อ่านตอนนี้แล้วบอกได้คำเดียวว่าเศร้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ร้องไห้ตอนตี 1 กว่าๆ ทั้งที่ต้องไปทำงานตอนเช้านี่มันลำบากมากๆ เลยนะคะ ฮือ~~~~~~~
)
สงสารพี่เอก เฮียใหญ่ น้องๆ ทุกคน (สงสารป๊านิดหน่อย เพราะถึงจะข้าใจว่าเรื่องนี้มันรับได้ยาก แต่หากป๊าเปิดใจและรักลูกมากกว่าหน้าตาของตัวเอง เราว่าเหตุการณ์เหล่านี้คงจะไม่เกิดขึ้นแน่ๆ ก็หวังว่าบทเรียนจากอดีตจะให้อะไรๆ แก่ป๊ามากพอที่เฮียภพกับน้องครีมจะไม่ต้องเจอโศกนาฏกรรมแบบนี้ล่ะนะ
)
ปล ประทับใจวิธีการเล่าเรื่องของคุณเรนมากค่ะ เวลาบรรยายถึงความสุข คนอ่านก็สุขสุดยอด เวลาอึมครึมหรือเศร้า ก็ทำเอาหัวใจปวดหนึบ น้ำตาไหลเป็นสายน้ำได้เหมือนกัน
ปล2 รอรวมเล่มทุกเรื่องเลยค่าาาาาาาาา