ตอนที่ 23 มาแบบสั้นๆนะคะ เตรียมปรับอารมณ์ 55
หลังจากผมโดนลากไปทรมานทรกรรมในงานเลี้ยงวันต่อมาก็ต้องชดเชยให้ไอ้โอโอะเอาแต่ใจ โดยการโดนกระชากลากถูไปช้อปปิ้งด้วย แต่ดีหน่อยไม่ต้องแต่งชุดผู้หญิง ไม่รู้ใส่ไปได้ไงกระโปรงบานๆจะเปิดแหล่ไม่เปิดแหล่กับร้องเท้าส้นสูงที่อาจจะหักได้ทุกเวลาแบบนั้นอ่ะ !
“พอยท์กินไรดี”
“เครปปปป อยากกินเคยกินครั้งเดียวเอง” ผมสอดส่องหาร้านเครปใกล้สถานีอย่างรวดเร็ว คราวก่อนโดนฉุดซะก่อนคราวนี้ต้องกินให้ได้ และแล้วก็เจอ ! ร้านเครปปปป
“ฮ่าๆ โอเคๆ ป่ะๆ ไม่เคยกินเลยอ่ะอร่อยปะ” มือของโอโอะขยี้หัวผมเบาๆแล้วเลื่อนมาโอบไหล่เดินไปด้วยกัน
“อร่อยๆ ชอบกินช็อคโกแลตกับโอริโอ้ อื้อหือ สวดยอดดดแม่ก”
“โอเคครับเชื่อละๆ ป่ะๆเข้าแถว วันหยุดแบบนี้แถวยาวจริงๆ”
ผมกับโอโอะเดินไปเข้าแถวกันตามปกติแต่ทำไมวันนี้คนมองมาที่เรากันเยอะจัง สงสัยเพราะว่าเราสองคนเล่นใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงสีเหลืองอ๋อยเหมือนกันเด๊ะ พร้อมกับแว่นกันแดดที่เหมือนกันเป๊ะๆมาปิดบังหน้าตา ส่วนรองเท้าผมลากแตะมาแทนแบบว่าเจ็บตีนจากเมื่อคืนอยู่อ่ะเฮ้ย !
“นี่ๆ ทำไมคนมองเราเยอะจังอ่ะ” ผมกระตุกเสื้ออีกคนที่เหมือนกันเป๊ะกับเสื้อที่ผมใส่อยู่
“ฉันหล่อไง”
“ไม่จริงโกหกผมหล่อกว่าชัดๆอ่ะ” เคืองเฟ้ยเรื่องนี้เท่านั้นที่มันยอมไม่ได้ แม้จะยอมรับ
ว่ามันหล่อแต่มันต้องหล่อน้อยกว่านิดนึงล่ะวะ !
“พอยท์ แบบพอยท์มันเรียกน่ารักครับ ฮะๆ” ว่าแล้วก็โดนโยกหัวไปมาแรงๆ
“ไม่เอาจะหล่อ ผิดปะล่ะ ! จะหล่ออ่ะ คนมันหล่อ” ไม่ชนะจะไม่เลิกโวยวายเลยคอยดู
“อ่ะๆโอเคหล่อก็หล่อ แต่ก็น่ารักกว่าหล่ออยู่ดีนะ”
“โวะ แม่งขัดใจว่ะ นี่แน่ะๆ” ผมดันหมัดตัวเองต่อยไปที่อีกคน แต่แม่งโกง ! ใช้แขนที่ยาวกว่าดันหัวผมออกมาทำให้ต่อยไม่ถึง จนผมเหนื่อยนั่นแหละถึงปล่อยมือออก ผมก็หอบแฮ่กๆ มันก็ขำ ฮ่าๆ เออเอาเข้าไป แฮ่กฮ่า แฮกฮ่า อยู่นั่น อารมณ์เสียเฟ้ย !
“มาๆสั่งเครปกันดีกว่าเอา ช็อคโกแลตกับโอริโอ้ใช่มั้ย”
“อื้อ” ผมทำปากบู่ใส่ไอ้โอโอะ แต่มันก็ไม่อนาทรร้อนใจหันไปส่งภาษาเอเลี่ยนใส่คนขาย ง่อบแง่บๆ แค้นนี้เดี๋ยวมีชำระแน่ๆ ! รอก่อนเถอะ ไอ้ปิศาจโอโอะเอ้ยยยย ฮึ่ยๆๆ
“อ่ะได้แล้ว” มันยื่นเครปให้ผม วะวะวะว้าววว กลิ่นช็อคโกแลตหอมมากครับ อ้ะ อยากกินกับผมล่ะสิ ฝันไปเถอะ พอยท์งก อิยะฮะฮิ อิยะฮิฮะ อิเยาะฮิแฮะ !
“อ่าวแล้วนี่ไม่ซื้อมาหรอ”
“ไม่ค่อยชอบของหวานเท่าไหร่” อ่อแบบนี้นี่เองสงสัยติดกันมาทั้งพี่ทั้งน้องไม่กินสักคนอะไรหวานเนี่ยๆ มิน่ากับข้าวที่บ้านมันเค็มๆ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย)
“อย่ามาแย่งแล้วกัน โด่ !” ผมจัดการคว้าช้อนพลาสติกตักไอติมช็อคโกแลตเข้าปากคำโตๆ อื้อหือ อร่อยเหาะ
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยมาก … อื้อออ” ไอ้คนหน้าไม่อาย ! มันประกบปากมันกับปากผม แล้วสอดลิ้นเข้ามาแย่งช็อคโกแลตจากปากผมไปหมด !
“อื้ม อร่อยจริงๆด้วย ฮะๆ”
“ไอ้บ้าเอ้ย !” ผมก้มหน้างุดๆเดินหนีไอ้โอโอะหน้าด้านด้วยความเร็วสูง ทุเรศจริงๆคนเยอะแยะไม่อายหรือไง
“โอ๋ๆ อย่างอนนะครับพอยท์มาม้ะเดี๋ยวหลง มาจับมือกันไว้ดีกว่า” เสียงกระเซ้าของไอ้บ้ากลับทำผมหน้าร้อนฉ่า โอยยยเป็นเอามากนะตู
“ไม่ต้องตามมาเลยนะ นิสัยไม่ดี กลับบ้านไปเลยไป๊”
“โธ่ภรรยาครับอย่าไล่สามีแบบนี้สิครับ สามีน้อยใจนะครับ ฮ่าๆ” ไอ้ … !!
“ไอ้บ้า ไม่ได้เป็นไรกันอย่ามาโมเมนะ ไอ้คนหน้าไม่อายยยย” ผมตะโกนลั่นกลางชินจูกุนั่นแหละ ส่งผลให้ชาวบ้านหันมามองผมแต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่าผมพูดว่าอะไร
“หืม แล้วคืนนั้น ใครกันนะที่ร้องว่า เอาอีกๆ”
“ไอ้ !!! เอาอะไรอย่ามามั่วนะ ไอ้หื่นนนนนน”
“คนคิดตามได้นี่ไม่เรียกว่าหื่นกว่าหรอครับหืม” มันก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัว แถมยังมีหน้ามากุมมือผมไว้อีก !
“เค้าเรียกจินตนาการล้ำเลิศเฟ้ย !! ปล่อยเลยทำไรเนี่ยไม่อายชาวบ้านหรือไง” ผมทั้งพยายามดึงมือตัวเองออกสุดๆมันก็ไม่ปล่อย โว้ยยย อะไรนักหนาฟระ
“อายทำไมมีแว่นกันแดดอันเท่าบ้านไม่มีใครเห็นหน้าเราหรอกน่า ป่ะ ไปเดินซื้อของกันดีกว่า”
เฮ้อทำไมเอาแต่ใจแบบนี้กันนะ ! แล้วทำไมผมถึงต้องยอมเดินตามที่มันกระชากลากถูกด้วยเนี่ย !!
----
แบมเปิดเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้วค่ะ ฝาติชมแนะนำด้วยนะคะ ^^
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27495
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
