หัวข้อ: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555

[Phyguppy]

Sensitiveอย่างนี้ คนอ่านใจไม่ดี
แต่ไม่เป็นไร(บอกตัวเอง)ไม่เครียดๆ
เดียวแก่เร็วไม่รู้ด้วย ฮ่า ฮาๆ......
เป็นกำลังใจให้พี่กันนะ อิ อิ^^
 

[naiin]

อ้าวซ้ำรอยอีกแล้ว

[al2pocalypoe]

เศร้าจังอะพู่กัน

[bomm]

ดูเหมือนนัทจะโลเล แต่ก็ไม่เหมือนจะใช่ เพียงแต่ยังไม่ได้เอาใจใส่พู่กันเท่าที่ควร
งึ ๆ

[watcharet]

อยากฆ่าคนชื่อเก้าจังเลยอ่ะ!!

[luvli]

ชีวิตมันก้อเป็นอย่างงี้อะนะ

[malula]

ถ้ามันยังไม่ใช่ก็หยุดพักเรื่องรัก ๆ ไว้ก่อนดีไหม
มานั่งเสียใจรายวัน ทั้งร่างกาย จิตใจมันจะไม่ไหวเอานะ

[e_new]

ฮือเศร้าอ่ะ จะเป็นไงต่อเนี่ย รอน๊า

[poogunn]

ตอนที่13  แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง

    คืนนั้นกลับไปนอนในห้องแม้จะนอนก็ยังร้องไห้ ถึงแม้จะบอกตัวเองให้หยุดร้องแล้วแต่น้ำตามันก็ไหลเอง นั่งคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยทำด้วยกันมีด้วยกันมันยิ่งทำให้คิดถึงเข้าไปใหญ่ 
แต่ก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจเท่านั้นต่อจากนี้ไป คงต้องอยู่เองคนเดียวแล้วมั้ง  เหลือบไปมองนาฬิกาอีกที ก็จะตี 5 ครึ่งแล้ว เหมือนเดิมครับไม่ได้นอน     
ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วก็ออกจากบ้านไปเรียน...
"ไปแล้วครับ"ผมก็บอกลาและสวัสดีพ่อและแม่พร้อมเดินออกมาจากบ้าน... แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องตะลึงอีกครั้งคือ ไอตี๋มารอหน้าบ้านผมเหมือนเดิมครับทั้งมันก็เห็นผมแล้วผมก็เห็นมัน..
แต่คนที่เลือกที่จะไม่เผชิญ หน้าคือผม ปิดประตูใส่เลยครับแล้วหันหลังกลับไป ..เปิดประตูหลังบ้านแล้วค่อยๆเดินอ้อมไปโรงเรียน ....
โชคดีที่มันไม่เห็นเหมือนกันผมเลยขึ้นรถรอดกลับมาถึงโรงเรียนอีกวัน.. บอกตามตรงไม่อยากเจอหน้ามันเลย
    วันนี้เป็นวันที่ต้องบอกว่า .. มาเรียนทำไม??วันนี้อ. สรุป จบคอร์สไม่ได้เรียนอะไรเลย แต่สำหรับผมไม่ว่า อ.จะสอนอะไรมาสมองก็ไม่รับทั้งหมดเห็นตาคู่นั้น
เมื่อเช้าก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกมันดูเศร้า จนเห็นได้ชัดและดูเหงาอย่างบอกไม่ถูก
"มึงเป็นอะไรไหม...เมื่อวานโทรไป ทำไมไม่รับ"อิโฟนถามทันที
"อ่อ.. ลืมน่ะ"ใช่ครับอิโฟนโทรหาจริงๆแต่ผมไม่รับสายใครทั้งนั้น
"เออ.. แล้วเมื่อวาน.. พี่นัทไปส่งมึงมึงได้คุยอะไรกับเขาบ้างไหม?"อิบิ๊กถาม
"ก็ .. เลิกกับเค้า แล้วมั้ง"ผมพูดส่งๆไป ..ตาลอย
"เห้ย!! มึงบ้าไปแล้ว!"
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง! เขาไปกับคนอื่นไม่บอกกูซักคำมึงว่า นี่เป็นสิ่งที่คนรักกันเขาทำกันหรอ?"ผมเริ่มเสียงดัง
"กูก็รู้ แต่มึงก็ไม่น่า รีบร้อนอะไรไป.. มึงอาจจะเข้าใจผิดอะไรก็ได้ "
"เห้ออออ" ไม่รู้จะพูดอะไรดีนอกจากถอนหายใจเห้อๆๆอยู่อย่างนั้น
"พวกมึง3คน... ตกลงศุกร์นี้อย่าลืมนะเว่ย..ไปน้ำตกกัน"บอลหัวหน้าห้องหันมาถามหลังจากที่พวกเราคุยกันซักพัก
"เออๆ กี่โมงนะ?"อิบิ๊กถาม
"ตี 5 ครึ่งวะที่โรงเรียน"มันพูดแล้วก็หันไปคุยกะกลุ่มมันต่อ จะให้ผมพูดยังไงดีหละ.. ไม่ใช่แค่พวกผม3คนแค่นั้นนะครับที่เป็น..
แต่มีเพื่อนสาวที่แต่งหญิงเลยตอนอยู่ข้างนอกแต่พออยู่โรงเรียนก็ต้องหัวโปก มันชื่อ ณะ แต่อุปโหลกชื่อขึ้นมาใหม่ว่า น้อง "น้ำฝน"
 เป็นตุ๊ดที่ขี้อวดมากคือพวกผมก็เข้าใจหรอกที่บ้านมันรวยแต่ไม่จำเป็นที่จะต้องมาอวดร่ำอวดรวยกับเพื่อน
"มึงคือแบบกูกะจะเอาเสื้อผ้าไปเยอะๆหน่อยอะอยากไปเที่ยวแถวนั้นอ้ะคงจะเก๋อ้ะ... เอ้ออ บอลจ้ะ.. ตี5ครึ่งชั้นคงตื่นไม่ไหวอ้ะ.
ยังไงเดี๋ยวจะให้คนขับรถชั้นไปส่งนะจ้ะไม่ต้องรอ"อิน้ำฝนพูดไปยิ้มไปให้กับหัวหน้าห้อง  แล้วยังไม่วายหันมาแขวะพวกผมเล่นๆอีก
"อ้าวพวกเธอก็อยู่หรอ.. พวกเก้งทั้งหลาย"
"จ้ะ..น้องน้ำเน่า ... น้ำคลำ.. น้ำขยะ.... เอ๊ะชื่อเธอเรียกยังไงนะ" อิโฟนเอาเลยครับ.. คนแรก
"อิดอก! ชื่อกู น้ำฝนคะน้ำฝน หล่อนตกภาษาไทยหรอ"
"หรอจ้ะ.. แล้วไอ ณ.เณร สระอะ.. มันอ่านว่า น้ำฝนหรอ.. อิโง่!"อ้าวจ้า .. อิบิ๊กก็ใส่ใหญ่เลย
"อิดอก! " อิน้ำฝนก็เดินหนีสะบัดตูดใส่พวกเราไป คงเป็นเพราะสู้ไม่ได้ สมน้ำหน้า มัน
 "มึง.. วันนี้อยากกิน..ซิสเลอร์วะ"อิบิ๊กเปลี่ยนเรื่องทันที
"กินเข้าไปเถอะมึง น่ะ .... หามากินตลอดอะมึงอะ"ผมบอกมัน
"เอ่อเริ่ด พูดได้แล้ว กูก็นึกว่ามึงจะเป็นใบ้ไปซะแล้ว"
"แหม ที่กูพูดก็ไม่ได้มีอะไรหรอก.... ไปเหอะ..ไปเรียน คาบบ่ายได้ละ"
พวกเราก็นั่งเรียนไปอย่างนั้นเรื่อยๆเบื่อๆ ไป.. จน ถึงตอนเย็นที่พวกเราแพลนกันว่าจะไปเซนทรัลพระราม3เพื่อไปกินซิสเลอร์ก็ไปกัน ไปแบบไม่มีวิญญาณในหัวเลย
"มึงเป็นอะไรป่าววะ กลับ บ้านได้นะเว่ย"อิโฟนถาม..
"ไม่เป้นไรเว่ย.. กูดีขึ้นแล้ว"ผมพยายามกลบเกลื่อนอะไรที่อยู่ในใจหลายๆอย่าง ไม่นานครับพวกเราก็เดินขึ้นมาชั้นที่มี ร้าน ซิสเลอร์อยู่ บอกพนักงานอะไรเสร็จก็เดินเข้าไปนั่ง.. มองโน่นมองนี่ไปเรื่อย.
อย่างที่บอกแหละครับสายตาผมมันดีนี่หว่า ก็พอดีกับ รู้สึกว่ามีคนมองอยู่เลยมองกลับไปที่สายตานั้น... จริงๆ ครับ.. ไอตี๋นั่นจริงๆมองหน้าผม...อยู่ แต่ที่เจ็บก็คือ.. เก้า..นั่งอยู่ข้างๆมัน ..
"มึงเป้นไรอะ..??"อิบิ๊กเขย่าตัวพร้อมมองตามสายตาผม
"มึงแลกที่กับกูดีกว่า"อิบิ๊กบอกแล้วก็ลุกขึ้นเปลี่ยนที่กับผมให้ผมหันหลังใส่มัน ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายครับ
"น่าเกลียดไปรึเปล่าวะเนี่ย..ทำไมถึงเย้ย กันถึงขนาดนี้เลยหรอ"ฟังจากน้ำเสียงอิโฟนก็รู้ได้เลยว่ามันกำลังไม่พอใจผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงฝั่งตรงข้ามของมันแน่นอน
"เอาน่ะมึง ต่างคนต่างกิน..ไม่ต้องไปสนใจหรอกน่ะ"ผมพยายามปรามใจตัวเองไม่ให้อ่อนแอ.. อาจจะดูนางเอกจนเกินไป..แต่สำหรับผม..มันไม่ใช่เลยซักนิดเดียว
"มึงอยากกินไรเดี๋ยวกูไปตักให้"
"ไม่เป้นไรมึงเดี๋ยวกูไปตักเอง.."ผมก็เดินไปตักเลยครับ.. ไปหยิบจานมาตัหสลัดบาร์... เดินไปตักไอโน่นทีไอนี่ที  อย่างที่บอก..อาหารอาจเป้นอีกหนึ่งวิธีที่จะทำให้คุณหายเศร้าได้โดยสิ้นเชิง และในที่สุด
ผมก็ยิ้มออกกับการตักสลัดในครั้งนี้... เพราะการจัดเรียงแบบสวยงามของผม
"โอ๊ย.."ใครวะอยู่ดีๆมาเดินชนทางก็มีเยอะแยะ มาเดินชนทำไม
"ขอโทษทีไม่ได้สนใจน่ะ"มองหน้าเลยครับ พูดหมาๆแบบนี้.. อั่นแน่ อิเก้า...
"อืม"ผมก็เดินออกมา เลยครับไม่อยากมีเรื่อง ..แต่ในใจก็เริ่มครุกรุ่นบ้างแล้ว
"เดี๋ยวดิวะ.. รีบเดินไปไหนหละ...เห็นว่าเลิกกับนัทแล้วหรอ..??"มันถามขึ้นอีก
"เรื่องของเพื่อนกู คนอื่นอย่าเสีอกจบนะคะ"อิโฟนวิ่งเตียมจะเข้าชาร์ต
"......"มันก็ยืมนองหน้าอิโฟน..ไม่ใช่ผมทำไม่สู้นะ เพราะถ้าอิโฟนเข้ามาช้ากว่านี้..ซิสเลอร์ก้ซิลเลอร์เหอะ จะเหมือน หมูกระทะข้างทางไปเลย
"ไปนะ.."ผมยิ้มมุมปากใส่มัน..หึก็คนมันสะใจนี่นา..
และตั้งแต่เหตุการณ์ในตอนนั้นผมก้รู้สึกสบายตัวขึ้น.. นั่งกินอาหารกับเพื่อนได้อย่างสนุกขึ้น คนเดิมของพู่กันเริ่มมาแล้ว.. กลับมาเป็นตัวเราเหมือนเดิมแล้ว..... หากทุกคนจะคิดว่าเวลาผมไปตักสลัดจะเดินไปเจอไอตี๋ไหมไม่เจอครับไม่เจอแน่ๆเพราะ ผมจะมองมันก่อนเวลามันลุกผมจะนั่งเวลามันนั่งผมจะลุกไปตักสลัด มันก็มีบางทีที่มันจะลุกมาตักพร้อมผม.. แต่ก็เหมือนเดิม มันก็ทำท่าจะนั่งพอผมลุกมันก็ลุกขึ้นแต่ผมไวกว่า เลยนั่งลงตามปกติ.... ทำแบบนั้นแหละดีไม่ได้อยากให้หลบหน้ามัน...แต่สะใจมากกว่าที่เห็นอิเก้า ลุกลี้ลุกลนมองผมกับมันแย่งกันรุกๆรับๆเอ้ยไม่ใช่ ลุกๆนั่งๆ55555
"อิ่มยัง..กูว่ากูอิ่มแล้วอะ.. นี่กี่โมงแล้วมึง"ผมถามพวกมันเพราะเห้นว่าต่างคนต่างอืดกันทั้งคู่ฮ่าๆ
"อิ่มละ นี่ก้ ทุ่ม กว่าๆแล้ว... กลับเหอะ"ผมก็เลยกินน้ำกินท่าอะไรเสร็จแล้วก็เดินเอาบิลไป..จ่ายตังโดยไม่ได้สนใจโต๊ะไอตี๋นั่นแล้ว...วันนี้มันบังเอิญมากไปนะ...
"ถามจริงๆ เหอะ มึงไม่หมั่น หน้าอิเก้าบ้างหรอ"อิบิ๊กถาม..
"ถ้าถามกู กูหมั่นมาก... แต่จะให้กูทำยังไง.. "
"ตบไหม? กูคันไม้คันมือ"โฟนบอก
"อย่ามีเรื่องเลยนะ..แต่เดี๋ยวกูดูต้นทางให้ " เท่านั้นแหละครับพวกเราก็ระเบิดเสียงหัวเราะใหญ่เลยฮ่าๆๆเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนมันสนุกแบบนี้เอง...
"พูดถึงก็มาและนั่นไง"อิโฟนชี้ให้ดูไอตี๋กับอิเก้าเดินมาด้วยกันซึ่งพวกเราก็ยืนคุยกันหน้าห้องน้ำถามว่า พวกนั้นจะเห็นพวกผมไหมก็บอกได้เลยว่า เห็น..แน่นอน
"อ้าวมาทำอะไรแถวนี้อะ"ผมทักไอตี๋ทันที ... แต่ผมกลับรู้สึกได้ ว่า เสียงที่ถามมันไป .. มันช่างเย็นชาอะไรอย่างนี้
"อ่อ... มากินข้าวอะ.. แล้วพู่กันมาทำอะไรหรอ" มันก็ตอบเสียงเรียบเช่นกัน
"อ้าว! สงสัยเห็นชุดนักเรียนเรามาเรียนมั้ง! 5555 แล้วจะไปไหนกันหรอ?"ผมถามแล้วดึงหน้า ตอแห× สุดฤทธิ์
"อ่อ.. คงเดินดูของอะไรนิดหน่อยน่ะจะไปด้วยกันไหมหละ?"มันคงคิดว่าผมอยากคืนดีด้วยแล้วมั้งเลยกล้าพูดเล่นกับผม
"นัท... ไปห้องน้ำก่อนเราปวดฉี่"มาแล้วอิเก้า มาแล้ว ผมทำมือใส่โฟนกับบิ๊กไม่ต้องยุ่ง
"งั้น..เก้า ก็ไปเข้าห้องน้ำก่อนก็ได้นะ.. เราขอตัวนัทไปเดินเล่นหน่อยได้ไหมไม่ได้เจอกันตั้งวันนึงคิดถึงจะแย่"แล้วผมก็คล้องแขนของผมเองเข้าไปที่แขนไอตี๋นั่นพร้อมจับมือมันเดินออกไป .. ผมหันมามองอิเก้า  มันอ้าปากค้างเลยครับ อิโฟนกับอิบิ๊กก็เหมือนกันค้างเช่นกัน!
    พอเดินออกมาจากตรงพวกนั้นซักพักผมก็ปล่อยมือไอตี๋นั่น แต่มันน่ะซิยังกำมือผมไว้แน่น
"เรารู้ว่าพู่กันแค่ใช้เราเป็นเครื่องมือที่จะแกล้งไอเก้ามันใช่ไหม" ไอตี๋พูดเสียงเรียบ
"ใช่แล้ว......ยังไงหรอ?"ผมไม่มองหน้ามันครับ.. ไม่คิดที่จะมอง
"ทำไมเมื่อเช้า ต้องไปหลังบ้านรู้ไหมรอจนแม่พู่กันมาเปิดบ้านเราก็เพิ่งรู้ ว่า ออกจากบ้านไปแล้ว.. เลยไปโรงเรียนสายหน่อยเลย"
"อ่อหรอ.. " รู้สึกผิดไปเลยครับ แต่ตอนนี้ ผมเริ่มอายละ.. จับมือซะแน่นเชียวคนก็เริ่มมอง...ผมก็เลยพยายามคลายมือออกแต่...มันยิ่งทำให้ มันยิ่งจับมือแน่นเข้าไปอีก
"แล้ววันนี้เรารู้จากบิ๊กหรอกว่าพู่กันจะมากินซิสเลอร์.. เลยพยายามมาให้ ทัน... ขอโทดนะที่ไม่ได้บอกก่อนไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้เลย"
"นั่นมันก็เรื่องของนาย... บอกแล้วไงเด็ดขาดเมื่อไหร่... ค่อยมาคุยกัน" ดีมากพู่กันแกเริ่มแกร่งขึ้นมาแล้วแต่อิบิ๊กเจอกันหลังไมค์
"ถ้ามันยังไม่ทำให้พู่กันสบายใจ.. ให้เราเลิกคุยกับเก้าไปเลยไหมหละ?"ตรงดีนะ
"ใช่! เลิกไปเลยยิ่งดี"ตอนนี้ไม่มีสติไปแล้วอะ...พูดอะไรเริ่มไม่คิดแล้วครับ
"ถ้า ต้องการให้เป็นอย่างนั้น.. "
"หยุด! พอไม่ต้องพูดแล้วไม่อยากฟังแล้ว.. เรากลับบ้านก่อนแล้วกัน"ผมเริ่มเรียกสติตัวเองกลับมาอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
"ให้เราไปส่งซิ"มันมองหน้าผม
"ปล่อยมือได้แล้ว"ผมพูดเสียงแข็งใส่
"ไม่จนกว่าจะบอกว่าให้เราไปส่ง"........ เรื่องอะไร
"ไม่!"แล้วมันก็เอามือผมไปหอม
"ทำอะไรน่ะ! "อิเก้าเดินเข้ามาทันที
"อ่อ.. เปล่า หรอกแค่จะบอกว่า .. วันนี้เก้า กลับเองนะ.. เพราะเดี๋ยวพี่นัทจะต้องไปส่งเราอะ"ผมก็...เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังตีนเลยทีเดียวครับ
"เออ.. มึงกลับเอาแล้วกันเดี๋ยวกูไปส่งน้องเค้า มึงเข้าใจนะ"ฮ่าๆกูหละสะใจจริงๆโถ่อิเก้า มึงจะไปได้ซักกี่น้ำ!
"แต่เราปวดหัวอะ นัท.. แบบปวดมากๆเลยอะ"อิเก้า เริ่มแถแล้วครับ.. เอาหละคิดซิพู่กัน...
"อะเก้า มานี่ซิ.."ผมปล่อยมือ ออกจากไอตี๋ แล้วลากมันไปร้านBOOTSแถวๆนั้น พร้อมเดินไปบอกพนักงานว่า
"พี่ครับคุณคนนี้ เค้าค่อนข้างจะปวดหัวน่ะครับยังไงพี่ช่วยจัดยาให้ หน่อยนะครับ.. แต่ถ้าเป็นโรคอื่นยังไงพี่ก็ช่วยวินิจฉัยแล้ว.. ขอยาแรงๆหน่อยนะ.. ดูท่าทางเขาจะป่วย!!"ผมกระแทกเสียงแรงๆตรงคำว่าป่วย.. ผมก็หมดเหมือนกันความอดทนของเรามันมีขีดจำกัด! อิเก้า มันก็หน้าเหวอไปเลยครับไม่คิดว่าผมจะเล่นแรงขนาดนี้
"ยังไงเก้าก็รอหมอตรงนี้นะ.. ถ้าไปป่วยบนรถเมย์เนี่ยเดี๋ยวจะไม่มีคนช่วยเพราะเห็นว่าต้องกลับเองนิ" เวลาคนมันหมดความอดทนมันเป็นอย่างนี้นี่เองเห้ออโล่งไปหายอย่างเลย
"อิพู่กัน! "มันกัดฟันกรอดๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะโดนพนักงานในร้านรุมทึ้งมันอยู่
"ไปกันบ้านกัน.." ผมก็เดินไปหาอิโฟนกับอิบิ๊กทันที..
"แล้วเราอะ"ไอตี๋เดินมาหาผม
"ก็กลับใครกลับมันดิ รถก็มีไม่ใช่หรอ"ผมก็เหวี่ยงซะ
"ไม่ได้เอารถมา... แล้วจะกลับบ้านยังไง.. "มันพยายามทำตาละห้อยและผมก็ใจอ่อนกับคนที่ชอบส่งสายตาแบบนี้ทุกทีซิน่า
"เออ!! เพิ่งนึกได้ว่า..ต้องไปเอาของบ้านอิโฟนมึงกลับกันไปก่อนนะ"
อ้าวไหงมาทิ้งกูเฉยๆอย่างนี้ อิเหี้×กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะอิบิ๊ก
"งั้นพู่กันก็ไปส่งเราแล้วกันนะ"มันก็มองหน้าผมยิ้มๆแต่ผมก็ทำหน้าตายใส่มัน.. ไม่สนใจหรอก ผมก็เดินนำมันลิ่วเลยครับ...ไม่สนใจมันเลย.. แต่สิ่งที่ทำให้ผมจะต้องหันไปสนใจมันคือ... อิเก้า
"นัท... ไปส่งเราหน่อยนะ" มันเดินมาอ้อนไอตี๋ทันที
"มึงจะบ้าหรือไง มาอ้อนกูทำเหี้×อะไร.. "ไอตี๋มึงพึ่งรู้สึกหรือไง
"นะนะนะนะ!"มันเริ่มเซ้าซี้
"แหม... เก้า ก็เค้าบอกแล้วไง.. กลับเองก็ได้นิ..."ผมเริ่มเอาอีกครับ..ไม่ยอมง่ายๆหรอก
"...."มันพูดไรไม่ออกครับเพราะเจตนาผมคือไล่! สถานเดียว
"งั้นเดี๋ยวเราสองคนไปส่งที่ป้ายรถเมย์แล้วกันนะ... มีสายผ่านใช่ไหม.. หรือต้องแทกซี่?"ผมทำเสียงกระแนะกระแหน มัน
"แทกซี่!"มันทำเสียงเบื่อๆใส่ผม
ผมกับไอตี๋ก็เลยเดินไปส่งมันที่ Taxi stand หน้าห้าง
"กลับบ้านดีๆนะบ๊าย!"ผมโบกมือให้มันแล้วก็ทำหน้าทำตาใส่ มันก็ได้แต่มองหน้า  กัดฟันกรอดๆ โดยที่ทำอะไรผมไม่ได้
"แล้วจะกลับยัง?"ผมหันไปถามมันแต่ไม่มองหน้ามันนะครับกลัวใจอ่อน
"อืม" มันยิ้ม!!มันยิ้มครับมึงจะยิ้มทำไม!
"ไป×××××× ครับ"ผมบอกแท๊กซี่แล้วก็เข้ามานั่งเบาะหลังมันก็เข้ามาเบียดผมด้วยตอนนี้เรา2 คนนั่งอยู่ติดกัน..
   แค่เพียงไม่กี่อึดใจเหตุการณ์ที่ผมคิดไว้ก็คือมันค่อยๆเอามือมันมาจับมือของผม สัมผัสแบบเดิมที่ผมจำได้ มันช่างอบอุ่นในหัวใจเหลือเกิน
"พู่กัน... เราขอโทดนะ... กลับมาเริ่มใหม่กันนะ.."มันหันหน้ามาหาผม
"กี่ครั้งแล้ว.. ที่ทำให้เราต้องเจ็บ.. แล้ววันนี้จะมาขอให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม.. มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ..."ผมมองหน้า มัน
"แล้วจะทำยังไงให้ พู่กันเชื่อ!"
"พิสูจน์ซิ!"
"แล้วจะให้พิสูจน์ยังไงเพื่อที่จะทำพู่กันรู้ว่าเรา... ชอบพู่กัน.. ไม่ซิ.. อย่าใช้คำว่าชอบเลยตอนนี้มันรัก.แล้ว"พูดอะไรอายแท๊กซี่หน่อยที่แท๊กซี่น้ะเว่ยไม่ใช่รถส่วนตัว
"เราไม่....."ผมก็บอกมันแต่ทันทีที่จะพูดให้ จบมันก็โน้มตัวเข้ามาหาผม.. แล้วก็จูบไม่ซิมันไม่ได้เรียกว่าจูบ.. แค่ปากชนกันเฉยๆ มันค้างอยู่อย่างนั้นประมาณ 5วินาที ..  แต่ทำไมเวลาแค่5วินาทีสำหรับผมมันยาวนานอย่างนี้ ...  เคลิ้มไปเลยครับสำหรับจูบแรก.. อาจจะดูโจ่งแจ้งไปหน่อย.. เพราะมันไม่ค่อยแคร์กาลเทศะซะด้วยไอเนี่ยแล้วด้วยที่ตรงนั้นมันก็มืดพอดีแล้วก็เป็นเหมือนจังหวะที่กระซิบอะไรกันซักอย่างไม่เหมือนกับการจูบแท๊กซี่เลยไม่สนใจอะไร...แล้วมันก็ถอนปากออก ยังจำได้ดีเลยช่วงเวลานั้น.. มันช่างอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
"ทำบ้าอะไรเนี่ย" หน้าแดงละ
"อยากจะพูดเสียงดังให้คนขับได้ยินก็เอาซิ"มันกระซิบข้างหูผมหึ่ยจักกะจี้
"น้องครับจอดตรงไหน.."อิคนขับแทกซี่หันมาถาม.. หน้ามันยิ้มๆผมว่ามันคงรู้แหละว่าเรา2คนทำอะไรกัน
ก็มันจับมือผมแน่นซะขนาดนั้น
"ข้างหน้าเลยพี่.. "ไอตี๋ มันบอกให้จอดตรงบ้านมัน..
"เห้ย..! ทำไมไม่ส่งบ้านเราไปบ้านนายทำไม?"ผมขมวดคิ้ว
"มีอะไรจะให้ดู..."มันยิ้มร่าและจูงมือผมเข้าไปในร้านขนมของน้าพร... คนแน่นร้านเลยเข้ามาผมก็สวัสดีน้าพร.. แกก็ยิ้มให้...แล้วมันก็ลากผมขึ้นมาที่ชั้น2 อ่อ!!!เพิ่งเข้าใจวันนี้เอง... คือบ้านไอตี๋เนี่ยมีหลายชั้นจากที่ผมเคยบอกไป ก็เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ ขึ้นมา... มันมีห้องหลายห้องมากชั้น2เนี่ยถูกแบ่งเป็น2ห้องคือห้องนึงเป็นของมันแต่อีกห้องนึงเป็นของพี่ชายมันที่ไปเรียนอยู่ต่างประเทศ แถมมันยังบอกว่า .. วันที่เก้า มาน่ะนอนคนละห้องกับมันไม่ต้องตกใจไป... ผมเองก็โล่งใจ
"แล้วอะไรที่จะให้ดู ?"ผมถามย้อน
"นี่ไงมันพาผมเดินเข้ามาในห้องมัน.. ไม่รกเลย... สะอาดสะอ้าน.. มันก็ให้ผมนั่งรออยู่บนเตียง... แล้วมันก็เดินไปเปิดต้เสื้อผ้าแล้วหยิบกล่อง กล่องนึงออกมาแล้วแล้วยื่นให้ผม
"ระเบิดหรอ"ผมกวนมัน
"ระเบิดอะไรเล่า..เด๋วโดนหรอก..ยิ่งอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ด้วย"
"เห้ย! อย่ามาตลกน่า .."ผมเขินเลยครับ.. แล้วก็แกะกล่องใบนั้น... สิ่งที่ผมเห็นและจำได้ จนถึงทุกวันนี้ ...คือ ลูกแก้วหิมะที่ข้างในเป็นเซรามิกรูปหมีถือพู่กัน... บอกได้คำเดียวว่าประทับใจ...
"เป็นแฟนกันนะ.." คำพูดคำนั้นที่ฟังจากปากมันในตอนนี้ ทำให้ผมอยากจะอยู่กับมันไปอย่างนี้แค่2 คนเลยครับไม่อยากจะหนีมันไปไหนอีกเลย
"อืม" ผมยิ้ม:) แล้วมันก็โผเข้า มากอดผมอุ่นจังนะไอตี๋
"แล้วชอบไหม"มันถามกลับ
"บอลหิมะเนี่ยนะ.. ชอบมาก"ผมยิ้มกว้างเลยครับเป็นคนชอบลูกบอลหิมะตั้งแต่เด็กอยู่แล้วมันทำให้เรารู้สึกพิเศษ เวลามองมันตอนที่กากเพชรข้างในหมุนๆ
"ป่าวหมายถึงเราอะ.."มันมองหน้า จริงจัง
"ก็.. บอกไปแล้ว...ไม่พูดอีก..... "
"พู่กันนัททานข้าวลูก"เสียงน้าพรทำให้ พวกเรา2คนหลุดจากภวังค์ทันที
แล้วพวกเรา2คนก็รีบลงไปข้างล่างเพื่อไปทานข้าวกับน้าพร...

TBC.........................................


มาต่อแร้วววววมีใครสงสัยอะไรไหม?? ถามได้นะครับตอบได้ทุกข้อสงสัยยังไงก็ติดตามด้วยน้า

พู่กัน ; )

[woradach]

sensitive เหมือนผมเลย ห้ามมีอะไรมากระทบอารมณ์ไม่งั้นร้องพะย่ะคับ กาซิกๆ หนังเศร้าก็ร้อง เซ็งตัวเอง เง้อ!

[broke-back]

login เข้ามาให้กำลังใจ..พู่กัน
 

เพิ่งเริ่มอ่านเรื่องนี้..วันนี้
แต่บอกได้เลยว่า ชอบมาก
รักเลยล่ะ..เรื่องนี้

แต่..มีเรื่องอยากจะขอร้องพู่กัน..เรื่องเดียว
โพสต์ให้จบเรื่องน่ะ อย่าล้มเลิกกลางคันก็แล้วกัน
เพราะตอนนี้อ่านติดใจแล้ว
ถ้ามาเจอตอนหลังๆ ว่าจะไม่มาโพสต์ต่อ
โคตรจะนอยด์แดกเลยครับพี่น้อง และจะหงุดหงิดต่อเนื่องนานนนนนนนนมั่กๆๆๆๆ
อย่าทำให้คนอ่านเสียจวยน่ะคร้าบบบบ
 

  ให้ทั้ง +1 และ เป็ดอีกหนึ่งตัว
จุ๊บๆๆๆๆๆๆ
http://www.youtube.com/v/GAhgKi6padA

[roseen]

 

[luvli]

น่าร๊ากกกกอะ เข้าใจกันแล้วซินะ

[Kiss Koki]

ตี๋นัททำคะแนนใหญ่เลย เข้าใจให้ของนะ น่ารักอะ.....
เชียร์นัทนะ พี่เกียร์จะกลับมาอีกมั้ยเนี่ย 555
ีรอตอนต่อไป ให้กำลังใจน้องพู่กัน +1 จ้า...
ปัจจุบันนี้น้องพู่เรียนปีไหนแล้วจ๊ะเนี่ย หรือจบแล้วเอ่ย...

[poogunn]

ปี2คร้าบบบบ

[Kfc_Pizza]

 

[BeeRY]

ดูเก้าก็ไม่เท่าไหร่ พู่กันกับเพื่อนจัดการขั้นเด็ดขาดเลยสิคะ (นิสัยไม่ดี เชียร์ให้คนทะเลาะกัน 55+)
เพราะอีกฝ่ายเป็นเพื่อนมั้ง นัทเลยดูโลเล แต่จริงๆเขาอาจไม่ได้คิดอะไรกับเก้าก็ได้เนอะ
ดูนัทตามง้อน้องพู่กันขนาดนี้ รักน้องพู่กันคนเดียวแหละ

[malula]

พี่นัทดีอยู่อย่างที่ตามไปได้ทุกที่ ไม่มีเหนื่อย

[GeTOuTNoW]

ไม่เข้าทำไมตอนตามมาง้อพู่กัน ทำไมนัทต้องเอาเก้ามาด้วย เป็นเรื่องเลย

 

[poogunn]

malula:
พี่นัทดีอยู่อย่างที่ตามไปได้ทุกที่ ไม่มีเหนื่อย

เพราะบ้านใกล้กันไงครับมันเลยสะดวก

[poogunn]

GeTOuTNoW:
ไม่เข้าทำไมตอนตามมาง้อพู่กัน ทำไมนัทต้องเอาเก้ามาด้วย เป็นเรื่องเลย

 

ไม่รู้ซิครับ เพราะเก้าก็ติดมันแจเลย
ผมเองก็รำคาญช่วงนั้นเหมือนกัน

[Kiss Koki]

ู^
^....จิ้มน้องพู่กัน......บ้านอยู่ติดกัน ยิ่งได้เปรียบเลยงานนี้ อิ ๆๆ
ตามต่อไป ใครจะได้ใจน้องพู่ไป ณ ปัจจุบัน รอ ๆ อ่านต่อไป
ให้กำลังใจในการเขียนเรื่องคะ....สนุกดีน่าติดตาม...
ตี๋นัทเนี่ย ก็แมนๆ นะ....
..

[poogunn]

จิ้มพี่
KISS KOKI^
ขอบคุณ นะครับ.. กำลังรีบพิมให้ได้เยอะๆจะได้รีบๆลงเพราะเดี๋ยวกลัวจะไม่มีเวลามาพิมให้ ... เพราะตอนนี้ยังเหลือเฟรมอีก5ชิ้นฮ่าๆ

[หลงไหลในม่านหมอก]

ตามอ่านอยู่นะคะ คือไม่รู้จะคอมเม้นอะไร ไม่มีอะไรจะถามด้วย

เป็นคนอ่านที่ง่ายๆอะไรก็ได้ (ค่อนไปทางขี้เกียจรี นิสัยไม่ดี แหะๆ) เอิ๊กๆๆๆๆ

มาแปะไว้ให้รู้ว่าเราตามอยู่อ่ะค่ะ^^

ขอบคุณค๊าบน้องพู่กัน

[whiteky]

ตบให้หน้าแหกเล๊ย !!

แล้วดัดหลังอิพี่นัทเยอะๆ หึหึ

[sirote105]

เย้ๆๆ ปิดเสาร์อาทิตย์ไป กลับมาได้อ่านจุใจมากเลย

ติดตามเรื่องของน้องพูกันกับน้องนัทไปเรื่อยๆนะ

อยากจะให้แฮปปี้เอนดิ้งจังเลยครับผม

[uaeb]

  เปนแฟนกานแล้ววววววว
ในที่สุดก้เข้าใจกาน อย่าทะเลาะกานอีกเลยน่าาาาา

[broke-back]

ติดอยู่ในใจ..แต่ไม่อยากถาม
กลัวรับมันไม่ไหว

พู่กัน
..กาซิก..

[LingNERD*]

อยากอ่านต่อแว้ว

[watcharet]

^^ อิจฉาจังเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วเก็บไปนอนฝัน ฮ่าๆ แล้วตอนนี้ยังคบกันยุรึป่าว???