เป็นนิยายที่ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนที่พี่เรนนี่ลงแรกๆ เลย
(แต่ไม่ได้เม้นในนี้ แหะๆ)
จนถึงวันนี้แอบตกใจที่เห็นหัวเรื่องวงเล็บไว้ว่าเป็นตอนจบ แต่ก็ยิ้มได้กับชื่อตอน
เลยคิดว่า อืม จริงๆแล้วเรื่องไม่ได้จบ มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง...
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ ชวนกรีดร้อง หมั่นไส้ เขิน ฮา ลั้นลา เรียกน้ำตาเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ บางทีเครียดๆ ก็มานั่งอ่านเรื่องนี้ ผ่อนคลายกันไป
(แต่บางทีเนื้อเรื่องก็หน่วงเสียจนต้องรอให้เริ่มหายหน่วงถึงจะมาอ่านต่อได้~)
แถมยังมีรูปประกอบน่ารักๆ แก๊กฮาๆ น่าหยอกน่าหยิกให้ดีดดิ้นอยู่หน้าจอ
(จนบางทีเพื่อนก็ถามว่าเป็นอะไร ฮาาาาา)
พิมพ์ไปพิมพ์มาไม่รู้จะจบยังไงดี ฮ่าๆ
งั้นแอบบอกออกสื่อนะคะ รักพี่เรนนี่ม้ากมาก
ติดตามนิยายเรื่องต่อๆไปนะคะ ไม่ต้องกลัวค่ะ เค้าเกาะหนึบอยู่แล้ว 555