เหอๆๆ อาการอย่างนี้(โรคจิต) เหมือนเคยเป็นเลยแฮะ
จำได้ครั้งนึง(เมื่อเร็วๆนี้แหล่ะ) นั่งรถผ่าน ม.กรุงเทพ ช่างนั้น ฝนตก รถติดโคตรๆ
มันดันมาติดตรงป้ายรถเมล์ หน้าม. อ่ะแหล่ะ เราก็นะ
นั่งมอง นู่น มองนี่ ไปเรื่อย แล้วสายก็มองเลยไปหน้า 7-11
เห็นมีนักศึกษาหนุ่ม หน้าตาดี 2 คน นั่งอยู่ตรงขั้นบันไดหน้า 7-11 อ่ะแหล่ะ
คนนึง(หัวเหลือง) นั่งอยู่ขั้นบน
อีกคน(หัวดำ)นั่งขั้นถัดมาอยู่หว่างขาไอ้คนข้างบนอ่ะแหล่ะ
เราก็นะ นั่งจ้องอยู่ได้ รู้สึกตัวเองโรคจิตจริงๆ
ไอ้ 2 คนนั้นก็นะ นั่งคุยกัน เล่นกัน มันน่าคิดไหมล่ะ
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สักพัก ไอ้หัวเหลือง ดันมองขึ้นมาบนรถซะงั้น
ไอ้เราก็ เป็นพวกบ้าบอจริงๆ ไม่หลบตาอีก
ดันบ้ายิ้มให้เฉยเลย เหอๆๆๆ ว่าเราบ้า คิดว่า ไอ้หัวเหลืองมันบ้ากว่า
มันก็ยิ้มกลับมา ยักคิ้วให้ด้วย แม่ง หล่อรากกกกกกกกกกก เหอๆๆ
แล้วมันก็เอาแขนมากอดไอ้หัวดำที่นั่งอยู่หน้ามัน
กอดๆๆๆ รัดๆแบบเหมือนจะแกล้ง แต่ตามันยังมองหน้าเราอยู่แบบขำๆ
เราก็ทำหน้าเหวอนิดๆ พอดีกับรถออกตัว
ก็เลยได้แต่หันหน้ามองเขา 2 คนนั่นคอแทบเคล็ดแหน่ะ
แล้วตอนที่รถออกจะพ้นไป เราก็ตัดสินใจล่ะ
โบกมือ ยิ้มให้ซะเลย บ้าจริงๆเรา
ไอ้หัวเหลืองมันก็ยิ้ม พยักหน้าให้ โบกมือมาให้เราหน่อย
แล้วเราก็นะ นั่งยิ้มจนถึงรังสิตเลย หุหุ
เฮ้อๆๆๆๆ ความรัก นี่มันสวยงามจริงๆ
ช่วงหลังๆ ผ่านแถวๆนั้น ก็พยายามมองหานะ แต่มะเจอเลย
ปล. ดีใจจัง มีโมโม โรคจิตเป็นเพื่อน เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดูๆ ไป เหมือนโมโมจะมากกว่าด้วยนะ
ก็เราไม่ได้เดินตามนี่น่า แค่มองเฉยๆนิ หุหุ แต่ก็นะ คนหล่อ ทำอะไรไม่น่าเกลียดหรอก อุอิ...
ปายล่ะ..............
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
