อ่านจบแล้ววว..สนุกมากๆ เลยค่ะ ^^* ถึงแม้ตอนแรกๆ ติณจะทำตัวน่าหมั่นไส้ไปสักนิดก็เถอะนะคะ กับอิงฟ้าดูอาการแล้วติณก็ไม่ได้หลงรักจริงๆ ตั้งแต่ตอนแรกหรอก เราว่าติณแค่อยากได้น่ะ อืม~ เหมือนกับที่ติณบอกนั่นล่ะค่ะว่า 'อิงฟ้าไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ติณเคยคบมา ที่สำคัญสำหรับอิงฟ้าแล้วเวลาที่มีคนมาจีบก็เลือกที่จะปฏิเสธไปในทันที' ความคิดติณในตอนนั้นก็คงแค่ ..ท้าทายดี.. ถึงแม้ติณจะบอกว่าชอบหรือว่ารักก็เถอะค่ะ เรามองว่ามันดูเป็นความรู้สึกที่ไม่มีน้ำหนักมากพอให้ทั้งสองคนคบกันได้ยาวนานเลย แล้วสุดท้ายก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้จริงๆ ด้วย แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ก็สอนอะไรให้กับทั้งคู่ได้เยอะเหมือนกันนะคะ
ติณ..ได้รู้แล้วว่าการใช้ความรู้สึกที่ 'ไม่ชัดเจน' ของตัวเองดึงใครสักคนเข้ามาในชีวิต เป็นการทำร้ายอีกฝ่ายโดยที่ไม่รู้ตัว
อิงฟ้า..ประสบการณ์รักครั้งนี้สอนให้ได้รู้ว่า 'ความรักจะกลายเป็น 'รัก' ก็ต่อเมื่อความรักนั้นมี 'สติ' ควบคู่กันมาด้วย' ส่วนจูน ..ในตอนแรกๆ นะคะ เรามองว่าจูนเป็นคนที่อ่อนไหวมากไปสักหน่อย เราเข้าใจค่ะว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ แต่เราว่ามันสามารถ 'ควบคุม' ได้นะคะถ้าจูนคิดที่จะทำมัน อย่างตอนที่มิตรยุให้จูนไลน์ไปหาติณน่ะค่ะ เราไม่ได้บอกว่าการที่จูนส่งข้อความไปหาติณเป็นสิ่งที่ผิดนะคะ ถ้าเป็นการทำอย่างบริสุทธ์ใจในฐานะเพื่อน แต่ว่าจูนในตอนนั้นคิดกับติณเกินกว่าคำว่า 'เพื่อน' นั่นล่ะค่ะที่เราว่าผิด แล้วที่สำคัญตอนนั้นติณก็ยังคบอยู่กับอิงฟ้าด้วยไง เราเลยคิดว่าจูนทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย ยิ่งตอนที่เสนอตัวไปช่วยติณทำ... เราจะไม่ว่าจูนหรอกนะคะ แต่เราแค่รู้สึกว่าไม่อยากให้จูนทำอะไรแบบนั้นกับติณเท่านั้นเอง อยากให้จูนรักตัวเองสักหน่อย และอย่าเอาความรู้สึกไปผูกขาดกับคนที่เขาไม่คิดอะไรกับเราให้ช้ำใจเลยดีกว่าน่ะค่ะ
แต่หลังจากที่ทั้งสองคนเริ่มเปิดใจเข้าหากันแล้วน่ารักดีนะคะ แถมยังได้เห็นติณในอีกรูปแบบหนึ่งอีกด้วย ทั้งออดอ้อน งี่เง่า เอาแต่ใจตัวเอง ฯลฯ เยอะค่ะ บางทีก็น่ารัก บางทีก็น่าหมั่นไส้จนน่าจับมาดัดนิสัยเสียให้เข็ดแบบนั้น (แอบเห็นด้วยกับจูนในเรื่องดัดนิสัยติณค่าา.. ><) ได้มองดูทั้งสองคนรักกันแล้วเราชุ่มฉ่ำหัวใจตามไปด้วยเลย
ปล. เรายังไม่รู้เลยค่ะว่าใครที่คู่กับพี่แน๊ตน่ะ