หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[My_yunho]

เอาใจไปเลย555

[Loste]

พี่จอห์นสู้ สู้

[nunnuns]

เชียร์อินอะ อิพี่จอห์นมันเหมือนไม่จริงใจ ชอบทำให้อินเสียใจ ทำร้ายร่างกายมันถูกไหมคะ ห้ะ! อินน่าจะนิ่งไปเลยน่ากลัวกว่า ตัดให้อิพี่จอห์นมันช้ำในตาย สะใจดี

[P-o-r-m-u-h-M]

บ่ายสี่โมงเย็นเวลาเลิกเรียนและเวลาเหตุการณ์ระทึกขวัญของชาวคณะ จอห์นยังคงมายืนรอเจ้าอินอยู่หน้าห้องเรียนเหมือนเคย เห็นกันไปทั่วแต่มีแต่คนนึกระแวง!!

กลัวจะเป็นเหมือนสามวันก่อนน่ะซิ๊

แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วหรอกนะ เพราะความตื้อหรือด้านก็ไม่มีใครทราบ ไอ้คุณพี่อดีตเดือนมาตีเนียนรับจอมวีนของคณะกลับห้องไปหน้าตาเฉย

แต่ที่หน้าไม่เฉยก็เจ้าตัวนั้นแหละ

คนหนึ่งหน้าระรื่น แต่อีกคนหน้าหงิกเป็นม้าหมารุก!!

จอห์นถือโอกาสดึงตัวของอินไว้โดยการไปรับเช้ารับเย็น พอมาส่งที่ห้องก็คลุกอยู่ด้วยทั้งคืนรอจนคนตัวเล็กนอนหลับแล้วค่อยกลับขึ้นไปนอนห้องตัวเอง...ก็นะ คนมันกลัวจะโดนหนีไป

บอกแล้วว่าไอ้จอห์นไม่ยอม!! มันอยากได้แมวน้อยของตัวเองคืน!!

“เฮ้ย!!!”

แต่วันนี้เดินเข้ามาในห้องของอินแล้วต้องแปลกใจ เพราะไม่ทันจะเข้ามาถึงกลางห้อง คนตัวเล็กกลับถูกเงาที่เล็กพอๆกันตะครุบกอดเข้าทั้งตัวจนจอห์นร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

“เจ๊อัน!! มาได้ไงเนี่ย”อินร้องออกมาอย่างดีใจ ยิ่งทำเอาคนหน้าระรื่นเมื่อครู่ขวมดคิ้วหน้าบูดทันที

“ก็อึมกับม๊าบอกว่าตี๋ช่วงนี้เศร้าๆ เป็นอะไรหรือเปล่า นี่เจ๊เป็นห่วงบินลงมาหาเลยนะ”หญิงสาวบอกเสียงใส บทสนทนาที่ทำให้คนตัวโตที่ยืนหัวโด่เป็นหัวหลักหัวตอคลายปมคิ้ว ที่แท้ก็พี่สาว

แต่แค่พี่สาวไอ้จอห์นก็ไม่ปลื้มนะที่มากอดอินของเขา!!

“โธ่ เค้าก็นึกว่าเจ๊จับขับพอร์ชมาซะอีก เค้าจะได้เอาไว้ใช้เลย เนี่ยๆ ที่เค้าเศร้าเพราะเค้าอยากได้รถใหม่อ่ะ หรือเป็นรถของเจ๊ก็ได้นะนะนะน้า เจ๊อันสุดสวย เจ๊อันแม่พระ นะนะ”เหมือนจะลืมตัวว่ามีอีกคนยืนอยู่ด้วยอินเลยเผลออ้อนพี่สาวเหมือนที่ชอบทำ แต่เจ๊อันไม่ลืม!! แถมใช้เป็นทางออกในการไม่ต้องเสียทรัพย์ในกระเป๋าซะอีก

“แล้วนั้นใครอ่ะตี๋ ยืนหน้าเหวออยู่นั้นอ่ะ”อินไม่มองเลยรู้ตัว ปรับสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม

แต่มันไม่ทันแล้ว!!

ไอ้จอห์นมันเหวอไปแล้ว!! อินทรีย์ที่อ้อนพี่สาว  แมวน้อยน่ารักขี้อ้อน!!

อยากได้!!!!!!!!!!!!

“หมาใต้ตึก...“

“แฟนอินทรีย์ครับผม”

!!!!

เสียงที่ตอบแทรกทำเอาเจ๊อันถึงกับตาถลนมองไอ้คนที่บอกว่าเป็นแฟนน้องชายตัวเอง ไม่ใช่ว่าหัวโบราณอะไรหรอกนะ แล้วก็ไม่ใช่ว่าแปลกใจด้วยที่น้องชายมีผู้ชายมาชอบ ก็น้องของเขามันหน้าสวยถอดแบบมาจากเขาเต็มๆ (อินเองมักสงสัยว่าเวลาเจ๊อันพูดแบบนี้ คือเจ๊อินกำลังชมใคร?)

แต่ที่ตกใจคือ...ไม่คิดว่าน้องชายจะมีแฟนต่างหากเล่า!!

“สรุปว่าไงตี๋ เป็นหมาใต้ตึก หรือเป็นแฟน หรือว่าตี๋เอาหมาใต้ตึกมาเป็นแฟนเหรอ?”อินทรีย์นิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไร จนทำให้อีกคนที่นึกว่าสถาณการณ์กำลังแย่พูดเอง

“คืออินกำลังงอนผมอยู่น่ะครับเจ๊อัน เขาชอบบอกว่าผมเป็นหมา...ผมชื่อจอห์นครับเรียนคณะเดียวกันน้องอิน รุ่นพี่เขาสองปี”จอห์นเริ่มแนะนำตัวด้วยความสุภาพ อ้อนน้อม แต่อันกลับหันมามองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ตี๋ของเจ๊ไม่เคยงอนใครนอกจากคนในครอบครัว และดูอาการของตี๋แล้ว เจ๊ฟันธงนะว่าตี๋ไม่ได้งอนคุณนะ...เพราะแบบนั้นเจ๊ว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดๆไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย ว่างๆคงต้องไปเช็คสมองดูแล้วล่ะมั้ง คุณคงเบลอๆ หรือว่าโดนยามา...ตี๋!! ตี๋ คงไม่ได้ไปวางยามันหรอกนะ เจ๊ไม่เคยสอนให้ตี๋ทำร้ายสัตว์ไม่มีทางสู้น้า....เอ๊!! ว่าแต่จะลองเช็คสมองมั้ยคุณ?พอดีสามีเจ๊เป็นแพทย์นะ...เอ๊ แต่คิดไปคิดมาคงไม่ได้ สามีเจ๊เป็นศัลยแพทย์ ไม่ใช่สัตวแพทย์ถึงมันจะออกเสียงคล้ายๆกันก็เถอะนะ...เอางี้ เดี๋ยวเจ๊ไปถามพี่นพแฟนเจ๊ว่าพอมีเพื่อนเป็นสัตวแพทย์มั้ย โอเคนะ...อ่อ ออกไปก็อย่าลืมล็อคห้องให้เจ๊ด้วยนะ เจ๊ไม่ชอบให้มีหมามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆน่ะ บายๆจ้า”

....

....

พูดยาวเหยียดเสร็จเจ๊แกก็จัดการดึงข้อมือขาวของอินทรีย์ที่อมยิ้มสะใจเข้าไปในห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไงว่ะ!!! นี่เจ๊แกพูดซะไอ้จอห์นไปต่อไม่ถูก ฟังไปฟังมายังสับสนอยู่เลยว่าสรุปเจ๊แกหวังดีหรือหวังร้าย!!

แต่ที่สำคัญ จอห์นมันรู้เรื่องของอินเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง

...อินมันไม่ได้ปากจัดด้วยนิสัยส่วนตัวของตัวเองแน่ๆ!!!...



มาต่อให้แล้ว พร้อมกับเปิดตัวเจ๊อัน มีคนบอกว่าให้อินเงียบใส่ ...อืม...ถ้าอินมันเงียบใส่จริงๆ

ใครมันจะอกแตกตายก่อนกัน???

คนเขียนว่าหนูอินอกแตกตายก่อนชัวร์ป้าบบบบบบบบบบบ



ขอบคุณคนอ่านคนเม้นเหมือนเดิมจ้า 

ปล ราตรีสวัสดิ์

ปล 2 อยากรู้ว่าเว็บนี้เข้าได้จากต่างประเทศหรือเปล่า หรือต้องใช้โปรแกรมมุด หรืออะไรยังไง ใครรู้ช่วยบอกทีนะครับผม

[nunnan]

อยู่ข้างพี่จอห์นนน 

[B52]

เฮ้ยกับครอบครัวนี้ งอนไปนานๆเลยอิน อยากเห็นคนตามง้อ

[lizzii]

กรี๊ดดดด มีตัวช่วยละนุ้งอิน
หึหึ

[QueenPedGabGab]

มาต่อเร็วๆ น้าาาาาาา
เรื่องนี้สนุกมาก
เค้าบวกเป็ดให้ทู้กกกกกกกกกตอนเลย ♥
 

[nutty]

เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ชอบอินนะหนูแข็งนอกอ่อนใน

ปล เบื่อพี่จอห์นก่อนจะเป็นแฟน บอกชอบไปยังเนี่ย

[mystery Y]

เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องจริงๆ

[cakecoke]

  อินนนนน

[koikoi]

พี่จรจัดรู้ความผิดตัวเองรึยังน่ะ

[malula]

จอห์นถึงกับอึ้ง น้องชายว่าปากจัดแล้วยังสู้พี่สาวไม่ได้

ปล.น่าจะเข้าได้เป็นปกตินะคะ ตอนไปเมืองนอกก็ยังอ่านนิยายของเล้า เพราะติดมาก

[indy❣zaka]

อินไม่พูดไปเลยอ่ะ  ว่าได้ยินอิพี่จอนมันพูดว่ายังไงอะไรมา
เผื่อมันจะแก้ตัวหรือยอมรับ  จะได้รู้ๆกันไปเลย

[aoihimeko]

โอ้วววววววว

เจ๊แรงงงงงงได้ใจอ่ะ  ชอบว่ะ

สมน้ำหน้าไอ้หมาจร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ปล.เราว่าเข้าได้อยู่นะ แต่ต้องเป็นคอมที่มีภาษาไทยมั้งถึงจะพิมพ์นิยายต่อได้

[anuruk97]

แรงทั้งพี่แรงทั้งน้อง  ฟุดฟุดเลย   

[pppp]

กรี๊ดดดดด แกรนด์โอเพนนิ่งเจ๊อันได้เริ่ดมากกกก
งงไปเลยใช่มั้ยจ๊ะ พี่จอห์น ...เจอตัวแม่ อิอิ

[maemix]

วีนตัวแม่มาเอง เล่นซะพี่จอนไปไม่เป็น

[My_yunho]

555+ โดรเต็มๆๆ

[★KVH™★]

อ๊ากกก เราพลาด 
พอตามมาอ่านแล้วสนุกมากอ่ะ
ติดตามฮะ 
ชอบอินทรีย์ ไฟแลบมากกก

[AnimajuS]

  พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง

[dukdikdukdik]

สนุกมากกกกก ชอบนายเอกแบบนี้จัง ชนะเลิศ

[Loste]

พี่จอห์น สู้ สู้ 

[Lemon_Tea]

วีนตัวแม่ออกมาแล้ว

[maru]

พี่สาวอินปากร้ายน่าดู

[zaszaq]

  แหม พี่จรจัดไปไม่เป็นเลย   

[P-o-r-m-u-h-M]

เคยได้ยินคนบอกมาว่าขอวีซ่าประเทศที่จะไปว่ายากมาเหมือนกัน
...มันก็ไม่ยากนะ...แต่วุ่นวายชิบหองงงงงงง!!!
นึกว่าวันสองวันจะเสร็จ แต่ไม่เสร็จ!!
คงเพราะเราไม่ได้จะไปแบบ Tourist ด้วยมั้ง แงงงงงง
คงต้องขอลาไปอีกหน่อยนะครับ
มาบอกไว้ก่อนเดี๋ยวจะคิดว่าคิดเขียนทิ้งอีก
ไม่ทิ้งนะจ้า!!!

[koikoi]

รอจ้า

[lizzii]

รอได้ค่าา

[P-o-r-m-u-h-M]

ช่วงชีวิตของอดีตเดือนมหาวิทยาลัยหนุ่มรูปหล่อนามว่านายจอห์น ไม่เคยเลยที่จะพบเจอกับความลำบากแสนสาหัส มีแค่อุปสรรคนิดหน่อยพอให้ได้เข้าใจชีวิต แต่เชื่อเถอะ!!

ว่าตอนนี้นายจอห์นมันเข้าใจคำว่า ‘อุปสรรค’ แล้วว่ามันหน้าตาเป็นยังไง

เป็นยังไงน่ะเหรอ!!??

ก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ตาเล็ก จมูกเรียวไม่โด่งมากแต่ก็เข้ากับรูปร่างกะทันรัดและโครงหน้ารูปไข่มากโข ผิวขาวโอโม่จนคิดว่าคงไม่ได้โดนแดดแม้แต่น้อย แล้วถึงแม้จะอายุสามสิบแล้วแต่ยังไม่เห็นรอยเหี่ยวรอยย่นเลยซักรอย

นั้นแหละอุปสรรคชีวิตของไอ้จอห์น ที่นายอินทรีย์เรียกว่า เจ๊อัน!!

“นี่นายหมา...เจ๊กับนายพึ่งรู้จักกันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมายืนใกล้เจ๊แบบนี้ล่ะ มันไม่เหมาะนะ ขอบอกนะเจ๊น่ะมีผัวแล้ว ไม่ต้องอาจเอื้อมตามสำนวนไทยว่าอะไรนะตี๋”เจ๊อันพูดจ่อยๆไม่หยุดตั้งแต่ยอมปล่อยเข้ามาในห้อง ก็นะ...ไล่มันมันไม่ไป ทำหน้าตื้อหน้ามึนเลยยอมๆให้เข้ามาก็ได้

“หมาเห่าเครื่องบินเจ๊”นี่ก็อีกคน รับมุกพี่สาวหน้าระรื่น มีแต่นายจอห์นที่นั่งยิ้มยอมโดนด่าคนเดียว!!!

“เออ นั้นแหละ ถึงเครื่องบินมันจะไม่ได้ยินแต่เผอิ๊ญเผอิญว่าเจ๊น่ะหูดี เห่ามากเจ๊รำคาญ...”

อินทรีย์นั่งมองไอ้รุ่นพี่ตัวดีที่นั่งนิ่งให้เจ๊อันว่าเสียดสีไม่สะทบสะท้านแล้วสะใจ เพราะเวลาเขาด่าไอ้จรจัดทีไรมันมักจะยิ้มแย้มราวกับชอบใจ แต่กับเจ๊อันมันเหมือนตอบโต้ไม่ได้มากกว่า...หึ!! สมน้ำหน้า



ส่วนนายจอห์นถึงจะขัดใจที่อยู่ๆก็โดนพี่สาวไอ้อินทรีย์ตัวแสบมาว่าเอาๆแบบนี้ แต่ก็ยังยิ้มรับถือคติหน้าด้านเข้าว่า อยากได้ลูกแมวน้อยแล้วไม่เข้าคอกแมวแล้วมันจะได้รึไง!!

“ไปๆตี๋ ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวเจ๊พาไปหาอะไรกิน อึมกับม้าไม่อยู่เจ๊ขี้เกียจกับบ้าน ยัยอิมก็เรียนพิเศษ ไม่รู้จะเรียนอะไรนักหนาแค่ม.สี่ เฮ้อ!!”อินทรีย์พยักหน้ารักก่อนจะมองหน้าผู้ชายอีกคนในห้อง ยกยิ้มมุมปากแสดงว่าสะใจจนได้รับสายตาคาดโทษของร่างสูงมาแทน

แต่ใครสน!! นานๆทีจะเห็นไอ้จรจัดมันจนมุม อีกหน่อยถ้ามันยังมาวุ่นวายอีกจะให้เจ๊อันมาจัดการเอาให้ขยาดไปเลย

“อ้าว แล้วนี่จะยืนอยู่ทำไม เจ๊กับตี๋จะไปข้างนอก แล้วเดี๋ยวคงล็อคประตูไว้แน่นหนาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาหมามาเฝ้าห้องให้หรอกนะจ้ะ”เอิ่ม...พอน้องชายไม่อยู่เจ๊อันก็ยังไม่ญาติดีกับจอห์นอยู่ดี

“เอ่อ...เจ๊อันครับ ถ้าไม่รังเกียจให้ผมเลี้ยงข้าวนะครับ”อ่อนน้อมสุดฤทธิ์!! นายอินทรีย์มันจะรู้มั้ยว่าเขายอมอ่อนให้กับครอบครัวของอินขนาดนี้ ขนาดพ่อกับแม่ของมันยังคุยกับอย่างกับเพื่อนเล่นเลย

แล้วถ้ารู้แล้ว...ก็รีบกลับมาเป็นแมวของไอ้จอห์นคนนี้ซักที!!

“เจ๊ว่าเจ๊มีปัญญา...”

“ผมรู้ครับ...แต่ให้ผมเลี้ยงนะครับถือเป็นการเลี้ยงฉลองยินดีที่เราได้รู้จักกันนะครับเจ๊อัน”อันมองนายตรงหน้าดวงตาเล็กๆ พินิจดูแล้วก็ไม่ได้แย่อะไร หน้าตาก็ดูดีจนต้องแอบมองบ่อยๆ หุ่นหรือรูปร่างก็ดูสมส่วนคงเป็นคนที่ดูแลตัวเอง

แต่ที่เจ๊อันไม่พอใจเพราะอาตี๋ทำท่าเหมือนรำคาญ!!

แหม...จะหาว่าสปอยน้องก็ไม่ผิด เพราะอาตี๋ดันเป็นลูกชายแถมเป็นผู้ชายคนเดียวของที่บ้าน ทุกคนเอาใจจนอาตี๋อินของทุกคนเอาแต่ใจขั้นสุดยอด...แต่ไม่มีใครปราม เพราะเวลาอยู่ในครอบครัวอาตี๋อินจะน่ารักเชื่อฟังและอ้อนเก่งถึงที่สุด!!

“หึ...ชอบอาตี๋รึไง??”

“ชอบครับ”ตอบอย่างเร็วรวดก็จริงแต่เบาไปหน่อย เจ๊อันไม่พอใจ

“อะไรนะ? เจ๊แก่แล้วพูดดังๆหน่อยไม่ได้รึไง?”

“ชอบครับ!!”โอเค!! เสียงดังฟังชัด!! เจ๊อันยิ้มน้อยๆบอกความพอใจ แต่ถึงจะบอกชอบเจ๊อันคนนี้ก็ไม่ยอมยกอาตี๋ให้ง่ายๆแน่นอน เพราะสำหรับอันถ้าตี๋บอกไม่คือไม่...และตี๋ก็ยังบอกไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?

“ชอบตั้งแต่เมื่อไรล่ะ?”

“ก็...เมื่อสองสามวันก่อน”จอห์นบอกเขินๆ เจ๊อันยิ่งขำเมื่อเห็นไอ้หมาที่น้องชายเรียกยกนิ้วชี้มาเกาที่หัวคิ้วเบาๆ ก็จอห์นมันเขิน!! จะไปบอกใครได้มั้ยล่ะว่ารู้ตัวว่าชอบไอ้อินทรีย์จอมวีนเพราะว่า...จูบแล้วอินมันไม่ยอมอ่อนระทวย!!

“แล้วจะไปทั้งชุดนี้เหรอ? บอกตรงๆนะ หมาตัวเหม็นๆน่ะไม่น่ารักเลย เล่นดินเล่นโคลนมาทั้งวัน พาลจะทำให้เจ๊กินอะไรไม่ลง”จอห์นยิ้มรับเจื่อนๆ ยอมลงให้หน่อยนิดก็ยังไม่วายติดจะเหน็บจะแนม เชื่อเขาเลยครอบครัวนี้!!

“อ่อ!! เดี๋ยวไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดข้างบนก็ได้ครับ ห้องผมอยู่บนห้องอิน”

“อาตี๋ของเจ๊อาบน้ำไวมากนะ”

“งั้น!! ผมขอตัวก่อนนะครับ จะกลับมาอีกห้านาที สวัสดีครับเจ๊อัน”พูดจบก็วิ่งออกจากห้องทันที ทั้งๆที่เมื่อกี้จะไล่ยังไงก็ไม่ไปท่าเดียว

มองๆไปไอ้เด็กคนนี้มันก็น่ารักเหมือนกันแหะ...

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

บนโต๊ะอาหารที่ราคาสูงพอๆกับสถานที่ มีคนสามคนที่แสดงสีหน้าต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนแรกคือนายอินทรีย์ที่ไม่พิศวาสอาหารตะวันตกเลยแม้แต่น้อย แถมยังเคืองพี่สาวที่อนุญาตให้ไอ้พี่จรจัดมันมาเลี้ยงข้าวอีก

ส่วนนายจอห์นของเรานั้นยิ้มระรื่นไร้แววเคืองเพราะกำลังเพลินกับสีหน้าตุ่นๆของอินทรีย์ น้อยครั้งนักที่คนตัวเล็กมันจะไม่พอใจแต่ไม่แสดงออก...เพลินจนลืมไปเลยว่าเจ๊อันพาเข้าร้านอาหารที่ราคาแค่มื้อเดียวก็เกือบจะเทียบเท่าค่าเทอมมหาวิทยาลัยเค้าเลย

สำหรับเจ๊อันคนสุดท้าย...กำลังอินจอยกับการกินอย่างมีความสุก...แหม ก็สามีของเจ๊อันเป็นหมอที่ค่อนข้างใส่ใจสุขภาพเสียเหลือเกิน ส่วนใหญ่จะชวนกินแต่อาหารที่ดีต่อสุขภาพกาย แต่ไม่ค่อยคำนึงถึงสุขภาพของลิ้นที่ลิ้มรสซักเท่าไรเลยนี่!!

“เจ๊อัน...อร่อยเกินไปมั้ย”คนที่โดนทักผละออกจากอาหารจานเนื้อมองคนทักแล้วยักไหล่ไม่สนใจ

“ของอร่อยนี่ตี๋ ตี๋กินเยอะๆเลยนะ เจ๊อยากรู้ว่าไอ้หมาของตี๋มันจะมีปัญญาเลี้ยงงตี๋ของเจ๊ได้ดีขนาดไหนไง”

“ไม่ใช่หมาของอินนะ!!”อินพูดเสียงเขียวแต่สีหน้าไม่ใช่แบบเหวี่ยงอย่างที่เคยทำ จอห์นมองคนตัวเล็กคุยกับพี่สาวยิ้มๆ...น่ารัก...เมื่อไรอินมันจะคุยแบบนี้กับเราบ้าง...แล้วมันก็เพ้อลืมกินของมันต่อไป

“อ่ะๆ เจ๊ช่วยก็ได้ เดี๋ยวจะช่วยด่าเอาให้หนีเผ่นไปเลยดีมั้ยจ้ะตี๋?”เจ๊อันพูดเอาใจเพราะเจ้าน้องชายตัวดีมันทำหน้างอนจนเหมือนว่าอาหารตรงหน้ามันอร่อยลงไปหน่อยนึง...ก็บอกแล้วว่าเจ๊อันสปอยน้องชายคนนี้จะตาย!!

“แต่ตอนนี้ขอเจ๊กินเติมแรงเติมลมก่อนนะตี๋ ไม่งั้นเจ๊ไม่มีแรงมาต่อสู้กับไอ้หมายักษ์หน้าเยิ้มแน่ๆเลย”อินพยักหน้าแรงๆบ่งบอกว่างอนพี่สาวเต็มที่

กินกันจนอาหารของตัวเองหมดเด็กเสิร์ฟก็ยกของหวานที่สั่งออกมาให้ทั้งสาม แต่เหมือนเจ๊อันจะไม่ค่อยชอบหรืออาจเพราะเจ๊แกอิ่มแล้วล่ะมั้ง

พลังงานพร้อม!!

“นี่นายหมา...เราน่ะไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่ว่าตี๋ไม่ได้ชอบเราเลย ดูไม่ออกเหรอว่าตี๋รำคาญ...อ๊ะเดี๋ยวนะผัวเจ๊โทรมา”เจ๊อันที่กำลังจะด่ามีอันจะหยุดสิ่งที่จะทำไว้ก่อนจนจอห์นโล่งอกแอบถอนหายใจเบาๆ

“สวัสดีค่ะดาร์ลิ้ง ทานข้าวรึยังคะ”หวานจนจอห์นเผลอหลุดยิ้ม...คิดในใจว่าคนปากร้ายชอบเหน็บแนมแบบเจ๊อันนี่พูดหวานกับเขาก็เป็นด้วยแหะ

“ทานแล้วครับอัน แล้วคุณล่ะ”

“พึ่งทานเสร็จค่ะ กำลังทานของหวาน ‘ล้างปาก’ พอดีดาร์ลิ้งก็โทรมาซะก่อน”คำว่าล้างปากไม่รู้ว่าไอ้จอห์นมันคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่ามันเจาะจงมาเขาชอบกล!!

“ทานให้อร่อยนะครับ...อันครับ พีชมีเรื่องวานหน่อย”

“เรื่องอะไรคะ”

“วานคุณไปเอาของที่บ้านคุณพ่อคุณแม่พีชที แล้วฝากไปให้น้องชายผมหน่อย เขาอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับอินเลยน่ะ ที่ผมเคยเล่าให้คุณฟังไงครับ”

“ได้ซิคะ เดี๋ยวอันจะฝากน้องให้เอาไปให้ก็ได้...ว่าแต่ น้องดาร์ลิ้งนี่ชื่อเต็มๆว่าอะไรคะ แล้วเรียนคณะไหน เผื่ออาตี๋จะรู้จัก”

“เจเดนย์ กษิณชาต ชื่อเล่นชื่อจอห์นน่ะครับ ลองถามอินซิเผื่อจะรู้จัก”

“นี่ตี๋ รู้จักเจเดนย์ กษิณชาต อะไรนี่มั้ย?”อินทำหน้างงก่อนจะส่ายแต่กลับผู้ชายอีกคนบนโต๊ะนี่ทำหน้าตกใจที่ได้ยินชื่อตัวเองซะงั้น!!

ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไง อยู่ๆคนตรงหน้ายังพูดชื่อจริงที่น้อยคนจะรู้จัก ถ้าไม่ใช่เพื่อนร่วมคลาส ดูขนาดไอ้อินทรีย์ยังไม่รู้เลย

“เรารู้จักเหรอนายหมา...?”

“ก็ครับ”

“ดีเลย เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องผัวเจ๊ เดี๋ยวเจ๊ฝากของไปให้เขาหน่อยนะ”เจ๊อันพูดยิ้มๆ เหมือนจะลืมว่าก่อนหน้าตัวเองตั้งใจจะด่าให้คนที่ยิ้มประจบหวังใช้แท้ๆ

“เจ๊อันเป็นแฟนพี่ลูกพีชเหรอครับ”

“ใช่จ้ะ...เอ้ย!! รู้จักผัวพี่ได้ไง!!??”เจ๊อันสะดุ้งหน่อยๆ มองคนตรงหน้ารอคำตอบที่ทำเอาคนฟังแทบหงายหลังลงกับพื้นให้อับอายขายขี้หน้า

“....ก็...ผมเนี่ยแหละครับ เจเดนย์ กษิณชาต”

เงียบไปสิบวิ.....

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

 อิเจ๊อันอยากจะตาย นี่กูด่าน้องผัวไปซะเยอะเลย...อาตี๋ของเจ๊ เจ๊ขอโทษน้องนะ ถึงเจ๊จะสปอยตี๋มากขนาดไหนแต่เจ๊เชื่อนะ เชื่อว่าซักวันตี๋ของเจ๊จะโตเป็นผู้ใหญ่จนเจ๊ไม่ต้องปกป้อง....

“เอ่อ...น้องจอห์นจ้า อย่าไปบอกลูกพีชนะว่าเจ๊น้องไว้เยอะขนาดไหน ไม่งั้นลูกพีชต้องคิดว่าพี่เป็นผู้หญิงปากจัดแน่ๆเลย”

จอห์นยิ้มมุมปาก หัวเราะในลำคอก่อนจะหยักหน้าน้อยๆ ใครจะไปคิดว่าโลกมันกลมขนาดนี้!! แต่มันก็ช่างเป็นโลกที่แสนวิเศษสุดสำหรับไอ้จอห์นเลยทีเดียว

คราวนี้แหละเจ้าอินทรีย์จอมวีน...หนีไม่รอดแน่!!!




ขอบคุณคนเม้นคนอ่านจ้า