หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[OT]

อ่านแล้วขึ้น  ๆ ปล่อยมันไปอยากรับผิดชอบมันดีนัก

อนาถเมฆินจริง ๆ จะเรียกว่ารัยดีเนี่ยยย

[SoN]

^^

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  
จนคำพูดไม่รู้จะว่าไงดี
แล้วจะรออ่านต่อ

[Shumi]

อุ้ย ตอนแรกนึกว่าจะจับชลัช ว้าย ๆ ๆ

ชนินทร์ ๆ ๆ แย่แล้ว เฮ้อ.. แต่ตลกดี เมฆิน โง่มากนะ

รอดูตอนต่อไป

[Twister]

สงสาร เมฆิน กะ ชนินทร์

[t2007]

สงสารชนินทร์

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

 

[O_cha]

หนักกว่าละครหลังข่าวช่อง...อีกครับ

ทั้งยืด + น้ำเน่า 


แต่ก็ชื่นชมที่ขยันโพสท์ครับ 

[patee]

 

[BEta-K]

ยังไม่มาต่ออีก 

   ไม่รัก ไม่คิดถึง น้อ งALEX แล้วววว 

[doomare]

บอกได้คำเดียวว่า

สงสารชนินทร์ อยากเอาคืนอ่ะ

คนแต่งช่วยที

[ï_Kiss_U♥]

เซงเลยอ่า
เกลียดพิมพา
สงสารชนินทร์
เครียดๆๆๆ

[ALeX]

จิ้มเลดี้ก่าก้าข้างบนหน่อย งุงิ ^


ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นท์และทุกคำติชมนะครับ






บทที่ 33



ชนินทร์ดื่มเหล้าเป็นบ้าเป็นหลัง นอนนอกบ้านทุกวัน ไม่มีใครใส่ใจเขา…

ชายหนุ่มไม่เข้าทำงาน จนฤดีเป็นห่วง แอบเรียกกวินแล้วตามหาชนินทร์

จนวันหนึ่งเจอตัวชายหนุ่มอยู่ที่บาร์แห่งหนึ่ง กวินเดินเข้าไปหา ตกใจกับชนินทร์ที่เปลี่ยนไปจากคนเดิม

“คุณนิน!...”

ฤดีเห็นยิ่งปิดปากอุทานแทบไม่ทัน

“ตายแล้ว! ทำไม…ทำไมคุณนินถึงได้โทรมแบบนี้ล่ะคะ?”

ชนินทร์มองอย่างอดอาลัยตายอยาก สิ้นหวัง…


“พวกคุณสองคนมาที่นี่ทำไม?”

“เรามาตามคุณกลับไป พวกเราเป็นห่วงคุณ…”

“ไม่ต้องมาเป็นห่วงผม…ขนาดเขา เขายังไม่ห่วงผมเลย แม้แต่หน้ายังไม่อยากเจอ!”

ชนินทร์ขยับตัวทำให้เซกายลงจะหล่นพื้น กวินกับฤดีช่วยพยุงไว้

“ใคร?…หมายถึงเขา เขาทำร้ายคุณอีกแล้วเหรอ?”

“ไม่ช่ายๆ…ผมมันโง่เอง ผมมันโง่เอง!”

กวินส่ายหน้า ควักเงินจ่ายให้กับบาร์เทนเดอร์


นำร่างไร้สติเข้ารถ ฤดีนั่งข้างหน้าข้างคนขับ สงสัยมาตั้งแต่เมื่อครู่

“คุณวิน…ใครกันเหรอคะที่ทำร้ายคุณนิน?”

กวินคิดว่าเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลจะปิดบังหญิงสาวอีก

เล่าจนจบ…ฤดีแทบไม่อยากเชื่อ

“นี่…คุณเล่าเรื่องจริงหรือคะ…”

“จริงซิครับ ผมถึงบอกแล้วไง ว่าคุณรักคุณชนินทร์ไม่ได้…”

ฤดีอ้าปากค้าง…โง่ หล่อนทั้งโง่ทั้งเซ่อ

กวินพยายามเตือนหล่อนหลายครั้ง พาไปให้เห็นกับตา หล่อนยังหาว่าเขาโกหก

นี่ถ้าหากไม่มีเขา…หล่อนคงยังรักหัวปักหัวปำ…

“ชั้น…ชั้นขอโทษ”

“ไม่เป็นไรหรอก…ผมเตือนด้วยความหวังดี”

“แล้ว…ต่อไปนี้เราจะทำยังไงดี?”

ยังไม่ทันตอบ คนเบาะหลังก็ละเมอออกมาดังๆ

“ไม่ได้…คุณจะแย่งของนายลัชไม่ได้! ผมไม่ยอมเด็ดขาด!”

กวินกับฤดีมองหน้ากัน…

“เรา…คงพอรู้แล้วล่ะว่าคุณนินจะทำยังไงต่อไป”



พิมพาแต่งตัวสวยๆ ออกมาเดินเที่ยวเล่นกับเมฆิน

ตอนนี้หล่อนไม่แคร์แล้ว ใครจะแอบถ่ายหรือเขียนด่าว่าลงนิตยสารซุบซิบอะไรก็ช่าง หล่อนควงเมฆินอย่างเปิดเผย…เป็นตัวจริงของหล่อน

ก็ตกลงกันไว้แล้วว่าจะเป็นว่าที่สามีในอนาคต!

ทว่าตั้งแต่วันนั้น เมฆินไม่มีความสุขเอาเสียเลย…

พิมพาไม่แคร์หรอก…อ้อยเข้าปากช้างแล้วมีหรือจะคาย

…เมฆินนึกอยากลงโทษตัวเองที่พูดกับขนินทร์ไปเยี่ยงนั้น

เสียใจ…อยากย้อนเวลากลับไป

ทุกๆคืนที่เขานอนอย่างอ้างว้างบนเตียง…เขาคิดถึงชนินทร์

กลิ่นกายของอีกฝ่าย…ยังติดเจืออยู่ที่หมอน

เขาหลับไม่ลงเพราะความเจ็บปวดบ้าคลั่ง

ชายหนุ่มไม่อยากออกมากับพิมพาเท่าไรนัก แต่เมื่อทั้งคู่เป็นอะไรกัน…เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง

เมฆินเดินควงหญิงสาวแสนสวย แทนที่เขาจะดีใจ กลับปั้นสีหน้าไม่ถูก สังกะตาย…

“คุณเมฆินคะ? เป็นอะไรหรือเปล่า…ออกมากับพิมแล้วคุณไม่ชอบหรือคะ?”

“อ้อ เปล่าหรอกครับ…ผมแค่งานยุ่งนิดหน่อย”

หญิงสาวทำเง้างอน…แต่หล่อนรู้ อย่ามาโกหกเลย...เมฆินรู้สึกลำบากอึดอัดใจที่ต้องรับผิดชอบหล่อน

แต่ด้วยศักดิ์ศรี ความเป็นลูกผู้ชาย มันคำคอเขาอยู่

ฮึ! ศักดิ์ศรี กินได้หรือก็ไม่ ไหนจะไอ้มารหัวขนที่รอเกิดมาลืมตาดูโลกอีกทั้งคน…ดีแล้วนี่ ตอนแรกก็เห็นเมฆินเล่นด้วยให้ความร่วมมือดิบดี ตอนนี้จะเปลี่ยนใจก็สายไปซะแล้ว

ต่างสมหวังกันทั้งสองฝ่าย ยังจะต้องการอะไรอีก?!

“เอ่อ คุณพิมรออยู่นี่นะครับ ผมไปเข้าห้องน้ำก่อน”

ร่างสูงผละออกมา ปล่อยให้ดาราสาวเลือกเสื้อผ้าตามสบาย

หน้าห้องน้ำ ชนินทร์ยืนกอดอกดักรอ

เมฆินชะงัก

“คุณ!”

“คุณเมฆิน ผมบอกแล้วไง…ว่าให้เลิกยุ่งกับแฟนน้องชายผม!”

ชนินทร์กำหมัดแน่น พูดเสียงดัง

เมฆินมองซ้ายขวา ก่อนจะจับต้นแขนร่างบางไปหลบมุมคุยกัน

“นี่มันอะไรกันคุณ แอบตามผมมาเหรอ?”


“ใช่! ผมแอบตามคุณไปทุกที่ และผมจะไม่อดทนอีกแล้ว เลิกยุ่งกับพิมพาเสียที! คุณทำแบบนี้กับครอบครัวผมไม่ได้นะ”

ชนินทร์เกรี้ยวกราด เพราะไม่อยากให้เมฆินคบหากับพิมพา

เพราะอะไรน่ะเหรอ?

…คงเพราะพิมพาเป็นแฟนสาวของน้องชาย…

เอาเหตุผลนั้นขึ้นมาบังหน้า เพื่อให้เมฆินไม่สามารถมองทะลุผ่านดวงตาเข้ามาได้…ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาเจ็บปวดเพียงใด

ร่างสูงถอนหายใจ

“คุณ…กลับไปเถอะ”

“ไม่!”

“คุณจะดื้อดึงทำไม เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”

ชนินทร์กำหมัดแน่น

“ไม่จบ! ตราบเท่าที่คุณไม่เลิกยุ่งกับคนในครอบครัวผม”


“คุณชนินทร์…ถามจริงๆเถอะ ผมเลิกยุ่งกับคุณแล้ว…คุณต้องการไม่ใช่เหรอ? นี่ไม่ใช่หรือไงที่คุณต้องการมาตลอด…”

เมฆินมองด้วยแววตาค้นคว้า

วูบหนึ่ง…หากอีกฝ่ายเอ่ยปากมา…แค่คิดเท่านั้น…หากชนินทร์เอ่ยออกมาว่าเขาต้องการเมฆินล่ะก็…

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เมฆินก็ยอม

แต่มันคงเป็นแค่ความคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียว

ชนินทร์กัดริมฝีปากแน่น…อยากพูดออกไป แต่ในเมื่อเขาผลักไสขนาดนี้แล้ว อย่างน้อย…เขาขอเก็บศักดิ์ศรีนี้ไว้ เพียงอย่างเดียวก็พอ!

“ฟังนะ ผมบอกคุณแล้วไง ว่าผมไม่อยากเจอหน้าคุณอีก…นี่ไม่รู้ตัวเองเลยเหรอว่าผมขยะแขยงคุณมากแค่ไหน? ผมเองก็ไม่อยากเจอหน้าคุณเลย”

ชนินทร์เบิกตากว้าง

“หมาย…หมายความว่าคุณ…”

“ใช่ ผมหลอกคุณ…มีหรือผมจะยอมทำดีถ้าผมไม่อยากให้คุณตายใจ…คุณนี่มันโง่สิ้นดีเลยนะ…ยิ่งคุณยอมใจอ่อนให้ผมเท่าไร ผมก็ยิ่งทำลายน้องชายคุณได้มากขึ้นเท่านั้น”

เมฆินพ่นคำพูดเลวร้าย…เพียงเพื่อบังคับให้ชนินทร์ตัดใจจากเขาซะ เพราะเขาเองก็ต้องตัดใจจากอีกฝ่ายเช่นกัน

ความแค้น…กับความรัก ความกตัญญูต่อมารดาผู้เสียสติกับความรัก…ดูเหมือนว่าเรื่องหัวใจจะมีอิทธิพลกับทุกๆอย่าง

หากตัดได้…เขาคงทำ

เพียงแต่ถ้ามันจะง่ายกว่านี้สักเศษเสี้ยวเดียว…

หน้าที่ของเขาคือมุ่งหน้าบ่อนทำลายต่อไป ทำลายทุกอย่าง จนความมืดดำมันทำลายเขาไปด้วย เพราะเขามันปีศาจร้าย แม้แต่ตัวตนข้างในยังรังเกียจตัวเอง…

แม้ว่าเขาจะรัก แต่ต้องแก้แค้น…ความทุกข์ที่หมุนเวียนเป็นวงจรแห่งความทุกข์ระทม จะไม่มีวันจบสิ้นหากเขาไม่ยอมสูญเสียบางอย่างไป นั่นคือชนินทร์…หัวใจของเขาเอง

เมฆิมยอมควักหัวใจ ตัดมันทิ้งไป…ต่อไปนี้ไม่เหลือแล้ว ความรู้สึกอันใด…ไหนจะอิสระ ไหนจะความรัก…

เป็นเพียงผู้ชายหัวใจทมิฬ ที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง!

เมฆินสะกดกลั้นอารมณ์ของหัวใจอันแตกสลายไว้ ส่วนชนินทร์เชิดหน้าขึ้น แต่หยาดน้ำตาไหลอาบหน้า…กล่าวเสียงเย็นเรียบ

“อ้อ…ผมเพิ่งรู้ก็วันนี้ว่าตัวเองมันโง่งมแค่ไหน”

“ใช่ ผมเบื่อคุณก็เท่านั้นเอง…พอใจหรือยัง ผมอยากอยู่กับพิมพามากกว่าคุณ ต่อไปนี้อย่ามารังควานอีกนะ ไม่อยากเจอหน้า”

มือใหญ่ปล่อยลงวางข้างลำตัว ทำให้แขนร่างบางเป็นอิสระ…ชนินทร์กระพริบตา หยาดน้ำใสไหลรินอาบแก้มเนียนอีกมากมาย…เมฆินนึกอยากปาดน้ำตานั้นให้อย่างแสนโอนโยน ทว่า…

“แล้วทำไม…ทำไมคุณต้องหลอกผมมาตลอดเลยด้วย!?”

ร่างเล็กเดินหนีไปเร็วๆ ปาดน้ำตา…เมฆินมองตามอาลัยอาวรณ์

“ขอโทษนะ…ความจริงแล้วผมรักคุณ แต่ผมต้องรับผิดชอบ…พิมพาเป็นเมียผมแล้วเหมือนกัน!...”

เมฆินได้แต่พึมพำเงียบๆคนเดียว…








โปรดติดตามตอนต่อไป


ปล. บอกได้คำเดียว การแก้แค้นยังไม่ทันได้เริ่มต้นขึ้น...

ปล.ล.ติดGossip Girl อย่างหนักกกกกกกกกกกกกกก ใครชอบบ้างยกมือขึ้น เย้ๆๆๆๆ

XoXo B&S

[maxtorpis]

จบเหอะ

[jokirito]

เหมือนนิยายเล่มละ12บาทเลยอ่ะ งี่เง่า น้ำเน่ามากมาย

[[W]olf[T]ricky]

ร้องไห้แล้ว
ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาแล้วแบบนี้บีบหัวใจกันสุดๆ นี่ขอโทษนะคะคุณเมฆินทำไมถึงยอมนังพิมพาง่ายๆเยี่ยงนี้อ่ะ แหมๆๆๆที
ชนินท์เค้านะ โอ้โหหหห ทำร้ายสารพัด ชนินท์พูดตรงๆก็เมียคนหนึ่งละวะ ถ้ารุ้ความจริงนะ อ๊ากกกกกกก
อยากฆ่าพระเอกเว้ยยยยยยยยยย
คนแต่งเปลี่ยนพระเอกเลยไม่เอาแล้ว โหยยยยยยยคนไรวะแม่ง ฮึ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เกลียดเมฆินแร้วๆๆๆๆๆๆๆ TT^TT


รีบๆๆๆๆๆมาอัฟนะคะ อ๊ากกกไม่ไหวแล้วเว้ยยจะบ้าตาย ฮึกๆๆสงสารชนินท์ที่สุดอ่ะ เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆทั้งนังพิมพาแล้วเมฆินเลยย

[amito]

พิมพาเป็นเมีย แล้วชนินทร์ไม่ได้เป็นเมียเหรอ เป็นมานานแล้วด้วย

เชอะ

 

[Twister]

    

[Mint]

ร้ายกะเค้ามาซะขนาดนั้น ไม่คิดรับผิดชอบ

แต่ต้องมาตกม้าตายกับผู้หญิงแบบนี้

ช่างน่าอนาถยิ่งนัก

แอร้ยยยยยยย

[duchess]

อ๋อ เหรออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ,,,,,

ดีเน๊อะ !!!!! เกลี๊ยด เกลียด ไอ้พระเอกประเภท double standard เนี่ย

'ผมรักคุณ แต่พิมพาเป็นเมียผมแล้ว ผมเลยต้องรับผิดชอบ'

พูดออกมาด้ายยยยยยยยย

แล้วไอ้คนที่โดน...มาตั้งนานน่ะเป็นอะไรหรออออออ ????

ดีล่ะ ปล่อยให้มันไปตก....กะEพิมพา เหอะ

ชนินทร์น่ะมีค่านะ ....

เดี๋ยวพาไปหาพระเอกใหม่ที่หล่อกว่า ล่ำกว่า รวยกว่า ฉลาดกว่า และ มีสมองมากกว่า เอง ป่ะ

[mackerel]

แวะเข้ามาขอบคุณนะคร้าบ
ที่มาต่อตอนใหม่
มอบ  สวนกระแส  555 

[SoN]

^^

[nanao]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งเศร้าได้อีก

แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันน้อ

[ï_Kiss_U♥]

ว้าววว
ดู GossipGirl ด้วย
ชอบ B หรือ S หล่ะ

อยากให้ชนินทร์รูความจิงวส่าเมฆินทำไปเพราะต้องรับผิดชอบพิมพา
เหนื่อยใจ การแก้แค้นเพิ่งเริ่มต้นขึ้นงั้นเหรอ

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เหนื่อย ๆ 

[crazykung]

เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมม


อยากบอกว่า อิเมฆินเนี้ย


เท่าที่อ่านมาฉลาดมาทั้งเรื่องจะมาโง่ กะอีเรื่องแค่นี้เนี้ยนะ


มันเป็นไปได้ไหมเนี้ยและสมมุติว่ามานจะมาทำร้ายชลัลอย่างที่ปากมันบอก


คนอย่างเมฆินหน้าจะศึกษานังพิม หอยหลอดนี่มาแล้ว

ถึงจะตกที่นั่งรำบากคงหาทางเอาตัวรอดได้ไม่ยาก

และเป็นปัญหาเผชิญรักแท้ของพี่นินด้วย

แต่นี่อาร๊ายย ยอมแพ้อาไรเนี้ย

ง่ายไปไหม //

อนาถ สลบดีก่า

[stupidchild]

เมฆิน ผู้ชายไรว่ะ โง๊~โง่
คอโคดอ่อนอ่ะ โดนมอม ทุเรศมาก
แค่โดนชะนีมอม แรดย่ะ

อีพิมพา หุบปากไปซะอีคางคก!!!
หยุด! กระหรี่ได้แล้ว ว ว
ร่านซะ อิเทพชะนี่ตัวแม่

ชนินทร์ หล่อนต้องฮึดค่า
ตบไปเถอะชะนีอ่ะ มีให้ตบล้นโลก ก
ชะนีนางเดียว แย่งผัวหล่อนไม่ได้หรอกค่า

คนเขียนทำให้ผู้อ่านไม่พอใจมากก ก (ดูจากคอมเม้น555)
แต่อย่าให้ชะนีจิกไปนานค่ะ ของมันจะเสื่อม ม
รีบๆแยกผู้ชายกับชะนีเร็วๆนะ เกลียดชะนีนางนี้สุดๆ

[Lukaka]

อนาถ จิต กับพระเอก มากมาย

[GABU]

เข้มข้นมากมาย อยากรู้ว่าเรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไร พิมพาจะโดนแฉเมื่อไหร่ เรื่องของอิงอรจะคลี่คลายอย่างไร น่าติดตามมากค่ะ
เหมือนฤดี กับ กวินเริ่มจะไปได้สวยนะนี่ ขอเชียร์คู่นี่ทุกตอน แม้จะไม่โผล่มาก็เชียร์จ้า
ส่วนเมฆิน กับคุณนินก็สู้ ๆ นะคะ หมั่นไส้เมฆินนิด ๆ นะเนี่ย ทีงี้ละแมนรับผิดชอบทันทีเชียว เคือง ๆ แถมพูดจาตัดรอนอีก ก็พระเอกอ่ะนะ หึ หึ
เป็นกำลังใจให้คุณ Alex ค่ะ  
ขอบคุณที่มาลงอย่างรวดเร็วค่ะ มาอ่านทีไร สองตอนรวดทุกทีเลย ^ ^

[cavalli]

หากความรักที่น้ำไปสู่น้ำตาคือ หายนะ




คุนคือ หายนะ ที่งดงามที่สุด  .......เมฆิน......