ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับ
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
สองถนนข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์สูงเตี้ยสลับกันไป สีเขียวของใบไม้ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหน่อย ผมชอบธรรมชาติมากที่สุด ผมจึงเลือกที่นี่สำหรับการหนีปัญหาทุกอย่าง ผมกำลังอยู่บนรถสองแถวเข้าหมู่บ้านของคนที่ผมรู้จัก หมู่บ้านนี้เป็นหมูบ้านเล็กๆอยุ่ในหุบเขาทางเหนือของประเทศ ผมขอเข้ามาอาศัยอยู่ด้วยสักพักแต่ผมไม่ได้บอกเหตุผลหรอกว่าผมกำลังหนีปัญหามากมายที่ตัวผมเองแก้ปัญหาไม่ได้มันเกินกำลังเกินไป และผมก็ไม่มีกำลังใจที่จะสู้ต่อแล้วด้วย ผมก็เลยเลือกที่จะหนีปัญหามา ขอเวลาสักพัก เผื่อที่นี่จะทำให้ผมคิดอะไรออก ผมอยากลองมาใช้ชีวิตในที่สงบๆดูบ้าง ตลอดเวลาของช่วงชีวิตของผมที่ผ่านมา ผมเหนื่อยเกินไป ผมรู้ว่าผมแบกอะไรไว้มากมาย ตอนนี้ถึงเวลาผมต้องลองวางมันลงบ้างแล้ว ผมมาที่นี่พร้อมกับกระเป๋าสัมภาระเพียงใบเดียว ผมจะไม่เอาเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรมาช่วยอะไรผมทั้งนั้น ผมจะมาเป็นคนที่นี่ เป็นแค่ชาวบ้านชาวเขาธรรมดา ตอนนี้รถจอดแล้ว ผู้คนเริ่มทยอยลงจากรถแล้ว คงจะถึงหมู่บ้านแล้วละ หมู่บ้านเคียงเดือน
“คุณหนูคะ ทางนี้ค่ะ” หญิงสาวชาวบ้านแต่งตัวธรรมดากำลังร้องเรียกผมอยู่ เธอคือลูกสาวของยายผ่าน คนที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก แต่ท่านเสียไปแล้ว ผมก็พึ่งจะรู้ว่าเธอมีลูกสาว เธออายุไรเรี่ยกับผม เธอชื่อ แพรว เธออยู่คนเดียวที่หมู่บ้านแห่งนี้ ที่ผ่านผมรับเธอไว้ในความดูแล ส่งเสียเธอจนเรียนจบ แล้วเธอก็ขอกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ใช้ความรู้ต่างๆที่เธอร่ำเรียนมามาพัฒนาสวนผลไม้ของเธอที่ยายผ่านทิ้งไว้ให้ กับเธอผมเป็นเหมือนเจ้านาย เหมือนผู้มีพระคุณ แต่กับผมเธอเหมือนพี่สาวของผม ผมมักจะระบายเรื่องเครียดๆเรื่องที่ไม่สบายใจกับเธอ เธอเป็นผู้ฟังที่ดีแล้วช่วยผมแก้ปัญหาได้เสมอๆ แต่ปัญหาครั้งนี้มันใหญ่เกิน เธอไม่สามารถช่วยได้ ผมจึงไม่ไดบอกอะไรเธอ กลัวว่าเธอจะไม่สบายใจไปด้วย ผมรู้ว่าเธอรู้ว่าผมมีปัญหา แต่ในเมื่อผมไม่พูดเธอก็จะไม่เซ้าซี้
“เบลบอกพี่แพรวแล้วอย่าเรียกเบลว่าคุณหนู ให้เรียกว่าเบล” ผมบอกไปพลางทำหน้ายู่
“ก็มันชินนี่นา โอเค เบลก็เบล” เธอเอ่ยน้ำเสียงติดจะเนือยๆ
“ดีมากครับ ตอนนี้ผมเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา” ผมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มใส่พี่แพรว
“จ้าๆ ธรรมดาก็ธรรมดา ปะ เข้าบ้านอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่า เดินทางมาเหนื่อยๆ” พี่แพรวเอ่ยแนะนำ
“โอเคคับ เย็นนี้พาผมสำรวจหมู่บ้านด้วยนะ” ผมอ้อนไป
“ได้จ้า ว่าแต่เอาของมาแค่นี้หรอ?” พี่แพรวถามผม
“ใช่ครับ ค่อยซื้อใหม่ที่นี่ไง จะได้กลมกลืน” ผมตอบพร้อมยิ้มร่า
“โอเคๆตามนั้นจ้ะ” พี่แพรวเอ่ยแบบปลงๆยิ้มๆ
“โอ้ยยย” ขณะที่ผมเดินอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีแรงอะไรสักอย่างเข้าปะทะผมอย่างแรง ผมล้มมลงไปอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน ยังดีที่เข้ารับผมทันไม่งั้นหน้าแหกแน่
“เดินระวังหน่อยสิคุณ เด๋ยวก็เจ็บตัวหรอก” เสียงทุ้มติดด้วยแรงอารมณ์เอ่ยบอก
“เอ่อ ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง” ผมบอกขอโทษเขาไป
“ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าเดินระวังๆหน่อยนะครับ” เขาเอ่ยตอบมา
“ครับ” ผมบอกกลับไป พร้อมเงยหน้ามองเขา ฮู้ว ดารามาเที่ยวหมูบ้านหรอ คนอะไรเนี่ย หล่อจัง รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทน คิ้วเข้ม มีหนวดเคราบางๆ แต่คงไม่น่าจะใช่ดาราแล้วละ เขาแต่งตัวปกติทั่วไปเหมือนชาวบ้าน แต่ออร่าของเขานี่สิ พุ่งจริงๆ เผลอไปสบตาเขา สายตาเขาดูดุดัน แต่ก็แฝงไปด้วยเสน่ห์ แต่จู่ๆเขาก็เลิกคิ้วขึ้น สงสัยจะมองนานไปหน่อย
“เอ่อ ปล่อยก่อนได้มั้ยครับ” ผมเอ่ยขึ้นเพื่อแก้สถานการณืตรงหน้า
“ครับ” เขาปล่อยผมออกจากอ้อมแขนแกร่ง
“เบลเป็นอะไรมั้ย” พี่แพรวเอ่ยถามพรางสำรวจตัวของผม
“ไม่เป็นไรครับพี่แพรว คุณเขารับเบลทัน ไม่งั้นหน้าแหกแน่ๆเลย” ผมเอ่ยติดตลกเพื่อไม่ให้พี่แพรวเป็นกังวล
“ดีแล้ว ขอบคุณนะคะพ่อเลี้ยงนิลกานต์” พี่แพรวเอ่ยขอบคุณเขา
“ไม่เป็นไรครับน้องแพรว เพื่อนมาเที่ยวหรอครับ” พ่อเลี้ยงเอยถามพี่แพรว
“น้องค่ะ เขาจะมาจากกรุงเทพ จะมาพักอยู่ด้วยสักพัก” พี่แพรวตอบกลับไป
“ครับ เอ่อ ยังไงเดือนนี้รบกวนสตอเบอรี่ที่สวนน้องแพรวหน่อยนะครับ เดือนนี้ต้องใช้เยอะ ของพี่มีไม่พอ” พ่อเลี้ยงบอกกับพี่แพรว
“ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา จะมารับวันไหนก็บอกล่วงหน้านิดนึงนะคะ จะได้เก็บให้ทัน” พี่แพรวเอ่ยตอบไป
“ขอบคุณนะครับ งั้นเป็นอีกสามวันพี่จะเข้าไปเอาที่สวนนะครับ” พ่อเลี้ยงบอก
“ตกลงค่ะ งั้นแพรวขอตัวก่อนนะคะ พาน้องไปพักผ่อนก่อนเดินทางมาเหนื่อยๆ ” พี่แพรวตอบตกลงไป แล้วเอ่ยลาพ่อเลี้ยง
“ครับ ยินดีต้อนรับนะครับ” พ่อเลี้ยงตอบรับ แล้วหันมาคุยกับผม
“ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยขอบคุณไป แล้วขอตัวกลับไปพัก
“เก็บสตอเบอรี่หรอ เบลอยากเก็บอ่ะ ให้เบลไปเก็บด้วยนะ” ผมอ้อนไป อยากลองเก็บผลสดๆจากต้นดูบ้าง
“ได้สิคะคุณหนู มีให้เก็บเยอะแยะ แต่เก็บแล้วกินให้หมดด้วยนะคะ อย่าทิ้งขว้าง พี่ไม่ยอมนะ” พี่แพรวเอ่ยดักทาง
“ได้เลย จะกินให้หมดสวนเลย5555” ผมบอกไปด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“หึ คุณหนูหรอ จะอยุ่ได้สักกี่น้ำ ที่นี่ไม่ได้สะดวกสบายเหมือนเมืองกรุงนะ” พ่อเลี้ยงเอ่ยค่อนแคะคนร่างบางกับตัวเอง
…………………………………
“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง จะไปไหนหรอครับ” ผู้ใหญ่บ้านเอ่ยถาม
“จะไปคุยกับน้องแพรวสักหน่อยหน่ะ ผู้ใหญ่กัน ไปที่สวนมา เด็กที่สวนบอกน้องแพรวออกมารับคนที่ท่ารถ” พ่อเลี้ยงเอ่ยตอบไป แล้วเดินไปยังท่ารถ นั่นไงเจอน้องแพรวแล้ว แต่ในขณะที่กำลังเดินเข้าไปหา จู่ๆ ก็มีอะไรสักอย่างเข้ามากระแทกอย่างแรง พอมองไปคนตัวบาง ผิวขาวจัด ผมสีน้ำตาลอ่อน คิ้วสวย ปากสีแดงสด รวมๆแล้วดูน่ารัก กำลังจะล้มลงเพราะแรงกระแทก เขาจึงเข้าไปคว้าคนตัวบางเข้ามาในอ้อมกอด สัมผัสแรกตัวนิ่มจังแถมมีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วย ได้กลิ่นแล้วสบายใจจัง เมื่อมองหน้ามน หัวใจกลับเต้นเร็วขึ้น เขาจึงเอ่ยเตือนเสียงเข้มไป ร่างบางตอบกลับมาด้วยเสียงหวานไพเราะ พร้อมกับเงยหน้ามองเขา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีเสน่ห์ทำเขาเกือยลืมหายใจ แต่ดูเหมือนร่างบางในอ้อมกอดของเขาจะตกอยู่ในพวัง จ้องเขานานมาก เขามีอะไรติดหน้าหรอ จึงเลิกคิ้วขึ้นเพื่อเป็นการถาม ร่างบางดูเหมือนจะได้สติ แล้วเอ่ยให้ปล่อยออกมาอ้อมกอด ทำไมเขากลับไม่อยากปล่อยเลยนะ แต่ก็ต้องทำใจปล่อยออกไป จากนั้นก็ได้คุยกับน้องแพรว จึงได้รู้ว่าร่างบางเป็นเพื่อนมาจากรุงเทพ ตอนแรกคิดว่ามาเที่ยว แต่น้องแพรวบอกว่าจะมาอยู่ที่นี่สักพัก คนกรุงอย่างนั้นหรอจะอยู่ที่นี่ได้นาน แต่จู่ๆก็ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ปรากฏว่าได้ยินว่าเป็นคุณหนู แต่ทำไมน้องแพรวจึงบอกว่าเป็นน้องละ แล้วทำไมต้องหงุดหงิดแล้วค่อนแคะเขาด้วย เขาทำอะไรผิด ปกติเป็นคนมีเหตุผลนี่ จะอยู่ได้นานหรือไม่ได้นานมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา แต่อีกใจก็อยากจะให้เขาอดทนอยู่ได้นานๆ อยากรู้จักมากกว่านี้
………………….
เช้าวันใหม่ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น ออกไปเดินเล่นในสวนรับอากาศบริสุทธิ์ซึ่งหาได้ยากในเมืองหลวง ที่นี่ต้นไม้เยอะ อากาศไม่ร้อน ผู้คนไม่พลุกพล่าน สบายใจจังงงงงงง วันนี้ภาระกิจแรกจะไปสตอเบอรี่ในสวนกับพี่แพรว สวนของพี่แพรวไม่ได้ใหญ่มาก ทำให้พี่แพรวดูแลได้โดยง่าย คนงานไม่เยอะ เห็นสวยๆแบบนั้น แต่แข็งแรงมาก แล้วก็อดทนสุดๆ ตอนแรกจะส่งให้พี่แพรวไปคุมไร่ของที่บ้านเพราะพี่แพรวเป็นคนเก่งมาก แต่พี่แพรวขอกลับมาดูแลสวนที่นี่เพราะยายผ่านทิ้งไว้ให้ พี่แพรวจะไม่ขายเด็ดขาด ให้เป็นมรดกต่อไปถึงลูกหลาน ผมจึงไม่ได้บังคับอะไร ตามใจพี่แพรว
“พี่แพรว จะไปเก็บสตอเบอรี่กี่โมงอ่า” ผมเอ่ยถาม
“สักสายๆแล้วกัน เบลอ่ะมากินข้าวเช้าก่อนมา” พี่แพรวเอ่ยชวนทานข้าวเช้า
“จริงๆ ให้เบลช่วยก็ได้นะ พี่แพรวก็รู้งานบ้านเบลทำเป็นนะ” ผมบอกพี่แพรวไป
“ไม่ได้ค่ะ มาอยู่ที่นี่ให้สบายใจไม่ใช่หรอ เก็บแรงไว้ไปแก้ปัญหาที่คาใจดีกว่านะ” พี่แพรวเอ่ยบอกด้วยน้ำสียงห่วงใย
“นั่นมันก็ใช่ แต่ที่เบลมาที่นี่เบลมาในฐานะชาวบ้านคนหนึ่งนะ อะไรที่เบลช่วยได้เบลก็อยากช่วย มาอาศัยอยู่ก็เกรงใจพี่แพรวจะแย่แล้ว” ผมบอกออกไป
“ก็นั่นแหละค่ะ พี่ให้เบลเหนื่อยได้หรอกนะ เบลเป็นผู้มีพระคุณของพี่นะ” พี่แพรวบอก
“อย่าพุดอย่งนั้นสิครับ เบลเต็มใจ ไม่คิดว่าเป็นบุญคุณหรอกนะ ลูกยายผ่านก็ถือว่าเป้นครอบครัวเบลเหมือนกัน ยายผ่านเลี้ยงเบลมาด้วยความรัก เบลรักท่านมาก แล้วเบลก้รักพี่แพรวเหมือนกันนะครับ พี่แพรวก็เปรียบเสมือนพี่สาวของเบลคนหนึ่งเหมือนกัน” ผมบอกไป
“โอเคๆ อย่าดราม่ากันเลยนะคะ เดี๋ยวซึ้ง55555 เอาเป็นว่าเดี๋ยวมีอะไรให้ทำให้ช่ยพี่จะบอกแล้วกันนะคะ” พี่แพรวเอ่ยบอก
“ครับๆ” ผลตอบรับไป
……………….................