เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่อนไหวไปกับพูดคนได้ง่ายๆ ก็ตอนที่เก็บเอาคำพูดของวีมาคิดในหัวไม่ยอมหยุด..ผมคิดตามในทุกสิ่งที่วีพูด คิดและรู้สึกอยากจะทำมัน..
“มัวเหม่ออะไร..”
“เปล่าครับ..” ผมเร่งมือที่กำลังหั่นผัก..ก่อนจะหันไปตั้งกระทะเพื่อทำมื้อเย็นให้มัน
“ให้มันจริง..”
ว่าแล้วนั่งจ้องผมอยู่อย่างนั้น..ไม่ยอมลุกไปไหน มันเอาแต่นั่งจ้องผมแบบนี้ตั้งแต่กลับมาถึง..ทั้งที่ปกติมันแทบจะไม่เดินเหยียบเข้ามาในเขตครัวเลยด้วยซ้ำ
“คุณนัทไปรอที่โต๊ะดีไหมครับ..ในนี้มันเหม็นควัน”
“นี่มึงไล่กู”
“เปล่าครับ..” ผมถอนหายใจออกมา “แค่ไม่อยากให้กลิ่นควันติดเสื้อคุณ”
“นั่นมันเป็นเรื่องของกู”
ผมไม่พูดอะไรอีก..ปล่อยให้มันนั่งจ้องผมไปแบบนั้น ขี้เกียจจะพูดอะไรแล้ว..ในเมื่อพูดไปแล้วมันไม่เคยคิดจะฟังเลยสักครั้ง
.
.
“เสาร์อาทิตย์นี้กูต้องพามิวไปทะเล..”
“ครับ ?”
“อย่าให้กูต้องพูดซ้ำซาก” มันว่าเสียงดัง “จะไปด้วยไหม”
“ว่าไงนะครับ..”
“กูถามว่าจะไปด้วยไหม !” มันคงหงุดหงิด..ที่ผมเอาแต่ทำหน้างง
“เอ่อ..” ผมทำลังเล..ทั้งที่มีคำตอบอยู่ในใจแล้ว “ผมมีรายงาน..”
“งั้นก็ไม่ต้องไป”
“...”
“แล้วอย่าให้กูรู้ว่าแอบไปแรดที่ไหน..ตอนกูไม่อยู่”
มันทิ้งช้อนลงในจาน..ก่อนจะคว้าแก้วน้ำขึ้นดื่มเร็วๆ แล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป ผมเลยลุกขึ้น..เก็บถ้วยจานไปล้างบ้าง เพราะจริงๆ ผมอิ่มนานแล้ว..แต่ยังต้องรอเก็บจานถึงได้ฝืนนั่งอยู่ไม่ไปไหน
.
.
เคร้ง !!
เสียงมันขว้างข้าวของ..ดังออกมาจากห้อง ผมถอนหายใจออกมาแบบเซ็งๆ เมื่อรู้ว่าคืนนี้คงไม่ได้อ่านหนังสือแล้ว..ทำไมมันต้องเป็นบ้า ต้องอาละวาดในวันที่ผมใกล้จะสอบแบบนี้ด้วย !
ได้แต่บ่นกับตัวเองในใจแบบนั้น..สุดท้ายก็ต้องรีบเข้าไปเก็บกวาดห้องให้มันอยู่ดี ขืนมัวแต่ชักช้า..ปล่อยให้มันอาละวาดหนักไปกว่านี้ ผมคงต้องทนนอนร่วมห้องกับมันอีกคืนแน่ๆ เพราะมันคงไม่ยอมนอนในห้องรกๆ แบบนั้นหรอก
“กูเปลี่ยนใจแล้ว..มึงต้องไปกับกูด้วย !” มันโพล่งออกมา..เมื่อเห็นผมเดินถือไม้กวาดเข้าไปในห้อง “กูไม่ปล่อยมึงไว้คนเดียวหรอก..”
“แล้วคุณมิวล่ะครับ..เธออยากให้ผมไปไหม”
“นั่นมันไม่เกี่ยวกับมึง..แค่ทำตามคำสั่งกูก็พอ”
“ครับ..”
จะทำอะไรได้ล่ะครับ..ในเมื่อผมไม่เคยพูดอะไรได้อยู่แล้ว ก็แค่ก้มหน้าก้มตาทำตามความต้องการของมันก็แค่นั้น..ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ตัวเองไม่ต้องลำบากไปมากกว่าที่เป็นอยู่ ทำแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ ?
“เสร็จแล้วก็รีบไปอาบน้ำซะ..”
“ครับ..”
“แล้วคืนนี้ก็มานอนห้องกู..”
“อะไรนะครับ ?” ผมหันกลับไปถามมัน..แต่ก็ต้องหน้าปิดปากลงเมื่อเห็นมันจ้องมองมาแบบไม่พอใจนัก “เข้าใจแล้วครับ..”
“เร็วๆ ด้วย”
“ครับ..”
แล้วคืนนั้นผมก็ต้องพาตัวเองมานอนที่ห้องมัน..และมันก็ไม่ใช่แค่มานอนเฉยๆ เหมือนอย่างที่ผมคิดเอาไว้ เพราะทันทีที่เดินเข้าห้องมา..ผมก็โดนมันลากขึ้นเตียง ก่อนจะถูกมันใช้ร่างกายเพื่อทำอะไรๆ เหมือนที่เคยๆ ทำ..
เซ็กส์..
เครื่องระบายความใคร่..
เป็นทุกอย่างที่มันอยากให้เป็นในคืนนั้น..
Ma-NuD_LaW
ว่าไปนั่น.. 
รู้สึกจะใช้อีโมตัวนี้เปลืองไปนะ >> 
.
.
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 535542 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก