หัวข้อ: ทำไมนักเขียนถึงเลือกเล่าเรื่องจากตัวเอกมากกว่าจะใช้บุคคลที่สาม?

[inxsara]

อันนี้สงสัยจริงๆ นะครับ อ่านมาหลายเรื่องละ รู้สึกว่านักเขียนจะเล่าเรื่องผ่านตัวเอก
ที่เห็นบ่อยๆ คือใช้ "ผม" เป็นตัวเล่าเรื่อง

สิ่งที่ผมสงสัยคือ เวลาที่จะพูดถึงตัวละครอื่น ต้องทำยังไงครับ เช่น ใครสักคนกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่ แต่ตัวเอกไม่ได้อยู่ตรงนั้นที่จะมองเห็น มันก็จะเล่าด้วยคำว่า "ผม" ไม่ได้

ผมเคยลองเขียนนิยายแล้วใช้คำว่า "ผม" เล่าเรื่องเหมือนกัน แต่ติดปัญหาว่าจะเล่าตัวละครอื่นๆ ยังไง
เวลาเขียนแบบนี้ผมจะรู้สึกว่าตัวเอกรำพึงรำพันกับชีวิตมากไป รู้สึกรำคาญแทน ซะงั้น
สุดท้ายก็เลยลงเอยด้วยการเปลี่ยนมาเล่าเรื่องด้วยบุคคลที่สามแทน
พอจะมีคำแนะนำไหมครับ เผื่อเรื่องต่อไปจะลองเขียนแบบใช้บุคคลที่หนึ่งเล่าเรื่องบ้าง

ขอบคุณครับ

 

[❥ʞαxiќɒ。]

ขอตอบในฐานะคนอ่านแล้วกันนะคะ..
ส่วนตัวเคยอ่านมาทั้ง 2 แบบ

คิดว่าถ้าใช้ "ผม" ในการเล่าเรื่องจะไม่สามารถเล่าในส่วนอื่นๆ ที่ตัวละครไม่รู้ได้ค่ะ (ยกเว้นแต่จะมีการสลับ ตัวดำเนินเรื่องหรือแทรกบุรุษ 3 มาอย่างเนียนๆ) หรือก็คือขอบเขตในการเล่าจำกัดแค่สิ่งที่ตัวละครนั้นเห็น รู้สึก สัมผัส ได้ยิน
อย่างเช่นหากตัวเอกถูก 'ปิดตา ปิดหู ปิดปาก' ผู้เขียนก็ต้องสื่อในส่วนที่ตัว "ผม" รับรู้เท่านั้นก็คือความมืด ความเงียบ สัมผัสต่างๆ ที่รู้สึกในเวลานั้น
เพราะสำหรับเราถ้าอยู่ดีๆ มีอะไรสักอย่างที่นอกการรับรู้ของตัวละคร ถ้านักเขียนไม่เนียนมากพอเราจะรู้สึก "แปลก" และตะหงิดๆ ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ ดังนั้นเราแนะนำในส่วนของคนอ่านได้แค่ให้ระวังตรงนี้หน่อยนะคะ<3

เอ..ส่วนคำแนะนำสำหรับการเขียนแบบบุรุษที่ 1 รอนักเขียนท่านอื่นๆ มาตอบนะคะ สู้ๆค่า

[AppleBerry]

ในความรู้สึกของคนอ่านและคนเขียนเฉพาะสำหรับเรานะคะ

การเขียนเล่าเรื่องโดยใช้ตัวเอกเป็นคนเล่า  เช่นพาร์ทนาย ก.  พาร์ทนาย ข. มันจะเข้าถึงอารมณ์และบรรยายความรู้สึกนึกคิดได้มากกว่าเสมือนว่าคนเขียนเป็นคนๆนั้นเสียเองเลยทีเดียว  ก็เหมือนกับเรื่องเล่าจากความรู้สึกที่ได้เห็น ได้ยิน ได้สัมผัสมากกว่าการบรรยายเนื้อเรื่องของนิยายที่ไม่ใช้ตัวเอกเล่า(ที่จขกท.บอกว่าเล่าจากบุคคลที่สาม)

อีกนัยหนึ่งสำหรับเราแล้วการเขียนแบบใช้ตัวเอกเป็นเรื่องเล่าจะเขียนง่ายกว่ามากเวลาเรียกตัวเองก็ผมเรียกคนอื่นก็ใช้ชื่อตัวละครนั้นไป นานๆทีถึงจะใช้ลักษณะของคนที่ต้องการจะเอ่ยถึงว่าร่างเล็ก  ร่างสูงสักครั้งนึง

ยอมรับเลยว่าลองเขียนแบบบรรยายไม่ใช้ตัวเอกเล่าเรื่องแล้วรู้สึกไม่ผ่านเนื่องจากเราเป็นนักเขียนมือใหม่มากไม่สามารถจะเขียนสื่อให้คนอ่านได้เข้าใจได้ขนาดนั้น  เราคิดว่าคนเขียนแบบนี้ได้ต้องเก่งมากๆเลยแต่สำหรับเรายอมรับว่าไม่รอดจริงๆคงต้องฝึกปรือไปอีกนานกว่าจะเขียนได้

ขอออกตัวว่าคอมเม้นนี้สำหรับความรู้สึกเราเท่าน้ันหากนักเขียนหรือนักอ่านมีความเห็นอย่างไรนอกเหนือจากนี้คงต้องรอให้มาตอบค่ะ

ปล.
นิยายที่บรรยายโดยไม่ใช้ตัวเอกเล่าที่เราได้อ่านแล้วรู้สึกว่าเขียนดีมากๆ เช่น เพราะเจ้านายเป็นของไอ้เข้ม  ของคุณมมล. ใช่ครับผมเป็นเด็กเสี่ย  ของคุณผอบ   นิยายคุณเข่งสะพานปลา  นิยายของคุณฮัสกี้  และนิยายของนักเขียนท่านอื่นที่ไม่ได้เอ่ยถึง  เราชอบมากๆอยากเขียนได้อย่างนั้นแต่คงต้องฝึกฝนอีกนานแสนนานเลย

[aiLime13]

สำหรับเราแล้ว การเขียนแบบใช้ ผม เป็นตัวเล่าเรื่องเป็นอะไรที่ยากมากเลยค่ะ 555555
จริงอยู่ที่มันสามารถบรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวเอกออกมาได้ทั้งหมด
แต่ความรู้สึกของตัวละครอื่นๆ ที่มีต่อมุมมองของเขาละ? มันเป็นยังไง?

(คือรู้สึกเหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะว่าจะเล่าเหตุการณ์ของตัวละครอื่นออกมายังไง ;___;)

สมมุติว่าเรื่องนี้นายเอกเป็นคนเล่าเรื่อง แล้วพอถึงจุดพีคของเรื่อง คนอ่านอยากรู้ความคิดของพระเอก
เราเป็นคนเขียนเองก็อยากเล่าความคิดของพระเอกเหมือนกัน แต่บางทีมันก็หาจุดตัดมาสลับกันไม่ได้
ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากมากเลยเลยค่ะ /น้ำตาไหลพรากกก 

เราคิดว่าคนที่เขียนนิยายด้วยการใช้ ผม เป็นตัวเดินเรื่องและสามารถทำให้คนอ่านเข้าใจความรู้สึกของตัวละครอื่นๆ
หรือไม่ก็ตัดไปที่การเล่าเรื่องของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างไม่ติดขัดนั่นเก่งมากๆ เลยค่ะ

จริงๆ ก็มีหลายเรื่องนะ แต่ถ้าเอาแบบที่เราอ่านแล้วประทับใจมากๆ ขอยกตัวอย่างเรื่อง เป้าของจุดหมายมีไว้พุ่งชน ค่ะ
เป็นการเล่าเรื่องที่ใช้ ผม เป็นตัวหลัก แต่ตัดสลับการเล่าของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างไม่ติดขัด แม้กระทั่งเจ้แป้ง
ที่เป็นตัวประกอบยังสามารถออกมาเล่าเรื่องราวในชีวิตของนางได้ (เรื่องนี้เราชอบเจ้แป้งมาก รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองในอนาคตอย่างบอกไม่ถูก 555555555) รู้สึกว่าคนเขียนเก่งมากๆ เลยค่ะ >_<


ที่เล่ามาทั้งหมดแค่อยากจะบอกว่าเราถนัดการเล่าเรื่องแบบบุคคลที่สามมากกว่าค่ะ 55555555
รู้สึกว่ามันง่ายกว่าที่จะให้คนอ่านรับรู้ความรู้สึกของตัวละครไปพร้อมกัน โดยไม่ต้องมากังวลว่าคนอ่านจะเข้าใจความรู้สึกของตัวละครอื่นๆ มั้ยนะ? เราต้องมาเล่าอีกทีมั้ยว่าพระเอกนายเอกคิดยังไง..


แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่ามันอาจจะอยู่ที่ความถนัดของแต่ละคนด้วยมั้งคะ
เราอาจจะชินกับการเขียนบรรยายแบบใช้บุคคลที่สาม พอมาจับงานที่ต้องเล่าเรื่องด้วย ผม ก็เลยรู้สึกว่ามันยาก
คนที่เคยชินกับการเล่าเรื่องแบบ ผม พอมาจับงานเขียนบรรยายแบบใช้บุคคลที่สามก็อาจจะรู้สึกว่ามันยากเหมือนกัน

แต่ถ้าได้ลองทำทั้งสองอย่างก็สนุกดีนะคะ รู้สึกเหมือนเป็นการท้าทายตัวเองอย่างหนึ่งด้วยค่ะ 555555

[after.day]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราเคยสงสัยมากเหมือนกันค่ะ แล้วก็ลังเลมาก ๆ ด้วยเวลาจะแต่งนิยายเรื่องใหม่ ว่าจะใช้แบบไหนดี
ถึงขนาดลองเขียนบทแรกขึ้นมาในสองมุมมองแล้วค่อยเลือก 55555
เพราะนิยาย 2 เรื่องแรกเราใช้การบรรยายแบบบุคคลที่3 เนื่องมาจากเป็นนิยายแฟนตาซี เน้นเรื่องราว และเหตุการณ์
การบรรยายแบบบุคคลที่3จะครอบคลุม และกว้างกว่า อธิบายได้ง่าย
แต่เรื่องต่อ ๆ มาเราจะใช้แบบบุคคลที่ 1 คือการใช้ 'ผม' แต่ก็อย่างที่คุณ inxsara บอกค่ะว่ามันจะยากมาก ๆ เวลาสลับคนเล่า
หรือต้องการเล่าเรื่องในมุมมองอื่น ๆ จะลำบากมาก แต่การใช้ผมมันก็มีเสน่ห์หลายอย่างที่แตกต่างออกไปนะคะสำหรับเรา
มันเหมือนตัวละครเป็นคนเล่าเอง และสามารถสอดแทรกความรู้สึกเข้าไปได้ในทุกรายละเอียด ไม่ใช่เพียงแค่อธิบายท่าทาง
ดังนั้นวิธีการเลือกของเราที่จะเอามาแชร์ก็คือ 'บรรยากาศของเรื่องที่ต้องการค่ะ'
ว่าเราอยากคอนโทรลความรู้สึกของเรื่องไปในทิศทางไหน
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าจะบรรยายแบบไหน หากอ่านแล้วไม่ติดขัด ลื่นตา และน่าสนใจ แบบไหนก็ดีทั้งนั้น

ยกตัวอย่างบุคคลที่ 1 เราจะชอบของคุณ West กับ คุณ Ozaka มากค่ะ เวลาอ่านแล้วมันอิน และคิดตามประหนึ่งเป็นตัวละครเสียเอง
ส่วนบุคคลที่ 3 ที่ชอบก็จะเป็นคุณ ถ้าเธอเป็นท้องฟ้า ค่ะ ภาษาสวยมาก อ่านแล้วสบายตา

ยังไงเป็นกำลังใจให้หารูปแบบของตัวเองพบนะคะ พยายามไปพร้อม ๆ กันเนอะ 

[ka~O]

ขอตอบสั้น ๆ นะ เราว่ามันเขียนยากกว่า แบบบรรยาย ต้องมือถึงจริง ๆ ถึงจะสนุก ถึงจะอิน
ถ้าแบบตัวละครเล่าเรื่องอินง่ายกว่าเขียนง่ายกว่า บางคนก็มาแนวไดอารี่เลย

[▶August5th◀]

น่าจะขึ้นอยู่กับความถนัดของแต่ละคนแหละ ว่าถนัดหรือชอบวิธีเขียนแนวไหน

ผมก็เคยอ่านสองแบบนะ
แต่ส่วนตัวในฐานะคนอ่าน ชอบอ่านเรื่องที่เล่าผ่านตัวเอกอ่ะ รู้สึกมันเข้าถึงอารมณ์ ความนึกคิดได้ดี
คือมันอินกว่า 5555+

[shichina]

เรียกไม่ถูกเหมือนกันว่าตัวเองเขียนสไตล์ไหน คือมีทั้งมุมมองจากตัวละคร บรรยายจากบุคคลที่สามรวมๆกัน

เคยเขียนจากมุมมองของตัวละครอย่างเดียวดูแล้ว มันก็เดินเรื่องในอารมณ์นึง ซึ่งตอนนี้ลองเขียนแบบกึ่งๆเล่าาบรรยายจากบุคคลที่สาม กับเล่าด้วยความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร อ่านแล้วก็จะได้ความรู้สึกอีกแบบนึง แม้ว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันฉากเดียวกันก็ตาม

ตอนนี้อยู่ในช่วงทดลองเหมือนกันว่าสไตล์ไหนเหมาะกับตัวเองมากที่สุด

ถ้าตอบในมุมมองของนักอ่าน เราชอบอ่านแบบบรรยายมากกว่า รู้สึกว่าได้เห็นบรรยายกาศในเรื่องด้วย