เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!  (อ่าน 553429 ครั้ง)

ออฟไลน์ ||WiTHOuT_YoU||

  • ที่รักของใครสักคน
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-6
    • MoSHI

teenza

  • บุคคลทั่วไป
ดีคับน้องชะนี้น้อย ชอบเรื่องราวของแก๊งน้องสี่คนคับสนุกและฮามาก :m20:
เข้ามาเม๊นท์ตอนนี้เพราะเห็นน้องเข้ามาอัพหลังจากหายไปนาน ดีใจที่กลับมา :กอด1: :bye2:

paulla

  • บุคคลทั่วไป
รักเรื่องนี้จังเลยคับ อยากให้ทำเป็นหนังสือคับ ชะนีน้อย  :bye2:


ออฟไลน์ meadthat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0

koroto

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจจังที่คุณมิงค์มาเยี่ยมเยือน 55+ อ่านจาก blog แล้ว เหอๆดีใจที่นายแฟกลับมาตายรัง...ของแปลกดีกว่าไหนๆ o13

ขอให้ธุระกิจ รุ่งเรืองเน้อ :call:  ขอให้พ้นอุปสรรคไปให้ได้เป็นกำลังจายยย :L1:

ออฟไลน์ MonkeYMauS

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-0
ขอเป็นกำลังใจให้อีกซักหนึ่งคนนะคับ

อยากให้พี่มิ้ง พิมพ์ต่อเป็นซีรี่ย์ยาวๆเลย

จะมาแวะดูบ่อยๆละักันนะคับ

minkking

  • บุคคลทั่วไป

                     ใบไม้แห้งกรอบปลิดปลิวหล่นตามแรงลมที่พัดแรง...ใบไม้หลายใบทับซ้อนกันตาม ทางเดิน เส้นทางที่คุ้นชินจนแทบจะหลับตาเดินได้ ทำให้ร่างเล็กเพียงร่างเดียวบนเส้นทางนี้ เลือกที่จะเดินไปตามเส้นทางช้าๆ  ร่างเล็กสวมเสื้อตัวใหญ่ ที่ไม่สมตัว ดูราวกับเด็กซนที่เอาเสื้อ ผู้ใหญ่มาใส่เล่น เดินไปตามเส้นทางแห่งใบไม้ที่แห้งกรอบ มือเล็กยื่นออกมาไขว่คว้าใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมา...แต่ก็ไม่ทัน เหมือนบางสิ่งที่พยายามไขว่คว้าเท่าไหร่...ก็ไม่มีวันหวนคืนมา ลมแรงพัดกระโชกอีกครั้ง มือเล็กกระชับเสื้อตัวใหญ่เข้าหาตัวเพื่อกันลมหนาว...เหมือนกับที่เจ้าของ เสื้อเคยทำ... ริมฝีปากบางแย้มยิ้มนิดๆ เมื่อนึกถึงเจ้าของเสื้อ กลิ่นหอมอ่อนๆ ยังคงอบอวล ราวกับใครคนนั้นยังกอดกระชับไว้แนบอก ความอบอุ่นที่ไม่เคยจางหายจากความรู้สึกไม่ว่า"เวลา" จะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

               เพียงไม่นานจากเส้นทางที่เต็มไปด้วยใบไม้ก็กลายเป็นทางเดินสีขาวที่ปูด้วย หินกรวดมนก้อนเล้กก้อนน้อยสีขาวสะอาด บ่งบอกได้ดีถึงการดูแลเอาใจใส่ ขาเรียวพาร่างเล็กๆ เดินไปหยุดลงที่เรือนกระจกขนาดใหญ่...ร่างเล็กหยุดลงก่อนสูดลมหายใจช้าๆ เรียกสติ และรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะยากเย็นขึ้นทุกนาทีที่ผ่านไปให้กลับคืนมา มือเล็กสั่นน้อยๆ ก่อนจะผลักเข้าไปด้านใจ เรือนกระจกขนาดไม่ใหญ่มากเต็มไปด้วยสีขาว กุหลาบขาวดอกโต เบ่งบานอวดโฉมความงาม จุดกึ่งกลางเรือนกระจก มีสุ้มไม้ลวดลายอ่อนช้อย งดงามตั้งอวดโฉมอยู่ ร่างเล็กยิ้มก่อนจะก้าวเท้าตรงไปยังจุดนั้นทันที

                  ภายในซุ้มไม้งดงาม มีบอร์ดไม้ที่ทาสีขาว เต็มไปด้วยรูปและประวัติของบางคน ทำให้ร่างเล็กที่เพิ่งก้าวเข้ามายิ้มกว้าง ตรงกลางซุ้มไม้มีรูปบางคนที่คุ้นเคยยิ้มกว้างตั้งอยู่บนโต๊ะแก้ว ร่างเล็กทรุดลงยิ้มให้กับรูปถ่ายในกรอบสวยนั้น ก่อนจะค่อยๆ หยิบผ้าผืนเล็กสีขาว เช็ดไล่ทำความสะอาดให้กับรูปใบนั้นและพื้นที่ข้างๆ ก่อนจะเอ่ย


"สวัสดีค่ะ..พี่นัท มิ้งค์ไม่ได้มานานแล้วเนอะ ช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะ ยุ่งมากด้วย เพิ่งเปิดบริษัทอ่ะ หาเรื่องให้ตัวเองเนอะ" ร่างเล็กหัวเราะกับตัวเองเบาๆ  ก่อนจะเล่าเรื่องราวต่อไปเรื่อยๆ

"ตอนนี้ ไอ้พวกนั้นมันก็สบายดีแหละพี่นัท ไอ้กวางกลับไปเชียงใหม่แล้ว ตอนนี้ก็ยังสบายดีอยู่ เห็นทะเลาะกับพี่เต็มประจำ ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรมากมาย แต่มันก็สบายดีนะ วันก่อนยังบ่นคิดถึงพี่อยู่เลย" ร่างเล็กหยุดลงสักพัก ก่อนจะกล้ำกลืนบางอย่าง และเล่าเรื่องราวต่อไป เหมือนที่เคยทำทุกครั้งที่มาที่นี่

"ไอ้แฟ ขอแต่งงานเป็นรอบที่ 6 ของปีนี้แล้วล่ะพี่นัท 555+ มันก็รู้นะว่ามิ้งค์จะตอบว่าอะไร แต่มันก็เหมือนเดิม บอกว่า ขอเผื่อฟลุค มันบ้าเนอะ!!" ร่างเล็กหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกถึงใครอีกคน ที่รู้สึกว่าจะไม่เคยเข็ดกับคำปฏิเสธไม่ว่าจะกี่ครั้ง

"เดี๋ยวเดือนหน้าไอ้แฟก็จะไปเรียนต่อแล้วล่ะพี่นัท ตอนแรกมันก็ไปนะ แต่มันกลัวมิ้งค์เหงา มันเลยกลับมา มิ้งค์ไปอ้อนให้มันกลับมาด้วยล่ะ 555+  แต่ตอนนี้โอเคแล้วล่ะ มิ้งค์เริ่มคิดได้นะ ทุกคนต่างมีเส้นทางเป็นของตัวเอง เราจะมามัวแต่คิดว่าเพื่อนกันต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ได้แล้ว หน้าที่รับผิดชอบยังมี ต่างคนต่างมีฝัน หนูเองก็อยากทำบริษัทให้ดี ไอ้แฟเองก็ต้องเรียนให้จบ ไอ้กวางก็ต้องดูแลงานของมัน ไอ้อาร์มเองก้ต้องทำกำไรให้บริษัทตัวเอง แต่ก็ยังดีที่มันยังคอยมาให้คำแนะนำหนู แถมยังพาไปฝากไปรุ้จักบริษัทอื่นๆ ด้วย การทำงานมันเลยง่ายขึ้น..." ร่างเล็กหยุดไป
 
"ทุกคนเริ่มไปตามทางที่เลือกเดินแล้วล่ะพี่นัท...หนูเองก็ยังต้องเข้มแข็ง ...มันคงเหงานะ...แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะพี่นัท ถ้ามิ้งค์เหงาหรือไม่มีใคร แค่มิ้งค์มาที่นี่ มาเจอพี่นัท...แค่นี้ก็พอ..."


"ไม่ต้องห่วงนะคะ มิ้งค์จะเข้มแข็ง จะอยู่ให้ได้ และอยู่อย่างงดงาม...อย่าห่วงอะไร..."


                เสียงใสเงียบหายไปนานนานราวกับจะไม่มีคำพุดใดใดออกมาจากริมฝีปากนั้น ก่อนจะเอ่ยอีกคำ เอ่ยบอกความรู้สึกที่ยังคงตราตรึงไม่เคยจางหาย ไม่เคยลบเลือน


"มิ้งค์รักพี่นัทนะคะ....คิดถึงนะคะพี่นัท...."


ไม่ว่าเธอคิดถึงกันรึเปล่า
ก็จะขอคิดถึงเธอเรื่อยไป
อยู่คนเดียวเหงาจนจับหัวใจ
แต่ไม่เคยให้ใครแทนที่เธอ

มันจะนานแค่ไหน
แม้เธอไม่เหมือนเดิม
แต่ฉันก็ยังเป็นเหมือนเก่า
เพลงที่เธอบอกฉัน
ว่ามันเป็นเพลงของเรา
ยังคงเปิดฟังเสมอ

ภาพเธอยังวางที่เก่า
ยังฟังเพลงเก่า
ไม่เคยเปลี่ยนไปสักครั้ง

ไม่ว่าเธอคิดถึงกันรึเปล่า
ก็จะขอคิดถึงเธอเรื่อยไป
อยู่คนเดียวเหงาจนจับหัวใจ
แต่ไม่เคยให้ใครแทนที่เธอ

มันจะนานแค่ไหน
แม้เธอไม่รักกัน
แต่ฉันก็ยังคงรักเธอ
ก่อนจะหลับตานอน
ฉันยังคงมองภาพเธอ
มีเธออยู่ในความฝัน

ภาพเธอยังวางที่เก่า
ยังฟังเพลงเก่า
ไม่เคยเปลี่ยนไปสักครั้ง

ไม่ว่าเธอคิดถึงกันรึเปล่า
ก็จะขอคิดถึงเธอเรื่อยไป
อยู่คนเดียวเหงาจนจับหัวใจ
แต่ไม่เคยให้ใครแทนที่เธอ



                ร่างเล็กยังคงนิ่งงันอยู่กับรูปตรงหน้าอยู่นาน จนกระทั่งเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปมากแล้ว จึงค่อยๆ ลุกขึ้นบอกลารูปใบนั้นก่อนจะกลับตัวเดินออกมา เพียงแค่เปิดประตู ก็เห็นใครคนหนึ่งยืนพิงผนังรออยู่ คนตรงหน้าเหลือบมองเสื้อตัวโตที่ร่างเล็กใส่อยู่ คนถูกมองสังเกตุเห็นอาการนั้น ก่อนจะยิ้มแล้วบอก

"เสื้อพี่นัทน่ะ...แม่พี่นัทให้ใส่มา เริ่มหนาวแล้ว อีกอย่างแม่บอกว่าเปลี่ยนพันธ์กุหลาบ พันธ์นี้ชอบอากาศเย็น เลยให้ใส่มา เดี๋ยวจะหนาว" ร่างสูงไม่ถามอะไรอีก แต่ยื่นมือมาตรงหน้า รอจนมือเล็กวางทาบลงไปก็บีบกระชับบางเบา ออกแรงจูงให้เดินไปพร้อมพร้อมกัน โดยไม่พูดอะไร จนกระทั่งสิ้นสุดเส้นทางสีขาว และกำลังจะก้าวขึ้นไปบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ร่างสูงที่ไม่ได้พูดอะไรก็เอ่ยเบาๆ

"ไม่ต้องห่วง...ถึงจะอยู่ไกลแค่ไหน แค่มึงบอกว่าต้องการ กูจะหาทางมาหามึงให้ได้ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนก็ตาม...กูจะโทรหาทุกวัน จะเมลล์หาบ่อยๆ ...." เสียงทุ้มนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง

"กูรู้ว่ากูไม่มีทางแทนที่พี่นัทได้...แต่กูก็จะขออยู่ข้างๆ มึงไปแบบนี้...ได้ไม๊?" เสียงสุดท้ายเอยถามเหมือนไม่แน่ใจ คนตัวเล็กยิ้มให้บางเบา ไม่ตอบคำถามนั้น แต่กลับบอกอีกอย่าง

"เมื่อย! ขอขี่คอหน่อย" ร่างสูงขมวดคิ้ว ก่อนจะหัวเราะ

"มึงเป็นชัตเตอร์รึไง?" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่คนตัวโตก็ย่อเข่าลงมาให้อีกคนปีนขึ้นหลังได้สำเร็จ ขายาวก้าวไปเรื่อยๆ คนที่อยู่บนหลังแนบแก้มไปบนบ่าแข็งแรงนั้น ก่อนจะกระซิบบางเบาพอให้ได้ยิน


"...รีบกลับมานะ.....จะรอ...."


    ไม่มีเสียงใดใด ลอดผ่านมาอีก แต่ทั้งสองคนก็รู้...ทุกคนต่างมีคนที่มีความสำคัญในความรู้สึก หลายคน และคนเหล่านั้นสำคัญต่างกัน....ไม่มีใครมาแทนที่ใครได้...แต่ก็ใช่ว่าความ สำคัญนั้นจะมากหรือน้อยกว่ากัน เช่นกัน....
   

gboy

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1:
เย้ ได้กอดพี่นีน้อย

หลังจากหายไปนาน

 :m31:
มาลงไม่บอกกันมั่ง

koroto

  • บุคคลทั่วไป
หายไปนาน คิดถึง :sad4: :sad4: :mc4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ meng

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
คิดเถิงพี่จังเลย

อ่านแล้วรู้สึกว่าซึ้งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :3123: :L2: :3123:

ออฟไลน์ สาวเครือฟ้า

  • "IF I WERE A BOY"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 607
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
    • http://images.forstudent.com/
หวัดดีมิ้งค์

อ่านตอนนี้แล้ว


เหงาเนาะ


การจากลาทั้งที่ยังมีชีวิต


เรายังมีความหวังว่าซักวัน

"เราคงได้เจอกันอีก"


แต่การจากไปโดยหยุดหายใจ

มันเป็นการจากไปโดยไม่หวนกลับ

นั่นก็หมายความว่า


"เราคงไม่เจอกันอีกแล้ว"


เป็นกำลังใจให้นะมิ้งค์



เราเข้าใจ  ว่าการที่เรารักใครซักคน  รักจนหมดใจ   และยังรักอยู่อย่างนั้น  แม้ว่าเขาจะจากเราไปแล้ว  จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

จากไปทั้งที่เรายังรัก  เราจึงไม่อาจหยุดรักเขาได้ และไม่อาจที่จะรักคนอื่นได้เช่นกัน


แต่จะดีกว่าไหม    ถ้าหากเราจะเลือกใครซักคนที่รักเรา และดูแลเราได้  ในเมื่อเรายังต้องเหงา ต้องเดียวดาย ต้องการใครซักคนเคียงข้าง

ในยามที่ท้อแท้ มีมือใครซักคนกุมใว้ ให้รู้สึกว่าไม่ถูกทอดทิ้ง

"การอยู่กับปัจจุบัน  ไม่จำเป็นต้องทิ้งอดีต"

เก็บอดีตใว้ให้คิดถึง  แล้วเดินไปกับปัจจุบันนะ


เพื่อตัวเราเอง  และใครหลายคนที่รัก

เอาใจช่วยครับ


สมหวังนะจ๊ะ


เป้


นั่งดูหนังสือก็หวั่นไหว ไม่รู้มันเป็นอะไร
ประเดี๋ยวก็มีหน้าเธอ ล่องลอยเข้ามา
ฟังเพลงหรือดูทีวี ดูภาพพวกดารา
ข้างในแววตาก็เป็นภาพเธอ

ออกไปดูหนังก็ยังเผลอ ก็คิดว่าไปด้วยกัน
เผลอๆบางทีก็หัน เหลียวมองหาเธอ
เดินดูข้าวของก็นึก ว่าคนข้างๆคือเธอ
หลับยังละเมอทุกคืน

อยากให้พรุ่งนี้ยังมีเธอ เหมือนครั้งวันวาน
ทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีอีกแล้ว

ตั้งแต่วันนั้นที่ฝนสร่างฟ้า ตั้งแต่วันที่เธอจากไป
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอ
ยิ่งค่ำคืนไหนได้แหงนมองฟ้า
ฝากดวงดาวเป็นพันล้านไปถึงเธอ
ฝากบอกให้เธอได้รู้ ว่าคิดถึงเธอจริงๆ

ข่าวในหนังสือก็ติดตาม อ่านซ้ำมันทุกเรื่องไป
ไม่ใช่อะไรเผื่อมี เรื่องราวของเธอ
เดินไปทุกมุมทุกที่ ที่ๆเคยมีเธอ เผื่อจะพบเจอซักวัน

อยากให้พรุ่งนี้ยังมีเธอ เหมือนครั้งวันวาน
ทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีอีกแล้ว

ตั้งแต่วันนั้นที่ฝนสร่างฟ้า ตั้งแต่วันที่เธอจากไป
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอ
ยิ่งค่ำคืนไหนได้แหงนมองฟ้า
ฝากดวงดาวเป็นพันล้านไปถึงเธอ
ฝากบอกให้เธอได้รู้ ว่าคิดถึงเธอจริงๆ

ตั้งแต่วันนั้นที่ฝนสร่างฟ้า ตั้งแต่วันที่เธอจากไป
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอ
ยิ่งค่ำคืนไหนได้แหงนมองฟ้า
ฝากดวงดาวเป็นพันล้านไปถึงเธอ
ฝากบอกให้เธอได้รู้ ว่าคิดถึงเธอจริงๆ




.....................................................................
 

minkking

  • บุคคลทั่วไป
   ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตต่างมีทางให้เลือกเสมอ...ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกหรือไม่..ก็เพียงเท่านั้น ทางเลือกของเราบางครั้งก็ถุกบีบบังคับให้เลือก มีควาเป็นต้องเลือก...แต่สำหรับฉัน ฉันจงใจที่จะเลือก เลือกที่จะปล่อยมือจากคนที่ฉันรักที่สุด แม้ว่าสิ่งนั้นจะทำให้ฉันเจ็บปวดสักแค่ไหนก็ตาม


19.45 น.   
   นาทีที่เจ้านกยักษ์สีขาวปลายหางสีม่วงอันเป็นเอกลักษณ์โผบินขึ้นไปบนฟ้า และลับหายไปจากสายตา น้ำตาที่เคยเก็บไว้ก็ไหลลงมาช้าๆ ทั้งที่รู้ว่า อีกไม่นานก็ได้เจอ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้โหยหาขนาดนั้น คนข้างๆ ก้เหมือนจะรู้ถึงได้ยื่นมือมาลูบหัวเบาๆ

"...กูทำถูกแล้วใช่ไม๊ "
"มึงจะถามทำไมเมื่อมึงตัดสินใจไปแล้ว" คนตอบเอ่ยถามกลับมา

ไม่มีคำตอบจากฉัน ไม่มีคำไหนจะเอ่ยความรู้สึกนี้ได้

"ทำไมไม่รั้งไว้?" คำถามที่ส่งมาอีกครั้ง มันทำให้เจ็บปวด
"กุมีสิทธิ์หรอบลู? กูรั้งมันได้จริงๆ หรอ มึงก็รู้กูทำให้มันเจ็บแค่ไหน มันอยู่กับกู ก็มีแต่จะเจ็บปวด มึงจะให้กุรั้งมันไว้อีกหรอ? "
"กูถามจริงๆนะ มึงคิดหรอว่าการที่มันไปมันจะไม่เจ็บ? มันรักมึงนะ ที่มันยอมไปมึงก็น่าจะรุ้ดีเพราะอะไร มันไม่ได้อยากไป...ที่ไปเพราะมึงอยากให้มันไปต่างหาก"

ฉันนิ่ง ปฎิเสธไม่ได้เมื่อมันเป็นเรื่องจริง ฉันรู้แต่ทำเป็นมองข้ามมันไป รู้ว่ามันเองก็เจ็บไม่ต่างกันจากฉัน...แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะทำ ทำในสิ่งที่ต้องทำ เราต่างคนต่างเงียบไปก่อนที่เพื่อนรักของฉันจะเอ่ยถามอีกครั้ง

"มึงทำร้ายมัน...ทำร้ายตัวเองทำไม?"
ฉันทบทวนสิ่งที่คิดก่อนจะบอกคนข้างๆ

"เพื่อมัน...และเพื่อกูไง...ระยะทางมันจะทำให้รู้ว่ากูกับมันผูกพัน...หรือรัก...และระยะทางจะทำให้รู้ว่ารักมากแค่ไหน มั่นคงแค่ไหน และหลังจากมันเรียนจบ แล้วเรายังไม่เปลี่ยนไป เมื่อนั้นอนาคตของกุกับมันก็จะมั่นคง..."

เราต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ก่อนที่ฉันจะเอ่ยถาม

"เมื่อไหร่มึงจะไปบ้าง"
"รอมันกลับมั้ง ไม่แน่ก็ไม่ไป" ฉันถอนหายใจ
"ห่วงกุ?"
"...."

"กุไม่เป็นไรหรอกมึง ทุกคนต่างมีทางต้องเดิน พวกมึงดูแลกูตลอดไม่ได้หรอก...กูรู้นะเว่ยว่ากูเองก็ไม่ได้เข้มแข็งอะไรมากมาย แต่กุสัญญา กุจะไม่เอาความอ่อนแอของตัวเองไปรั้งใครอีก เพราะตอนนี้กูรู้แล้วว่าใครสำคัญ...และกูก็รู้แล้วว่าควรจะใช้ชีวิตที่เหลือยังไง"  คนข้างๆ ถอนหายใจ ก่อนจะยิ้มให้

"เออ กูรู้ว่ามึงอยู่ได้ แต่กู...กูอยู่ไม่ได้ถ้ายังห่วงอยู่แบบนี้ มึงเข้าใจใช่ม่ะ"

ฉันยิ้มเดินเข้าไปกอดมันไว้ ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน

ชีวิตคนเราจะต้องการอะไรมากมาย แค่รู้ว่ามีคนที่รัก..และรอให้เรารักตอบ แถมยังมีเพื่อนรักที่จะคอยอยู่ข้างๆ และช่วยฝันฝ่าอุปสรรคไปพร้อมๆ กันอยู่เคียงข้าง

ชีวิตฉันไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว.....

ออฟไลน์ สาวเครือฟ้า

  • "IF I WERE A BOY"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 607
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
    • http://images.forstudent.com/
"เวลา คำพูด โอกาส"


อย่าปล่อยให้ผ่านเลยไป เพราะเรา...ย้อนมันกลับมาไม่ได้


เป็นกำลังใจ


 :L1: :L1: :L1:

ออฟไลน์ meadthat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
เป็นกำลังใจให้นะครับ

IamKJJ

  • บุคคลทั่วไป
ความจริงอยากถามเหมือนเพื่อนน้องมิ้งค์เหมือนกันว่า

"ทำไมไม่รั้งไว้"  แต่เมื่อน้องมิ้งค์ตัดสินใจไปแล้ว .... ก็เคารพการตัดสินใจของน้องนะคะ

ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก

โดยส่วนตัวแล้ว ไม่คิดว่ารักกะผูกพันจะต่างกัน เพราะเมื่อความรักหายไป ความผูกพันคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเราไว้ มันแยกกันไม่ได้นะ มันต้องมาคู่กัน "รัก และ ผูกพัน" ไง

เข้มแข็งไว้นะคะ....

ระยะทางก็แค่นั้นหล่ะค่ะ ถ้ารักกันจริง ยังไงต้องกลับมาคู่กัน เรื่องนี้พิสูจน์ด้วยตัวเองเชียวหล่ะค่ะ

Greenkub

  • บุคคลทั่วไป

เรื่องสนุกมากมากเลยคับ

เป็นกำลังใจให้นะคับ

อ่าน เรป สีชมพูแล้วมันตื้อๆในอก  :m15:



ออฟไลน์ lunarinthesky

  • ~ My Cutie Candy... ~ Meow
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-0
พลาดเรื่องนี้ได้อย่างไรเนี่ย  :serius2:

อ่านมาได้ 30 หน้าแล้ว ลุ้นคู่คุณบ่างกะคุณชะนีตั้งกะ ตอนต้น ๆ ล่ะ  :m3:

ดีใจที่จะได้ลงเอยกัน

จะกลับมาอ่านต่อให้จบภายในพรุ่งนี้

ออฟไลน์ lunarinthesky

  • ~ My Cutie Candy... ~ Meow
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-0
มานอย  :เฮ้อ:

โดนหวยแดก เซ็งเฟร้ย  :m16:
 
เดี๋ยวมาเม้นท์ค่า อ่านจบหมดแล้ว (อู้งานอ่านซะจบ)

กระต่ายชมจันทร์

  • บุคคลทั่วไป
อ่านครบแล้ว...

แอบใจหายหน่อยๆเหมือนกันนะคะเนี่ย ต่ายเพิ่งมีโอกาสมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะขำๆฮาๆล่ะมั้งแต่อ่านไปก็ได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง

อาจจะเพราะรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริงเลยรู้สึกอินตามกว่าปกติมั้ง

พี่มิ้งค์บอกตามตรงนะ รูปในดิสอ่ะทำให้ต่ายนึกว่าพี่เด็กกว่าต่ายอีกเหอะ(ขึ้นปี2ค่ะ)  :z3:

ดิสนี้ทำเอานึกว่าเด็กมัธยม!

ตอนแรกต่ายก็สงสัยนะว่าพี่แฟอ่ะชอบพี่มิ้งแหงม อ่านไปก็...ว่าแล้ว! 555+

เรื่องพี่กับพี่แฟคล้ายๆคู่นึงที่หนูรู้จักเลยเสียแต่ว่าพี่ผู้หญิงเค้ายังไม่ยอมรับว่ารักสุดท้ายพี่ผู้ชายเลยต้องรอต่อไป 55 (เป็นเพื่อนสมัยเด็ก ฝ่ายชายย้ายไปเมืองนอกพอกลับมาก็ถึงรู้ตัวว่าชอบพี่ผู้หญิง ตอนนี้ก็ไปๆมาๆระหว่างไทยกับเมืองนอก)

ต่ายอ่านไปก็คิดว่าพี่คนนี้มีดีอะไรนะถึงทำให้คนรักได้? (อันนี้ไม่ได้จะว่าอะไรนะคะหมายความตามที่เขียนจริงๆว่าอยากรู้)

พี่เป็นคนตรงๆ พี่ไม่ปิดบัง พี่รักเพื่อน หลายๆเหตุผลที่ทำให้ต่ายเข้าใจว่าทำไมพี่แฟถึงมาชอบพี่ได้

อ่านไปก็เหมือนอ่านนิยายเสียแต่ว่านี่คือเรื่องจริง^^  ชีวิตก็เหมือนละครต่างตรงที่เราไม่สามารถเอามันมารีเมคแสดงใหม่ได้

อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่าชีวิตรักนี่มันไม่ง่ายเลยจริงๆ  เชื่อใจ...ให้อภัย...ถึงจะเจ็บแต่ความสัมพันธ์บางครั้งมันก็ผูกพันเกินกว่านั้น

เริ่มรู้สึกจะไหลเข้าโหมดปรัชญาเวิ่นเว้อละ 55+

เอาเป็นว่ารู้สึกไม่ผิดหวังที่กดคลิกเข้ามาค่ะ o13  ขอให้พี่ๆทุกคู่รักกันตลอดไปนะคะ  :L2:

ปล.จนบัดนี้หนูยังไม่รู้อยู่ดีกว่าพี่กวางพี่เก้งชื่อจริงว่าอะไร 555+

แต่เพื่อนหนูมีชื่อนี้จริงๆทั้งสองคนและเป็นเกย์ทั้งสองคนจริงๆด้วย  :laugh:

ปล.2 รักษาสุขภาพนะคะ รู้สึกพี่มิ้งค์ป่วยบ่อยเข้าโรงพยาบาลหลายครั้งมากมาย

ปล.3 เมลพี่ที่อยู่ในบอร์ดของสนุกอ่านนั่นใช่เอ็มพี่ป่ะคะ? ต่ายขอแอดได้มั้ย?

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MrTeddy

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
สวัสดีครับ เพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้เมื่อวานเอง
ไม่เสียใจที่กดเข้ามาอ่านเลยครับ
รู้สึกเหมือนได้กลับไปสัมผัสความรู้สึกรัก+ผูกพันของเพื่อนในสมัยเรียน
รู้สึกดีๆกับความเป็นเพื่อนที่เหนียวแน่น และเข้าใจกันและกันระหว่างเพื่อนของน้องๆกลุ่มนี้
ในแต่ละช่วงของชีวิตมันก็จะมีทั้งดี เลว สุข ทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง ปะปนกันไป เป็นการสั่งสมประสบการณ์
เพื่อให้คนเรามีความสามารถในการที่จะคิดและตัดสินใจในการดำเนินชีวิตในจังหวะต่อๆไปนั่นเอง เพราะนี่แหละคือ "ชีวิต"
ยังไงก็ขออวยพรล่วงหน้าให้กับน้องมิ้งค์กับกาแฟ ในอนาคตที่สมหวัง(อยากให้สมหวัง+ร่วมหอลงโลงกันนะ)
และก็อวยพรให้กับคู่อื่นๆด้วยนะครับ
แล้วจะติดตามไปอ่านเรื่องอื่นต่อไปครับ

ออฟไลน์ rainy_naja

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-5
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3171 เมื่อ25-12-2010 04:37:26 »

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~\。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• | 田田|門| ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

nookkiko

  • บุคคลทั่วไป
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3172 เมื่อ19-01-2011 00:38:10 »

คิดถึงค่ะ :กอด1:

sakuracity

  • บุคคลทั่วไป
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3173 เมื่อ21-01-2011 15:17:00 »

สนุกมากเลยคราบบบบคุณชะนี ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องก็น่าสนใจแล้ว เลยลองเข้ามาอ่านแค่ตอนแรกก็รู้สึกได้เลยว่า ต้องสนุกแน่ๆ

แต่พอลองอ่านต่อไปเรื่อยๆปรากฎว่า ไม่สนุกเลยยยย.......

ล้อเล่นนนนน 5555 สนุกจะตายยยย ขอบรรยายความรู้สึกที่มีต่อตัวละครต่างๆดังนี้

พี่โหด : ถึงจะดูโหด แต่เท่ห์อะ มาดแมน ดูแล้วจะต้องแบบว่าเป็นผู้ชายที่ล้อหล่อ ทุ่มเมกับน้องกวางได้แบบว่าน่าร้ากกก จิงๆ  :-[

น้องกวาง : น่าร้ากกก น่าใคร่ รักเดียวใจเดียวด้วย หนักแน่น ตรงนี้สิชอบมากๆ เยี่ยม!  o13

คุณเก้ง : อะไรอะ  ทำไมเจ้าชู้อย่างงี้  :angry2: ตอนแรกที่ตามจีบน้องเต้ก็ดูเป็นผู้ชายที่เกือบจะน่ารักและ แต่อะไรใจร้ายกับพี่ธีมอย่างนี้ เห็นด้วยกับคำด่าของน้องนีที่ชอบด่าเพื่อนเก้งตลอดดด พี่ธีมอย่าไปยอมนะ ต้องเด็ดขาด ฟันฉับๆ อย่าไปยอม เหมือนที่น้องกวางเคยพูดกับพี่โหดอะ โดนมากๆๆๆ อะไรนะ ประมาณว่า " ถ้าพี่รักผมก็ต้องมีผมคนเดียว ผมไม่ใจกว้างพอ (ตอนที่รู้ว่าพี่โหดมีคู่หมั้นอะ) "

พี่น่ารัก พี่ธีม : ชอบบ น่ารัก เก่ง เพอร์เฟค แต่มีข้อเสียคือ ใจกว้างยิ่งกว่าแม่น้ำไทกริสยูเฟรติส กว้างไปไหม เหมือนคุณนายใหญ่ ที่ยอมให้สามีมีคุณนายที่สอง ที่สาม ที่สี่ บลาๆๆๆ พี่ธีมอย่าไปใจดี อย่าไปยอมมมมมม เข้าใจไหมมมมมมมมม เจ้าชู้มาก ก็ตัดให้เป็ด!!มันกินไปซะ ถ้าเป็ดมันคายทิ้งก็เอาไปสับๆๆๆให้ละเอียด แล้วกดชักโครกซะ!! เห้อออ  :เฮ้อ:


น้องบ่าง : ดูหล่อสุดเลยอะ อิอิอิอิ จะบรรยายยังไงดี เท่ห์ๆๆ

สุดท้ายก็น้องชะนี : เป็นน้องนีที่น่ารักมากจ้า รักเพื่อนมากมาย ตรงแต่จริงใจ สร้างเสียงหัวเราะให้กับเรื่องนี้มากมายย ขอบคุณมากนะจ๊ะ

ป.ล. แม่น้องนี้ก็น่ารักมากน้า ตลกดีจัง เป็นแม่ลูกที่น่ารักดี

ป.ล.2 คุณน้องชะนี จะป.ล.เยอะไปไหนจ๊ะ ไม่เคยเห็นใครมีป.ล.เยอะเท่านี้มาก่อน ฮะๆๆ

ป.ล.3 รักตัวละครดีๆทุกตัวเลยน้า (เห็นไหมเราเลยติด ป.ล. เยอะตามเลย ฮะๆๆ )

ออฟไลน์ ♥Täsinä→l3€LL♥

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3174 เมื่อ04-05-2011 03:18:29 »

 :L2:รักชะนี :L2:

jincool

  • บุคคลทั่วไป
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3175 เมื่อ10-05-2011 21:51:01 »

เรายังไม่ได้อ่านเรื่องทันหมด  แบบว่าอ่านข้ามๆ
แต่คุณชะนีรู้ไหมว่าเมื่อเราอ่านตอนสุดท้ายที่คุณลงโพส  เรารู้สึกถึงความรัก
ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอก  จนมันทำให้เรารู้สึกหนักจนดันให้น้ำตามันเกือบไหล

เรารู้ว่าการทำอะไรบางอย่างมันยาก  และจะยากมากๆ ถ้ามันขัดแย้งกับความรู้สึกของเรา

แต่บางทีเราก็ต้องทำเพื่ออะไรบางสิ่งบางอย่างที่มันยิ่งใหญ่และสำคัญกว่า

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้

ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีที่ส่งผ่านมากับเรื่องราวต่างๆ

ถ้าอ่านจบหมดเมื่อไหร่คาดว่าคงจะบรรยายความรู้สึกไม่ไหว....ขอบคุณ

ออฟไลน์ NewYearzz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2544
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +346/-2
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3176 เมื่อ31-10-2011 11:57:00 »

เล้าเป็ดแห่งนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวดีๆมากมาย

เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องนึง สนุก ครบรส

เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายที่เป็นแง่คิด

ถึงแม่ผู้เล่าเรื่องราวจะไม่ได้เข้ามาอ่าน

ผมก็อยากจะขอขอบคุณนะครับ  :L2:

และขอให้ทุกๆคนในเรื่องเล่านี้

มีความสุขมากๆนะครับ  :L2:


YenOh

  • บุคคลทั่วไป
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3177 เมื่อ18-11-2011 18:48:17 »

อ่านแล้วประทับใจในมิตรภาพมากเลยค่ะ ชอบทุกคนจริง ๆ

ถ้าหากผ่านมาเจอข้อความนี้ อยากบอกกับคุณชะนีน้อยนะคะ

ว่าอดีต ก็เป็นได้แค่อดีต สิ่งที่สำคัญที่สุดของคุณชะนีน้อยในวันนี้ คือปัจจุบันต่างหากค่ะ

อะไรที่มีในตอนนี้ เราอยากให้คุณชะนีเก็บรักษาไว้

ของบางอย่างที่มันใกล้เรามากเกินไป 

ไม่ค่อยมีใครให้ความสำคัญหรอก แต่พอเราเสียมันไปแล้ว กว่าจะรู้ตัว มันก็สายไป

ปล. เป็นกำลังใจให้นะคะ รักทุกคนที่ถูกเล่าผ่านตักอักษรในกระทู้นี้มากค่ะ :)

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ นะคะ (ยิ้ม)

ออฟไลน์ sz4music

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 280
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3178 เมื่อ22-05-2012 22:03:56 »

 o13 o13 o13



 :pig4: :pig4: :pig4:

HoMophobia

  • บุคคลทั่วไป
Re: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!
«ตอบ #3179 เมื่อ27-06-2012 08:10:25 »

 :-[ขอบคุณนะครับสำหรับที่นำเรื่องราวดีๆ มากมายเกี่ยวกับความรักมาให้อ่านและทำให้เราสัมผัสถึงความรักความรู้สึกดีๆ ระหว่างเพื่อนและระหว่างคนรักกัน ขึ้นชื่อว่าความรัก จะสมหวังหรือไม่สมหวังเราก็ต้องยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นนะครับ แต่เมื่อวันนึงเราที่ระลึกได้ มันจะทำให้เรารู้สึกนะครับว่ามันมีความสุขครับอิ่มเอมใจที่ได้รักและถูกรัก และความรู้สึกนี้มันก็จะอยู่กับเราไปตลอดไปนั่นแหละครับ
           สำหรับเรื่องราวของนิยาย สนุกดีครับ กระชับ ชัดเจนในรูปแบบที่ผู้เขียนตั้งใจอยากให้เป็น ถึงแม้บทหฤหรรษ์จะต้องอาศัยผู้เขียนร่วม(เพราะผู้แต่งคงไม่สามารถมีประสบการณ์ระหว่างช+ช ได้แน่นอน) แต่ก็สนุกครับ มันส์ ฮา มากสำหรับตอนที่เขียนถึงเพื่อนๆ แต่พอถึงของตัวเองกลับเป็นดราม่าเคล้าน้ำตาซะงั้น แต่ก็เข้าใจครับความรู้สึกหลายๆ อย่างที่ผู้เขียนรู้สึกนะครับ เพราะมันถ่ายทอดมาถึงผู้อ่านผ่านตัวหนังสือได้
          ยินดีเป็นอย่างมากนะครับที่ได้อ่านเรื่องราวดีๆ เหล่านี้ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับในการเขียนเรื่องต่อๆ ไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด