Round 4
อีกด้านหนึ่ง ฮันท์นั่งสูบบุหรี่ไปเรื่อยจนแทบจะหมดซอง เขาเงียบมาก...ยิ่งนานตายิ่งมีแสงสีแดงเรืองๆ ราวกับหมาป่า แต่ถ้าอ่านความคิดได้ จะพบว่าในใจกำลังครุ่นคิดวางแผนการง้อเมียอยู่
แดเนียลที่เช็ดแก้วเสร็จแล้วเห็นฮันท์ดูจริงจังกับการง้อมากก็อดเห็นใจไม่ได้
"คุณเคยให้ของขวัญจิลบ้างหรือเปล่า" เด็กหนุ่มถาม
"เคย" ...แต่เมื่อสิบปีที่แล้ว ฮันท์คิด
"ให้เป็นอะไร" แดเนียลวางเหล้าแก้วที่สามให้ฮันท์ เขาไม่ให้ดื่มเยอะ เดี๋ยวเมากลับบ้านแล้วจิลจับได้ว่าไม่ไปทำงาน
"ดอกกุหลาบพันดอกกับเซ็กซ์ดีๆ "
ดอกกุหลาบ...ธรรมดาขนาดนั้นเลยหรือ
ไม่น่าใช่หรอก
แต่สำหรับแดเนียลมันก็โรแมนติกดี
"โหเจ๋ง แฟนผมยังไม่เคยทำให้เลย"
"อืม" ฮันท์ระบายลมหายใจเมื่อคิดถึงจิลที่เซ็กซี่ ดอกกุหลาบขาวย้อมด้วยเลือดสดใหม่
"ถ้าเขาไม่ให้ของขวัญเธอบ้าง แปลว่าเขาแค่อยากเอาเธอแค่ชั่วครั้งชั่วคราว"
ดูสอนเด็กสิ...
"หรือไม่ก็แค่ครั้งเดียว"
"ฮึ่ย! " แดเนียลวางแก้วกระทบโต๊ะ ท่าทางเวลาโกรธเหมือนจิลไม่มีผิด
สมเป็นลูกแม่
"หึ หึ เขาไม่โทรหาเธอใช่ไหมล่ะ" ฮันท์หมุนแก้ว ดมกลิ่น ดื่มช้าๆ
-------------------------------------
จิลมานั่งอยู่ที่สำนักงานทนายความ เขาโทรหาทนายตามนามบัตรที่มาร์คให้มา จากนั้นคุยไปคุยมาก็ถูกเชิญมาหา
"ผมไม่รู้เรื่องการหย่ามากนัก แต่มันก็เหมือนจดทะเบียนใช่ไหม เซ็นแกร๊กๆ แต่ผมอยากฟ้องหย่า เอาให้เขาหมดตัวไปเลย! "
จริงๆ คืออยากเอาเข้าคุก แต่ฮันเตอร์ทำเขาแสบที่ตั้งกล้องเอาคืน แล้วเขาก็ประมาทโดนเก็บภาพไว้ได้ ไว้หาภาพเจอเมื่อไหร่ค่อยเล่นเรื่องเอาเข้าคุก!
อัลเฟรดเห่าโฮ่งๆ เป็นลูกคู่กับแม่
จิลซาบซึ้งใจว่าทนายคนนี้ใจดีมาก ให้เอาหมาเข้ามาในสำนักงานได้
โจเอลให้คำปรึกษานกน้อยที่ร้องเจื้อยแจ้วตรงหน้า ปากเล็กๆ น่ารักน่าชิม ตาหวานฉ่ำวางอยู่ในเบ้าตาลึกพอประมาณ จมูกสวย...น่ามองไปถึงกระดูกอ่อนของดั้ง หน้าผากรับกัน รวมไปถึงศีรษะด้านข้างก็ทุยน่ามอง
แหม...เป็นกะโหลกที่สวยไม่เลว
"คุณทนายครับๆ " จิลโบกมือตรงหน้า
"ครับ" โจเอลประสานนิ้วที่ซ่อนไว้ในถุงมือหนังเข้าด้วยกัน "คุณหย่าได้แน่นอน ผมจะจัดการให้"
"ว้าว! " จิลดีใจจนออกนอกหน้า
อุ๊ย นกน้อยกระพือปีก โจเอลคิด
"จริงหรือครับ แต่เขาไม่ยอมหย่า ผมจะเอาเรื่องไหนไปฟ้องเล่นงานเขาดี"
โจเอลยิ้ม... "เขาเคยทำร้ายคุณไหม"
จิลทำท่าคิดหนัก "เอ่อ...ไม่เคย แต่บีบคอตอนมีเซ็กซ์นับมั้ย"
ทนายหนุ่มเอียงคอ "นับครับ" เขากำลังจะบอกเป็นนัยพอดีว่าเรื่องอย่างนั้นก็นับ
"จริงเหรอครับ" จิลเกาแก้มด้วยความเขิน
"ผมขออนุญาตดูรอยหน่อยนะครับ"
จิลเอาผ้าพันคอลงให้โจเอลดูที่คอ มีรอยฝ่ามือชัด เพราะเพิ่งถูกบีบเมื่อคืน
โจเอลจึงถอดถุงมือข้างหนึ่ง เอานิ้วเปลือยไล้ตามรอยแดง จากนั้นก็ขออนุญาตถ่ายภาพรวมไว้ในหลักฐานการทำร้ายร่างกาย
อา...นกน้อยแสบเสียด้วย
“เสียดายที่คุณอาบน้ำแล้ว ถ้ามีการทำร้ายร่างกาย คุณควรรีบแจ้งตำรวจ เขาจะคุณไปโรงพยาบาลและเก็บหลักฐานที่เอาผิดสามีคุณได้ชัดเจนกว่านี้”
จิลไม่เคยรู้เลยว่าทำแบบนั้นได้ด้วย แต่เขาคงไม่กล้าเรียกตำรวจมาจับตัวเองด้วยหรอก "คือจริงๆ ผมมีรูปเขากับชู้นะ แต่เขาดันมีรูปผมกับคนที่ผมควงมาเอาคืนเขา มันก็เลยใช้ไม่ได้" จิลพูดแบบไม่ลงรายละเอียด "ถ้ารอยมือนี่ใช้ได้ก็จะดีมาก"
"เรื่องคุณกับคู่ควง ถ้าคุณฟ้องเขา เขาก็ต้องงัดมาสู้แน่ เพราะฉะนั้นผมขอหลักฐานที่เขานอกใจคุณชิ้นนั้นด้วยนะครับ ตอนนี้เรามีเป้าหมายเดียวกันแล้ว"
...คุณนี่น่ารักจริงๆ โจเอลคิด
"เอ่อ" จิลลังเลกับคำว่างัดมาสู้ เพราะภาพของเขามันไม่ใช่แค่ภาพคู่ควงธรรมดาอะสิ
"มีปัญหาหรือครับ" ทนายถาม
จิลกระแอม เอาสองมือปิดหูอัลเฟรด
"คือมันเป็นภาพ...เอ่อ...ไหนๆ คุณก็จะเป็นทนายของผม คือผมยอมรับตรงๆ เลยว่ามันเป็นภาพผมช่วยตัวเอง แต่คู่ควงไม่ได้ทำอะไรน่ะ ผมเลยไม่ต้องการให้ภาพนั้นออกสื่อ"
จิลหน้าแดงแปร๊ดเมื่อพูดจบ
"อา..." โจเอลลูบปาก อยากเห็นจังเลย...
"ยังไงถ้าคุณออกหมัด เขาก็ต้องฮุกกลับ ถึงเขาจะรักคุณมาก แต่ในชั้นศาลไม่มีคำว่าผัวเมียหรอกครับ มีแต่คำว่าศัตรู"
"ฮึ่ม งั้นผมก็ยิ่งต้องเอาภาพหลุดของผมคืนมาจากเขาให้ได้! " จิลคิดว่าจะไปลองค้นคอมพิวเตอร์ของฮันท์ดู
แต่ก่อนอื่น...
"เอ่อ แล้วค่าปรึกษา" จิลต้องถามราคาก่อน
"ครั้งนี้ผมไม่คิดเงิน" โจเอลยิ้มการค้า
ว้าว! จิลมองอย่างซาบซึ้ง เขาจับมือทนาย เขย่าๆ "ขอบคุณครับๆ "
อุ...นกน้อยจ๋า มือนิ่มๆ นี่ถ้าทำเรื่องบัดสีจะเป็นยังไงนะ
"แต่ผมพูดตามตรงนะ" โจเอลแสร้งทำหน้าลำบากใจ
"ครับ อะไรเหรอครับ" จิลใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ แล้ว ปัญหาของเขาคือเขาไม่ได้ทำงานหาเงินเอง ก็เลยคิดมากเรื่องเงิน...ถ้าทนายบอกว่ามันแพงมากละก็...
“สิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้เป็นสิ่งที่ผิดจรรยาบรรณมาก ผมอยากชวนคุณไปดินเนอร์ ถ้าคุณไม่รังเกียจ"
เอ๋...จิลจับมือทนายค้างอยู่ หน้าแดง
"คุณจีบผมเหรอ" จิลปล่อยมือ
"ไม่มีทางชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้วครับ"
"คือ เอาจริงๆ นะ ผมอยากไปมาก แต่..." ...แต่คนที่จีบผมคนล่าสุดเพิ่งโดนผมทุบกะโหลกเละไปเอง... "แต่สามีผมโมโหร้าย...ผมกลัวคุณจะมีอันตราย"
"แค่อาหารมื้อเดียวครับ ผมไม่ตื๊อคุณหรอก" โจเอลดูสบายๆ ดูรับมือกับเรื่องแบบนี้บ่อย
ถ้าคุณตายผมไม่ทุบกะโหลกคุณนะ ผมไม่อยากบดเนื้อ ผมอยากได้ทนาย
"อืม..." จิลคิดสะระตะว่าเขายังต้องพึ่งทนายคนนี้ เขาต้องหาแฟนใหม่ไปควงเย้ยฮันเตอร์ แล้วหมอนี่ก็ไม่ได้ดูช่างตื้อแบบกิลเลียน (ที่กลายเป็นปุ๋ยไปแล้ว) แค่กินข้าวสักมื้อก็น่าจะโอเค ถึงโดนถ่ายภาพคู่ก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย
"ถ้าแค่ดินเนอร์..." แล้วจิลก็โอเคจนได้
"แค่ดินเนอร์" โจเอลยิ้มกว้าง เขาพาเหยื่อ (มั้ง...) ไปกินอาหารร้านที่เป็นส่วนตัวมาก มีระดับ ปลอดภัยจากการคุกคาม ที่สำคัญ แพง-ระ-ยับ
"ฝากอัลเฟรดไว้ได้ด้วยหรือครับ" จิลเป็นห่วงลูก
"ได้สิ ที่นี่เขามีส่วนรับฝากสัตว์เลี้ยง สปาฟรี"
โอ้โห! หน้าจิลเป็นประกาย
โจเอลดันหลังจิลอย่างสุภาพ ถ้าฮันท์จะได้รูปถ่ายละก็ต้องไวมาก จากสำนักงานทนายความมาถึงร้านนี้ จิลนั่งรถฟิล์มดำ ระยะเวลาเข้าร้านแค่ห้าวินาที โจเอลรอบคอบเสมอ อะไรที่ทำให้เขาเดือดร้อนภายหลังไม่เอาหรอก แต่บางครั้งก็ตื่นเต้นดี
ทว่าตอนที่พวกเขาจะเดินเข้าไป ก็มีคนเดินสวนออกมาพอดี ชายที่เดินสวนออกมามีผมสีทองสวยที่สีเข้มกว่าจิลหนึ่งเฉด เขาสวมแว่นตากันแดดยี่ห้อหรู เสื้อผ้าที่ดูก็รู้ว่าเป็นแฟนชั่นนิสต้า พอชายคนนั้นหยุดมองจิล เขาก็ถอดแว่นกันแดด เผยให้เห็นใบหน้าที่ทั้งสวยและหล่อคมคาย
"โจเอล? " ชายหนุ่มที่มีความสูงและรูปร่างพอๆ กับจิลทัก
"ฟรานซิส"
"คุณคนนี้คือ" ฟรานหันไปทางคู่เดทของโจเอล
"คู่เดทครับ" โจเอลสุภ๊าพสุภาพ แต่ตาบอกว่า ‘นายอย่ายุ่งน่า’
"เจเรไมน์ครับ" จิลแนะนำตัวเอง
ฟรานซิสหรี่ตา เขาไม่ยอมออกจากประตู จิลกับโจเอลก็เลยเดินเข้าไปไม่ได้
"ผมขอทางหน่อยนะครับ" โจเอลวางแผนมาดี ไม่สู้เหตุบังเอิญ
ฟรานสูดลมหายใจ เขาลังเลระหว่างว่านี่เหยื่อคนใหม่หรือคู่เดทจริงๆ เลยส่งนามบัตรให้จิล
จะทำอะไรอีก โจเอลมองฟรานซิสอย่างรำคาญที่เข้ามายุ่งเรื่องของเขา
"เพื่อนโจเอลก็คือเพื่อนผม นี่นามบัตรของผมนะครับ" ฟรานยิ้มพิมพ์ใจ
โว้ยยยย โจเอลหน้าบึ้งสนิท คำรามในใจว่าทำอะไรเหยื่อคนใหม่ไม่ได้แล้วละสิ
จิลรับมา พออ่านชื่อแล้วก็จำได้ "คุณคือกาลิฟิอานาคิสคนนั้น! " จิลก็ว่า ราศีแบบนี้น่าจะเป็นคนดังไม่ก็ดารา
"ใช่ เขาคือฟรานซิส กาลิฟิอานาคิส เพื่อนรักของผม" โจเอลประชด มองแบบ ‘ฉันจะมาเอานายแทนเด็กนี่แล้วกัน หมดอารมณ์ทำอะไร จะพามาดินเนอร์ทำไม เบื่อแล้ว’
ฟรานถลึงตาใส่โจเอลบ้าง "ผมไปละครับ มีคนอารมณ์ไม่ดีถ้าผมอยู่ ถ้ามีปัญหาอะไรกับโจเอลก็โทรหาผมได้" แล้วก็เดินฉับไปเลย เขาไล่ก็ไป
จิลมองตาม ทำไมเขารู้สึกว่าบรรยากาศมาคุวะ
โจเอลกะจะคั่วสนุกๆ ซะหน่อย อด อด อด
"เขาดูไม่พอใจที่ผมมากับคุณนะ" จิลหันไปถาม คันปากอยากถามว่าพวกคุณเป็นแฟนกันเหรอ
"เข้าไปข้างในกันเถอะ" ทนายความตัดบท
พวกเขาเลยเดินเข้าไปข้างในแทน ก็เป็นดินเนอร์ที่อร่อยดี แต่ทนายคู่เดทขรึมไปหน่อย
"ถ้าคุณกลัวเขาโกรธ คุณจะโทรไปง้อเขาก็ได้นะ ผมไม่ว่า" จิลกินเรียบร้อย
หา? ใครจะง้อฟรานซิส คนฟังตาโตใหญ่
"ผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันครับ"
"คุณดูเครียดมากหลังจากเจอเขา" จิลตั้งข้อสังเกต
แหงสิ ผมเกือบได้คุณแล้ว ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฟรานซิสเช็กแน่ แล้วผมก็จะไม่มีชีวิตอันสงบสุขอีก โจเอลคิดในใจ
"เครียดๆ แบบนี้คู่เดทเครียดตามนะครับ" จิลยิ้มแย้ม
"ขอโทษครับ ผมไม่ได้เดทมานาน เกร็งไปหน่อย" ทนายความแกล้งยิ้มประหม่า แบบควรได้ถ้วยการแสดง
"งั้นผมทำให้คุณหายเกร็งเอาไหม" จิลยิ้มๆ อีก
"หืม"
"ผมมีเคล็ดลับแก้เครียด" จิลโน้มตัวเข้ามา พูดเสียงกระซิบกระซาบ
"ยังไงครับ"
พออีกฝ่ายเอียงหูมา จิลก็งับติ่งหูเบา แล้วก็ถอยตัวออกมา
เจเรไมน์...นิสัยเสียออกมาอีกแล้ว นายไม่เข็ดเหรอ ครั้งก่อนก็เพราะนิสัยนี้นายถึงชวนกิลเลียนไปที่บ้าน...
โจเอลได้กลิ่น...กลิ่นของนักล่า แต่คนตรงหน้านี่อย่างกับกวางที่ไม่รู้เดียงสาอะไร...
อืม...น่าสนใจ
เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มเขิน หน้าแดง ทำให้จิลหน้าแดงตาม แล้วก็ยิ้มกว้าง
"กินอะไรอีกไหมครับ" โจเอลถามหลังพวกเขาเพิ่งจัดการฟูลครอสท์ไป
"สามีผมนะ พาผมไปกินข้าวนอกบ้านนับครั้งได้" จิลบ่นอย่างเป็นกันเองแล้ว "แต่เชื่อผมสิ เขาพาชู้วัยรุ่นไปกินข้าวบ่อยจะตาย"
"น่าโมโหนะครับ"
จิลทุบโต๊ะ พูดจริงจัง "ใช่! ไม่ยุติธรรมเลยใช่ไหม ผมดีใจมากเลยนะที่มีคนชวนมากินข้าว"
"ผมก็ดีใจที่คุณตอบรับ" ทั้งคู่เริ่มจัดการของหวาน และโจเอลอารมณ์ดีแล้ว
"ขอบคุณมากครับ ผมบอกตรงๆ นะ ผมต้องหาสามีใหม่ที่ดีกว่าคนเดิมให้ได้ แต่ผมไม่คิดจับคุณหรอกนะ ผมแค่บอกไว้ก่อนว่าทำไมผมชวนง่าย" จิลพูดแล้วกินเครมบรูเล่ เปลือกน้ำตาลของร้านนี้หวานน้อยๆ กรุบกรอบใช้ได้เลย น่าจะทำกินที่บ้านบ้าง เพราะฮันท์เองก็ชอบกินเหมือนกัน...
จิลอมช้อน เบ้ปากเมื่อเผลอนึกถึงฮันเตอร์
"ว้า" โจเอลทิ้งหางตาลง "ผมไม่อยู่ในตัวเลือก"
"คนเก่าที่ผมเดทด้วย ผมสตาร์ทไวไปหน่อย แล้วคุณก็เป็นทนาย มันคงไม่เหมาะที่เราจะเดทกันระหว่างผมฟ้องหย่านะครับ" จิลแก้ตัว
"ผมเข้าใจครับ"
จิลเห็นโจเอลพูดว่าเข้าใจ แต่สีหน้าดูไม่เข้าใจเลยจึงลดเสียงลง "เอาจริงๆ อีกรอบนะ ฮันเตอร์บอกจะฆ่าผู้ชายทุกคนที่ผมเดทด้วย และผมยังต้องการทนายเจ๋งๆ อย่างคุณอยู่"
โจเอลหัวเราะ ฆ่าเหรอ ดี มาเลยมา เขาจะได้หาความชอบธรรมในการชำแหละคน คิดเสียว่าป้องกันตัว
แล้วจิลก็ชวนคุยเรื่องอื่นต่อ จนได้เวลากลับนั่นละ โจเอลจึงถามว่าจะให้เขาไปส่งที่ไหน
"เอ..." จิลที่เอามือลูบๆ พุงอัลเฟรดอยู่คิด เจ้าหมาตัวโปรดได้กินจนอิ่มแปล้แล้ว
"จริงๆ แถวนี้ใกล้บ้านผมมาก ผมติดรถไปลงถนนครีตได้ไหม" จิลกะว่าลงแล้วเดินเข้าบ้าน ยังไงเวลานี้ฮันเตอร์ก็ยังไม่กลับจากที่ทำงาน
"ได้สิครับ" โจเอลตอบ
แต่พวกเขาจูบกันบนรถ โจเอลทำเป็นเขิน แต่รู้สึกว่าถ้าไม่เอากำไรหน่อยเสียดายเวลาแย่ อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พ่อพระด้วย
"อะ เอ่อ" จิลก็เขิน แต่นี่เขินจริง เพราะฮันเตอร์ก็ไม่ใช่แนวนุ่มนวล เขาถูกจูบแก้ม จูบปากเบาๆ
ไม่ๆ ห้ามคั่วทนาย เรายังต้องการเขาเป็นทนาย จิลคิด แต่กลิ่นหอมของโจเอลกลับทำให้เขาเคลิ้มนิดๆ มันไม่ใช่น้ำหอมธรรมดา แต่เป็นน้ำหอมผสมกลิ่นที่กระตุ้นกำหนัดบางอย่าง กับนิ้วมือที่ลูบไล้จนทำให้รู้สึกดี
"อืม...อา" กว่าจะรู้ตัวจิลก็จิกต้นขาอีกฝ่ายแล้วจูบดูดดื่มแล้ว ไม่ทันรู้ตัวว่ากลิ่นที่กระตุ้นอารมณ์เขาคือกลิ่นเลือดที่ติดตัวทนายคนนี้แบบซึมเข้าผิวหนัง
โจเอลเอนเบาะลง ปกติเขาไม่ชอบความไม่ประณีต แต่ในกรณีนี้โอเค เขาเล้าโลมนกน้อย ฟังเสียงหวานๆ โดยที่มือก็กำลังจะจัดการปลดเสื้อผ้าเหยื่อ
ฝ่ายจิลก็กำลังเคลิ้มๆ กับกลิ่น จนมีเสียงปึง! ใส่กระจกหน้ารถนั่นละ
จิลสะดุ้งเฮือก!
อะ-ไร-อีก! โจเอลหงุดหงิด
กระจกหน้ารถของทนายเป็นรอยร้าวแบบใยแมงมุม
รถ-ฉัน!
"ฟิล์มดำมันไม่ได้ติดหน้ารถเนอะ..." จิลยิ้มแหย
โจเอลรูดซิปกางเกง ผลุนผลันลงจากรถเพื่อสำรวจความเสียหาย ตอนนี้สัญญาณกันขโมยดังลั่น อัลเฟรดที่นั่งบนเบาะหลังเห่าขรม
ส่วนคนที่ยืนทะมึนอยู่นอกรถคือ ฮันเตอร์...
โจเอลมองแบบไม่เป็นมิตร มองแบบที่สัตว์นักล่าจ้องกันและกัน แต่โจเอลไม่มีวันลงมือก่อน และฮันเตอร์ก็ไม่ทำในที่แจ้ง
จิลจัดเสื้อผ้าแล้วลงจากรถ พร้อมกับพาอัลเฟรดลงมาด้วย "ฮันท์! นี่ทนายของฉัน เขาจะช่วยจัดการเรื่องหย่า" จิลเข้ามาแทรก ส่วนอัลเฟรดกลัวหงอ กลัวทั้งพ่อทั้งเพื่อนใหม่ของแม่
"ทนายนอนกับเมียคนอื่นเรอะ!?! " ฮันท์ตะคอกดังลั่นถนนเลย
จิลเอามือปิดหู "ไม่ได้นอนกัน นายเข้าใจผิดแล้ว"
โจเอลมีรอยเส้นเลือดขึ้น เพราะเขาเกลียดการตกเป็นเป้าสายตา หมอ-นี่! อา อา อา...ฉันจะเชือดแก
ฮันท์กำหมัดพร้อมจะพุ่งเข้าใส่คนที่หวังเคลมเมียตัวเอง
"อย่านะ! " ทว่าเมียไม่เข้าข้าง...
จิลลนลาน เขารู้ว่าฮันท์ไม่ฆ่าคนในที่แจ้ง แต่ขืนโจเอลโดนชก แล้วโกรธจนเลิกทำคดีให้เขาละก็...
ฮันท์ไม่ทำทนาย
มั้ง...
แล้วหมาบ้าก็พุ่งเข้าใส่ชายที่ยืนสะโอดสะองอยู่
"หวา! " โจเอลปัดป้อง คิดในใจว่าจะเชือดตรงไหนดี เขาห่วยเรื่องต่อยตี แต่มีดนี่ไม่เป็นรองใคร
อัลเฟรดร้องงี้ดดดด จิลร้องห้าม "พอ-แล้ว! "
ฮันท์เอาหมัดกระแทกหน้า เขาไม่สนว่ามันเป็นทนาย หนึ่ง มันนอนกับเมียคนอื่น! สอง เมื่อกี้เขาเพิ่งทุบกระจกรถมันไป ทุบหน้ามันอีกนิดคงไม่ต่างกัน!
แต่พอฮันท์ผละออกมา หน้าอกเขากลับมีเลือดย้อมเป็นน้ำตก ส่วนโจเอลอยู่บนพื้น หวีดร้องหวาดกลัว มือปัดป้อง ถือมีดพกจิ๋ว
จิลอ้าปากค้าง "ฮันเตอร์! " เขาหันไปทางโจเอล แล้วก็มองสามี
ฮันท์นิ่งไป รู้สึกร้อนวูบที่โดนฟัน และรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายเล่นละคร มีดคมกริบ เล็กบางเหมือนมีดผ่าตัด ท่าถือนั่นก็...
จิลผวาเข้าไปกดบาดแผลบนหน้าอกให้ มันน่าเจ็บใจก็จริงที่เขาเป็นห่วงฮันเตอร์ แต่ก็เป็นห่วงจริงๆ นั่นแหละ "อย่ามัวแต่นิ่งสิ เลือดนายไหลออกมามากแล้ว! "
โจเอลยิ้มมุมปากให้แวบหนึ่ง
อัลเฟรดวิ่งมาหาพ่อ ร้องงี้ดๆ ขณะที่จิลถอดผ้าพันคอของอัลเฟรดมากดห้ามเลือดให้ แล้วก็หันไปหาโจเอล "คุณเป็นอะไรไหม"
เขาไม่รู้ว่าโจเอลเล่นละคร แต่โจเอลมีคนช่วยเยอะ ดูขวัญเสีย และไม่หันมามองจิลเลย
"อืม" ฮันท์นิ่วหน้า หัวเสียจัด หัวฟัดหัวเหวี่ยงจะกลับบ้าน
หงุดหงิด หงุดหงิด
"ที่รัก กลับบ้านเถอะ" ฮันท์ยื่นมือเปื้อนเลือดให้จิล มีคนบอกว่าเขาควรไปหาหมอ แต่ฮันท์ปฏิเสธด้วยสายตาเย็นชา
"แต่เขายัง..." จิลชั่งใจระหว่างสามีกับทนาย มือยังกดที่แผลของฮันเตอร์อยู่
เห็นเมียจ๋าเป็นห่วงคนอื่น ฮันท์ก็เจ็บวูบ มองโจเอลแบบคาดโทษ แล้วก็เดินออกไปเลย เอาผ้าพันคอหมาที่ใช้กดแผลไปด้วย เขาเอาเสื้อแจ็กเก็ตปิดแผลอีกชั้น เรียกแท็กซี่กลับบ้าน
"ถนนครีต" ฮันเตอร์บอกแท็กซี่เสร็จก็ก้าวขึ้นรถ เลือดเหี้ยนี่ก็ยังไม่หยุดไหลสักที
"ฮันเตอร์! " จิลละล้าละลัง เขาตัดสินใจวิ่งตามฮันเตอร์ไป แต่เพราะลังเลก็เลยมาไม่ทัน ฮันเตอร์ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว กลายเป็นจิลกับอัลเฟรดวิ่งตามแท็กซี่ที่แล่นเอื่อยๆ
คนแถวนั้นมองจิลวิ่งจูงหมา ปากก็ร้องโวยวายว่า “ฮันเตอร์ๆ!” ไปตลอดทาง
คนขับแท็กซี่เป็นตาแก่ที่มองไม่เห็นคนวิ่งตาม ส่วนอัลเฟรดก็คิดว่าแม่พาวิ่งออกกำลังกาย...
-------------------------------------
A/N เทใจให้อัลเฟรด เจ้าหมาน้อย ชอบอัลเฟรดมากเลยค่า แงๆ รักพ่อรักแม่เนอะ โอย อยากกอด อยากขยี้ขย้ำขนอวบๆ
*สาระน่ารู้* (แต่จะไม่รู้ก็ได้)
ฟรานซิสกับโจเอลเป็นตัวละครหลักจาก Of Demon & Angel ค่ะ
คุณสามารถติดตามข่าวสารจากนิยายเรื่องอื่นๆ ของเราได้ที่ FB เพจ ILLREI