18 รักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน แต่ไอ้พัชมันหน้าทน เทียนดับไม่สนมันจะเอา (ชื่อตอนอะไรวะ?)
“มึงดูๆๆๆ โอ้ยยย กูจะบ้าตาย อย่างที่พูดเลยไหมมึง”
“แล้วดูพี่พัชมองตามตาละห้อยเลยมึ๊งงงงงง”
“อิสลัดดด กูจิ้นมากกกกก”
อะไร จิ้นอะไรครับสาวๆ ก่อนขึ้นรถกลับถิ่นฐานมอเนี่ย คนมองมาอย่างกับเจอซุปตาร์ ทำไมวะ? ปกติไอ้เอ๋ยก็หล่อนะ แต่กูไม่ได้หล่อขั้นที่มีคนกรี๊ดให้เห็นจะๆ แบบนี้นะเว้ย
“กูใส่กางเกงขาดเป้าหรอไอ้แกว” ถามไอ้แห้งข้างๆ มันเดินแบกอุปกรณ์โครเชต์มันด้วย บอกว่าขึ้นรถแล้วจะเอามาทำต่อเลย ขาดรายได้ไปเยอะแล้ว
“ถ้าเป้าขาดจริง พวกนั้นคงกรี๊ดขยะแขยงมากกว่าซุบซิบนินทาล่ะมั้ง” ไอ้แกวมุ่นคิ้ว มันก็คงไม่รู้จริงๆ ล่ะมั้ง
แล้วคือมันเป็นอะไรกันครับ เป็นค่ายที่กูหาสาระในชีวิตกูไม่ได้เลย มาช่วยเขาทำหลังคาได้หน่อยหนึ่งฝนก็ตก เกี่ยวข้างได้ไม่ถึงสิบมัดฝนก็ตก คืนก่อนสุดท้ายดีหน่อยที่มีกิจกรรมรอบกองไฟ ไม่อย่างนั้นไอ้เอ๋ยจะอัปเปหิตัวเองออกจากกลุ่มเฮดของกิจกรรมแล้วล่ะ
“เอ๋ยจ๋า น้องแพอยากกินน้ำครับ” น้องแพกระตุกชายเสื้อยิกๆ เลยจะหยิบเอาขวดน้ำจากถุงขนมที่ซื้อเตรียมไว้ออกมาให้ลูกรัก ขวดน้ำเย็นจากข้างหลังก็ยื่นเฉียดหน้าไปให้เด็กตัวกลมซะก่อน
“พัชจ๋า!!” เด็กน้อยร้องเรียกลั่น ตบมือแปะๆ ดีใจแล้วไหว้ขอบคุณอย่างสวยงามตามแบบฉบับที่สอนเปี๊ยบให้ไอ้พัชมัน
“อะไรของมึง!” ไอ้เอ๋ยว๊ากให้ มันมาจากไหน เหาะมาหรือไงวะ
“อะไร? ก็เอาน้ำให้เด็กไง ตาบอด” ไอ้พัชทำเป็นด่า คนถามเลยยิ่งโกรธ อยากจะตะโกนด่ามันอีกอยู่หรอก แต่เหนื่อยใจ หันมาลูบหลังน้องแพที่สำลักน้อยๆ เพราะรีบดื่มเกินไปดีกว่า
“น้องแพลูก ค่อยๆ ดูดน้ำสิ”
“โตแล้วทำไมต้องให้บอกด้วยเด็ก”
“โตกับควายอะไร! น้องแพยังไม่สองขวบดีเลยไอ้สัส” คือไอ้เอ๋ยทนไม่ได้จริงๆ ไอ้พัชนี่อุตส่าห์หายหน้าไปสองวันแล้ว วันกลับเสือกเสนอหน้ามาเสียได้
“พอเถอะ ยิ่งเสียงดังคนยิ่งมอง” แกวปรามเสียงเอือม หางตามองเห็นเพื่อนของพัชเดินมาใกล้เลยรีบสาวเท้าเดินหนีให้ไกล รีบวิ่งขึ้นรถก่อนไม่สนใจเสียงร้องเรียกของเพื่อน อัคก็เกินคน อุตส่าห์อยู่ใครอยู่มันแล้วยังรังควานกันอยู่ดี ยิ่งช่วงเอ๋ยไม่อยู่แกวยิ่งโดนหนัก แถวต้นแขนเป็นรอยช้ำไปหมดแล้ว
“เฮ้ยแกว กูขอโทษ อย่ารีบดิวะ” ไอ้เอ๋ยยื่นขวดน้ำคืนคนขี้เสือกลวกๆ ก่อนจะย่อตัวเตรียมอุ้มเด็กน้อยขึ้นเดินตามเพื่อน แต่ติดตรงที่ตอนนี้น้องแพไปขี่คอไอ้พัชแม่งเรียบร้อยแล้ว
“กรี๊ดดดดด อีเห้ยยยยยย กูว่าแม่งเรื่องจริง”
“เหยดดดด พี่พัชกับ...เอาจริงดิวะ”
“มึง เรื่องนี้ต้องขยาย กูจะเอาไปบอกอิพวกที่ไม่ได้มา กูบอกแล้วตีกันบ่อยๆ งี้ ลูกดกชัวร์มึง”
เสียงคุยกันไม่เบานักแว่วเข้าหูไอ้เอ๋ยมาอีก คราวนี้ก็เริ่มตงิดแล้วว่าจะกระซิบคุยอะไรกันหนักหนา อยากจะเดินเข้าไปหาเรื่องก็ติดตรงที่ไอ้พัชมันดึงแขนเสื้อไว้ให้ก้าวเดินขึ้นรถ
“ช่างเขา อย่าหาเรื่องนะไอ้เอ๋ย เด็กมองมึงอยู่นะ” ไอ้พัชมันห้ามเหมือนมันรู้ ไอ้สัสพูดมาได้ว่าอย่าหาเรื่อง คนอย่างเอ๋ยไม่เคยหาเรื่องใครก่อนหรอก
“นั่งหลัง” ไอ้พัชกระตุกเสื้ออีก ไม่สนใจว่าใครจะมอง ไอ้เอ๋ยก็ทำได้แค่จิ๊จ๊ะในลำคอแล้วเดินตามไป ก็น้องอยู่บนคอมันนี่หว่า แถมน้องยังหัวเราะคิกคักชอบใจอีกด้วย
ทำไมเอ๋ยถึงยอมให้มันเล่นกับเด็กตัวกลมน่ะหรอ...
ก็เผื่อว่ามันเป็นพ่อจริงๆ...
“ไอ้พัช หัวน้องจะชนเพดาน” ไอ้เอ๋ยเสียงเขียวใส่ คนให้เด็กขี่คออยู่เลยหยุด หันหลังเอี้ยวตัวให้คนดุอุ้มเอาน้องจากบ่ามันไป
“พัชหนักหรอ มีน้ำไหลๆ ตรงหน้า” เด็กน้อยเอ่ยถาม อยู่บนตักแพเลยเงยหน้ามองพัชสะดวก นี่ก็ไม่ได้นั่งแถวหลังกันหรอก ข้างหลังคนเต็มเลย มัวแกวก็ขึ้นมานั่งกับเขย อยู่เบาะตรงข้ามกันเนี่ย
สิ่งมหัศจรรย์ของค่ายคือทำให้คู่กัดมันนั่งเคียงกันอยู่เบาะเดียวกันได้ ไอ้เอื้อยที่มองเห็นแล้วคันปากยิบๆ อยากจะแซวสักดอก แต่เพื่อนๆ แม่งก็ส่งสายตาเรืองรองมาให้ ประมาณว่าถ้ามึงเปิดปากพูด มึงตาย
“ไม่อ่ะเด็ก” พัชขมวดคิ้วตอบเด็กน้อย ไอ้เอ๋ยมันก็กอดน้องไว้บนตักนั่นแหล่ะ แต่มันก็ก้มซ้ายก้มขวาหาอะไรไม่รู้
“ทำอะไรเอ๋ย” ไอ้พัชถามเสียงดุ แต่คนถูกถามไม่ตอบ ก้มไปก้มมาเกือบพาเด็กน้อยร่วงกันไปทั้งคู่ ดีที่ไอ้พัชผวาเอื้อมแขนไปโอบรอบไหล่มันทัน
“ไอ้เอ๋ย! มึงนี่มัน” ด่าเหมือนหงุดหงิด แต่เมื่อกี้ใจแม่งแป้วสัสๆ
“โทรศัพท์กูหาย” ไอ้เอ๋ยหงุดหงิดกว่าเกือบด่าไปแล้ว
“มึงลืมไว้ที่ห้องน้ำ กูเก็บมา...”
กึก!
ไอ้เอ๋ยตัวตรงทันทีที่ไอ้พัชบอก ความทรงจำเมื่อคืนแล่นมาเป็นฉากๆ จนนึกโมโหว่านึกถึงมันทำเหี้ยอะไรหนักหนา แล้วอีกอย่างพอไม่ยุกยิกตัวแล้วถึงรู้ว่าไอ้พัชโอบไหล่ตัวเองอยู่
“เอามือออกไอ้พัช” กระซิบเสียงเขียว กลัวว่าคนอื่นจะมองมา ไอ้พัชเลยยกมือออกทำท่ายอมแพ้ หันมาเล่นตบแปะกับเด็กแทน
รุ่มร่ามกับกูเกินไปแล้วนะมึง
ไม่น่าพลาด...ไม่น่าพลาดที่รับสายมันเมื่อคืน ไม่น่าออกไปหามันที่ห้องอาบน้ำตอนดึกๆ ไม่น่าปล่อยให้มันลากเข้าไปในห้องน้ำ ไม่น่าปล่อยให้มันรุ่มร่ามกับตัวเองได้...จนกว่าจะปล่อยให้กลับมานอนที่แม่งก็เกือบเช้าแล้ว
ไม่น่าเลยเอ๋ยเอ้ย
แล้วแม่งก็ขัดขืนมันไม่ได้ ไอ้สัส อ่อนปวกเปียกอยู่กับอกมันนั่นแหล่ะ
“ขนของมาคอนโดกูเลยนะ” ไอ้พัชเห็นมันทำหน้าเครียด เลยก้มมากระซิบบอกสิ่งที่ทำให้เครียดเพิ่มอีก
“กูจะบอกแกวว่ายังไง” เสียงไอ้เอ๋ยสั่นๆ ตอนถามกลับ หมันเขี้ยวมากในความรู้สึกไอ้หื่น อยากก้มไปจัดการปากอิ่มๆ นั่นอีกที แต่ติดว่าสถานที่ไม่อำนวย เลยก้มลงฟัดแก้มเด็กน้อยแทนแก้อยากไปก่อน
แต่อย่าว่าแต่บอกแกวเลย ถามตัวมึงเองก่อนไอ้เอ๋ยว่าจะย้ายไปอยู่คอนโดมันเพื่ออะไรวะ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พาเด็กไปตรวจเสร็จก็หาเหตุผลได้เองนั่นแหล่ะ มึงก็พาเพื่อนมึงมาให้ได้แล้วกัน” ไอ้พัชว่าอย่างเป็นต่อ ตอนนี้คือเรื่องเด็กในอ้อมแขนของตัวเองเอามาเป็นเรื่องต่อรองได้เยอะมากทีเดียว
แต่ถ้าเด็กนี่ไม่ใช่ลูกไอ้พัชล่ะ???
เออ...คนอย่างไอ้พัชซะอย่าง ถ้าแม่งอยากได้ก็ต้องทำให้ได้อยู่แล้วล่ะ
“มันจะรู้ผลเลยรึไง” เสียงไอ้เอ๋ยสั่นขึ้นอีกเรื่อยๆ เริ่มกลัวใจไอ้พัชจริงๆ แล้วล่ะ มันดูจริงจังกับการเอาน้องไปเลี้ยงเอามากๆ
“กูศึกษาจากในเน็ตมา เห็นเขาบอกว่าหลังจากตรวจประมาณสามวันถึงสองอาทิตย์ถึงรู้ผล” รู้สึกว่าคุยกันเป็นการเป็นงานมากขึ้น แต่ไอ้เอ๋ยยิ่งกลัวที่จะพูดมากขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นตรวจเสร็จรู้ผลแล้วค่อยย้าย...”
“ไม่”
“มึงบังคับกูไม่ได้นะไอ้พัช” ไอ้เอ๋ยเริ่มเสียงดังเข้าสู้ แต่ก็ไม่ได้ดังมากมายอะไร ดูได้จากเด็กน้อยที่บิดรูบิคในมือเล่นไม่สนใจว่าผู้ใหญ่สองคนคุยอะไรกันอยู่
“ไปเถอะน่า มึงต้องเปิดร้านเจ้มิ้นตั้งแต่เช้าด้วย อยู่กับกูก็แค่เดินลงมาข้างล่างไม่ต้องเดินมาไกลจากหอมา”
เหตุผลแค่นั้น???
“กูอยากให้เด็กผูกพันกับกูด้วย เผื่อกูเป็นพ่อจริงๆ” ไอ้พัชเอาอีกเหตุผลมาอ้างเพราะเห็นว่าคนดูแลเด็กยังลังเล จนท้ายที่สุด ไอ้เอ๋ยก็พยักหน้าขึ้นลงช้าๆ อย่างจำยอม เพราะทุกอย่างเห็นแก่เด็กน้อยทั้งสิ้น
“กูจะหาวิธีคุยกับไอ้แกวแล้วกัน มันก็โกรธมึงแทนกูเหมือนกันนะไอ้เหี้ยพัช ที่มึงเอาเพื่อนมึงมาตีกู ไหนจะชอบพาเพื่อนมาด่ากูอีก” ไอ้เอ๋ยไล่เบี้ยอย่างโมโห พูดแล้วคันไม้คันมือตงิดๆ
“ไอ้เอ๋ย”
เสียงไอ้พัชเรียกตอนมันหันมาเล่นรูบิคในมือเด็กน้อยด้วย
“เรียกทำเหี้...”
“กูขอโทษ...”
**********
หายหัวไปนานไม่พอ กลับมายังไม่มีความคืบหน้า
เป็นตอนที่จับฉ่ายมาก
เรื่องความสัมพันธ์ของพัชเอ๋ย ของแกวอัคเขย
เรื่องตรวจ DNA
น้องแพลูก ตอนหน้าป้าจะเอาบทให้หนูเยอะๆ เลยนะลูก ฮื่ออออออ
ปล. เก๊าหายไปทําหนังสือเก๊าอยู่ เหนื่อยจริงจัง
หัวข้อ: Who are father & mother? เด็กนี่...ลูกใคร? สํารวจการรวมเล่ม น.24 23.01.59 (อ่าน 237886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก