หัวข้อ: สัตว์ประหลาด(30 Days of Something Disgusting) - เปิดจองตั้งแต่วันนี้ -20/10/58

[t2007]

สัตว์ประหลาด จะเปลี่ยนเป็นมนุษย์ ก็ยังเป็นสัตว์ประหลาด มนุษย์ยังเป็นสัตว์เดรัจฉานได้เลย เอ๊ะงง เกี่ยวกันมั๊ย อิอิ  (โจ๊กจะเป็นมนุษย์เหรอ ย๊ากอ่ะ)

[mutyamania]

ดันหนูโจ๊ก....ฮึบ ๆ ๆ

[cinpetals]

รู้สึกว่ากล้าน่ากลัว

[mutyamania]

วันที่ 14


ลูกเต๋าสวมเสื้อกล้ามสีขาวเนื้อบางเบาและย้วยยืด
กางเกงสปอร์ตบ๊อกเซอร์ที่ไม่ค่อยจะเข้ารูปเข้าทรงเท่าไหร่
โคนขาขาว ๆที่โผล่พ้นกางเกงนั้นยังไม่น่าตื่นเต้นเท่าการได้รู้ว่าลูกเต๋าไม่ได้สวมใส่อย่างอื่นอีก


แม้แต่กางเกงชั้นใน
(เอื๊อก......)


“ตื่นแล้วเหรอ”  เป็นเวลาเนิ่นนานทีเดียวที่ยืนจ้องอยู่อย่างนั้น  ต้นกล้าสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย  เขามองลูกเต๋าที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้  ดวงตากลมโตของอีกฝ่ายตอนนี้หรี่เล็กจนเป็นขีด
ไม่รู้ว่าเพิ่งตื่นขึ้นมา  หรือว่าตื่นนานแล้วสิน่ะ
ถ้าเป็นอย่างหลัง  มันคงน่าขายหน้าไม่น้อยเลยทีเดียว  ก็เขาเล่นจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาแทะโลมแบบนั้น  และลูกเต๋าคงจะต้องแอบขำกับท่าทางโง่เง่าเงอะงะของเขาแน่ๆ 
“อืมมม”
“มานี่สิ”
อีกฝ่ายลืมตาขึ้นมาเห็นต้นกล้ากำลังยืนเก้กัง  จึงตบที่ว่างข้างๆตัวเพื่อให้เด็กหนุ่มกลับขึ้นมานอนต่อ
“เราไม่ได้ตั้งใจจะจ้อง.....นาย.....เลยนะ”
“นี่จ้องกันนานแค่ไหนแล้วนิ”
“อ่ะอ้าว.....เพิ่งตื่นหรอกเหรอ”
“เออสิ.....แสดงว่าจ้องอยู่นานแหงเลย.....ไง.....ขาเค้าขาวใช่มั้ย”
“นายนี่มันยั่วโมโหจริงๆ”
ลูกเต๋าหัวเราะเอิ๊กอ๊าก  ก่อนจะพลิกตัวหันมานอนจ้องหน้าอีกฝ่ายบ้าง  ดวงตากลมโตคู่นั้นตอนนี้ลืมขึ้นเต็มตา  ต้นกล้าถือวิสาสะเขี่ยคราบขี้ตาออกให้อย่างไม่รังเกียจ
“สโตรคเกอร์ว่ะกล้า”
“แค่เขี่ยเฉย ๆ ยังไม่ได้เอามาดมเลย”
“งั้นเราเขี่ยให้กล้าบ้างดีกว่า”
“เฮ้ยไม่ต้อง”
หยอกเล่นกันพอหอมปากหอมคอ  พอจะทำให้ต้นกล้าลืมภาพวาบหวิวก่อนหน้าซึ่งส่งผลต่ออวัยวะเพศของเขาไปได้บ้าง  แต่กระนั้นเด็กหนุ่มก็ไม่อาจขจัดภาพเหล่านั้นออกไปจากสมองได้
“นี่กล้า......เราขอถามอะไรกล้าหน่อยได้ไหม”
“อื่อ.....ว่ามาสิ”
“กล้าคิดยังไงกับพวกแก๊งค์ไอ้เสือที่หายตัวไปอ่ะ”
“หายเหรอ.....ก็ไม่เห็นพวกมันจะหายไปไหนนี่”
“เราแอบได้ยินพวกมันคุยกันอ่ะ......ไอ้ปุ่นกับไอ้แม็คหายไป......ติดต่อไม่ได้......รายต่อมาก็ไอ้อู๋  กล้าว่าพวกมันอาจจะโดนสั่งเก็บไหม”
“เรื่องยาน่ะเหรอ”
“เราก็ไม่รู้......หึ่ยยยย....น่ากลัว”
ต้นกล้ากลัวแทบแย่  พยายามที่จะไม่แสดงพิรุธ  ทำท่าทางให้ดูโง่ที่สุด  แต่แล้วก็โล่งใจเมื่อลูกเต๋าดูไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากเท่าที่ควรนัก  อาจเพราะไปได้ยินมาแล้วเกิดสงสัย  ก็เลยโพล่งขึ้นมาเพราะไม่รู้จะคุยอะไร  คนหน้าทะเล้นฉวยผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของพวกเขาทั้งคู่  แกล้งทำเสียงผีที่ฟังยังไงก็น่ารักมากกว่าจะรู้สึกกลัว
“ผี.....ผ้า.....ห่มมมมม.....เหอ.....เหอ”


วันนี้พวกไอ้เสือก็ยังไม่ยอมโผล่มาเรียนเช่นเคย  นั่นทำให้ต้นกล้ารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมานิดหน่อย......
แกล้งทำเป็นสงสัยไปเรื่อย  แต่ที่จริงแล้วพุ่งเป้ามาที่เขาเต็ม ๆเลยหรือเปล่านะ
อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ
คงต้องแอบเข้ามาดูที่อยู่ของพวกมันเรียงตัวแล้วสินะ  ในสมุดประจำตัวนักเรียนต้องมีแน่ ๆ และคนที่เก็บสมุดพวกนั้นก็คืออาจารย์ที่ปรึกษาของเขา  ถ้าหาไม่เจอก็ยังมีที่ห้องแนะแนวอีกที่หนึ่ง  ต้นกล้าอยากจะมีเพื่อนเป็นแฮคเกอร์เสียจริง  เพราะหากเจาะฐานข้อมูลเว็บไซด์ของโรงเรียนได้คงสะดวกกว่านี้แน่ ๆ


“นักเรียนทำความเคารพ”
“สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู”
ออดคาบสุดท้ายดังขึ้น  นักเรียนทุกคนต่างก็กุลีกุจอเก็บของกันอย่างรีบร้อน  หลังจากที่เหนื่อยกับวิชาหนัก ๆ มาตลอดทั้งวันแล้ว
“เต๋าเราไปก่อนนะ”
“อ้าวเดี๋ยวสิว่าจะชวน.....”
“ต้องรีบกลับบ้านน่ะ  รับปากกับแม่ไว้ว่าจะช่วยดูดฝุ่น”
“เดี๋ยวสิกล้า....”


เด็กหนุ่มวิ่งจากมาอย่างรีบร้อน  เขาทิ้งไอ้โจ๊กให้อยู่ตามลำพังอีกแล้ว  รู้สึกเป็นห่วงมันขึ้นมานิดหน่อย  ต้นกล้าใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาถึงบ้าน  หยิบข้าวของสำคัญใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่  เนื้อหมูชิ้นใหญ่ในตู้เย็นสองชิ้น  ไฟสปอร์ทไลท์อีกดวงหนึ่งที่ชาร์จเอาไว้จนเต็ม  เด็กหนุ่มไม่ลืมหยิบตุ๊กตาที่เขาซื้อให้มันติดมือไปด้วย  หวังว่าคงจะทำให้มันอารมณ์ดีมากขึ้น
ระหว่างเดินออกมาจากบ้าน  เด็กหนุ่มรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ  คล้ายกับมีบางอย่าง  หรือใครสักคนกำลังตามเขามา  ระแวงจนหันกลับไปมองข้างหลังหลายครั้ง  แต่ก็ไม่พบใครอยู่แถวนั้น
ต้นกล้าเลี่ยงเส้นทางลัดที่ค่อนข้างเปลี่ยว  เส้นทางที่เขาใช้เป็นประจำในเวลานี้กลับรู้สึกไม่ปลอดภัยเสียแล้ว  เด็กหนุ่มจึงยอมเสียเวลาเดินผ่านตลาดในหมู่บ้านซึ่งมีคนพลุกพล่านแทน
แว่บหนึ่งที่เขาหันกลับไปทางด้านหลัง
เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าอาจจะเห็นไอ้เสือ!!!!
แต่พอตั้งสติแล้วหันกลับไปอีกทีไอ้เสือก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
คิดไปเอง
เห็นภาพหลอนไปเองทั้งนั้น
เขาต้องไม่กลัวสิ
ต่อให้มันตามเขามาจริง ๆ เขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัว  ขึ้นรถสองแถวต่อไปไหนต่อไหนแล้วค่อยวกกลับมาก็ยังได้  ต้นกล้าพยายามสงบจิตใจที่กำลังร้อนรุ่ม  อีกไม่กี่ก้าวก็พ้นตลาดถัดไปเป็นสวนสาธารณะ  ปกติแล้วต้นกล้าจะใช้ทางลัดซึ่งเป็นป่ารกทะลุมายังสวนสาธารณะแห่งนี้  ซึ่งถัดออกไปอีกไม่ไกลก็คือโรงเรียนของเขา 
มองไปยังสนามเด็กเล่น  ตอนนี้จวนจะห้าโมงเย็นแล้ว  เด็กเล็กซึ่งมีผู้ปกครองมาด้วยกระจายตัวอยู่เต็มไปหมด  ส่วนพวกวัยรุ่นและผู้ใหญ่ต่างก็พากันจับกลุ่มออกกำลังกาย  วิ่ง  และเต้นแอโรบิค
มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดเทียบชิดเด็กหนุ่ม  ต้นกล้าสะดุ้งสุดตัวเมื่อรถคันนั้นบีบแตรทักทายเขา  กระจกด้านคนขับค่อย ๆเลื่อนลงมา  เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นตาเป็นอย่างดี
“ขึ้นรถไอ้หนู”
“คุณน้า”
คุณน้าปิศาจมาช่วยเขาเอาไว้อีกแล้ว


“มีคนสะกดรอยตามเธอ.....”
“จริงเหรอครับ”
 ใบหน้าเรียบเฉยซึ่งปกปิดด้วยแว่นกันแดดสีชาหันมองเขา  เด็กหนุ่มรู้โดยทันทีว่าหล่อนไม่ได้โกหกแน่ ๆ  ประกอบกับสิ่งที่เขารู้สึกระหว่างเดินทาง  ทำให้ต้นกล้าหันกลับไปมองข้างหลังอีกครั้ง  มีคนตามเขามาจริง ๆ แต่ไม่ใช่ไอ้เสือ  ไอ้แจ๊คยืนชะโงกหน้าอยู่บนฟุตบาท  มันกำลังโทรศัพท์คุยกับใครสักคน
“เปลี่ยนที่ซ่อนก็ใช่จะปลอดภัย  เอาเข้าจริงที่ใหม่ก็อยู่ไม่ห่างจากตึกร้างนั่นเท่าไหร่”
“........”
“มีคนประกาศตามหาเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วนะ  ออกข่าวท้องถิ่น  แต่พวกตำรวจคิดว่าหล่อนหายไปกับแฟน  ที่ไหนได้ศพพวกนั้นฝังอยู่หลังบ้านชั้นนี่เอง”
ต้นกล้าไม่สบายใจกับสิ่งที่ได้ยินเลย  เด็กสองคนนั่นไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับเขา  กลับต้องมาเซ่นสังเวยเป็นอาหารของไอ้โจ๊กเพราะว่าอยู่ผิดที่ผิดทาง
“ทำไมเงียบไปล่ะ  เธอน่าจะโล่งใจนะ”
“คุณน้าช่วยผมไว้อีกแล้ว”
“หึ...มันมีเหตุผลให้ต้องช่วยน่ะสิ  ชั้นมันตกกระไดพลอยโจนไปแล้วนี่  ขืนไม่ร่วมมือเธอคงให้ไอ้ตัวนั่นมาจัดการกับชั้นจริงไหม”
“ถ้าคุณน้าไม่บอกใคร.....ผมก็ไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“ย่ะ”
“ว่าแต่คุณน้าเล่าเรื่องสัตว์ประหลาดที่คุณน้าเคยเจอให้ผมฟังได้ไหม”
“ยังก่อน.....ยังมีเวลาคุยกันอีกเยอะ”
หล่อนเขาพาเขาแทบจะอ้อมทั้งตัวเมือง  ก่อนจะหย่อนเขาลงในซอยแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ด้านหลังโรงงานร้าง  แน่นอนว่าเขาคงต้องปีนเข้าไป
“ชั้นส่งเธอแค่นี้นะไอ้เด็กหัวดื้อ”
“ขอบคุณครับ”
“เดี๋ยว”
“ครับ”
“พรุ่งนี้ฉันจะเอาเครื่องปั่นไฟให้เธอยืม  คงจะสะดวกกว่า  แถวนี้ไม่ค่อยมีคนอยู่  คงไม่ส่งเสียงดังรบกวนใครเท่าไหร่นัก.....เจอกันที่*ตลาดล่างนะ  ชั้นจะรอรับเธอที่นั่น.....โชคดี”
(*ตลาดใหญ่ของอำเภอที่ต้นกล้าไปเดินซื้อของกับลูกเต๋า)
ต้นกล้ายกมือไหว้หล่อนอีกครั้ง  บางครั้งเขากลับคิดว่าหล่อนยังดูห่วงใยเขามากเสียยิ่งกว่าแม่แท้ ๆของเขาเสียอีก  หล่อนอายุไม่น้อยแล้วแต่ยังดูสวยแบบแปลก ๆ  ดูเหมือนผู้หญิงมีอายุมากกว่าจะดูเหมือนสาวประเภทสอง  ต้นกล้าไม่แน่ใจว่าหล่อนแปลงเพศแล้วหรือยัง  ตั้งแต่เริ่มสนิทกันเพราะสถานการณ์บังคับ  เขายังไม่เคยเห็นเนื้อหนังมังสาของหล่อนแบบถนัด ๆเลย


“ไอ้โจ๊ก.......กูมาแล้วนะ......วันนี้มีของสดมาฝาก  เผื่อมึงเบื่อกินศพไอ้เหี้ยอู๋แล้ว”
“กล้า........”
เสียงของมันครางผะแผ่ว  ต้นกล้าฉายไฟไปมาเพื่อหาตัวมัน  ก่อนจะเห็นมันนอนขดตัวอยู่ตรงมุมห้อง
“โจ๊ก.....มึงไม่สบายเหรอ”
“ไม่....สบาย”
“เจ็บ....กูหมายถึงมึงเจ็บตรงไหนไหม”
“เจ็บตรงนี้”
มันชี้ไปที่หัวใจตัวเอง  ต้นกล้าเพิ่งสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างเต็มตาก็คราวนี้  ดวงตาสีเข้มคู่โตนั้นยังคงดูออดอ้อนเหมือนเดิม  แต่มีหลายสิ่งที่เปลี่ยนไป  เขาเพิ่งสังเกตว่ามันมีใบหูเหมือนกับค้างคาว  ใบหน้าของมันเข้ารูปและดูคล้ายมนุษย์มากขึ้น  กะโหลกศีรษะที่เขาคิดว่ามันมีขนาดโตเกินตัวนั้น  เมื่อเทียบกับขนาดตัวของมันในตอนนี้แล้วดูสมส่วนมากขึ้น  ลำคอของมันยืดขยาย  ผิวหนังนุ่มลื่นและละเอียดขึ้นแต่ยังปราศจากเส้นขนเหมือนเดิม
จากเดิมที่เป็นก้อนเนื้อนิ่ม ๆ  เขาเพิ่งรู้ว่าไอ้โจ๊กเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังก็คราวนี้แหละ!!!
ตรงด้านหลังของไอ้โจ๊กนั้น  ตรงส่วนที่คล้ายกับสะบักของมนุษย์นั้นปูดขึ้น  เหมือนกับว่าจะมีอะไรงอกออกมาอีก  กระดูกสันหลังเห็นเป็นเส้นยาว  ก้นปอด ๆนั่นก็น่าเอ็นดูดีไม่น้อย
กลับไปมองใบหน้าของมันอีกครั้ง  มีกระดูกเล็ก ๆ ขนาดเท่ากรวด  ขึ้นตรงเหนือคิ้วข้างละสามจุด  และที่กลางหน้าผากเรียงลงมาอีกสาม  รวมเป็นเก้า  ต้นกล้าแอบคิดว่าหากมันโตขึ้นมากกว่านี้  คงจะเป็นมอนสเตอร์ที่เท่ห์เอาการทีเดียว
“มึงกินอะไรแล้วหรือยัง  ศพไอ้อู๋ยังไม่แหว่งไปถึงไหนเลย  มึงกินเนื้อหมูไหม  เปลี่ยนดูบ้าง”
“โจ๊กดีใจที่กล้ามา......ทรมานเหลือเกินกิ๊”
“หัวใจมึงเต้นเบามากเลยโจ๊ก”
“พอกล้ามา......ความเจ็บมันค่อย ๆ.....หายไป......แต่โจ๊ก.....เจ็บตรงอื่น”
“ตรงไหนอีก”
ไอ้โจ๊กคลำไปทั่วทั้งร่าง  ความเจ็บปวดทั้งหมดต้นกล้าคิดว่าคงเพราะร่างกายของมันเข้าสู่ช่วงวัยเจริญพันธุ์  ฮอร์โมนต่าง ๆพากันทำงานพลุ่งพล่าน  แล้วยังไงเล่า  ได้แค่สันนิษฐาน  จะแบกมันไปหาหมอมีหวังคงได้แตกตื่นกันทั้งจังหวัด
“ตรงนี้.....รู้สึก......โจ๊ก.....รู้สึก”
มันลูบคลำอวัยวะเพศของตัวเอง  ตรงส่วนนั้นของมันชุ่มไปด้วยเมือกใสเต็มไปหมด  ต้นกล้าหน้าแดงเมื่อได้เห็นของไอ้โจ๊กเต็ม ๆตา  ขนาดของมันน่ากลัวเหมือนกับของไอ้เหี้ยชดเลย


“เหมือนโจ๊กเลย.....เหมือนโจ๊ก”
ไอ้โจ๊กลูบหัวตุ๊กตามนุษย์ต่างดาวที่ดูคล้ายมันตอนเด็ก ๆที่ต้นกล้าซื้อมาให้  มันนอนคว่ำและลูบหัวเจ้าตุ๊กตาซ้ำ ๆ ไปมาเหมือนกำลังเล่นอยู่กับเด็กทารก  สัมผัสอย่างเบามือ  และกอดอย่างรักใคร่ทะนุถนอม  ไม่ช้าอาการที่เหมือนกับสุนัขป่วยของมันก็ดีขึ้น
“พรุ่งนี้วันเสาร์  กูจะมาอยู่กับมึงทั้งวัน  ดีใจไหม”
“ดีใจ....แต่ห้ามเอาโจ๊กตัวเล็กกลับนะ  คืนนี้โจ๊กจะกอดโจ๊กตัวเล็กนอน”
“เออ....ไอ้ห่า....หวงจริง”
“กล้าให้โจ๊กนี่”
“เดี๋ยวนี้ยอกย้อนได้นะมึง”
“หยอกหยอนนนน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
“กล้า......”
“อะไร”
“โจ๊กมีอะไรให้ดู.....ห้ามดุโจ๊กนะ.....ห้ามโกรธโจ๊กนะ....โจ๊กไม่รู้.....โจ๊กเปล่า”

เด็กหนุ่มรู้สึกแปลกใจ  ดุอย่างนั้นหรือ  จะมีเรื่องอะไรที่เขาจะต้องดุมันล่ะ  นอกจากเรื่องที่มันฆ่าคนนอกเหนือคำสั่งเขา  ซึ่งเขาก็อุตส่าห์พามันเข้ามาหลบถึงในนี้แล้ว  หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องนั้นนะ
มันจูงมือพาเด็กหนุ่มเดินไปอีกด้านหนึ่งของห้อง  พอมันยืนขึ้นเต็มความสูงแบบนี้  ต้นกล้าก็พบว่ามันสูงเกือบจะไล่เลี่ยกับเขาแล้ว  ไอ้โจ๊กพาเด็กหนุ่มมาหยุดอยู่ตรงตู้เก็บของขนาดเตี้ยที่เจาะเข้าไปในผนัง  คล้าย ๆกับตู้ใต้ซิงค์อ่างล้างจาน  เรียงต่อกันเป็นทางยาว  มีประตูสำหรับเปิดปิดอยู่จำนวนแปดบาน  ไอ้โจ๊กชี้มือไปยังประตูที่อยู่ตรงหน้าเท้าของเขากับมัน  เด็กหนุ่มฉายไฟฉายส่องดูอยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนจะตัดสินใจเปิดออกดู
“เหี้ย!!!”  ต้นกล้าอุทานหลังจากที่ตกตะลึงจนเผลอปล่อยไฟฉายร่วงหลุดจากมือ  แสงจากไฟฉายบนพื้นส่องให้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น
“โจ๊กเปล่านะ......กิ๊”
“กูรู้....โจ๊ก”





ในนั้นมีโครงกระดูกมนุษย์อยู่สองโครง!!!!

To be con

ศพใครกันนะ  แอบจับผิดอะไรคนแต่งอยู่หรือเปล่า  อาจเป็นสิ่งที่คนอ่านรู้สึกติดค้างอยู่ก็ได้นะ  หึหึหึ

[Moose]

ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้น โจ๊กยังน่ารักเหมือนเดิม ไม่สิ! มากกว่าเดิมอีก ><

[กฤษณ์]

เกี่ยวกับป้ารึเปล่า เห็นบอกเคยเห็นแบบโจ๊ก.. 

[plengpit]

อ่อกกกกกกก  ปริศนาาา

[Akikojae]

ค้างแบบไม่น่าให้อภัยเลย
โจ๊กน่าสงสารมาก รู้จักเจ็บด้วย

อย่าทำร้ายโจ๊กน้าาาา
รักโจ๊กกก
 

[rinny]

สงสารโจ๊กจับใจ
แต่จะสงสารกล้ายิ่งกว่าถ้าโดนโจ๊กกด

[paojijank]

๋โจ๊กเริ่มหล่อแล้ว เอโครงกระดูกใครหว่า หรือว่าฝีมือสัตว์ประหลาดตัวก่อนหน้านี้

[mild-dy]

ลุ้นๆ

[AoMSiN555]

ถ้าให้เดานะ เค้าคิดว่าน่าจะมีตัวแบบโจ๊กก่อนหน้าโจ๊กแล้วก็ได้ 55555 ถ้าเป็นแบบนั้นคงสนุกน่าดูเลย 5555
ไกล้จะถึงครึ่งทางแล้ว 15วัน  อีก15วันนี้คงสนุกยิ่งขึ้นแน่ ยังไงก็รอติดตามอยู่นะนักเขียน
นักอ่านก็จะตั้งตารออ่านนะ สู้ๆละ 

[mukmaoY]

โจ๊กน่ารักตอนกอด   ตุ๊กตา

[hello_lovestory]

คุณน้าเอามาซ่อนอ๊ะเปล่าเนี่ย

[IsDeer]

หรืออาจจะมีฆาตกรรมกันก่อนหน้านี้

[jamlovenami]

เอิ่มมมม จินตานาการภาพในอนาคตออกมาเป็นฉากๆเฉ๊ยยย

คือ บับว่า..... แม่งหลอนอ่ะ - - ทำไมปมปัญหามันดูเยอะแยะจุง

ไม่ใช่มีพวกโรคจิต ฆาตกรมาใช้บริการ(?)ห้องนั้นหรอกนะ   

รู้สึกโจ๊กจะน่ารักขึ้นเรื่อยๆเลยยยยยยย  คึคึ มีแนวโน้มว่ากล้าอาจโดนกด หวายๆๆๆ   

[ekuto]

โจ็ก โจ๊กไหลเยิ้มเลย หุหุ

[แมวดำ]

เฮ้ยเอาล่ะสิเรื่องชักซ้อนเงื่อนขึ้นอีกแล้ว

โจ๊กลูกแม่ยังน่ารักเหมือนเดิม

ฮุฮุ

[kun]

มารอลุ้นด้วย

[k2blove]

 
เริ่มน่ากลัวแล้วละ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ค้างงงงง

[sowza3366]

รอลุ้นการเจริญเติบโตโจ๊กทุกตอนเลย  รอลุ้นอยู่จะเป็นยังไงนะ  อะไรหงอกมาตรงสะบักหว่า  หรือโจ๊กจะมีปีก  คิดไปนั้น  จื้นล่วงหน้าไปละ  มีปีกมีเขาสักหน่อยคงเท่ดี

[maew189870]

สวัสดีคับ
ผมอ่านมา  ได้หน้าที่ 5 แล้วคับ  แต่ผมมีความรู้สึกว่าจะโหดร้ายเกินไปหรือเปล่าาาา  เพราะคนอ่านมีจินตนาการจะทำให้จิตใจเขาโหดร้ายไปด้วย  มันเหมือนหนังฆ่าตกรรมเกินไป  จะทำให้กะเทย  หรือเกย์ ที่เก็บกดนำไปลอกเลียนแบบได้นะคับ  เป็นห่วงมากๆ

ั
ถ้าผมพูดไปทำให้กะทบจิตใจผู้แต่ง และผู้อ่าน หรือหลายๆคนอาจจะไม่พอใจ ผมก็ต้องขอโทษมากๆด้วยนะคับ....เพราะมันเป็นความเข้าใจของผม

[hormonesyj]

ค้างโหดร้ายมากกก 

[rinny]

OMG!!!! กระดูกใครละนั่น? 2โครงด้วย อย่าบอกนะว่า
ไอ้เสือฆ่าใครแล้วหมกโรงงานร้าง? หรือน้ากระเทยฆ่าใคร?

[Min*Jee]

น้องโจ๊กกกกกกกกก โตขึ้นมากเลยนะลูกกกก แม่ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วัน หนูเจริญพันธุ์ซะละ!!!!
คิดว่ายังไงซักวันกล้าต้องโดนกดจังๆแน่ รออยู่ๆ
ตอนต่อไปน้า

[parakoparako]

โจ๊กจะมีปีกหรอ อย่างเท่ห์เลยอ่ะ

[rayaiji]

ของสัตว์ประหลาดที่ป้าคนนั้นพูดถึงกินไว้มั้งงง

[tamako]

เยส  ในที่สุดโจ๊กมันก็หล่อขึ้น หุหุ เห็นของหนูโจ๊กแล้วหน้าแดงด้วยอ่ะ
ไอ้สองโครงนั้นมันใคร  ใครฆ่าหรือตึกร้างนั้นเคยมีเหตุฆาตกรรมจนร้างหว่า

[JustWait]

“พรุ่งนี้วันเสาร์  กูจะมาอยู่กับมึงทั้งวัน  ดีใจไหม”
“ดีใจ....แต่ห้ามเอาโจ๊กตัวเล็กกลับนะ  คืนนี้โจ๊กจะกอดโจ๊กตัวเล็กนอน”

ตรงนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ โจ๊กจะกอดโจ๊กตัวเล็กนอนน