หัวข้อ: จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8

[nonut2233]

ตั้งตารอตอนต่อไปเลยค่าาา

 

[Kanompa32]

พี่กรดน่ารักกกก

[baibobo]

รออ่านทุกวันนะคะ มาต่อเร้ววววว คิดถึง
 

[::UsslaJlwaJ::]

พี่กรดคือดีย์~

[Kittykit]

อยากอ่านแล้วมาต่อเร็ววววว 

พี่กรด ฮื้อออ>< คือดีเวอร์ๆ

[samon3265]

ทำไมเขินจัง อ่านแล้วชอบมากเลย กรดคือดีงาม พ่อของลูกเรามาก 55555 ชอบ><
มาต่อเถอะนะคะ รอกันไม่ไหวแล้ว ใจมันเรียกร้อง ตอนต่อไปแล้ว

[peyomyom552]

รอคอย

[Domino22]

คิดถึงที่สุดเลยยยย

[somsasom]

  รอค่าาา พี่กรดน่ารัก รอดูความแสบของน้องขิม

[funndee]

พี่กรดดีย์
เขินเลยเด้ออออ ตั้งแต่เจอกันจนพาน้องมานอนหอ พ่อบ้านดีเวอร์

[radapoomjai]

อ่านจบรวดเดียว จนถึงตอนล่าสุด
น่ารักดีอ่าาา ทั้งกรดทั้งขิม แอบหมั่นเขี้ยวน้องขิม น่าหยิกน่ากอด
นี่รอดูว่ารันจะชวนคู่นี้ยังไง ขอแผนที่เขาตกหลุมรักกันตลอดไปเลยค่ะ
แล้วคู่รันกับขลุ่ย ขอเดาว่าชอบกันทั้งคู่แต่ไม่กล้าบอก

 

[baibobo]

 

[luklukky]

  มาเถอะนะ มาต่อเถอะนะะะะ

[Domino22]

เมื่อไรพี่จะมาต่อออออ คิดถึงพี่กีด น้องขิมจัง

[somsasom]

รอเหมือนกันนนนนน ไม่ได้มากดดันนะฮับ มาให้กำลังจายยยย

[pipimSCHT]

- ۞ตอนที่เก้า -
รู้แล้วต้องเผ่น

8.01 น.

ติ้งต่องงง~
 
ก๊อกๆๆๆ

“ อื้อออ! ใครมาแต่เช้า คนจะหลับจะนอนเนี่ย! ”

เดี๋ยว..

O.O

เพดานสีเทา..

ผ้าม่านสีแดงเลือกนก

ผ้าห่มนวมสีแดงดำ

หมอนสีขาวแถบแดง ? พวกนี้ไม่ใช่ของผม ...

นะ..นี่ไม่ใช่ห้องผม > - <

ติ้งต่องงง~

 O = O


นี่ไม่ใช่บ้านผม

พรึบ!
      
   ผมเด้งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว สะบัดผ้าห่มออก แล้วกระโดดโหยงลงจากเตียงทันที เมื่อนึกได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของผม

“ กี่โมงแล้วว่ะ โทรศัพท์ๆ? ”

   ผมตรงดิ่งไปที่โต๊ะไม้ข้างๆเตียง เพื่อหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วกดเปิดเครื่องอย่างไม่รีรอ

   จำได้ว่าเมื่อคืนเจ้าของห้องมันบอกให้ผมปิดเครื่องไว้ เพราะฝนตกค่อนข้างแรง พอเปิดเครื่องขึ้นมาก็เห็นรูปผมกับยายเป็นรูปพักหน้าจอ ตอนนี้มีแบตเตอร์รี่หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม เหลือบมองกลับไปที่โต๊ะเห็นสายชาร์ตวางพันเก็บไว้อย่างเรียบร้อย เจ้าของห้องมันคงเป็นคนถอดสายชาร์ตให้ผมสินะ

เออ จริงสิ .. แล้วไอ้เจ้าของห้องมันไปไหนแล้วละเนี่ย

หนอยยย ยังจำได้ไม่ลืม แม่ง! เมื่อวานมันหอมแก้มผมมมมม > 0 < คิดแล้วก็น่าอายเป็นบ้า !!! แย่ว่ะแย่ คนอะไร

“ ทำไมหน้ามันร้อนๆ วะเนี่ย ” ผมตบแก้มตัวเองแปะๆ เพื่อเรียกสติ

   ไม่รู้มันจะอะไรกับผมนักหนา ไม่รู้จัก ไม่สนิท ยังบังคับให้ผมนอนที่นี่ให้ได้ แถมยังต้องนอนห้องมันอีก สุดท้ายผมก็ต้องยอมมัน

   เออ.. ยอมนอนที่นี่อะ ยอมนอนนี่ เพราะถ้าปฏิเสธปุ๊บ จะโดนหอมแก้มปั๊บ เอี้ยเอ๊ยย แค่ผมจะกลับบ้านอะ โคตรไม่แฟร์ คิดแล้วมีน้ำโห! > - <

   แล้วถ้าผมจะระแวงมัน ผมก็ไม่ผิดอะ เพราะมันดูแปลก ทั้งการกระทำ ทั้งการพบเจอกันที่ค่อนข้างบ่อย ทั้งการพูดคุยที่เหมือนรู้จักผมมาก่อน ชื่อก็ไม่ยอมบอกมาตรงๆ แถมทำอะไรที่แปลกๆทะลึ่งๆกับผม  - o -
   
   ถ้าผมจะคิดในแง่ดีหน่อย คือมันอยากจะช่วยเหลือ หรือว่ามันเหงาเลยอยากมีเพื่อน แต่ถ้าคิดอีกแบบ คือมันมีอะไรที่ต้องการจากผมหรือเปล่า ถึงเข้ามาตีสนิทกัน แต่สุดท้ายหลายครั้งอะ ที่ผมก็ไว้ใจมันแบบที่ไม่ไว้ใจอะ งงๆหน่อยนะ ..ความคิดผม


ติ้งต่องงง~

‘ รู้แล้วๆ กำลังไปเปิดโว้ยยย ’

   O<O ?  โอ๊ะ นั้นไง ผมได้ยินเสียงมันแล้ว มันอยู่ข้างนอกสินะ

แอ๊ดดดดดดดด

   ผมค่อยๆแง้มประตูห้องนอนออกไปดู เห็นด้านหลังของคนตัวสูงไวๆ กำลังเดินไปที่ประตูหน้าห้อง

   หอมมมมมม ผมกำลังได้กลิ่นอาหาร ที่โคตรหอมเลยอะ

   ผมชะเง้อคอออกไปมากขึ้น แล้วมองไปที่โต๊ะกินข้าว เห็นถ้วยจานวางเรียงรายเต็มไปหมด มันทำกับข้าวอะไรกินนะ อยากรู้จัง  -o-?

‘ มึงด่ากูในใจอยู่อะดิ! ’

   เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ ใครมากันนะ?

“ หลบก่อนดีกว่า ” ผมรีบหดหัวหดตัว กลับเข้ามาอยู่ในห้อง ค่อย ๆ ดันประตูปิด แต่ไม่ได้ปิดสนิท

‘ เออดิ ’

   แหมะ พอได้ยินเสียงเจ้าของห้องตอบแล้วนึกหน้าตาออกเลยแหะ ตอบได้เย็นชาแบบนี้ คงหน้าตายสุดๆ

‘ ไอ้กรด! ’

O.O

หา อะไรนะ..

!!! กรด กรดหรอ?

‘ ไอ้รัน ’


“ หะ! อุ๊ปป! O x O ”

   O[]O เฮ้ยยยยย รัน! รันไหน?

 
‘ ทำไมเปิดช้าจังวะ o.O ’

   ด้วยความอยากรู้ ผมรีบแง้มประตูเปิดดูผ่านช่องว่างเล็ก ๆ นั้นทันที

   เมื่อกี้ผมได้ยินนะ.. ได้ยินไม่ผิดแน่ๆ เสียงของคนสองคน เสียงที่หนึ่งคือคนใหม่ที่มาเยือน เสียงที่สองคือเจ้าของห้องที่ผมกำลังอาศัยอยู่ชัวร์

   ไม่นะ.. ขอร้องล่ะ =O= ถ้าทั้งสองคนที่อยู่ที่นี่ เป็นคนเดียวกับที่ผมคิดหล่ะก็.. นี่แย่ละๆ

‘ มึงมาทำไมแต่เช้า วันนี้วันหยุดนะ ไม่รู้? =.= ’
 
‘ กูมาเอาเลนส์กล้องที่พี่โฟคฝากมึงมาไง นี่มึงลืมหรอ? ’ คนมาเยือนตอบเสียงตึงๆ เพราะคงจะหมั่นไส้เจ้าของห้องเหมือนผม

‘ เออๆ รออยู่นี่..’
 
‘ อ้าว เดี๋ยวๆ กูเข้าไปรอในห้องไม่ได้หรอ ซ่อนใคร? ’

   ผมยังยืนฟังเสียงคนด้านนอกคุยกันต่อไป ด้วยใจตุ่มๆต่อมๆ ไม่ได้นะ!! ถ้าเป็นพี่รันคนเดียวกับที่พี่ชายของผมชอบจริงๆ ผมซวยแน่

‘ อึ้งอะไร ? หรือมึงซ่อนเมียจริงๆ ’

   ย้ากก เมียบ้า เมียบออะไรเล่า !
 
‘ สัด! เมียอะไร ไม่ได้ซ่อน เข้ามาดิ ’

   เฮ้ย เหมือนเขากำลังจะเดินกลับเข้ามากันแล้วอะ

“ เอาไงวะไอ้ขิม - o - ”

   ผมต้องทำไงวะเนี่ย! จะปิดหรือว่าจะแอบดูต่อดี ..ผมอยากแน่ใจว่าคนที่มา คือ พี่รันจริงๆมั๊ย

!!

O - O

เหี้ย!! ของจริง

   พี่รันตัวจริง เสียงจริง ผู้ชายรูปร่างเล็กๆ ยืนยิ้มยิงฟันหวานชิ่ง เหมือนกำลังพอใจที่ทำให้คนตัวสูงตรงหน้าตกใจจนรีบปฏิเสธ

   ซวยไปกว่านั้น ถ้านี่คือพี่รัน แล้วเพื่อนของพี่รันก็.. คือ คนที่ผมอยู่ด้วยทั้งคืน ไอ้พี่กรด  O M G

   คนที่ผมเคยไม่รู้จัก แต่ตอนนี้คือแจ่มแจ้ง ><

“ ตายยยยย ” T0T

   หลังจากผมรู้ความจริง ในไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา..

   ผมไม่อยากบอกสภาพของผมตอนนี้ ไอ้ขิมคนนี้รีบปิดประตูห้องให้เบามือที่สุด แล้วกระโดดขึ้นมานอนคุมโปงปิดหน้าสนิทเลยคับท่าน

.............

แกร๊ก

แอ๊ดดด

“ ยังหลับปุ๋ยอยู่เลย หึๆ ”

“ ขิม เปิดหน้าหน่อย คลุมโปงแบบนี้เดี๋ยวหายใจไม่ออก ”

“ ...... ” ไม่โวยย อย่ามายุ่ง อย่ามาจับนะ

   ผมรู้สึกถึงแรงกระตุกเบาๆที่ผ้าห่ม แต่ผมไม่ยอมให้มันเปิดหน้าผมเด็ดขาด

“ ขิม ”

ไม่!
   
   ผมปฏิเสธดังๆในใจ แล้วม้วนตัวด้วยผ้าห่มจนเป็นหนอนดักแด้ เพื่อทำให้มันไม่ต้องมายุ่ง มาสนใจ

“ ดื้อว่ะ ”

   ผมได้ยินมันบ่นงึมงำ แล้วเดินห่างออกไปหยิบจับอะไรสักอย่าง ไม่นานก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมเสียงปิดประตู

ออกไปแล้ว..

“ แฮ่กๆ ” ผมเปิดผ้าห่มที่คลุมหน้าออก แล้วสูดหายใจและหายใจออกแรงๆ เมื่อกี้แทบจะจะเรียกว่ากลั้นหายใจเลยด้วยซ้ำ

   คนที่มาใหม่ คือพี่รัน และคนที่พี่รันมาหา คือไอ้พี่กรด
 
   ไอ้เหี้ยเอ้ย ผมไม่คาดคิดมาก่อน ว่าคนที่ผมมาอยู่ด้วยจะเป็นไอ้พี่กรด เพื่อนพี่รัน

“  นี่กูพลาดแล้วใช่มั๊ย มากับใครไม่มา มากับไอ้พี่กรด >< ”
   
   ไอ้พี่กรดที่เป็นตัวอันตรายในการปฏิบัติหน้าที่สำหรับผม และไอ้พี่ที่สุด เพราะถ้ามันรู้ว่าผมตามแอบถ่ายรูปพี่รัน ผมว่าผมกับพี่ชายคงโดนขัดขวางไม่ให้เข้าใกล้พี่รันแน่
   
   ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ผมต้องกลับบบบ

“ ทั้งรัน ทั้งกรดเลยยยย ไอ้พี่ช่วยกูด้วยยยย ”

...........

แกร๊กก

“ ขิม ” 

“..... ”

   ผมหันพรึบไปมองคนที่เปิดประตูห้องเข้ามา โดยไม่เคาะ ..ลืมไปห้องนี้ห้องของมันหนิเนาะ จะเข้าจะออกตอนไหนก็ได้

   ไอ้พี่กรด

“ ตื่นแล้ว? นึกว่ายังไม่ตื่น ”

“ เออ.. อะไรๆ มีอะไร ” ผมถามเก้อๆกังๆ แล้วหลบสายตามัน

   เมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า มันเพิ่งเข้ามาและเอาของอะไรสักอย่างออกไปให้พี่รัน และตอนนี้พี่รันคงกลับไปแล้ว แล้วตอนนี้มันก็กลับเข้ามาในห้องนอนอีกรอบ

“ เป็นไรเนี่ย? ดูหน้าดิ ตกใจอะไรกู ” มันถามพร้อมเดินเข้ามาในห้อง

“ ปะ..เปล่า กูก็งงๆแบบนี้แหละ เพิ่งตื่น ” ผมส่ายหัว แล้วทำเป็นยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ

“ หึ ว่าจะเข้ามาแกล้งซะหน่อย ” มันพูดพร้อมกับเสยผมแบบชิลล์ๆ แต่ผมไม่ชิลล์เว้ย

“แกล้งอะไร O.o ”

“ ก็จะมาปลุก! ให้ตื่น ”

“ สัดดด ออกไปเลยไป ” พอมันพูดจบก็เดินมาใกล้เตียงที่ผมนั่งอยู่ ทำให้ผมตกใจขึ้นมา เลยรีบรวบผ้าห่มบนเตียงขว้างใส่มัน

“ เอ้า นี่ห้องกู ” มันพูดพร้อมกระตุกยิ้ม อย่างชนะ

“ เออ ห้องมึงหนิ งั้นกูไปเอง ” ผมลุกจากเตียงเพื่อไปหยิบกระเป๋า ว่าจะหาเรื่องเดินหนีออกไปจากที่นี่เนียนๆ

“ เฮ้ยยย มึงใจร้อนนะ หรือจะหนีอะไร? ” คนที่ตัวสูงกว่าขยับมาขวางไว้ก่อน ไม่ให้ผมเดินไปที่ประตูห้อง

“ เปล่าหนี! หนีอะไร!! ”

   พอมันถาม ผมก็รีบปฏิเสธทันที ไม่ได้ทันคิดอะไรหรอก ว่าคนตรงหน้าอาจแค่จะแกล้งพูดให้ตกใจ แต่แบบนี้เหมือนผมแสดงพิรุธออกไปอะดิ ลืม><

“ นั่นสิ ดูมึงตกใจง่ายนะ ตื่นตูมแปลกๆ ”

“ กะ.. มึงลองเจอแบบกูมั๊ยละ มีคนมาพูดทะลึ่งใส่ ก็ต้องตกใจทั้งนั้นแหละ ” เป็นผู้ชายเหมือนกันอีกอะ ><

“ หึ กูพูดทะลึ่งหรอ ? ”

“ กวนตีนอยู่ได้ ถ้าไม่รู้ก็รู้ไว้ซะว่ามาก! ”

“ หึๆ มากด้วย?  ”

“ เออ! ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วมึงอะ แล้ววันนี้มึงยัง... ”

“ กูทำไม? ”

“ .....”  นิ่งเลยดิ ใครจะไปกล้าตอบ

   ก็มึงคือคนที่ชื่อว่ากรด มึงคือเพื่อนพี่รันอะ แล้วอีกอย่าง.. มึงรู้จักกูได้ยังไง

“ เปล่า -_- ”

“ เลี่ยงไม่ตอบง่ายๆ แบบนี้เลย ” มันเอื้อมมือมา ค่อยๆดึงกระเป๋าออกจากมือผม ไปวางลงโต๊ะที่เดิม

“ อะไรเล่า ไม่ได้เลี่ยงสักหน่อย ”

“ งั้นตื่น ลืมตา แล้วไปอาบน้ำ ”

หะ?

   มันพูดแบบนี้จนทำให้ผมต้องเผลอเอามือไปแตะๆจับที่หางตาของตัวเอง ผมลืมตาแล้วด้วยนะ

“ ก็ตื่นแล้วนี่ไง ”

“ แต่หน้ามึงยังง่วงอยู่ ” มันใช่นิ้วชี้และกลางสองนิ้วดันที่หน้าผากผมเบา แล้วกลั้นขำ ..อะไรวะ?

“ บ้า! หน้าง่วงที่ไหน กูตื่นตั้งนานแล่ว! ถ้าไม่ตื่นคงไม่รู้ความจริงอะ ”

   จริงๆนะ ถ้าไม่ตื่นมาเห็นพี่รันเมื่อเช้า ผมคงไม่รู้ว่าไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม คนที่ช่วงนี้ผมเจอบ่อยๆ แล้วมาอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อวาน นี่คือ ‘กรด’

   แต่รู้ก็ดีแล้ว ผมจะได้ระวังตัวไว้ จะไม่ลืมเลยที่ไอ้พี่ขลุ่ยบอกเลยว่า พี่กรดนี่ ความจริงเป็นคนโหดแค่ไหน ถึงกับไล่คนที่มาจีบพี่รันไปได้อะ

“ ว่าไงนะ.. ?  ”

“ อะ ไม่ได้ว่าไร้! O.o ” ผมว่าผมควรสงบปากสงบคำกว่านี้นะ

“ งั้นไปอาบน้ำ มากินข้าว กูจะพาไปส่งบ้าน กลับมั๊ยบ้านน่ะ? ”

“ กลับดิ! ” ผมพยักหน้ารัวๆ คิดถึงบ้านมากกกก “ ออกไปดิๆ ” ผมพูดแล้วสะบัดมือไล่ๆมัน

“ อืมๆ อ่อ แล้วเสื้อผ้ากับกางเกงในตากไว้ระเบียงนะ ไปหยิบเอา ” 

“ เอ่อ! ไอ้.. ”

“ ฮ่ะๆๆๆ ”

> - <

   ตอนแรกมันเหมือนจะเดินออกจากห้องไปแล้ว แต่หันกลับเข้าพูดต่อตอนที่ผมกำลังจะเข้าห้องน้ำ ที่แรกก็นึกว่าเรื่องไร แต่ไม่พ้นเรื่องนี้ ไอ้บ้าเอ้ย - + - ผมจะด่าก็ไม่ทัน คิดคำด่าไม่ออก โธ่!

..............

“ เอาของครบยัง ? ชุดนักศึกษาล่ะ? ”

“ ครบแล้ว อยู่ในกระเป๋า ”

“ หึๆ ”

“ มองไร? - O - ” ผมทำหน้าบึ่ง ค้อนใส่มันไปอย่างหมั่นไส้

   ยังมีหน้ามามองกันอีก ตอนอาบน้ำเสร็จผมก็ใส่ชุดนักศึกษาของตัวเองเรียบร้อยแล้ว แต่ถูกมันไล่ไปเปลี่ยนให้ใส่ชุดที่มันเตรียมไว้ให้

   โดยที่อ้างว่าวันนี้วันเสาร์ ถ้าใส่ชุดนักศึกษาเดี๋ยวคนอื่นจะมองว่ามันหิ้วเด็กมานอนด้วย

   ผมเลยต้องเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีเทาตัวใหญ่กับกางเกงวอร์มอาดิดาสสีแดงที่ต้องพับขากางเกงนี่แหละ

   เหตุผลบ้าบอ วันเสาร์อาจารย์นัดเรียนเพิ่มก็มีโว้ย แต่เปลี่ยนเพราะผมอยากกลับบ้าน ถ้าผมเถียงมัน ผมว่าผมไม่ได้กลับซักที

“ เปล่ามอง ^ ^ ”

“ กูไม่ซักคืนนะบอกเลย ใส่เสร็จจะเอาไปบริจาค ”

“ ตามสบายเลย ”

กวนตีน! ฮึยยยย

“ แล้ว..กางเกงในสีเหลือง? ”

“ เอาแล้ว ไอ้เหี้ย! ใส่อยู่เนี่ย! เลิกล้อสักที  ” ผมส่งสายตาพิฆาต แล้วชี้หน้ามันให้หยุดพูด ที่นี่มันที่สาธารณะ ใครให้มาพูดเรื่องกางเกงใน ไอ้บ้า ผมเห็นแว่บๆ ว่าพี่ รปภ. ที่ยืนอยู่ไม่ไกล แอบอมยิ้มมาให้ด้วย

“ ฮ่ะๆๆๆๆ ^ c ^ ”

“ - o - ”

“ รอนี่นะ เดี๋ยวก็ไปเอารถก่อน ”

“ อืมๆ ” ผมทำมือไล่ๆมัน

   ผมกับมันเดินมาหยุดอยู่หน้าคอนโดแล้ว ตั้งแต่ผมเดินตามไอ้พี่กรดมา มันก็ยังไม่หยุดกวนเลย มองหน้าก็ถือว่ามันกวนผม > < แล้วตอนนี้มันบอกว่าจะไปเอารถที่จอดอยู่ในที่จอดรถ และให้ผมรอตรงนี้ เพราะมันจะขับไปส่ง

   ความจริงผมก็เถียงกับมันตั้งแต่ตอนกินข้าวว่าจะให้เพื่อนมารับ หรือไม่ก็จะกลับเอง แต่มันบอกจะไปส่ง ..

   แต่พอรู้ว่า มันคือพี่กรดแล้ว ผมว่าไม่ควรอะ ไม่ควรทำอะไรหรืออยู่ใกล้กับมัน เพราะมันจะเป็นการยากในอนาคต ถ้าไอ้พี่ของผมจะจีบพี่รัน

ดังนั้น!

“ รอก็บ้าแล้ววววว ”

   ผมมอง ซ้าย ขวา หน้า หลัง อาศัยจังหวะที่มันเดินหายเข้าไปในที่จอดรถ ทำท่าจุ๊ๆปากให้พี่ รปภ. แล้วโบกแท็กซี่ทันที

“ แท็กซี่ๆๆๆ ”

“ ออกรถไปก่อนเลยพี่ เร็วพี่ๆ ”

   หวังว่าพี่ รปภ. จะร่วมมือกับผมนะ และหวังว่าผมจะไม่เจอไอ้พี่กรดนั้นอีก



50% เดี๋ยวมาต่อค่ะ
.
.

ขอโทษที่ให้รอนานมากขนาดนี้ค่ะ 

[Kanompa32]

ฮือออ รอมานานนน เขินเหมือนเดิม
นิดๆหน่อยๆก็เตาะน้องขิมนะพี่กรดดด

[nonut2233]

O M G ขิมรู้แล้วววววว555555 จะเป็นไงต่อๆ

[Yeewajj]

 

[baibobo]

 
ดื้อทั้งกรดทั้งขิมอะเราว่า ขิมไม่ยอมกรดก็ต้องยอม กรดไม่ยอมขิมก็ต้องยอม แต่เขินนนน55

[buathongfin]

น่ารักไปอีก

[luklukky]

รอคอยยย ตลกขิม555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ขิม หนีพี่กรดไม้พ้นหรอก  เชื่อเหอะ 

[funndee]

  มารอนะะะ

[pipimSCHT]

*ต่อ

ตอนเก้า 50% หลัง

-----------------

“ ไอ้น้องงงงงง ”

“ O-O ”

“ มึงไปไหนมาเนี่ย?  ” ทันทีที่ไอ้พี่เห็นผมเดินกำลังสะพายกระเป๋าเป้เดินต๊อกต๋อยเข้ามาในบ้าน มันก็ลุกขึ้นจากโซฟารับแขก และเดินมาหาผมทันที

“ ไอ้พี่ กู... ” > - < 

   ผมหันไปมองหน้าพี่ชายส่งเสียงแบบอ้ำๆอึ้งๆ และพูดไม่ค่อยออก ตอนนี้หน้าตาพี่ผมดูตกใจและสงสัยมาก มันคงงงว่าทำไมผมเพิ่งกลับบ้านมาป่านนี้ เพราะเมื่อวานก็ไม่ได้บอกมันไว้ จำได้ว่าพอมันไลน์มาบอกว่ามันจะไปบ้านเพื่อน ผมก็อ่านแต่ลืมตอบ จากนั้นก็ปิดเครื่องไว้ เพราะฝนตกหนักมากกลัวฟ้าผ่า

“ มึงกลับมาจากบ้านพี่ฝุ่นแล้วตอนไหน? ”

“ ซักพักแล้ว เดี๋ยวๆ เอาเรื่องมึงก่อน นี่กูนึกว่ามึงออกไปไหนแต่เช้า แต่น้านวล บอกว่ามึงไม่ได้กลับบ้าน ”

“ อือๆ ”

“ ..แล้วใส่เสื้อผ้าใคร ทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ นี่ขากางเกงก็ต้องพับ ? ”

“ โวยยย ทักเรื่องนี้ทำไมเนี่ย! ” ทันทีที่พี่ผมทักเรื่องนี้ ผมก็โวยวายออกมาด้วยหน้าหงิกๆ แล้วก้มมองเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่มา

   นึกถึงเจ้าของเสื้อผ้าเลยอะไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง ไปเอารถออกมาแล้วไม่เห็นผม คงจะทำหน้าตาเหวอๆน่าดู ถ้าเดาไม่ผิดมันคงถามพี่ รปภ. เป็นคนแรก แล้วพี่ รปภ. ต้องบอกมันแน่ๆ ว่าผมหนีขึ้นแท็กซี่มา ฮ่ะๆ สะใจนิดๆ แฮ่ะ > <

“ ดูดิ ถ้าไม่พับขากางเกงนี่มึงสะดุดล้มแล้วนะเนี่ย ฮ่ะๆ ” มันจับที่กางเกงผมทางด้านข้าง ดึงขึ้นๆ เพื่อยืนยันว่าพูดตามที่มันเห็น แล้วหหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

“ ไอ้พี่! ยังจะพูดมากอีก! อย่าดึงดิ > < ” ผมปัดๆมือมันออก แล้วเบี่ยงตัวหนี ผมไม่ได้อยากใส่เสื้อผ้า หรือกางเกงที่ตัวใหญ่แบบนี้สักหน่อย ผมถูกบังคับให้ใส่นี่หว่า

“ โอ๋เอ๋ๆ กูพูดเล่นหน่า ” ไอ้พี่เข้ามากอดคอผมเอาไว้เหมือนเป็นการง้อที่มันเผลอหัวเราะเยาะผม

“ เสื้อผ้าตัวใหญ่รุงรังเนาะ ” ผมถามมัน

“ กูก็ว่างั้นแหละ ว่าแต่.. ตกลงไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับบ้าน! ” มันผลักหัวผมทันที หลังจากที่ปล่อย แล้ว ถามหน้าตาสงสัยเต็มที่

“ ....... ” เอ้า! ไอ้พี่! ที่นิ่งนี่ไม่ได้อะไรนะ กูงง.. เมื่อกี้มึงยังรักกูอยู่เลย ยังกอดคอกูอยู่เลย ไหงพอเปลี่ยนเรื่องก็มาผลักหัวกันอะ ไอ้พี่!

“ ไปนอนกับเพื่อนหรอ ไอ้ยิม ไอ้เดย์ หรือไอ้มิ่ง ? ”

“ มะ.. ”

“ ว่ามา เร็วๆ ”

 เอ้า!  ไม่ใช่สักคน นี่ก็ไม่หยุดฟังกูพูดเล้ยยย - o -

“ เถลไถลใหญ่แล้วนะ ..แล้วนี่รถอยู่ไหน ? ทำไมไม่เห็นรถจอดอยู่ ”

= o = ก็กำลังอ้าปากจะตอบหลายรอบแล้วนะ!
 
“ อย่าหาว่าไอ้พี่คนนี้บ่นเลยนะ แต่ไปไหนต้องบอกบ้าง ”

“ กู.. ”

“ มึงไปไหนมาไอ้น้อง? ตอบสิ เอ๊ะนี่หรือว่ามึงโดนฉุด หรือ.. ”

“ พอ! พอเลยนะไอ้พี่! รูดซิปปาก แล้วฟังกันก่อน! ”  ผมพูด และยกมือทั้งสองข้างยืนไปข้างหน้า ห้ามไอ้พี่ไว้ก่อนที่มันจะพูดไปมากกว่านี้

“ ตะ... ”

“ หยุด! ห้ามพูด เพราะเมื่อกี้ พูดมากเกินไปแล้ว ตอนนี้ให้กูพูดมั่ง! ”

“ มะ... ”

“ ยังอีก! ” O = O

   ผมถลึงตาใส่พี่ชาย จนมันรีบเม้มปาก ทำจมูกบานๆ เหมือนกำลังหายใจไปชั่วขณะ แล้วพยักหน้ารัวเพื่อบอกว่านี่มันกำลังทำตามที่ผมบอก คือให้เงียบฟังก่อน

“  อูไอ่ไอ้อะอู้ดอะไอแอ้ว อึงอู้ดอิ!”
   
   ไอ้พี่มันส่งเสียงอู้อี้ออกมากพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ผมเดาว่ามันคงพูดว่า ‘กูไม่ได้จะพูดอะไรแล้ว มึงพูดดิ!’

   ผมถอนหายใจ กว่าจะทำให้มันหยุดพูดแล้วฟังกันนี่ต้องใช้พลังมากเว่อร์ ก็อย่างนี้แหละนะ มีพี่ชายที่ชอบคิดไปเองอะ ทำใจ ฮ่ะๆ

“ ไปนั่งโซฟาดีกว่าป่ะ กูขี้เกียจยืนฟัง ” พี่ขลุ่ยมันยืนค้ำประตู พูดด้วยหน้าเมื่อยๆ

“ อะๆ คร้าบ คุณพี่! ” เรื่องมากจริงเว้ยพี่กู ผมมันคนตามใจพี่อยู่แล้ว เลยเดินนำเข้าไปนั่งที่โซฟาห้องรับแขก //ปาดเหงื่อ -o-

“ นั่งดีๆ ทำไมชอบนั่งจุ้มปุ๊กแบบนั้น ” พี่ผมมันพูดทันทีที่เห็นผมกระโดดดึ๋ง ขึ้นนั่งที่โซฟา

“ มันสบายอะ ” ขออธิบายการนั่งจุ้มปุ๊กของผม คือ นั่งขัดสมาธิ เก็บศอกเก็บแขน มือท้างคาง หลังค้อม ประมาณนี้อะ ที่จริงผมรู้ว่าไอ้พี่หลอกด่าว่านั่งอ้วน แต่ไม่แคร์^ - ^

“ อะๆ เล่ามาๆ ” พี่มันพูด แล้วทำมือเหมือนรูดซิปปาก และมองหน้าผอย่างตั้งใจจะฟัง

“ ...เมื่อวานรถกูยางแบนแต๊ดแต๋ แบตโทรศัพท์ก็หมดด้วยเลยโทรบอกไม่ได้ ก็เลยจะเดินไปป้ายรถเมย์ แต่มีคนขับรถผ่านมาพอดี ฝนท่าจะตกกูก็เลยไปกับเขา ตอนแรกเขาจะมาส่งบ้านแล้ว แต่ฝนมันตกแรงจริงๆ เขาเลยเปลี่ยนทางไปคอนโดแทน ”

“ แล้วทำไมไม่บอกกู กูจะได้ไปรับ ”

“ ก็เมื่อวานแบตมันหมดอะ ”

“ แล้วไปกับเขา เขาไหน? เพื่อนมึงหรอ กูรู้จักมั๊ย ? ”

“ มะ... ” ผมส่ายหัวและกำลังจะตอบ แต่

“ ไม่ใช่เพื่อน? แล้วไว้ใจเขาได้หรอวะ? ผู้ชายหรือผู้หญิง?  ”

“ ชู่ววว ไอ้พี่ๆ.. ” ผมปรามมันไว้ เพราะมันเริ่มเสียงดังขึ้น

“ เออๆ โทษทีถามมากไปหน่อย ”

“ ถามมากไม่ว่า แต่ทีละคำถามได้ม่ะ! พูดมากพูดเร็วไม่รู้เรื่องอีก เดี๋ยวฟ้องยายเลยนะ ” หึ ต้องขู่ไอ้พี่แบบนี้ ให้รู้ซะบ้างผมนี่หลานรักยายนะครับ น้องเล็กก็งี้แหละ > . ^

“ งืมๆ ด่ากูได้แต่อย่าไปฟ้องคุณยาย ไม่อยากหูชา ..นะๆ > w < ”

ได้ผล^ ^

“ สัดดด แล้วมาทำเป็นแอ๊บแบ๊วให้ ฮ่ะๆ ^ - ^ ” ผมหลุดหัวเราะที่หน้าตาพี่ของผมมันหงอยๆอะครับ

“ ยิ้มแล้วก็ตอบด้วย เขาที่มึงว่านี่ครายยยย? ”

“ อืม.. คนที่ไม่ถึงขั้นรู้จัก แต่..มันเหมือนรู้จักกู ”

“ ฮ่ะๆ เดี๋ยวนี้น้องกูมีแฟนคลับแล้วหรอจ๊ะ! ”

“ จ๊ะ หมีโคอาร่ามึงสิ! ไม่ใช่แฟนคลับโว้ย ” ผมตีป้าบเข้าให้ที่หน้าตักไอ้พี่ทันที พี่เอ๊ยยย ถ้ามึงรู้ว่ากูไปกับใคร กูเจอใครมา มึงจะหนาวววว

“ เอ้า ก็มันรู้จักมึง แล้วใคร? ”

“ อืม.. ”

“ หรือไม่รู้จักชื่อด้วย? ”

“ ตอนแรกไม่รู้จัก ”

“ เฮ้ย! นี่ไอ้น้อง มึงไปอยู่กับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเนี่ยนะ ไว้ใจไปได้ยังไง ถ้าเขาหลอกน้องกูไปจะทำยังไงเนี่ย ” นั่นไงว่าแล้ว พูดยังไม่จบเลยคร้าบคุณพี่ ฟังกูก่อนเถอะ..

“ อย่าเพิ่งๆ กู..ก็ยังไม่เป็นไรเนี่ย กูยังกลับมาบ้านได้นะพี่ ”

“ อะๆ กูแค่เป็นห่วง มึงน้องกูนะ ” มาทำเป็นพูดซึ้งไมวะเนี่ย

“ รู้ ๆ หน่า ”

“ นี่ถ้ามึงยอมไปกับเขาก็แสดงว่าเขาไว้ใจได้หหรอ.. แต่ที่ไม่รู้จักชื่อเขานี่ยังไปอยู่กับเขาได้ยังไงทั้งคืน ใจง่ายนะเรา - O - ”

“ ....... ” เอ้า! ว่ากูใจง่ายอีก เฮ้ออ  “ กูรู้ (- o -) ตอนแรกแค่ไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้จักแล้ว .. ” 

“ อืมๆ ”

“ เออ .. ขลุ่ย ”

“ ว่า... จะพูดอะไรก็พูดดิ รอฟังอยู่เนี่ย! ” สงสัยรอนาน ผมไม่พูดสักทีมันเลยหงุดหงิด //หายใจๆ แล้วตั้งสติขิม -=-

“ กูอยากเห็นรูปของคนที่ชื่อว่ากรดอะ ” ผมไม่รู้จะบอกไอ้พี่ยังไง เนื่องจากผมทำผิดต่อมันครั้งใหญ่หลวง ดันไปรู้จักกับคนที่อาจจะขัดขวางความรักระหว่างมันกับพี่รันได้ แต่ก็ต้องบอกละนะ

“ กรด?  ไอ้กรดเพื่อนรันเนี่ยนะ? ” พี่ผมถามหน้าตาสงสัย ความจริงมันก็สงสัยตลอดแหละ ตั้งแต่ผมเดินเขาบ้านมาจนป่านนี้ ก็ยังไม่หยุดสงสัย

“ ใช่ มีรูปป่ะ เฟสบุ๊คก็ได้ ”

“ หาแปบหนึ่ง ”

“ ......... ”  ผมมองหน้าไอ้พี่ แล้วรออย่างใจจดใจจ่อ “ นี่พี่พิมพ์ชื่อเฟสมันเลยไม่ได้หรอ? ”

   ผมถามอย่างหมั่นไส้ เมื่อเห็นว่าไอ้พี่เปิดเข้า FACEBOOK ของคนๆหนึ่งก่อน ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นของพี่รัน

“ อยากเห็นรูปรันก่อนไม่ได้รึไง! >o< ”

“ จ้ะๆ ได้จ้ะ”
   ผมตอบมันด้วยหน้าตาเอือมๆ ส่วนมันก็อมยิ้มหวานมองแต่รูปพี่รัน ก่อนจะเลื่อนไปที่ช่อง ‘เพื่อน’ แล้วกดเข้าไป ปรากฏรูปคนๆหนึ่ง แค่ดูด้วยหางตาก็รู้ ไอ้เหี้ย.. คนเดียวกันนั่นแหละ ชัดแล้ว ชัดแล้วจริงๆ

“ อะนี่.. ”

   ผมรับโทรศัพทมาดู รู้อยู่แล้วว่ามันต้องขึ้นรูปคนๆนี้   ‘ Krod Kirin ’

   คนเดียวกันจริงๆ ไม่น่าเล้ยย ไอ้ขิม

   รูปโปรไฟล์ เป็นรูปผู้ชายรูปร่างภูมิฐานใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนเสื้อแบบไม่ค่อยเรียบร้อย เนคไทสีน้ำเงินที่ผูกแบบคลายๆ ผิวพรรณที่ดีเข้ากับผมสีควันบุหรี่ที่ไม่ได้ถูกเซตเป็นทรงมากมาย แค่เหมือนถูกเสยให้แทรกกลางไม่ปกบังตา

“ มันก็ดีกรีเดือนคณะ เรียนก็เก่ง กีฬาก็ดี ดนตรีก็เยี่ยม เฮ้อออ (I w I) ”

   ผมมองหน้าหงอยๆของไอ้พี่ เห็นแล้วก็สงสาร คือพี่ผมมันก็เก่งนะ แต่มันไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ถ้ามีความกล้ามากกว่านี้อีกนิด คงจะจีบพี่รันติดไปแล้ว ไม่ต้องมาบ่นมาระบายให้แต่กับน้องอย่างผมฟังหรอก
   
   ส่วนคนในรูปนี่ เดือนคณะด้วยหนิ คงจะเก่งไปหมดทุกอย่างจริงๆ เหอะ!

   ดูดิ! ขณะก้มหน้าก้มตาจริงจังกับการเล่นกีตาร์ จนทำให้คิ้วเข้มๆนั้นขมวดก็ยังดูดี มือใหญ่นั้นข้างหนึ่งจับคอร์ด และอีกข้างกำลังเกาสายกีตาร์ให้เป็นทำนองเพลง และเด่นที่สุดคือใบหูที่เห็นอย่างชัดเจน  ดวงตาที่ดูไม่ออกว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่ จมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีอ่อนไม่ซีดที่เหมือนกำลังคลอเพลงไปด้วย

“ ไอ้น้อง! ดูแล้วเป็นไง ? ”

“ อืม ”  ผมไม่ได้สนใจคำถามไอ้พี่เท่าไรนัก เลยได้แต่ส่งเสียงตอบรับออกไปเบาๆ

   โอเค! ทุกอย่างที่อยู่บนหน้ามัน ดูดีไปหมด ตา หู จมูก ปาก มันโคตรรับกับใบหน้าได้รูปไปทั้งหมด ในรูปนี้ดูดียังไง ตัวจริงที่ผมเจอมา..ก็ดูดีมากเหมือนกัน

   ดูแล้ว ผมยังได้กลิ่นตัวหอมๆ ออกมาจากรูปยังไงยังงั้น ผมว่าแล้วทำไมนะทำไม กลิ่นตัวมันหอมแบบคุ้นๆ ตั้งแต่เจอกันที่คณะสถาปัตยกรรม แล้วก็ที่หน้าเซเว่น ไหนจะที่ลานจอดรถร้านเหล้า และเมื่อวาน ><

   เชี่ยยยย แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะมาชมมันใช่ป่ะ โธ่เอ้ยย! ไอ้ขิมๆ > - <

“ มันหล่ออะดิ .. ”

“ อืม ”

“ เอ้า! เป็นไรทำไมนิ่งไปวะ นี่กูก็เอาให้ดูแล้ว... ”

   ผมเงยหน้ามามองพี่ชาย แล้วยิ้มแหยะๆ พร้อมคิดในใจว่า ‘เมื่อกี้กูแอบชมมันอะ แอบชมคู่แข่งของพี่ไปอะ’

“ ไม่ต้องมาทำหน้าสงสารกูเลยนะ กูรู้ว่าไอ้กรดมันดูดีมาก นี่แค่รูปนะ ถ้ามึงเจอตัวจริง มองหน้าจริงๆนะไอ้น้องเอ๊ย กูว่ามึงจะชอบมันเลยอะ ”

.... ชอบ?

เอ๋?

“ ไอ้พี่! พูดอะไรอีกแล้วเนี่ย อีกแล้วนะ จะยัดเยียดกูให้ผู้ชายอีกแล้วนะ ”

“ ป่าวนะ กะ..ก็เผื่อมึงชอบมันไงงงง ^ ^ ”

“ บ้าหรอ! (- O -) ไม่เว้ย กูเจอตัวจริงมันแล้วก็จริง แต่กูไม่ได้ชอบ ไม่ได้หวั่นไหวอะไรทั้งนั้น ไม่ ไม่ และไม่! ”

“ หะ? เจอแล้วหรอ ”

“ อะ.. อืม เจอแล้ว ” พอผมคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป บวกกับเห็นหน้าของไอ้พี่ที่ตกใจ และย้ายตัวเองมานั่งที่โซฟาเดียวกับผมทันที

“ เล่ามา .. ”

“ อืม O.O แต่ถ้ากูบอก มึงอย่าตกใจนะ ”

“ อ่า ไม่ตกใจ อะไรยังไง? ว่ามาๆ ” มันพยักหน้า แล้วสะกิดที่ตักผมเหมือนเร่งให้ผมพูดออกไป

“ คนในรูปนี้ มันคือ.. คนเดียวกับที่กูไปอยู่ห้องเขาเมื่อวาน ”

“ อ๋อออออ เรื่องแค่นะ.. O.O ”

“ ....... ”

“ หะ.. อะ.. oOo คนเดียวกัน? ”

“ อือ ตามนั้นเลยยย - o - ” ผมพยักหน้าเบาๆ แลวมองมันด้วยสีหน้าเจือนๆ

   หลังจากนั้นเราทั้งสองได้แต่นั่งส่งสายตาให้กันปิ๊งๆๆๆ แบบต่างคนต่างพูดไม่ออกไปสักซัก ก่อนที่ผมจะตัดสินใจเล่าอะไรหลายๆที่ผ่านมาให้ไอ้พี่ฟังแบบม้วนเดียวจบ (แต่ไม่ครบทุกเรื่อง)


“ ไอ้น้อง ที่มึงเล่ามานี่เรื่องจริง! ”

“ จริงๆ ตะ.. แต่มึงไม่ต้องห่วงนะ เมื่อเช้าพี่รันไม่เห็นกูแน่นอน ” ผมแน่ใจว่าพี่รันไม่เห็นแน่ๆเพราะผมแอบดูอยู่ในห้อง

   ผมเล่าว่าผมเจอไอ้พี่กรดตอนไหน กี่ครั้ง ที่ไหนบ้าง และเรื่องเมื่อวานที่ได้ไปคอนโดกับมัน รวมทั้งเรื่องที่พี่รันไปหาพี่กรดเมื่อเช้า  ให้ไอ้พี่ฟัง แต่บางเรื่องผมก็ไม่เล่าหรอกนะ ไม่งั้นอายไอ้พี่ตายเลย > < เผลอๆจะโดนมันล้อ และยัดเยียดไอ้พี่กรดมาให้ผมอีก ฮึยยย!

“ ละ.. แล้วไอ้กรด มันดูเหมือนรู้จักมึงมากแค่ไหน ”

“ บอกไม่ถูกอะ แต่มันรู้จักชื่อกู ”

“ รู้จักได้ไงวะ? ”

“ นั่นสิ รู้จักได้ยังไง ? ” คือตอนนี้ผมก็ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอะครับ

“ ไหนๆกูก็เล่าให้ฟังแล้ว ช่วยคิดหน่อยสิพี่ ทำไมมันให้กูไปอยู่คอนโดมันได้ เพราะคือก่อนหน้านั้นกูกับมันเจอกันนับครั้งได้ แต่ก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน ทุกครั้งที่เจอกัน มันดันทำเหมือนรู้จักกูมาก่อนอะ ”

“ เอาเถอะ กูคิดไม่ออก พี่มึงโง่เรื่องแบบนี้ มึงอย่าให้กูคิดเลย กูชอบคิดไปเองมึงก็รู้ไอ้น้อง”

“ เอ้า! นานๆทีจะยอมรับว่าโง่เนาะ พี่กู ”

“ ไอ้น้องงงง! ” ไอ้พี่ทำหน้ามุ้ย และส่งเสียงงอแงใส่ผม

“ ฮ่ะๆ ล้อเล่นหน่า ๆ ช่วยกูคิดดิ จะเอายังไต่อเรื่องไอ้พี่กรด? ”

“ จริงๆ แล้ว ไอ้กรดก็อัธยาศัยดีพอสมควร มันอาจเห็นมึงลำบากมันเลยช่วยมั๊ง แต่ถ้าต่อให้ไอ้กรดรู้เรื่องมึง แต่รันยังไม่รู้กูก็ไม่เป็นไร ”

“ แล้วไอ้พี่กรดจะไม่บอกพี่รันหรอวะ? ”

“ ไม่ม้างงงง ”
 
“ งั้นเอางี้นะ มึงลองสังเกตดูเวลาที่มึงเข้าไปคุยกับพี่รัน ไอ้พี่กรดมันมองมึงแปลกๆมั๊ย หรือขัดขวางอะไรมึงรึป่าว ส่วนกูนะจะพยายามไม่เจอมัน แล้วกูก็จะไม่ไปคณะมึงด้วยสักพักนะ ”  ผมบอกพี่แบบนั้น เพื่อความปลอดภัยของผม ผมไม่อยากเจอมันอะ เพราะเมื่อกี้ก็อุตส่าห์หนีมันมาได้แล้ว

“ มึงคิดว่า กรดมันจะรู้ว่ามึงเป็นน้องกูหรอ? ”

“ ไอ้พี่ ตอนนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เผลอๆ ที่กูไปไหนมาไหนแล้วเจอมันบ่อยๆ เพราะมันอาจรู้ว่ากูเคยไปถ่ายรูปพี่รัน มันเลยมาคอยระวังกูเนี่ย ”

“ ก็จริง - o - แต่ถ้ากรดมันระวังมึง มันทำไมพามึงขึ้นห้องวะขิม ”

   นั่นสิ.. ยังไงกันนะเรื่องนี้

“ ....... ” ใครจะไปรู้วะ

“ หรือมันชอบมึง? ” ผมชี้มาที่ผมและยิ้มอย่างกรุ้มกริ้ม

“ ไม่มีทางโว้ย ไอ้พี่! ”

“ ทำไมจะไม่มีทาง ถ้าไม่ใช่ว่ามันรู้ เรื่องที่มึงตามถ่ายรูปรันให้กู มันอาจจะชอบมึงนะไอ้น้อง O.o ”

“ บ้า! ไหนมึงบอกว่ามันชอบพี่รัน? ”

“ กูก็แค่คิด ..และหวังนิดๆว่าไอ้กรดอาจจะชอบคนอื่นที่ไม่ใช่รัน และฟังจากที่มึงเล่ามาไอ้น้อง มึงเจอไอ้กรดบ่อยๆ มันช่วยมึง มันพามึงไปคอนโด มันอาจจะชอบมึงนะเว้ย > < ”

“ ไม่ๆ ”

“ อย่าเพิ่งดิ มึงบอกว่าไม่ชอบมันก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามันชอบมึงนะไอ้น้อง มันจะดีมากเลยนะเว้ย กูก็จะไม่มีคนขัดขวางเรื่องรัน>< ” มันพูดจบก็ปรบมือแปะ อย่างพอใจ นี่ไอ้พี่ของผมมันกำลังคิดอะไรกันเนี่ย!

“ (=o=) ไม่ๆ หยุดพูดเรื่องนี้เลย กูจะขึ้นห้องแล้ว! ” ผมรีบห้ามก่อนที่ไอ้พี่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้

   นี่ขนาดว่าผมไม่ได้เล่ารายละเอียดอะไรที่ไอ้กรดมันทำให้กับผม เช่น เวลาไอ้พี่กรดมันพูดกวนตีนผม พูดทะลึ่งๆ หรือทำอะไรแปลกๆที่เจ้าของห้องอย่างมันไม่จำเป็นต้องทำให้ผม => การซัก กกน.

   และ..

   การสกินชิพที่ไม่ใช่เรื่องที่ผู้ชายเขาไม่ทำกัน การกอด การหอม การหยอก การยิ้มแบบนั้น -/////-

   เอิ่ม.. ผมเข้าใจว่าที่มันทำแบบนั้น เพราะผมไม่ยอมมันสักที ผมพูดไม่เพราะ ผมชอบเถียง มันก็เลยขู่ด้วยวิธีของมัน มันไม่ได้คิดอะไรแบบที่ไอ้พี่พูดหรอกหน่า

   นี่คือสิ่งที่ผมไม่ได้เล่าเลยนะ ไอ้พี่ยังคิดขนาดนี้ > <

“ อ้าวเดี๋ยวๆ! ไอ้น้อง! ถ้ามันจริงล่ะโว้ย? ถ้ามันชอบมึง หรือว่าเผื่อมันสนใจมึงไง ไอ้น้องงงง ไม่ฟังกูเล้ย ”

   ผมทำเป็นไม่สนใจที่ไอ้พี่พูด ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟา คว้ากระเป๋าแล้วเดินหนีมันขึ้นมาบนห้องทันที ยังได้ยินเสียงไอ้พี่ตะโกนบ่นตามขึ้นมาว่าไม่ฟังมัน

   หึย! จะให้ผมอยู่ฟังต่อได้ยังไง มันต้องไม่ใช่สักอย่างแหละที่ไอ้พี่บอกเมื่อกี้ ไม่ใช่ทั้งเรื่องที่รู้ว่าผมแอบถ่ายรูปพี่รัน เพราะถ้ามันรู้ผมต้องถูกหาว่าเป็นโรคจิตแน่ๆ ส่วนเรื่องที่มันจะชอบ จะสนใจผมก็ไม่ใช่โว้ย ไม่ใช่!

   -///////////-
   

-100%-
 
 

#จับรัก #กรดขิม

TBC.




:: มาต่อได้แบบทีละนิดทีละหน่อยนะคะ ขอโทษจริงๆ และขอบคุณที่รอพี่กรดน้องขิมค่า
ผิดพลาดหรือพิมพ์ไม่ถูกต้อง อาจทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน พิมขออภัยนะคะ แล้วจะรับคำติชมเพื่อไปแก้ไขค่ะ ::

[baibobo]

ชอบอะะะะ ชอบบบบบ กรี้ดร้อง
เดาเรื่องไม่ถูก อยากอ่านต่อ55555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อยากอ่านพาร์ทกรด บ้างและ 

[samon3265]

ตลกทั้งพี่ทั้งน้อง ขิมสู้ๆ

[Kittykit]

โอยยยยเขิน เขินความคิดไปเองของพี่ขลุ่ย
อยากอ่านต่อแล้วง่าาาาา

[mild-dy]