จบแบบน่ารักไปอกหนึ่งเรื่อง
สารภาพว่าตกใจกับเฉลยว่าใครอยู่เบื้องหลัง
อาจจะเพราะไม่ค่อยได้อ่านนิยายสืบสวน
หลายๆทีพออ่านๆอยู่แล้วแบบเอ๊ะ ไอ้เรื่องนี้มาได้ยังไง เลยต้องอ่านย้อนหลายรอบ
มีส่วนที่ติดใจอยู่สองสามอย่าง
ในตอนแรก ติดใจเรื่อง ทำไมเฟื่องกับคทาถึงหน้าตาเหมือนกัน แต่อ่านไป ก็พบว่า ที่จริงทุกคนดูออก
เพราะเฟื่องกับคทาแค่หน้าตาคล้ายกัน ข้อติดใจตรงนี้เลยตกไป
เรื่องที่สอง เรื่องการตายของคทา ที่รู้สึกว่า ตายง่ายจริง
ไม่รู้พี่อ่านจับใจความผิดไหม? ว่าโดนหนังสือฟาดหัว แล้วล้มลง น๊อก? อะไรแบบนี้หรือเปล่า
แต่โอเค ตัดไป ด้วยความน่าจะเป็นว่า
"คนไม่ถึงคราวตายวายชีวาฒน์ ใครพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ คนจะถึงคราวตายวายชีวัน ไม้จิ้มฟันแทงเหงือกยังเสือกตาย"
คงเป็นคำอธิบายได้ดี อิอิ
เรื่องสุดท้ายคงเป็นฉากอัศจรรย์ของพระ-นาย
คือถ้าพี่เป็นษมา พี่จะไม่ทำแบบนี้ ประมาณว่ารักแต่ขอ....เลยทั้งที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
แถมมาขอความรักตอน...เสร็จเนี่ย อ่านแล้วแอบรู้สึกเป็นลบกับตัวละครตัวนี้ไปหลายแต้ม
ทั้งหมดทั้งมวล ถึงจะทั้งวิจารณ์ทั้งชื่นชม แต่ยังอยู่บนความชอบครับ
ได้อ่านแต็มๆครั้งแรก ยอมรับว่าสนุกดี แถมเป็นแนวสอบสวนด้วย
รออ่านผลงานดีๆต่อไปนะครับ