รักนาย ❤❤ มายรูมเมท...ตอนที่ยี่สิบเก้า
“ที่รัก...เขมมาแล้วครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ”
ผมก้มลงกระซิบข้างหูคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้ซุกหน้าลงกับอกของผม
ความชื้นที่ผมรับรู้ได้ตรงหน้าอกผ่านเสื้อที่สวมอยู่
ทำให้ผมรู้ว่าวินกำลัง...ร้องไห้
“ไม่ร้องนะครับที่รัก...เขมอยู่นี่แล้วครับ”
ผมกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอย่างให้กำลังใจ และปลอบขวัญวิน
และอีกอย่างที่สำคัญ คือ เพื่อควบคุมความโกรธของผม
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ก่อนหน้าที่ผมจะเจอวิน
ไอ้เลวตรงหน้าผมนี่มันต้องเข้าห้องไอซียูไปแล้วครับ
ไม่ปล่อยให้มายืนคร่ำครวญอะไรแบบนี้แน่นอน
“ที่รักง่วงเหรอครับ...หืม...ไหนดูสิ...โห...ที่รักตาบวมเลยอ่ะครับ
เค้าบอกแล้วใช่มั๊ยว่ากลางคืนอย่ากวน ที่รักก็ยั่วเค้าอยู่ได้
แล้วเป็นไงล่ะเสียเหงื่อจนเพลียเลยใช่มั๊ยครับ”
ผมคลายอ้อมแขน แล้วใช้มือข้างหนึ่งเชยคางวินขึ้นมาอย่างทะนุถนอม
ผมก้มลงจูบซับน้ำตาบนใบหน้าเศร้าๆของวินจนทั่ว
แล้วจูบลงบนริมฝีปากสีซีดที่สั่นระริกเพื่อรับขวัญ
วินดูงงๆกับสิ่งที่ได้รับจากผม ดังนั้นพอวินตั้งสติได้ก็ผลักตัวผมออกห่าง
แต่แรงมดของวินทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ
“เชื่อใจเขมนะวิน”
ผมก้มลงกระซิบที่ข้างหูวินอีกครั้ง
วินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมอย่างลังเล
ผมพยายามส่งผ่านความกำลังใจให้วินผ่านทางสายตาและอ้อมกอดของผม
เมื่อผมยิ้มให้วิน วินจึงพยักหน้าน้อยๆและส่งยิ้มแหยๆกลับมา
แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาแล้วครับ
“แล้วนั่นใครเหรอครับ ที่รักรู้จักเหรอ”
สองแขนของผมยังเกาะที่บั้นเอวของวิน
จมูกผมก็คอยก้มลงสูดดมเส้นผมบ้างขมับบ้างของวิน
ผมรู้ว่าไอ้เลวนั่นมันมองทุกการกระทำ ฟังทุกคำพูดของผม
เอาสิ ผมจะทำให้มันกระอักเลือดโดยไม่ต้องออกแรงเลยสักนิดเดียว
“เอ้อ...”
วินจับแขนผมไว้แน่น ตัววินเริ่มสั่นขึ้นมาน้อยๆ
ผมคิดว่าที่ผ่านมาวินต้องเจอกับเรื่องที่มันสาหัสมากทีเดียว ถึงเวลาเอาคืนแล้ว...ที่รัก
“อ้อ...คิดออกล่ะ มอ...เอ๊ะมอมันวัวนี่นา เอ...อ้อ...หมอกใช่มั๊ย
เค้าจำได้แล้ว เพื่อนเก่าของที่รักนี่เอง หวัดดีครับ”
ผมฝืนยิ้มไปให้มันแล้วยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง
แต่พอมันยื่นมือมาผมก็ชักมือกลับก่อนที่มือผมกับมันจะแตะกัน
กูไม่แตะให้เสนียดติดมือกูหรอก
“ผม...เขมครับ...แฟนของวิน แล้วนี่...แฟนของคุณเหรอ”
ผมหันไปยิ้มหว่านเสน่ห์แบบที่ผมรู้ว่าสาวๆจะต้องระทวย
ผมยิ้มทั้งตาทั้งปากแล้วหลิ่วตาแถมให้ผู้หญิงของมันอีกที
ได้ผล...แขนที่กอดเอวแสดงความเป็นเจ้าของคลายออกอย่างรวดเร็ว
โธ่...จะมีใหม่ทั้งทีหาได้แค่นี้เหรอวะ
มีเพชรอยู่ในมือดันปล่อยให้หลุดมือ มึงอย่าหวังเลยว่าจะได้คืน
“ผม...หมอก...นี่กระแต..เอ้อ...รุ่นน้องผม...”
มันดูลังเลนิดหนึ่ง แต่ยัยนั่นส่งยิ้มอายๆมาให้ผม
“หวัดดีค่ะ กระแตเป็นน้องรหัสพี่หมอกค่ะ แล้วก็เป็นรุ่นน้องของพี่วินด้วย”
ผมพนันได้เลยว่าแค่ผมพยักหน้ายัยนี่ต้องโผจากไอ้เลวนั่นมาซบอกผมทันที
“ที่รัก...”
ผมก้มลงมองดูหน้าคนในวงแขน
ริมฝีปากสีซีดกำลังกัดข่มอย่างระงับอารมณ์ แววตาที่เจ็บปวดของวินทำให้ผมแทบทนไม่ไหว
ผมอยากพุ่งเข้าไปกระทืบไอ้เชี้ยนั่นให้จมตีน แต่ถ้าทำแบบนั้นจะได้อะไรนอกจาก...ความสะใจ
แล้ววินล่ะ จิตใจของวินจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมแน่นอน
ผมสั่งตัวเองให้อดทน กระทืบได้กระทืบแน่ แต่นั่นต้องให้พ้นจากสายตาของวิน
ตอนนี้ขอสั่งสอนมันก่อนให้รู้สำนึกว่า.....
มันทำสิ่งล้ำค่าหลุดมือไปแล้ว
“ที่รักไหวมั๊ยครับ อยากคุยกับเพื่อนเก่ารึเปล่า...รึอยากกลับห้องของเราไปนอนพัก”
ผมพูดเสียงนุ่มกับวินแล้วลูบเส้นผมนิ่มอย่างเบามือ
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ เมื่อคืนผมจัดให้วินหนักไปหน่อย
อย่างว่าล่ะครับ แฟนสวยน่ารักขนาดนี้ใครจะอดใจไหว ว่ามั๊ยครับ”
ผมหันไปพูดแล้วทำหน้าทะเล้นออกหื่นๆกับผู้ฟังทั้งสอง ที่แม่ง...ก็ตั้งใจเก็บข้อมูลกันจริงๆ
“ไอ้บ้า”
วินลืมตัวหันมาค้อนผมแล้วทุบอกผมเบาๆ
“ฮะฮะ...เค้าพูดเรื่องจริงที่รักอายทำไมล่ะครับ อ้อ...ที่รัก อย่าลืมเตือนเค้าด้วยนะ”
ผมลูบแก้มนวลที่เริ่มขึ้นสีเรื่อ อดทนอีกนิดนะที่รัก
ตีงูต้องตีให้หลังหัก ไม่งั้นมันจะแว้งกัด
“เตือนอะไรอ่ะ”
วินนี่แสนซื่อของเขมช่างน่ารักจริงๆ
“ก็อย่าลืมเตือนให้เค้าซื้อถุงยางไง เมื่อคืนเราใช้กันจนหมดกล่องแล้วจำไม่ได้เหรอครับ
รึว่าที่รักไม่ชอบ เค้าไม่ใช้ก็ได้นะ เค้าชอบเนื้อแนบเนื้อไม่ต้องมีอะไรมาขวางกั้น...ฟอด”
ผมอดใจไว้ไม่ไหว ถึงแม้จะเป็นการแสดงก็ตาม
“ไม่...ไม่ใช้ได้ไงอ่ะ”
วินหันไปมองหน้าไอ้นั่นแล้วกัดฟันพูด เอาล่ะสิ ทีนี้ที่รักตามเขมทันซะทีนะ
“แล้วที่รักชอบแบบไหนล่ะ เขมไม่อยากให้มีอะไรมาขวางกั้นระหว่างเราเลยนะครับ”
ผมลดมือข้างหนึ่งลงลูบตรงสะโพกของวิน
วินชะงักเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นว่าสองคนนั้นจับตาดูอยู่
“หื่นอ่ะ...เท่าไหร่ๆก็ไม่เคยพอ เยอะตลอดๆ”
วินทำค้อนแต่กอดเอวผม
“ก็ที่รักของเค้าอยากน่ารักน่า...เอา...ทำไมล่ะ”
ผมย้ำคำว่า “เอา” ชัดๆหนักๆแล้วก็ได้ผล
“วิน...วินกับไอ้นี่..เป็น...”
ไอ้นั่นมันกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดตรงหลังมือปูดออกมา
“อ้าว...โทษทีลืมเพื่อนเก่าของที่รักไปเลย ผมกับที่รักก็เป็นผัวเมียกันสิครับ ฮะฮะ
แหม...ผมเองก็ไม่น่าเอาเรื่องบนเตียงมาอวดคนนอกเลย ช่วยไม่ได้ก็คนมันภูมิใจนี่นา”
ผมต้องทั้งอดทั้งทน คันไม้คันมือ อยากกระทืบไอ้เชี้ยนั่น
การพูดประชดกระแทกแดกดันมันไม่ใช่เวย์ของผม...โว๊ย
“วิน...หมอกตั้งใจจะมาหาวิน หมอกกับกระแตเลิกกันแล้วนะ”
สัดเอ๊ย...เลิกกันไงวะ...กอดกันจนแทบจะสิง
แล้วที่กูอุตส่าห์ปั้นแต่งเนี่ยมึงไม่กระเทือนเลยเหรอวะ
“พี่หมอก...พี่หมอกเลิกแต่กระแตไม่เลิกนะคะ”
“ฮะฮะ...ผัวเมียทะเลาะกันแล้วว่ะ”
ผมกระซิบข้างหูวิน วินหันหน้าเหรอหรามามองผม
“กระแต...เรื่องนี้มันจบแล้วนะ เธอก็มีคนใหม่แล้ว
วิน...หมอกไม่ได้มากับกระแตนะ หมอกเลิกกันแล้วจริงๆ”
ผมว่ามันไม่ได้โกหก แล้วไง เกี่ยวอะไรกับพวกกู
“พี่หมอก...พี่จะทำแบบนี้กับกระแตไม่ได้นะ”
สาวสวยตรงหน้าผมช่างดูไร้ค่าเสียเหลือเกิน
ผมจับมือวินแล้วสอดประสานนิ้วเข้าด้วยกัน
วินกระชับฝ่ามือตอบกลับ
“ที่เธอแอบตามพี่มานี่มันก็มากเกินไปแล้วนะ”
เสียงพวกมันที่ทะเลาะกันดังขึ้นเรื่อยๆ คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มชำเลืองมอง
“ไปหาที่คุยกันมั๊ยครับก่อนที่ยามจะมาลากพวกคุณออกไป”
ผมแกล้งทำเป็นหวังดี
“มึงอย่าเสือก”
ไอ้หมอกมันลืมตัว หลุดตัวตนเลวๆออกมาแล้วสิมึง
“อ้าว...ไอ้เหี้ยนี่...ปากวอนหาส้นกูแล้วสิมึง”
ผมปล่อยมือจากวิน กระโจนเข้าไปกระชากคอเสื้อมันแล้วปล่อยหมัดหนักๆสองทีซ้อนไปที่กึ่งปากกึ่งจมูกของมัน
พอผมปล่อยมือจากคอเสื้อของมัน มันก็ร่วงลงไปนอนกองกับพื้นนับดาวทันที
เรื่องตีรันฟันแทงผมก็เชี่ยวผ่านมาเยอะ แค่นี้ไม่ครนามือตีนผมหรอก
“ถุย...”
มันถ่มน้ำลายปนเลือดลงบนพื้น วินทำท่าจะผวาเข้าไปหา
แต่เมียมันที่อยู่ใกล้ไวกว่า โผเข้าไปกอดมันอย่างตกใจ
“ลุกขึ้นมาสิวะ ไอ้สัด”
ผมกำหมัดยืนรอให้มันลุกขึ้นมา
“พี่หมอก...โธ่....มึงต่อยผัวกูทำไม”
เมียมันเข้าไปประคองแล้วเช็ดเลือดที่จมูกและมุมปากของผัวมัน
“อ้าว...อีเหี้ย...มันด่ากูมึงไม่ได้ยินไง”
ผมไม่ใช่คนดีครับ กับผู้หญิงกวนส้นมากๆผมก็ไม่เว้น
“เขม...พอเหอะ...คนมอง”
วินเข้ามายืนชิดแล้วเขย่าแขนผมอย่างกล้าๆกลัวๆ
“โอ๋ๆ ที่รักตกใจเหรอครับ งั้นรอผัวแป๊บนึงนะครับ ฟอด”
ผมก้มลงหอมแก้มวินที่หน้าแดงก่ำ
กูมีความสุขจริงโว๊ย อยากเป็นผัวเมียกันจริงๆให้ตาย
“อยู่ตรงนี้อย่าไปไหนนะครับ”
ผมย้ำคำพูดของตัวเองอีกครั้ง และตบหลังมือวินเบาๆ
“อื้อ...”
วินพยักหน้าอย่างงงๆ
“มาครับ....เดี๋ยวผมพาไปล้างหน้า ไม่มีอะไรครับทุกคน เพื่อนเก่าล้อกันเล่น”
ผมน่าจะไปเรียนนิเทศน์นะ แอคติ้งกู...สุดยอด
ผมพยุงไอ้หมอกขึ้นมาจากพื้น
“แก...แกจะทำอะไรพี่หมอก”
อีเมียมันโผเข้ามาดึงแขนผมเอาไว้
“ปล่อย...อย่าเอาเสนียดมาโดนตัวกู”
ผมกระซิบมันเบาๆ มันตกตะลึงปล่อยมือจากผม
“ขอตัวก่อนนะครับไทยมุงทั้งหลาย”
ผมหันไปค้อมหัวให้คนที่มามุงดู
“เดินไป...มึงกับกูต้องเคลียร์กัน”
ผมบิดแขนข้างหนึ่งของไอ้หมอกให้ไขว้มาไว้ข้างหลังมัน
แรงดึงและแรงกดของผมที่ใส่ลงไปไม่ยั้งทำให้มันต้องร้องออกมา
“โอ๊ย...มึงจะทำเหี้ยอะไรวะ”
“เดินไปห้องน้ำดีๆ เร็วๆ กูอยาก....เหี้ยๆเลยว่ะ”
ผมผลักหลังมันให้เดินเลี้ยวเข้าไปทางห้องน้ำ
เฮ้อ....บทบู้เนี่ยไอ้หน่อยไม่ถนัดเอาซะเลย
แต่ถ้า...NC....ลื่นปรื๊ด
ขอบคุณทุกการติดตามครับ
แม่ยกพ่อยกทุกท่านไม่ต้องห่วงครับ ไอ้หมอกได้ชดใช้แน่ครับ