.. :เศร้า1: ..................ถ้าผมคิดได้เร็วอย่างที่คุณ Blueboyhub ว่าก็คงจะดี.................. :เศร้า1:
..........ก็อย่างที่บอกแหละครับว่าเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะเรื่องพี่ที่ดอนเมือง.......ตอนนั้นผม
คิดว่าไม่ไหวแล้วทำไมเราต้องมาทะเลาะกันเพราะคนอื่น.....ผมเลยไปขอคำปรึกษาจากพี่แก้ว.......ซึ่งพี่แก้วก็มีความ
คิดเดียวกับผมนั่นคือ.......เราสงสัยกันว่าพี่ที่ดอนเมืองเป็นใครกันแน่.......ผมกับพี่แก้วก็เลยช่วยกันสืบแบบเงียบๆ....
โดยแอบถามเอาจากเพื่อนสนิทของกุ๊กที่อยู่แผนกข้างๆ.....แล้วผมก็ได้ความว่า....กุ๊กมีแต่พี่สาวและน้องสาวอย่างละ
คนเท่านั้น.......ส่วนญาติๆจะอยู่ที่อยุธยากันหมด.....มีครอบครับกุ๊กครอบครัวเดียวที่ย้ายเข้ามาอยู่กรุงเทพ......
โอ๊ย...
......ยิ่งได้ฟังแบบนี้ผมยิ่งไม่สบายใจหนักขึ้นไปอีก............ :เศร้า1:
...........ผมก็เลยปรึกษาพี่แก้วว่าจะทำยังไงดี....ตอนนั้นร้อนใจมากๆครับอยากจะเข้าไปถามกุ๊กให้รู้
เรื่อง........แต่พี่แก้วก็บอกให้ผมใจเย็นๆก่อนอย่าเพิ่งใจร้อนบุ่มบ่ามเข้าไปคาดคั้นกับกุ๊กตรงๆ........เพราะพี่แก้วบอกว่า
นิสัยกุ๊ก...ถ้าผมไปคาดคั้นหรือโมโหโกรธาใส่....นอกจากผมจะไม่ได้ความจริงแล้ว.....อาจจะทะเลาะกันเสีย
ป่าวๆ........ผมเลยต้องยอมอดทนไว้......หลังจากนั้นผมก็เริ่มใช้ (วิชามาร....เล็กน้อย...
.) วิธิแอบเช็คข้อ
ความในโทรศัพท์กุ๊ก.....โดยทำการแอบสลับโทรศัพท์กับกุ๊กเวลาที่กุ๊กไม่อยู่โต๊ะ (เราใช้โทรศัทพ์รุ่นเดียวกันสีเดียว
กันด้วย....เลยง่ายหน่อย....).......พอเช็คข้อความไล่อ่านไปเรื่อยๆ....นอกจาก sms ของผมแล้ว......ผมก็ไปสะดุดกับ
sms นึง.......เขียนว่า......." พรุ่งนี้อย่าลืมเอากล้องมาด้วยนะ.........คิดถึงนะครับ....." ลงชื่อพี่วิท.....และเมื่อกด sms
ไล่อ่านไปอีกก็พบว่ามี sms ของคนชื่อวิทอีกหลายอัน......ทุกอันจะมีลงท้ายว่าคิดถึง.....หรือไม่ก็รักนะ......
ตลอด..................ในใจผมตอนนี่คิดแต่ว่า.......นี่มันอะไรกัน......คนชื่อวิทเป็นใคร.......กุ๊กมีคนอื่นใช่ไหม........กุ๊กกำลัง
ปิดบังอะไรผมอยู่.......และอีก.สารพัดคำถามที่แย่งกันวิ่งเข้ามาในหัวผมตอนนั้น................
.
.............เย็นนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะถามกุ๊กให้รู้เรื่อง......แต่ก็ไม่ได้ถามเพราะเย็นนั้นเราต้องประชุม
เรื่องงานกันจนเกือบ 3 ทุ่ม ทั้งเหนื่อยทั้งเครียดกันหมด.......ผมก็เลยกะว่าเอาไว้ถามพรุ่งนี้ล่ะกัน.......แต่พอกลับไป
ถึงบ้านผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอย่างอื่นแล้วเพราะความสงสัยต่างๆมันวนเวียนอยู่ในหัวผมเต็มไปหมด......ผมจึงหยิบ
โทรศัพท์กดไปหากุ๊ก.........
"........หวัดดีครับ.....ถึงบ้านรึยังครับ....." กุ๊กรับสาย
".........ครับ.....ถึงแล้วครับ...แล้วกุ๊กล่ะ.อยู่ไหนแล้ว....."
".......อยู่บ้านแล้วเหมือนกันครับ.....วันนี้แม่ทำกับข้าวไว้เต็มเลย....มากินด้วยกันไหมครับ......"
".......อืม.....กินเผื่อด้วยนะ....." แล้วเราก็คุยกันไปอีกพักนึง พอได้จังหวะเหมาะๆผมก็ถามกุ๊ก....
"......กุ๊กครับ......อืม....ถามไรหน่อยซิ......."
".......ครับ......ถามไรครับ....."
"........คราวที่แล้วที่ผมถามกุ๊กว่าคิดยังไงแล้วกุ๊กไม่ยอมตอบเนี่ย.....เพราะอะไรครับ..."
"............." กุ๊กเงียบไป..
".......หน่า......บอกมาเถอะ.......ไม่เป็นไรหรอก...." ผมพยายามฝืนทำเป็นไม่โกรธ...เพื่อที่จะให้กุ๊กพูดความจริง....
".....เอ่อ......ก็....ไม่มีไร....."
".......กุ๊กอ่ะ.......บอกมาเหอะ....ผมไม่โกรธหรอก.....นะ...นะ..." ผมพยายามอ้อนอยู่นาน....
".......ไม่มีไร.....ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ.ครับ..."
"......อ๋อ.....หรือว่า.....ผมไม่ดีพอใช่มั๊ย....." ผมทำเสียงน้อยใจ......
".......ไม่ใช่อย่างนั้นครับ........."
".......งั้น....แล้วเพราะอะไรอ่ะครับ........หรือว่ากุ๊กมีคนอื่น...."
".............."
"...........หรือ....กุ๊กมีแฟนอยู่แล้วครับ.....". ผมก็พยายามฝืนความรู้สึก...ปะเหลาะถามกุ๊กไปเรื่อยๆ...
"............"
"...........กุ๊กมีคนอื่นแล้วจริงๆด้วย........"
"..........ไม่ใช่อย่างนั้นครับ.......เอ่อ....คือ...."
".........ใช่พี่ที่อยู่ดอนเมืองรึป่าวครับ......." กุ๊ก.นิ่งไปพักนึง
"........เอ่อ......ครับ....."..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
