23:37
31 / 03 / 2014Rrrr... Rrrr..."ฮัลโหล มีอะไรมึง" ผมกดรับโทรศัพท์โดยไม่ต้องมองชื่อ
คนที่กล้าโทรมารบกวนผมตอนเวลาห้าทุ่มกว่าๆอย่างนี้มีเขาแค่คนเดียวเท่านั้น
("มึงงง.... กูอยากเมา ฮึกกก... ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย.... ฮึก.... ร้าน XXX นะ") น้ำเสียงสั่นๆของเขาทำให้ผมรีบแต่งตัวใหม่แล้วขับรถไปร้านดังกล่าวทันที
"เป็นอะไรของมึงเนี่ย" ผมถามเขาเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ
"กูโดนบอกเลิกแล้วว่ะ สัด... กูผิดเหี้ยอะไรวะ..." เขายกแก้วเหล้าเพียวๆขึ้นจิบ
"เล่ามาๆ เดี๋ยวกูนั่งฟังมึงเอง" ผมชงเหล้าให้ตัวเองแล้วนั่งฟังเขา
"คือวันนี้..." เขาเล่าไปพลางจิบเหล้าไปพลางจนเหล้าใกล้หมดขวด
ยิ่งเล่าน้ำตาเขาก็ยิ่งไหลออกมาเรื่อยๆ แต่ทำไมผมกลับมีความสุข...
ผมดีใจมากที่เขาเลิกกับแฟน...
ใช่... ผมชอบเขา...
ผมชอบเขามากตั้งแต่เข้ามหาลัยปีหนึ่ง...
"อ้วกกกก!!!" เขาวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำคอนโดตัวเอง โชคดีที่ระหว่างทางเขาไม่อ้วกบนรถผม เพราะต่อให้ผมชอบเขามากแค่ไหนผมก็คงถีบเขาตกรถแน่ๆ
"ไหวไหมมึง" ผมกอดอกพิงประตูห้องน้ำมองเขาที่กำลังกอดชักโครกราวกับรักมันมากมาย
"หวายยยย... กู ยางงง หวายยยย..." ผมส่ายหัวให้กับคนที่เมาจนหมดสภาพ'ไอ้หล่อ'เดือนคณะ ผมพยุงเขาออกจากห้องน้ำแล้วเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
"มึง..." น้ำเสียงเขาเริ่มดีขึ้น
"อะไร" ผมหันไปมองคนเมาที่นอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียง
"จะมีใครรักกูจริงสักคนไหมวะ..." คนๆนี้มีนิสัยพิเศษอยู่อย่างหนึ่งครับ เวลาเขาเมาเขาจะเมาไม่นาน อ้วกครั้งสองครั้งสติเขาก็เริ่มกลับมา แต่หลังจากนั้นแม่งจะเพ้อ...
"กูก็รักมึงไง" บอกไปก็อายปาก แต่เขาเมา ผมว่าเขาคงจำไม่ได้หรอก
"กูไม่ได้หมายถึงแบบเพื่อนดิสัด..."
"แล้วกูพูดหรอว่ากูรักมึงแบบเพื่อนอ่ะ" ผมเองก็เมามากเหมือนกันถึงได้กล้าพูดออกไป
"เหี้ยยยย!! มึงเป็นเกย์หรอวะ" เขาถามอย่างตกใจ
"เออ"
ถ้าการที่กูรักมึงที่เป็นผู้ชายแปลว่ากูเป็นเกย์ กูก็คงจะเป็นจริงๆนั่นแหละ
"รังเกียจรึไง" ผมถามเขา ถึงจะพยายามตีหน้านิ่งแค่ไหนแต่ใจผมกับสั่นจนแทบจะหลุดออกมา
"เปล่า... กู... แค่คิดไม่ถึง..." เขาพูดเหมือนกำลังสับสน
"...." ผมจะพยายามเชื่อคำพูดของเขา
"แต่ว่านะ... ดูๆไปมึงก็น่ารักดีว่ะ" เขากระชากผมที่ยืนอยู่ข้างเตียงให้ล้มลงแล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมผมแทน
"มึงจะทำอะ.. อึก... อืมม..." เขาจูบผมลิ้นของเขากวาดต้อนไปทั่วโพรงปากของผม มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งปัดป่ายไปมาทั่วร่างกายของผม
นั่นคือครั้งแรกของผมกับเขา...
จะว่าครั้งแรกก็ไม่ถูก เพราะเราก็ทำไปหลายรอบเหมือนกัน...
"โจ๊กหมูใส่ไข่ไม่ใส่ขิงของมึง เสร็จแล้วก็กินยาด้วย" เขายื่นชามโจ๊กร้อนๆมาให้ผมในเช้าวันใหม่
"หึ! มึงดูแลแฟนมึงดีขนาดนี้เลยหรอวะ"
"เปล่า... ผู้หญิงมันมีทางของผู้หญิงตามธรรมชาติ ไม่เจ็บแบบนี้หรอก..."
"หรอ..." คำพูดของมันยิ่งกว่าย้ำว่าผมมันฝืนธรรมชาติ
"มึง... กูรับผิดชอบได้นะ"
"เหี้ยเหอะ กูเป็นผู้ชายครับ ไม่ได้เสียหาย"
"กูไม่ได้รังเกียจมึงจริงๆนะ กูก็คิดมาตลอดว่ามึงน่ารักดี แต่ติดที่กูคบกับเธออยู่ไง..."
"มึงต้องการจะสื่ออะไรพูดมาตรงๆเลยดีกว่า..."
"เรามาลองคบกันไหมล่ะ..." เขาถามแบบสบายๆแต่ตาคู่นั้นบอกออกมาชัดเจนมาคนๆนี้ต้องการใครสักคน
"มึงคิดว่ามันง่ายขาดนั้นเลยหรอวะ" ผมค้าน
"ถ้ามันไม่รอด ก็กลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมก็ได้..."
"......"
"เอาไง?"
ผมผิดรึเปล่าที่อาศัยจังหวะช่วงที่มันอ่อนแอ
ผมผิดไหมที่เสนอตัวในเวลาที่มันต้องการใครสักคน
ถ้าตอบว่าตกลงผมจะผิดไหม?
ถ้าตอบว่าตกลง... ผมจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวรึเปล่า...
"
เออ" ผมคงจะเป็นคนเห็นแก่ตัวที่หลงตัวเองที่สุดในโลก
หลงตัวเองที่คิดว่าผมจะทำให้มันรักผมได้จริงๆ
ผมปิดไดอารี่ของตัวเอง ให้ตายเถอะ... เมื่อสองปีก่อนทำไมผมถึงเพ้อได้ขนาดนี้
ผมไม่รู้ว่าหลงตัวเองไหม แต่เราคบกันมาได้สองปีแล้ว
สองปีที่ช่างมีความสุข... เราอาจจะทะเลาะกันบ้างแต่ก็เคลียร์กันได้
สองปีที่ทำให้ผมรู้ว่า...
ผมรักเขามากแค่ไหน...
01 / 04 / 2016มันอาจจะเป็นวันโกหกของใครหลายๆคน แต่มันคือวันครบรอบสองปีของผมกับเขา
ผมมองของขวัญวันครบรอบในมือแล้วยิ้มออกมา มันเป็นแค่สร้อยโลหะเล็กๆที่สลักชื่อผมกับเขาลงไป
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารที่เรานัดกันไว้
ติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนข้อความจากแชทผมดัง
'มึงอยู่ไหนแล้ว' 17.28
ผมเห็นเขายืนเล่นโทรศัพท์อยู่หน้าร้าน ท่าทางจะเพิ่งมาถึง
17.29 'อยู่บ้านนนน'
ผมโกหก เวลาเขาทำหน้างอกับโทรศัพท์มันตลกดี
ไม่แกล้งแล้วก็ได้ 555555
17.31 'กูมีเรื่องจะบอก'
'กูมีเรื่องจะบอก' 17.31
ผมเลิกคิ้วขึ้น เขามีอะไรจะบอกผม?
'มึงพูดก่อน' 17.33
17.34 'มึงพูดก่อนดิ'
'เออๆ ก็ได้' 17.34
'เมื่อวันก่อนกูเจอแฟนเก่าว่ะ' 17.35
แค่ตัวอักษรไม่กี่ตัวทำให้ผมรู้สึกชาไปทั้งร่าง...
ผมคว่ำโทรศัพท์ลงกับโต๊ะแล้วตั้งสติ
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนจากแชทยังคงดังอยู่
แต่ผมไม่กล้าอ่าน
ขอร้อง... อย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย...
'มันทำให้กูรู้ว่า... กูยังรักเขาอยู่' 17.35
'ขอโทษนะมึง' 17.36
'เลิกกันเถอะ' 17.36
'เรากลับไปเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมวะ' 17.38
17.45 'ได้ดิ'
17.48 '555555'
ผมพยายามใช้นิ้วสั่นๆของตัวเองพิมพ์ตอบมันไป
17.50 'มึงแม่งบ้า คบกันมาสองปี กูโคตรเบื่อมึงเลย'
แม่งโคตรเหี้ย... น้ำใสๆที่ไหลออกมามันทำให้ผมมองไม่เห็นอะไรเลย
ผมเอามือปาดน้ำตา มองออกไปหน้าร้านเขาเดินเข้ามาทางผมแล้วยิ้มให้
เขากำลังทำเซอร์ไพรส์ผมใช่ไหม?
เหมือนที่ผมอยากจะเซอร์ไพรส์เขา
ต่อให้เขาเดินเข้ามาบอกว่าสุขสันต์วันโกหกผมก็ไม่หายโกรธง่ายๆหรอกนะ เล่นแรงเกินไปแล้ว...
เขายิ้ม
แล้วเดินผ่านโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ไป...
ผมหันไปมองเห็นเขาคุยกับใครสักคนอยู่
คนที่ผมจำได้ดีว่าเป็นใคร
แฟนเก่าของเขา...
ไม่สิ คนที่กำลังจะเป็นแฟนใหม่
เพราะตอนนี้คนที่เป็นแฟนเก่าก็คือผม...
กับการที่เขาไม่เคยรักผม ผมจะยังมีสิทธิ์เรียกตัวเองมาแฟนเก่าอยู่ไหม...
ผมวางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วเดินออกจากร้าน
ติ๊ง!
เสียงแชทดังขึ้นอีกครั้ง
'เออ แล้วมึงมีอะไรจะบอกกูวะ' 18.03
ที่กูอยากบอกคือกูรักมึงไง
แต่บอกไปแล้วได้อะไรวะ
18.05 'แม่กูเข้าโรงบาลว่ะ'
18.10 'กูว่าจะกลับไปเยี่ยม'
นึกถึงแม่แล้วก็ขำ แม่ผมเพิ่งไปเที่ยวเชียงใหม่กับสมาคมแม่บ้านเมื่อสามวันที่แล้วเอง ท่านแข็งแรงจะตาย ถ้าท่านรู้ว่าผมบอกไปอย่างนี้ผมโดนเอาไม้กวาดฟาดแน่ 555555
'จริงดิ เออๆ ขับรถดีๆนะมึง' 18.11
18.13 'อืม'
เขาจะจำได้ไหมว่าเมื่อวันก่อนผมเพิ่งคุยกับแม่ที่ไปเที่ยวเชียงใหม่
......น่าจะไม่
กูขอเวลาสักหน่อยแล้วกัน ขอกูทำใจหน่อย
แล้วสักวันกูจะกลับมาเป็นเพื่อนมึงเอง
......สักวัน