หัวข้อ: - โปรดอย่ากีดกันผมกับชานมไข่มุก - [ตัวอย่าง]ตอนพิเศษ : อยากจะชวนเธอกินชานม~ P.12

[fahdekkom]

นั่นไงว่าแล้ว แล้วพ่อพระเอกกว่าจะพูดได้แต่ละคำ

[PrimYJ]

เจตน์เป็นเจ้าของร้าน Joy จริงๆด้วย 55555

[•♀NoM!_KunG♀•]

จร้าาาา

[seaz]

กลัวว่าจะรับไม่ได้ที่เป็นเจ้าของร้านคู่แข่ง แต่ก็ดีแล้วครับที่ยอมรับได้ และมีโอกาสสานต่อความสัมพันธ์ของทั้งสองคน และมีคนทำร้านชานมต่อ

[why yyy]

  ขอบคุณ

[songte]

ว่าละเปิดร้านชานมจริงๆด้วย แต่ำม่คิดว่าจอย จะมาจากจ่อย 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

คิดแล้วว่าต้องใช่ ทั้งชานมจอย และขโมย     

[LadySaiKim]

 

[Minty]

เป็นฉากเฉลยที่น่ารักกรุบกริบมาก

[B52]

 

[มาจะกล่าวบทไป]

                                                                       ตอนส่งท้าย


      
      ผมกลับบ้านได้หนึ่งเดือนแล้วครับ

      พร้อมกับ...เอ่อ...ไอ้ภูมิ

      ครับ ขนาดผมมาทำงานกับพี่พจน์ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดยังไม่วายตามมาด้วย

      “มึงกับกูต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันตั้งแต่ชาติปางก่อนแน่ๆ” ผมมองหน้าเพื่อนรักแล้วอดเอ่ยเสียงเนือยขึ้นมาไม่ได้ ตอนนี้ผมกลายผู้ช่วยพี่พจน์ เพราะไม่จำเป็นต้องไปเรียนรู้งานที่แผนกการเงินแล้วในเมื่อเคยไปลิ้มรสประสบการณ์มาร่วมสามเดือนก่อนหนีออกจากบ้าน อย่าดูถูกแผนกนี้เชียว แค่เห็นตัวเลขก็รู้แล้วว่าบริษัทได้กำไรต่อปีเท่าไหร่ มีคู่ค้ากับใคร ลงทุนเท่าไหร่ มีแนวทางการเติบโตอย่างไร

      ส่วนไอ้ภูมิก็กลายเป็นผู้ช่วยผมอีกที นับเป็นตำแหน่งลอยอย่างแท้จริง

      ตอนนั้นที่มันไม่ตามมาด้วยเพราะติดพนัน บอกว่าเล่นพนันยังได้เงินเยอะกว่าบริษัท แต่ความจริงคือมันเกลียดตัวเลข พอรู้ว่าผมเข้าแผนกการเงินก็วิ่งหนีหางจุกตูดไป แค่ต้องมาเรียนกับผมที่มหา’ลัยด้วยกันก็เล่นเอาภูมิมันเครียดจนสมองจะระเบิดแล้ว เอ๊ะ หรือที่ช่วงหลังมันติดการพนันหนักๆ เพราะเครียดเรื่องเรียนวะ...

      อะไรผ่านไปแล้วก็แล้วกันไป เอาเป็นว่าพอรู้ว่าผมมาเป็นผู้ช่วยพี่พจน์เพื่อจะรับช่วงต่อในการเป็นหัวหน้าบริษัทแยกย่อยซึ่งกำลังจะก่อตั้งเพิ่มเพื่อรับเศรษฐกิจที่เริ่มขยายตัว ไอ้ภูมิก็อาสามาทำงานด้วยโดยไม่มีใครถาม เกาะติดผมเป็นตังเม

      ส่วนคุณลุงที่ผันตัวเป็นโจรจนหนีหายไปนั้น...

      หลังหนีได้สามวันก็โดนตามจับในที่สุด สรุปคือแกติดการพนัน จากเรื่องเล็กนิดเดียวกลายเป็นเรื่องใหญ่ในพริบตา เห็นว่าไปกู้หนี้ยืมสินพวกใต้ดินด้วย แต่เรื่องของคนอื่นจะเป็นยังไงต่อนั้นไม่อยากจะยุ่งแล้ว แค่เรื่องตัวเองก็ปวดหัวจะแย่

      ไอ้ภูมิยังดีที่กลับตัวทัน แต่กับคนที่กลับตัวไม่ทันก็ต้องชดใช้ความผิดในคุกล่ะนะ

      “พิชญ์”

      “ครับพี่พจน์”

      “เดี๋ยวเข้าประชุมแทนพี่ด้วยตอนบ่ายสอง”

      “ได้ครับ”

      นี่ไงเรื่องน่าปวดหัวอันดับหนึ่ง ธุรกิจของบริษัทครอบครัวผมคือการนำเข้าเฟอร์นิเจอร์จากต่างประเทศ ล่าสุดกำลังจะแตกไลน์เปิดบริษัทย่อยนำเข้ากระเป๋าและเครื่องหนัง ซึ่งจะเป็นหน้าที่ของผมในการจัดการดูแลในอนาคต

      ช่วงนี้เลยยุ่งสุดๆ!

      เจตน์เองก็ยุ่งไม่แพ้กัน เพราะเขารับปากจะรับลูกรักของผมไปดูแลแล้ว จึงวุ่นกับการหาทำเลที่ไม่ทับกับร้าน JOY โชคดีที่ร้านของเราสองคนมีกลุ่มเป้าหมายที่ค่อนข้างแตกต่างกัน JOY จะเน้นกลุ่มลูกค้าที่ค่อนข้างมีฐานะ เน้นคุณภาพ เริ่มบุกเข้าไปตั้งในห้างดังและผลักดันด้านการขายแฟรนไชส์ ส่วนร้านพิชพิชชานมของผมจะเน้นที่กลุ่มเด็กและวัยรุ่นซึ่งมีกำลังทรัพย์ไม่มาก ทำเลจึงควรอยู่แถวย่านสถานศึกษาไม่ก็ป้ายรถเมล์

      ฉะนั้นในช่วงหนึ่งเดือนนี้ ตอนเช้าผมมาทำงานพร้อมพี่พจน์

      ส่วนทุกเย็นเจตน์จะมารับ

      ถึงจะเจอกันน้อยลง แต่เจตน์ยืนยันว่าจะพยายามมารับผมทุกวัน อย่างน้อยไปนั่งกินข้าว คุยเล่น ดูหนัง ฟังเพลงสักชั่วโมงสองชั่วโมงแล้วค่อยมาส่งที่บ้านก็ยังดี

      ซึ่งที่บ้านผมก็ยอมให้ผมไปกับเจตน์ด้วยนะ แม้แม่จะไม่ค่อยวางใจ คิดว่าการซ้อนมอเตอร์ไซค์อันตรายก็ตาม

      แต่หลังแม่เห็นว่าเจตน์ขับรถช้าประหนึ่งผมปั่นจักรยานแล้วก็เลิกยกเรื่องนี้มาพูดอีก

      ทุกๆ วันคนในบริษัทจะเคยชินมากกับภาพผมที่ถอดสูทเหลือแค่เสื้อเชิ้ตแล้วเดินไปขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเพราะสวมหมวกกันน็อกปิดบังมิดชิด

      เช่นเดียวกับวันนี้

      “อยากกินชานม”

      ซ้อนหลังปุ๊บผมก็เอ่ยกึ่งอ้อนปั๊บ วันนี้ต้องประชุมแทนพี่พจน์ครั้งแรก โดนกดดันจนใจหายใจคว่ำไปหมด ดีนะที่หน้าโหดๆ ของภูมิทำให้หลายคนยังพอเกรงๆ กันบ้าง เพราะในองค์ประชุมครั้งนี้มีแต่พนักงานสูงวัยรุ่นพ่อ ขนาดพี่พจน์ยังเกรงใจ

      “ดีเลย จะพาไปดูลูกของเราพอดี”

      เพราะผมแทนร้านชานมพิชพิชประหนึ่งลูกในไส้ เจตน์เลยติ๊ต่างตัวเองเป็นพ่อซะงั้น

      ตอนแรกก็ขัดนะครับ แต่ในเมื่อเขารับหน้าที่ดูแลลูกให้เติบใหญ่ ผมเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปค้าน

      “ใกล้เปิดแล้วเหรอ” ผมอดตื่นเต้นไม่ได้ ท่ามกลางการทำงานในบริษัท สู้รบฝ่าฟันกับสายตาของเหล่าผู้บริหารรุ่นพ่อที่ยังไม่เชื่อถือในตัวเด็กน้อยอย่างผม การคุยเรื่องลูก...อ่ะแฮ่ม ผมหมายถึงการคุยเรื่องร้านชานมของ ‘เรา’ นับเป็นแสงสว่างในชีวิตที่ได้ยินเป็นต้องกระชุ่มกระชวยหัวใจ

      “ใช่” เจตน์ช่วยจับสายรัดคางของหมวกกันน็อกของผมให้แน่นหนา

      “วันไหน”

      “พรุ่งนี้”

      “...”

      ผมคิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาด

      “วันไหนนะ ขออีกที”

      เจตน์อมยิ้ม ไม่ตอบอะไร แต่จับมือผมให้โอบเอวเขาไว้ ก่อนจะซิ่ง เอ๊ย ขับมอเตอร์ไซค์ออกจากหน้าบริษัทผมด้วยความเร็วหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง

      แล้วเราก็มาถึงร้านชานมพิชพิชสาขาแรก (อย่างเป็นทางการ)

      ทันทีที่เห็นผมก็อ้าปากค้าง เพราะมัวแต่ปรับตัวกับการทำงานในบริษัท ปวดหัวกับปัญหาสารพัดอย่างและการรับมือกับคนมากหน้าหลายตาแถมยังต่างวัย เลยถามความคืบหน้ากับเจตน์แต่ไม่เคยมาดูด้วยตาตัวเองสักครั้ง แล้วแฟนผมก็โคตรกวนประสาท ตอบทีไรก็บอกแต่ว่ายังหาที่ไม่เจอ ยังไม่พร้อม ยังหาพนักงานไม่ได้

      หาไม่ได้อะไรล่ะ ร้านเสร็จพร้อมเปิดพรุ่งนี้แล้วเนี่ย!

      ผมถอดหมวกกันน็อกส่งให้เจตน์ขณะเดินลงจากรถมอเตอร์ไซค์กึ่งละเมอ มันเหมือนภาพฝันที่กลายเป็นจริงตรงหน้า ร้านชานมพิชพิชซึ่งตั้งในทำเลตรงกลางระหว่างร้านอาหารขนาบข้างหน้าปากซอย โทนสีเน้นสีน้ำเงินตัดเหลือง ตัวการ์ตูนฮีโร่พิชพิชก็เหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ด้านหน้ามีสแตนดี้รูปฮีโร่ถือชานมเหาะเหิน บัตรสะสมแต้มวางเรียงในกระจกใสด้านหน้าเคาน์เตอร์ เรียกว่าเก็บครบทุกองค์ประกอบ สมแล้วที่เคยเป็นลูกค้าประจำ

      ผมยืนซึมซับภาพตรงหน้า เหมือนความทรงจำหวนคืนไปในวันแรกที่ริเริ่มเปิดร้านชานม ทุกช่วงเวลาที่ค่อยๆ คิดค่อยๆ วางแผนสร้างองค์ประกอบ เริ่มจากชื่อร้านที่มาจากชื่อของผม เริ่มจากสีสันที่อยากให้ออกแนวสดใสผสมกับสีที่ชอบ เริ่มจากตัวการ์ตูนฮีโร่ที่ได้ไอเดียจากเด็กน้อยคนหนึ่ง เริ่มจากบัตรสะสมแต้มที่นั่งคิดหัวแทบแตกในแต่ละเลเวล ทุกสิ่งที่ผมค่อยๆ สร้างจากศูนย์ แม้จะไม่สามารถประคองให้อยู่รอดต่อไปด้วยสองมือ แต่เจตน์พร้อมรับช่วงต่อโดยคงทุกอย่างไว้อย่างใส่ใจ

      “ชอบมั้ย” เจตน์กระซิบถามข้างหู

      “ชอบ”

      ประหนึ่งแฟนหนุ่มพามาดูเรือนหอ ทั้งที่จริงแล้วเป็นร้านชานมไข่มุก

      แต่ผมกลับตื่นเต้นยิ่งกว่าไปดูเรือนหอซะอีก แม้ที่นิ้วนางข้างขวาของเราสองตอนนี้จะมีแหวนคู่เป็นโลหะเรียบๆ สวมบ่งบอกว่ามีเจ้าของแล้วก็ตาม ไอ้ตอนให้แหวนไม่ได้โรแมนติกหรือขอแต่งงานอะไรหรอกครับ ก็แค่วันหนึ่งที่เจตน์มารับผมไปทานข้าว เผอิญเจอหญิงวัยกลางคนหิ้วกระเตงลูกน้อยวัยไม่กี่ขวบกางผ้าริมถนนขายเครื่องประดับ ผมอยากอุดหนุนก็เลยชวนให้เจตน์ซื้อคนละวง

      ผมน่ะซื้อให้เขา ส่วนเจตน์ก็ซื้อให้ผม

      นับเป็นของขวัญชิ้นแรกของกันและกันนับจากคบเป็นแฟนก็ว่าได้

      ถึงไม่พูดอะไร แต่ต่างคนต่างรู้ว่าในเมื่อต้องห่างกันแล้ว ขอแสดงหลักฐานความเป็นเจ้าของกันโดนจีบสักหน่อยแล้วกัน เป็นความหึงหวงเล็กๆ แม้ว่าทั้งผมและเจตน์จะไม่มีใครหลงผิดมาจีบหรือสร้างความร้าวฉานเลยก็เถอะ

      กลับมาปัจจุบันกันต่อ

      ผมมุดเข้าไปหลังเคาน์เตอร์ หยิบผ้ากันเปื้อนสกรีนลายฮีโร่พิชพิชซึ่งแขวนอยู่ข้างกำแพงมาสวม เมื่อตรวจเช็กอุปกรณ์ทุกอย่างว่าพร้อมใช้งาน ก็ประเดิมต้มไข่มุกสำหรับสองคน เพราะผมกำลังอยากกินชานมไข่มุกอยู่พอดี โดยเฉพาะ...รสชาติที่ชงด้วยใจรัก จากสองมือของตัวเอง

      จริงๆ แล้วหลังจากยกร้านให้เจตน์ปู้ยี่ปู้ยำตามชอบ (โดยโดนหลอกมาตลอดว่าไม่เคยจะคืบหน้า) เขาก็พาผมไปอุดหนุนร้าน JOY บ่อยๆ เพราะผมเสพติดชานมมาก วันไหนไม่ได้กินจะกระสับกระส่ายเหมือนคนขาดกาเฟอีน

      งงตัวเองเหมือนกันนะ แต่ในเมื่อมีแฟนเป็นเจ้าของร้านชานม ได้กินฟรีทุกวันก็อย่าคิดมากเลยเนอะ!

      “อ้าว คุณลูกค้า จะรับอะไรเหรอครับ” ก้มๆ เงยๆ ชงชานมเพลินๆ เงยมาอีกทีเห็นเจตน์ผันตัวเองเป็นลูกค้า ยืนหน้าตายอยู่หน้าเคาน์เตอร์คล้ายรอสั่งเครื่องดื่ม ผมที่ต้มไข่มุกเผื่อเขาก็สนองตอบความกวนนั้นซะเลย

      เจตน์เลิกคิ้วเล็กน้อย คงคาดไม่ถึงว่าผมจะเล่นด้วย ก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ เอ่ยสั่งฉะฉาน

      “ชานมไข่มุกหนึ่งแก้ว”

      “เจาะหลอดมั้ยครับ”

      “เจาะ” เจตน์พยักหน้า

      ผมยิ้มหวาน หันไปดูไข่มุกที่ต้มสุกพอดีแล้วตักใส่แก้วพลาสติกซึ่งแปะสติ๊กเกอร์ลายฮีโร่พิชพิชจนชวนให้คนถือไม่ว่าจะหน้าโหดหน้าตายแค่ไหนก็ดูมุ้งมิ้งขึ้นทันตา ก่อนจะเทชานมไข่มุกซึ่งชงด้วยความรักพ่วงโหยหาอย่างเปี่ยมล้นลงไปอย่างบรรจง โดยมีสายตาของใครบางคนมองตามทุกการกระทำตลอดเวลา

      เป็นความรู้สึกที่หวานอย่างบอกไม่ถูก เจตน์เป็นคนไม่โรแมนติก ไม่เลยสักนิดเดียว ออกจะกวนประสาท ชอบแกล้งชอบแหย่ผมด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้น...ความเงียบระหว่างเราก็มักนำมาซึ่งความสบายใจ สงบใจ และอบอุ่นไปทั้งใจ

      หลังวางแก้วชานมในเครื่องซีลปิดฝา ผมก็เขย่าเครื่องดื่มเล็กน้อยก่อนจะเจาะหลอดส่งให้เจตน์ ไม่ลืมแบมือรอรับเงินประหนึ่งเป็นเจ้าของร้านและลูกค้าจริงๆ

      “หกสิบบาทครับ”

      “ทำไมถึงหกสิบล่ะครับ” เจตน์ตอบสุภาพซะด้วย

      “ก็จ่ายให้แฟนไงครับ” ผมสวมทั้งบทเจ้าของร้านและบทแฟนผู้ติดชานม มือหนึ่งแบมือรอรับเงิน อีกมือก็ดื่มชานมส่วนของตัวเองหลายอึก

      อ้า ชื่นใจ

      เจตน์มองผมกึ่งล้อเลียนกับสีหน้าเป็นปลื้มหลังได้กินชานมสมใจอยาก ก่อนจะหยิบแบงก์ยี่สิบสามใบมาวางบนมือของผมอย่างว่าง่ายเกินคาด ตอนแรกนึกว่าจะกวนกลับสักประโยคซะอีก แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะผมกำลังคึก

      หวนนึกถึงวันแรก ช่วงเวลาที่ต้องแบมือรอรับกองเหรียญจากเขา แค่คิดก็หลุดขำ เรียกสายตารู้ทันจากแฟนหนุ่ม

      อะไรนะครับ แล้วชะตากรรมเหรียญสองบาทเป็นยังไง

      อยู่รอดปลอดภัยดีสิครับ ในกระปุกใสอันใหม่ที่ผมเอามาวางบนหัวเตียง ทำตัวคล้ายพวกคลั่งสะสมเหรียญ ทั้งที่เป็นกำลังใจแสนสำคัญซึ่งไม่ว่าจะหันไปมองกี่ครั้งก็ชวนยิ้มออกซะทุกครั้ง ราวมีพลังงานบางอย่างแอบแฝงในการกระทำเล็กน้อยที่คนอื่นอาจเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ แต่เป็นจุดเริ่มต้นของเราสองคน

      ผมเปิดลิ้นชักใส่เงินของร้าน แน่นอนว่าในนั้นว่างเปล่า ฉะนั้นเมื่อวางแบงก์ยี่สิบสามใบลงไปเก็บก็เท่ากับว่าเจตน์คือลูกค้าคนแรกของผม...ของร้านชานมพิชพิชแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นแบบทางการหรือไม่ทางการก็ตาม

      นึกแล้วก็น่าตลก ใครเลยจะเชื่อว่าผมหนีออกจากบ้านมาเปิดร้านชานม พ่อแม่ไม่ยอมรับ พี่ชายไม่เข้าใจ เพื่อนสนิท หรือแม้แต่แฟนเก่าก็พากันตกใจกันหมด แถมยังกีดกัน ไม่ฟังเหตุผล และต่อให้ฟังก็น้อยนักที่จะเชื่อ

      เชื่อว่าผมเปิดร้านนี้เพราะใจรัก

      เชื่อว่าผมเปิดร้านนี้เพื่อพิสูจน์ตัวเอง

      เชื่อว่าผมเปิดร้านนี้หวังแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ยามกินชานมให้กับผู้อื่น

      คนใกล้ตัวผม คนใกล้ชิด ครอบครัว พากันผลัดเปลี่ยนแวะเวียนมาหาแล้วตามกลับบ้านลูกเดียว

      มีแค่เจตน์เท่านั้น

      ผู้ชายประหลาด เจ้าของร้านชานมหน้าปากซอยที่ตั้งใจมาสำรวจคู่แข่ง แต่กลับให้กำลังใจผม เพียงเพราะได้ยินคำประกาศกร้าวว่าอยากทำด้วยใจรัก ทั้งที่ควรจะเป็นคนที่อยากจะถีบส่งผมไปไกลๆ แท้ๆ แต่นอกจากไม่กีดกัน ยังสนับสนุน อุดหนุนไม่ขาด

      เป็นทั้งกำลังใจ เป็นทั้งคนที่คอยเคียงข้าง เป็นทั้งลูกค้าคนสำคัญ

      เป็นทั้งคุณคนแรก

      และคุณคนรัก
   
   ------------------
   
   และแล้วก็มาถึงตอนจบกันนะคะ ชอบกันมั้ยเอ่ย ถึงเรื่องนี้จะไม่ค่อยซับซ้อน และค่อนไปทางเรียบเรื่อย แต่เราชอบมากๆ ตอนแต่งเรามีความสุขมากๆ เลยค่ะ และเราก็หวังว่าคนที่อ่านทุกคนจะชอบและมีความสุขเวลาอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน

   จริงๆ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ตลกมากค่ะ เราเหมือนพิชพิชเลย เมื่อก่อนไม่เคยกินชานม แต่แล้ววันหนึ่ง...ก็ได้ลองช่วงกำลังหดหุ่หัวใจ

   ตอนนั้นเรากำลังเศร้ามากๆ เครียดมากๆ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย แล้วพี่สาวเราเป็นคนซื้อชานมให้กินค่ะ พี่บอกว่ากินแล้วดีด เชื่อพี่ เราก็ลอง จากนั้น...จากนั้น...เราก็ตกเป็นทาสชานม! ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ โอ้โห้อื้อหือ มันดีดจริงๆ ค่ะคุุ๊ณณณณณณณ อารมณ์หดหู่เศร้าซึมหายหมดเลย เรางี้แต่งนิยายได้เฉยเลย ซึ่งก็คือเรื่องนี้นั่นเองงงงง

   ฉะนั้นถ้าเศร้า ให้มองหาชานมนะคะ //เดี๋ยวๆ!

   เราแต่งเรื่องนี้ตอนกำลังเครียด เลยตั้งใจให้ออกมาอ่านคลายเครียด มีรอยยิ้ม มีความฟินน่ารักๆ จั๊กจี้หัวใจ รสหวานน้อยๆ ไม่หวานมาก แต่ซึมซาบในอกเหมือนกินชานม

   สุดท้ายนี้ ขอฝากพิชพิชกับคุณคนแรกฉบับรูปเล่มที่จะออกกับทางสนพ.ฟาไฉด้วยนะคะ

   แม้จะโดนเทแต่เราไม่ท้อ มาลุ้นกันว่าจะออกทันงานหนังสือเดือนมี.ค.กันมั้ยนะคะ ณ ตอนนี้คือทางสนพ.ช่วยกันปั่นไฟลุกกพรึ่บๆๆๆ!!!

   ในหนังสือจะมีตอนพิเศษ 6 ตอน

   ตอนพิเศษ 1 : ความในใจคุณคนแรก [ 1 ]
   ตอนพิเศษ 2 : ความในใจคุณคนแรก [ 2 ]
   ตอนพิเศษ 3 : ความในใจคุณคนแรก [ 3 ]
   ตอนพิเศษสามตอนนี้จะได้อ่านมุมมองของคุณคนแรกกันค่ะ! ใครอยากรู้ว่าแอบไปชอบพิชตอนไหน คิดอะไรในหัวภายใต้หน้านิ่งๆ บ้าง ห้ามพลาดเด็ดขาดดดด แต่ละตอนจะแบ่งเป็นช่วง แรกพบ-จีบ-คบกัน
   แอบกระซิบว่าจริงๆ คุณคนแรกเคยเจอพิชพิชก่อนน้องจะเปิดร้านชานมอีกกก

   ตอนพิเศษ 4 : เจอครอบครัวพิชญ์
   ย้อนไปตอนพิชญ์กลับบ้านโดยมีคุณคนแรกขับรถไปส่งและถือโอกาสเปิดตัวกับครอบครัวค่ะ ตอนนี้ไม่มาม่า แต่เหม็นความรัก 55555

   ตอนพิเศษ 5 : อยากจะชวนเธอกินชานม~ [ NC ]
   แฮ่ม...ไม่พูดมากเจ็บคอ วงเล็บข้างหลังบอกหมดแล้วว่าใครกินใคร คุณคนแรกกินชานมที่พิชญ์ชงมาหลายตอนแล้ว ได้เวลาพิชพิชโดนคุณคนแรกกินสักทีค่ะ! บอกเลยว่าแซ่บมาก เพราะคุณคนแรกเปรียบเปรยพิชพิชดั่งชานม จะกินอะไรยังไงเดี๋ยวจะลงตัวอย่างให้อ่านกัน เพราะเราชอบตอนนี้มาก 555555555

   ตอนพิเศษ 6 : เกม Dirty Pint [ NC ]
   เป็นธรรมเนียมไปแล้วที่เราจะแต่งตอนพิเศษโดยให้ตัวละครมานั่งเล่นเกมกัน เรื่องนี้ก็ไม่พ้นต้องมาเล่นเกมใส่ส่วนผสมอี๋ๆ ในแก้วแล้วลุ้นว่าใครจะได้กินค่ะ ตอนนี้มีเอ็นซีกรุบกริบๆ และทิ้งท้ายด้วยข้อคิดของทาสชานมอย่างพิชพิช จากกันอย่างน่ารัก อิ่มอกอิ่มใจแน่นอน!

    ขอฝากตัวฝากใจ ฝากชานมเรื่องนี้ของเราด้วยนะคะ รักกกกก <3 //โปรยหัวใจรอบทิศ
   #ผมกับชานมไข่มุก
   
เพจ : มาจะกล่าวบทไป
Twitter : MajaYnaja

[river]

น่ารักจริงๆเลย

[seaz]

ยิ่งกว่าพามาดูเรือนหออีก

[ommanymontra]

 

[B52]

 

[why yyy]

  ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

[•♀NoM!_KunG♀•]

หวานๆ

[เป็ดอนุบาล]

น่ารักมากคะตอนจบ รอเล่มนะคะเป็นกำลังใจให้กับงานเขียนเรื่องต่อๆไปคะ

[sirin_chadada]

น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ

[songte]

น่ารักมาเลย   

[Minty]

จบได้น่ารักมากๆเลยค่ะ ไม่มีดราม่าเลย จบแบบ feel good อมยิ้ม ชอบมากค่ะ

[Pittabird]

 :pig4:น่ารักมากค่ะ

[วายซ่า]

น่ารักตะมุตะมิจริงๆ เลย 

[allmysecret]

แงงงงงงง น่ารัก ชอผช.บุคลิกแบเจตน์อ่ะ ฮือออออออออ ชอบบทมาก

[บีเวอร์]

 

[nijikii]

น่ารักมากกกกกกก
น่ารักไม่ไหววววววว
อ่านแล้วชีวิตสดใสแม้ไม่ได้กินชานมไข่มุกจริงๆ55555
อ่านจบก็ได้แต่อิจฉาพิชญ์
อยากมีคุณคนแรกเป็นของตัวเองบ้างต้องทำยังไง

[StarPasO]

โอ้ยน่ารักกกกก ไม่ไหวแล้ว สงสัยคงต้องลองเปิดใจให้ชานมบ้างซะแล้ว เผื่อจะเจอแบบพิชญ์บ้าง

[มาจะกล่าวบทไป]

และแล้ว...เรื่องของคุณคนแรกและพิชพิชก็พร้อมให้จับให้จองกันแล้วค่า!! กรี๊ดดดด ปกสวยมากกก หวานมากกกกกก



เคาะราคาที่ 289 บาท แต่ลดเหลือ 279 บาท!
เฉพาะรอบสั่งกับสนพ.มีของแถมที่น่ารักมากกกกกก คือจิบิไดคัต และที่-รอง-แก้ว!!
ต้องจัดไปรองแก้วตอนกินชานมแล้ววว อ๊ากกกกกกก เหมาะกับทาสชานมมากๆ !! ฮีโร่พิชพิชก็น่ารักมาก!

สั่งจองได้ตั้งแต่วันนี้ - 3 เมษายนนะคะ!
แต่หนังสือเริ่มจัดส่งตั้งแต่ปลายเดือนนี้เลยนะ เท่ากับว่าสั่งก่อนได้ก่อน และของแถมมีจำนวนจำกัดน้า!


ชี้เป้า! สั่งจองได้ที่ facainovels.com
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่เพจ FaCai Novels หรือ มาจะกล่าวบทไป


ในหนังสือจะมีตอนพิเศษอีก 6 ตอนถ้วนๆ เลยนะคะ ตอนพิเศษน่ารักและแฮ่กๆ มาก ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง ปวง ปวง!
ตอนพิเศษ 1 : ความในใจคุณคนแรก [ 1 ]
ตอนพิเศษ 2 : ความในใจคุณคนแรก [ 2 ]
ตอนพิเศษ 3 : ความในใจคุณคนแรก [ 3 ]
ตอนพิเศษ 4 : เจอครอบครัวพิชญ์
ตอนพิเศษ 5 : อยากจะชวนเธอกินชานม~ [ NC ]
ตอนพิเศษ 6 : เกม Dirty Pint [ NC ]

[Malibu]

เจตน์คือดีมากกกกกกกก 

[airicha]

น่ารักดีค่ะ จีบกันแบบเรื่อยๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ