ตอนที่20
#เครื่องกลชนโยธา
คอนโดสูงที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้ากำลังเรียกแววตาสนใจจากไทเกอร์ให้เงยมอง รู้แหละว่าบ้านมันน่ะรวยแต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าบางทีมันจะรวยขนาดนี้เพราะแถมนอกเหนือไปกว่านั้นเมื่อขับรถผ่านหน้าประตูคอนโดเสือยังชะลอรถให้จอดลงพร้อมเลื่อนกระจกเมื่อพบว่ายามรักษาความปลอดภัยของที่นี่เหมือนมีเรื่องที่ต้องการจะคุยด้วย ตอนแรกไทเกอร์คิดว่าอาจเพราะมันทำผิดกฎคอนโดบางอย่าง
“คุณเสือครับ...คุณผู้หญิงน่ะเขาบอกว่าโทรหาคุณเสือไม่ติดเลย เลยให้ฝากผมมาบอกแทนน่ะครับ” แต่คิดว่าน่าจะไม่ใช่
“เรื่องอะไร”
“พรุ่งนี้คุณท่านกับคุณผู้หญิงเขาจะนัดทานข้าวด้วยกันเลยอยากให้คุณเสือมาหาด้วยน่ะครับ”
“พวกมันมาด้วยมั้ย”
“ครับๆ คุณแฟรงค์กับคุณบัลลังก์มาด้วย”
“ไม่ไปอะ” และสุดท้ายเสือตัดบทด้วยคำนี้พร้อมเลื่อนปิดกระจกรถขึ้นแล้วขับเข้ามาด้านในโดยที่ไม่รอจะฟังต่อด้วยซ้ำว่าอีกคนยังมีเรื่องจะคุยต่อด้วยหรือเปล่า ไทเกอร์แอบชำเลืองสายตามองแต่เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเสือเหมือนคนอารมณ์ไม่ดีเขาถึงได้ไม่อยากจะกวนมันเสียเท่าไหร่นัก จนกระทั่งที่อีกคนหันมานั่นแหละไทเกอร์ถึงได้ฉีกยิ้มแห้งๆไปให้
“เป็นไรมึง”
“เปล่า”
“สงสัยอะดิ” แต่พอเสือถามมาแบบนี้
“ก็นิดนึง” ไทเกอร์ถึงอ้อมแอ้มตอบกลับไปก่อนได้รับรอยยิ้มขบขันจากอีกร่างกลับมา
“พ่อกับแม่กูเขาเลิกกันแล้วย้ายไปอยู่อีกคนละประเทศ แล้วก็ต่างคนต่างมีลูกคนใหม่...เก็ทยัง”
“มึงก็มีน้องสองคนเลยอะดิ”
“กูไม่นับมันเป็นน้องหรอก” แต่เมื่อสวนมาด้วยประโยคนี้ไทเกอร์ถึงได้เงียบลง ก็ดูเสือปกติดีไม่ได้อารมณ์เสียอะไรมากหรอกเพราะเหมือนว่ามันจะชินแล้ว จะมีก็แค่ไทเกอร์นี่แหละที่เริ่มรู้สึกผิดเพราะจำได้ว่าตอนนั้นที่เขาด่ามันว่าลูกพ่อแม่ไม่สนใจแล้วคือเกือบถูกมันต่อย แต่พอมารู้แบบนี้แล้วคือรู้สึกเลวไปเลยอะ....
“ซึมอะไร” จนเมื่อเดินลงจากรถมาแล้วและเขามีท่าทางเงียบไป
“ก็ตอนนั้นที่กู....”
“หืม?” เสือหยุดเดินพร้อมก้มมองหน้าเขา ไทเกอร์ช้อนตามองอีกคน
“ที่กูว่ามึงว่าพ่อแม่ไม่สนใจอะ”
“เออ น่าตบปากให้แตกเนอะ” แถมพอมันว่ามาแบบนี้ไทเกอร์ยิ่งมีสีหน้าไม่ดีลงไปใหญ่ เสือกำลังกลั้นขำในใจแต่ก็แกล้งโกรธมันไปแบบนั้นพลางเดินนำเข้าไปในลิฟต์โดยที่ท่าทางการเดินก้มหน้าของไทเกอร์แม่งโคตรจะน่าเอ็นดูเลย เมื่อประตูลิฟต์ปิดลงแขนของเสือรับรู้ได้ถึงแรงดึงจากคนที่ยืนอยู่ข้างกัน
“เอ้าโกรธจริงเลยหรอ” พร้อมด้วยเสียงถามพึมพำของมัน
“อืม”
“ต้องทำไง”
“เงยหน้าให้กูตบดิ” พอเสือพูดคำนี้ไทเกอร์ทำหน้าน้อยใจนิดหน่อยแต่ก็ยอมเงยหน้าขึ้นให้พร้อมหลับตาด้วย
เสือกำลังมองคนที่ขนาดหลับตาก็ยังทำเชิดหน้าเชิดตาใส่ได้อีก
ท่าทางมันยังไงก็ดูโคตรน่าหมั่นไส้ แถมยังโคตรจะ
...จุ๊บ...
น่าจุ๊บด้วยว่ะ
“ไอ้เสือ!!” ซึ่งในทันทีที่ถูกขโมยจูบไทเกอร์โวยวายด้วยสภาพหน้าแดงแจ๋ แต่คนต้นเรื่องเพียงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วอมยิ้มทิ้งให้ไทเกอร์ต้องเดินตามพลางถูปากของตัวเองไปมาแล้วเดินตามมันไปด้วยอาการเขินแบบนี้
...แกร๊กกกก...
จนเมื่อเข้ามาถึงในห้อง ไทเกอร์วางกระเป๋าของตัวเองลงบนโซฟากลางห้องที่ซึ่งในบัดนี้เจ้าของห้องอย่างเสือกำลังเดินถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกเพื่อที่จะได้เข้าไปอาบน้ำ ยอมรับว่าทำตัวไม่ถูกเท่าไหร่เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาเหยียบในห้องของมัน แอบเม้มปากเล็กน้อยพร้อมเดินตามอีกร่างเข้าไปในห้องนอนที่เป็นระเบียบและไม่ได้รกเท่าห้องของเขา
“ไปอาบน้ำก่อนกูไป” เสือหันมาพูดในขณะทิ้งตัวนั่งบนเตียง และไทเกอร์ไม่ได้พูดอะไรด้วยเพราะยังเคืองที่มันจุ๊บอยู่เลยนะ แต่ในขณะที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าแล้วพบว่าเสือกำลังนั่งมองอยู่เขาถึงได้ขมวดคิ้วใส่มันแล้วเปลี่ยนใจเดินเข้าไปถอดในห้องน้ำดีกว่า
“อายไรวะ!”
...ปัง...!
“อย่ามายุ่ง!!!” ไทเกอร์ปิดประตูใส่พร้อมตะโกนว่ามันกลับไปก่อนจะได้รับเสียงหัวเราะลั่นจากอีกร่างกลับมา และเมื่อเข้ามาด้านในห้องน้ำแล้วไทเกอร์ถึงได้ลงมือถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเพื่อที่จะได้อาบน้ำนอนเสียที มองไปที่พวกเครื่องสำอางบำรุงร่างกายของเสือก็พบว่ามีอยู่ไม่กี่อย่างเลยด้วยซ้ำ ก้มมองในถังขยะก็หงุดหงิดอยู่นิดหน่อยกับกล่องถุงยางอนามัยที่ก็น่าจะสงสัยว่ามันคงใช้นานแล้วแล้วคงไม่ได้เอาขยะไปทิ้ง
“แล้วถ้าสมมุตว่ามันเพิ่งใช้ไปหละ...” พึมพำกับตัวเองก่อนส่ายหน้าว่าให้เลิกคิดมากได้แล้ว เพราะถึงจะยังไม่ได้เป็นอะไรกันแต่เขาก็ไม่ได้ยุ่งกับคนอื่นและเสือเองก็คงจะต้องไม่ยุ่งกับคนอื่นด้วยสิ ซึ่งเมื่อคิดได้แบบนี้ก็สบายใจขึ้นเยอะแล้วเริ่มลงมืออาบน้ำก่อนหยิบชุดคลุมมาใส่เมื่ออาบเสร็จแล้ว
แต่พอเดินออกมาปุ้บ
เนี่ย แม่งมองเขาแบบอมยิ้มอีกละ...
“มึงไม่เคยเห็นหรรมหรอ มองทำไม”
“ไม่เคยเห็น แน่จริงก็เปิดให้ดูดิ” แถมเสือยังโคตรกวนตีนเลยด้วย ไทเกอร์ขมวดคิ้วพร้อมมองอีกคนกลับตอนแรกก็กะจะแกล้งมันคืนแหละแต่พอคิดไปคิดมาแม่งมีแต่เขาที่เสียหายเนี่ย ดังนั้นสุดท้ายถึงได้เลือกจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่เสือวางกองรอไว้ให้เอาเข้าไปใส่ในห้องน้ำก่อนเดินออกมาเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ซึ่งในระหว่างที่รอใครอีกคนอาบน้ำไทเกอร์ก็เพียงแค่หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมรอเท่านั้น
...แกร๊กกก..
แล้วเสียงเปิดประตูห้องน้ำที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างของเสือที่เดินแต่งตัวเรียบร้อยออกมาแล้ว
“เล่นก็กากอย่าเล่นเลย” มันนั่งลงข้างเขาพร้อมชะโงกหน้ามาดูว่าเล่นเกมอะไร
“ดวลมั้ยหละ”
“ถ้ากูชนะ...” พอโดนท้าเสือพูดประโยคนี้พร้อมไล่สายตามองตามร่างกายของเขา
“อะไร”
“ก็ถ้ากูชนะ มึงก็ต้องยอมให้...” มันพูดไม่จบหรอกแต่กับรอยยิ้มแบบนี้นี่ดูออกแล้วว่าจะสื่ออะไร ไทเกอร์ตบลงบนหน้าผากมันไปทีก่อนก้มหน้าก้มตาเล่นเกมต่อโดยที่มีเสือนั่งพิงขอบเตียงอยู่ข้างตัวและมือของมันที่ลูบหัวของเขาเล่น วันนี้เล่นเก่งขึ้นเยอะเลยเพราะเหมือนมีโค๊ทอย่างเสือที่นั่งมองพร้อมบอกด้วยว่าควรจะทำอะไรก่อน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าโค๊ทแม่งเริ่มจะขยับเข้ามาใกล้กูเกินเหตุละนะไอ้โค๊ท
“โอ้ยย ทำไมฆ่ามันไมได้วะ” ไทเกอร์กำลังหัวร้อนในขณะที่อีกคน
“หืม” กำลังนั่งดูพร้อมปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ตามช่วงแก้มและแนวลำคอของไทเกอร์เล่นอยู่แบบนี้
“อีเทลแม่งโคตรแรงเลยว่ะ...ลิงฝั่งกูโคตรง่อย”
“มึงก็ยืนหลังแทงค์ไว้ดิ จะได้ไม่ตายง่าย” ทั้งที่พูดเหมือนจะสนใจเกมแต่ก็เปล่าเพราะพูดไปทั้งมือทั้งอะไรของเสือมันก็คลอเคลียอยู่ตามตัวของเขาจนแทบจะทุกตารางนิ้วแล้ว ไทเกอร์ก็สนใจแต่เกมจนไม่ได้สนใจอะไรเสือนักและลืมสังเกตไปเลยด้วยว่าปลายจมูกโด่งที่กำลังกดสัมผัสที่สันคอในตอนนี้มันเริ่มมีจังหวะและแรงคลอเคลียที่เปลี่ยนไป
“อืออ...เลือกออกของให้หน่อยดิ”
“ออกเจาะเกราะเวทย์ไปดิ....”
“มึงทำเสียงกระเส่าทำไม”
“เปล่า ทำตอนไหน” เสือว่ากลับมาก่อนซบหน้าลงกับไหล่ขาวแล้วใช้ปลายจมูกกดลงย้ำๆอย่างหมั่นเขี้ยวมัน
“ก็ที่ อ๊า...ไอ้เสือ ดึกแล้วก็นอนดิ!” จนพอมือของเสือที่ล้วงเข้ามาในเสื้อแล้วสะกิดยอดอกไทเกอร์ถึงได้ร้องเสียงดังว่ามันออกมา ไทเกอร์เองเริ่มจะหงุดหงิดเพราะตอนแรกเสือรู้ว่าเขาง่วงแล้วก็จะพามาที่ห้องมันเพื่อจะได้นอนให้เร็วขึ้น แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกไม่ดีเพราะเหมือนโดนหลอกมาเพื่อที่มันจะได้ทำเรื่องแบบนั้น
“ไม่งอนดิ นอนก็ได้”
...หมับ...
จนพอรับรู้ว่าอีกร่างไม่พอใจเสือถึงได้หยุดแล้วเอ่ยขอโทษพร้อมรั้งให้ไทเกอร์ที่เล่นเกมจบพอดีได้นอนตามลงมาด้วย เมื่อดับโคมไฟลงเรียบร้อยทั้งห้องมีเพียงแสงจากด้านนอกเท่านั้นที่สาดเข้ามา เสือยังคงไม่ได้ปล่อยแขนออกจากเอวของเขา ใครอีกคนยังกอดเอาไว้แบบนั้นพร้อมรั้งให้เข้าไปใกล้แล้วกอดแน่นเข้าไปอีก
“ไอ้เสือ” ไทเกอร์เรียกอีกคนขึ้นท่ามกลางความมืด
“ครับ?”
“มึงว่า เราจะบอกเพื่อนเราดีมั้ยว่าเรากำลังคุยกันอยู่” เห็นว่าคนถูกถามนิ่งลงไป
“มึงจะบอกหรอ” แต่เสือไม่ได้ตอบและถามกลับ
“กูแค่คิด แต่ถ้ามึง...”
“กูว่ารอก่อนก็ได้ค่อยบอกตอนไหนก็ได้” ซึ่งการที่เสือว่ามาแบบนี้ไทเกอร์ทำได้เพียงพยักหน้ารับถึงแม้จะแอบน้อยใจนิดหน่อยก็เถอะ เขานอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของมัน ต่างคนต่างเงียบแต่ก็ไม่ได้หลับทั้งคู่ เหมือนว่าจะมีเรื่องให้คิดเยอะเอาการและเสือก็ดูเครียดเรื่องครอบครัวดังนั้นไทเกอร์ถึงไม่อยากเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้เสือคิดมาก
..ครืดดดครืดดดครืดดดด...!
แต่เมื่อเสียงสั่นจากโทรศัพท์ของเสือดังขึ้นไทเกอร์จำเป็นต้องมองด้วยว่าใครโทรมา แต่เหมือนเสือจะรีบคว้าโทรศัพท์มารับก่อนเดินออกไปคุยที่ด้านนอกระเบียง เขาไม่รู้ว่าใครโทรมาเพราะเห็นก็เพียงแค่ว่าในรายชื่อมีรูปหัวใจเมมประกอบกับชื่ออยู่ด้วย เป็นรูปหัวใจเหมือนที่มันลงแคปชั่นตอนนั้นที่เริ่มคุยกับเขา
บางทีอาจจะเป็นแม่มันที่โทรมา
เมมรูปหัวใจใส่ชื่อแม่ก็ไม่แปลกนี่เนอะ
“ใครโทรมาหรอ” จนพออีกร่างคุยเสร็จแล้วเดินเข้ามานั่นแหละไทเกอร์ถึงถาม
“อ่อ เพื่อนกูมันโทรมาถามว่าพรุ่งนี้ไปเรียนมั้ย” ไทเกอร์พยักหน้ารับไปพลางคิดแล้วอะว่าเสือมันพูดความจริงหรือเปล่า เพราะมันคงไม่รู้หรอกว่าเขาแอบเห็นด้วยว่าในรายชื่อที่มันเมมมีรูปหัวใจ หรือเสือมันเมมชื่อเพื่อนแบบมีอิโมจิหัวใจประกอบ แต่ว่าไทเกอร์ก็ไม่ได้เมมชื่อไอ้ทอยให้มีรูปหัวใจใส่ด้วยนะ
...หมับ...
แต่ต้องหยุดคิดเมื่อร่าสูงนอนลงพร้อมรั้งเขาเข้าไปกอดอีกครั้ง เสือซุกหน้าลงกับซอกคอของเขา
“นอนได้แล้ว” พร้อมพึมพำบอกประโยคนี้
“ฝันดีนะ” และไทเกอร์พูดบอกไป
“ฝันดีเหมือนกัน” ก่อนที่เสือจะตอบกลับมาแล้วหลับตาลงเพราะความเหนื่อยจากการซ้อมว่ายน้ำทั้งวัน ในขณะที่อีกร่างหลับไปแล้วแต่ไทเกอร์ยังคงลืมตาอยู่ท่ามกลางความมืด ท่ามกลางอ้อมกอดของอดีตคู่อริ ท่ามกลางเสียงลมหายใจสม่ำเสมอและท่ามกลางจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองที่ถี่รัวจนสัมผัสได้
ตอนนี้รู้สึกไปแล้ว
และหวังว่ามันก็คงจะรู้สึกแบบเดียวกับเขาเหมือนกัน
...ถ้าเป็นแบบนั้นมันคงจะดีมากเลย...
# # # # # # #
เสือ-..-
หัวข้อ: เครื่องกลชนโยธา [Yaoi] อัพตอนที่30 {20/01/61} จบแล้ว [ตีพิมพ์กับสนพ.นาฬิกาทราย] (อ่าน 280036 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก