป็นบาร์กย์เหรอเปล่า มันไม่เหมือนที่เคยไปๆมา
"ลองขึ้นดูดิ" แกไม่พูดเปล่านะครับ จูงมือผมขึ้นไปแล้ว...ขึ้นไปประมาณชั้นสามแหละครับ โหมันมืดจริงๆ แต่สิ่งที่ผมไม่เชื่อสายตาก็คือ มีคนทำอะไรกันในนั้น หลายคู่ด้วย โห ผมเดินขึ้นไปไม่ถึงนาที โห มีมือใครมาจับขาผม...หันไปมองมิสเตอร์เชน อ้าวหายไปไหนแล้ว เฮ้อ พาผมมาปล่อยเหรอนี่ (ฮ่าฮ่า) ผมทนอยู่ไม่ได้ครับ ที่แบบนี้เลยลงไปดื่มต่อที่โต๊ะมิสเตอร์เชนยังไม่กลับมาอีก.....แกหายไปประมาณครึ่งชั่วโมงครับ แกกลับมาที่โต๊ะผมยิ้มๆ
"อ้าว ทำไมรีบกลับล่ะครับ" ผมยิ้มๆ ถาม
"กลัวคุณโกรธ"
"ไม่่ล่ะ อยู่กับคุณดีกว่า เดี่ยวเราไปมูฟที่ซอยสอง"
"ครับ"
เช็คบิลเสร็จแล้วเราก้อไปกันเลยครับ อย่างว่าแหละวันนี้คริสมาส เราสองคนแทบไม่มีที่ยืน คืนนี้ร้านนี้เปิดถึงตีสี่.......(คริสมาสครับ เค้าไม่จำกัดเวลา)
At first I was afraid
I was petrified
I kept thinking
I could never live without you by my side
But then I spent so many nights
Just thinking how you'd done me wrong
And I grew strong
I learned how to get along
So now you're back
From outer space
I just walked in to find you here
Without the look upon your face
I should have changed my f-ing lock
I would have made you leave your key
If I'd have known for just one second
You'd be back to bother me
Oh now go,
Walk out the door
Just turn around now
You're not welcome anymore
Weren't you the one who tried to break me with desire
Did you think I'd crumble
Did you think I'd lay down and die
Oh no, not I
I will survive
As long as I know how to love I know I'll be alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
I will survive
I will survive
Yeah, yeah
It took all the strength I had
Just not to fall apart
I'm trying hard to mend the pieces
Of my broken heart
And I spent oh so many nights
Just feeling sorry for myself
I used to cry
But now I hold my head up high
And you see me
With somebody new
I'm not that stupid little person still in love with you
And so you thought you'd just drop by
And you expect me to be free
But now I'm saving all my loving
For someone who's loving me
Oh now go,
Walk out the door
Just turn around now
You're not welcome anymore
Weren't you the one who tried to break me with desire
Did you think I'd crumble
Did you think I'd lay down and die
Oh no, not I
I will survive
As long as I know how to love I know I'll be alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
I will survive
I will survive
Yeah, yeah
แปลกแฮะ พอเพลงนี้ดังขึ้นมาบรรดาคนในร้าน กรี๊ดกันใหญ่ บางคนเต้นกันสุดเหวี่ยงเลยครับ โดยเฉพาะมิสเตอร์เชน... มิน่าเค้าถึงเรียกเพลงนี้เป็นเพลงประจำสถาบันเกย์....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
