หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[Shumi]

นะ ชลัชซวยอีกครั้ง โฮะ ๆ ๆ

จะทำไงล่ะทีนี้ วุ่นวาย ๆ ชนินทร์แย่เลยเนาะ ฮิ ฮิ

[ALeX]

คริ คริ เห็นตอนล่าสุดทุกคนกำลังอินจัดเยย

อ่านตอนนี้แล้วอย่าตบคนเขียนนะครับ ฮึๆๆๆ


ตบคนที่อยากตบได้ที่...


บ้านพุทธชาดแล้วกัน

ฝากตบนังแม่เลี้ยงด้วย ชิ ริอาจคิดแย่งอาชาติสยาม ชิๆๆๆ!!!


=_+"









บทที่ 32








ชนินทร์ชะงักเมื่อเขามองเห็นร่างสูงกับร่างบางคุ้นตาคู่หนึ่งที่ลานจอดรถ


ชนินทร์กำลังจะออกรถ หลังจากเลี้ยงอาหารลูกค้าคนสำคัญที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

เมฆิน…กับพิมพา พากันเดินควงยิ้มแย้มเข้าโรงแรมไป

ใจของชนินทร์ปวดร้าว…เจ็บจนหายใจไม่ออก

ขยับไม่ได้อยู่ครู่หนึ่ง

น้ำตาเอ่อคลอ…ไหลรินลงมา

ชายหนุ่มหลับตาแน่น…ทำไม ทำไม?


…ทำไมเขาถึงต้องเสียใจเพื่อผู้ชายคนนี้ด้วย

ชนินทร์ตัดสินใจตามทั้งคู่ลงไปในล๊อบบี้ ชายหนุ่มเลือกที่นั่งซึ่งสามารถสังเกตทั้งคู่ได้จากมุมอับ

มองเมฆินยิ้มขณะกำลังพูดคุย ยิ้มหวาน…ทั้งปากและตา พิมพาได้แนบอิงตระกองกอด อย่างคู่รักที่…น่าอิจฉา

เวลาเมฆินมองพิมพา ไม่ดุดัน ก็เคียดแค้น

จะมีบ้างมั้ย…ที่เมฆินจะมองเขาได้เยี่ยงนั้นบ้าง

ชนินทร์ปวดหัวใจ ทุกวินาทีที่นั่งมอง ร่วมสามชั่วโมง…ชายหนุ่มนึกว่าจะทนต่อไปไม่ได้ แต่ความทรมานมันไม่จางหายยิ่งทวีคูณ จนชนินทร์รู้สึกด้านชา…ราวกับทรมานตัวเอง


เหตุใดเมฆินต้องทำแบบนี้?!



…เมฆินออกมาตามนัดหญิงสาว เพื่อเล่นละครตบตา

หารู้มั้ย…วันนี้เขาจะทำพลาดครั้งใหญ่หลวง!

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้รู้สึกว่าพิมพามีอาการแปลกๆ

นัดกันที่โรงแรม หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มให้เขาไม่ขาด ปากอ้างว่าอยากให้เขามีความสุขๆ…

จนเวลาล่วงเลยไป เมฆินเริ่มมึนเมา

“คุณพิมครับ…ผม ผมว่าพอก่อนดีกว่า เดี๋ยวขับรถกลับไม่ไหว”

พิมพายิ้มหวาน ก้มลงเติมสุราชงเพียวๆให้อีกแก้ว ลอบยิ้ม…

“งั้น หมดแก้วนี้แล้วคุณขึ้นไปนอนพักก่อนดีมั้ยคะ? พิมจองห้องไว้ให้”

เมฆินปรือตามองลำบาก

“แต่คุณ…”

“อ้อ พิมก็กลับบ้านซิคะ แหม…พิมไม่ได้ดื่มนี่คะ”


“อืม งั้นก็ได้ครับ”

เมฆินลุกขึ้นตามแรงพยุงของหญิงสาว เดินไปอย่างคนไม่ค่อยมีแรง…รับกุญแจแล้วขึ้นลิฟต์ไป

ชนินทร์มองตาม…รวดเร้าไปทั้งหัวใจ

ชายหนุ่มเองลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก กลับไปที่รถ…ปล่อยโฮกอดพวงมาลัยแน่น…




เมฆินเข้ามาในห้อง ล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงกว้าง ทว่า…หญิงสาวยังล้มตัวตามลงมา

สติกำลังจะเลือน เมฆินยังทักท้วง

“อ๊ะ…คุณพิม”


“คุณอย่ากอดพิมซิคะ อย่า…”

หญิงสาวใช้มารยาท เซล้มลงคล้ายกับเมฆินยังกอดตนอยู่ จูบตรงริมฝีปากอีกฝ่ายพอดี

มือบางปลดกระดุมออก…นี่ซินะที่หล่อนใฝ่ฝันไว้…นอนกับหนุ่มรูปหล่ออย่างเมฆิน ที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย…

ที่สำคัญ หล่อนต้องหาพ่อให้เด็กในท้อง!

ขณะที่พิมพากำลังจะปรนเปรอเมฆินด้วยความเชี่ยวชำนาญต่างๆอยู่นั้น…

มือใหญ่พยายามดันมือออก…แต่ไม่เป็นผล

พยายามขัดขืน แต่ภาพตรงหน้า เป็นเงาของใครบางคนทาบทับ

ชนินทร์!

ริมฝีปากอุ่นร้อน เนื้อนุ่มนิ่ม สัมผัสอ่อนโยน…

หวนให้เขานึกถึงชนินทร์…ชนินทร์แต่เพียงผู้เดียว

คิดถึงน้ำผึ้งหอมหวาน…

ดึงดันอีกครั้ง คราวนี้หญิงสาวทำสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะปล่อยเขาทิ้งไว้ตรงนั้น ร่างระหงเดินเข้าห้องน้ำ เมฆินที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยสะลืมสะลือ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้...

ไม่...น่าขันนัก ท้ายที่สุดแล้ว...ชายหนุ่มกลับกลายเป็นผู้ปล่อยให้พิมพารุกฆาต...อย่าหลีกเลี่ยงไม่ได้กระนั้นหรือ?…



รถยนต์เคลื่อนเข้าจอดหน้าประตูบ้านเมฆิน


ในรถ…ความเงียบงันเข้าครอบคลุมมาตลอดทาง

พิมพานั่งก้มหน้านิ่งเงียบ…

เมฆินนั้นไม่ยอมเอ่ยปาก…รู้สึกผิดมหันต์อย่างใหญ่หลวง

เมื่อเช้า เขาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวรุนแรง

จำอะไรเมื่อคืนไม่ได้สักนิด รู้แต่เพียงว่าตื่นมา ตัวเองก็เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงพร้อมกับพิมพาแล้ว!

หญิงสาวขอบตาแดงก่ำเพราะร้องไห้หนัก เสียน้ำตามาตลอดทาง

“คุณเมฆินคะ…”

ชายหนุ่มชิงพูด

“ผมขอโทษครับ…”

“เอ่อ…ค่ะ ขอบคุณที่มาส่ง”


หญิงสาวไม่ยอมลง ยังคงก้มหน้าบีบน้ำตา ตีสีหน้าน่าสงสาร

“ผม…คุณอยากให้ผมทำอะไรมั้ย?”

พิมพาสะอึกสะอื้น

“ก็แค่…รับผิดชอบพิม เท่านั้นก็พอค่ะ”

เมฆินใจหล่นวูบ!

นิ่งไปพัก

“ก็ได้ครับ ผมจะรับผิดชอบคุณเอง!”

พิมพาแอบยิ้มอยู่ในใจ…’แหม ซื่อจังนะพ่อบุญทุ่ม!’…

“ค่ะ…งั้นพิมกลับก่อน”


หญิงสาวเอารถมาจอดไว้ที่บ้านชายหนุ่ม จึงต้องกลับมาเอารถของตัวเอง

พิมพาขับรถออกไปแล้ว ด้วยหัวใจลิงโลด


เมฆินกำลังจะเข้าบ้าน เหนื่อย สับสน…หลายอย่างประดังประเดเข้ามาภายในช่วงเวลาชั่วพริบตา

เขาพลาด…

ตั้งใจจะทำร้ายอีกฝ่าย อยากให้อีกฝ่ายล่มจม

เขาเองกลับต้องมาเป็นคนที่ทุกข์หนักที่สุด!

ชายหนุ่มเอามือกุมขมับ…นี่หรือเปล่านะที่โบราณว่า ‘ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว’…

อีกอย่าง…ยิ่งเขาลงมือ เขาก็ยิ่งไม่รู้สึกสะใจเท่าที่เคย…

เขากลายเป็นอะไรไป…ปีศาจ?

ชนินทร์ที่แอบอยู่ในบ้านนานแล้วตามออกมาดู เห็นร่างสูงทรุดลงที่พื้น รีบเข้าไปหา

“คุณไปไหนมาทั้งคืน? บอกมานะคุณไปไหนมา”

เมฆินไม่แปลกใจ เพราะชนินทร์มีกุญแจสำรองอยู่…เพียงแต่

“ทำไมคุณไม่กลับบ้านของคุณ?”

“ผมเห็น…ผมเห็นคุณอยู่กับพิมพา คุณทำอะไรเธอ?!”

ชนินทร์ตะโกนเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง

เจ็บปวด…เพราะความจริงที่คับแน่นคาอก

เมฆินเข้าโรงแรมกับพิมพา

แต่ทว่า…

“คุณยังจะปกป้องน้องชายคุณอีกเหรอ?...”

ร่างสูงส่ายหัว...ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ

ลำคอเหมือนกำลังกลืนน้ำลายที่ไม่ต่างอะไรไปจากน้ำร้อนเดือดๆ...

“คุณก็รู้อยู่แล้วนี่? ว่าพิมพาเป็นผู้หญิงยังไง คุณยังคิดว่าเธอเหมาะสมกับน้องชายของคุณอยู่อีกหรือ?...ปล่อยให้คนชั่วๆอย่างผมจัดการกับเธอเองดีกว่านะ...นอกเสียจากคุณยังฟอร์มทำตัวหึงหวงผมอยู่อย่างน่าสมเพช”

ชนินทร์ชะงัก ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น

“ฮึ! นั่นไม่เกี่ยวเลยคุณเมฆิน แต่ไหนคุณบอกผมแล้วไง ว่าคุณจะเลิกยุ่งกับน้องชายผม ชีวิตของน้องชายผมน่ะ!”

เมฆินลุกขึ้น มองใบหน้าขาวที่บัดนี้แดงก่ำ ขอบตามีน้ำใสเอ่อคลอ…

“เช่นนั้น ต่อไปนี้…ผมคงต้องเลิกยุ่งกับคุณแล้ว…”

ชนินทร์เหมือนคนหูบอด ในสมองอื้ออึงไปด้วยคำพูดประโยคนั้น

ชั่ววูบหนึ่ง...อยากให้เพียงแค่เสี้ยววินาทีนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน...

เมฆินขมวดคิ้วแน่น แววตาไม่มั่นคง…นั่นเพราะใจเขาไม่ได้หมายความตามที่จะพูดออกไปโดยสิ้นเชิง

“ผม…ผมไม่อยากเจอหน้าคุณอีกต่อไปแล้ว ออกไปจากบ้านผม…ต่อไปนี้ผมจะไม่ขอแลกอะไรกับคุณอีก เพราะผมจะคบกับพิมพา เข้าใจมั้ย?”

ชนินทร์นิ่งเงียบ…เหมือนโลกทั้งใบหล่นทลายลงมา

ไม่มีอีกแล้ว…ความหวังใดๆ

นี่ซินะ…ที่เขานิยามความรู้สึกของการตายทั้งเป็น…

ไม่อยากเชื่อหู แต่เขาก็พูด พูดออกมาแล้ว!

ชนินทร์หมุนตัวกลับออกไปทันที

เมฆินกำมือแน่น…อยากรั้งไว้ อยากรั้งแล้วเอาร่างบางเข้ามากอด บอกว่าเขารู้สึกสับสนว้าวุ่นใจมากแค่ไหนในตอนนี้

แต่ทำไมได้…เขาไม่อยากให้ชนินทร์ต้องมาเจ็บปวดเพื่อเขาอีกแล้ว…









โปรดติดตามตอนต่อไป

[maxtorpis]

 

[LoveNineTeen]

 

กำ...เป็นอย่างที่คิดไม่มีผิด

ปวดตับ ปวดม้าม ปวดไต ปวดปอด ปวดหัวใจโว้ยยย

น้องนินของเจ๊ ใจเย็นไว้ลูก ของของเรามันก้อคือของเรา

รอไปก่อนเดี๋ยวมันก้อกลับมาเป็นของเราอยู่ดี

แต่ระหว่างรอหาหนุ่มหล่อๆควงไปเย้ยเลยหุ หุ


เอิ่ม...บ้านพิมพาอยู่ที่ไหนหรอน้องอเล็กซ์ เจ๊จะไปดักตบ ชริส์ เลวจริงๆ 

จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ สำหรับน้องอเล็กซ์คร๊าบบบ 

[jokirito]

ลาก่อน ไม่ไหวแฮะแบบนี้ ทำใจไว้แล้วนะแต่น้ำเน่าเกิ๊น รับไม่ได้

[CHOKUN]

ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย แล้วชนินทร์จะเป็นไงบ้างอ่ะ อยากรู้รีบมาต่อนะ

[cavalli]

 


เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ





นัง พิมพา มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




ทุเรส ต่ำตม


หยำฉ่า ที่สุด เรยย

ผู้หยิงอารายก็ไม่รู็้้้้้้้

[foozeballz]

เกลียดไอ้เมฆิน

เกลียดคนเขียนด้วย ทำอย่างงี้กับชนินทร์ได้ยังไงอะ ฮือๆ

อินไปหน่อย อิอิ

[kungyung]

เวรกรรมมมมมมมมมมมมมม

[stupidchild]

อีพิมพา
หยุดกระหรี่ได้แล้ว ไม่ชอบบบ!!!!
 

[Lukaka]

นับวัน ปัญหายิ่งมากมาย 

[Ferfa]

 

อ่านแล้วเหนื่อย

ลุ้นเหนื่อย

สงสารด้วย

สู้ต่อไปนะ

[Gussohigh]

พิมพาจ๋า

แกช่างร่านเหลือทน

เด๋วยกพวกในบอร์ดไปตบดีมิเนี่ย

 

[MoOkRaPoOk]

กรีสสสสสสสสสสสสสส
นั่งอ่านมาทั้งวันกว่าจะตามทัน

อร๊ายย สงสารพี่นิน จัง
ทำไมพี่ฆิน ใจร้ายแบบนี้ล่ะคะ

นี่หนูรักพี่นินนะคะเอางี้ไม๊คะ ไรเตอร์ขา ถอนตัวพี่นินออกจากละครเรื่องนี้เถอะค่ะ แล้วเอาหนูเนแทน หรือไม่ก็ หนูขอสมัคร เป็น แสตนอิน แทนพี่นินได้มิคะ

กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ

อร๊ายยยย
ไม่อยากจะจิ้น
 

[N19T]

สมน้ำหน้านายเมฆิน จะผิดมั้ย ?
ไงหละ ตัวเองไม่ได้ทำ แต่ต้องมารับผิดชอบพิมพา เหมือนคนโง่เลยเนอะ ... คงจะทรมานไปตลอดแน่
เพราะแท้จริงแล้ว ตัวเองไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้เลย แล้วไหนจะต้องมาเสียใจที่ทำร้ายชนินทร์คนที่ตัวเองรักมากมายอีกด้วย

[amito]

โถ โถ่ โถ่ เมฆิน มาตายน้ำตื้นเสร็จพิมพากะอีแค่แผนกระจอกๆ "โดนมอมเหล้า"  ไม่รู้ว่าจะสรรรรรรรหาคำใดมาสรรเสริญแล้วพ่อคุณ  แล้วนี่ไม่ต้องเกินเลยขนาดรับลูกในท้องพิมพาเป็นลูกตัวเลยเหรอ

เฮ้อ (ถอนหายใจด้วยความละเหี่ย) ป่านนี้ชนินทร์กลับถึงบ้านรึยังก้อไม่รู้ โดนทำร้ายจิตใจไปซะขนาดนั้น

 

เจ็บใจ คนโดนเหล้ากิน

 

เอาไปอีกที เชอะ 

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

เมฆินนี่เห็นแก่ตัวจังเลย

[iGiG]

กรี๊ดดดด ชนินทร์ของฉ้านนนน (ตั้งกะเมื่อไหร่) 

[astral]

งานนี้ไม่รู้อยากจะตบใครดีระหว่างเมฆินกับพิมพา มันน่า..... ทั้งคู่เลย 

[GAZESL]

อร๊ากกกกกกกกกก 
ไหงเมฆินยอมง่ายๆ แบบนี้อ่ะ
สงสารชนินทร์ที่สู้ดดดดดดดดด

[Ryze]

ตอนนี้ เมฆิน ดูบุคลิคสับสนอ่ะ

คือยังไงล่ะ ที่อ่านมาเมฆินเป็นคนเจ้าเล่ห์ แล้วก็รู้จักพฤติกรรมพิมพามาก่อนด้วย
ถึงสี่เท้าจะรู้พลาด แต่เมฆินไม่น่าตกหลุมนี้ง่ายๆเลยนา ง่ายเกินไปด้วยอ้ะ

อ่า... ยังไงก็จะรออ่านตอนต่อไปคับ

[kunkai]

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม........อิอิ
คนฉลาดแต่ไม่เฉลียว
เป็นเหยื่อคนอื่นง่ายๆ
เพราะทรนงตนว่าฉลาด
 :pig4:ค้าบ

[vanillafilm]

ฮือๆๆๆๆๆ




น่าสงสารอ่าาาาาาา   

[nanao]

โหย น่าสงสารอ่ะ

พิมพาเธอร้ายกาจมาก อย่างเธอจะต้องโดน 

[fongzen]

 น้องนิน--->น่าสงสาร รันทดใจ
 เมฆิน ----> ทำไมฉลาดน้อยยังงี้
 นังพิมพา----> ช่วยเอามันไปเก็บที
 คนอ่าน----> เครียด แต่ก็จะอ่านต่อ  เหอเหอ

[darling]

สงสารชนินทร์ แต่ +1ให้น๊ะ ส่วนนี่สำหรับพิมพา

[menano]

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วทีนี้

โอ่ยยยยยยยยยยยยย

อยากจะบ้าตาย

คิดไรอยู่เนี่ยนายเมฆิน

เก่งสารพัดดันมาโดนผู้หญิงมอมเหล้าแล้วขอให้รับผิดชอบบบบบบบบบ

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[White..BroccO]

ปวดไส้ติ่งค่ะ 

น้ำตาเอ่อล้นมาอย่างไม่เคยเป็น    เว่อร์ไป

 

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 105 ให้คร้าบ
***
อยากแถมเขาคู่ทองคำฝังเพชรให้เมฆินด้วย อิอิ
กำลังสนุก
รีบมาต่อเลยนะคร้าบ  

[crazykung]

 

อนาถถถถ

อ๊ากกทำไมนังพิมทำยังงี้ละ

ออกแนว รู้สึกผิดตอนเหตุการณ์ที่มันกำลังวุ่นวาย

อ๊ากกมาต่อเลย