หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา by aoikyosuke

[mantdash]

อ้ามาช่วยอีกแรง อิอิ

[kit]

[mcquack]

จบแล้วจบแล้ว  น่ารักจังเลยยยย ขอบคุณลุงมากนะค๊าบบบบ

รออย่างตอนพิเศษ ต่อไป อิอิ

[aspirinkub]

หน้า 16 แล้ววววววววววว

 

ลุงคร้าบบบบบบบ

 

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันหยุดของเส่ง-เปา) 

"เปาครับ...ช่วยส่งน้ำให้ผมหน่อยครับ..." เส่งเมียรักกัดฟันพูดตาขวางมองหน้าไอ้เปา...แบบอาฆาตแค้น

แม่งเอ้ย....เสือกไปรับคำท้าไอ้เปาเรื่องที่วันนี้จะพูดกับมันดี ๆ ทั้งวัน
จะไม่ด่าไม่หยาบคาย จะทำตัวน่ารัก แม่ง....ไม่น่าเลยกู...

หงุดหงิดชิบหายเลยโว้ยยยยยยยยยยยย

แล้วนี่ไม่มีวี่แววจะได้บุกไอ้เปาเลย....สาเหตุน่ะเหรอ

โดนมอมตลอด...

ก็ว่าจะไม่เมาไม่เมาแล้วนะ

เมาได้ทุกที...พอโดนมันใช้เล่ห์เหลี่ยมคะยั้นคะยอเข้าหน่อย
เสียท่าทุกทีเลย

เจ็บใจโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย

รู้ว่าจะต้องเมาแน่ ยังเสือกโง่แดกเข้าไปอีกสมควรแล้วนะมึงเส่ง
อันนี้ไม่ใช่ใคร ความคิดไอ้เปานั่นเอง

คอยดูเหอะมึง...กูจะต้องแดกแล้วไม่เมาให้ได้สักวัน
และอันนี้คือเสียงความคิดของน้องหมีเส่ง รูปหล่อ ตาคม

"ได้ครับ...อ่ะนี่ครับเส่ง..."
เปาผัวรักของเส่ง ส่งน้ำให้ไอ้เส่งเมียรัก และ...

ยิ้มเข้าไปสิมึงงงงงงงงงงงงง ไอ้เปา มึงยิ้มเข้าไป

เลยเที่ยงคืนเหอะ กูจะด่าให้แหลกเลยแต่ตอนนี้ ต้องยิ้มมมมมมมมมม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม

แม่งเอ้ยยยยยยยยย เบื่อโว้ยยยยยยยยย

ถ้าไอ้เปาได้รู้เมียมันคิดยังไงมันคงแทบอยากฆ่าตัวตายแน่ ๆ
เลย...จริงป่ะ

วันนี้ไอ้เปามันชวนไอ้เส่งไปเดินเที่ยวซื้อเสื้อที่สวน.....

แดดเหรอร้อนโคตร แต่สองผัวเมียก็ยังสามารถสวีทจู๋จี๋กันได้
ในเวลาเที่ยง ตะวันตรงหัวเดะ

เดินเลือกเสื้อกัน ด้วยมาดอันแสนธรรมดา
แต่เตะตาสาว ๆ บริเวณนั้นเป็นที่สุด

หนุ่มหล่อล่ำกล้ามใหญ่สองคน เดินเลือกเสื้อกันกระหนุงกระหนิง

น่ารักชิบหาย

เมียพยายามจะฉีกยิ้ม แบบตาอาฆาต

ผัวก็หัวเราะชอบใจที่ได้แกล้ง

ดูน่าประทับใจดีพิลึกเลย

"สีดำสวย....เนี่ยหุ่นเส่งต้องเสื้อแบบนี้....สวยดี..เอาตัวนี้แหละ..."
ไอ้เปาก็เลือกไปเรื่อย เห็นตัวไหนก็สวยหมด ต่อให้มีอาบังมาขายมุ้ง
แล้วไอ้เปาเห็นแล้วซื้อไปกางให้เมีย มันก็ต้องบอกว่าสวยอยู่ดี
แม้มุ้งจะเป็นแบบเจ็ดสีก็เถอะ

ทำไมน่ะเหรอ อ้าว ก็เส่งเมียรักนี่....ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละ
55555555555 โธ่เอ้ย ไอ้พวกหลงเมียเอ้ยยยยยยย

"มึงจะบอกสวยทั้งร้านเลยใช่มั้ย..ห๊า ไอ้เหี้...."

ก่อนที่เส่งเมียรักจะพูดจบก็ได้เห็นผัวส่ายหน้าและปิดปากมันเอาไว้

"พูดไม่เพราะเลย.....ไม่ดีไม่ดี...ไม่น่ารักเลยนะรู้มั้ยค้าบบบบบบบบบ"

โอว กูอยากจะบ้า

ไอ้เส่งไม่เอาแล้วเสื้อผ้งเสื้อผ้า โมโหสุด ๆ ที่ทำอะไรไม่ได้

เดินหน้าเครียดออกมาไม่สนใจไอ้เปาเลย
"เอ้ยยยยยยยย เส่ง...เส่ง..เดี๋ยวก่อนดิ...เดี๋ยวก่อน...."
ตึกใบหยกสองต้องรีบวิ่งตามน้องหมีเส่งแทบไม่ทัน
แปลก ๆ นะ ทำไมตั้งแต่ได้ไอ้เส่งเป็นเมียรักแล้วเนี่ย..
ดูมันขี้งอน ขี้หงุดหงิดพิกล...น่าแปลกจริง ๆ

"อย่ามายุ่งกับกู...เออ..กูพูดไม่เพราะหรอก..กูก็พูดได้แต่เหี้ย ๆ แบบนี้แหละ...มึงก็ไปหาผู้หญิงสิ..
มึงอยากได้หวานแค่ไหนก็ได้...กูพูดแบบนั้นไม่เป็นหรอก....นั่นอ่ะสวย ๆ น่ารัก เดินกันเป็นโขยง
มึงไปจีบหน่อยเดียว เดี๋ยวเขาก็พูดเพราะ ๆ กับมึงแล้ว ไปเด่ะ ไปสิโว้ยยยยยย"

น้องหมีเปาตาคมหน้างอหงิก....เดินหนีจะไปขึ้นรถกลับบ้านซะให้ได้
จนไอ้เปาพอรู้ว่าเส่งมันงอนอะไร

เข้าใจแล้ว เข้าใจ... มันกลัวโดนเอาไปเทียบกับผู้หญิงนี่เอง
จะบ้าหรือไงกัน...ใครจะไปคิดอย่างนั้นกันล่ะ
รอแทบตายกว่าจะได้มาไว้ในมือ กว่าจะทำให้รักได้
แล้วเรื่องอะไรจะปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้มาทำลายความสัมพันธ์กันล่ะ

"ขอโทษที...มึงเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว...กูผิดเองที่ไปแกล้งบังคับมึงอย่างนั้น...เราดีกันเหอะเส่งนะ
ป่ะ ไปเลือกเสื้อกันเหอะเนอะ....นะเส่งนะ...เส่งคนดี...นะ"

แค่ไอ้เปาทำหน้าอ้อนตาแป๋วหน่อยหมีควายตาคมมันก็ใจอ่อนแล้ว
ถึงจะทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดไปบ้าง
แต่พอโดนดึงแขนให้เดินตามมันก็เดินตามแต่โดยดี

"หิวน้ำเหรอ..อ่ะ..กินน้ำนะ กินน้ำ..ใจเย็น ๆ อ่ะ..อยากพูดอะไรก็พูดนะ..อยากด่าป่ะ..อ่ะด่า ๆ มาเร้ว.
ด่าเสร็จแล้วไปเลือกเสือกันนะ..ป่ะเส่งไปเลือกเสื้อกันนะ ไม่เอาแล้วอย่าโกรธมากเดี๋ยวเสียหล่อนะเว้ย"

ผัวที่น่ารัก ประพฤติตัวดี ส่งขวดน้ำให้เมียกินแก้โมโห เผื่ออารมณ์มันจะเย็นขึ้นบ้าง

"เปารักเส่งนะ...อย่าโกรธมากเลย..เสียหล่อนะ..หน้าหงิกมันไม่หล่อหรอก..ป่ะไปเลือกเสื้อกันไปเลือกเสื้อกัน.."
ไอ้เปาลากเมียไปทั้งอย่างนั้น

หลอกล่อหมีควายตาคมมันหน่อย
หมีมันฉลาดน้อยกว่าหมาน่ะ
แต่แรงมันดีกว่าแค่นั้นเอง

"ตัวไหนอ่ะ..เส่งอยากได้ตัวไหนอ่ะ...ตัวนี้ก็สวยนะ...เอาตัวนี้มั้ย"

เอาเข้าไปทำตัวทุเรศกันเข้าไป

และบ่ายนั้นผัวเมียคู่บ้าก็เดินลองเสื้อ เลือกเสื้อกันแทบจะหมดทุกร้าน

กว่าจะกลับบ้านก็ค่ำแล้วล่ะ

ทำไม...จะตามไปบ้านมันด้วยล่ะสิ

รู้นะเฟ้ย รู้นะเฟ้ย

คิดอะไรเนี่ย



ตามต่อไปนะหลานๆ

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

มาเร็วจริงๆ เลยหลานกิตของลุง

[kit]

ว้าย ก็กิต.อยากอ่านต่อนี่คะ คุณลุง sing


ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[wan]

  ใช่ ๆ อยากอ่านต่อเหมือนกัน ลุงสิงห์ รีบมาต่อเร็ว ๆ นะครับ 

[TARO]

 

[SataRu]

 

[aspirinkub]

มารอลุงสิงคร้าบบบบบบบ

ชอบๆ 

[Millet]

na rak
makkkkkkkkkkkkkkkkkkk

thank you lung Sing..ka

[mantdash]

มารอต่อครับ อิอิ

[G-NaF]

มารอลุงต่อให้คร๊าบ บ บ

[both^^]

อร๊ายยยยยยยยยยย

เค้าหายหัวไป2 วัน

ลุงเล่นซะจบเลย

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ใจหายๆๆ

ขอตอนพิเศษเยอะๆ นะค้า

จ๊วบบบบบบบบบบบบ

[singsayam]

"มึงไปจีบเขาเหรอ...กูเห็นนะไอ้เหี้ยเปา.." เมียที่น่ารักกระซิบถาม
หน้าตาเริ่มงอหงิก แต่กำลังพยายามเก็บอาการ กำหมัดแน่น
เตรียมชกถ้าได้คำตอบไม่เป็นที่น่าพอใจ

แล้วก็ได้รับคำตอบที่ทำให้ไอ้เส่งแทบจะกระโดดถีบผัวรักของมันลงรถเมล์จริง ๆ

...กูก็แค่บอกว่ามึงอ่ะ..เมียกู...แค่นั้นแหละ

และพอรถจอดที่ป้าย
ไอ้เปาก็รู้ตัว มันวิ่งเตลิดเปิดเปิงหนีเมีย
โดยมีเมียวิ่งไล่ตามเตรียมกระทืบ

จนชาวบ้านคิดว่ามีการตีกันจริง ๆ
ใครจะนึกล่ะ ว่าเป็นปรากฎการณ์ผัวเมียหยอกกัน

"ไอ้เหี้ยปาววววววววววววว มึงตาย" เมียตะโกนไล่หลัง

และผัวก็วิ่งหนี....เป็นที่สนุกสนานของมันสองคน
และก็เป็นเรื่องปกติ แต่ชาวบ้านเขาคงไม่อยากปกติด้วยเท่าไหร่นักหรอก

วิ่งไล่ตามกันจนถึงหน้าห้อง แล้วก็ยืนเหนื่อยหอบพร้อมกัน
แต่สักนิด ขอแค่ไอ้เส่งได้เตะผัวมันสักนิดก็ยังดี

ว่าแล้วมันก็เตะไปหนึ่งครั้ง ด้วยเสียงอันดังสนั่น
เล่นเอาผัวถึงกับทรุด

ก่อนจะหัวเราะ...ออกมา

"ก็จริงนี่หว่า...แม่งมองอยู่ได้..กูยิ่งหวง ๆ อยู่" ไอ้เปาหัวเราะร่วน

แล้วคนที่ทำเหมือนโกรธก็ต้องอมยิ้ม หลังจากได้ยำผัวเล่น
ไปชุดใหญ่ เป็นที่สนุกสนาน

ก่อนจะค่อยแตะไหล่ผัวรักของมันเบา ๆ

"เปา...ร้อนเนอะ..."

ไอ้เส่งพูดแปลก ๆ และทำตาแปลก ๆ ที่สำคัญมันชักพูดกับไอ้เปาดีเกินเหตุ

"เปานี่น่ารักเนอะ...." เอาแล้วสิกู

ตึกใบหยกสองเหมือนรู้สึกถึงบรรยากาศของหน้าหนาว
เสียวสันหลังวาบ อย่างช่วยไม่ได้ หน้าเริ่มเจื่อน
ไอ้เปาคงไม่ยอมเสียตัวง่าย ๆ แน่ และตอนนี้มันกำลังเริ่มหาทางหนีทีไล่

"เอ่อ...ร้อนเนอะเหมือนจะไม่สบายเลย..รู้สึกปวดหัวว่ะ.."
ไอ้เปาส่งยิ้มแห้ง ๆ ตาเริ่มเหลือก

"อือ..แบบนี้เราจะทำอะไรกันดีให้หายป่วยนะจ๊ะเปา..ไหนเปาบอกเส่งสิจ๊ะ"

โอววววววววว ยินดีด้วยนะเปาผัวรัก.....สิ่งที่มึงคิดกำลังจะเป็นจริงล่ะนั่น

ตอนนี้เส่งที่ดูเหมือนจะเป็นเมียรักแต่ชักไม่น่ารักแล้วสำหรับไอ้เปา...ตอนนี้ตาหวานเยิ้ม
แล้วก็เริ่มแตะไหล่ไอ้เปาเบา ๆ ไปเรื่อย

แตะปลายจมูกไปที่แก้มคลอเคลียไม่ห่างอีกต่างหาก

"เง่อ...เส่ง..เส่ง..กูเสียว ๆ ว่ะ.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
ไอ้เปายังทำใจดีสู้เสือ แกล้งทำเป็นสะบัดสะบิ้งไปเรื่อย ทำท่าจะเดินหนี

แต่...

เส่งเมียรักคว้าเอวมันเอาไว้แล้ว...
และก็แตะ ๆ เล่นที่ข้างแก้มของไอ้เปาจากด้านหลัง

"ไหน..เปาบอกซิ...เราสัญญากันว่ายังไงครับ.."
เมีย.....ทำตาเจ้าเล่ห์...

พูดกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหู

ไอ้เปาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก


"เปาไม่อยากเป็นของเส่งเหรอครับ..."

ประโยคเดียว...ไอ้เปาลมแทบจับ
เข่าแทบทรุด...เตรียมชิ่งหนี
และเหตุการณ์หลังจากนั้นก็คือ.......

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ ชายกำลังจะฉะกัน)


"อาบน้ำก่อนมั้ยครับ...ร้อนมั้ยครับอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับ"

มึงชักจะพูดจาดีเกินเหตุไปหรือเปล่าไอ้เส่ง...
ไอ้เปาจำใจต้องเดินหน้าซีดเผือดเข้าห้องน้ำไป
โดยมีผ้าขนหนูที่ถูกส่งจากมือของไอ้เส่งเมียที่คิดจะบุกผัว...
และไอ้เส่งเมียรักก็มองมายิ้ม ๆ ตาเยิ้ม โคตร ๆ

หนุ่มล่ำ กล้ามใหญ่นามว่าไอ้เปาก็อาบน้ำไปด้วยความเสียว...เอ่อ สันหลัง
และข้างหลัง...
โอยกู...ไม่เหลือแน่วันนี้ ดูท่ามันจะเอาจริง .. เอาไงดีวะกูเนี่ย
ปีนหนีเลยดีมั้ยวะ...โว้ยยยยยยยย กลัวโว้ยยยยยยย
ตีกับใครไม่เคยกลัว..แต่ตอนนี้กลัวชิบหาย...กลัวเมียบุกอ่ะ...ทำไงดีว้า

"เปาครับ...อาบเร็ว ๆ ครับ..เส่งจะได้อาบต่อ..หรือจะให้เข้าไปอาบพร้อมกันดีครับ"

น้องหมีเส่ง..เคาะประตูห้องน้ำ..เอ่ยเรียกคนที่อยู่ในห้องน้ำ
ไม่ว่ายังไง...กูก็จะบุกเว้ยยยย วันนี้ตากูมั่ง...เปาที่รัก...มาสานรักกันเถิด
เหอ เหอ เหอ


"เออกูรู้แล้วเว้ย..เมียเหี้ยอะไรวะแม่งคิดจะบุกผัว...ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะมึง.."

เป็นเสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ...ที่แทบไม่เป็นอันจะอาบน้ำ

"ก็ผมรักเปานี่ครับ...เรารักกันนะครับเปา...ให้อีกห้านาที..อาบไม่เสร็จเราก็รักกันในห้องน้ำเลยนะครับ"

การพูดจาดี ๆ เป็นศรีแกปาก...และตอนนี้ น้องหมีเส่ง หุ่นล่ำตาคม..กำลังทำสิ่งนั้นอยู่
และขณะนี้มันกำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมเข้าไปหาตึกใบหยกสองจริง ๆ

"ไอ้เหี้ย...จะเอากูนี่พูดกับกูดีเลยนะ...ทีกูจะเอามึงมั่งล่ะก็ด่ากูฉอด ๆ "

อ่ะนะ..เปาผัวรักที่กำลังจะกลายเป็นเปาเมียรักของเส่ง ตะโกนด่ากลับมา

และหมีควายตาคมก็หัวเราะเสียงเบา...ก็ใช่ไง..มึงยังอ้อนกูเลย
คราวนี้กูก็อ้อนมึงมั่งไงไม่เห็นแปลก

"หมดเวลาแล้วครับ...มามะที่รัก..ออกมาเร็ว ๆ ครับ.." หนุ่มหน้าหล่อตาคมเคาะประตูเสียงดังปึงปัง

และไอ้เปาก็จำใจต้องเดินออกมาในสภาพ

โอววววววววววววววว มายก๊อด..แก้มแดง ๆ เอียงหน้า 45 องศาให้ห่างสายตาของไอ้เส่ง
ทำหน้าตาแบบว่าอายสุดฤทธิ์...

หุ่นล่ำ กล้ามโต...น้ำยังหยดติ๋ง ๆ เป็นทาง

และเมียที่ไม่ยอมเป็นเมียอีกต่อไป
ก็เดินมาหอมที่หน้าผากไอ้เปาเบา ๆ

"รอแป๊บครับ...เดี๋ยวผมออกมานะคนดี...นั่งทำใจไปซะ 5 นาทีครับเปา ฮ่า ฮ่า ฮ่า "

หมีควายตาคมจ้องหน้าไอ้เปาหวานหยด ทะลุไปถึงไหนต่อไหน ก่อนจะโปรยยิ้ม
ด้วยมาดเท่ห์กินขาด เดินลิ่ว เข้าห้องน้ำไป
พร้อมกับรอยยิ้มอันน่ากลัว ชวนขนหัวลุกสำหรับไอ้เปาเป็นยิ่งนัก

********************
ไอ้เปานั่งกระสับกระส่าย ไม่รู้จะทำยังไงดี...เอาเบียร์มาซดย้อมใจไปหลายกระป๋อง
ก็ไม่หายตื่นเต้น

นี่กูจะเสียเวอร์จิ้นจริง ๆ เหรอวะเนี่ย...เอาไงดี เอาไงดี

หลังจากนั่งกระสับกระส่ายได้ 2.5 วินาที มันก็เปลี่ยมาเดินกระสับกระส่ายต่ออีก 2.5 วินาที
เป็นการแชร์เวลาที่ดียิ่งนัก รอเวลาขึ้นเขียงโดนเชือดในอีกไม่กี่อึดใจถัดมา

แค่ประตูห้องน้ำเปิด ก็เหมือนเสียงประตูนรกเปิดรอเรียกไอ้เปายังไงยังงั้น

และตามมาด้วยร่างอันสุดแสนมาดแมน กล้ามเป็นมัด หน้าตาที่เคยหล่อยังไง
ตอนนี้มันเหมือนจะหล่อมากกว่านั้น มาดไม่ต้องบอก แม่งเดินมาโพสท่าแบบเท่ห์สุดขีด
หล่อ เท่ห์คือสโลแกน และมันก็คงหล่อมากสุดก็วินาที เท่าที่ชีวิตนี้ไอ้เส่งมันจะหล่อได้

แค่เห็นหน้าเมียรัก....ไอ้เปาก็เตรียมชิ่งหนีทันที
แต่ช้าไปแล้ว...เมื่อไอ้เส่งเดินมาดักหน้าและดึงแขนไว้ทัน

"รักผมมั้ยครับเปา..."

ประโยคเด็ด..เด็ดจริง ๆ เด็ดสุดยอดของไอ้เส่งที่จะเปลี่ยนสภาพจากเมียรัก
กลายเป็นผัวรักในไม่กี่นาทีข้างหน้าเอ่ยถามคนที่หน้าเครียด หน้าซีด หน้าขาว

และไอ้เปาก็พยักหน้าช้า ๆ กลืนน้ำลายลงคออย่างแสนยากลำบาก
หลบหน้าหลบตาให้พ้นสายตาของเมียที่จ้องเอา จ้องเอา
ชนิดจะหลอมละลายผัวให้มันตายกันไปข้างหนึ่งว่างั้นเถอะ

"กลัวใช่มั้ยครับ..." เสียงทุ้มนุ่มถามเสียงเบา และดึงให้ไอ้หมาน้อยเปา เปา เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน

มันก็ทำเป็นขืนตัวไว้งั้นแหละ พอโดนดึง ๆ เข้าหน่อย ก็เลยต้องยอม ๆ ไปซะงั้น

"เปาเคยทำให้ผู้หญิงของเปาเจ็บหรือเปล่า..."

น่านนนนนนนนนนนนนนน มาแล้ว มาแล้ว ไอ้ประโยคหมา ๆ ของไอ้เปาได้รีเพลกลับมาใช้ก็วันนี้
แหละว้า...สะจายเว้ยยยยยยยยยยยยยย

"ไม่..ไม่มีอ่ะ..ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ดีมากเปา ดี เปา เปา เก่ง ฝืนยิ้มไว้นะเปา ฝืนยิ้มไว้ ถึงยิ้มไม่ออกก็ฝืนยิ้มไว้นะ

"เส่งก็ไม่เคยเหมือนกัน...แล้วยังจะกลัวอีกมั้ย"

เคยถามเขาไว้ยังไงวันนี้ดาบนั้นก็คืนสนองเช่นเดียวกัน ถึงจะกลัว แต่ยังไงซะ ก็รัก...รักมากกว่ากลัวแล้วล่ะตอนนี้
จะเอาอะไรอยากได้อะไรไอ้เปามันก็เอ่อ เอ่อ เอ่อ จะ จะ จะ จัดห้ายยยยยยย ก็ด้ายยยยยว้า

"ไม่ต้องตอบหรอก..พิสูจน์กันเลยดีกว่า"

เมียที่รักแทบจะประคองไอ้เปามานั่งลงที่เตียง ที่เคยไล่กระโดดถีบกระโดดเตะ
อันนั้นพับไปชั่วคราว โปรดใช้วิจารณญาณในการลืมมันไปให้หมด

แตะ ๆ มือไปที่ไหล่นิดเดียว ว่าที่เมีย ก็ถึงกับสะดุ้งโหยงทำท่าจะลุกหนีเอาดื้อ ๆ

แต่โดนหมีเส่งตาคมดึงเอาไว้ได้ทัน และจ้องตากลับ เอาสิมึง
กูจะมองให้มึงละลายเลย..ไม่ยอมก็ต้องยอมแหละเอาสิวะ

ตาก็สบตา หน้าก็ค่อยเคลื่อนเข้าใกล้

ถึงกลัวจับใจ แต่ไอ้เปาก็ยอมให้ว่าที่ผัวในอนาคตอันใกล้
แตะริมฝีปากเบา ๆ ที่ข้างแก้มได้ทันที

"หอมจังเลย...เปาน่ารักมากเลยรู้มั้ยครับวันนี้.."

หึ หึ หึ หึ

เสียงหัวเราะในใจชวนสยองสำหรับไอ้เปาของหมีควายตาคม

และแล้วก็ถึงวันนี้จนได้ในที่สุด

ศักดิ์ศรีความเป็นชายที่เสียไป..ตั้งนาน

ไอ้เส่งจะกู้คืนกลับมาได้ก็วันนี้ละเว้ย

เย่ เย่

[Eis]

"ไหน..เปาบอกซิ...เราสัญญากันว่ายังไงครับ.."
เมีย.....ทำตาเจ้าเล่ห์...

พูดกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหู

ไอ้เปาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก


"เปาไม่อยากเป็นของเส่งเหรอครับ..."

ประโยคเดียว...ไอ้เปาลมแทบจับ
เข่าแทบทรุด...เตรียมชิ่งหนี
และเหตุการณ์หลังจากนั้นก็คือ.......

โอ๊ะ โอ.... งานเข้าแล้วไงเปาเอ้ยย .. ขอบคุณครับลุงสิงห์

[sommod]

  เรื่องนี้แอ๊บแมนสุดๆครับ

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษพ่อหนุ่มน้อยเปา เปา (จบบริบูรณ์)) 


"เปา...ทำไมถึงสั่นขนาดนั้นล่ะ..ไม่มองหน้าผมแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าผมคิดอะไรอยู่น่ะ"

หวานนนนนนนนนนนนนน ซ้า เส่งครับของเปาเนี่ย..บทจะหวานขึ้นมามันหวานใช่เล่นเลยนะเนี่ย

"มึงเอาจริงเหรอเส่ง..."

หัวใจเต้นระทึก ร่างกายก็ไม่ยอมเป็นไปตามคำสั่ง หน้าซีดแล้วซีดอีก
ซีดมาก ๆ ตัวก็เริ่มสั่นเหมือนมีองค์มาลงประทับ เตรียมให้ไอ้เส่งขอหวยซะอย่างนั้น
ก็ เข้าใจว่าทีใครทีมัน...แต่กับเส่งแล้วไม่ใช่...เส่งมันก็ยังยอมให้เขาทำตั้งหลายครั้ง
แล้วคราวนี้ก็ถึงเวลาที่ไอ้เปาต้องเป็นฝ่ายรับความรักของเส่ง..ว่าที่ผัวรักไว้บ้างแล้ว

"เปา...ไม่อยากทำก็ได้นะ..เส่งเข้าใจว่าเปากลัว..ถ้าเปาไม่เต็มใจแล้วเส่งจะทำได้ยังไงล่ะ ใช่มั้ย.."

ช่างเป็นคำขอที่เลวมาก ยังไงซะไอ้เส่งก็รู้ว่าไอ้เปาไม่มีทางปฏิเสธแน่ ๆ
มันก็เลยแค่แกล้งละมือออกจากไหล่ แล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทาง ก้มหน้านิดหน่อย
ทำหน้าเศร้า ๆ บ้างก็ไม่เห็นแปลก เทคนิคแบบนี้ไอ้เส่งหลอกฟันสาวมาหลายคนแล้ว
แบบนี้เขาเรียกว่า.....แม่งเลวววววววววววววววววววววววววววว

"ยอมสิยอม...กูยอมเส่งกูยอม..มาเลยม๊ะ..กูไม่กลัวแล้ว...เอาเลยมาเอาเลย..เต็มที่เส่ง
ไม่ต้องเกรงใจ.."

เหมือนชวนกินข้าวนะ...แต่นั่นอ่ะ...เขาเรียกว่า..ชวน...มากินผมเถอะครับ..ก๊ากกกกกกกกกกกก ขำ

หุ หุ หุ เสร็จกูล่ะมึงเอ้ย ไอ้เปา....แล้วคราวนี้มึงจะได้รู้ว่าลีลากูดีกว่ามึงแค่ไหน ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ไอ้เส่งผู้กำลังจะเป็นผัวรักของเปา

กดให้คนที่เคยเป็นผัวเอนตัวลง แล้วส่งตาหวานซึ้ง มือควานไปเรื่อยตามลำตัว กระชากทีเดียวผ้าผ่อนปลิวว่อนไปคนละทิศละทาง

ก่อนจะค่อยแตะต้องร่างกายเบื้องล่าง ของน้องหมาเปา เปา ผู้แสนน่ารัก เย้ายวนตัวหอม แก้มนิ่มเป็นที่สุด

ปลายจมูกก็ค่อยแตะแก้มไปเรื่อย แตะแก้มซ้ายแก้มขวา ไม่ได้กดลงมาแต่แค่แตะแผ่ว ๆ พอให้อีกคนรู้สึก
ว่ากำลังถูกหอมแก้มอยู่ และเปลี่ยนวนไปแตะที่หน้าผากแทน

หน้าของเมียรัก เห็นอยู่รำไร แต่หนุ่มน้อยนามว่า เปา กลับไม่ยอมมอง

ยังทำใจไม่ค่อยได้ ได้แต่นอนหลับตานิ่ง......ทำเป็นไก่อ่อนไปได้ แบบว่า ก็หนูเปาไม่เคยนี่ค้าบบบบบบบ
หนุ่มน้อยเปา เปา กำลังจะเสียเวอร์จิ้นก็วันนี้แหละว้าาาาาาาาาาาาา
สะจายเว้ย สะจาย

"เปา เปา ขอมือหน่อย...." อ่ะยังไม่วาย ในเวลาแบบนี้ก็ยังไม่วายจะเล่นกัน

ตึกใบหยกสองลืมตาพรึ่บ....เตรียมด่า..นี่มึงเห็นกูเป็นหมาอีกแล้วเหรอเนี่ย
ไอ้เหี้ยเส่ง....เดี๋ยวกูก็ไม่ยอมมึงซะเลยนี่

แต่พอเห็นสายตาเว้าวอน ชวนหลงใหลที่มองมา แล้วกระพริบตาช้า ๆ สองครั้ง ช่างเป็นภาพที่น่ามองซะนี่กระไร
หมาน้อยเปา เปา ก็มีอันต้องยอมแพ้ราบคาบ ถูกจับให้เอามือไปไว้ตรงไหน ก็เอาไปไว้ตรงนั้น

หน้าเริ่มแดง ๆ

ปากเริ่มเม้มเข้าหากัน ตาชักไม่กล้ามองตอบแล้วสิ อีแบบนี้น่ะ

"มือน่ะ....เอาไว้ตรงนี้ครับ...ถ้ารู้สึกแย่..ก็จิกลงมาเถอะ..ส่วนไหล่ข้างนี้...ถ้ารู้สึกไม่ดี...ก็กัดลงมาเลยนะ..เส่งทนได้ครับ.."

ทนได้สิมึง....อะไรมึงก็ทนได้ ก็มึงจะฟันกูนี่...อะไรมึงก็ทนได้
นั่นคือเสียงความคิดของไอ้เปา.....ที่มีอันต้องจำใจย้ายมือจากข้างตัว ขึ้นมาโอบหลังโอบไหล่ว่าที่ผัว
ก่อนที่ว่าที่ผัวจะใช้ปลายลิ้นแตะไปที่ริมฝีปากร้อนรุ่มนั้น
และเริ่มไล้เลียซ้ำ ก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าหาอย่างรวดเร็ว...โลมเร้าไปมา กระหวัดเกี่ยวปลายลิ้นพัวพันแนบแน่น

ขณะที่ฝ่ามืออุ่น ก็ประคองร่างกายเบื้องล่างของอีกคนไว้ ลูบไล้แผ่วเบาสร้างความเคยชิน

ถ้าไอ้เปาร้อนแรง.....มันก็ยอมรับว่าไอ้เส่งน่ะอ่อนโยนกว่า...อ่อนโยนมาก ๆ ไม่น่ากลัวหรือทำเหมือนจะแกล้งกัน
การกระทำเชื่องช้า แผ่วเบาอ่อนโยนไม่ได้รุนแรงน่ากลัวอย่างที่คิด ติดจะเกรงใจศักดิ์ศรีของไอ้เปาอยู่ด้วยซ้ำ

"อือ...อ่ะ..เดี๋ยว ๆ ก่อน..." ร่างสูงใหญ่ลุกพรวด พราดขึ้น...ไม่ยอมขึ้นมาดื้อ ๆ
เมื่อเริ่มรู้สึกว่าร่างกายกำลังถูกรุกราญ จะบอกว่าเกิดกลัวขึ้นมาอย่างกระทันหันก็น่าจะใช่

คนหนึ่งตกใจ อีกคนก็เริ่มมือไม้สั่นขึ้นมา
"กูแย่มากเลยเหรอเปา...ทำให้มึงกลัวขนาดนี้เลยเหรอ"

คนที่อยากร้องไห้มันไอ้เส่งมากกว่า....ร่างสูงนั้นลุกขึ้นนั่ง
และไอ้เปาก็ลุกตาม

เงียบกันไปอึดใจใหญ่

ก่อนที่ว่าที่ว่าที่ผัวรักอย่างไอ้เส่ง จะลุกขึ้นยืน
เออช่างแม่ง...ไม่อยากทำก็ไม่ฝืนหรอกวะ
ทีกูกูก็ยอมมึง...ทีมึงมึงก็เสือกไม่ยอมกูซะนี่
ตกลงมึงรักกูจริงหรือเปล่าเนี่ย

[wan]

  ทำไม บรรยายได้สยองนักละลุงสิงห์  แล้วอย่างงี้คนอ่านที่ไม่เคย จะกล้ารับหรือ

แต่ก็สะใจดี ( เอายังไงว่ะ ) รอตอนไอ้เปาถูกเชือดดีกว่า 

[BeePed]

เข้ามาตอบครั้งแรกในกระทู้นี้ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะในบรรดานิยายทุกเรื่องของคุณ Aoikyosuke เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ชอบนิยายแบบกล้ามชนกล้าม ยิ่งตอนพิเศษนี่ขำสนุกกว่าตอนปกติอีก

แต่ลุงคะ รีพลายที่ 466 เนื้อเรื่องมันขาดไปนะคะ มันต้องมีตอนช่วงแรกที่เส่งนั่งหลับในรถเมล์ ไอ้เปานั่งจับมือ แต่ดันมีหญิงสาวมาเหล่เส่งอ่ะค้าาา 

[ohm]

ชอบมากครับ โดยเฉพาะตอนพิเศษ 

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

มึงยอมกูไม่ได้เลยว่างั้นเถอะ.... กูจะได้จำใส่หัวเอาไว้แล้วกัน

ไอ้เส่งกำลังจะก้าวเดินหนี แต่หมาน้อยเปา เปา กลับดึงแขนไว้

เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะพูดออกมาอย่างช้า ๆ

"คือ...กูมีของเยอะเลย....มึงช่วยใช้กับกูหน่อยเถอะ....บอกตรง ๆ กูยังไม่อยากเจ็บเจียนตาย
กูรู้ว่ามึงต้องขอสักวัน...กูก็เลยเตรียมเหี้ยอะไรไว้เพียบเลย....มึงเอาไว้ใช้กับกูคนเดียวนะ"

หมาน้อยทำตาแป๋วแหวว...ใสซื่ออาโนเนะ ก่อนจะหยิบสารพัดสิ่งของนา นา ชนิด มาวางแหมะไว้บนเตียง

ไอ้เส่งก็เลยไปพลิก ๆ ดู
ก่อนจะลอบยิ้มออกมา...แม่งเตรียมไว้ก็ไม่บอกกูเล่นเอากูใจหายวูบ

ตาคม ๆ มองหน้าอีกคนยิ้ม ๆ
และไอ้เปา ก็ต้องก้มหลบหน้าหลบตาด้วยความอาย

"เอาอันนี้แหละ...อันนี้ท่าจะดี...เอามั้ย..." หยิบมาได้ว่าที่ผัวรักก็ยื่นให้ว่าที่เมียดู

แล้วก็ได้รับคำตอบจากหน้าแดง ๆ ซีด ๆ ของไอ้เปา

"ก็แล้วแต่มึงดิ...เอาเหี้ยอะไรก็เอาเหอะ...มาเร็ว ๆ เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจนะไอ้เหี้ยนี่..ถามมากจริง.."
โอ๋ โอ๋ หนูเปา อย่าเพิ่งงอน มามะ มา ผัวมาแล้ว

"คว่ำหน้าสิมึง....นั่งตาแป๋วอย่างนี้...หรือมึงจะเอาท่าเดิม..." ร้ายกาจมั้ยล่ะนั่น
ไม่หวานแม่งแล้ว...พูดหวาน ๆ ไอ้เปาท่าจะไม่ชอบ...มันคงชอบแบบถ่อย ๆ เถื่อน ๆ

ว่าง่ายจังนะ

โดนสั่งให้พลิกคว่ำพลิกหงายยังไง ไอ้เปาก็ทำตามทุกอย่าง

บอกให้นอนคว่ำ ไอ้เปาก็คว่ำ บอกให้คุกเข่ามันก็คุกเข่า

แต่หน้าตาเนื้อตัว ไม่ต้องพูดถึง...สั่นพั่บ ๆ ด้วยความกลัว
ก็หนูยังเวอจิ้นอยู่นี่ค้าบบบบบบบบบบบ

แค่เพียงร่างกายโดนสอดแทรก... คนที่รับบทเมียในวันนี้ก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บแสบ

กัดฟันแน่น....หลับตานิ่งสนิท

"อ่ะ...กอดไว้..." ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ ถูกเอามาวางไว้ให้ และไอ้เปาก็กอดซะแน่น
เริ่มหอบหายใจหนัก...ด้วยความทรมาน

"เส่ง....อือออออออออ เจ็บอ่ะ..ห้ามทำแรงนะมึง...ไม่งั้นกูถีบมึงแน่..อ่ะ"

เสียงท่าจะไม่ไหว ลมหายใจเริ่มติดขัด พยายามปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามธรรมชาติ

ไม่ฝืนไม่เกร็ง...เมื่อรับรู้ว่าปลายนิ้วที่ชโลมไปด้วยบางสิ่งของคนรักเริ่มขยับเข้าออก
จากช่องทางเบื้องหลัง และเริ่มเพิ่มจำนวนนิ้วมากขึ้น
สอดแทรกเชื่องช้า เพื่อสร้างความคุ้นชิน

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร่างกายของตัวเองเข้าไปแทน โดยไม่ให้อีกคนรู้ตัว
"โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บโว้ยยยยยยยยยยย กูเจ็บ ไอ้เส่งกูเจ็บบบบบบบ"

แค่โดนไปนิดเดียว ไอ้เปาถึงกับร้อง และทรุดกายลง ไม่มีแรง กอดตุ๊กตาแน่น
น้ำตาหยดแหมะ แหมะ

"ฮือออออออออ เจ็บอ่ะ...เจ็บจะตายแล้วอ่ะ...ฮือออออออออ"

ไอ้เปาช่างน่าสงสาร รับครั้งแรกก็เป็นขนาดนี้แล้ว
น้ำตาหยดอาบหน้า ได้แต่สะอื้นไห้เสียงเบา จนอีกคนสงสาร

ต้องเปลี่ยนท่าทางให้กลับมาประจันหน้ากันได้
โดยไม่ยอมถอนกายออก

ทิ้งตัวลงไปหาและโอบกอดคนที่นอนร้องไห้เอาไว้
ทั้งหอมทั้งจูบ ให้อีกคนคลายความเจ็บปวด

โลมไล้ปลายลิ้นไปมาที่ยอดอกสองข้าง
ทิ้งร่างกายไว้ในช่องทางคับแน่นนั้น
และเริ่มลงมือปลุกอารมณ์ความรู้สึกของอีกฝ่าย
ขยับเปลี่ยนไปฝังปลายจมูกลงที่ซอกคอ
ของคนที่นอนตัวสั่น

เปลี่ยนมือของคนที่นอนร้องไห้ ให้มาเกาะเกี่ยว โอบรัดรอบคอ
ของตัวเองไว้

ก่อนจะกระซิบเสียงเบา

"หายใจลึก ๆ เปา เปา เก่ง....เปา เปา ทำได้นะ...เปา เปาเก่งนะ..เปา เปา คนดี.."

และพ่อหนุ่มน้อย นามว่าไอ้เหี้ยปาววววววววววววววววว ก็พยักหน้าหงึกหงัก
แต่ก็ยังไม่วายจะกัดปากตัวเองแน่นอยู่อย่างนั้น เพื่อคลายความเจ็บปวด

"กัดไหล่...ห้ามกัดปาก...เร็ว...กัดมาเลย..." เพราะเสียงดุของคนที่อยู่ด้านบนทำให้ไอ้เปาต้องปรือตาขึ้นมอง

และก็พบกับสายตาอาทรของอีกคน...ที่ดึงให้หยัดกายขึ้น และประคองศรีษะไอ้เปาเอาไว้ ให้แนบมาที่บ่ากว้างนั้น

"ขยับแล้วนะเปา..ใจเย็น ๆ นะ..เจ็บก็จิกเล็บลงมาเลยนะ..รู้นะ..เปา"
เพราะคอยปลอบโยนมากขนาดนั้น คนที่ตัวสั่นถึงคลายความกังวลลงไปได้

ร่างกายเริ่มคุ้นชินมากขึ้น..เมื่ออีกคนเริ่มขยับเชื่องช้า จึงไม่ได้ทรมานมากกว่าคราวแรก

มืออุ่น ๆ ปลุกเร้ารูดรั้งร่างกายให้และหยัดกายขึ้นไปแล้ว
จังหวะร่างกายเริ่มสอดประสานกันอีกครั้ง จากเชื่องช้า
เริ่มกลายเป็นแรงรัวขึ้น

[Millet]

^
^
^
Morning ka lung Sing

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

^
^
^
Morning ka lung Sing

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

ลุงคิดถึงหลานๆ ทุกคนครับ...

อีกไม่นานเรื่องก็จะอำลาแล้วนะ

[benxine]

น่ารักสุดๆ ..............