ER-นาทีหัวใจ Special Moment: สงกรานต์ [13/04/59] p.22
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ER-นาทีหัวใจ Special Moment: สงกรานต์ [13/04/59] p.22  (อ่าน 248860 ครั้ง)

ออฟไลน์ bookie

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
    • facebook
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #270 เมื่อ12-03-2015 01:13:11 »

ท้ายตอนมันมุ้งมิ้งดีนะ ถึงจะน้อยแต่พอฟินได้

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #271 เมื่อ12-03-2015 01:20:16 »

ลุง......ตอนนี้เทใจให้เลย
มีแฟนเป็นชะนีก็เลิกได้
พลุเอ๊ย สาวมากตอนนี้นะลูกนะ

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #272 เมื่อ12-03-2015 07:47:35 »

ชอบคุณพ่อน้องพลุจังเลยอ่ะ เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุมีผล แล้วก็เข้าใจอะไร ๆ ได้ดีจริง ๆ
ที่สำคัญที่สุดก็คือ รักลูกและหวังดีกับลูกที่สุด ยอมรับได้ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ปลื้มมาก ๆ
รู้สึกน้องพลุนั่นแหละนะ ที่กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ รู้นิสัยลูกดี แล้วจะไม่ให้พ่อแม่เป็นห่วงได้ยังไง
ยังงงเรื่องอุบัติเหตุ ตกลงอุบัติเหตุครั้งนั้น น้องพลุขี่มอเตอร์ไซดจริง ๆ ใช่ไหม
คุณพ่อ ไปเฝ้าน้องพลุที่โรงพยาบาล แสดงว่าไม่ใช่คุณพ่อที่ติดอยู่ในรถสิ ยังไงเนี่ย
ตอนหน้า ยัยนิวจะกลับมาอาละวาดแล้ว เฮ้อ ขอทำใจแป๊บ  :heaven

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #273 เมื่อ12-03-2015 13:07:06 »

จริงๆ พ่อของพลุก็ไม่ได้ดุนี่
อย่างว่าแหล่ะ เวลามันทำให้อะไรดีขึ้น

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #274 เมื่อ12-03-2015 21:57:44 »

สนุกเป็นบ้า!

พอดีอ่านตอนพ่อกับพลุแล้วอยากแสดงความคิดเห็นหน่อย
บางเรื่องก็ยากจะทำใจรับได้อย่างทันทีทันใด แต่อย่าลืมว่าสิ่งที่ทำให้เรายอมรับได้ยากคือความคาดหวังหรือความต้องการของเราเอง ไม่ใช่สิ่งที่อีกคนเป็น รู้สึกหรือกระทำ

ลูกไม่ใช่ใบรับประกันความเป็นพ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จของคุณ
คนรักไม่ใช่เครื่องยืนยันว่าคุณเป็นคนที่เพียบพร้อมและจะไม่ล้มเหลวเรื่องความสัมพันธ์
พ่อแม่ก็มนุษย์ที่มีอารมณ์ มีรัก โลภ โกรธ หลง ชอบ ไม่ชอบ ไม่ต่างจากเรา

คิดให้ดีๆ ว่ารักกันที่หัวใจ หรือเครื่องประกอบภายนอก?

ปล. ตำรวจทำอะไรหมอจิว? เราอยากรู้แบบละเอียดๆ เลยนะ ขอร้องงงง

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #275 เมื่อ13-03-2015 01:03:05 »

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ leGGyDan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #276 เมื่อ13-03-2015 16:53:17 »

สนุกเป็นบ้า!

พอดีอ่านตอนพ่อกับพลุแล้วอยากแสดงความคิดเห็นหน่อย
บางเรื่องก็ยากจะทำใจรับได้อย่างทันทีทันใด แต่อย่าลืมว่าสิ่งที่ทำให้เรายอมรับได้ยากคือความคาดหวังหรือความต้องการของเราเอง ไม่ใช่สิ่งที่อีกคนเป็น รู้สึกหรือกระทำ

ลูกไม่ใช่ใบรับประกันความเป็นพ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จของคุณ
คนรักไม่ใช่เครื่องยืนยันว่าคุณเป็นคนที่เพียบพร้อมและจะไม่ล้มเหลวเรื่องความสัมพันธ์
พ่อแม่ก็มนุษย์ที่มีอารมณ์ มีรัก โลภ โกรธ หลง ชอบ ไม่ชอบ ไม่ต่างจากเรา

คิดให้ดีๆ ว่ารักกันที่หัวใจ หรือเครื่องประกอบภายนอก?

ปล. ตำรวจทำอะไรหมอจิว? เราอยากรู้แบบละเอียดๆ เลยนะ ขอร้องงงง

เอาละเอียดแค่ไหนอะคะ พอดีตอนนั้นเลกกี้แอบดูคู่หมอปืนอยู่รพ. กว่าจะตามไปถึงก็ฟ้าสางล่ะ555
ได้ค่ะ ไม่รู้จะละเอียดพอไหมแต่จะจัดให้ตามคำขอ

ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #277 เมื่อ13-03-2015 23:50:34 »

โห น้ำตาไหล เด็กชายพลุบอกความจริงกับหมอปืนเถอะ

ออฟไลน์ Blue

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 336
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #278 เมื่อ19-03-2015 21:07:17 »

 :call: :call: :call: :call: :call:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #279 เมื่อ19-03-2015 21:26:37 »

คบผู้ใหญ่มันก็ดีอย่างนี้แหละน้องพลุ/ห๊ะ คบกันแล้วเหรอ...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
« ตอบ #279 เมื่อ: 19-03-2015 21:26:37 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ aiLime13

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1146/-11
    • twitter
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #280 เมื่อ21-03-2015 13:24:35 »

อยู่เชียงใหม่ต่อเลยได้มั้ยคะ?
ไม่อยากกลับไปเจอน้องนิวเลยอ่ะ โอ้ยๆๆ 555555

ดีใจที่ในที่สุดเรื่องคุณพ่อกับน้องพลุก็คลี่คลายแล้ว
พ่อคะ.. ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แต่เขาก็เป็นคนดี และคนที่โทรศัพท์มานั่นแหละค่ะ
อนาคตคือลูกชายพ่ออีกคน 555555555555555

ชอบโมเม้นท์เวลาพ่อลูกคุยกันแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกอุ่นใจบอกไม่ถูก
ดีใจกับน้องพลุ แล้วก็ดีใจกับคุณพ่อด้วย ว่าแต่คุณพ่อให้ซองเอกสารอะไรมาน้า?

จะรอตอนหน้านะคะ >_<

ว่าแต่ลุงหมอปืนคะ.. ถ้าการเป็นพี่ชายนี่มันลำบาก ไม่ต้องพยายามก็ได้ค่ะ
เลิกกับหมอนิวสิคะ น้องพลุรออยู่ ก๊ากกกกกกกกกกกกกก

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #281 เมื่อ27-03-2015 23:46:57 »

 :seng2ped: หายไปไหนนะ  :hao4:

ออฟไลน์ leGGyDan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #282 เมื่อ28-03-2015 07:55:03 »

บทที่ 10 นาที (ครึ่งแรก)

ทันทีที่เท้าสัมผัสแผ่นดินเมืองหลวง ชีวิตที่เหมือนจะเดินช้าลงของปาวัสม์ก็กลับมาเดินด้วยอัตราเร่งที่บางทีอาจจะมากกว่าเดิม งานที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลยังคงวุ่นวายเป็นปกติ หากจะมีบางสิ่งผิดแผกไปคือหมู่นี้เขาไม่รู้สึกหงุดหงิดเวลาที่ต้องเข้าเวรชนกับภาวัฒน์อีกแล้ว กลับกันด้วยซ้ำว่าถ้าวันไหนเข้าเวรแล้วไม่เจอหนุ่มกู้ชีพจอมทะเล้นโบกมือทักทายมาจากหน้าเคาน์เตอร์แล้วเหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปบางอย่าง

“หมู่นี้นายดูอารมณ์ดีนะ” วิทยาทักเมื่อเห็นร่างสูงยืนฮัมเพลงสรุปแฟ้มคนไข้ “มีอะไรพิเศษหรือไง”

“เปล่านี่” ปาวัสม์วางแฟ้มคนไข้ที่เพิ่งเขียนเสร็จส่งให้พยาบาลสาวที่เคาน์เตอร์และรวบแฟ้มปึกใหม่ขึ้นมาเพื่อไปตรวจทานคำสั่งการรักษาของนักศึกษาแพทย์ “นายต่างหากที่ดูหงุดหงิด นี่ไปทะเลาะกับใครมาหรือเปล่า”

“ไม่มีนี่...” วิทยาพูดเรียบๆ แต่เม้มริมฝีปากสนิทก่อนจะระเบิดออกมา “ไอ้เจ้านายน์น่ะสิ!”

คิ้วหนาย่นเข้าหากัน “ใครคือนาย”

“หมวดรติพัทธ” มือที่กำด้ามปากกาของวิทยากดลงบนหน้ากระดาษจนมันเป็นรอยลึก

“นายหมายถึง ‘นายน์’ หลานชายนิวน่ะเหรอ” ปาวัสม์นิ่วหน้านึก เขาเคยเจอเด็กคนนี้ไม่กี่ครั้ง และครั้งล่าสุดมันก็หลายเดือนมาแล้ว “คนที่เพิ่งเรียนจบตำรวจใช่ไหม มีอะไรเหรอ”

“ก็...” วิทยาไม่รู้จะอธิบายหรือเริ่มต้นตรงไหน ถ้าต้องให้เล่าเขาอาจจะต้องเริ่มตั้งแต่ความรู้สึกของเขาที่มันเริ่มเปลี่ยนไปตอนไหนเลยทีเดียว “ไม่มีอะไร” เขาตัดสินใจโกหกก็พอดีกับเสียงของคนที่ไม่อยากเจอที่สุดดังขึ้นหน้าประตูห้องฉุกเฉิน

“สวัสดีครับหมอจิว” ร่างสูงล่ำในชุดเครื่องแบบสีกากีเต็มยศเดินตรงรี่เข้ามาหาทั้งสอง “สวัสดีครับพี่ปืน ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมนะครับ”

“ว่าไงนายน์ เรียนจบแล้วสิ ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปงานรับกระบี่ นิวชวนอยู่เหมือนกันแต่ช่วงนั้นพี่ยุ่งจริงๆ” ปาวัสม์ยิ้มทักทาย

“แค่ฝากของขวัญมาให้ผมก็ดีใจแล้วครับ”

“แล้วนี่มีธุระอะไรถึงมาที่นี่ มาหาท่านผอ. เหรอ แต่เห็นเขาบอกว่าบ่ายนี้มีประชุมผู้บริหารนี่ “

“ผมไม่ได้มาหาคุณลุงหรอกครับ”

“ถ้ามาหานิวล่ะก็วันนี้...”

“นอนหลับเป็นตายอยู่บ้าน... ผมรู้แล้วครับ ที่แวะมานี่เพราะตั้งใจมาหาเพื่อนพี่ปืนต่างหาก” รติพัทธบอกพลางพยักเพยิดไปทางหนุ่มหน้าตี๋ที่หน้าตอนนี้ทำหน้าราวกับกินหมามุ่ยเข้าไปทั้งพวง

“นี่พวกนายสองคนแอบไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

“ใครเขา...” วิทยาพยายามจะปฏิเสธแต่ผู้หมวดหนุ่มก็ชิงตอบเสียก่อน

“สักพักได้แล้วล่ะครับ” พูดเสร็จก็หันไปยิ้มหน้าทะเล้นให้คนตัวเล็กกว่า “แต่ดูท่าว่าหมอจิวเขาจะไม่ค่อยอยากสนิทกับผมสักเท่าไหร่เลย”

“ทำไมล่ะจิว นายน์เขาไปทำอะไรให้นายไม่พอใจหรือเปล่า”

“หมอปืนนนน” เด็กหนุ่มในชุดหมีสีดำคาดแถบสีส้มเยี่ยมหน้าเข้ามาขัดบทสนทนา “อ้าว ตรวจคนไข้อยู่เหรอ ขอโทษทีครับ เห็นห้องฉุกเฉินเงียบๆ ผมก็เลยนึกว่าหมอปืนว่าง งั้นผมไปก่อนนะเดี๋ยวมาหาใหม่”

“ก็ว่างอยู่ เข้ามาก่อนสิ” ปาวัสม์กวักมือเรียก เขาเพิ่งสรุปแฟ้มคนไข้เล่มสุดท้ายเสร็จพอดี “นี่ร้อยตำรวจตรีรติพัทธ หลานชายนิวน่ะ เขาแค่แวะมาคุยด้วยเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก” แล้วหันไปหาคนในเครื่องแบบ “นายน์ นี่ภาวัฒน์ทำงานอยู่ศูนย์กู้ชีพ”

“สวัสดีครับคุณรติพัทธ” เด็กหนุ่มทักทาย “เรียกผมพลุก็ได้ครับ”

“เรียกพี่นายน์หรือนายน์เฉยๆ ก็ได้ดูนายอ่อนกว่าฉันนิดเดียวเอง” รติพัทธว่า “ฉันยี่สิบห้าปีนี้แล้วนายล่ะ”

“ยี่สิบครับ พี่นายน์”

“งั้นนายก็ยังเรียนมหาลัยอยู่สิ ขยันจังนะ มาช่วยงานกู้ชีพด้วยเนี่ย”

“ผมไม่ได้เรียนไปด้วยหรอกครับ ตอนนี้ทำงานเป็นกู้ชีพเต็มตัวแล้วครับ”

“จริงเหรอ” รติพัทธอุทาน “เก่งจัง แบบนี้ก็เจอแบบพวกเลือดสาดอะไรแบบนี้บ่อยๆ สิ ฉันไม่ชอบเลยล่ะของพวกนี้ แล้วที่เขาว่าอาชีพอย่างนายมักจะชอบเจอของดีบ่อยๆ น่ะจริงไหม” เขาลดเสียงลงจนเหลือแต่เสียงกระซิบ “ถามจริง นายเคยเจอผีมั่งป่ะ”

ภาวัฒน์นิ่วหน้านึก “เลือดน่ะเจอประจำ แต่ผีนี่ยังไม่เคยนะครับ ก็ภาวนาล่ะว่าอย่าให้เจอเลย แต่ถ้าเป็นผีสาวๆ สวยๆ ก็ว่าไปอย่าง”

“ตกลงมาหาฉันมีเรื่องอะไร พลุ” ปาวัสม์ถามแทรกขึ้นเพราะดูท่าเด็กหนุ่มสองคนจะคุยกันถูกคอจนลืมเขาไปเสียสนิท... ที่สำคัญทำไมนายถึงยอมเรียกรติพัทธว่า ‘พี่’ ง่ายดายขนาดนั้น ทีฉันขอให้เรียกนายยังไม่ยอมเลย

“อ้อ!” ภาวัฒน์นึกได้ “ผมกำลังจะไปกินข้าวเที่ยงเลยมาชวนหมอปืนไปกินด้วยกัน”

“เอาสิ ฉันเองก็กำลังหิวพอดี” ปาวัสม์ตกปากรับคำทันทีพลางหันไปหาวิทยากับรติพัทธ “พวกนายสองคนไปด้วยกันไหม เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”

“ไม่ดีกว่าครับ” รติพัทธรีบออกตัว “พอดีผมมีเรื่องจะปรึกษาหมอจิว เลยแวะมารับไปทานข้าวด้วยกัน”

“อ้าวเหรอ” ปาวัสม์มองทั้งสองงงๆ เพราะวิทยาหน้าไม่รับแขกอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อเจ้าตัวไม่ปฏิเสธอะไรเขาจึงไม่ติดใจจะถามต่อและหันไปหาเด็กหนุ่ม “ไปรถฉันแล้วกัน นายรออยู่ที่นี่แหละเดี๋ยววนรถมารับ” พูดจบก็เดินตัวปลิว ผิวปากออกประตูไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อกาวน์ด้วยซ้ำ

“เราก็ไปกันบ้างเถอะครับ” รติพัทธหันมายิ้มหน้าแป้นแล้น

“เอาเสื้อกาวน์ไปเก็บก่อน” วิทยาตัดบทอย่างรำคาญใจแล้วเดินแยกตัวไปห้องพักแพทย์

เมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคน ภาวัฒน์จึงกระซิบขึ้นอย่างนึกกังวล “พี่นายน์ไม่ออกตัวแรงไปหน่อยเหรอ ดูหมอจิวเขาไม่ค่อยชอบใจเลยนะครับ”

“ก็ต้องไม่ชอบใจอยู่แล้วสิ” รติพัทธตอบหน้าตาเฉย “ก็ฉันตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนี่”

“ถ้าไม่คิดจริงจังก็อย่าไปยุ่งกับคุณหมอเขาเลยครับ เพราะหมอจิวน่ะ...”

“หลงรักเพื่อนตัวเองอยู่” ผู้หมวดหนุ่มต่อให้ “นายคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง และเพราะแบบนี้แหละมันถึงน่าสนุกยังไงล่ะ”

คนผมน้ำตาลถลึงตา “พี่นายน์อย่าเอาความรู้สึกของคนมาเล่นแบบนี้สิครับ”

“ก่อนจะมาขอร้องหรือเตือนอะไรฉัน บอกตัวเองก่อนดีไหมพลุ” รติพัทธลดเสียงลงให้ได้ยินกันแค่สองคนและกรีดยิ้มยียวน “แน่ใจนะว่านายไม่เคยเห็นผี แต่บังเอิญฉันเห็นว่ะ ผีเด็กที่กำลังพยายามจะหลอกคนแก่... อย่างน้อยเป้าหมายของฉันก็ยังโสดแต่ของนายน่ะมีทั้งยันต์ สายสิญจน์แถมยังควายธนูเฝ้าอีก นี่เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ”

“หมอปืนยังรักหมอนิวดีเรื่องนี้น้องชายอย่างคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” ภาวัฒน์ตอบ “และผมไม่เคยคิดแย่งของของใคร”

“ฉันก็ไม่ได้เป็นห่วงหมอปืนหรือพี่นิวนี่ สองคนนั่นกำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว” รติพัทธปั้นน้ำเป็นตัว “คนที่ฉันเป็นห่วงน่ะมันนายต่างหาก ถ้าต้องการคนดามใจล่ะก็โทรหาได้ทุกเมื่อเลยนะ”

“จะไปก็เร็วๆ เข้าสิ อย่ามัวแต่โอ้เอ้ ฉันจะรีบกลับมาทำงาน” เสียงหงุดหงิดของวิทยาดังมาจากหน้าห้องฉุกเฉินขัดบทสนทนาของทั้งสอง

“คร้าบบบ” รติพัทธหันไปตะโกนตอบก่อนจะโน้มตัวมาพูดที่ข้างหูพร้อมทั้งยัดนามบัตรใส่มือเด็กหนุ่ม “อย่าลืมที่ฉันบอกนะ”

“คุณต่างหากที่ต้องระวัง” ภาวัฒน์กระซิบลอดไรฟันและคว้ามือรติพัทธไว้ “ทำเป็นเจ้าชู้ระวังจะโดนควายธนูกระโดดทับตายโดยไม่รู้ตัว” ก่อนจะเดินหนีออกไปรอปาวัสม์หน้าห้องฉุกเฉิน

ผู้หมวดหนุ่มมองตามแผ่นหลังคนผมน้ำตาลก่อนจะตวัดสายตาลงมองฝ่ามือตนที่ถูกบีบจนแดงก่ำกับนามบัตรยับยู่ยี่ที่ถูกยัดคืนมา... ท่าทางเขาจะมองเด็กหนุ่มคนนี้ผิดไปเสียแล้ว

OOOOOO

“มีอะไรหรือเปล่าพลุหน้ายุ่งเชียว”

“คือผม...” ภาวัฒน์ตักข้าวเข้าปาก พลางคิดทบทวนสิ่งที่ก่อกวนจิตใจเขาอยู่ในตอนนี้ แน่นอนว่าเรื่องที่รติพัทธพูดแทงใจดำว่าเขาเข้าใกล้ปาวัสม์เพื่อหวังผลนั่นอย่างหนึ่งล่ะ แต่ที่เขาเป็นห่วงมากกว่าคือเรื่องที่รติพัทธเป็นพวกเจ้าชู้ตัวพ่ออย่างไม่ต้องสงสัยและเขาก็ไม่อยากให้เพื่อนของปาวัสม์ต้องมาเจ็บซ้ำๆ เหมือนอย่างที่เขาเป็น “ไม่มีอะไรครับ แค่หิวมากไปหน่อย” สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจโกหกคำโตออกไปและพยายามเปลี่ยนเรื่อง “อาทิตย์หน้าหมอปืนเข้าเวรหรือจะไปธุระที่ไหนหรือเปล่าครับ”

“มีนัดกินข้าวกับพ่อแม่นิวตอนเที่ยงแล้วกลับมาอยู่เวรต่อน่ะ ทำไมเหรอ”

ภาวัฒน์แทบสำลักข้าวในปาก สิ่งที่รติพัทธเพิ่งบอกจู่โจมเข้าอย่างจัง “ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็เข้าเวรกลางคืนเหมือนกันเลยว่าจะชวนไปฟิตเนส” เขากลืนข้าวคำนั้นลงคอยากเย็น ในขณะที่อีกฝ่ายยังกินข้าวต่ออย่างไม่รู้สึกรู้สา ตอนนี้เขาสมควรจะต้องยิ้มใช่ไหม มันควรจะต้องเป็นมื้อเที่ยงที่สนุกสนานและเขาควรจะพูดแสดงความยินดีที่ปาวัสม์กำลังจะแต่งงานด้วยใช่ไหม “จะไปขอหมอนิวแต่งงานเหรอครับ” ภาวัฒน์หลุดคำที่แม้แต่ตัวเองยังคาดไม่ถึงออกไป

แต่บางที... ทำให้ชัดเจนไปเลยก็ดีเหมือนกัน ให้ใจมันเจ็บมากๆ แล้วมันจะได้ยอมตัดใจและเลิกราไปเสียที

ร่างสูงสะดุ้งเฮือก “นายไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน”

“แฟนหนุ่มไปพบพ่อแม่ผู้หญิง มันจะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะครับ”

ปาวัสม์นิ่งไป เขาตั้งใจแค่จะไปกินข้าว สร้างความคุ้นเคย พูดคุยไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่เมื่อประเด็นนี้ถูกเปิดขึ้นมามันกลับทำให้หัวใจเขาหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย “แล้วนายคิดว่าไงล่ะ”

ภาวัฒน์กัดริมฝีปากจนห้อเลือดในขณะที่แกล้งก้มหน้าทำเป็นเคี้ยวข้าว เขากลืนข้าวลงคอไปพร้อมๆ กับความเจ็บปวดมากมายทีเอ่อล้นอยู่ในอกก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง “หมอนิวเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและเก่ง เธอเหมาะสมกับหมอปืนมากครับ”

“นายคิดว่างั้นเหรอ”

“ครับ” รอยยิ้มกว้างคลี่เต็มเรียวปาก แต่ถ้าปาวัสม์จะทันสังเกตสักนิดก็คงจะเห็นได้โดยไม่ยากเย็นถึงประกายวิบวับในนัยน์ตาสีดำขลับที่หม่นแสงลง

OOOOOO

“พี่ปืนฟังที่นิวพูดอยู่หรือเปล่าคะ” รชญาดีดนิ้วตรงหน้าแฟนหนุ่มเพื่อเรียกให้หันมาหา ไม่ใช่เพราะเขากินข้าวเพลินจนไม่สนใจเธอ แต่เขาเหม่อลอยเสียจนกำลังจะตักเปลือกมะเขือเทศที่ประดิษฐ์เป็นรูปดอกไม้ตกแต่งจานอาหารเข้าปาก

“เอ่อ... ขอโทษที” นัยน์ตาคมเหลือบมองดอกมะเขือเทศในช้อนและรีบวางมันลง

ทีแรกปาวัสม์แค่มองดูอะไรไปรอบๆ ร้านอาหารซึ่งตกแต่งไว้อย่างสวยงาม จนกระทั่งสายตาไปสบเข้ากับเด็กมหาวิทยาลัยกลุ่มใหญ่ที่มุมในสุดของร้าน ทั้งหมดกำลังกิน ดื่ม พูดคุยหัวเราะร่าเริง แต่แล้วเขาก็คิดถึงภาวัฒน์ขึ้นมาว่าถ้าเด็กคนนั้นไม่รีไทร์ออกมาเสียก่อนตอนนี้ก็คงกำลังเที่ยวหรือทำงานกลุ่มอยู่กับเพื่อนๆ ไม่ใช่นั่งฟังเสียงวอหรือออกตระเวนขับรถไปรับคนเจ็บ คิดไปคิดมาก็พาลนึกไปถึงเรื่องที่เพิ่งคุยกันเมื่อตอนเที่ยง จนแล้วจนรอดเขาก็คิดไม่ตกว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กหนุ่มคิดว่าเขาจะแต่งงานกับรชญา การสร้างครอบครัวดูเป็นเรื่องยาวไกลเสียเหลือเกินสำหรับเขา

“เมื่อกี้นิวพูดว่าอะไรนะครับ”

“นิวบอกนิวมีเรื่องอยากปรึกษา” เสียงหวานหม่นเศร้าเมื่อรู้ว่าใจของคนตรงหน้าไม่ได้อยู่กับเธอเลยสักนิด

“เรื่องอะไรครับ” ปาวัสม์รู้สึกผิดขึ้นมาทันที วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของการเป็นแฟนกันและเขาไม่ควรทำตัวงี่เง่า

“เราจะแต่งงานกันไหมคะพี่ปืน”

“นิวว่าไงนะ” นัยน์ตาคมเบิกโพลง เขาถามซ้ำให้แน่ใจว่าไม่ได้ฟังผิดไป เพราะสิ่งที่หญิงสาวบอกไม่ใช่คำขอแต่งงาน ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่มันเป็นประโยคคำถามและเขาก็จำเป็นต้องตอบมันเดี๋ยวนี้เสียด้วย

“นิวจะอายุสามสิบแล้วนะคะพี่ปืน” รชญาบอก “เราไม่ใช่เด็กๆ กันแล้ว นิวขอคุยกับพี่ปืนตรงๆ เลยละกันนะคะ นิวรักพี่ปืนค่ะ รักมากและยอมทำทุกอย่างได้เพื่อพี่ นิวก็เลยอยากรู้ค่ะว่าพี่ปืนคิดเหมือนนิวหรือเปล่า นิวไม่ได้ขอหรือบังคับให้พี่ปืนแต่งงานกับนิว แต่นิวแค่อยากจะบอกว่าถ้าในอนาคตของพี่ปืนไม่ว่าจะกี่ปีนับจากนี้ยังมีนิวอยู่ล่ะก็ นิวก็พร้อมจะรอและอยู่กับพี่ปืนนะคะ”

“อนาคตงั้นเหรอ” ปาวัสม์ทวนคำอย่างเลื่อนลอย เขามัวแต่ตกใจจนไม่ทันได้สังเกตว่าใครคนหนึ่งเพิ่งจะบังเอิญเดินผ่านโต๊ะเขาไป และใครคนนั้นก็ให้ความสนใจในบทสนทนาของทั้งสองมากจนต้องยืนแอบฟังให้จบเสียด้วย

“พี่ปืนไม่ต้องตอบนิวตอนนี้หรอกค่ะ... แต่อาทิตย์หน้าพี่ปืนมีนัดจะไปกินข้าวกับคุณพ่อนิวใช่ไหมคะ”

คุณหมอหนุ่มพยักหน้าช้าๆ

“คุณพ่อเป็นคนตรงกว่านิว ท่านต้องถามคำถามนี้กับพี่ปืนแน่”

“ท่านใจร้อนขนาดนั้นเลยหรือครับ” 

ริมฝีปากสีกุหลาบกรีดยิ้มหวานกว้าง “ท่านไม่ได้ใจร้อนหรอกค่ะ บังเอิญท่านแค่อยากจะทราบว่าใครจะมาเป็นผู้สืบทอดโรงพยาบาลนี้ต่อจากท่าน มันก็เท่านั้นเอง”

OOOOOO

“เอาจริงใช่ไหมเนี่ยเรา” ปาวัสม์เดินกลับมาล้างหน้าในห้องน้ำของร้านอาหารอีกครั้งหลังจากส่งรชญาขึ้นรถกลับบ้าน เสียงของกลุ่มเด็กมหาวิทยาลัยดังขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาใกล้ปิดร้านและฤทธิ์แอลกอออล์ในกระแสเลือด แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับเสียงโหวกเหวกโวยวายในหัวที่กำลังทุ่มเถียงกันอย่างหนักอยู่ตอนนี้

คำตอบตกลงมันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเขาแล้วใช่ไหม?

ไม่ใช่สิ! มันไม่ควรเป็นทางเลือก เขากับรชญาคบกันมาปีนึงแล้ว มันสมควรได้เวลาแต่งงานและเริ่มต้นสร้างครอบครัวแล้วไม่ใช่หรือ

คุณหมอหนุ่มมองสบนัยน์ตาคมที่สะท้อนมาในกระจกและเริ่มต้นตั้งคำถามอีกครั้ง ว่าควรจะต้องทำยังไงต่อไปแต่ก็ไม่ได้คำตอบใดๆ กลับมา เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับความไม่ชัดเจนของตัวเอง “โทรบอกแม่ต้องดีใจแน่” สรุปสั้นๆ เป็นการให้กำลังใจตัวเองพลางดึงกระดาษทิชชูมาซับน้ำบนในหน้าและฝ่ามือ “ในที่สุดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที แถมฝ่ายหญิงยังเป็นถึงลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลด้วยนะ”

ปาวัสม์ใช้เท้าเหยียบเปิดฝาถังขยะพร้อมกับถอนหายใจยืดยาว เขารู้ดีว่ามันมีอะไรสักอย่างที่ไม่ถูกต้อง แต่ปัญหาคือเขาไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร เขาโยนกระดาษทิชชูที่ใช้แล้วลงถังขยะและคาดหวังจนสุดใจว่าสิ่งที่โยนทิ้งไปนั้นจะรวมถึงความกลัดกลุ้มใจนี้ด้วย

OOOOOO

หลังจากขับรถออกมาจากร้านอาหารได้สักพัก รชญาก็เลี้ยวรถเข้าจอดในปั๊มน้ำมัน

เธอเป็นคนฉลาดและช่างสังเกตโดยเฉพาะทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคนรักของเธอ ปาวัสม์เป็นผู้ชายใจดี เข้ากับคนง่าย ไม่ชอบขัดใจคนอื่นและถึงจะไม่ใช่คนเจ้าชู้แต่ก็ตกหลุมรักใครได้ง่ายๆ ซึ่งเธอเองก็ใช้จุดนั้นมาเป็นตัวการตีสนิทจนได้เขามาเป็นแฟนและจัดการกีดกันหญิงสาวคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะแกะด้วยการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน

แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป สัญชาตญาณความเป็นผู้หญิงของเธอกรีดร้องอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนมาได้สักพักใหญ่ๆ แล้ว และทั้งที่เธอเคยแน่ใจว่าเป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อนุชนันท์ แต่เธอก็ยังวางใจคนอื่นไม่ได้อยู่ดี เธอต้องการให้แน่ใจจริงๆ ว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในวันอาทิตย์หน้านั้นเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น

รชญาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกและยิงคำถามทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย “เรื่องที่ให้จัดการไปถึงไหนแล้ว”

‘เรียบร้อยแล้วครับ’ เสียงผู้ชายที่อยู่ปลายสายตอบ ‘ไม่น่าเชื่อว่าจะเจอเรื่องน่าสนใจด้วย’

รชญานิ่งฟังสิ่งที่อีกฝ่ายรายงานอย่างตั้งใจ เธอเม้มปากสีกุหลาบอย่างใคร่ครวญ “ขอบใจมาก ช่วยถ่ายเอกสารให้พี่ด้วย แล้วเรื่องนั้นล่ะนายจัดการไปถึงไหนแล้ว”

‘ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ’

“แต่ก็ยังไม่คืบหน้าไปไหนไม่ใช่เหรอ” เสียงหวานเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย “ไหนเคยคุยว่าไม่เกินสามวันเจ็ดวันก็เรียบร้อยแล้วไง แต่นี่ปาเข้าไปเป็นเดือนแล้วนะ ฝีมือตกเหรอหรือที่พูดมานั่นมันก็แค่ราคาคุย”

‘ผมแค่ไม่อยากเร่งรัด อยากให้ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปมันจะดูเป็นธรรมชาติมากกว่า’

“อย่ามัวแต่เสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง” รชญาเอ็ด “รีบๆ รวบหัวรวบหางได้แล้ว”

ปลายสายเงียบไปอึดใจ ‘ผมน่ะยังไงก็ได้ แต่พี่นิวแน่ใจแล้วนะครับ’

“แน่ใจที่สุด!” รชญาตอบเสียงดังฟังชัดก่อนจะกดวางสาย สองมือกำพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด ครุ่นคิดถึงคำถามที่ตนเพิ่งตอบไป

...เวลาตอบข้อคำถาม ถึงแม้คำตอบที่กาจะเป็นตัวเลือกที่ไม่สมเหตุสมผล แต่มันก็น่าเสี่ยงไม่ใช่เหรอกับการเลือกจะเชื่อสัญชาตญาณแรกของตัวเอง...

เธอสตาร์ทรถอีกครั้ง และขับออกไป

...แม้สุดท้ายแล้วจะพบว่าเธอคิดผิด แม้สุดท้ายแล้วความคิดผิดๆนั้นจะทำให้ใครสักคนต้องสูญเสียอะไรไป เธอก็ไม่เห็นจำเป็นต้องไปแยแสอะไร ทำไมเธอจะต้องสนใจ ในเมื่อเพียงสิ่งเดียวที่เธอแคร์คือผู้ชายของเธอ และเธอจะไม่ยอมเสียเขาไปให้ใครเด็ดขาด ไม่ว่าเธอจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม...

OOOOOO

วันนี้ขอแค่ครึ่งแรกก่อนนะค้าเดี๋ยวจะมาอัพให้อีกรอบน้า ที่จริงว่าจะมาตั้งแต่มะวานแต่ดันเพลียหลับข้ามวันตั้งแต่บ่ายสองซะได้(เมทนี่นึกว่าตายไปแล้ว-_-')
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์ ตรงไหนอ่านงงๆ คับข้องใจอะไร ใคร หรือแม้แต่คนแต่ง(แม่งแต่งไม่ได้เรื่อง ขัดใจ!)ก็บอกกันได้นะคะ55555
วันนี้บ่ายๆ ถ้าอู้บอสได้จะหนีมาตอบเมนท์
ช่วงชีวิตตอนนี้ยุ่งจิงจังเพื่อนร่วมงานลาออกไปอีกคน...
ใครไปงานหนังสือ มาเมาท์บ้าง เค้าติดงานทุกวันคงไม่ได้ไปแน่แท้

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
อึมครึม ๆ ไม่ว่าคู่ไหน ๆ ก็อึมครึม  :heaven
สงสารพลุอ่ะ ทนเจ็บซ้ำ ๆ แต่แค่ขอให้ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่หมอก็พอ
พอสงสารพลุมาก ๆ ก็ชักหมั่นไส้พี่หมอปืนเป็นระยะ ๆ ชิ
เป็นห่วงหมอจิวด้วย ท่าทางหมอจิว จะหวั่นไหวกับนายน์ซะแล้วสิ
แต่นายน์นี่สิ รู้สึกอะไรกับหมอจิวบ้างไหม ไม่อยากให้หมอจิวเจ็บอีกเลย
อ่านไปตอนแรก ก็เผลอสงสารยัยนิวไปหน่อย กับความไม่ชัดเจนของหมอปืน
แต่พอมาอ่านตอนท้าย ขอคืนความสงสารที่ให้ไปเถอะ ร้ายเกินไปละ
กลายเป็นตอนนี้ ดีใจที่หมอปืนยังไม่ชัดเจน เพราะผู้หญิงอย่างยัยนิว
ที่พร้อมจะทำลายคนอื่นได้โดยไม่สนใจอะไร นอกจากความสุขของตัวเอง
ขืนหมอปืนได้คนอย่างนี้เป็นคู่ชีวิต ครอบครัวมีแต่ล่มกับล่มแน่ ๆ รับรอง
ห่วงหมอจิวจัง ห่วงน้องพลุจังอ่ะ แงงงง  :ling3:

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
ชัดเจนซะทีสิพี่ปืน
สงสารน้องพลุมากอ่ะ

ปล นิวนี่ชักจะร้ายขึ้นทุกทีแล้วนะ

ออฟไลน์ leGGyDan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
Re: ER-นาทีหัวใจ บทที่่ 9 พ่อ [11/03/58] p.9
«ตอบ #285 เมื่อ28-03-2015 13:57:22 »

:seng2ped: หายไปไหนนะ  :hao4:
ไม่ได้หายน้า~

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
อย่าเล่นกับความรู้สึกคนเป็นพอ เพราะมันเสียแล้วยากจะกู้คืนได้

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
อ่อยยยย  มาแล้วๆ  หาย :seng2ped: ละนะ อิอิ  :mew1:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
โอ๊ยยยย เกลียดชะนีนิวมากๆๆๆๆๆ  :fire: :fire: :fire:

ออฟไลน์ DoubleBass

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 448
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
ไม่ใช่ว่าจะไปคุยคุ้ยเรื่องของพลุนะ T_T น้องพลุของพี่~~~ ชิงดราม่าล่วงหน้า  :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
นิว นางเป็นผู้หญิงร้ายกาจมาก เพื่อตัวเองใครจะเป็นไรก็ช่าง

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
 :angry2: :z6:นางมารร้าย

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
สงสารทุกคน ดราม่าหนักหน่วงมาก
แค่หมอปืนรู้ใจตัวเองอะไรๆมันจะง่ายกว่านี้

ออฟไลน์ ยอดมนุษย์ขนมปัง

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
 :sad4: น้องพลุของพี่ ~~~~~

ออฟไลน์ AuyAaiz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 90
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
นางร้ายตัวเเม่อีกคนได้บังเกิดขึ้น

ออฟไลน์ bluelatte

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เหนื่อยใจ...หมอปืนยังดูสับสนงงๆ กับตัวเองอยู่เลย
สงสารพลุที่เจ็บแต่ก็ต้องทำเป็นไม่มีอะไร  :ling2:

ออฟไลน์ leGGyDan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
:angry2: :z6:นางมารร้าย

อุต๊ะ! อันนี้ว่าน้องนิว หรือ คนแต่งคะ :m15:

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
รอคำตอบจากพี่ปืน..

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
หมอนิวจะกำจัดพลุซินะ
นายมาทำเจ้าชู้ใส่พลุ
แถมกะมาหลอกฟันหมอจิวอีก

ออฟไลน์ aiLime13

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1146/-11
    • twitter
โป้งหมอปืนต่ออีกตอนค่ะ
ทำไมถึงเป็นคนโลเล ไม่แน่ใจ แล้วก็ไม่ชัดเจนอย่างนี้

#ตีๆๆๆๆ

มีความรู้สึกว่าหมอปืนก็หัวอ่อนอยู่เหมือนกันนะนี่ ถูกชักจูงง่ายอยู่หน่อยๆ
สงสารก็แต่น้องพลุนั่นแหละค่ะ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย
เจ็บแทน ฮืออออออ อยากดึงมากอดแล้วก็ลูบหัวโอ๋ๆๆ

อยากให้หมอปืนลองถามใจดู บางทีระยะเวลาหนึ่งปีมันอาจจะเร็วเกินไปสำหรับการแต่งงานกัน
เพราะดูทรงแล้วจากที่หมอนิวเล่ามาก็เหมือนว่าเจ้แกไปมัดมือชกหมอปืนมาเป็นแฟนมากกว่า
แล้วคนหัวอ่อนถูกชักจูงง่ายนั่นก็ยอมเค้าไปเรื่อย คิดว่าตัวเองรักเค้าแต่จริงๆ แล้วอาจจะไม่ใช่ก็ได้

#ว่าแล้วก็อยากตบตีตาลุงหมอปืนจริงๆ

ยังชูป้ายไฟน้องพลุเหมือนเดิมนะคะ

แต่ตอนนี้ขอบวกป้ายไฟอีกมือให้หมอจิวด้วย

สองพี่น้องนี่ร้ายจริงๆ

หมอนิวยังพอเข้าใจได้นะ ว่าที่ร้ายเนี่ยก็เพราะว่านั่นน่ะแฟนของตัวเอง ใครจะไปยอมให้โดนแย่ง (แม้ในใจเราจะพยายามแช่งให้เลิกกัน แต่ก็พยายามเข้าใจเหตุผลหมอนิวเหมือนกัน ก็แฟนทั้งคนอ่ะเนอะ 555555555 ทำไมหนูดูสับสนในตัวเอง ก๊ากกกก)
แต่คุณตำรวจนี่สิคะ เล่นกับความรู้สึกคนแบบนี้นี่คือต้องการอะไร? สนใจ? หรือแค่นึกสนุก? แอบสงสารหมอจิวไว้รอแล้วนะเนี่ย ถ้าทำให้หมอเสียใจขึ้นมาจะแช่งให้ควายธนูเข้าท้องจริงๆ ด้วย (น้องพลุไม่ต้อง เจ้จัดการเอง 55555555)

เป็นอีกตอนที่รู้สึกว่าอ่านแล้วมันอึมครึม อยากตบตีลุงหมอ (เรียกด้วยสรรพนามที่แก่ขึ้นเรื่อยๆ ตามความหมั่นไส้ ก๊ากกก)

รอตอนหน้านะค้า  :katai5:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด