Special Halloween
บรรดาร้านในห้างสรรพสินค้าเริ่มคึกคักในช่วงปลายเดือน เหล่ามนุษย์เงินเดือนออกมาจับจ่ายใช้เงินทำให้บรรยากาศคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ยิ่งมีเทศกาลวันฮัลโลวัน ร้านค้าต่างๆก็ตกแต่งด้วยฟักทองเพื่อดึงดูดให้ลูกค้าเข้ามาชมสินค้าในร้าน ยิ่งลูกชายวัยห้าขวบจะต้องแต่งตัวธีมฮาโลวีนไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ เป็นหน้าที่ของคุณแม่ที่จะต้องพาลูกชายมาช็อปปิ้งเสื้อผ้า
เด็กหนุ่มในชุดนักศึกษา ใบหน้ารูปไข่ขาวจัด ดวงตากลมสีน้ำตาลเทาสวย ขนตาเป็นแพงอนยาวกำลังตระกรองกอดเด็กชายตัวกลมขึ้นแนบอก ก่อนจะวางลงกับพื้นเมื่อเด็กชายใช้นิ้วมืออ้วนป้อมชี้เข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า เขามองก่อนพยักหน้าใช้มือจับจูงกันไปท่ามกลางสายตาของผู้คนที่มองด้วยความเอ็นดู
พี่ชาย..? น้องชาย..?
เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งท่าทางสุภาพ ใบหน้าสวยหวานที่ดูไปทางลูกครึ่งเรียกสายตาให้คนมองเยอะอยู่แล้ว แถมยังพ่วงเด็กชายตัวกลมแก้มยุ้ยในชุดอนุบาล แก้มขาวจัดที่ขึ้นริ้วสีแดงและดวงตากลมสวย มองแล้วแทบจะละสายตาไปไม่ได้เลย
“แม่คับ” เด็กชายแก้มยุ้มใช้มืออ้วนป้อมจับชุดคลุมสีดำยาวพลางหมุนตัวเป็นวงกลมให้ชายผ้าพลิ้ว เสียงหัวเราะดังพร้อมกับเสียงห้ามปรามของเด็กหนุ่ม “เกอร์จะเป็นพ่อม๊ดดด”
“อยู่เฉยๆก่อนครับลูก แม่จะใส่หมวกให้”
“ได้คับ” เด็กชายกระชับหมวกที่แม่สวมให้ก่อนจะหันไปยิ้มแฉ่งใส่กระจกบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ในร้าน พร้อมทั้งแยกเขี้ยวยิงฟัน ไม่ได้มีความน่ากลัวเอาซะเลย มุจลินท์มองลูกชายตัวเองทำท่าทางประหลาดก็นึกขำ อยากจะถ่ายรูปเก็บเอาไว้ให้คุณปู่คุณย่าดูคลายเหงา เด็กชายหันมามองเขาก่อนจะยิ้มแยกเขี้ยว แต่เขี้ยวดันหายไปทั้งแถบเพราะฟันเพิ่งหลุดออกไปสามซี่
น่ากลัวมากครับลูกชาย..
“น่ากลัวจังเลยคุณพ่อมด”
“เกอร์น่ากลัวหรือครับแม่ ไม่เอาอะ เกอร์ต้องหล่อสิ” เด็กชายยื่นปากจู๋ ก่อนจะตะเบ๊ะท่าสุดเท่อย่างที่ชอบทำประจำ เขาอดจะขำไม่ได้ ต้องกลั้นยิ้มเอาไว้จนแก้มแทบแตก
“แต่หนูแต่งเป็นพ่อมดในวันฮาโลวีน มันต้องน่ากลัวไม่ใช่หรือลูก”
“หล่อด้วย น่ากลัวได้ไหมคับแม่”
“ได้สิครับ” เขาลูบกลุ่มผมนุ่มของลูกชาย ก่อนจะจ่ายเงินให้พนักงาน เจ้าลูกชายตัวแสบไม่ยอมถอดเสื้อผ้าออก ดึงดันจะใส่ชุดนี้กลับบ้านให้ได้ หวังว่าคงจะไม่ใส่นอนด้วยหรอกนะ เด็กหนุ่มจับจูงลูกชายไปที่ลานจอดรถ หลังจากที่แอบซุ่มฝึกขับรถได้ไม่นานเขาก็ได้ใบขับขี่มาครอบครอง เมื่อคนรักรู้ก็จัดการเรื่องรถยนต์ส่วนตัวให้ทันทีราวกับเตรียมพร้อมเอาไว้นานแล้ว มุจลินท์จึงมีรถยนต์ขับไปรับส่งลูกชายและขับไปเรียนในช่วงวันธรรมดา
ทันทีที่ถึงตัวบ้านเขาก็สังเกตเห็นรถของชลธีจอดนิ่งสงบ จึงชะโงกหน้าเข้าไปเห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดเครื่องแบบชุดอ่อนแขนสั้น เครื่องหมายติดหน้าอกและตรงบ่าสีทองอร่าม ขับให้ใบหน้าคมคร้ามดูเปี่ยมเสน่ห์ กลิ่นอายชายชาตรีเข้มข้น ถ้าให้ควงชลธีออกไปข้างนอกทั้งชุดแบบนี้เห็นทีสายตาจะไม่ได้มองที่เขาแน่นอน
“ไหนพี่ฉลามบอกลินท์ว่าอาทิตย์นี้จะไม่กลับบ้าน?” เขาอุ้มลูกชายลงจากรถ ยังไม่ทันมองคนรักที่กำลังอ้าแขนรอรับลูกชาย
“บอกก็ไม่เซอร์ไพร์สสิครับ” ชลธีจุดยิ้ม เขาจูงลูกชายเข้าไปในบ้าน
“เกอร์เป็นพ่อมดที่หล่อไหมครับคุณยาย” เมื่อถูกวางลงกับพื้น เด็กชายก็หมุนตัวเป็นวงกลมอวดชุดหล่อ เขาเห็นแล้วยังเวียนหัวแทน คุณยายยิ้มแก้มปริ ส่วนคุณพ่อเดินเข้าไปแหย่ลูกชาย
“เกอร์เป็นพ่อมดที่หล่อที่สุดในโลกเลยครับ”
“หล่อเท่าป๊าเลย โอเคไหมคับ” เด็กชายทำมือเป็นวงกลม น่ารักน่าเอ็นดู ก่อนจะร้องเพลงเจื้อยแจ้ววิ่งถลาเข้าไปหาคุณยาย สองยายหลานคุยกันกระหนุงหระหนิงก่อนจะพากันไปเข้าครัว ปล่อยให้เด็กหนุ่มยืนปะทะกับนายทหารหนุ่มเพียงลำพัง มุจลินท์ไม่รู้จะคุยอะไรเพราะกำลังเคืองที่คนรักไม่ยอมกลับบ้านเสียที ชลธีไม่เห็นใครอยู่แถวนี้จึงถือโอกาสรวบคนตัวขาวเข้ามากอดแน่น แก้มขาวขึ้นริ้วสีแดงน่าเอ็นดูทำเอาเขาอดใจไม่ไหวก้มลงฟัดแก้มนิ่มไปหลายที
“ฮื่อ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิครับ อาบน้ำแล้วนอนไปเลย!”
“ใจร้าย พี่ไม่ได้กลับบ้านต้องครึ่งค่อนเดือน ใจคอจะไล่พี่ไปไหนครับที่รัก”
“พี่รับปากกับลินท์แล้วไม่ใช่หรือครับ” เด็กหนุ่มช้อนดวงตาคู่สวยปริ่มน้ำมอง ทำเอาผู้พันถึงกับสะอึกไปรอบ “แล้วคราวนี้หายไปครั้งละเป็นเดือนๆแบบนี้ พี่ฉลามไม่น่ารัก ลินท์จะไม่รักพี่แล้ว”
“อย่าพูดแบบนี้สิ พี่ใจจะขาดแล้วนะ” ชายหนุ่มใจอ่อนยวบเป็นเทียนโดนไฟแผดเผา แค่ได้ฟังประโยคตัดพ้อพร้อมกับใบหน้าที่เอ่อล้นไปด้วยความน้อยใจ ตอนนี้จะให้เขาทำอะไรเขาก็ยอมได้ทั้งนั้น
“ลินท์ไม่พูดก็ได้ จะทำเมินเฉยเหมือนพี่ไม่ตัวตนก็แล้วกัน!”
ฉิบหาย... เมียโกรธ
ชลธีลูบใบหน้าก่อนจะเห็นภรรยาคนสวยเดินหนีขึ้นห้องไปเรียบร้อย เขาทรุดลงกับโซฟาไม่อาจจะอธิบายเรื่องงานให้คนรักได้ฟังทุกเรื่อง เขากลัวมุจลินท์จะเป็นห่วง กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นกังวลเรื่องเขา ส่วนงานที่เขาทำมันก็เป็นปกติที่จะต้องเสี่ยง พบเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้ตลอดเวลา ตั้งแต่เขากลับมารอบก่อนก็ไม่ได้กลับไปทำงานแถวชายแดนอีก แต่ดูเหมือนมุจลินท์จะไม่เข้าใจ เขาคงจะต้องคุยกับเด็กหนุ่มให้รู้เรื่อง
มือหนาผลักประตูห้องนอนเข้าไปแผ่วเบา เห็นเด็กหนุ่มกำลังนั่งหันหลังในมือกำลังกดโทรศัพท์ไม่หยุด เขาตรงเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง ฉกชิมแก้มขาวหอมกรุ่นก่อนที่คนตัวเล็กจะหันมาแยกเขี้ยวดันเขาให้ออกห่าง
“ทำไมพี่กอดลินท์ไม่ได้ล่ะ”
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ” เด็กหนุ่มไม่มองหน้าสักนิด ทำเอาชายหนุ่มใจฝ่อ ในใจคิดว่าจะทำยังไงให้คนรักหายโกรธดี ถ้าไม่ติดว่ามุจลินท์ต้องไปเรียนทุกวันเขาก็อยากจะอุ้มกลับไปนอนกกที่บ้านพักใจจะขาด แต่เรื่องเรียนต้องมาก่อนเขาก็อดใจรอได้ ทั้งที่มันคิดถึง มันโหยหาขนาดไหน
“ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักก่อน”
“ไม่เอาครับพี่ฉลาม อย่าดื้อ!” เดี๋ยวนี้ดุเขาใหญ่เลย “พรุ่งนี้ลินท์ต้องพาลูกไปโรงเรียนแต่เช้า เดี๋ยวอาบน้ำลงไปกินข้าวคงจะนอนเลย พี่ก็พักผ่อนรีบนอนนะ..อื้อ!”
“อย่าผลักไสพี่เลย ได้โปรด” เขาก้มลงบดเบียดริมฝีปากอุ่นร้อนประทับอีกฝ่าย ชายหนุ่มดูดดึงเชื่องช้าแทะเล็มไปตามกลีบปากนิ่มที่สั่นระริก ลูกเป็ดน้อยสั่นสะท้านไปทั้งร่างเมื่อถูกเขารุกหนัก
“ลินท์แค่จะให้พี่พักผ่อน” มุจลินท์ไม่อาจต้านทานรสจูบหวานที่ในใจแสนโหยหา กลิ่นอายชายหนุ่มเข้มข้นจนเขาเผลอส่งลิ้นโต้กลับไปอย่างลืมตัว มือขาวขย้ำเข้าที่ปกเสื้อของชายหนุ่ม ขืนตัวเองเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายโถมน้ำหนักตัวลงมา ถ้าหัวเขาแตะเตียงเมื่อไหร่ คงจะไม่รอดจากปากฉลามแน่
“พี่อยากพักกับลินท์”
“ทำไมงอแงจังเลยครับ” ใช้สองมือแตะแก้มสากของคนตรงหน้า “ทำงานเหนื่อยใช่ไหมครับ?”
“เหนื่อยสิ อยากกลับบ้านทุกวันเลย”
“ลินท์หายงอนก็ได้”
“จริงนะ”
“อื้อ ลินท์ก็คิดถึงพี่เหมือนกันครับ” เขาตอบ ดวงตาใสกระจ่างจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาของอีกฝ่าย ฉับพลันก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่แตะไล้ตามเนื้อกาย เขาปัดฝ่ามือของคนรักเป็นพัลวัน ปากร้องห้ามแต่อีกฝ่ายไม่หยุดเลยสักนิด “ฮื่อ มือพี่ซนเกินไปแล้ว!”
“พี่อยู่ใกล้ลินท์ก็เหมือนน้ำมันอยู่ใกล้ไฟ ใครจะไปทนไหว”
“คนบ้ากาม! อย่ามาเล่นลิ้นนะ”
“พี่ยังไม่ได้เล่นเลยนะ หรือว่าลินท์ชอบให้พี่เล่น?”
“คนบ้า! หยุดนะ” เขาร้องครางเครือ ใช้ฝ่ามือจับเข้าที่แก้มสาก ให้อีกฝ่ายยั้งลิ้นอุ่นแตะวนอยู่ที่ใบหู เด็กหนุ่มหดคอหนี แต่ยิ่งหนีก็ดูเหมือนคนรักจะไม่ยอมหยุด----โว๊ย อยากให้เขาคลั่งตายหรือไง
ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เขาก็มัวแต่วุ่นเรื่องเรียน ไหนจะเรื่องของลูกชายอีก ใครมันจะไปมีอารมณ์จัดการด้วยตัวเอง พอชลธีกลับมาที เขาก็เหมือนถูกจุดไฟให้ลุกพรึ่บแค่แตะไปตามจุดอ่อนไหวที่คนรักรู้จักดี เขาก็อ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว
แบบนี้ก็ดูเหมือนว่าเขาก็รอ... ไม่ใช่หรือไง!
“ลินท์ปิดหน้าทำไมครับ” ชายหนุ่มมองคนรักตรงหน้า เขาเริ่มหอบหายใจถี่เมื่อเล่นกับเด็กหนุ่มจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยแทบจะเปลือยอยู่แล้ว “แน่ะ.. เขินพี่หรือ” เด็กหนุ่มส่ายหัวก่อนจะค่อยๆลดมือลง ดวงตากลมสวยเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา จนคนมองอย่างเขาลมหายใจแทบสะดุด เสื้อนักศึกษาหลุดจนกรอมไปที่ข้อศอก แทบกระดุมยังหลุดไปไหนต่อไหนแล้วไม่รู้ กางเกงสแล็คสีดำถูกปลดลงมากรอมที่ข้อเท้าพร้อมกับกางเกงชั้นในสีขาว ลำคอขาวผ่องปรากฎรอยจ้ำแดงที่มดตัวใหญ่อย่างเขาเป็นคนทำ ส่วนเขายังอยู่ในชุดเครื่องแบบครบถ้วน ดูแล้วเหมือนเขาเป็นฝ่ายกระทำย่ำยีเด็กหนุ่มอย่างไรไม่รู้
เด็กหนุ่มช้อนตามอง ริมฝีปากบวมเป่งเพราะถูกเขาขบเม้มเจ่อขึ้นมาเล็กน้อยอย่างน่าสงสาร เขาขบกรามเผลอลอบกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้า ข่มความรู้สึกบางอย่างที่ตีรวนขึ้นมาจนอึดอัดไปหมด
“เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำดีกว่าครับ” เด็กหนุ่มหลบตา พยายามยันตัวเองขึ้นมานั่ง เมื่อเห็นสภาพเนื้อตัวที่ถูกฟัดไปเมื่อครู่ใบหน้าก็เห่อร้อน เขาข่มความอายหยัดตัวจะลุกไปอาบน้ำ
“จะไปไหน พี่ยังไม่ให้เราไปง่ายๆหรอก” เขาถลึงตามองคนรักที่คว้าข้อมือเอาไว้
“หมดเวลาแล้วครับ ลินท์จะไปอาบน้ำ”
“ทำไมไม่มองพี่ บอกพี่มาตามตรงเรายังหายโกรธพี่ใช่ไหม”
“ลินท์เปล่า..” เขาตอบแต่ก็ไม่ยอมมองคนตรงหน้า ชลธีในชุดเครื่องแบบเมื่อครู่เซ็กซี่ทรมานใจเขาเกินไป เรื่องอะไรเขาจะตอบให้ได้ใจเล่า! เด็กหนุ่มปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติแล้วตอบ “ไม่ได้โกรธแล้วจริงๆ”
“งั้นเราก็มาออกกำลังกายก่อนอาบน้ำดีกว่า”
“ฮื่อ พี่ฉลาม!” เขาร้องเสียงหลงเมื่อถูกอุ้มพาดบ่า----เห็นเขาเป็นอะไรเนี่ย!
“คิดจะหนีพี่ มันไม่ง่ายนะครับ”
“ไมได้หนี..” ยังพูดไม่ทันจบเขาก็ถูกวางลงบนเตียงนุ่มเหมือนเดิม เสื้อนักศึกษาถูกดึงออกอย่างแผ่วเบา รวมไปถึงกางเกงที่เขาบรรจงใส่มันใหม่เมื่อครู่ก็หลุดลอยออกไปที่ปลายเตียงซะแล้ว ในขณะที่เขาตัวเปล่าเปลือยอีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมถอดชุดเครื่องแบบ หรือว่าจะลืม? “พี่ฉลามถอดเสื้อผ้าก่อน”
“หื้ม?” ชายหนุ่มชะงักไปเล้กน้อย ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อออกเล็กน้อย เผยแผงอกหนาสีแทนสวย เขาเห็นเด็กหนุ่มแอบแสร้งมองก่อนจะหมุนหน้ากลับไปก็นึกขำ ไม่ใช่ว่ากำลังเขินที่เขาใส่เครื่องแบบนี่น่ะหรือ “ได้สิ เดี๋ยวพี่ถอดบ้าง” เขาพูดอย่างนั้นแต่ก็ปลดแค่ช่วงล่าง อวดโชว์แก่นกายที่กำลังแข็งเกร็งพร้อมจะออกรบ
“คนขี้โม้ ไม่ยอมถอด!”
“เห็นคนแถวนี้เขินตัวแดงเป็นมะเขือเทศแล้วมันอดแกล้งไม่ได้”
“หนูจะงอนพี่แน่ๆ!”
“ไม่เป็นไรพี่ยังมีเวลาง้อลินท์ทั้งคืน..” เขาพูดพร้อมยิ้วยั่วเย้า ส่งนิ้วมือหนาพร้อมใช้น้ำหล่อลื่นของเด็กหนุ่มที่พรั่งพร้อมเป็นของเขาสอดแทรกเข้าไปในความอุ่นนุ่มทั้งคับแน่นโอบล้อมเขาทุกทิศทางจนเผลอคิดว่าถ้าส่งตัวตนเข้าไปตอนนี้ จะรัดเขาแน่นขนาดไหนกันนะ
“ใจร้าย อย่าแกล้งหนู” ปกติเวลาเห็นคนรักอ้อน เขาก็จะยอมตามใจได้ง่ายๆ แต่คราวนี้ความอยากแกล้งมันมีมากกว่า เขาขยับนิ้วเข้าออกตระเตรียมให้เรียบร้อย คนตัวเล็กสั่นระริกไปทั้งร่าง พยายามข่มไม่หลุดเสียงร้องออกมาให้ได้ยิน มือหนาดันเรียวขาเพียวยาวให้แบะออกกว้าง เด็กหนุ่มงับนิ้วตัวเองเอาไว้ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็กลัวจะเจ็บ เขาส่งจุมพิตร้อนเข้าไปมัวเมา สองมือเรียวคว้าลำคอหนายึดเอาไว้เป็นที่พึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขย้ำปกเสื้อคนรักแทนเพราะเริ่มมึนกับรสจูบ
“พร้อมนะ”
“ถ้าไม่พร้อมแล้วพี่จะหยุดหรือ” เขามองค้อน ก็ได้เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มมาแทน ชลธีดุนดันแก่นกายเชื่องช้า เขาไม่ได้ทำรักกับเด็กหนุ่มมาเป็นเดือนต่อให้อยากจะฝากฝังมากแค่ไหน แต่ก็ต้องคำนึงถึงคนรักเป็นอันดับแรก กว่าจะเสือกไสตัวตนเข้าไปจนสุดทาง เหงื่อเขาก็ผุดเต็มร่าง
มุจลินท์มองใบหน้าคมคร้ามของคนรัก เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นจนเขาเอื้อมมือไปเช็ดให้ ยิ่งมองชลธีในเครื่องแบบอารมณ์พลุ่งพล่านมันก็ซัดสาดจนเขาแทบจะเสร็จ ถ้ามองต่อไปเขาอาจจะทนไม่ไหวขึ้นมาก็ได้ ชายหนุ่มเห็นท่าทางเอาอกเอาใจก็เริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น เด็กหนุ่มอ้าปากไม่มีเสียงสองมือจิกเข้าที่บ่าของชายหนุ่มแน่น ชลธีคว้าออกแล้วรีบเอามือขาวผ่องมาดู กลัวมือของเจ้าลูกเป็ดครูดกับเครื่องหมายเป็นรอย ถ้าเจ็บตัวขึ้นมาจะทำยังไง
“เดี๋ยวพี่ถอดออกดีกว่า”
“มะ ไม่ต้องก็ได้”
“เดี๋ยวโดนเราเจ็บตัว” ชายหนุ่มพูดเสียงพร่า กระนั้นก็ยังขยับสะโพกไม่หยุด “ไม่อยากเห็นลินท์เจ็บ”
“ไม่เจ็บสักหน่อย” เขาทำแก้มพองลม ไหนๆก็อยากเซอร์วิสเขาไม่ใช่หรือ งั้นก็อย่าถอด!
“ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก” เขาหัวเราะ ตอนแรกที่จะแกล้งหลายเป็นเขานี่แหละโดนแกล้งเสียเอง สวมเครื่องแบบทั้งอย่างนี้มันร้อนจะตายไป “พี่จะได้ทำบ่อยๆ”
“ฮื่อ!” คนตัวเล็กเชิ่ดหน้าด้วยความเสียวซ่าน เมื่อถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ทันตั้งตัว เกือบจะหลุดเสียงร้องออกไปแล้วเชียว “อา.. อ๊ะ เบาก่อน”
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูทำเอาเด็กหนุ่มที่กำลังจะขึ้นสวรรค์หันขวับไปมองตามเสียง เขาใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดดันคนรักให้ออกไปแต่ชลธีกลับไม่ยอมหยุด เขาถลึงตามองด้วยความกรุ่นโกรธ ขยับปากไร้เสียงเป็นคำพูดให้ชายหนุ่มปล่อยเขาไปก่อน เสียงเคาะแบบนี้ถ้าให้เขาเดาคงจะเป็นลูกชายแน่นอน เวลานี้คงจะมาเรียกเขาไปกินข้าวเหมือนทุกวัน
“คูมแม่ ป่าป๊า” เสียงเคาะรัว ทำเอาใจอ่อนยวบ อยากจะวิ่งออกไปหาลูกแต่ขลธีไม่ยอมยังส่งตัวตนแข็งแกร่งเข้ามาจนเขาบิดเร้าไปทั้งตัวด้วยแรงอารมณ์ “คูมแม่คร้าบ”
“คร้าบ” เขาส่งเสียงตอบรับออกไปก่อนจะดันคนรักให้ถอยห่าง ชลธียินยอมถอดถอนออกไปด้วยความรู้สึกเสียดาย เขาคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาสวม เปิดประตูแง้มออกไปเห็นพ่อมดน้อยในชุดเต็มยศกำลังถือตระกร้าลูกอมเอาไว้ แล้วนั่นไปเอาไม้กวาดในห้องครัวมาถืออีก
ทำไมน่ารักอย่างนี้!
อยากจะพุ่งเข้าไปน้วยแก้มลูกชาย แต่ชลธีกลับสอดมือเข้ากอดเอวแน่น เขาไม่อยากแสดงอาการไม่น่ารักต่อหน้าลูกชายเลยได้แต่ยิ้มแห้งส่งให้ไทเกอร์
“Trick or Treat!” เด็กชายพูดเสียงดังก่อนจะยิ้มแฉ่ง เขาลูบกลุ่มผมนิ่ม มือซุกซนจากด้านหลังเริ่มซุกซน ตวัดชุดคลุมอาบน้ำเขาขึ้นก่อนจะแทรกแก่นกายเข้าช่องทางที่เปียกชื้น รอบนี้ใช้เวลาไม่นานก็ถูกช่องทางสีหวานดูดรัดเข้าไปจนหมด ชลธีเลียริมฝีปาก เขาจับสะโพกกลมกลึงของคนรักก่อนที่จะขยับเชื่องช้า ปล่อยให้เด็กหนุ่มคุยกับลูกชายเจื้อยแจ้ว โดยมีประตูห้องขวางเอาไว้
“แม่ขออาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวไปเล่นด้วยนะครับคนเก่ง”
“ได้คับ!” เด็กชายวิ่งปร๋อลงไปด้านล่างพร้อมไม้กวาดที่อันใหญ่พอๆกับตัว เด็กหนุ่มปิดประตูลงกลอนแรงกระแทกหนักหน่วงก็แทบจะไม่มีทีท่าจะเบาลง เขาจุกจนร้าวไปทั้งตัว ไปกินดีหมีมาหรือไงถึงได้แรงเยอะขนาดนี้!
“ลินท์คุยกับลูกอยู่นะ”
“พี่ไม่อยากเสียเวลา ไหนๆคืนนี้ลินท์ก็นอนเร็ว” เขาตอบ ก่อนจะส่งแรงเข้าไปไม่หยุด “วันฮัลโลวีนพ่อมดน้อยต้องยอมให้ป๊ากินคุณแม่ทั้งคืนนะ”
“คนบ้า คนผีทะเล คนลามก” เขาก่นด่า เสียงขาดๆหายๆ ร่างกายสั่นคลอนบิดเร้าไปหมด
“Trick or Treat!” ชายหนุ่มกระซิบถามพลางยิ้มหวานก่อนจะมองคนตัวเล็กที่ส่งสายตาเขียวปั๊ดมาให้ มุจลินท์ครางเครือไม่ได้ศัพท์เขากำลังจะเสร็จอยู่แล้ว ยังจะมาเล่นอะไรแบบนี้อีก! “ว่าไงครับจะเลือกอะไรดี?”
“เลือกอะไรก็ไม่ต่างกัน”
ต่อให้เขาจะเลือก.. สุดท้ายเจ้าผีร้ายตนนี้ก็ลากเขาลงไปฟัดที่เตียงอยู่ดี!
เจ้าผีลามก!
FIN//
พอจะหายคิดถึงกันบ้างไหมคะ
พายคิดถึงนักอ่านทุกคนเลยค่า..
หัวข้อ: -จบบริบูรณ์- ★ มุจลินท์ ★ [Special Halloween] หน้าที่๑๗ {๑๐๐%} ๓๐.๑๐.๖๑ (อ่าน 168820 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก