ตอนที่ 6
หลังจากมีเรื่องกันแบบงงๆวันนั้นผมกับไอ้น้ำแข็งก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย ผับมันผมก็ไม่ไป บ้านก็ไม่ค่อยกลับโหมงานหนักอย่างมาก งานถ่ายรูปที่ปกติใช้ลูกน้องไปถ่ายมั่งก็รับเองหมด ถ่ายตั้งแต่ก้อนขี้อะมีบายันยอดเขาเอเวอร์เรสต์(เว่อ) จนมันผ่านมาเดือนหนึ่งเต็มๆนั่นแหละ งานมันก็หมดสตูเริ่มเข้าสู่สภาวะว่างงาน และผมก็กลายร่างเป็นไอ้ทรายสุดโทรม
“อ้ะ” ผมกำลังกลับเข้าห้องครับ ดันเจอไอ้น้ำแข็ง ! มันกำลังจะออกจากห้อง
“…”
“เอ่อ สวัสดี”
“อือ นึกว่าตายแล้ว”
“นี่มึงแช่งกูช้ะ ?”
“It’s depend on your think” นั่นมาเป็นปะกิด พร้อมยักคิ้วกวนบาทาเหมือนเดิม
“Can I kill you ??” อย่านึกว่ามึงแหลปะกิดเป็นคนเดียวววว
“If you have power than me but I think you like a little girl”
“หะ ไรนะกูฟังไม่ทันขออีกรอบเดะ -0-” มันทำหน้าเบื่อโลกทันที อ้าวก็คนฟังไม่ทันผิด
หรอว้า
“ไร้สาระ” แล้วมันก็เดินผ่านผมไป ไอ้เหิ้ยยยยยย กลับมาก่อนนน
“ไอ้เด็กเปรตเอ้ยยยยยยยย”
“มันเป็นคำด่าของคนเตี้ยอยากสูง”
อึ้ง อึ้ง อึ้ง มึงคิดได้ไงเนี่ยยย แพ้หมดสภาพเลยตู ฮึ่ยฮึ่ย อารมณ์เสียเฟ้ย อาบน้ำนอนดีกว่า
: Plaifah :
หลังจากไม่เจอกันหนึ่งเดือนนับตั้งแต่วันที่ผมเกิดอาการทำเรื่องโง่ๆแบบไม่เข้าใจตัวเอง ไม่รู้ทำไมถึงจะต้องสนใจแค่ไอ้ผู้ใหญ่ไม่รู้จักโตเจ้าปัญหาข้างห้องพาผู้หญิงมานอน ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงหวั่นไหว ใช่หวั่นไหวแบบที่ไม่เคยเป็นกับใคร จนเผลอทำอะไรโง่ๆไร้เหตุผล และแล้วก็ได้เรื่องไม่เจอหน้าไอ้ผู้ใหญ่บ้านั่นหนึ่งเดือนเต็ม
“ไร้สาระชะมัด” ผมสบถเบาๆแล้วรีบขึ้นรถมอไซต์ไปลงสถานีบีทีเอส
ครืด ๆ
“ว่าไง”
“มึงจำเรื่องถ่ายรูปรุ่นได้เปล่า กูจะบอกว่าได้ช่างภาพแล้วนะจะไปถ่ายกันที่หัวหินเสาร์ทิตย์นี้นะเว่ย เผื่อมึงมีงานก็ลาได้เลย”
“อืม ขอบใจมาก”
เฮ้อ เบื่อชะมัด มันเป็นธรรมเนียมของคณะผมมาทุกรุ่นว่าทุกๆเทอมสองหลังจะจบปีให้ถ่ายรูปรุ่น สี่ปีสี่อัลบั้มแล้วก็คัดรูปไปลงอัลบั้มรวมของคณะรวมกับปีอื่นๆโคตรวุ่นวาย เหนื่อย เพราะถือเป็นหน้าเป็นตา เสียตังโดยใช้เหตุแต่ก็นะ .. มันคือความทรงจำของคำว่า ‘เพื่อน’ แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำล่ะมั้ง
“เป็นไรปลายวันนี้อารมณ์ดีผิดหูผิดตา”
“เปล่านี่พี่โช ทำไมพี่โชชอบมาสูบบุหรี่ก่อนขึ้นเวทีทุกทีเลย” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเพราะอะไร
“บิ้วอารมณ์เว่ย เฮ้อ วันนี้ลูกชายงอน เด็กวัยสี่ขวบนี่เอาใจยากว่ะ”
“ผมว่าลูกพี่นิสัยเหมือนพี่เป๊ะอย่างกับถอดกันมานะพี่”
“ก็มันพ่อลูกกัน นี่แกว่าพี่เอาใจยากหรอไอ้ปลาย มาเอาบุหรี่ยัดปากเลย นิสัย” ผมโดนจับยัดบุหรี่เข้าปากให้สูบแรงๆ จนแทบสำลักควัน
“แค่กๆๆๆๆ”
“อนามัยว่ะ แค่นี้ไอจะตาย ไปๆไปล้างหน้าล้างตา”
“ครับๆ เอ้อพี่โชเสาร์ทิตย์นี้ลานะ มีถ่ายรูปคณะ”
“อือๆ จะพาลูกไปเที่ยวเหมือนกัน ไปบอกไอ้ที่เหลือด้วยล่ะ”
พี่โชอายุ 26 แล้วมีลูกหนึ่งคนชื่อน้องไฟฟ้า แต่มันเกิดจากความผิดพลาดที่เที่ยวเตร่เสเพลจนพลาด แต่พี่เขาก็มีความรับผิดชอบพอจะเลี้ยงลูกคนเดียวส่วนฝ่ายหญิงก็หายเข้ากลีบเมฆไป ทุกวันนี้ก็ยังสอนกรอกหูผมทุกวันว่าอย่าทำตัวพลาดๆแบบนั้น มันเสียไปถึงเด็ก หน้าแบบผมมันเข้าข่ายพวกทำชาวบ้านท้องหรือไงวะ
ทะเลหัวหิน
“น้องครับชิดๆกันหน่อยครับมันตกเฟรมครับน้อง มันโตกกกกกกกกกกกกก”
“อะไรนะพี่จะโตกก หรอ ก๊ากก”
“โว้ว ตกเว่ยไม่ใช่โตกกกก”
โลกกลมมั้ยล่ะช่างภาพที่เพื่อนผมไปหามากลายเป็นไอ้บ้าข้างห้อง แถมแต่งตัวอย่างกับเด็ก ม. ต้น เสื้อแขนสั้นมีฮูดด้านหลังเป็นหูกระต่ายสีชมพู กางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีดำโชว์ขาขาวๆ รอยยิ้มกวนๆที่วันนี้มันกลับกวนใจผม
“น้องครับ ไอ้น้องที่หน้านิ่งๆอ่ะ เขยิบเด๊ะๆ ตกเฟรมโว้ย” มีการยักคิ้วทำหน้าทะเล้นด้วย หึหึ เห็นว่าสั่งได้รีบกอบโกยโอกาสสินะ
“เอ้ .. น้องครับเพื่อนยิ้มกันหมดน้องไม่ยิ้มคนเดียวได้ไง” นั่นไง
“น้องครับๆ ทะเลครับไม่ใช่นรกลัลล๊าหน่อยเด้” มาอีกละ
“น้องๆ อย่ายืนขาถ่างดิรูปมันไม่สวย หุบๆอ่ะ หุบบบบบบ”
“เฮ้ย ไอ้ปลายมึงเป็นไรมากปะวะ กูเห็นมึงมีปัญหาอยู่คนเดียวเนี่ย” นั่นไงสุดท้ายเรื่องก็วนมาที่ผม
“กูยังไม่ได้ทำไรเลย”
“มึงก็ยิ้มๆหน่อยเว่ย จะได้รีบๆถ่ายแล้วไปหาเหล้ากินกัน กูรู้มึงไม่ชอบแต่ก็งานรุ่นนะเว่ย” ฟังเพื่อนบ่นไปก็เหลือบไปมองไอ้ตัวแสบที่กลั้นหัวเราะจนตัวโยน มีการหันมาแลบลิ้นใส่ กล้ามากไอ้เตี้ยเดี๋ยวมึงเจอฤทธิ์ไอ้ปลายเอาให้หัวเราะไม่ออกเลย
“โอเคเรียบร้อยครับวันนี้รูปรวมเสร็จแล้ว แยกย้ายได้เลย”
“วู้วววว ป่ะเว่ยแดกข้าวๆ พี่ทรายไปด้วยกันมั้ยครับ”
“เอาดิๆ ป่ะๆ มีเพื่อนกินข้าวเยอะๆก็ดีเหมือนกัน”
ไอ้เตี้ยเดินลัลล๊าอยู่กับบรรดาเพื่อนผู้ชายในรุ่น แต่เห็นมันแอบเหล่สาวๆเหมือนกัน ไอ้เตี้ยหน้าม่อ
“ปลาย ทำไมจ้องพี่ทรายแบบนั้นวะ มึงจะฆ่าเขาหมกทะเลหรือไงแค่เค้าสั่งมึงนิดๆ”
“กูจะไม่บ่นเลยถ้ามันสั่งแบบไม่มีไรแอบแฝง”
“อะไรนะ”
“เปล่าๆ ช่างมันกูเอาของไปเก็บก่อนเดี๋ยวตามไป” ผมเดินแยกจากกลุ่มเพื่อนกลับมาที่บังกะโล พวกเรามาเช่าบังกะโลหลังใหญ่สองหลังแล้วนอนแยกกันชายหญิงแน่นอนว่าไอ้เตี้ยมันก็ต้องมานอนฝั่งผม เอาล่ะเวลาล้างแค้นมาถึงแล้ว ผมเดินไปคว้ากระเป๋ามันมาเททุกอย่างออกมาจนหมด
ผมคว้าสิ่งหนึ่งออกมาจากกองสัมภาระมันเอาไปฝากไว้กับพนักงานดูแลบังกะโล
“แล้วเพื่อนไม่หาแย่หรอครับคุณ”
“อ๋อพวกเราจะแกล้งเซอไพรส์วันเกิดเพื่อนครับ จะแกล้งๆทำเป็นหาๆเฉยๆ ถ้าใครมาถามลุง ลุงก็ทำเป็นไม่เห็นนะครับ”
“ได้เลยครับ แหมวัยรุ่นสมัยนี้ขยันแหย่กันจริงๆ โอเคเลยพ่อหนุ่ม”
“ขอบคุณมากครับ” งานนี้ให้มันรู้กันว่าใครจะเจ็บกว่าใคร ไอ้เตี้ยมหาภัย !
------
Ps; มีคำผิดช่วยกันดิทด้วยเน่อ T^T
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
