อ่านรวดสามตอน ตอนขอความรักจากทิว เดียวดูเหมือนราชสีห์บาดเจ็บเลยค่ะ น่าสงสาร จากที่เคยเผด็จการเอาแต่ใจ กลับกลายเป็นอ่อนแอและกลัวแม้กระทั่งการผละหนีของทิว โถๆๆๆ น้ำตาเกือบไหลให้นาง
แต่เอาจริงๆก็สมควรโดนแหละนะคะ ทำกับทิวไปซะขนาดนั้น ถ้าเป็นจีนนะ ถึงจะรักเดียวไปแล้ว แต่มารู้ความจริงอย่างนี้คงโกรธมากจนไม่ยอมฟังอะไร หนีออกไปจากห้องเลยก็ได้ นี่ถือว่าตาเดียวโชคดี ที่ทิวมีปมขาดความรัก พอได้มาเจอแบบนี้ เป็นคนสำคัญที่สุดของใครสักคน เลยใจอ่อน ยอมยกโทษให้ง่ายๆ ถึงจะยังเต็มไปด้วยความกลัวจากข้อจำกัดทางสังคม และกลัวการผิดหวังจากความรักในอนาคตที่ไม่แน่นอนว่าเดียวจะรักไปจนถึงเมื่อไหร่ก็เถอะ
ทิวน่าสงสารจัง โดยสองทำอย่างนั้นมาตลอด แค่เป็นลูกเมียน้อย ต้องมาทนอยู่ในบ้านใหญ่ ที่ตัวเองเกือบเป็นสาเหตุที่ทำให้เค้าต้องแตกแยกกัน ก็อึดอัดพออยู่แล้ว ถึงพ่อกับพี่จะเอ็นดู แต่ก็เข้ามาไม่ถึงจิตใจของทิวเลย เหมือนอยู่คนเดียวมาตลอดนั่นแหละ คำพูดที่กดตัวเองให้ลงต่ำกว่าใคร มันทั้งน่าโมโหทั้งน่าสงสารจริงๆนั่นแหละค่ะ อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้นได้ไหม แง TT
สุดท้าย ขอกรีดร้องให้คำ “เดียวขอร้องนะครับ” สิบห้าล้านทีค่ะ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก #ละลาย
สู้ๆค่าพี่เหมียว รอตอนต่อไปนะคะ ><