หัวข้อ: (แจ้งข่าว) รักต้องยุ่ง ❤️ | Re-print 23 กุมภาพันธ์ - 10 เมษายน 59 .. P.34 ★彡

[poppycake]

พี่อิฐหล่อมากกกกกกก
หน้าหล่อ แร้วยังใจหล่ออีกอ่ะ >\\\\\\<
FC ฝุดๆ

[Rumraisin]

สู้ๆนะพี่อิฐ อีกนิดๆ 

[๐๐ตะวัน๐๐]

สู้ๆน่ะทั้งสองคนใกล้ผ่านด่านคุณพ่อแล้ว

[B52]

โล่งเลย

[Bk borz.]

อยากให้แยมมีคู่อยากให้แยมมีผัว5555.

[iceman555]

เย้ๆๆๆๆๆ ใกล้จบแว้ววว

[QXanth139]

พี่อิฐ

[Min*Jee]

พี่อิฐเป็นคนดีที่หนึ่งงงงงงงงง อยากเป็นน้องเกี๊ยวขึ้นมาทันที
รอตอนต่อไปเนอะ

[BeeRY]

พี่อิฐทำได้อยู่แล้ว น้องก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย

[fay 13]

 

[patchylove]

  ฮือๆๆ น้องเกี๊ยวน่ารักกกกกกกกกกก

[gookgik]

ตอนแรกนึกว่าแยมจะมาเป็นมือที่สามซะแล้ว  กลับกลายเป็นคดีพลิก  พอๆ กับคุณพลที่ตอนแรกก็คิดว่าเป็นมือที่สาม แต่กลับเป็นคนดีซะงั้น

ดีใจกับพี่อิฐด้วยที่ผ่านด่านพ่อตามาได้
 

[=นีรนาคา=]

แย่แล้ว คุณพลขาาาาาาาาาาาา เค้าขอโทษ

เพื่อนแยมนี่จะนำพาปัญหามาให้มั้ยเนี่ย แอบระแวง

[บูมเบส]

ประแอดเรียบร้อยมาอ่านค่อยสบายใจหน่อย 555 เรื่องนี้ปัญหาคือพ่อตาสินะ

[kawisara]

ที่แท้มันเป็นแผนการของป๋าถุงนี่เอง

พยายามเข้านะอิฐ เพื่อน้องเกี๊ยวที่น่ารัก

คุณพลเค้าขอโทษ ที่เค้าเคยด่าตะเองใว้เยอะเลย ไม่โกรธเค้านะ

เค้ายกน้องแยมให้เลยเอ้า อย่าโกรธเค้านะ เค้าไม่รู้

[เอแคร์ไวท์ครีม]

พี่อิฐน่ารัก 

[hormonesyj]

พออ่านจบแล้วได้แต่อุทาน อ๊าย คุณพลช่างหล่อเหลาอะไรเยี่ยงนี่
555555555 แยมก็ช่างร้ายเสียนี่ มันน่าจับมาคู่กันนัก
พี่อิฐขาสู้ๆนะคะ จะจบแล้ว คิดถึงน้องเกี๊ยวแย่เลยยยย

[gayraygirl]

สำเร็จแล้วนะพี่อิฐ เพราะพี่อิฐเป็นคนดีถึงได้ส่งผลดีแบบนี้

[AMMY★]

ใกล้จะจบแล้วอ่ะ ฮือออออออ ไม่อยากให้จบเลย น้องเกี๊ยวว พี่อิฐสู้ๆน้า คุณถุงไม่ใจร้ายหรอก

[Akikojae]

แล้ววันที่ผมภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตก็มาถึง วันรับปริญญาของผมถูกจัดขึ้นที่มหาลัยของเรา พ่อกับแม่ผมมานอนที่โรงแรมข้างๆนี้เพื่อที่ท่านจะได้เดินทางสะดวก ไม่ต้องวุ่นวาย ส่วนน้องชายผมมันมาวันซ้อมใหญ่พร้อมๆน้องและหลานรหัสไปแล้วเพราะติดธุระที่โรงเรียน พี่ๆที่ทำงานก็มาแสดงความยินดีวันซ้อมใหญ่ไปแล้วเหมือนกัน วันนี้คนที่มาร่วมยินดีกับผมจึงมีแค่ครอบครัวผมและคนที่ผมรักที่สุด 'น้องเกี๊ยว'


ผมเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรตั้งแต่หกโมงเช้า ตื่นมาแต่งหน้าทำผมพร้อมช่างของไอ้แน่ตั้งแต่ตีห้า ในกำหนดการคณะวิศวะจะทำพิธีเสร็จตอนเที่ยงกว่าๆ เราจึงต้องเข้าหอประชุมแต่เช้าเพื่อรอเปิดพิธี วันนี้เป็นวันที่ผมตื้นตันที่สุดในชีวิต ตอนที่ผมยื่นมือออกไปรับใบประกาศ มันคือความภูมิใจสูงสุด ว่าผมสามารถทำมันได้แล้ว ผมเรียนจบเพื่อพ่อกับแม่และตัวเองสำเร็จแล้ว


พอรอบเช้าเสร็จพวกผมก็ได้ออกมาด้านนอกเสียที ผมนัดน้องกับพ่อแม่ไปเจอที่ศาลาริมน้ำ ตรงนั้นเป็นที่แห่งความทรงจำและผมอยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วย


"พ่อมึงรออยู่ไหนวะ ไอ้มิลค์ล่ะ" ผมถามไอ้คุณชายแน่ ตั้งแต่วันที่ผมเจอมันมาจนถึงวันนี้ มันก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย ซื่อเซ่ออย่างไร ก็ยังเป็นแบบนั้น เปลี่ยนไปตรงมีผัวคอยคุมนี่แหละ


"ศาลาริมน้ำเหมือนกันครับ ไปด้วยกันเลยไหม" ผมพยักหน้าเดินฝ่าฝูงชนมาเรื่อยๆ ยังจำตอนที่ผมนั่งวาดรูปข้างสระน้ำได้ไหมครับ ที่ตรงนั้นแหละ ด้านข้างจะมีศาลาอยู่ด้วย มันเป็นสถานที่ๆผมชอบมากแห่งหนึ่งในมหาลัยนี้ พอนึกว่าจะไม่ได้มาอีกบ่อยๆก็รู้สึกใจหายครับ


เดินมาไม่นานก็ถึง ผมเดินไปไหว้พ่อไอ้แน่ก่อน ถ่ายรูปกับมันอีกสองสามรูปเพราะวันนี้ไอ้มิลค์มันเอากล้องมาถ่ายแฟนมันเต็มสตรีม วันนี้ไอ้แน่หล่อมากครับ ถอดแว่นแล้วก็เซ็ตผมขึ้นทรง เรียกได้ว่าหล่อจนไอ้มิลค์ออกอาการหึงหวง พอถ่ายรูปกันเสร็จผมก็ลาพ่อกับแม่มันแล้วเดินเข้ามาด้านใน เห็นพ่อกับแม่แล้วครับ เกี๊ยวเองก็ยืนโบกไม้โบกมือให้ผมอยู่


"พ่อแม่สวัสดีครับ" ผมไหว้พวกท่าน


"ยินดีด้วยนะลูก อ่ะนี่ถือถ่ายรูปนะ" พ่อกับแม่เข้ามากอดผม ยื่นดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ แค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ ผมไม่เคยหวังจะได้อะไรจากท่าน เพราะท่านเหนื่อยกับพวกผมมามากแล้ว


"พี่อิฐ ยินดีด้วยนะครับ" เกี๊ยวยื่นตุ๊กตาที่ทำขึ้นเป็นตัวผมมาให้ ผมรับมาแล้วกอดน้องไว้ เดี๋ยวนี้เกี๊ยวสนิทกับพ่อแม่ผมแล้วครับ เพราะเวลาเสาร์อาทิตย์ไหนว่างๆ ผมจะพาน้องไปบ้าน ไปเยี่ยมพ่อกับแม่


"ครอบครัวนี้ถ่ายรูปหน่อยครับ" ไอ้มิลค์เดินมาหาเพราะของมันเสร็จแล้ว พวกผมถ่ายรูปกันไปหลายรูปครับ มีทั้งครอบครัว และผมกับเกี๊ยว เดี๋ยวไอ้มิลค์มันไปล้างแล้วจะเอาใส่ซีดีมาให้ด้วย คิดถึงตอนที่ยังเรียนอยู่ในรั้วมหาลัยแล้วอดใจหายไม่ได้ ความสนุก ความสุข มันอบอวลไปด้วยความรักของทุกๆคน ตอนนี้ผมทำงานแล้ว ก็ต้องก้าวกันต่อไป ชีวิตยังอีกยาวไกลครับ


"เดี๋ยวกูไปก่อน ยินดีอีกทีนะอิฐ เอาไว้นัดเจอกัน" ไอ้มิลค์ลา "พ่อกับแม่สวัสดีครับ"


"สวัสดีลูก" พ่อกับแม่ผมรับไหว้ ไอ้มิลค์เดินออกไปแล้ว


"เดี๋ยวเราไปฉลองกันที่โรงแรมxxนะครับ พี่อิฐใส่ราชประแตนไปเลยเนอะ เกี๊ยวจองโต๊ะไว้แล้ว" เกี๊ยวบอกยิ้มจนตาหยี ผมยิ้มกลับให้น้อง ดึงตัวบางมากอดคอไว้หลวมๆ เขาวางแพลนไว้แล้วคงเปลี่ยนยากครับ ได้แต่ทำตามที่เขาอยากทำ


เราออกมากันด้วยรถน้องเหมือนเดิมครับ ผมเองตอนนี้ยังไม่อยากสร้างภาระให้ตัวเอง แม้เงินเดือนจะพอที่จะดาวน์รถ แต่เอาเข้าจริงๆก็ต้องคิดหลายอย่าง มันไม่ใช่ง่ายๆ พอเราโตแล้ว เราก็จะรู้ว่าอะไรที่มันได้มาง่ายๆมักไม่มี ถ้าไม่เหนื่อยวันนี้ วันหน้าก็คงอดตาย และถ้าไม่เก็บออมวันนี้ วันหน้าก็คงไม่มีเงินพาน้องไปเที่ยวที่ดีๆ


เราแวะส่งพ่อกับแม่ก่อนเพราะท่านอยากพักผ่อน ผมก็เข้าใจนะครับ ตอนแรกท่านจะกลับเลย แต่ติดที่ผมยังไปส่งไม่ได้ จะให้นั่งรถตู้กลับก็ใช่เรื่อง เลยพาท่านไปส่งที่โรงแรมก่อนออกมา มาถึงโรงแรมกันในครึ่งชั่วโมงถัดมา กว่าจะฝ่ารถผู้ปกครองมาได้ก็นานเหมือนกัน ผมนี่มาชุดราชประแตนของจริงเลย ชุดครุยผมถอดเก็บไว้บนรถไว้แล้ว เข้ามาด้านในเกี๊ยวก็คุยกับพนักงานครู่นึงก่อนจะนำพวกผมเข้าไป ผมก็แปลกใจเหมือนกันนะครับที่วันนี้เกี๊ยวเลือกจะมาโรงแรมหรูกลางกรุงแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นจนกระทั่ง


"ปะป๊ามี้ครับน้องมาแล้ววว" ผมตะลึงงันไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอคุณถุงอีกครั้ง หลังจากที่ตกลงกันเรื่องเกี๊ยวและผมก็ทำตามสัญญาได้สำเร็จ ผมเองก็ไม่ได้เจอท่านอีกเลย


"สวัสดีครับ" ผมไหว้ท่านสองคน ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน น้องนี่เซอไพรส์ผมอย่างจังครับ


"นั่งกันสิ มัวแต่ทำหน้าตกใจอยู่นั่น" ป๊าเกี๊ยวหันมาแหวใส่ผม คุณปรุงรีบแตะคนตัวโตกว่าเลยครับ คงปรามไม่ให้ดุผมมากนัก


"จบแล้วสินะ" ป๊าเกี๊ยวถาม วันนี้ท่านแต่งตัวสบายๆครับ แต่ก็ดูหล่อและเนี้ยบมากๆเหมือนเคย ส่วนคุณปรุงก็หล่อมากเช่นกัน


"ครับ จบอย่างเป็นทางการ" ผมตอบ ท่านทานกันได้สักพักแล้วครับ ตอนนี้มีอาหารมาเสิร์ฟใหม่อีกเพียบ เรียกได้ว่าเต็มโต๊ะทีเดียว


"ทานไปคุยไปเลยอิฐ" มี้ของเกี๊ยวบอก "ขอบคุณครับ"


"แล้วจะเอาไงต่อไปล่ะ ยังอยากทำงานกับพลอยู่ไหม" คุณถุงถาม


"ครับ ผมก็กะว่าจะทำงานกับบริษัทของคุณพลต่อไป ผมยังเด็กครับ ทุนผมก็ไม่มี จะตั้งบริษัทเองก็ยาก"


"ไม่คิดอยากเรียนต่อหรือไง" คุณถุงเลิกคิ้วถามต่อ เกี๊ยวหันมายิ้มให้กำลังใจผม


"ผมเองก็อยากเรียนครับ แต่ว่าขอทำงานเก็บตังก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที" ผมตอบไปตามความเป็นจริง ผมอยากเรียนบริหารเพิ่ม เผื่อบางทีมีช่องทางขยับขยายจะได้ไม่ต้องพึ่งคนอื่น


"ฉันคุยกับพ่อแม่นายแล้วนะ" คุณถุงจ้องหน้าผมก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ


"อะ .. อะไรนะครับ" ผมไม่เข้าใจ คุย? คุยเรื่องอะไร


"ฉันนัดคุยกับพ่อแม่นายมาก่อนแล้ว เรื่องชีวิตนายหลังจากนี้" คุณถุงบอก "ต่อจากนี้นายจะต้องเรียนปริญญาโทภาคพิเศษ จนกว่าจะจบ แล้วฉันจะให้นายมาช่วยงานฉันที่ระยอง คิดว่าไงล่ะ"


ผมคิดตามที่คุณถุงพูด ทำไมมันดูยากจัง "ผมมีทางเลือกอื่นหรือเปล่าล่ะครับ"


"ไม่มีหรอก ที่ถามก็แค่อยากรู้ แต่ห้ามปฏิเสธ จะมาเป็นลูกเขยตระกูลนี้ จะต้องเก่ง มีความรู้ และรับผิดชอบครอบครัวได้ นายเข้าใจใช่ไหม" คุณถุงย้ำ ผมพยักหน้ารับ เกี๊ยวส่งมือมากุมมือให้กำลังใจผมใต้โต๊ะ ส่วนคุณปรุงเองก็ส่งยิ้มมาให้กำลังใจผมเช่นเดียวกัน


นี่ผมจะได้เป็นลูกเขยบ้านนี้จริงๆจังๆแล้วใช่ไหม


"แสดงว่า .. คุณถุง .. ยอมรับผมแล้ว" ผมเอ่ยถาม มองสีหน้าเรียบเฉยของคนตรงข้าม เขาส่ายหัวน้อยๆ พร้อมยิ้มออกมา


"ฉันเฝ้าดูนายมาเกือบปี นายทำอะไรให้ฉันไม่พอใจในตัวนายอย่างนั้นหรือ เท่าที่ดูมาก็ไม่มีนี่นะ แล้วจะให้ฉันตั้งแง่รังเกียจนายได้อย่างไร ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก" คุณถุงพูดแล้วตักอาหารทานต่อ ส่วนผมก็ยอ่มได้สิครับ ว่าที่พ่อตาเล่นเอ่ยปากยอมรับกันขนาดนี้แล้ว


"ป๊าเขาชอบเก๊กน่ะพี่อิฐ" น้องหันมาพูดกับผมขำๆ ทำให้คุณปรุงหัวเราะตามไปด้วย


"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะน้อง" คุณถุงหรี่ตามองเกี๊ยว น้องเลยตักอาหารข้ามไปให้เป็นการไถ่โทษ


"อิฐ" คุณปรุงเรียกผมครับ


"ครับ" ผมตอบวางช้อนก่อนจะตั้งใจฟัง


"เรียกว่าพ่อปรุงเถอะ ส่วนคนนี้ก็เรียกเขาว่าป๊า" ท่านเป็นคนเอ่ยปาก ทำให้ผมต้องเรียกพ่อปรุงกับป๊าถุง


"ขอบคุณมากนะครับที่ให้โอกาสผมและคอยช่วยเหลือผมมาตลอด" ผมไหว้พวกท่านทั้งสองคน รู้สึกปลื้มปิติที่มีคนเอ็นดูและให้โอกาสคนอย่างผมบ้างในโลกใบนี้


"อิฐเป็นคนที่ป๊าวางใจให้ดูแลน้อง สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำให้น้องเสียใจ สัญญากับป๊าได้ไหมว่าถ้ามันเกิดปัญหาหรือความรักมันไปด้วยกันไม่ได้อิฐจะต้องคิดถึงน้องก่อน เกี๊ยวคือคนที่ป๊ารักที่สุด ถ้าหากว่าน้องเจ็บ ป๊าก็เจ็บกว่าหลายเท่า" คุณถุงพูดซะผมไม่กล้าทิ้งน้องเลยครับ ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยคิดจะทิ้งเกี๊ยวอยู่แล้ว เกี๊ยวคือที่สุดของผม ระยะเวลาหนึ่งปีของเรามันพิสูจน์อะไรได้เยอะเหลือเกิน


"ผมสัญญาครับ ผมจะไม่มีวันทิ้งเกี๊ยว เราจะช่วยกันแก้ปัญหา ฝ่าฟันมันไปให้ได้ ผมขอบคุณมากนะครับที่ไว้ใจผม ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังครับ" ผมให้คำสัญญากับท่าน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะไม่ลืมเด็ดขาดว่าผมกับน้องเคยรักกันมากแค่ไหน และจะรักตลอดไป


.


ผ่านมาหลายเดือนแล้วนับตั้งแต่ผมรับปริญญา ผมยังทำงานอยู่ที่บริษัทคุณพลเหมือนเดิม ตอนนี้ผมได้เลื่อนขั้นมาเป็นผู้ช่วยพี่อ้นเต็มตัวแล้ว ได้ตำแหน่งเพิ่ม ได้เงินเพิ่ม ทำให้ผมมีเวลาไปเที่ยวกับน้องมากขึ้น ตอนนี้ผมมีรถเป็นของตัวเองแล้วนะครับ มาจากน้ำพักน้ำแรงของผมทั้งหมด แม้จะยังผ่อนไม่หมด แต่ก็ภูมิใจที่ได้มาด้วยพละกำลังของตัวเอง


"เออ ไว้เจอกัน" ผมลาเพื่อนที่มาเรียนบริหารด้วยกัน ผมเรียนภาคพิเศษเสาร์อาทิตย์ตามที่ป๊าจัดแจงให้ ไม่ต้องกังวลหรอกนะครับ ที่จริงแล้วป๊าถุงท่านใจดีมากๆ และผมเองก็รักท่านเหมือนพ่ออีกคนนึงไปแล้ว


"น้องครับ เดี๋ยวพี่ไปรับออกมาทานข้าวนะ" ผมโทรหาน้องเพราะตอนนี้จะเที่ยงแล้ว ผมเรียนที่เดิมครับ น้องเองก็ยังอยู่คอนโดเดิมไม่เปลี่ยนไปไหน


( พี่อิฐรอข้างล่างนะครับ เดี๋ยวน้องลงไป )


"ครับผม"


ผมวางสายแล้วเดินมาเอารถ ออกจากมหาลัยมาถึงหอน้องก็ไม่ไกลครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงขี่จักรยานมารับแล้ว แต่ตอนนี้จักรยานเก็บไว้ปั่นเพื่อสุขภาพทุกเย็นจะดีกว่า


"ไงเรา หิวยัง" มาถึงก็จอดรอไม่นาน คนน่ารักของผมก็วิ่งลงมาครับ ตอนนี้น้องเรียนปีสองแล้ว อีกตั้งสองปีกว่าจะจบ


"นิดหน่อย คิดถึงพี่อิฐมากกว่า" แหนะ มีการมาออดอ้อน ผมแอบยิ้มเลยครับ น้องน่ารักไม่เปลี่ยน แถมยังน่ารักกว่าเดิมจนต้องฝากฝังไอ้มิลค์ดูให้อีก เห็นว่ามีคนตามจีบเยอะ ผมก็หึงสิครับ ยิ่งไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ใครจะทำอะไรหรือเปล่าไม่รู้


"น้องโทรบอกไอ้แน่ไปเจอกันใบหยก" ผมบอก ลืมไปสนิทว่าวันนี้มีนัดกับมันด้วย ตอนนี้ไอ้แน่มันกำลังเรียนรู้ธุรกิจที่บ้านอยู่ ในเมื่อไม่ยอมไปเรียนก็ต้องสืบทอดกิจการของทางบ้าน ซึ่งมันก็ยอมครับ


"พี่แน่รับทราบ ให้เราไปก่อน" ผมรับคำขับรถมาเรื่อยๆ โดยมีน้องนั่งพูดจ้อเกี่ยวกับเรื่องเรียน ก็เชิงบ่นทุกเรื่องที่ไม่ได้ดั่งใจแหละครับ


"โอเค" เรามาถึงโรงแรมกันก่อนครับ ตอนแรกว่าจะขึ้นไปเลยแต่เกี๊ยวรอได้พวกผมเลยรอ รอไม่นานมันก็มา มาทั้งคู่ผัวเมียแหละครับ เดี๋ยวนี้ไอ้มิลค์ดังใหญ่แล้ว เป็นนายแบบเต็มตัวไปแล้ว สงสารไอ้แน่ต้องคอยงอนให้ผัวสนใจ ผมนี่นับถือมันเลย


"ไม่เจอนานแก่ขึ้นป่ะวะ" ไอ้มิลค์แซวผม


"เขาเรียกดูดีภูมิฐานเว้ย มึงจะเข้าใจอะไร" ผมบอก ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ


"ก็แก่นั่นแหละ ระวังจะโดนคนอื่นมาคาบแฟนไป" อ้าวไอ้เวรมีแช่งอีก


"คุณมิลค์พอเถอะครับ แน่หิวแล้ว" เกี๊ยวหลุดขำเลยครับ ไอ้แน่ลากผัวมันไปหาของทานแล้ว ส่วนผมก็พาน้องเดินหาของกินเหมือนกัน นานๆเราจะได้อยู่พร้อมหน้าขนาดนี้ มีหรือจะพลาดโอกาสพูดคุยเรื่องส่วนตัวของแต่ละคน


ตอนนี้พ่อกับแม่ไอ้มิลค์ก็ยอมรับได้แล้วว่าลูกเป็นเกย์ มันก็พยายามอย่างมากกว่าจะฝ่าความไม่เข้าใจมาได้ ผิดกับคู่ผมที่คุณถุงกับคุณปรุงเป็นผู้ชายทั้งคู่ เลยไม่มีดราม่าเรื่องเพศเข้ามาเกี่ยว


"คิดถึงตอนที่เรายังอยู่มอนะครับ สนุกดี ตอนนี้ผมเอาแต่ทำงาน น่าเบื่อ" ไอ้แน่พูด มันคงเหงาจริงๆ เวลาไปทำงานก็คงอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมไม่มีใคร


"กูก็คิดถึงพวกมึง อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง อยากเล่นซนไปวันๆไม่มีภาระอะไร" ผมบอกคิดถึงวันเก่าๆแล้วมีความสุขเสมอ


"ไม่น่าเชื่อว่าเราทำงานกันแล้ว ยังเหมือนเพิ่งจะเรียนจบไปเอง ใจหายจังครับ" ไอ้แน่ชวนดราม่าอีกรอบ มื้อนี้แต่ละคนเลยพยายามพูดถึงเรื่องอนาคตและความสุขในวันข้างหน้าแทนที่จะเป็นเรื่องราวในอดีต อดีตมีไว้ให้เราจดจำ ส่วนอนาคตมีไว้ให้เราสร้างมันขึ้นมาใหม่


ผมลาพวกมันออกมาเมื่อทานกันเสร็จเรียบร้อย พรุ่งนี้วันเกิดน้องครับและผมอยากเซอร์ไพรส์เกี๊ยวเป็นคนแรก


"ป๊าท่านบ่นน่ะครับว่าทำไมไม่รีบกลับบ้าน" น้องวางโทรศัพท์แล้วหันมาพูดกับผม คืองี้ครับ ผมจะพาน้องไปนอนที่รีสอร์ตสักคืน พรุ่งนี้ถึงจะเข้าบ้านกัน


"พี่อยากอยู่กับเราสองคนบ้าง ป๊าคงเข้าใจแหละเนอะ" ผมยื่นมือไปกุมมือน้อง ไม่อยากเชื่อว่าเราคบกันมากว่าสองปีแล้ว


"แล้วพี่อิฐจะพาน้องไปไหนครับ" น้องถาม ตักเยลลี่ที่แวะซื้อในปั๊มเข้าปาก


"บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ ไว้ถึงก็รู้เอง" ผมบอก อันที่จริงถ้าเขาสังเกตถนนเขาก็จะทราบครับว่าที่ผมพามาคือที่ไหน


วังแก้ว ระยอง


ผมขับรถเข้ามาด้านใน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาทุ่มกว่าแล้ว มาถึงที่น้องก็หลับไปแล้วครับ ตอนแรกก็ยังคุยกันอยู่ดีๆ หันมาอีกทีน้องก็หลับเสียแล้ว


"เกี๊ยวครับ ถึงแล้วนะ" ผมก้มลงไปคลอเคลีย จูบที่แก้มใสเบาๆพร้อมใช้มือลูบอีกข้างไปด้วย


"อือ ครับ" น้องตอบรับ หยิบกระเป๋าตัวเองมาสะพาย ผมเดินนำก่อนจะไปเอากุญแจเปิดห้อง มาถึงห้องเจ้าตัวก็หลับเลยครับ ผมเลยปล่อยไปก่อน พอตื่นจะพาไปหาอะไรทาน


สองทุ่มกว่าๆเกี๊ยวก็ตื่น ผมพาน้องไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะจูงมือกันเดินออกมาหาร้านอาหารชิวๆนั่ง ที่นี่วิวดีมากครับ ต่อศาลาออกไปนอกทะเล บรรยากาศดีมากๆ


"ผมขอไวน์ ส่วนน้องเอาน้ำแดงเนอะ" ผมสั่งอาหารและเครื่องดื่มเรียบร้อย


"ทำไมถึงอยากพาน้องมาล่ะครับ" เกี๊ยวถาม ผมเอื้อมมือไปกุมมือน้องไว้


"ก็เราไม่ได้มาเที่ยวกันนานแล้ว พี่ก็แค่อยากให้เกี๊ยวได้พักผ่อนบ้าง" ผมบอก ลูบมือเล็กเบาๆ


"ขอบคุณนะครับ แค่นี้น้องก็พอใจแล้ว พี่อิฐต้องทำงานไหนจะเรียนอีก ที่จริงไม่ต้องลำบากก็ได้" เกี๊ยวเอ่ย ยกมือมากุมมือผมทั้งสองข้าง


"ไม่ได้หรอก ถ้าใครมาจีบน้อง แล้วเขามีเวลาให้พี่ก็แย่สิ" ผมแกล้งแซว ทำหน้าเศร้า


"ไม่มีทาง น้องรักพี่อิฐคนเดียว ไม่เชื่อใจน้องเลยหรอ" กลายเป็นน้องดราม่าใส่มาอีก ผมก็ใจอ่อนตามเคยครับ รักมากจนไม่สามารถเอาใครมาแทนที่แล้ว


"เชื่อสิครับ ก็น้องจีบพี่ก่อนนี่เนอะ" ผมแซวเลยโดนค้อนมาหนึ่งที จากนั้นอาหารก็มาเสิร์ฟครับ เราสองคนนั่งทานไปพูดคุยเรื่องสัพเพเหระกันไป จนประมาณห้าทุ่มครึ่งถึงจะพากันออกมาเดินเล่นริมทะเล


"พี่อิฐว่าไหมว่าทำไมเราถึงได้มาเจอกัน" เกี๊ยวทรุดตัวลงตรงขอบทราย น้ำทะเลซัดเข้าท่วมเท้า


"ไม่รู้สิ โชคชะตาแหละมั้ง" ผมตอบเงยหน้ามองดูดวงดาวที่คืนนี้สว่างไสวเป็นพิเศษ


"พี่อิฐรู้ไหมว่าตอนแรกเกี๊ยวอยากได้พี่ชายนะ ไม่ได้ต้องการแฟนเลย" น้องพูดกลั้วหัวเราะ ทำให้ผมขำไปด้วย


"ก็ได้ทั้งพี่ชายทั้งแฟนไง ไม่ดีหรอ หืม" ผมขยี้หัวตัวเล็ก น้องหันมายิ้มแล้วกวักน้ำทะเลเล่นต่อ


"เกี๊ยวครับ" ก้มมองนาฬิกาตอนนี้ก็ปาไปจะเที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะมอบอะไรบางอย่างให้น้องเสียที


"ครับ" น้องงุนงงยอมส่งมือมาให้ผมฉุดตัวขึ้น ผมดึงน้องเข้ามาจูบที่กระหม่อมทีนึงก่อนจะทรุดตัวคุกเข่าแล้วเอาของบางอย่างในกระเป๋าขึ้นมา


"พี่อิฐ" เกี๊ยวเรียกผมเสียงสั่นเครือเมื่อผมยกข้อเท้าน้องขึ้นมาวางไว้ที่ขาผม


"พี่สั่งทำไว้นานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสให้เราสักที วันนี้วันดี เป็นวันเกิดน้อง นี่ถือเป็นของขวัญจากพี่ละกันนะครับ" ผมสวมสร้อยข้อเท้าให้น้องเสร็จผมก็จูบลงไปที่ฝ่าเท้า ไม่เคยคิดว่าความรักของเราจะรอดมาจนถึงทุกวันนี้ แค่มีเกี๊ยวอยู่ข้างๆ อะไรผมก็ไม่กลัวทั้งสิ้น


"ฮือ ขอบคุณนะครับพี่อิฐ นี่จะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดเลย ขอบคุณครับ" น้องโผเข้ากอดผมที่กำลังยืนขึ้น ผมจูบซับคราบน้ำตาน้อง เห็นเขามีความสุขผมก็ดีใจ รักครับ รักมากจนอยากจะเก็บน้องไว้คนเดียว ไม่ให้ใครได้เห็น


ย้อนกลับไปตั้งแต่ผมมีเรื่อง จนเราเริ่มคบกัน ความทรงจำเหล่านั้นผมยังจำมันได้ดี ความรักที่น้องมอบให้ผมมันเกินกว่าที่คนอย่างผมจะได้รับ


"ขอบคุณนะครับที่รักน้องขนาดนี้" เกี๊ยวยืนเอนตัวพิงผมแล้วดึงมือผมไปกอดเอวน้องไว้ เรามองทะเลที่ซัดกระหน่ำ หาดทรายที่มีแค่เราสองคน และดาวนับร้อยที่เป็นพยาน


"พี่ก็ขอบคุณเกี๊ยวที่เลือกคนอย่างพี่ พี่รักน้องนะครับ รักมาก และจะรักตลอดไป" ผมจูบขมับคนตรงหน้า โอบกอดและแกว่งตัวเบาๆเป็นการขับกล่อม คำว่ารักของเราคือการเอาใจใส่ การดูแล ให้อภัยและเชื่อใจกันจนวินาทีสุดท้าย ตั้งแต่วันที่ชีวิตผมมีน้องเข้ามา ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปในทางที่ดี กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ยิ่งมันมาจากคนที่เรารักด้วยแล้ว ปัญหาต่างๆก็ไม่ยากอีกต่อไป


"เกี๊ยวรักพี่อิฐนะครับ รักที่สุดในโลกเลย" น้องตะโกนเสียงดังไปทั่วหาด ทำเอาผมอดยิ้มปากกว้างไม่ได้


"พี่ก็รักเกี๊ยวครับ รักมาก รักจนสุดหัวใจเลย" ผมตะโกนดังให้น้องรู้ว่าผมรักเขาแค่ไหน น้องวิ่งหนีผมไปข้างหน้าทำให้ผมต้องตามไปจับตัวไว้ เกี๊ยวเอนหน้าหนีเพราะผมกำลังจะจูบน้อง ผมจับหน้าน้องให้มารับสัมผัสจากผม ความหวานจากคนตรงหน้าไม่เคยจางหาย ผมอยากอยู่อย่างนี้นานๆตลอดไป ไม่อยากห่างเกี๊ยวเลยแม้แต่วินาทีเดียว

FIN

Rrrrrrrrrr


"พี่อิฐ .. อืม .. ป๊าโทรมาครับ" น้องบอกทำให้ผมต้องยอมผละปากที่กำลังเล็มความหวานจากคนตรงหน้าออก


"ป๊าจะคุยด้วยครับ" น้องบอกหน้าแหย คิดว่าป๊าจะโทรมาทำไมครับ ก็ขัดขวางผมน่ะสิ


( เฮ้ ! อย่าคิดจะทำอะไรลูกชายฉันเชียวนะ ) เสียงหล่อขู่ผมดังออกมานอกโทรศัพท์


"ทำไมครับ เราคบกันมานานแล้วนะ" ใช่ คบกันมานาน ยังไม่เคยมีอะไรกัน มันน่าเจ็บใจไหมล่ะ


( ก็นั่นแหละ นายสัญญาแล้วนะว่าจะให้เกี๊ยวเรียนจบก่อน )


"โธ่! ครับๆ ผมจำได้ครับ" จะหยวนๆหน่อยก็ไม่ได้ ผมจริงใจกับน้องนะครับ ไม่เคยคิดจะฟันแล้วทิ้งเลย


( ดีมาก พรุ่งนี้เจอกัน อย่าลืมสัญญาล่ะ )


"ครับผม" ป๊าวางไปแล้ว ผมทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ยาว ชีวิตมันเศร้านะครับ มีแฟนก็ทำอะไรไม่ได้


"เป็นอะไรครับ พี่อิฐ งอนป๊าหรอ" น้องตามมานั่งบนตักผม ออดอ้อนขนาดนี้จะให้ผมอดใจได้ไง


"พี่โกรธตัวเองที่มัวแต่รักษาสัญญา" ผมเอ่ย ใครจะทนไหวครับ เนื้อตัวขาวเนียนมาล่ออกล่อใจขนาดนี้ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลยที่ทนมาได้ตั้งสองปี


"โธ่ พี่อิฐไม่เห็นต้องสนใจป๊าเลย พี่อิฐทำอะไรน้อง ป๊าก็ไม่รู้สักหน่อย" อ้าว อย่ามาทำแบบนี้นะเกี๊ยว เปิดโอกาสแบบนี้พี่จะไม่ทนเอานะ


"คืนนี้น้องทำให้ก็ได้ ถือเป็นค่าตอบแทนของขวัญ นะครับ ไม่ทำหน้าแบบนี้สิ" น้องอ้อน คลอเคลียเหมือนลูกแมวน้อยไม่มีผิด แล้วแบบนี้จะรออะไรล่ะครับ


ไม่ทำข้างใน แต่ขอข้างนอกก็ยังดี จริงไหมครับ

จบบริบูรณ์

ไม่คิดว่าจะมาถึงตอนจบจริงๆ ใจหายเหมือนกันนะคะ T^T
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคอยคอมเมนท์ตลอด
เรื่องนี้อาจจะไม่ได้สนุกอะไรมาก แต่ก็มีคนยังคอยอ่าน ปลื้มมากค่ะ
ไว้เจอกันตอนพิเศษนะคะ
ขอบคุณมากๆค่าาาา

[mukmaoY]

ขอบคุณค่ะ

เป็นคู่ที่น่ารัก และพี่อิฐมั่นคงมากๆ อบอุ่นมากๆ
อ่านพาร์ทพี่อิฐแล้วหลงตลอดเลย

[บูมเบส]

ยินดีด้วยนะครับเรื่องนี้สนุกมากเลยครับจะติดตามผลงานอื่นๆไปเรื่อยๆนะ

[❣☾月亮☽❣]

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ. น้องเกี๊ยวกับน้องแน่นี่เคะน้อยในอ้อมอกเราเลยค่ะ
พี่อิฐกับแน่นี่คนละแนวแต่เท่ห์มากค่ะ
เราจอรอตอนพิเศษหลังน้องเกี๊ยวเรียนจบและพี่อิฐแต่งเข้าบ้านป๊ากับมี้นะคะ.   

[kaokorn]

ขอบคุณฮะที่แต่งเรื่องน่ารักๆ สนุกๆให้อ่าน
ถึงตอนจบก็อดเสียดายคู่รักทั้งสองคู่นี้ไม่ได้
เป็นความรักที่ดี และให้กำลังใจเป็นอย่างมาก รออ่านผลงานเรื่องต่อไปนะฮะ ขอบคุณอีกครั้งคร้าบบบบบ

[BeeRY]

ขอบคุณค่ะ รักน้องเกี๊ยว รักพี่อิฐ รักคนเขียนค่ะ

[boonpa]

  อดทนต่อไปพี่อิฐ ขอบคุณค่ะเรื่องนี้น่ารักมากๆเลย

[patchamai28]

งืออ จบแล้ว 
รักเรื่องนี้ รักน้องเกี๊ยว รักพี่อิฐ รักคนเขียน
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวน่ารักๆให้อ่านนะคะ 
รอตอนพิเศษคะ

[B52]

ขอบคุณกับนิยายเรื่องสนุกๆ

[cakecoco-boom]

รอตอนพิเศษ มิลล์กะแน่ น้ะค่ะ

[fay 13]