หัวข้อ: รอยยิ้ม ของ กึกก้อง จบ ตอนพิเศษ จบแล้ว หวานมดขึ้นเลย

[Goodfellas]

อิอิ แอบมาตามอ่าน  สั้นๆแต่ได้ใจครับ

+ ปายเรย

[kny]

ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องเศร้าซะแล้ว

[Nus@nT@R@]

ชื่อเรื่องน่ารักมากค่ะ
พี่ก้องของเรามาแนวโหดเชียว แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ 5555555
น้องรอยยิ้มก็น่ารักจ้ะ

[bangkeaw]

จบซะแล้ว  ที่แท้มันอย่างนี้
แต่มันห้วนๆ ไปหน่อยนะ

[tookujang]

สุดท้ายแฮ็ปปี้เอ็นดิ้ง
คิคิ ถ้ามีเวลาขอตอนพิเศษด้วยนะ
 

[oop]

อึ้งเบาๆ

[nco1236]

 

[tookta]

ขอบคุณจ้า
สนุกมากๆ อ่านแล้วชวนติดตามต่อ
แล้วคู่ของโรม แล้วก็น้ำ-ไฟ ละจ๊ะ ^^
เป็นกำลังใจให้จ้า

[chaoyui]

เรื่องดราม่า ไม่มีอะไรดีกว่าจบแฮปปี้อีกแล้ว

[EunSung87]

รอยยิ้มน่ารักอ่า

[merisahlsd]

ตอนพิเศษ ครึ่งแรก

 รอยยิ้มของกึกก้อง(ft.tuakarnxnakrob)

*เหมาะสำหรับผู้ที่ชอบกึกก้องกับนักรบ

“พี่การสบายดีไหมครับ”

“สบายดี เราล่ะ”

“สบายดีฮะ”

“วันนี้พี่มีอะไรสนุกๆให้เล่น”

เป็นบทสนทนาเรียบๆของวันในวันหยุดที่พี่ตัวการนัดผมออกมาเจอที่ร้านคอฟฟี่ชอปเล็กๆโดยมีข้อห้ามว่าห้ามบอกพี่ก้อง  ใช้เวลานานอยู่กว่าผมจะออกมาอย่างเงียบๆโดยที่คนทั้งบ้านไม่รู้ได้ โดยได้ความร่วมมือจากคุณพ่อและคุณแม่ของพี่กึกก้อง

“พี่วางแผนไว้หมดแล้วเหลือแค่ตามคนมาเล่นทั้งสองคน ยิ้มจะเอาด้วยไหม”

“พี่ๆเค้าจะ...ไม่โกรธเหรอครับ”

“เอาน่า พี่รับผิดชอบเอง”

รอยยิ้มซนๆออกมาจากแก้มยุ้ยๆแดงอย่างน่ารักก่อนจะจัดแจงวางแผนกับผมว่าให้ดำเนินการอย่างไร

พี่ตัวการบอกว่าคิดแผนนี้ขึ้นได้หลังจากที่รำคาญพี่กึกก้องกับพี่นักรบที่ยังแอบตั้งแง่ใส่กันไม่เลิก ผมเห็นด้วย เผื่อพี่ทั้งสองจะสนิทกันจริงๆสักที พี่กึกก้องจะได้โน้มน้าวพวกพี่โรม พี่น้ำกับพี่ไฟให้สนิทกับพี่นักรบด้วย

ผมเบ้หน้าเหวอเล็กน้อยและแอบคิดว่าแผนอาจจะไม่สำเร็จก็เป็นได้

เอาเถอะ เรามาลองดูสักตั้ง

Kukkong’s talk

ผมตื่นมาอย่างงัวเงียเพราะเสียงข้อความเข้า ผมพยายามควานหาตัวร่างเล็กที่นอนอยู่ด้วยกันแต่ก็พบกับความว่างเปล่า

‘ก้อง จะมารับตัวเจ้าสาวคืนหรือจะให้น้องรอยยิ้มอยู่กับเราไปตลอดกาล ถ้าอยากได้ตัวคนต้องมาที่xxx’

ผมเบิกตากว้างมองข้อความที่ถูกส่งมาจากตัวการพร้อมแนบไฟล์รูปภาพที่มีรอยยิ้มถูกมัดตัวอยู่

เฮ้ย อะไร(วะ)เนี่ย

สบายๆคอฟฟี่

ผมหายใจเหนื่อยหอมเมื่อมาถึงหน้าร้านที่เขียนที่อยู่ไว้ในเอสเอ็มเอสที่ส่งมา ก่อนจะเจอหน้าคนคุ้นเคย

“ไอ้นักรบ”

“ไอ้ก้อง เข้ามาดิวะ ยืนบื้อหาป้ามึงรึไง”

“มึงดิ ยืนให้เขาทิ่มร้านรึไง”

ผมมองหน้ามันเบื่อๆ เมื่อเห็นมันอยู่ในร้านด้วยสภาพที่ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่นัก

“กูมาตามเมียกู เมียมึงเอาเมียกูไป”

“รอยยิ้มต่างหากที่โดนตัวการเอาไป”

“เฮ้ย ไม่จริงหรอก”

“กูให้มึงคิดอีกครั้งก่อนตอบ”

มันทำหน้ามึนๆ ก่อนจะปาดเหงื่อที่หน้าผากแล้วตอบเสียงอ่อยๆ

“เออ กูว่าน้องยิ้มคงไม่ทำไรแบบนี้หรอก เมียกูแน่”

ผมยิ้มสะใจแล้วเบ้ปากใส่มันก่อนจะมองหารอยยิ้ม ตอนนั้นเองที่มีผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเราสองคนที่ยืนเถียงกันอยู่

“พี่ค่ะ มีผู้ชายสองคนเค้าฝากนี่ไว้ให้หนูให้พี่ค่ะ”

เธอพูดพร้อมสายตาเยิ้มๆที่มองมาที่ผมที ที่นักรบที่

“เหรอ เอามาครับ”

ไอ้รบพูดอย่างไร้มารยาทก่อนจะฉวยเอากระดาษเล็กๆมาจากมือของน้องผู้หญิงคนนั้น มันห่ามจนน้องคนนั้นหน้าเหวอ แล้วเธอก็มาทำตาหวานใส่ผมอีกคนต่อ

“ขอบคุณนะครับน้อง แต่แฟนพี่หาย พี่ขอตามก่อนนะครับ”

ผมพูด พยายามให้สุภาพที่สุดแล้วฉวยกระดาษจากมือไอ้รบมาอ่านต่อ

‘เดินมาสิบก้าวเลี้ยวขวาไปอีกสิบเอ็กก้าวและถอยหลังหนึ่งก้าวก่อนจะเดินไปอีกยี่สิบก้าวเลี้ยวขวาก่อนจะเดินตรงไปแล้วถอยกลับมาเพื่อเลี้ยวซ้ายเพราะด้านขวาผิด พอเลี้ยวซ้ายให้เดินตรงไปอีกครึ่งโล ถ้าเหนื่อยก็หยุดพักจากนั้นก็เลี้ยวซ้ายอีกเดินไปเรื่อยๆเลี้ยวขวา เดินไปอีกไม่กี่ก้าวก็มีทางแยกตรงนั้นไม่ต้องเลี้ยงตรงมาเลื่อยๆอีกครึ่งโลก็จะเจอพวกเราเอง

ขอให้สนุก

ตัวการ รอยยิ้ม’

ผมกับนักรบมองหน้ากันแบบมึนๆก่อนจะเริ่มด่ากันอีกรอบ

“การแม่งคงไม่ให้เราไปหาที่ประเทศจีนใช่ไหม”

“บรรเจิดจริงๆตัวการเอ้ย”

“แบบนี้กูไม่ซื้อปีโป้ให้สักปีดีกว่ามั้งเนี่ย”

“มึงห่วงก่อนเถอะว่าวันนี้มึงกับกูจะได้เจอเมียรึเปล่า”

“อัปมงคลว่ะเหี้ยก้อง ยังไงก็ต้องเจอดิวะ”

“เหอะ มั่นใจเหลือเกินนะมึงเอ้ย”

“เฮ้ย รีบหาเหอะมึง ก็ไม่ได้จักกะดึ๋ยกับการมาสองวันแล้วนะ ถ้าวันนี้ไม่ได้กูจะขาดใจตายW

“สมน้ำหน้า ไม่เหมือนเมียกู ใจดีน่ารัก”

“แต่เมียกูลีลาเด็ดละว้า”

“เมียกูเด็ดกว่า”

“เมียกู”

“เมียกู”

“พอเหอะมึง ไปเหอะ ไม่งั้นวันนี้ไม่เจอแน่”

ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับมัน ก่อนที่เราจะเดินไปเรื่อยๆตามจดหมายแสนจะกวนตีนนั้น  แดดที่แรงจัดทำให้ผมและไอ้นักรบเหงื่ออกกันแบบไม่เกรงใจใครแต่ก็ยังไม่มีใครยอมปริปากบ่นสักคน

เรามาได้ครึ่งทางก็เป็นซอยเงียบๆที่มีบ้านคนข้างทาง  ผมเหลือบไปเห็นน้ำเปล่าครึ่งขวดที่วางไว้ในวงกลมสีแดง มีกระดาษแปะอยู่ที่ขวดว่า

‘ต้องดื่มแค่คนใดคนหนึ่งเท่านั้น ถ้าดื่มทั้งคู่หรือแอบซื้อน้ำที่ร้านค้าถัดไปจะโดนทำโทษ ตัวการ รอยยิ้ม’

“มึงกินเหอะไอ้รบ มึงเหงื่อเยอะกว่ากู”

ผมพูดทำลายความเงียบพร้อมยื่นน้ำเปล่าในมือให้มันไป

“ไม่เอาว่ะ แบบนี้กูก็ไม่แมนดิ มึงอ่ะแดกๆไปอย่าเรื่องมาก”

“ไม่เอาว่ะ กูไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น”

“งั้นถ้ากูแดกมึงก็ด่ากูว่าเห็นแก่ตัวดิวะ”

“ไม่ด่าหรอกเว้ย ไอ้รบ มึงอย่ามารวนกูได้ไหมวะเนี่ย”

“เออๆ มึงไม่แดก กูก็ไม่แดก งั้นให้ต้นไม้แดกแม่งเลย”

พูดจบมันก็เอาน้ำสาดไปยังต้นไม้ข้างๆทันที

ผมยิ้มออกมากับด้านนี้ของมัน อย่างน้อยมันก็ไม่เห็นแก่ตัวล่ะวะ

เหมือนรู้ มันก็ยิ้มให้กับผมเช่นกัน

“ฮ่าๆ”

“ฮ่าๆ”

“ไปต่อเหอะว่ะไอ้ก้อง คืนนี้กูจะจัดการให้ตัวการออนท็อปเลย”

“ฮะๆ เอาดิ กูก็อยากเจอยิ้มเร็วๆล่ะ”

และมันก็เป็นครั้งแรกที่ผมกับมันเห็นพ้องต้องกัน



..................................

.


.

เดี๋ยวครึ่งหลังมาต่อให่อีกทีนะ ขอให้ชอบเน้อ

[debubly]

 

[taoping]

คงต้องขอภาคต่อพิเศษ on-top ด้วยน่ะค่ะ >///<

[yeyong]

แผนการน่าจะสำเร็จ
เพราะรางวัลคือตัวการออนท็อป

[knightofbabylon]

ตัวการกับรอยยิ้ม ถูกนักรบกับกึกก้องแท็กทีมกันเอาคืนเน้นๆ แน่นอน 

รอครึ่งหลัง

[Nus@nT@R@]

หุหุ เล่นอะไรกันเนี่ย ตัวการ-รอยยิ้ม

[EunSung87]

55555+
ตอนนี้เป็นตอนเล่นกีฬาสานสัมพันหรือป่าวค่ะเนี๊ย
ยังไงก็....
รอดูตัวการออนท็อป

[beamJ]

อยากอ่านครึ่งหลังเร็วๆจังเลย  ^o^

[KURATA]

 

[maprangja]

น่ารักมากเลยค่ะ><

[merisahlsd]

เดี๋ยวอีกสองสามวันมาต่อให้นะ พอดีต้องต่ออีกเรื่องก่อน ขอบคุนแล้วก็ขอโทษที่ทำให้รอจริงๆ

[KURATA]

จ้าาาา
รออยู่น้าา

[merisahlsd]

ตอนพิเศษ ต่อครึ่งหลัง


Roy-yim's talk

ผมนั่งกระวนกระวายใจรอพี่ๆทั้งสองคนที่เดินตามหาพวกเราสองคนอยู่ จะว่าไงดีล่ะครับ คือว่าแผนที่ที่พี่ตัวการเขียนไว้น่ะ มันจะวนกลับมาที่ร้านคอฟฟี่ชอปนี่เหมือนเดิมล่ะ

เมื่อกี้ผมและพี่ตัวการก็แอบอยู่หลังต้นไม้มองคนสองคนเถียงกันหน้าดำหน้าแดงแล้วก็อดห่วงไม่ได้


"แฮ่กๆๆ"

"แฮ่กๆ"

ผมมองผู้ชายร่างสูงหน้าตาดูดีไล่เลี่ยกันสองคนที่วิ่งมาหอมแฮ่กอยู่หน้าเก้าอี้ที่พวกเรานั่งอยู่หน้าร้านหลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง

พี่กึกก้องยืนอยู่ด้านซ้าย เสื้อขาวสะอาดโชกไปด้วยเหงื่อ ริมฝรปากอิ่มแดงจัด ใบหน้าขาวที่มีรอยยิ้มเสมอเต็มไปด้วยความเหนื่อย ตาคู่ที่มองทอดมายังผมฉายแววประกายดีใจเมื่อเห็นผมนั่งอยู่บนเก้าอี้แบบไม่บุบสลาย ในมือกว้างกำกระดาษคุ้นตาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

พี่นักรบยืนอยู่ใกล้ๆ เสื้อสีดำเพ้นท์ลายคำพูดสวยๆแบบที่พี่ตัวการชอบชื้นไปด้วยเหงื่อไม่แพ้กัน ปากแดงอิ่มบ่นขมุบขมิบเหมือนกำลังสาปแช่งอะไรสักอย่าง มือกว้างชี้ไปที่หน้าพี่ตัวการที่หัวเราะชอบใจกับสภาพของคนทั้งคู่

"มานี่เลย ไอ้ตัวการ"

มือแกร่งของพี่นักรบคว้าหมับเอาที่มือพี่ตัวการทันทีทำให้พี่ตัวการที่ไม่ทันตั้งตัวเซลงมาที่อกกว้าง ยังไม่ทันที่จะได้โต้อะไร ปากแดงของพี่นักรบก็แนบลงไปที่ปากแดงจัดของพี่ตัวการที่ทำหน้าเหวอๆ

"นี่แค่เบาะๆ มึงมานี่เลย"

"อ้ะ ไม่นะไอ้รบบบม่ายยยย"

แขนเรียวถูกลากไปแล้วทิ้งผมที่ยังถูกตาคมสวยจ้องไม่เลิก

"เอ่อ...คือ"

"เฮ้อ รู้ไหมพี่เป็นห่วงแทบแย่"

มือแกร่งวางแหมะลงบนหัวผมแล้วขยี้เบาๆ ก่อนจะไล้ลงมาที่คางผมและจับหน้าผมให้มองสบตาพี่เค้า

"ขอ..โทษครับ"

"น่า พี่ไม่โกรธหรอก แค่หงุดหงิดนิดหน่อย แต่พี่ว่าเราคงไม่ใช่คนต้นคิดหรอกใช่ไหมล่ะ ฮะๆ"

ผมไม่ตอบ หยิบผ้าเย็นสีขาวสะอาดตามาซับเบาๆที่หน้าพี่เค้าเพื่อให้รู้สึกสบายขึ้น

"แล้ว..สำเร็จไหมครับ"

"หึๆ ไม่มีวันหรอกที่พี่กับมันจะดีกัน แต่ก็นะ พี่ก็เข้าใจมันมากขึ้นล่ะ"

ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยกับหูที่แดงระเรื่อของพี่ก้อง

.....คงเขิน......

"พี่ตัวการคงไม่โดนอะไรหนักๆใช่ไหมครับ"

"อ๋อ ฮ่าๆ นั่นมัน วันนี้มันคงต้องออนท็อปน่ะ"

"ออนท็อป?"

"ก็....เหมือนเวลาที่ยิ้มขึ้นบนตัวพี่แล้วก็...."

"อ้า พี่ก้อง"

"หึๆ เออใช่ วันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆที่คลับ ยิ้มช่วยไปร้องเพลงให้พี่หน่อยได้ไหม"

"ได้ครับ"

ผมพยักหน้าสงสัยเล็กน้อย ก็ปกติพี่ก้องไม่ให้ผมโผล่ไปที่คลับเลยนี่น่า



ตกเย็น


ผมนั่งเช็คไมค์ขณะมองไปรอบๆคลับบนเวที

ที่นี่เป็นที่เริ่มต้นทุกๆอย่าง.....

เป็นที่ที่พี่ก้องเริ่มสนใจผม....


เป็นที่ๆผมเลือกจะให้อภัยคนที่ผมรักที่สุด.....


โซฟาด้านซ้ายตัวแรกถูกจับจองโดยพี่นักรบและพี่ตัวการที่ใส่เสื้อคู่กัน เสื้อของพี่นักรบเขียนว่าคนนี้ผมหวง ส่วนของพี่ตัวการเขียนว่าคนนี้ผมให้ พี่นัรบหน้าบึ้งแต่พี่ตัวการกับยิ้มแล้วโบกมือมายังผมอย่างร่าเริง

โซฟาสีดำตัวถัดมากว้างกว่าตัวแรกอยู่เยอะและมีคนอยู่สี่คนนั่งอยู่

คนที่นั่งอยู่คือพี่น้ำและพี่ไฟ ข้างๆคือพี่โรมกับพี่ผู้ชายหน้าสวยที่ผมคุ้นหน้าแต่ไม่เคยถามชื่อพี่เขาสักที

ที่นั่งต่อมาเป็นของคุณพ่อและแม่ที่นั่งหวานกันจนผมต้องแอบยิ้ม

ข้างหน้าเวทีเป็นนักเรียนที่โรงเรียนอีกหลายกลุ่มที่นั่งสังสรรค์กันอยู่

ผมพยายามมองหาคนที่บอกให้มาแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของพี่กึกก้องเลย

เฮ้อ เอาเถอะ ผมร้องเพลงก่อนก็ได้

"เพลงนี้ ผมขอมอบให้คู่รักทุกคู่ที่มาวันนี้นะครับ ผมขอให้ทุกๆคู่รักกันไปนานๆนะครับ"


รักกันมาตั้งนาน อยู่ๆ จะถามขึ้นมาทำไม
ว่าฉันจะรักเธอจนเมื่อไหร่
ฉันรักเธอคนเดียว เป็นอย่างนี้ไม่มีใครๆ
มาทำให้ใจหวั่นไหว

ถ้าเธออยากรู้ ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไป ฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้ จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป ให้เธอจงฟัง


ผมร้องไปเรื่อยพร้อมกับมองไปรอบๆห้อง พี่รบสวมกอดพี่ตัวการแล้วโยกกันเหมือนเด็กๆอย่างน่ารัก พี่น้ำกับพี่ไฟปรบมือคลอตามไปกับเสียงเพลงของผม พี่โรมกับพี่ผู้ชายสวยคนนั้นนั่งอมยิ้มอยู่ ใต้โต้ะกำลังจับมือกันแน่น คุณพ่อกับคุณแม่ก็โอบกอดกันทั้งคู่ คุณแม่น้ำตาคลออยู่ขณะที่มือข้างซ้ายกุมอยู่กับมือของคุณพ่อ

ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่

ไม่ค่อยได้ยินอะไร ประสาทหูไม่ดีเท่าไร
ก็ยังบอกรักให้ฟังเหมือนเคย
สายตาเป็นยังไง อาจจะเห็นแค่ที่ไกลๆ
แต่ฉันยังอยู่ตรงนี้

ถ้าเธออยากรู้ ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไป ฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้ จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป ให้เธอจงฟัง

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ร้องท่อนต่อไป เสียงทุ้มคุ้นหูน่าฟังก็ร้องมาก่อน พี่กึกก้องเดินเข้ามาพร้อมกับไมค์ในมือ เขายิ้มอย่างน่ารักแล้วเดินตรงมายังผม

ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่

ผมมองใบหน้าคมที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนในที่สุดพี่ก้องก็มานั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆผมพร้อมประสานมือเข้ากับมือผมแล้วเราทั้งคู่ก็ร้องท่อนสุดท้ายพร้อมๆกัน

บอกเอาไว้ ว่าไม่เคยเปลี่ยนไป
แม้ว่าเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่

ผมเธอจะหงอกจะขาว ไม่เป็นไร
ก็รักเธอยัยแก่
บอกเอาไว้ วันนั้นฉันก็แก่.......

เสียงปรบมือดังขึ้นรอบๆร้านแต่ผมไม่ได้สนใจเพราะปากบางของพี่ก้องแนบลงมาที่ปากของผมช้าๆพร้อมกับมือกว้างที่ใส่สร้อมคอทองคำขาวสั่งทำที่มีแหวนเป็นจี้อยู่อย่างรวดเร็ว

"ขอบคุณครับ เพราะมากเลย"

"อืม ขอบคุณเหมือนกันนะยิ้ม ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตพี่"

"ครับ ผมรักพี่"


ฮิ้วววว

เสียงโห่ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อปากบางได้รูปของพี่ก้องแนบลงมาที่ปากผม

ณ ตอนนั้น ผมรู้เลยว่า สิ่งที่ผมเลือกแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดสิ่งดีหรอไม่ดีขึ้น ผมได้เลือกสิ่งที่ถูกต้องแล้ว



......ถึงพี่ก้องจะแก่กว่านี้

จะใจร้ายกว่านี้

หรืองี่เง่ากว่านี้

แต่ยังไง ยิ้มก็รักพี่ก้องที่สุด.........




จบ ตอนพิเศษ


...............................................

ฮ่าๆ ชอบกันไหม หวานไปหน่อย ฮ่าๆ ไม่มีเรท ขอโทษนะ แต่ก็ขออย่างยิ่งให้คนอ่านชอบ

รักคนอ่านที่สุด จากใจคนแต่งเลย

[TanyaPuech]

 


ว่าแต่เพลงอะไรครับ  อยากรู้

[merisahlsd]

^
^
^

ชื่อเพลง วัยทองรำลึก 

[MiSS-U]

สวีทหวานทุกคู่เลย น่ารักอ่ะ

อยากรู้เรื่อง โรมกับหนุ่มหน้าหวานจังเลย

 

[ao16]

หวานจัง 

[yeyong]

กองทัพมดยกขบวนพาเหรดผับนี้แล้ว

[mook0007]

จบเร็วจัง อยากให้มีตอนพิเศษค่ะ

[yunjae123]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
ก้องแบบ..หวานมากอ่ะ ><~~~~
น้องยิ้มก็ยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
รักกันไปนาน ๆ จนแก่ไปเลยยยยยยยยย^^