ตอนที่ 71 (ตอนจบ)“คุณพูดถึงหมอบ่อยจัง”
เป็นเรื่องที่เราข้องใจ
“ทำไม”“คนอ่านถาม”
อ้างคนอ่านไว้ก่อน
“ผมพูดตอนไหนอีก 55”“เมื่อวานก็พูด”
“หลายครั้งจังเลย”
“ตอนฮอตมีหมอ 2 คนมาจีบพร้อมกัน 55”คนอ่านนิยายเราเดาถูก
“โอ่ย คุณหล่อเกินไปแล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ”
ถ้ามีหมอมาจีบเด็กซ์ได้ เด็กซ์คงไม่ธรรมดา
“ไม่เลย 55”“คนที่คบมาสิบปีกับคุณเป็นหมอ ?”
“ผิด”
“ไม่ใช่หมอ”โหวงลึกๆ
ตอนนี้เด็กซ์มีโมเม้นต์หึงเรามั้ย
เข้าใจเด็กซ์ยากจริงๆ
“คุณอย่านอนดึกมากนะ”
“ผมคิดถึงคุณ”
“good night”
------------------------------------------------------------------------------
“ผมหนาวอ่ะ”
“คุณว่าผมทำอะไรแล้วมีความสุข ให้เรียงลำดับจากสุขมากไปสุขน้อยนะ”
“ ก. สอนนักศึกษาฝึกงาน
ข. สัมมนาวิชาการเรื่องที่ผมชอบ
ค. ดูหนังโรแมนติกคอมเมดี้
ง. คุยกับเพื่อนสนิทในที่ทำงาน
จ. เขียนนิยายแล้วพล็อตไหลเรื่อยๆ
ฉ. เล่นกับแมวที่บ้าน
ช. ญาติมารวมตัวกันที่บ้านเยอะๆแล้วเฮฮาปาร์ตี้กัน
ซ. ไปเที่ยวสวนสนุก”
“คุณว่าผมทำอะไรแล้วมีความเซ็ง เอาเรื่องเซ็งมากสุดเรียงไปเซ็งน้อยสุดนะ”
“ a. ลูกค้าขอซื้อยาชุด ซื้อยาพาราสองเม็ด แล้วทำหน้าเหม็นเบื่อออกจากร้าน
“ b. อากาศร้อน
“ c. แท็กซี่ไม่รับ แท็กซี่สูบบุหรี่ แท็กซี่ไม่รู้ทาง แท็กซี่กินเหล้า แท็กซี่พาอ้อม
“ d. คนไข้วีนไส่ผม
“ e. บรรยากาศมาคุในที่ทำงาน
“ f. ฝนตก อากาศครึ้ม ใกล้จะมืด ชวนให้เหงา
“ g. ไม่สบายไข้สูงมาก
“ h. นอนไม่หลับถูกปลุกกลางคัน นอนไม่พอ เพลีย”
“กิจกรรมคุณเยอะดี ที่มีความสุข”“เยอะสิ”
“เอาเรื่องเซ็งก่อนนะ”“ได้เลย”
“คุณต้องมองว่าผมเป็นคนเครียดเก่งแน่ๆ”
“ g d e a h c f b”
“ไม่ทวน”“มีความสุขก็”“รอๆ (:”
“จ ง ค ข ก ฉ ซ ช”“555”
“หมายถึงญาติมาเยอะๆผมจะไม่ค่อยแฮปปี้หรอ”
“ข้อสอบผมอันนี้ไม่มีเฉลยนะ”
“ผมแค่ลิสต์ขึ้นมาให้คุณดู (;”
“ที่ผมทำ list คือทำตามความรู้สึกผมไง 55”------------------------------------------------------------------------
อากาศหนาวเย็นสบายไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ
หนุ่มนักแชทดึงโปงผ้าห่มขึ้นมาถึงระดับหน้าอก พร้อมจ้องหน้าจอมือถือเพื่อรอคุยกับคนสำคัญ
หกเดือนครึ่งที่ผ่านมาเหมือนไม่มีอะไรคืบหน้า แต่ความรู้สึกในใจของคนฝั่งนี้บอกได้แค่ว่าผูกพัน
“ทุกวันเลยนะ ผมจะบอกคิดถึงคุณ”
“ถ้าเป็นคนที่ไม่สนใจผม คงหายไปเลยหรือไม่คุยกับผมแล้ว”
“แต่คุณก็ยังคุยกับผมอยู่เรื่อยๆ”
“ทุกวัน”
“ถึงจะเบี่ยงประเด็น”
“คุณคงอยากมีเพื่อนคุยใช่มั้ย”
“สมัยผมเรียน อาจารย์เคยสอนผมให้รู้วิธีประเมินความปวดคนไข้ โดยใช้สเกลวัดความปวด เป็นวิธีวัดง่ายๆ”
“วัดเป็นตัวเลข 1 – 10”
“ 1 คือปวดน้อยมากหรือไม่ปวดเลย 10 คือปวดมากแทบทนไม่ไหว”
“คนไข้จะบอกระดับความปวดคร่าวๆตัวเอง จากเลข 1 – 10”
“เด็กซ์”
“ผมก็มีสเกลของผมเองนะ เป็นตัวเลข 0 ถึง 100 คือสเกลวัดความชอบตัวผมเอง”
“ 0 คือเกลียด 50 คือเฉยๆ 100 คือชอบผม”
“รู้ว่าคุณต้องเปลี่ยนเรื่อง แต่คุณมีตัวเลขในใจแล้วใช่มั้ย (:”
เมื่อคนฝั่งนี้กดส่งข้อความเสร็จ ก็ได้แต่อมยิ้ม อยากจะรู้ว่าคนอีกฝั่งจะเปลี่ยนประเด็นไปคุยเรื่องไหน
ผ่านไปได้เวลาไม่นาน นายปากแข็งจึงส่งข้อความกลับมา
“ช่วงที่ 1 คะแนน 0 – 25 ช่วงที่ 2 คะแนน 26 – 50 ช่วงที่ 3 คะแนน 51-75 ช่วงที่ 4 คะแนน 76 – 100”“คะแนนความชอบเรียงจากน้อยไปมาก”“คุณว่าคุณจะได้ช่วงไหน”แปลกใจเล็กๆที่คราวนี้คนปากแข็งตอบคำถามตรงประเด็น
“ไม่รู้สิ คุณต้องประเมินผมไง”
“เวลาคุณตอบว่าหนังที่ไปดูมา คุณชอบมากแค่ไหน”
“คุณจะตอบช่วงไหน”
“คนส่วนใหญ่จะตอบช่วงไหน”เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเข้าใจว่าระหว่างทางการคุยกับคนปากแข็ง จะต้องมีออกนอกเรื่องหลงทางกันบ้างเพื่อเตรียมตัวจะเปลี่ยนประเด็น
“ถ้าหนังที่ชอบ ผมจะให้คะแนนมาก”
“มากนี่ช่วงไหนล่ะ”“แต่ละคนตอบไม่เหมือนกัน”
“ถ้าเทียบเป็นเกรด”
“ก็ A B”
“ถึงว่าคนส่วนใหญ่มักจะตอบว่าชอบหนังเรื่องนี้”
“ให้คะแนนเป็น A B C D”“หนังสนุกๆได้เกรดดีๆ ยกตัวอย่างก็พี่มาก”
“หนังส่วนใหญ่ที่คุณชอบ คุณให้คะแนนเกรดไหน”“A”
“หนังสนุกแต่ดราม่าผมก็ให้ B”
ชีวิตมีเรื่องเครียดมากมายที่ต้องพบเจอ การผ่อนคลายง่ายๆในโรงจึงไม่ควรมีความอีดอัดคับข้องอารมณ์
“ขนาดพี่มากผมยังให้ B”“ผมชอบหนังสนุก”
ประเด็นเรื่องหนังภาพยนตร์ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
“คะแนนคุณผมก็ให้ช่วง 3 นะ”
“B”
“51-75”หนุ่มแชทไลน์กลับมายิ้มได้อีกรอบ แปลกใจที่ได้กลับมาคุยประเด็นเริ่มต้น
“คะแนนช่วงกว้าง คุณระบุคะแนนผมได้มั้ย”
“เวลาได้เกรดไม่มีใครมาถามหรอก”
“ขอให้ได้เกรดนั้นก็ดีใจแล้ว”
“คุณเคยไปถามอาจารย์มั้ยล่ะ”“อืม”
หวั่นใจลึกๆถ้าคะแนนประเมินจากคนอีกฝั่งที่มีให้หนุ่มแชทไลน์จะต่ำติดชิดขอบล่าง
“แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้คะแนนเกรดดีกว่านี้ล่ะ”
“เวลาคุณสอบคุณก็ขอให้ได้ A”
“พอคุณได้คุณจะห่วงมั้ย ได้คะแนนเท่าไหร่”เป็นเรื่องปกติทั้งนั้น ที่ใครๆก็อยากได้สิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
“อาจารย์อย่างคุณ ผมถามตรงไปตรงมา คุณก็ไม่ค่อยบอก”
มันช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกิน
“ผมอยากรู้ว่าคะแนนผมต่ำตรงไหน อาจารย์ตรวจผิดรึเปล่า”
“ถ้าจริงๆแล้วคะแนนคุณไม่ได้ B หรอก” วูบไปอีกครั้งหลังจากที่เคยวูบมาหลายครั้ง แต่เหมือนคนฝั่งนี้ดื้อยาจะมาในรูปแบบไหนก็ทนทานเสมอ
“แต่อาจารย์ให้คะแนนขยัน”
“เค้าช่วยคุณจะดีใจมั้ยล่ะ”“ถ้าอาจารย์เค้าจะให้คะแนนสงสารผม ผมก็ไม่ดีใจเท่าไหร่”
พูดไม่ออก ตอบไม่ถูก
ถ้าเห็นใจตรงที่มีความมานะพยายาม..
ก็อย่าเลย
“คะแนนพิศวาสล่ะ”
“ผมไม่สงสาร
“แต่ชอบ”“ใคร”
“คุณ”จากที่เคยฟื้นสลบไสลเมื่อซักครู่ ราวกับว่าคนฝั่งนี้ได้ตื่นสดชื่นเต็มตัว
“ผมไม่พิมพ์อะไรมั่วๆ”ประโยคนี้ของนายปากแข็งวิ่งเข้ามาในสมอง
รักษาสัญญานะเด็กซ์
กับการเริ่มต้นในวันที่หนึ่ง
-------------------------------------------------------------------------------------------------
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีหนุ่มแชทไลน์กับนายปากแข็ง ภาค 3 นะครับ (:
--------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
