ยินดีต้อนรับกลับนะคะ ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงเลยค่ะ
... หนู หนูไม่รู้จพูดยังไง แต่เสียใจ เสียใจมากๆ ตั้งแต่โตมาพี่หมอกกับพ่อยังไม่ได้คุยกันดีๆด้วยซ้ำ แล้วนี่อะไร ตัดขาดนั่นพูดจริงๆหรอ.. คุณพ่อใจร้ายมากเลยนะคะ หนูนึกว่าจะมีอะไรให้พี่หมอกเซอร์ไพรส์ซะอีก เสียใจมากจริงๆ ร้องไห้ไม่หยุดเลย แต่แบบคิดอีกที ครั้งนี้พี่หมอกก็ถือว่าเป็นอิสระจริงๆแล้วสินะ ไม่ต้องคอยอยู่ใต้ความกดดันของใคร เป็นตัวของตัวเอง บางทีหนูก็อยากให้ชีวิตพี่หมอกเจอแต่สิ่งดีๆบ้าง ทำไมเป็นลูกคนกลางที่ดูอาภัพจังเลย แต่ก็นะ ความสุขของพี่หมอกก็คือตี๋นี่นา เอาจริงๆคือชอบตรงนี้มากๆ ไม่ง่าจะครั้งไหนที่พี่หมอกอ่อนแอ ข้างๆพี่หมอกก็คือตี๋ ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ก็จะผ่านไปด้วยกัน..
ลึกๆแล้วหนูหวังไว้ว่าในช่วงนาทีสุดท้ายก่อนที่พ่อพี่หมอกจะไป จะมีการพูดคุยหรือร่ำรากันในตอนสุดท้าย แค่สักครั้งที่พ่อพี่หมอกยิ้มให้ตี๋ ฝากพี่หมอกไว้กับตี๋เหมือนที่ม๊าของตี๋ทำกับพี่หมอกบ้าง หนูรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก แต่ลึกๆแล้วจะโกรธลูกคนนึงได้ขนาดนี้เลยหรอคะ ทำไมเป็นชีวิตจริงที่โหดร้ายจัง ตอนนี้พี่หมอกก็เหมือนนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง พี่เมฆได้พ่อมาเต็มๆจนเราคิดไม่ออกเลยว่าเมื่อก่อนเค้ากับพี่หมอกรักกันแค่ไหนอะไรเป็นตัวทำให้พี่เมฆตัดน้องในใส้ได้ลงคอเหมือนกับที่คุณพ่อทำกับพี่หมอกได้ขนาดนี้ ตอนนี้แบบเศร้าไปหมด ทำอะไรไม่ถูกเลย .. แต่ชีวิตเราคงไม่ได้เจอแต่เรื่องร้ายๆใช่ไหมคะ ไรท์เตอร์คงไม่ใจร้ายกับเราขนาดนั้นหรอกใช่ไหม ขอตี๋นะคะ (ขออธิษฐาน) ให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตของพวกเค้าบ้าง คิดถึงมากๆนะคะ